Πάνε κι αυτές οι εκλογές...

Οι εκλογές είναι, ας πούμε σαν το πρόχειρο διαγώνισμα που βάζει ο δάσκαλος στο μέσον της χρονιάς για να εντοπίσει τις αδυναμίες των μαθητών του, όπως και οι μαθητές να εντοπίσουν τις δικές τους. Τα κακά αποτελέσματα, επαναλαμβανόμενα μάλιστα σε κάποιο βάθος χρόνου, το πολύ πολύ να διώξουν τον δάσκαλο, όπως προβλέπεται να συμβαίνει σήμερα στ’ αμερικάνικα σχολεία.

Οι χθεσινές εκλογές έδωσαν μια ανάλογη ευκαιρία στα κόμματα να καταγράψουν τις δυνάμεις τους. Κι απ’ ότι φαίνεται τα περισσότερα δεν θα χρειαστεί να καρατομήσουν τους αρχηγούς τους. Πάντα υπάρχουν οι κατάλληλες ερμηνείες ώστε οι βίαιες πράξεις ν’ αποφεύγονται.

Τα σγουρά μαλλιά του Σγουρού πετάχτηκαν λίγο παραπάνω από τα ίσια μαλλιά του Κικίλια και τουλάχιστον αυτή την Κυριακή έσωσαν τα προσχήματα, δίνοντας προσωρινή ανακούφιση στο Πασόκ που δεν θα χρειαστεί να χαλάσει τις καρδιές των αφεντικών του πηγαίνοντας σε εκλογές. Το αν την επόμενη Κυριακή ο Σγουρός χάσει όλα του τα μαλλιά, δεν θα έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Ο στόχος θα έχει ήδη επιτευχθεί. Τον ίδιο μικρό ρόλο φαίνεται να παίζει και το απαράδεκτα χαμηλό σε απόλυτες τιμές ποσοστό που εισέπραξε χθες το κόμμα. Όπως και η αποχή των ψηφοφόρων του. Όμοια με τον πανούργο καλόγερο, βάφτισε το κρέας ψάρι και προς το παρόν ξεμπέρδεψε. Δεν περίμενα και τίποτε παραπάνω από τους ασπάλακες της εξουσίας.

Το ΚΚΕ αντίθετα, έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει. Ο Παφίλης αποδείχτηκε μια καλή επιλογή, τέτοια που κι ο ίδιος ο Ανδρουλάκης δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να υπερθεματίσει στην τελευταία του καθιερωμένη εμφάνιση της Παρασκευής στα ερτζιανά. Το ΚΚΕ έχει όντως δυναμική, η οποία, όπως εκτιμώ, δεν προέρχεται τόσο από το δικό του άνοιγμα και κάθοδο στο λαό, όσο από την άνοδο του λαού προς τον Περισσό. Εδώ και καιρό του χτυπάει την πόρτα, κάνει τάχατες η Αλέκα πως ακούει τα χτυπήματα, αλλά αν δεν κάνει την αποφασιστική κίνηση ν’ ανοίξει διάπλατα τις πόρτες θα έχει χάσει μια ιστορική ευκαιρία.

Δεν έμαθα, αν ανοίχτηκαν τελικά οι σαμπάνιες στο περίπτερο της Ανταρσύα στην Πανεπιστημίου. Κανονικά θα έπρεπε. Τόσο στην Αθήνα, όσο και πανελλαδικά πήγαν πολύ καλύτερα απ’ τ’ αναμενόμενα. Αν ο Σωτήρης έκανε καλά τους υπολογισμούς στο excel, θα πρέπει να βγήκαν απ’ τις εκλογές με μια σοδειά γύρω στους 100,000 και βάλε ψήφους.

Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής σε ορισμένα εκλογικά τμήματα της Αττικής ήταν υψηλά, αλλά αναμενόμενα. Ακολουθώντας την πορεία αδελφών ευρωπαϊκών κομμάτων, η Χρυσή Αυγή όλο και θα αυξάνει την επιρροή της. Ας μην ξαφνιαστούμε όταν τη δούμε να στρογγυλοκάθεται και παραέξω, δηλαδή και στα φιλήσυχα προάστια. Όσο το μεταναστευτικό κουκουλώνεται τόσο η Χρυσή Αυγή θα θεριεύει.

Όσο για τον Σύριζα, η επιλογή Μητρόπουλου δεν έφερε ψήφους απ’ το Πασόκ. Καθηλωμένος στα ίδια, κάτι άλλο θα πρέπει να κάνει, πέρα απ’ τα δοκιμασμένα. Οι δυσαρεστημένοι προτίμησαν άλλα μαγαζιά ή και τη χθεσινή λιακάδα.

Αλλά είπαμε οι εκλογές είναι σαν το πρόχειρο διαγώνισμα. Οι αληθινές επιδόσεις θα φανούν αλλού. 15 Νοεμβρίου είναι το συλλαλητήριο καλωσόρισμα του ΚΚΕ στην τρόικα που έρχεται να εγκαινιάσει το καινούργιο της διαμέρισμα. 17 Νοεμβρίου είναι η πορεία του Πολυτεχνείου. 6 Δεκεμβρίου συμπληρώνονται δυο χρόνια από τον θάνατο του Γρηγορόπουλου. 15 Δεκεμβρίου είναι η γενική απεργία της ΓΣΕΕ. Έτσι κι αλλιώς δώρο Χριστουγέννων δεν θα υπάρξει να ενεργοποιήσει τις συνήθεις καταναλωτικές κραιπάλες. Φέτος, αντί για τα μαγαζιά, η κατάληψη των δρόμων θα είναι πιο …in.