Ισπανική ανταρσία

Η καινούργια χολυγουντιανή υπερπαραγωγή, υπό το όνομα “Fiscal discipline compact” που σκαρφίστηκε η κοτούλα Μέρκελ και υπέγραψαν τα πέρι αυτήν χοιρινά, αν δεν οδηγήσει σε ενδοευρωπαϊκό πόλεμο, μιας και στηριζόμενη αποκλειστικά στο αλληλο-ρουφιάνεμα των χωρών της ΕΕ θα αποτελέσει πρώτης τάξεως έδαφος για την αναβίωση παμπάλαιων εχθροτήτων, λέμε αν δεν, τότε θα παραμείνει στην ιστορία σαν το υπόδειγμα της νηπιακής πολιτικής σκέψης για να γελάνε και να ξεκαρδίζονται οι επερχόμενες γενιές.

Και για του λόγου το αληθές, δεν πέρασε βδομάδα και άρχισαν να βαράν τα όργανα. Από την Ισπανία, και συγκεκριμένα από τον πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι, με αφορμή την απόφασή του να αθετήσει την υπόσχεση που είχε δώσει ενυπογράφως, όπως είναι πλέον το συνήθειο, στην αυτού υψηλότητα Merkozy για τη μείωση του ελλείμματος της Ισπανίας από το 8.5% που ήταν πέρσι, στο 4.4% για το 2012.

Τολμώντας να βγάλει γλώσσα στο τσουτσέκι τού Olli Rehn, Altafaj, του πέταξε στα μούτρα ότι με 25% ανεργία και με ήδη δυσθεώρητες μειώσεις δαπανών, ο στόχος του ελλείμματος για φέτος θα τεθεί στο 5.8% και όχι στο 4.4% όπως είχαν απαιτήσει τα μοντέλα των χαρτογιακάδων της ΕΕ και ΔΝΤ μαζί. Όπως και να το κάνουμε αυτό ήταν το πρώτο μπινελίκι προς την Κομισιόν, (γιατί είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν σύντομα κι άλλα, από άλλους), η οποία με το που υπογράφτηκε το “fiscal compact” βγήκε σινάμενη κουνάμενη στις ευρωπαϊκές ρούγες για να δοκιμάσει τα καινούργια της φτερά.

Έσφιξε και τη γροθιά στο Βέλγιο, το οποίο το διέταξε να συμμαζέψει τα λερωμένα του ελλείμματα, και στον γυρισμό μοίρασε απειλές και στην Ουγγαρία για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Εν τω μεταξύ οι Ολλανδοί, τα μέχρι πρότινος πιστά σκυλιά της Μέρκελ, άρχισαν να αλλάζουν τον σκοπό. Πέραν του ότι συμμετείχαν στην “ανταρσία των 12” με τη γνωστή επιστολή, δήλωσαν ότι αλλάζουν τους στόχους για το φετινό έλλειμμα, και το Βερολίνο ας πάει να κουρεύεται. Εν τω μεταξύ, οικονομικό ινστιτούτο της χώρας, (Lombard Street Research ), έβγαλε ραπόρτο με συμπέρασμα ότι η Ολλανδία μετά από μια δεκαετία χαμηλής ανάπτυξης θα ήταν καλύτερα γιαυτή να μάζευε τα μπογαλάκια της και να αποχαιρετούσε το ευρώ. Μια πρώτη δυνατή καμπάνα, που φαντάζομαι θ' ακούστηκε ίσαμε το Βερολίνο.

Ο Altafaj, με τον αέρα του νέου υπερ-υπαστυνόμου της ΕΕ, ερχόμενος στον Ραχόι να ζητήσει εξηγήσεις για την αυθάδεια και ανυπακοή, εισέπραξε ένα ανέλπιστο “none of your buisiness”, με τη δικαιολογία ότι πάνω από τους ευρωπαϊκούς κανόνες υπάρχει πάντα η εθνική κυριαρχία.

“Δεν πρόκειται να ανακοινώσω στους άλλους προέδρους ή αρχηγούς κρατών για το πόσο θα είναι το έλλειμμα που θα βάλω στον προϋπολογισμό”, είπε ο Ραχόι. “ Δεν είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Είναι μια απόφαση κυρίαρχου κράτους, την οποία και θα ανακοινώσω στην Κομισιόν, τον Απρίλιο”.

Αν κάποιος μ' ευαίσθητο αυτί στηθεί αυτή τη στιγμή έξω από τα διάφορα δωμάτια της ΕΕ, δεν θα δυσκολευτεί να πιάσει τα πρώτα τριξίματα της νέας συνθήκης, ακόμα και του “κοινού” σπιτιού, αν το αυτί είναι λιγάκι πιο ευαίσθητου.

Η εξέλιξη πάντως, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.