Αλλάζει το Κλίμα; 2/2

Συνέχεια

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ: Ότι η Αύξηση της Θερμοκρασίες Οφείλεται σε Φυσικούς Παράγοντες.
Ποιοι είναι αυτοί;
Η ηλιακή ακτινοβολία, η οποία θεωρείται ότι έχει αυξηθεί
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα,
Τα μικροσωματίδια (aerosols),

Η συμβολή καθ’ ενός απ’ αυτούς τους παράγοντες στην αύξηση της θερμοκρασίας, καθώς και των αερίων θερμοκηπίου, παρουσιάζεται στο παρακάτω γράφημα. Η καφέ μπάρα στο δεξί άκρο δείχνει το καθαρό συνολικό αποτέλεσμα, που είναι θετικό.

Φυσικά φαινόμενα, όπως μεγάλες εκρήξεις ηφαιστείων έχουν σαν αποτέλεσμα να προσθέτουν στην ατμόσφαιρα μικροσωματίδια (αεροζόλς), τα οποία τείνουν να αντανακλούν το ηλιακό φως εκτός της ατμόσφαιρας, και επομένως να μειώνουν την θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. Η παρατηρούμενη έξαρση στην ηλιακή δραστηριότητα προσθέτει ενέργεια στην τροπόσφαιρα, (προτελευταία μπάρα) αλλά αυτή είναι πολύ μικρή συγκρινόμενη με την επίδραση των αερίων θερμοκηπίου, (πρώτη και δεύτερη μπάρα).

Το παρακάτω γράφημα, όπου βλέπουμε μια προσομοίωση της θερμοκρασιακής μεταβολής ανά ήπειρο, νομίζω ότι είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά. Η μαύρη γραμμή δείχνει τις πειραματικές μετρήσεις, η μπλε ζώνη το αποτέλεσμα της προσομείωσης χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν τα αέρια θερμοκηπίου, ενώ η ροζ ζώνη, όταν ληφθούν ταυτόχρονα και οι φυσικοί και οι ανθρωπογενείς παράγοντες.

Πώς απαντούμε όμως στους ισχυρισμούς των παλαιοκλιματολόγων ότι αυτή εδώ είναι μια από τις συνήθεις κυκλικές μεταβολές του κλίματος, που τώρα τυχαίνει να είναι στη θερμή του περίοδο; Δείτε το παρακάτω γράφημα.

ΕPICA είναι ονομασία ευρωπαϊκού προγράμματος και VOSTOK ερευνητικός σταθμός στην Ανταρκτική για τη μελέτη του πάγου σε μεγάλο βάθος, απ’ όπου και τα αποτελέσματα.
Το διάγραμμα αυτό παρουσιάζει τις μεταβολές της θερμοκρασίας ανάμεσα σε δυο εποχές παγετώνων και συνήθως έφταναν στους 4 – 7 C. Σήμερα, και εννοούμε τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια, μπορεί να βρισκόμαστε σε ένα τέτοιο κύκλο θέρμανσης, αλλά αυτό δεν λέει και τίποτε σημαντικό για την κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών, όπου αυτό που ξενίζει είναι ο μεγάλος ρυθμός αύξησης της θερμοκρασίας. Στους κύκλους των παγετώνων μια τέτοια μεταβολή, με αυτή που παρατηρείται σήμερα, θα συνέβαινε σε χρονικό διάστημα ας πούμε 5000 χρόνων.

ΤΡΙΤΟΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ: H Αύξηση του CO2 δεν ευθύνεται για την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας.
Από το μέσον του 1700, δηλαδή από την απαρχή της βιομηχανικής επανάστασης και εντεύθεν, το διοξείδιο του άνθρακα έχει αυξηθεί κατά 31%, ενώ του μεθανίου κατά 149%. Κατά τα ¾, η αύξηση αυτή του διοξειδίου του άνθρακα οφείλεται στην καύση υδρογονανθράκων και μόνο το ¼ στην αλλαγή χρήση της γης και την αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου κυρίως. Ενώ η αύξηση του μεθανίου, οφείλεται κυρίως στο λιώσιμο του μόνιμου στρώματος πάγου στον πυθμένα των ωκεανών. Το όζον επίσης έχει αυξηθεί την τελευταία 25ετία κατά 38% στην τροπόσφαιρα.
Επίσης, το CO2 που ευρίσκεται στην ατμόσφαιρα αποτελεί μόνο το μισό της ποσότητας τελικά που εκλύεται. Το άλλο μισό απορροφάται από τα δέντρα και τα φυτά.
Το παρακάτω γράφημα δείχνει καθαρά την αύξηση των τελευταίων χρόνων.

Ο πιο σοβαρός όμως δείκτης ότι το CO2 στην ατμόσφαιρα προέρχεται από καύση υδρογονανθράκων, είναι η αναλογία των ισοτόπων άνθρακα που έχει αλλάξει και η οποία αποδίδεται σε αυτή ακριβώς τη δραστηριότητα. Για παράδειγμα τα στερεά καύσιμα επειδή είναι πολύ παλαιά δεν περιέχουν πια C-14, πράγμα που σημαίνει ότι αν η παρατηρούμενη αύξηση της ποσότητας του CO2 στην ατμόσφαιρα προερχόταν από αυτά, τότε θα έπρεπε η αναλογία του C-14/C-12 να μειώνεται. Πράγματι ανάμεσα στο 1850 και 1954 έχει παρατηρηθεί μείωση κατά 2%. Από κει και μετά οι επίγειες πυρηνικές δοκιμές αύξησαν πάλι τα επίπεδα του ισοτόπου αυτού στην ατμόσφαιρα, οπότε τα στοιχεία δεν είναι πλέον αξιόπιστα.
Από την άλλη μεριά έχει επίσης ελαττωθεί και η αναλογία οξυγόνου/αζώτου, λόγω της καύσης του οξυγόνου.
Το CΟ2 που εκλύεται στην ατμόσφαιρα από ανθρωπογενείς παράγοντες είναι όντως μικρότερο σε ποσοστό από αυτό που εκλύεται από φυσικές αιτίες. Με το να παραμένει όμως για αιώνες σε σταθερά επίπεδα στην ατμόσφαιρα, σημαίνει ότι υπήρχε μια ισορροπία ανάμεσα στους παράγοντας που το εκλύουν (φυτά, ζώα, φυτοπλαγκτόν) και στους παράγοντες που το απορροφούν, (κυρίως ωκεανοί). Η συνεχιζόμενη αύξηση στον αιώνα μας δείχνει ότι η ισορροπία αυτή έχει διαταραχτεί. Μάλιστα, από το 1990 που η ανθρωπογενής εκπομπή ήταν στους 23.5 Gigatonnes, σήμερα έχει αυξηθεί στους 26.4 Gigatonnes.

Σε σχέση με τα υπόλοιπα αέρια που είναι υπεύθυνα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι υδρατμοί σε ποσοστό 50%, τα σύννεφα σε ποσοστό 25% και το μεθάνιο σε κατά πολύ μικρότερο, το CO2, με ποσοστό υπευθυνότητας 20% είναι αρκετά πιο επίφοβο για το λόγο ότι πριν απομακρυνθεί, παραμένει αρκετό καιρό στην ατμόσφαιρα. Οι υδρατμοί ως γνωστόν απομακρύνονται με την βροχή και επί πλέον δεν υπάρχει όριο στο πόσο νερό μπορεί να απορροφήσει η γη, ενώ για τα CO2 και τα άλλα αέρια σαφώς και υπάρχει ένα ανώτατο όριο απορρόφησής τους (διαλυτότητα) από τους ωκεανούς. Το μεθάνιο, με τη σειρά του, που απορροφά ισχυρότερα στο υπέρυθρο και παραμένει για μεγαλύτερο χρόνο στην ατμόσφαιρα, περίπου 10 χρόνια, απαντάται ευτυχώς σε μικρότερες συγκεντρώσεις και έτσι η επίδρασή του είναι συγκριτικά μικρότερη σε σχέση με το CO2.

Με την αλλαγή του κλίματος φυσικά δεν τελειώνουμε εδώ, καθ' ότι παραμένει το πρόβλημα τού τι κάνουμε εμείς, και τού τι μετρα παίρνονται σε επίπεδο Κυβερνήσεων. Επίσης, ποιοί είναι οι στόχοι για τη μείωση των ρύπων, πόσο εφικτοί είναι, ποιά είναι η πράσινη τεχνολογία, και πόσο οι πράσινες επενδύσεις είναι σε θέση να αντιστρέψουν το πρόβλημα. Και πολλά άλλα, στα οποία κατά καιρούς θα επανέρχομαι....