Ο σεισμός στην Ιαπωνία και ο φόβος του Ισραήλ

Σεισμός, τσουνάμι, ραδιενέργεια, απειλή για ακόμα περισσότερη ραδιενέργεια, χιόνι, περισσότεροι μετασεισμοί, άστεγοι, πεινασμένοι, φόβος, κι άλλοι άστεγοι, τρόμος, πανικός, κι όχι μόνο στην Ιαπωνία.

Κι όμως το Ισραήλ φοβάται κι αυτό. Δεν ξέρω αν συμπάσχει. Μα φοβάται, φοβάται πολύ, αυτός ο ατρόμητος λαός!

Εδώ και μέρες είναι ανάστατοι. Οι κάτοικοι του Ισραήλ. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τις πληγείσες περιοχές, αλλά δηλώνουν ότι είναι ακόμα αδύνατο. Βιάζονται, όμως. Και δίκαια ανησυχούν. Οι προμήθειες τελειώνουν. Στο Ισραήλ.

Ειδικά στο Τελ Αβίβ. Πόσο μπορούν να υπομένουν ακόμα; Μελετούν την κατάσταση και προβαίνουν σε σχεδιασμούς. Ο Rakuto Kasei. Είναι ο άνθρωπος κλειδί. Αυτός είναι ο κύριος προμηθευτής. Τον έχουν τρελάνει στα τηλέφωνα, μα δεν απαντά. Και ο πανικός κορυφώνεται. Μπορεί να τον άρπαξε το τσουνάμι, ακόμα χειρότερα όμως μπορεί να άρπαξε τις αποθήκες του και να τις σκόρπισε στον ωκεανό, μαζί με το ρύζι, τα φύκια, το wasabi, αλλά κυρίως τη σάλτσα σόγιας. Ειδικά την Kikkoman. Κανείς όμως δεν απαντά, κι η αγωνία κορυφώνεται.

Ο Dudi Afriat δεν κλείνει μάτι και εξομολογείται; «Ο πιο μεγάλος φόβος μου είναι μην τυχόν και διακοπούν για πάντα οι εισαγωγές απ’ την Ιαπωνία. Όχι για μένα. Αλλά για το Ισραήλ. Μετά το τσουνάμι, έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνα από ανθρώπους σε κατάσταση υστερίας και πανικού, απ΄ όλη τη χώρα, φοβούμενοι ότι θα παρουσιαστούν ελλείψεις. Στην Kikkoman. Στο Ισραήλ κανείς δεν μπορεί πλέον να ζήσει χωρίς Kikkoman. Στο Ισραήλ, κανείς δεν μπορεί πλέον να ζήσει χωρίς σούσι. Ναι γαμώ το κέρατό μου! Το Ισραήλ είναι εθισμένο στο σούσι. Βοήθεια, σώστε μας!».

Συμπάσχω με τον άνθρωπο, συμπάσχω με το Ισραήλ. Μα πάντα υπάρχει λύση, όταν δουλεύει η λογική. Με τόσους Παλαιστίνιους εκεί τριγύρω, αν το σκεφτόντουσαν καλύτερα, δεν θα τους έλλειπε ποτέ το σούσι.

Την είδηση την ψάρεψα μόλις τώρα από το liveblog του Al Jazeera. Το πρωτότυπο άρθρο με τίτλο «Israel fears sushi shortage after quake» βρίσκεται ΕΔΩ. Ναι γαμώ το κέρατό μου, είναι αληθινό!