Τα ψώνια

Κόσμος υπάρχει λογιών λογιών. Υπάρχουν, για παράδειγμα, κάποιοι που τους αρέσει να συναγελάζονται με την αριστοκρατία του πλούτου, όχι κατ' ανάγκην με ποταπούς και ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά για να παίρνουν κάτι από την αύρα τους, να ανεβάζουν κατά τι την αυτοεκτίμησή τους και να ονειρεύονται ότι παρ' όλο που τους λείπουν τα βασικά, θα μπορούσαν κιαυτοί με ένα άπλωμα του χεριού να γίνουν τρανοί και πλούσιοι.

Υπάρχει όμως και μια άλλη ελλειμματική κατηγορία, που χωρίς να γυρίζει αναγκαστικά την πλάτη στην αριστοκρατία του πλούτου, δείχνει να ελκύεται περισσότερο από την αριστοκρατία του πνεύματος. Συνήθως δε έρχονται έτσι τα πράγματα που οι δυο αυτές αριστοκρατίες αλληλοκαλύπτονται. Αλλά, ας τ' αφήσουμε αυτό στην άκρη. Με κίνητρα λοιπόν, ίδια κι απαράμιλλα με την προηγούμενη κατηγορία, αναμασά και τρέφεται απ' τα κοψίδια που αφήνουν στο τραπέζι τους οι σοφοί, προσδοκώντας ότι κάποια στιγμή με τ' αποφάγια, θα παρασκευάσει το τέλειο γκουρμέ πιάτο.

Τα ωφέλη από την παράταιρη αυτή συμβιωτική σχέση είναι αμοιβαία. Οι μεν πρώτοι φαίνεται να διασκεδάζουν με τα υποτακτικά κολλητήρια που τους θαυμάζουν και με τις γελοίες κουλουτούμπες που κάνουν για να τους μιμηθούν, οι δε δεύτεροι βρίσκουν την ευκαιρία να φορέσουν το φωτοστέφανο του πλούτου ή της σοφίας, σε τσίγκινη φυσικά έκδοση, και να ζήσουν το μύθο τους, στην κοσμάρα τους.

Ο δικός μας ο ΓΑΠ, ίδιος και απαράλλαχτος φεουδάρχης ηγεμόνας που αποφάσισε κάποια στιγμή να αναβαθμιστεί και να πουλήσει μόστρα στους υπηκόους του, αλλά και στον βασιλιά, στο έλεος του οποίου το' φερε η μοίρα να βρίσκεται, άνοιξε πρόσφατα διάπλατα τις πόρτες της αυλής του σε κάθε σοφό που κυκλοφορούσε σε ανατολή και δύση. Δεν ήταν δα και δύσκολο, αρκεί να έπεφταν τα τάλληρα και τα δουκάτα, αρκεί τα τραπέζια να ήταν στρωμένα, και τα κρεβάτια μαλακά. Και οι υποχρεώσεις όχι μεγάλες. Δυο τρεις σοφίες εδώ κι εκεί, θα έφταναν να θαμπώσουν το πόπολο και να ξεπληρωθεί ο μισθός τους. Φυσικά για να τους δελεάσει, μιας και ο ανταγωνισμός από άλλες αυλές ήτανε ήδη σκληρός και τα δουκάτα περισσότερα, φρόντισε από τα πριν να εξασφαλίσει ότι δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε άξεστος και ανεπίδεκτος μαθήσεως ηγεμόνας, αλλά ένας φτασμένος διανοούμενος, όπως φρόντισε να διακηρύξει από νωρίς, στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου το περιοδικό ΤΙΜΕ, ανακηρύσσοντάς τον ούτε λίγο ούτε πολύ στοχαστή της χρονιάς. Παρά ταύτα, ακόμα κι αυτοί αναγνώριζαν ότι ήθελε ένα παραπάνω λούστρο.

Η συμβίωση του ΓΑΠ δίπλα στους σοφούς φαίνεται ότι έπιασε γρήγορα τόπο. Το ίδιο και τα εντατικά μαθήματα σοφίας. Χθες λοιπόν ο μαθητής, σε συνέντευξη που έδωσε σε αμερικανικη διαδικτυακή εφημερίδα, και σε παγκόσμια πρώτη, ανέπτυξε με νηφάλιο και οξυδερκή τρόπο μια νέα θεωρία, ολοδικής τους εμνεύσεως, για το πώς μπορεί ολάκερη πλέον η ανθρωπότητα, και όχι μόνο η Ελλάδα, να πορευτεί στο σοσιαλισμό, όχι από τον 1ο δρόμο, ούτε από τον 2ο, ούτε από τον 3ο, αλλά μέσα από τον δαφνοστεφανομένο Γάπειο 4ο δρόμο.

Το αν η πραγμάτωση του σοσιαλισμού επιτευχθεί με επαφές τρίτου ή τέταρτου τύπου, αναμένεται να διασαφηνιστεί σε επόμενη συνέντευξη, κι όταν τα μαθήματα θα έχουν περάσει στο επόμενο level.

Προς το παρόν, άξιος ο μισθός των συμβούλων και άξιος ο μισθός του μαθητή...