Τις προάλλες μια κυρία επιθεωρητής-σύμβουλος επισκέφτηκε κάποιο σχολείο στο Λονδίνο και πάνω στην κουβέντα με το εκπαιδευτικό προσωπικό, ρώτησε τι προίκα περίμεναν να δώσει ένα καλό σχολείο στα παιδιά όταν θα αποφοιτούσαν.
"Φιλίες που να διαρκούν", είπε ο ένας.
"Να αποκτήσουν κριτική ικανότητα και φιλέρευνο πνεύμα", απάντησε η άλλη.
"Ούτε ένας δεν ανέφερε καλούς βαθμούς στ' απολυτήριο", κούνησε συνοφρυωμένη το κεφάλι της η κυρία επιθεωρητής-σύμβουλος, αδυνατώντας να κατανοήσει αυτά τ' ακατανόητα που τις έλεγαν με φυσικό τρόπο οι δασκάλοι.
Δυο διαφορετικές αντιλήψεις, με τη δεύτερη δυστυχώς να κυριαρχεί και να θεωρείται και αυτονόητη, χωρίς ποτέ να μπαίνει στον κόπο ν' αναρωτηθεί μπας και οι στόχοι των δασκάλων καταφέρουν και κάνουν πιο ευτυχισμένους τους αυριανούς πολίτες, και αν το θέλετε και έτσι, τελικά και πιο αποδοτικούς στις εργασίες τους...
Η αλήθεια είναι ότι και οι βαθμοί έχουν μεγάλη σημασία. Π.χ. καταθέτουμε τα στοιχεία του παιδιού σε ξένο πανεπιστήμιο και ζητούν τους βαθμούς 1 και 2 Λυκείου στα μαθήματα που χρειάζονται ενώ το απολυτήριο θα το στείλουμε τον Ιούλιο. Επίσης σε διδακτορικό ζητούν το απολυτήριο μαζί με το πτυχείο και το μεταπτυχειακό. Όλα μετράνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα
γεια σου Σοφια, και καλη βδομαδα και σε σενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πιστεω οτι οι δασκαλοι εννοουσαν οτι αδιαφορουν για τους βαθμους. Αυτο που εννοουσαν ειναι οτι το σχολειο στο κηνυγι των βαθμων αλλοτριωνει τον μαθητη που μετεξελισσεται σε αναπηρο μετα ενηλικα και επαγγελματια.
Δες ποσες αναπηρες προσωπικότητες, ανοητες, και κολλημένες σε βλακωδεις εμμονες, βρισκονται γυρω μας. Και βεβαια τις βλεπεις...
Τι κανουμε; Τις αφηνουμε να αναπαραγονται;
Φιλη μου cynical!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο θα συμφωνησω μαζι σου και θα διαφωνησω ετσι με οσους αγνοουν τον ανθρωπινο παραγοντα και ενδιαφερονται μονο για τους βαθμους! Αυτη η τακτικη ειναι παλια και ειναι βασισμενη σε μια πολυ συντηρητικη ιδεολογια οπου τα παντα ταξινομουνται και τους δινονται ετικεττες. Ετσι δημιουργουν ενα κοσμο που δεν γνωριζει, ομως ακουει να του λενε καποιοι ''ειδικοι'' οτι οι καλοι βαθμοι ειναι το Α και το Ω για να επιτυχει κανεις! Κατ αρχην πρεπει να ορισει κανεις τι ειναι 'επιτυχια'επειδη δεν ειναι το ιδιο για ολους...Καποιοι απο εμας ακομη πιστευουν οτι το να εχουν γερα παιδια και να τους δωσουν μαθηματα απο τη ζωη ειναι πολυ πιο σημαντικο απο το να βγαλουν 19,9 και να ειναι αγχωμενα για το μελλον τους επειδη βεβαια ζουμε σε ενα κοσμο που δεν ειναι αξιοκρατικος...οποτε θα ελεγα οτι οι καλοι βαθμοι δεν ειναι πανακεια ουτε ειναι παντα αντικειμενικη η βαθμολογια, εξαρταται πολυ απο τους καθε φορα βαθμολογητες και τα κριτηρια που αυτοι εχουν για το τι ειναι καλο και τι μετριο...
Εγω ειχα διαβασει παντως και τη περιπτωση της γνωστης Αγγλιδας ηθοποιου και σεναριογραφουEmma Thompson η οποια πηγε σε σχολειο και ..απηυδησε απο το χαμηλο επιπεδο γνωσης Αγγλικων εκει...
Βεβαια πολλες εφημεριδες τη κατηγορουν οτι ειπε ολα αυτα λογω σκοπιμοτητας, αφου το διαστημα αυτο ασχολειται με τη γραφη ενος musical που εχει να κανει και με την εκπαιδευση ''My Fair Lady''.
Tελικα,μηπως οσοι δηλωνουν οψιμο ενδιαφερον για καποια πραγματα το κανουν επειδη κρυβονται πισω απο μικρα, η μεγαλα συμφεροντα;
Καλο βραδυ
Γεια σου φιλη Ελβα,
ΑπάντησηΔιαγραφήετυχε να γνωρισω ενα δημοτικο σχολειο που εδινε προτεραιοτητα στη μουσικη, εικαστικη και λογοτεχνικη καλλιεργεια των μαθητων, αναλυανε ποιηματα, μαθαινανε να παιζουν καλα ενα μουσικο οργανο, κλπ. Τα παιδια που αποφοιτουν απο αυτο το δημοτικο πανε πολυ καλα και στο γυμνασιο, και στο λυκειο παρα τις φοβιες των γονιων οτι θα τα βρουνε σκουρα μετα στα μαθηματικα !
Λίγους συγκινεί η απόλυτη βαθμοθηρία. Συνήθως, τα περισσότερα παιδιά είναι φυσιολογικά και επιδιώκουν να έχουν καλούς βαθμούς αλλά ταυτόχρονα να έχουν φίλους και ελεύθερο χρόνο. Ας μην είμαστε απόλυτοι ότι η δεύτερη αντίληψη κυριαρχεί. Η βαθμολογία είναι αναγκαίο κακό και έχει μοναδικό στόχο να αξιολογήσει τους μαθητές. Δυστυχώς δεν υπάρχει αντικειμενικότερος τρόπος αξιολόγησης. Αν βρεθεί το συζητάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως τα παιδιά δεν είναι ρομπότ και παπαγαλάκια όπως τα παρουσιάζουν. Σήμερα, τα νέα παιδιά είναι πολύ πιο αξιόλογα από ότι στο παρελθόν. Απλώς, έχει αλλάξει γενικότερα ο τρόπος ζωής.
Αλεξανδρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσιγουρα τιποτα δεν ειναι μαυρο και ασπρο.
Αλλα για φαντασου πόσο θα διαφέρανε δυο σχολεια που το ενα θα ειχε διευθυντρια μια δασκαλα οπως αυτη του διαλογου και το αλλο την επιθεωρητρια με τη συγκεκριμενη αντιληψη...
Φαντασου μονο την ατμοσφαιρα στο ενα και στο αλλο.
Πιστεψε με την πιανεις στον αερα! Αυτη η μυρωδια ειναι ενα ποιοτικο χαρακτηριστικο που δεν το πιανουν τα ποσοτικα κριτηρια που ειναι οι βαθμοι. Αλλα αυτη η ποιοτητα ειναι που θα επιδρασει στη ψυχοσυνθεση των παιδιων.
ΕΓΩ, ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΣΟΥ, ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ, ΜΠΗΚΑ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙO ΕΙΝΑΙ... ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΤΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ... ΑΦΟΥ ΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 10ο ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήANARVTIEMAI, ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΔΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΒΑΡΟΣ;
Tαξιδευτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο το σημερινο ΒΗΜΑ του Θ. Παπαγγελή
"...τώρα οι σύγχρονοι «δείκτες επιδραστικότητας» (impact factors) «παίζουν» ως συνολικό πλαίσιο αξιολόγησης και μοναδικό κριτήριο χρηματοδότησης. Στον πιο πρόσφατο κυβερνητικό «φετφά» που παρέλαβαν τα βρετανικά πανεπιστήμια, για παράδειγμα, οι πιο μεγαλογράμματοι από αυτούς τους δείκτες είναι
«η δημιουργία νέων επιχειρηματικών προοπτικών»,
«η προσέλκυση επενδύσεων από φίρμες παγκόσμιας εμβέλειας»,
«η βελτίωση δημοσίων υπηρεσιών»,
«η ενίσχυση της δημόσιας ασφάλειας» και
«η ενίσχυση του δημόσιου ενδιαφέροντος για την τεχνολογία».
Και μόνο ως υστερόγραφη επίνοια, ο τελευταίος δείκτης επιγράφεται «Λοιπά οφέλη για την ποιότητα ζωής».
Οι παραπανω δεικτες ειναι για τα πανεπιστημια.
Για τα σχολεια, δεν γνωριζω! Τα ελληνικα σχολεια παντως αξιολογουνται με το ποσους μαθητες χωνουν στα πανεπιστημια, ελληνικα ή ξενα.
ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΤΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ "ΦΕΤΦΑΣ" ΘΑ ΙΣΧΥΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΚΡΕΜΑΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ(ΤΟΥ ΓΑΠ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΕΠΟΧΗΣ ΣΗΜΙΤΗ.
Τα νούμερα (βαθμοί, αποδόσεις) κάνουν το μεγαλύτερο κακό. H αλλοτρίωση σε όλο της το μεγαλείο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@sofia
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν εχω καταλαβει καλα η νοοτροπια ειναι καπως διαφεορετικη "εξω".
Το σχολειο (πρεπει να ειναι σχολειο) δηλ ολα αυτα περι κοινωνικοποιησης, γενικοτερης μορφωσης κτλ κτλ , ε και αν ένα παιδι "αξιζει" να παρει καλους βαθμους, θα τους παρει.
Η βαθμολογια που ζητανε μετα στα πανεπιστημια ειναι μετρο του "αξιζειν". Φανταζομαι πως η φασαρια της μαμας στο δασκαλο γιατι εβαλε στο παιδι 19 και οχι 20, πως το "αδικησε" δηλαδης δεν θα ειναι τοσο συχνο φαινόμενο όσο εδώ
Είσαι σίγουρη cynical πως όλα αυτά έγιναν στη Βρετανία; Θα μου πεις θα μπορούσε αλλού να γίνει ένας τέτοιος διάλογος, ας πούμε στην Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτείνω να δείτε, αν δεν έχετε ήδη δει, μια εξαιρετική σχετική γαλλική ταινία το "ENTRE LES MURS"
Δείτε εδώ τον Ken Robinson να μιλάει για τα σχολεία που σκοτώνουν τη δημιουργικότητα:http://www.youtube.com/watch?v=iG9CE55wbtY
ΑπάντησηΔιαγραφήΡέφλης
Anvnyme,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε προλαβα!
Για τον Ken Robinson ειχα γραψει εδω
http://e-cynical.blogspot.com/2009/11/blog-post_05.html
πριν ενα χρονο.
Γιωργο Κατσαμάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήοντως ο διαλογος ειναι αληθινος. Μωρε και οι δικοι μας οι δασκαλοι τα λενε, και μαλιστα πιο συχνα. Αλλα δεν υπάρχει εδαφος να πιασει μια τετοια αντιληψη.
Ειναι δεσμιοι του αναλυτικου προγραμματος και της υλης που πρεπει να βγει.
Ναι ειχα δει αυτη την ταινια. Πολυ αξιολογη...
Ζaphod,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο που συμβαινει στα σχολεια στο ΗΒ ειναι οτι για να δειξουν οτι εχει βελτιωθει το επιπεδο των μαθητων, εχουν χαμηλωσει τα standards, βαζουν ευκολα θεματα, και ετσι ανεβαινουν οι βαθμοι!
Γενικα, αυτο ειναι και το προβλημα των ποσοτικων κριτηριων αξιολογησης.
Αμα θελεις να τα πιασεις, τα πιανεις και κανεις και greek statistics.