Ο θάνατος είναι η επιστροφή των υλικών στη φύση που μας τα δάνεισε.
Γυρίζουμε πίσω τα χρωστούμενα, όπως το φράκο μετά από ένα γλέντι, μια γιορτή.
Γλέντησες και συ, κύριε, πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο με δανεικά, όμως, υλικά, παρμένα από κάποιον άλλον που έζησε πριν από σένα και που τα παρέδωσε για να ρίχνεις εσύ τις βόλτες σου σαυτό τον τόπο.
Ένα τεράστιο αποθετήριο πρώτων υλών είναι η γη.
Πεθαίνουμε για να ανανεώνουμε τα υλικά της, να συμπληρώσουμε αυτά που καταναλώθηκαν στις νέες γεννήσεις.
Κάτι σαν ανακύκλωση είναι ο θάνατος, κάτι σαν πράξη αυτοθυσίας προς τις γενιές που είναι νάρθουν, ένα χρέος τελικά.
Ίσως γιαυτό τιμούν τους πεθαμένους και τους σέβονται.
Όχι μόνο σαν φυσικούς, βιολογικούς γεννήτορες, αλλά και σαν γεννήτορες των μελλοντικών γενεών.
καλημέρα cynical, βλέπω σήμερα το θέμα είναι πολύ ευχάριστο...κυνικό θα έλεγα...
ΑπάντησηΔιαγραφή@greek rider καλημέρα και σε σένα. Καμιά φορά το βλογκ προσπαθεί ν' ακολουθεί και την επικαιρότητα. Σταύρωση γαρ... Αν το έβγαζα το καλοκαίρι, θα σταυρώνατε εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να 'πω ότι ηκυνικότητα σου δεν κρύβει φόβο, ίσα-ίσα προσπαθείς να τον ξορκίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή, πολύ καλά ξέρεις, ότι ένα άθροισμα από μόρια πιθανόν να είναι κάτι περισσότερο.
Και ν' αφήσουμε τα ... κουλαριστά και τους νόμους της Φυσικής και Χημείας διότι, πολύ καλά ξέρεις, ότι όλα αυτά είναι προσσεγγίσεις.
Οι έντονες αιχμές του λόγου μου μη σου δημιουργήσουν την εντύπωση ότι δεν σ' αγαπάω.
Πέρα από την καταναλωτική πασχαλιάτικη αγάπη.
Νά 'σαι καλά
Ας μην το πάμε στην μετά
ΑπάντησηΔιαγραφήθάνατο ζωή...
Σου λέω μόνο καλές γιορτές
και καλή...ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Κοτσυφοφιλώ σε
τσίου!!!
Θέλω να γίνω αθάνατος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Σπύρο, πιστεύω ότι με την αποστασιοποίηση, την χλεύη και μια γερή δόση κυνισμού μπορείς να πλησιάσεις τα πράγματα πολύ πιο κοντά χωρις να κινδυνεύεις (τόσο) να καείς και χωρίς να κινδυνεύουν να παραποιηθούν από ανεξέλεγκτα συναισθήματα. Δεν κάνω τιποτε παραπάνω από αυτό που κάνει όλος ο κόσμος, να κλωθωγυρίζω ξανά και ξανά γύρω από εμμονές και φοβίες με όποιο τρόπο βρίσκω πρόσφορο να τις φωτίσω, επιδιώκοντας να τις οικοιοποιειθώ, να εξοικειωθώ μαζί τους και όχι να τις εξαλείψω. Ως προς αυτό έχω παραιτηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ και να είσαι πάντα καλά.
@Sun W Knight, τα δικά σου υλικά θα εναποτεθουν στο διάστημα. Δεν είναι η γη για σένα. Ως προς τη συγκεκριμένη επιθυμια, "Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε και καλες εξοχές
@ Karaflokotsyfa, Καλή Ανάταση να έχουμε. Σ'ευχαριστώ. ΥΓ. Σου πάει να σφάξεις αρνάκι, εσύ άρχοντα και φύλακα του Δάσους;
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγχαρητήρια για την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκοψες τα αναβολικά ?
@aerostatik, έτσι όπως έσκασαν τα πράγματα με τον Ιακώβου, έχασα τις άκρες μου με την Κίνα και πάλι στο ψάξιμο είμαι. Το αποτέλεσμα το βλέπετε. Αναρτήσεις "μισή-μερίδα". Στο τέλος μετά βίας θα γράφω κανένα χαικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λίγα λόγια:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Χους ει και εις χουν απελεύσει"
Κάτι τέτοια λέτε και δεν επιτρέπει το παπαδαριό τη καύση των νεκρών.:-))
Αν αποδειχτεί οτι δεν τα έχουν "πιάσει" από τους Βούλγαρους.
Υ.Γ. Άμα είσαι και απόλυτα πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από κει, άστα να πάνε.
Η Αθανασία, νέους θηλυκού, αριθμού ενικού. Μόνο ενικού. Αθάνατος θα είσαι πάντα μόνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποκόπτεσαι απο εκεί που ήρθες.
Μένεις αιώνιος, αμετάλλακτος.
Οι Θάνατοι, γένους αρσενικού, αριθμού πληθυντικού. Μόνο πληθυντικού. Με το θάνατο ενώνεσαι με το τίποτα και τα παντα. Ενώνεσαι ξανά. Θνητευέις, εξελίσσεσαι ως είδος δια των απογόνων σου.
Βρες που είναι η ελευθερία της ζωής, ως συλλογικής ιδιότητας.
Α,καλή ανασταση.
:Ρ
Οι τελευταίες όμως πληροφορίες μέχρι στιγμής {25-4-08/17.45} αναφέρουν ότι ο λαός παραμένει σταυρωμένος. Δεν τόν ανακύκλωσαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείξον ημίν και την ένδοξόν σου ανάστασιν !
@κ. κούκε καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά τα όσα έχω γράψει εδώ, όταν τελευτήσω επιθυμώ να με ρίξετε στην πυρά. Δεν θα με χάλαγε αν ήταν και made in Βulgaria. Πάντως μια μπίζνα "Ελληνικά Κρεματόρια Α.Ε." θα έσκιζε, αν έσκαγε μύτη στην αγορά. Έχει κανείς ιδέα πόσο κοστίζει η υλοποίησή της;
Υ.Γ. Η σκέψη και μόνο ότι θα μπορούσα να ζω αιώνια μου φέρνει ναυτία.
@καλημέρα κ. Νομάδα Δημουλίδη. Μια είναι η ουσια, δεν υπάρχει Αθανασία. Ίσως μέσω των παιδιών μας, που μεταφέρουν τα πολύτιμα υλικά μας στο μέλλον, και ίσως-ίσως και μέσω των πορνοιστοριών σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση (φυσικά Μεταφορικώς)
κ. Κλαζομένιε, αυτός ο εσταυρωμένος λαός, δυστυχώς καθημερινώς αυτο-ανακλυνώνεται μέσ' τη χαβούζα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Cynical, διαβάζοντας τις επιτύμβιες επιγραφές, η μόνη μας σωτηρία βρίσκεται στο να αναστήσουμε τους νεκρούς και να θάψουμε τους ζωντανούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ de Profundis αν και η αντιστροφή αυτή αντιβαίνει την τάξη του κόσμου και τον 3ο θερμοδυναμικό νόμο, εν τούτοις θα την αποδεχτώ διότι δεν χαλάει το concept της ανακύκλωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Ηθελα να ήξερα τι θα γίνει όταν η βιολογία και ειδικά η βιοτεχνολογία θα έχει καταφέρει να εμποδίσει τη γήρανση και απόπτωση των κυττάρων και όταν οι άνθρωποι θα ζουν όσο γουστάρουν και θα αποχωρούν οικειοθελώς, όταν βαρεθούν πια να ζούν ή σιχαθούν μέχρι θανάτου (κυριολεκτικά) τους ηλίθιους πολιτικούς (γιατί για την ηλιθιότητα δεν προβλέπεται θεραπεία).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Heliotypon, γιατί να ασχολούμαστε με την απόκτηση γνώσεων που δεν θα μας χρησιμεύσουν σε τίποτε; Αλλά αν επιμένεις, εμένα θα μου άρεζε η εκδοχή του όποτε-θέλω μπαίνω-βγαίνω στη ζωή και όχι μόνο του όποτε-θέλω-βγαίνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤροφή για μαρουλάκια, που έλεγε κι ο πατέρας μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Ροδιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς το δούμε κι ετσι, πως θα μπορουμε να είμαστε χρησιμοι, κι οταν δεν θα υπαρχουμε. Θα δωσουμε ζωη, σε ενα μαρουλακι, σε ενα τριφυλλι, σε καμια τσουκνιδα που θα μας ευγνομωνουν.