Πού είναι πιο εύκολο να κάνει κανείς δουλειές στην Ινδία ή στην Κίνα, αναρωτιέται η στήλη Leaders μπροστά μπροστά στον τελευταίο Εconomist. Μα φυσικά στην Κίνα. Η αντίληψη ότι η δημοκρατία αναχαιτίζει την ανάπτυξη στις φτωχές χώρες κερδίζει συνεχώς έδαφος. Σίγουρα το πολίτευμα αυτό έχει τα μειονεκτήματά του, επισημαίνει ο αναλυτής. Κάτω από την πίεση των πολιτών και την ατέρμονη διαβούλευση και τις διαπραγματεύσεις, οι δουλειές δεν προχωρούν και οι επενδύσεις δεν έρχονται.
Αυτά συμβαίνουν στην Ινδία. Ευτυχώς όμως, κατά τον δημοσιογράφο η Κίνα δεν αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα. Εκεί η δημοκρατία δεν λειτουργεί, το κράτος παίρνει τις αποφάσεις και όποιος έχει αντίθετη γνώμη, με μια σφαίρα στον κρόταφο βγαίνει ήσυχα ήσυχα και απλά από τη μέση, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την ανάπτυξη. Έτσι, η Κίνα ορθά σκεπτόμενη και προφανώς για το καλό της χώρας και των πολιτών της, κρατιέται μακρυά από τη μιαρή αυτή πρακτική.
Ο Economist όμως κάνει ένα λάθος. Η αντίληψη ότι η δημοκρατία κάνει κακό στην ανάπτυξη δεν ευδοκιμεί μόνο στις φτωχές χώρες, μα και στις αναπτυγμένες. Αντί να στέλνουν βέβαια τους διαφωνούντες στον άλλο κόσμο με συνοπτικές διαδικασίες, τα αξεσουάρ της δημοκρατίας παραμένουν και υπερθεματίζονται, σαν σκηνικό πιο πολύ όμως, παρά σαν ουσία. Και εκλογές γίνονται και διαβουλεύσεις επί των διαβουλεύσεων γίνονται και open gov πάνω στην open gov, αλλά όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι τα πανηγύρια αυτά στήνονται μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσουν αποφάσεις ήδη ειλημμένες.
Μα θα μου πείτε, ότι οι πολίτες δεν κάνουν καλή χρήση του δημοκρατικού δικαιώματος. Ότι κοιτάνε ο καθένας το δικό του συμφέρον, ότι κατεβαίνουν σε απεργία για ψύλλου πήδημα, ότι εμποδίζουν τους άλλους να δουλέψουν κ.ο.κ. Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά είναι σωστά. Ότι όντως έτσι γίνεται. Πείτε μου όμως πού και πώς θα διαπαιδαγωγηθεί ο πολίτης στις δημοκρατικές αρχές;
Μμμμ! Στο σχολείο. Πού αλλού; Βέβαια υπάρχουν και τα κανάλια, αλλά αυτά δεν έχουν ακόμα ανοίξει σχολεία επισήμως, οπότε ας τα παρακάμψουμε. Όταν όμως μιλάμε για ένα δημοκρατικό σχολείο που θα δίνει προτεραιότητα στην καλλιέργεια δημοκρατικής συνείδησης, γιατί το χλευάζουμε σαν αίτημα και αντιτείνουμε ότι τα σχολεία θα πρέπει να βγάζουν καλούς τεχνοκράτες μόνο και τίποτε παραπέρα; Δεν βλέπουμε ότι για να λειτουργήσει η δημοκρατία θα πρέπει κάπου να διδαχτεί; Εκτός κι αν δεν μας ενδιαφέρει, οπότε ας βγάλουμε το σκασμό μας και ας αντιγράψουμε το μοντέλο Κίνα.
Χμ.. αυτή η "σφαιρική" αντίληψη που πλέον διακατέχε μεγάλο μέρος της ζωής μας, άσχετα αν οι δικές μας σφαίρες δεν βγαίνουν από actual όπλο αλλά μεταφορικό, είναι πλέον κοινός τόπος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι, το σχολείο θα πρέπει να καλλιεργεί την δημοκρατική συνείδηση, μόνο που, για να το κάνει πρέπει να την έχουμε ήδη κατακτήσει εμείς που διάγουμε τον βίο και την πολιτεία μας μέσα σε αυτό....
Πές τα βρε cynical, επιτέλους !! Όπως έλεγε ο Σο, η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα αλλά θα μας τρώει πολλά απογεύματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το μέγιστο λάθος αυτή τη στιγμή. Και θα το πληρώσουμε ακριβά στο μέλλον.
Τον ρώτησαν (τον ΓΑΠ) διάβασα, στη Θεσσαλονίκη για το τί θα κάνει εάν το ΣτΕ βγάλει αντισυνταγματικό το μνημόνιο. Και η απάντηση ήταν κυνική: Η σωτηρία της χώρας δεν είναι ζήτημα νομικό αλλά πολιτικό !!
Θα τα πληρώσουμε αυτά..
H Αυταρχικότητα και το μαστίιγιο φέρνουν θεαματικά αποτελέσματα στην αρχή,αλλά πρόσκαιρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε βάθος χρόνου η Δημοκρατία και η Συμμετοχή ξεπερνούν κατά πολύ την στασιμότητα.
Το έδειξε πρόσφατα και η Ιστορία.
Είναι σαν το κύμα με την παλίρροια.
Χααααχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα, έχω πολλάκις δηλώσει πως οι μεγαλύτεροι φασίστες είανι αυτοί που θέλουν να αυτοαποκαλούνται "φιλελεύθεροι"!
Οπότε δεν με παραξενεύουν οι λίβελοι του εκόνομιστ!
Ούτε το ότι σήμερα τα σχολεία δεν παράγουν πολίτες...
Τι σχέση έχουν αυτά με την Ελλάδα; Η Ελλάδα πάντα ψήφιζε Δημοκρατία στο συγκεκριμένο δίλημμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχνάς τι γινόταν σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα προ ΔΝΤ και τι συνεχίζει να γίνεται μέχρι σήμερα;
Μιλάμε για τη χώρα της ατέρμονης διαπραγμάτευσης. Για την χώρα που για να βάλουμε μία πέτρα πάνω σε μία άλλη συστήνουμε 5 επιτροπές. Για τη χώρα που οι δουλειές προχωρούν πιο αργά και από χελώνα. Για τη χώρα που οι κυβερνήσεις για να πάρουν μία απόφαση φτιάχνουν και από ένα γκάλοπ…
Υ.Γ.Μάλλον η Ινδία έχει αντιγράψει το μοντέλο Ελλάδα, αυτό θα έλεγα εγώ.
Οι χώρες που συγκρίνει το Εconomist έχουν επιλεγεί και οι δυο να παράγουν αγαθά σε συνθήκες δουλείας. Προφανώς όταν οι σκλάβοι αρχίζουν να έχουν απαιτήσεις το μοντέλο χαλάει. Τότε ή υποχωρείς και οι σκλάβοι αναβαθμίζονται αλλά η δουλειά χαλάει ή τους κόβεις το κεφάλι, όπως αρμόζει στους σκλάβους, και η δουλειά συνεχίζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να σκεφτείς ότι μαυτούς τους δεύτερους αρχίσαμε δουλειές;
Τι περιμένουν να κερδίσουμε άραγε;
Μάλλον εργατικό δίκαιο!!!
Μερικες φρασεις απο το σχολιασμενο αρθρο του Economist...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τhere are two reasons why India will soon start to outpace China... The second reason for optimism is India's much derided democracy..."
"Ideas flow easily around India since it lacks China's culture of secrecy and censorship"
"India's individualistic brand of capitalism may also be more robust than China's state-directed sort"
Δεν μπορω πραγματικα να καταλαβω απο που εβγαλες εσυ οτι το αρθρο του Economist αναφερεται υποτιμητικα στην δημοκρατια της Ινδιας. Ισως να πρεπει να το ξαναδιαβασεις;
Μηπως πρεπει να ξαναδιαβασεις το δικο μου κειμενο πρωτο για να δεις που αναφερομαι υποτιμητικα για την Ινδια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσα ισα στην Ινδια αντιδιαστελλω το αυταρχικο παραδειγμα της Κινας.
Μα, το προβλημα που εχω δεν ειναι με το δικο σο κειμενο. Συγχαρητηρια που θεωρεις την Ινδια πιο ανθρωπινη και ανεπτυγμενη απο την Κινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προβλημα μου ειναι οτι θεωρεις οτι το αρθρο του Economist αναφερθηκε υποτιμητικα στη δημοκρατια της Ινδιας. Ενω στην πραγματικοτητα το αρθρο εξηγει οτι η δημοκρατια ειναι η δυαμη της Ινδιας!
Ανωνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ποστ παει πολυ μακρυτερα απο την κινα και Ινδια. Βαλε στη θεση τους οποιεςδηποτε αλλες χωρες με αντιδιαμετρικα παραδειγματα. Η κεντρικη ιδεα ειναι ο τιτλος του.