Nobel Φυσικής: Περσινά Ξινά Σταφύλια

Δυστυχώς, λόγω κακού υπολογισμού η Σουηδική Ακαδημία απένειμε το βραβείο Nobel στη Φυσική, τη μέρα που το Πασόκ θα ανακοίνωνε τη νέα κυβέρνηση της χώρας, κι έτσι κανείς δεν βρήκε το χρόνο και τη διάθεση ν' ασχοληθεί με το συγκεκριμένο γεγονός.

Ας κάνουμε λοιπόν ένα διάλειμμα από τις συζητήσεις μας, σχετικά με το αν το υπουργείο τουρισμού θα ταίριαζε καλύτερα της Καϊλή, παρά της Γκερέκου και ας δούμε από κοντά πού πήγε το φετεινό βραβείο.

Για άλλη μια φορά, το φετεινό βραβείο δεν πήγε σε έναν, όπως συνέβαινε για καιρό, αλλά μοιράστηκε σε τρεις, συνήθεια που αποκτήθηκε πρόσφατα είτε από αναποφασιστικότητα της επιστροπής, είτε λόγω του γεγονότος ότι πολλοί δουλεύουν πλέον σε ομάδες. Οι βραβευμένοι είναι οι ήδη γηραιοί και συνταξιοδοτημένοι από καιρό, αμερικανο-βρετανο-καναδο πολίτες Charles Kuen Kao, Willard Sterling Boyle και George Elwood Smith, ο μεν πρώτος για τους επιτυχημένους υπολογισμούς του που είχαν δείξει ότι οι οπτικές ίνες μπορούν να μεταφέρουν φως σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις από ότι ήταν τότε γνωστό, οι δε άλλοι δυο για την ανακάλυψη των Charge-Coupled Devices, ηλεκτρονικών δηλαδή κυκλωμάτων που μετατρέπουν το φως σε ηλεκτρικά σήματα, όπως αυτά που υπάρχουν σε κάθε πλέον ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.

Το καινοφανές όμως της υπόθεσης είναι ότι οι ανακαλύψεις αυτές, οι οποίες βραβεύτηκαν το 2009 έγιναν το 1966 και 1969 αντίστοιχα, δηλαδή κάπου 40 χρόνια πίσω.

Να σημαίνει αυτό άραγε ότι τίποτε άξιο λόγου δεν έγινε τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως στη φυσική, ώστε ν' αρχίσουν να ξεσκαλίζουν σκονισμένα συρτάρια; Αν ναι, τότε δεν πάμε καθόλου καλά...