Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Η σαλάτα των οικονομικών στοιχείων και οι μπούρδες περί ανταγωνιστικότητας



Η εσωτερική υποτίμηση με όλα τα γνωστά παραλειπόμενα, στην οποία έχει υποβληθεί η χώρα η δική μας και άλλες γείτονες χώρες του νότου, βασίζεται πάνω σε ένα απλοϊκό ορισμό του τι συνιστά ανταγωνιστικότητα ή ακόμα απλούστερα στο τι συνιστά μοναδιαίο κόστος εργασίας, (μκε).

Το μοναδιαίο κόστος εργασίας για ένα προϊόν (q), έχει οριστεί ως ο λόγος του κόστους του εργαζόμενου, (κόστος στο οποίο αθροίζονται ο μισθός, η περίθαλψη, η ασφάλιση, η εισφορά στη σύνταξη, και ό,τι άλλο συνεισφέρει ο εργοδότης), ως προς την παραγωγικότητα της εργασίας, που είναι το ανά εργαζόμενο παραγόμενο προϊόν.


Από την εξίσωση αυτή γίνεται φανερό ότι ο αριθμητής αφορά τον εργαζόμενο, με το μισθό και τις κοινωνικές παροχές εκ μέρους του εργοδότη, ενώ ο παρονομαστής, τον ίδιο τον εργοδότη, μιας και αυτός είναι υπεύθυνος για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας μέσω επενδύσεων σε τεχνολογικό εξοπλισμό και καλύτερη οργάνωση της παραγωγής.


Η αύξηση λοιπόν της περιλάλητης ανταγωνιστικότητας, δηλαδή η μείωση του μκε, θα μπορούσε να επέλθει είτε από τη μείωση του αριθμητή, είτε από την αύξηση του παρονομαστή. Για τους γνωστούς όμως λόγους σε αυτό το κλάσμα έχει αποφασιστεί με ωραίο και συντονισμένο τρόπο να πειραχτεί ο αριθμητής, δλδ οι μειώσει μισθών, ενώ ο παρονομαστής έχει αφεθεί άθικτος, με το κυριότερο κανείς να μην έχει ασχοληθεί με τις αιτίες που η παραγωγικότητα όλα αυτά τα χρόνια έβαινε φθίνουσα, παρά το γεγονός ότι η κερδοφορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα ήταν κατά πολύ υψηλότερη του μέσου όρου της ΟΝΕ.


Οι διάφοροι λοιπόν πολιτικοί, με τα ποικιλόμορφα παραδείσια πτηνά που ως οικονομικοί σύμβουλοι τους περιζώνουν, αποφάσισαν ότι η εσωτερική υποτίμηση προς χάριν της ανταγωνιστικότητας θα έπρεπε να πάει ως το 30%, διότι έτσι έλεγαν τα stoixeia, και η αδιαφιλονίκητη αλήθεια των αριθμών.


Αν η οικονομία ήταν μια οποιαδήποτε επιστήμη, θα ήταν απολύτως θεμιτό κάποιος να παρουσίαζε ένα διάγραμμα, όπως το παρακάτω. Είναι κι αυτό μέσα στον πυρήνα κάθε επιστήμης, να μην υπάρχει συμφωνία για την εξέλιξη ενός φαινομένου, ανάλογα με το μοντέλο και τα data που ο εκάστοτε επιστήμονας διαλέγει για να το προσεγγίσει, ειδικά αν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο.

Πηγή: εδώ


Το διάγραμμα αυτό δείχνει τη μεταβολή του μκε σε σχέση με τους εμπορικούς μας εταίρους, από τη μέρα εισόδου μας στην ΟΝΕ σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΚΤ, του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΤτΕ, της Eurostat και της Eurobank.


Προσέξτε δε, ότι αφορά την μέτρηση ενός μόνο δείκτη, για τον οποίο έχει συμφωνηθεί ο ορισμός του και για τον οποίο υπάρχουν πραγματικά στατιστικά στοιχεία. Διότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο, ούτε υπάρχει καθολική συμφωνία για το πώς ορίζεται η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας. Αλλά αυτό ας το αφήσουμε προς το παρόν στην άκρη. Επίσης, το διάγραμμα αυτό δεν αφορά τιμές οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν εξαχθεί από κάποιο μοντέλο για το οποίο θα ήταν εύλογο να υπάρχουν και ενστάσεις. Όχι. Το εν λόγω διάγραμμα προκύπτει από στατιστικά στοιχεία τα οποία έχουν αντικατασταθεί στην ίδια και την αυτή εξίσωση, από την οποία θα περίμενε κανείς να έχει προκύψει και η ίδια τιμή ανταγωνιστικότητας, ανεξάρτητα του ποιος κάνει την αντικατάσταση. Αμ δε!


Όπως είναι φανερό, υπάρχει τόση μεγάλη διασπορά των τιμών, που θαρρείς ότι κάθε καμπύλη απεικονίζει και κάποιο εντελώς διαφορετικό φαινόμενο. Και αυτό συμβαίνει μάλιστα από την creme de la creme των οικονομολόγων που στελεχώνουν τα πλέον ευυπόληπτα μαγαζιά που καθορίζουν τις τύχες μας. Σκεφτείτε λοιπόν τι θα συνέβαινε αν στην εν λόγω εικόνα συμπεριλαμβάναμε τις μετρήσεις (και όχι τις εκτιμήσεις), και άλλων οικονομολόγων από λιγότερο ευυπόληπτα μαγαζιά. Δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι οι καμπύλες θα γέμιζαν όλο το διαθέσιμο χώρο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βγει κανένα απολύτως συμπέρασμα για τη μεταβολή της ανταγωνιστικότητας της πατρίδας μας την κρίσιμη αυτή δεκαετία.


Τι θα έλεγε κάποιος για το μκε του 2005; Σύμφωνα λοιπόν, με το ΔΝΤ αυτό θα είχε μειωθεί κατά 5%, ενώ σύμφωνα με την ΤτΕ θα είχε αυξηθεί κατά 16%. Συνολικά όμως, θα πρέπει να δώσουμε εύσημα στο ΔΝΤ, το οποίο δίνει και τη μικρότερη πτώση της ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τα άλλα ευαγή ιδρύματα. Αντιθέτως ο ΟΟΣΑ δίνει πτώση γύρω στο 20%.


Κι ενώ κάθε σώφρων θνητός αδυνατεί να βγάλει συμπέρασμα, κάποιοι, με περισσή έπαρση και ανοησία, βγάζουν, και μάλιστα πολύ συγκεκριμένο. Το να γράψουν στ' αρχίδια τους τον κόσμο που είναι πίσω από τους αριθμούς και υφίσταται τις συνέπειες αυτών, το καταλαβαίνω, αλλά να γράφουν ταυτόχρονα στ' αρχίδια τους, (αν φυσικά έχουν), και τα "οικονομικά στοιχεία", έ, αυτό πάει πολύ...


Άραγε, τι θα έλεγε ο θλιβερός Παπακωνσταντίνου αν τον ρώταγε κάποιος για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας τη δεκαετία; Ποιο νούμερο θα διάλεγε; Είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα διάλεγε αυτό το οποίο θα συμφωνούσε με το κόψιμο που εξ αρχής είχε αποφασίσει να κάνει. Έτσι απλά.


Αυτή είναι η οικονομία. Καλή σαν επιστήμη, αλλά όταν συμπλέκεται με την πολιτική, γίνεται η τρισαθλιοτέρα.


13 σχόλια:

geokalp είπε...

λοιπόν, και ο χαρδούβελης και ο παπακωνσταντίνου πήγαν στη φετινή λέσχη μπίλντ να εξηγήσουν στους υπόλοιπους τι συμβαίνει στην ελλάδα... www.ibtimes.com/articles/161479/20110612/bilderberg-conference-2011-china.htm

ας ελπίσουμε να ακούσουν τον χαρδούβελη...

νομίζω ότι το 30% θα ξεπεραστεί μάλλον το 2012

πάντως στο ρηπόρτ φαίνεται ότι οι έρευνες πήραν διαφορετικούς εμπορικούς εταίρους

cynical είπε...

geokalp

και ο Τσούκαλης!

Η μελετη παντως ειναι του Μαλιαρόπουλου απο το Παπει, επισης.

Θυμαμαι ομως μια μελετη του Ιωακειμογλου σχετικα με τηναναταγωνιστικοτητα, η οποια οφειλεται στην ανατιμηη του ευρω σε σχεση με το δολ. Και τουτο γιατι η ελλαδα εχει τους περισσοτερους εταιρους εκτος ΟΝΕ.

Ενδιαφερον εχει ομως ο υπολογισμος του μκε ανα τομεα. Για παραδειγμα στις υπηρεσιες )που αποτελουν και το 70-80% του ΑΕΠ, το μκε παραμενει σταθερο στη δεκαετια. Χανει στη βιομηχανια...


Δλδ το τσακισμα των μισθων οριζοντια και σε αυτο το βαθμο δεν δικαιολογειται απο πουθενα.

http://eparistera.blogspot.com/ είπε...

Δε νομίζω πως η οικονομία μπορεί να ενταχθεί στις επιστήμες διότι δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια για να καταταγεί σε αυτές. Τουλάχιστον δε μπορεί να ενταχθεί η οικονομία που διδάσκεται σήμερα στα πανεπιστήμια με τους διάφορους απίθανους τύπους που συνδέουν τις πιο ετερόκλητες μεταβλητές. Ποσοτικές και ποιοτικές. Η οικονομία, σαν κοινωνικό παράγωγο και έκκριση κοινωνική, δεν μπορεί να συμπεριλάβει τις κυριότερες από τις μεταβλητές που την καθορίζουν. Την κοινωνία, τον άνθρωπο, τις τάξεις και τη συνεχή διαπάλη τους. για το λόγο αυτό μπορείς να βρεις απίθανες αποκλίσεις ακόμη και στα στοιχεία που δημοσιεύουν. Πάντως αυτά έχουμε κι εμείς κι αυτοί και με αυτά θα δουλεύουμε κι εμείς. Η πολιτική οικονομία, όρο που εξοβέλισαν από το λεξιλόγιό τους οι οικονομολόγοι, είναι κάτι που μπορεί ευκολότερα να ενταχθεί στις επιστήμες. Μεγάλη συζήτηση cynical. Γι την αγένειά μου στην κατάληψη του χώρου σου δίνω και κάποια λινκ για όποιον ενδιαφέρεται. ( Έβαλες και την πηγή είδα για να μπορώ να την αρπάζω κι εγώ)
Για την έρευνα και την τεχνολογία.
http://www.oecd.org/dataoecd/6/39/44785912.pdf
Για τη δομή της ελληνικής παραγωγής και των εξαγωγών σε σχέση με το επίπεδο της τεχνολογίας. (Για τον παρονομαστή δηλαδή)
http://greekeconomistsforreform.com/wp-content/uploads/Katsoulakos-BoG.pdf
http://www.econ.uoa.gr/UA/files/1570704617..pdf
Για την παραγωγικότητα της εργασίας.
OECD Factbook 2009: Economic, Environmental and Social Statistics - ISBN 92-64-05604-1 - © OECD 2009
http://epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-GK-10-001/EN/KS-GK-10-001-EN.PDF

ESKARINA είπε...

Στο μέτρο που οι αριθμοί είναι εργαλεία, είναι αυτονόητο ότι μπορούν να τύχουν καλής, κακής και υστερόβουλης χρήσης.

Δεν ξέρω αν η οικονομία ή τα οικονομικά δικαιούνται τα λέγονται επιστήμες, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ούτε η οικονομία ούτε τα οικονομικά δικαιούνται να καθορίζουν την πολιτική και τις επιλογές μιας κοινωνίας. Και όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, ότι δλδ δεν υπάρχουν τα οικονομικά μέσα για να πάρουμε τις πολιτικές αποφάσεις που θα θέλαμε, προσωπικά θεωρώ ότι είναι πολιτική απόφαση, η μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων, όχι επειδή κατι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει για ένα καλύτερο αύριο για όλους, αλλά επειδή αυτό είναι προϋπόθεση για ένα καλύτερο αύριο για μερικούς και μάλιστα λίγους.

cynical είπε...

eparistera,

η οικονομια δεν εχει αυτο που εχουν οι επιστημες, δλδ την πειραματικη επιβεβαιωση. Ο καθενας μπορει να λεει ο,τι παπαρια θελει, αλλα αυτο που διαχωριζει τη μια επιστημη απο την αλλη και ξεσκαρταρει την μια παπαρια απο την αλλη, ειναι η τελικη λογοδοσια στη φυση και την πραγματικοτητα.

Το συγκεκριμενο γραφημα δειχνει τις τερατωδεις αποκλισεις για μια μεταβλητη, οπου ολες οι τιμες θα επρεπε να συμπιπτουν. Αν εδω λοιπον βλεπουμε τετοιες αποκλισεις, οι οποιες δεν δικαιολογουνται, τοτε τι πρεπει να περιμενουμε στις προβλεψεις.

Και παλι δεν θα ειχαμε κανενα προβλημα, (αστους να παιζουν θα λεγαμε), αν αυτες τις τιμες δεν τις επαιρναν τοσο στα σοβαρα ωστε να τις εφαρμοζουν στις ζωες εκατομ. ανθρωπων.

Πριν απαξιωσουμε τους πολιτικους, οφειλουμε να απαξιωσουμε τα εργαλεια πανω στα οποια στηριζονται.

cynical είπε...

eskarina,

αυτο που θελω να δειξω ειναι οτι οι ιδιοι οι αριθμοι ειναι σκαρτοι. Ποσο μαλλον η χρηση τους.

Εψαχνα να βρω τη μειωση της ανταγωνιστικοτητας, για την οποια γινεται τοσος λογος και επεσα σε αναριθμητα "στοιχεια", τα οποια καθολου δεν συμφωνουσαν μεταξυ τους, και μαλιστα για κατι το πολυ απλο το οποιο δεν χρειαζεται καν προβλεψη και χρηση μοντελων. Τα δε στατιστικα στοιχεια δεν μπορει να ειναι τοσο διαφορετικα μεταξυ πχ της ΤτΕ και της Eurobank, ποσο μαλλον μεταξυ ΔΝΤ και ΕΚΤ, ωστε να δινουν τοσο αντιφατικες τιμες για την ανταγωνιστικοτητα.

Ωσπου επεσα σε αυτο το γραφημα, το οποιο δειχνει αναγλυφα το προβλημα, που ειναι το εξης: μην εμπιστευεστε κανεναν... Την τυφλα τους την μαυρη εχουν.

Αν η οικονομια δεν πρεπει να καθοριζει την πολιτικη, τωρα εχουμε καθε αποδειξη (και με στοιχεια μαλιστα!), να το υποστηριζουμε.

Ανώνυμος είπε...

Ερώτηση: Γιατί οι αριστερούληδες, που είστε κατά της κλοπής της υπεραξίας από τον εργαζόμενο, ζητάτε τώρα να αυξηθεί η παραγωγικότητα και να μείνει ίδιος ο μισθός?? Έτσι δε προτρέπετε τους επιχειρηματίες ν' αποσπάνε μεγαλύτερη υπεραξία από τον εργαζόμενο?? Που πήγε η μαρξιστική θεωρία οεο??

Επίσης πως βοηθήσατε οι αριστερούληδες την αύξηση της παραγωγικότητας?? Ανεβαίνει η παραγωγικότητα με συνεχείς απεργίες και πορείες τους ΠΑΜΕ, της ΓΣΕΕ και λοιπών πγοοδευτικών δυνάμεων?

cynical είπε...

Μου εδωσες μια καλη ιδεα: οσο μικροτερος μισθος, τοσ μικροτερη υπεραξια. Αρα μηδενικος μισθος, μηδενικη υπεραξια.

Θα το βαλω προς ψηφιση στο επομενο συνεδριο του ΚΚΕ...

Σωκράτης είπε...

Με τη μείωση των μισθών κατά 100%, η ανταγωνιστικότητα θα πάει στο συν άπειρο.
Με την ανταγωνιστικότητα κυριολεκτικά στο θεό, θα γίνουμε απείρως πλούσιοι.
Ας εξετάσει το εργατικό κίνημα αυτή τη σωτήρια επιλογή! Όσο μειώνονται οι μισθοί, τόσο πλουσιότεροι γινόμαστε!

Σωκράτης είπε...

Μόλις σκέφτηκα ότι πρέπει να εξετάσουμε την επιλογή του αρνητικού μισθού. Αυτό θα μας οδηγούσε στο να τρώμε με κουτάλια φτιαγμένα από διαμάντι. Τα δε πιρούνια θα καμάκωναν τις ελιές απείρως αποτελεσματικότερα σε σχέση με τα μεταλλικά.

cynical είπε...

Σωκρατη,

το σκεφτηκα και το ξανασκεφτηκα αλλα σκονταψα στο παράδοξο του Kaldor !

Τι λέει ο ποιητής;

"...Kaldor found, for the
postwar period, that those countries that had experienced the greatest decline in their
price competitiveness (i.e., highest increase in unit labor costs) also had the greatest increase in their market share. Hence, the belief that low nominal wage growth vis-à-vis
that of productivity will restore competitiveness and eventually lead back to growth is at
best too simplistic and does not have strong empirical evidence... Fagerberg (1996) revisited this enduring puzzle by analyzing the
period 1978–1994 and concluded that the paradox also holds for this period..."




Το λινκ απο ενα paper του Levy Institute
http://www.levyinstitute.org/pubs/wp_651.pdf

Σωκράτης είπε...

Δηλαδή υπάρχει κάποια πιθανότητα να έκανα λάθος; Κάποιος πρέπει να το πει στην κυβέρνηση και την τρόικα. Κάποιοι τους μπέρδεψαν επίτηδες.
Ίσως πάλι να έλειπαν από το μάθημα τη μέρα που κάνανε την ανταγωνιστικότητα επειδή είχαν αμυγδαλές.

cynical είπε...

Το συστημα ειναι εντελως αναξιοκρατικο! Περνανε απο ΑΣΕΠ και τον τελευταιο υπαλληλο, και δεν περνανε απο ΑΣΕΠ τους υπουργους.

Για να δουμε τι θα εγραφε ο Παπ. στην ερωτηση, Πώς αυξανει η ανταγωνιστικοτητα;