Οι αλητείες του Δασκαλόπουλου

Χθες η κ. Ξαφά, και σήμερα ο κ. Δασκαλόπουλος. Ποιο το ζόρι; Οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, δικαιολογημένες μάλιστα με τη βαριά επιχειρηματολογία ότι τα δεινά της ανεργίας δεν είναι δίκαιο να τα σηκώνουν εξ ολοκλήρου οι μοχθούντες ιδιωτικοί υπάλληλοι, αλλά κάπως θα πρέπει να τα μοιράζονται και οι ξεκούραστοι δημόσιοι. Πέραν τούτου ουδέν, το επιχείρημα παραμένει μετέωρο και ακατανόητο, παραπέμπει σε αποκρυφισμό στην καλύτερη των περιπτώσεων και στην κατσίκα του γείτονα, στη χειρότερη.

Γιατί ζορίζεται όμως ο κ. Δασκαλόπουλος; Δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι το σώμα του οποίοι προΐσταται δεν έχει να κερδίσει και πολλά αν μειωθούν οι καταναλωτές των προϊόντων του. Μεγαλύτερη ανεργία, λιγότερα εισοδήματα, μικρότερη κατανάλωση. Η εξίσωση δεν επιδέχεται άλλες λύσεις.

Τι παραπάνω άραγε έχει στο μυαλό του ο κ. Δασκαλόπουλος και δεν το ομολογεί;

Μήπως είναι το ίδιο πράγμα που είχαν στο μυαλό τους και οι ένοικοι της Wall Street ένα μήνα πριν, όταν με το άκουσμα της αύξησης της ανεργίας στην Αμερική, πετάγανε τις σκούφιες τους στον αέρα προσβλέποντας σε πτώση των αμοιβών, λόγω μιας φρέσκιας και λαχταριστής φουρνιάς ανέργων;

Μήπως ο κ. Δασκαλόπουλος προσβλέπει στα παλιά τα μπερικέτια και τα ρεγάλα του απλόχερου κράτους προς το σινάφι του, τα οποία όσο να ' ναι πήρανε να λιγοστεύουν;

Δεν μάς το έκανε λιανά ο κ. Δασκαλόπουλος πώς ακριβώς το εννοεί, πώς ακριβώς δηλαδή η επιπρόσθετη ανεργία των δημοσίων υπαλλήλων θα μειώσει την ανεργία των προστατευόμενών του ιδιωτικών. Έφερε κανένα παράδειγμα; Αναφέρθηκε σε κάποιο περισπούδαστο μοντέλο και μού διέφυγε;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν το πήρε ούτε το μάτι μου, ούτε το αυτί μου. Το δικό μου όμως το μοντέλο λέει άλλα. 'Οτι κατά τη διάρκεια των παχιών αγελάδων, για παράδειγμα, κάποια δέκα χρόνια πριν και εντεύθεν, η ανεργία στην Ελλάδα έβαινε συνεχώς αυξανόμενη. Και τούτο συνέβαινε κ. Δασκαλόπουλε, παρότι το ελληνικό κράτος, κατά τα λεγόμενα των ψιττακών σας, προσλάμβανε αβέρτα κουβέρτα και σε δεσμίδες των χιλίων μάλιστα, δημοσίους υπαλλήλους, δηλαδή για να το πούμε καθαρά, όλα αυτά τα χρόνια απέσυρε ανέργους το κράτος και δεν δημιουργούσε.

Ποιος λοιπόν έκανε τον εργαζόμενο άνεργο κ. Δασκαλόπουλε; Το κράτος ή εσείς; Και τώρα που τα σούρτα φέρτα με το κράτος λιγόστεψαν, όχι λόγω διάθεσης φυσικά, (οι καλές φιλίες είναι σαν τα διαμάντια και διαρκούν παντοτινά), αλλά λόγω στενότητας, πώς εσείς οι μονίμως μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ζητιάνοι και οι νταβάδες του κράτους θα φτιάξετε δουλειές;

Μα, το είπα παραπάνω. Βάζοντας στο χέρι και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!