Rebellion in the Palace

Είπαμε ότι η κρίση θα σηκώσει φουρτούνες και θα ταράξει τα νερά σε θάλασσες και σε πελάγη. Από τον, όλοι εναντίον όλων, πόλεμο, φαίνεται ότι δεν θα ξεφύγουν ούτε και οι πατροπαράδοτες καλές σχέσεις και χαριεντισμοί της πρώτης γραμμής πολιτικών στελεχών με τα αντίστοιχα πρώτης γραμμής στελέχη των καναλιών και ερτζιανών.

Αν έχουμε μείνει με την πρόσφατη εικόνα του εγκάρδιου τετ-α-τετ του γεύματος Πρετεντέρη - Παπακωνσταντίνου, όπου ήταν ξεκάθαρο για το ποιος έδινε γραμμή σε ποιον, καιρός είναι να αρχίσουμε να αναθεωρούμε την παγιωμένη αυτή εντύπωση.

Για όσους παρακολούθησαν χθες τις ειδήσεις στο Mega, θα εντυπωσιάστηκαν με τον τρόπο που ο Ρέππας ύψωσε τον τόνο της φωνής του στην ιερά τριάδα Πρετεντέρη-Τρέμη-Καψή, οι οποίοι φροντίζουν να κρέμονται επιπλέον και σαν εικονίσματα πάνω από τα κεφάλια των εκάστοτε συνομιλητών τους, έτσι για να προκαλούν φαίνεται το δέος σε μας τους τηλεθεατές και να σκιαζόμαστε. Ο Ρέππας ήταν πολύ αγανακτισμένος, κυρίως με την εμμονή της παναγίας Όλγας, στο να αποσπάσει δέσμευση του τελευταίου σώνει και καλά για απολύσεις, και όλοι όσοι βρίσκονταν με ανοιχτές τις οθόνες στη συγκεκριμένη συχνότητα ήταν εντελώς σίγουροι πώς μέσα στο στόμα του θα συνωστίζονταν ανόσιες και τρισκατάρατες λέξεις, όπως ας πούμε «τσόκαρο» ή «καριόλα».

Σήμερα το πρωί στον «Flash», είχαμε τον πληθωρικό, αμόλυντο και υποδειγματικό πολίτη Λάλα, -που παρά το δημόσιο τράβηγμα της κουρτίνας που τού έκανε κάποιο καιρό πριν ο Λάκης, σε κάποιο επεισόδιο του σικουέλ «Αλ-Τσαντίρι», εμείς συνεχίζουμε να τον θεωρούμε αξιότιμο-, ο Λάλας λοιπόν, παρακούνησε το δάχτυλο στον πολίτη Λυκουρέντζο, απαιτώντας από αυτόν, με εμμονή παρόμοια σε ένταση με αυτή τής Όλγας, να αποκηρύξει στο εδώ και τώρα τις καυτές δηλώσεις του συντρόφου Καμμένου, πράγμα που έκανε τον Αρκάδα πολιτικό να του επιτεθεί βιαίως, στο στυλ «ποιος είσαι συ ρε μαλάκα, που κάνεις τον εισαγγελέα και με θέτεις στην κρίση του κοινού;», ή «αν συμφωνούσα μαζί σου θα ήμουν σπουδαίος, ενώ τώρα που έχω άλλη άποψη, με δικάζεις και με ρίχνεις στα λιοντάρια;», και να του κλείσει κατάμουτρα το τηλέφωνο.

Μετά απ’ αυτό, και όση ώρα ο Λάλας έπαιρνε σε κάποια γωνιά του στούντιο το υπογλώσσιο, ο ηχολήπτης του μάς πέταξε κάτι ωραίες ροκιές, και έτσι περάσαμε πολύ ωραία και σήμερα το πρωί.