Ακόμα και οι FT το θεώρησαν υπερβολική εύνοια, προκατάληψη και μεροληψία, έμπρακτη απόδειξη των στρεβλών καιρών που ζούμε και των αξιών που αυτοί υποθάλπουν, ώστε παραμονή πρωτοχρονιάς κάθισαν και αφιέρωσαν κάποια σχόλια για τη λίστα των “εξαιρετικών” ανθρώπων που τιμήθηκαν και φέτος, όπως κάθε αρχή του χρόνου, στη Βρετανία.
“Σαν πολλοί μαζεμένοι δεν έπεσαν από τον εταιρικό κόσμο;”, φαίνεται ν' αναρωτιέται ο αρθρογράφος ήδη από τον τίτλο. Και ποιος ο λόγος της μεγάλης αυτής εύνοιας; Η ικανότητα διαχείρησης; Τα καινοτομικά επιτεύγματα; Οι νέες δουλειές που δημιούργησαν; Αρχίδια! Τα φιλάνθρωπα αισθήματα ήταν αυτά που μέτρησαν για να τους αναδείξουν σε ξεχωριστούς. Και όχι τα όποια κι όποια φιλανθρωπα αισθήματα. Αλλά αυτά που κατευθύνθηκαν ειδικά προς τις τέχνες.
Έχω παρατηρήσει ότι η λαμογιά, έχει μια ιδιαίτερη συνάφεια με την τέχνη, όχι την οποιαδήποτε τέχνη, αλλά τη θεσμοθετημένη και την επίσημη. Αυτή, που επιδεικνύεται σε καλλιμάρμαρα και περίτεχνα μέγαρα, αυτή που επικοινωνείται με ιλουστρασιόν φυλλάδια, μεγάλες αφίσες και αψόγου ορθοφωνίας μελίρρυτους παρουσιαστές. Που συνοδεύεται από γκαλά και πλούσια γεύματα, λιφταρισμένες κοκότες και ντιζαϊνάτα ενδύματα. Αν καθίσεις και ψάξεις έναν-έναν τους σπόνσορες ολόκληρου του κυκλώματος τέχνη, να μην μιλήσουμε για τους εμπόρους της, κάτω από τη συνωμοσία του glitter θα ανακαλύψεις τη βρωμιά του gutter, μιας και οι “επενδύσεις” σε έργα και χώρους τέχνης αποτελούν πρώτης τάξεως ξέπλυμα ποικίλων παράνομων δραστηριοτήτων.
Σοκ έπαθαν οι εκλεπτυσμένοι φιλότεχνοι της Ν. Υόρκης όταν έμαθαν ότι οι αγαπημένοι τους πολυδισεκατομυριούχοι αδελφοί Κοch, David και Charles, που συντηρούν πτέρυγες στο Σμισθόνιαν, το μπαλέτο και την όπερα της Ν. Υόρκης, θέατρα και άλλα τινά, είναι ταυτόχρονα και οι βασικοί χορηγοί του Τea Party, που όπως και να το κάνουμε, η λαική φυσιογνωμία και χοντράδα του τελευταίου δεν συνάδει με τα υψηλά γούστα της νεοϋορκέζικης ελίτ.
Έτσι, για να μην ξεφύγουν από την πεπατημένη, ανάμεσα σε αυτούς που τιμήθηκαν φέτος απ' τη βρετανική κυβέρνηση συμπεριλαμβάνονταν και αρκετοί από το προαναφερθέν είδος των λαμογιών, και ειδικά αυτών, που λόγω της επικαιρότητας της κρίσης, είχαν συγκεράσει τη φιλοτεχνία με τα hedge funds. Πρώτος στον κατάλογο ήταν ένας κροίσος, μαιτρ του short, που χρίστηκε ιπόττης για τις υπηρεσίες του, όχι στην τέχνη του σορταρίσματος των ομολόγων, αλλά του σορταρίσματος των τεχνών, ως πρόεδρος του Μουσείου Victoria & Albert.
Δεύτερος στον κατάλογο κάποιος ονόματι Paul Ruddock, μαιτρ κι αυτός του σορταρίσματος τραπεζικών μετοχών, τιμήθηκε για τις γεναιόδωρες προσφορές του στο Βρετανικό και το V&A Μουσείο.
Τρίτος στον κατάλογο των ευπατρίδων, κάποιος άλλος κύριος Ronson, παρά το γεγονός ότι πριν κάποια χρόνια είχε κάτσει και φυλακή για το μανιπουλάρισμα των μετοχών της εταιρίας Guiness,που βγάζει την ωραία ομώνυμη μπίρα.
Και πάει λέγοντας...
Αν υπήρχε ανάλογο έθιμο και σε μας, σίγουρα την πρωτιά θα την έπαιρνε ο Δασκαλόπουλος. Εκτός κι αν μου διαφεύγει κάποιος καλύτερος. Τουλάχιστον ο Μάκης ήταν πιο αυθεντικός, και ίσως αυτό ήταν που τον έφαγε. Αντί να τα ακουμπάει σε ομάδες, αν τα ακουμπούσε σε κανένα μέγαρο, ίσως σήμερα να κυκλοφορούσε και ελεύθερος και τιμώμενος.
Η τέχνη, πλέον, αποτελεί μια “αγορά” που τα έργα της θεωρούνται περισσότερο επενδυτικά προϊόντα παρά οτιδήποτε άλλο. Είναι λογικό που μαζεύονται τέτοιοι άνθρωποι γύρω από αυτή (Όπως μαζεύονται οι μύγες γύρω απ' τα σκ@#τ@)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα αυτή η "αγορά" δεν φορολογείται, παρέχει εξαιρετικές αποδόσεις (ειδικά τις περιόδους κρίσης), ενώ οι αγοραπωλησίες γίνονται με ιδιαίτερα αδιαφανείς διαδικασίες.
Η αγορά έργων τέχνης έχει και δικό της δείκτη, τον Mei-Moses. Ο δείκτης ξεκίνησε από δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης, παρακολουθώντας την πορεία 10.000 αγοραπωλησιών έργων τέχνης.
Μεγάλος “μαικήνας” της τέχνης θεωρείται και ο Γιώργος Οικονόμου, που είναι ένας από τους πιο πετυχημένους Έλληνες εφοπλιστές.
Συμπερασμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τεχνη βαρβαρη και αντιλαικη
"Η τέχνη, πλέον, αποτελεί μια “αγορά”"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλ. να γυρισουμε στην λιθινη εποχη κανοντας βραχογραφιες σε σπηλαια για να εξορκισουμε τον βισωνα, ωστε οι κυνηγοι της σπηλιας μας να τον θανατωσουν, ωστε να εχουμε αρκετες προμηθειες ζωϊκης πρωτεϊνης για τον εξαμηνο χειμωνα στην Κεντρικη Ευρωπη.
Δυστυχως αυτοι που ανακαλυψαν την πρωτη συσσωρευση αγαθων και την εμπορευματικη ανταλλαγη , πριν χιλιαδες ετη, ευθυνονται για την εμπορευματοποιηση της τεχνης.
Μικρο αποσπασμα απο Βικιπαίδεια, λημμα Αναγέννηση:
"Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, τα χρήματα και η τέχνη συμβάδιζαν. Οι καλλιτέχνες εξαρτώνταν ολοκληρωτικά από προστάτες των τεχνών, ενώ οι τελευταίοι χρειάζονταν χρήματα για να συντηρούν ιδιοφυϊείς ανθρώπους. Πλούτος εισήλθε στην Ιταλία κατά το 14ο, 15ο και 16ο αιώνα με την επέκταση των εμπορικών δρόμων προς την Ασία και την Ευρώπη. Η εξόρυξη ασημιού στο Τιρόλο αύξησε τη ρευστότητα σε χρήμα. Πολυτελή αντικείμενα από τον Ανατολικό Κόσμο, τα οποία ήρθαν στην πατρίδα κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, αύξησαν την ευμάρεια της Γένοβας και της Βενετίας."
Καλη χρονια και περισσοτερη τεχνη στην ζωη μας!
Αφωτιστος Φιλελλην
ΥΓ Προτεινομενες εκθεσεις:
Μεγάλοι Ρώσοι Ζωγράφοι 1920-2010 από τη Συλλογή Μanege στην Αγία Πετρούπολη: Έκθεση στο Ίδρυμα Θεοχαράκη
Νίκος Χουλιαράς - Τα πίσω δωμάτια του νου: έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη
«Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης – Άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της – Μεταπολεμική και Σύγχρονη τέχνη» είναι ο τίτλος της έκθεσης που παρουσιάζει στην Εθνική Γλυπτοθήκη στο Γουδή
Ενας σχετικα φτωχος ελληνας, ο Γεώργιος Κωστάκης (1913-1990) ήταν ο πιο φημισμενος Έλληνας συλλέκτης έργων τέχνης ρώσων καλλιτεχνών. Η καταγωγή του ήταν από την Ζάκυνθο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χρόνια πριν και μετά τη ρωσική Επανάσταση, στη Ρωσία εκδηλώθηκε το πρώτο κίνημα αφηρημένης τέχνης, που κατόπιν θα γινόταν η κυρίαρχη μορφή τέχνης του εικοστού αιώνα. Ο Κωστάκης συνέλεξε τα έργα-καρπούς του κινήματος αυτού, που έμεινε γνωστό σαν Ρωσική Πρωτοπορία. Η συλλογή του, που ξεκίνησε με την ανακάλυψη τριών κονστρουκτιβιστικών πινάκων σ' ένα στούντιο της Μόσχας το 1946, θα γινόταν το μεγαλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της τέχνης αυτής εκείνη την εποχή.
... το 1946, ανακάλυψε τρία έργα ζωγραφικής της Όλγα Ροζάνοβα σε ένα στούντιο της Μόσχας. Περιέγραψε πώς, στις σκοτεινές ημέρες μετά από τον πόλεμο, αυτά τα λαμπρά χρωματισμένα έργα ζωγραφικής της χαμένης πρωτοπορίας:
Ήταν σήματα σε με. Δεν με ένοιαζε τι ήταν... αλλά κανένας δεν ήξερε τι είναι οτιδήποτε εκείνες τις μέρες. (Chatwin, 1977)
Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την ισχυρή οπτική επίδραση του δυνατού χρώματος και του απλού σχεδίου που αποφάσισε να ανακαλύψει ξανά την κονστρουκτιβιστική και σουπρεματική τέχνη που ήταν χαμένη και ξεχασμένη στις σοφίτες, τα στούντιο και τα υπόγεια της Μόσχας και του Λένινγκραντ. Κυνήγησε "χαμένους" πινακες, που έμεναν τυλιγμένοι και σκεπασμένοι από σκόνη....Πρόσφατα, το 1997, το ελληνικό κράτος αγόρασε τα 1275 έργα τεχνης, που τώρα είναι μέρος της μόνιμης συλλογής του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Θεσσαλονίκη."
Αφώτιστος Φιλέλλην
Προφανώς αφώτιστε, δεν καταλαβαίνεις την διαφορά ανάμεσα στον “μαικήνα”, προστάτη και χορηγό των τεχνών, και τον επενδυτή, που βρίσκει τρόπους για να μην πληρώσει φόρους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πρώτος προσφέρει, ο δεύτερος κλέβει.
Καλά σου λέει βρε αφώτιστε. Δεν είπαμε να μην υπάρχει καμία αμοιβή για τους καλλιτέχνες, αφού νηστικό αρκούδι, τέχνη δεν κάνει, αλλά το το θέμα είναι το πως μοιράζονται τα εν λόγω ποσά ανάμεσα στους καλλιτέχνες, σε ποιους και από ποιους και με τι κριτήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά η φοροαπαλλαγή για επιδοτήσεις σε καλλιτεχνικά δρώμενα ή εκθέσεις κλπ έχει καταργηθεί τα τελευταία 5 χρόνια, οπότε νομίζω το κείμενο δεν κολλάει και πολύ στα δικά μας.
Όπως και να έχει, με εξαίρεση την Στέγη Γραμμάτων κ Τεχνών, όλες οι άλλες επιδοτήσεις ήταν, γιατί πλέον δεν υπάρχουν, κρατικές που σημαίνει ότι μοιραζόντουσαν με εξαιρετικά "αντικειμενικά" κριτήρια.
το χωσιμο στην υψηλη τεχνη γενικως σου ανεβαζει το πρεστιζ, ανεξαρτητα αν τυγχανεις φοροαπαλλαγων, κα. Ετσι κανεις "σωστες" γνωριμιες, ισιωνεις το προφιλ σου και μπαινεις στους κυκλους της ελιτ, η οποια και συχναζει κατα κυριο λογο στα κονσερβατουαρ και τα μεγαρα πολιτισμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο κει και μετα ολα τα υπολοιπα ερχονται μονα τους. Μιλαμε για χοντρες και αψογες δουλειες, από αυτες που ειναι too big to fail και too big to jail...
Top Billionaire Art Collectors
ΑπάντησηΔιαγραφήAnthony Haden-Guest
http://www.forbes.com/2005/03/09/cx_ahg_0309hot.html
"Οι κόσμοι της τέχνης και των χρημάτων ήταν πάντα συνυφασμένοι. …αντανακλά λάμψη στον ο ένας στον άλλο. Οι σημερινοί δισεκατομμυριούχοι δεν είναι διαφορετικοί από τους μεγάλους δούκες και πάπες της Αναγέννησης ή των εμπόρων του 17ου αιώνα στο Άμστερνταμ. Αγοράζουν τέχνη για να την εκτιμήσουν, να μάθουν απ’ αυτή και να επωφεληθούν από αυτή.
Με κέρδη, φυσικά, μπορεί αυτό να σημαίνει τόσο οικονομικά - αυτοί είναι, σε τελική ανάλυση, οι άνθρωποι που γνωρίζουν ένα-δυο πράγματα για τα χρήματα - καθώς και πολιτιστικά και κοινωνικά. Το τελικό αποτέλεσμα των πολλών μια μεγάλη συλλογή είναι συχνά η δημιουργία ενός μουσείου, ή πτέρυγα μουσείου, εν πάσει περιπτώσει, οι οποίες μπορούν να επωφεληθούν της κοινωνίας των πολιτών για τις επερχομενες γενεές. (Στην πραγματικότητα, ο πυρήνας των περισσότερων από μεγάλα μουσεία του κόσμου από το Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη εως το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στο Μανχάταν ξεκίνησε ως μια ιδιωτική συλλογή.)"
Οπως γραφεται παραπανω "Οι σημερινοί δισεκατομμυριούχοι δεν είναι διαφορετικοί από τους μεγάλους δούκες και πάπες της Αναγέννησης ή των εμπόρων του 17ου αιώνα στο Άμστερνταμ."
Ας το δουμε κι αλλοιως. Διαχρονικα, οι ισχυροι -και οικονομικα- μαζευουν διαφορους ομορφους/ες η/και εξυπνους ανθρωπους (γκομενες/ους,ποιητες, φιλοσοφους, μουσικους,ζωγραφους, αρχιτεκτονες..) και φυσικα κατασκευαζουν μεγαρα, κανουν δωρεες απο τα "κλεμενα", μη φορολογηθεντα,...
Τα μεγαρα χρειαζονται πινακες ζωγραφικης, γλυπτα, διακοσμηση, κ.λ.π.
Και επειδη ολοι μας ειναι θνητοι, προσωπικα προτιμω ο Δασκαλοπουλος, ο Ιωαννου, ο Οικονομου,... να δωρισουν τα εργα τεχνης της συλλογης τους σε καποιο ιδρυμα ή - μερος αυτων - για λογους υστεροφημιας ρε αδελφε στο κρατος (μια τιμητικη πλακεττα, ενα μπουστο, ενα ολοσωμο ανδριαντα) απεναντι στα αξεστα λαμογια του πολιτικου και επιχειρηματικου προσωπικου μας με τις offshore, που εχουν αυξησει τις τιμες ακινητων στο Λονδινο και αλλαχου, παρα να δω τον Μακη ή αλλον -αναλογου αξεστοτητος- πολιτικο ή επιχειρηματια στο Δ.Σ. της Εθνικης Πινακοθηκης!
Αφηστε που η κα. Μαρινα Λαμπακη-Πλακα θα παθει την...πλακα της και δεν πρεπει, εχει βαλει μπρος επεκταση στο κτιριο.
Αφωτιστος Φιλελλην
Δεν διαφωνώ cynical.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά πέρα από το χοντρό παιχνίδι που αναφέρεσαι, υπάρχουν και τα πιο μικρά ψάρια, οι εγχώριοι καλλιτέχνες εκ των οποίων, χρόνια τώρα, ευκαιρίες δίνονταν μόνο σε πολύ συγκεκριμένους που ανήκουν στα εν λόγω clubs.
Κατά τα άλλα η τέχνη κι ο πολιτισμός υστερούν στην ελλάδα. Λογικό νομίζω αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται.
(οκ, το ξέρω ότι δεν είναι αυτό το θέμα εδώ πέρα, αλλά απλά θέλω να τα πω...:))
ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΠΡΙΣΜΑΤΙΚΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήSale… κατασχεμένων!
Λητώ Μησιακούλη
axianews.gr 22 |9 |2011
"Η ΝΑΜΑ (National Asset Management Agency), εταιρία διαχείρισης χρέους στην Ιρλανδία με έδρα το Δουβλίνο έκανε μια πρωτοφανή συμφωνία με… τον οίκο Christie's. Στόχος είναι η πώληση των κατασχεμένων έργων από την ιδιωτική συλλογή ενός δανειολήπτη της.
Πρόκειται για δεκατέσσερα έργα μεγάλων υπογραφών όπως Andy Warhol, William Scott, Jack Butler Yeats κ.α. τα οποία αναμένεται να πιάσουν περίπου 1,5 εκατ. λίρες, σύμφωνα με στέλεχος του οίκου."
Αφωτιστος Φιλελλην
Για να μην παραξηγηθω, η cynical εχει κανει την καλυτερη αναλυση, τοσο στο κειμενο (τωρα που το ξανασκεπτομαι εχει διακιο τελικα που δεν βρισκει καμμια διαφορα οικονομικης εγκληματικοτητας και "αξεστοτητας" σε ημι-"νομιμους" επιχειρηματιες τυπου Μακη με πολυσχιδη δραστηριοτητα (προστασια, νυχτερινα κεντρα, παρανομο στοιχημα,λαθρεμποριο χρυσου,....) και στους λοιπους επιχειρηματιες, εφοπλιστες,... οσο και στο σχολιο 7 επεξηγωντας συνοπτικα την λαμψη που παιρνουν στιγμιαια, για αποδοχη απο τους παλαιοτερους ομοιους τους και προβολη μεσω των ΜΜΕ, οι αξεστοι και ημι-αξεστοι απο χωρους ή συλλογες με υψηλη τεχνη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαια ειναι επικινδυνη απλουστευση να θεωρουμε οτι ολοι οι λαμογια μεγαλοεπιχειρηματιες ειναι αξεστοι και πρεπει να κρινονται κατα περιπτωση, αλλοιως θυμιζει αφηγημα σοσιαλιστικου ρεαλισμου.
Υπαρχουν και οι εξαιρεσεις λ.χ. του χρηματιστη Ζ.Πορταλακη, δες "Η συλλογή του Ζαχαρία Πορταλάκη"
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=46794952
Αφωτιστος Φιλελλην
Οι 100 πρωτοι συλλεκτες μοντερνας τεχνης παγκοσμιως
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραδοξως δεν ειναι ολοι αξεστοι λαμογια-επιχειρηματιες.
Ειναι επιχειρηματιες, ιδιοκτητες gallery,καλλιτεχνες οι ιδιοι, μοδιστροι,αρχιτεκτονας και 1 ελληνας.
27: Dakis Joannou, Greek collector
http://www.guardian.co.uk/uk/2006/oct/14/arts.artsnews1
Αφωτιστος Φιλελλην
Μιλώντας για φοροαποφυγή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κάποιος έχει 50εκ, επενδεδυμένα σε κατεθέσεις, αμοιβαία, μετοχές, χρεόγραφα, ακίνητα, κλπ, πληρώνει κάποιο φόρο, ενώ, πριν την απόφαση Βενιζέλου, υπήρχε και Πόθεν έσχες για όλα αυτά.
Η κατοχή έργων τέχνης αξίας π.χ 50εκ, με τι φόρο επιβαρύνεται; Τίποτα.
Τα έργα τέχνης, έχουν “χρηματιστηριακό” δείκτη (Mei-Moses). Δηλαδή τα έργα αυτά, ουσιαστικά, ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ.