Το προϊόν Ελλάς

Ο αγαπημένος στόχος της βιτριολικής ανθελληνικής προπαγάνδας που εκπορεύεται από συγκεκριμένα, μεγάλης απήχησης, έντυπα του Βορρά είναι δίχως άλλο τα νησιά μας. Κάθε φορά που ανεβαίνει το θερμόμετρο στην ΕΖ, η μόνιμη πρόκληση που εισπράττει η χώρα είναι το «πουλήστε τα νησιά σας να ξεχρεώσετε».

Μπορεί τέτοιου είδους απαιτήσεις, και ο τρόπος που διατυπώνονται, να πληγώνουν την εθνική μας αξιοπρέπεια, αλλά αν το δούμε με μεγαλύτερη ψυχραιμία, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη χώρα, τη γη των πατέρων μας, των ηρώων μας και των προδοτών μας, δεν διαφέρει και πολύ από τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι τήν αντιλαμβανόμαστε, όπως αποτυπώνεται σε ανύποπτες αποστροφές της γλώσσας.

Αρκεί να δώσουμε λίγη παραπάνω προσοχή στο λεξιλόγιο που οι εγχώριοι έμποροι του τουρισμού χρησιμοποιούν αναφερόμενοι στα νησιά, λεξιλόγιο το οποίο κυριαρχείται από τη λέξη προϊόν σε όλες του τις κλίσεις. Έτσι η Ρόδος δεν είναι παρά τουριστικό προϊόν με αξιολόγηση ΑΑΑ, το ίδιο και η Μύκονος, η Κέρκυρα και η Κως, ενώ η Σαμοθράκη και η Ζάκυνθος, τουριστικά προϊόντα και αυτές, αλλά με αξιολόγηση αρκετά μικρότερη, ας πούμε, εφτά notches παρακάτω.

Η συν τω χρόνω, λοιπόν ολοκληρωτική εξοικείωση του μέσου αυτιού και της μέσης συνείδησης με την πρόσληψη συγκεκριμένων νησιωτικών περιοχών ως πρώτης τάξεως προϊόντων προς εξαγωγή, πρέπει να είναι και ο λόγος που στη δήλωση του ανεκδιήγητου σαλτιμπάγκου Χατζημαρκάκη, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αλλάξει όνομα, δηλαδή brand, δηλαδή, logo, δηλαδή label, όπως, για παράδειγμα το πάλαι ποτέ Datsun άλλαξε σε Nissan, κανένας δεν σηκώθηκε απ’ την καρέκλα του για να τον πνίξει…