Η ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Όσο πιο πολύ στέκομαι στο θέμα της διαφθοράς σ’ αυτήν εδώ τη χώρα, τόσο πιο πολύ πείθομαι ότι αποτελεί την πλέον θεμελιώδη παράμετρο σταθερότητας του συστήματος και της κοινωνίας.

Ένα σύστημα πολλών μεταβλητών, όπως είναι σίγουρα η κοινωνία, θα μπορούσε να θεωρηθεί σε θερμοδυναμική ισορροπία αν όλα του τα μεγέθη και οι συμπεριφορές ακολουθούσαν μια προβλέψιμη, χωρίς εκπλήξεις, ομαλή στατιστική κατανομή σύμφωνα με γνώριμους και καλά επεξεργασμένους κανόνες. Φαντάζομαι ότι μια καλώς κυβερνώμενη πολιτεία, θα είχε γνώριμες μόνο, και μικρές αποκλίσεις από κάποιες μέσες τιμές, τόσο στα οικονομικά της όσο και στις ατομικές συμπεριφορές των πολιτών της. Αντίθετα, μια πολιτεία με ανώμαλες κατανομές των μεγεθών στα οποία αναφέρθηκα προηγουμένως, με μεγάλες αποκλίσεις από τις μέσες τιμές και χωρίς μεγάλες πιθανότητες εξομάλυνσης σε κάποιο λογικό χρονικό διάστημα, θα περιμέναμε να μην επιβίωνε και να διαλυόταν στο χρόνο.

Παρά ταύτα είναι γνωστό ότι σε ορισμένα ανοιχτά και ακόμα πιο πολύπλοκα θερμοδυναμικά συστήματα, με ισχυρές αποκλίσεις τιμών σε κάποια χαρακτηριστικά μεγέθη τους, όπως π.χ. εισόδημα, αναπτύσσονται κάποιες δυνάμεις, γνωστές και ως θερμοδυναμικές δυνάμεις, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν το σύστημα σε σταθερές καταστάσεις, εκτός όμως ισορροπίας. Τέτοια παραδείγματα είναι οι κυκλώνες, η λειτουργία του laser, αλλά και το φαινόμενο της ζωής.

Τώρα, πώς συνδέονται όλα αυτά με τη διαφθορά; Χωρίς να επιδιώκω ή να υπαινίσσομαι κάποιου είδους ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων βάσει φυσικών νόμων, και έχοντας πλήρη επίγνωση του επιχειρούμενου ατοπήματος, θα αποτολμήσω, ποιητική αδεία, τον ανόσιο παραλληλισμό της κοινωνίας σε καθεστώς πλήρους αποσύνθεσης και διαφθοράς με ένα εκτός ισορροπίας θερμοδυναμικό σύστημα, το οποίο φαίνεται να λειτουργεί μεν, ασταθώς και επικινδύνως, δε.

Πιστεύω λοιπόν ότι η κινητήριος δύναμη της τρέχουσας νεοελληνικής κοινωνίας και ο μοχλός σταθερότητάς της είναι η ύπαρξη μιας αρραγούς αλυσίδας διεφθαρμένων στρωμάτων, πεπλεγμένων σε μια συνεχώς τροφοδοτούμενη αλληλεξάρτηση, και ευρισκόμενων σε μια ασταθή κατάσταση ισορροπίας. Που σημαίνει ότι η αντοχή και η επιβίωση του ιδιότυπου αυτού καθεστώτος οφείλεται στη γενικευμένη εμπλοκή στην αλυσίδα αυτή όλο και περισσότερων σωμάτων/στρωμάτων με όλο και μεγαλύτερες αλληλεξαρτήσεις. Αν κάπου η αλυσίδα σπάσει και σταματήσει η εξαρτώμενη αλληλοτροφοδότηση, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος κατάρρευσης του συστήματος.

Ξεκινώντας από τα πλέον εκβιαστικά και νταβαντζίδικα κοινωνικά στρώματα, που ας υποθέσουμε χωρίς μεγάλο σφάλμα ότι είναι οι γιατροί, (φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως παντού, ας μη το κάνουμε θέμα λοιπόν), καθ’ όσον διαχειρίζονται ζωτικά συμφέροντα των πολιτών όπως η φυσική τους επιβίωση, βλέπουμε ότι η υφιστάμενη και ανυπέρβλητη (από τα φακελάκια) οικονομική ζημιά μεγάλης μερίδας συνανθρώπων μας, μεταβιβάζεται (trickling down) σε άλλες υπο-κείμενες και εξαρτώμενες κοινωνικές μερίδες.

Οι τρόποι μεταβίβασης προς τα κάτω της οικονομικής ζημιάς είναι με παρόμοιες τεχνικές. Είτε απαιτώντας παράνομα ζεστό χρήμα αν δουλεύουν σε ζωτικούς τομείς του Δημοσίου, όπως πολεοδομίες, εφορίες, υπουργείο συγκοινωνιών, κ.λ.π., είτε αισχροκερδώντας αν είναι έμποροι, είτε φοροδιαφεύγοντας ανοιχτά και ξεδιάντροπα αν είναι φροντιστές της Κατώτερης/Μέσης Εκπαίδευσης, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, βοθροκαθαριστές, ή άλλες συμπαθείς μερίδες εργαζομένων συμπολιτών μας που χρεώνουν κατά το δοκούν και μάλιστα χωρίς απόδειξη, είτε κάνοντας οτιδήποτε άλλο που δεν έχω αρκετή φαντασία να συλλάβω.

Έτσι, για μια ακόμα φορά το λαϊκό αισθητήριο, ενάντια στις θεωρίες των σοφών και ακαδημαϊκών δασκάλων βρήκε από μόνο του τη λύση στο πρόβλημα της ανισοκατανομής, εφαρμόζοντας σε παγκόσμιο επίπεδο μια πρωτότυπη διορθωτική μέθοδο, επονομαζόμενη και η μέθοδος του «ο κλέψας του κλέψαντος».

Νομίζω λοιπόν ότι έχει γίνει κατανοητό από όλους ότι η πάταξη της διαφθοράς ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την επιβίωση της κοινωνίας και ημών των ιδίων.

ΖΗΤΩ ΛΟΙΠΟΝ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑ!