Ενώ ολόκληρος ο κόσμος εδώ και μήνες ασχολείται με το αν το Ιράν το ‘χει βάλει σκοπό να προχωρήσει στην κατασκευή πυρηνικών όπλων, και με το πόσο κοντά βρίσκεται στο να το καταφέρει, η έκπληξη ήρθε από μια άλλη χώρα του «άξονα του κακού», από την Β. Κορέα.
Τα πυρηνικά αποτελούν ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί για τις μικρότερες χώρες. Το έχει δείξει το Ιράν, το οποίο διατηρεί ακόμα την εδαφική του κυριαρχία χάρη σ’ αυτά, το ίδιο συμβαίνει επίσης και με τη Β. Κορέα. Αν δεν είχε αναπτύξει την πυρηνική τεχνολογία και αν δεν παρασκεύαζε μόνη της το πυρηνικό καύσιμο, σήμερα θα είχε μετατραπεί σε αμερικανικό προτεκτοράτο δια μέσου της Ν. Κορέας, η οποία με τη σειρά της αποτελεί κι αυτή προτεκτοράτο και προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ στην ανατολική Ασία.
Μόλις πριν λίγες μέρες, λοιπόν, στις 29 Φεβρουαρίου, ο νέος και νεαρός ηγέτης της Β. Κορέας Kim Jong-Un πήρε τη μεγάλη απόφαση να αναστείλει το πρόγραμμα πυρηνικών δοκιμών, τον εμπλουτισμό ουρανίου και την εκτόξευση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, να δεχτεί τον έλεγχο του κύριου πυρηνικού εργοστασίου από επιθεωρητές της ΙΑΕΑ και να συναινέσει στην επανέναρξη των συνομιλιών με την Κίνα, Ν. Κορέα, Ρωσία, Ιαπωνία και ΗΠΑ για τον περιορισμό των πυρηνικών.
Κι όλα αυτά σε αντάλλαγμα 240,000 τόνων επισιτιστικής βοήθειας από τις ΗΠΑ.
Η ενδιαφέρουσα και αναπάντεχη αυτή κίνηση της Β. Κορέας μπορεί να είναι ένα ακόμα τρικ, όπου με δόλωμα τα πυρηνικά, να μπορέσει να εξασφαλίσει επαρκή ποσότητα τροφής, ειδικά για αυτή τη χρονιά, όπου με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από τη γέννηση του μακαρίτη Kim Jong-il και 100 από τη γέννηση του παππού Kim Il-sung έχουν προγραμματιστεί λαμπρές τελετές, γιορτές και πανηγύρια. Και το αρκούδι για να χορέψει θέλει τροφή.
Άλλωστε το έργο food-fοr-nukes έχει ξαναπαιχτεί αρκετές φορές, το 2009 ήταν η τελευταία που σημάδεψε το πάγωμα των σχέσεων με τη Ν. Κορέα και ΗΠΑ.
Μπορεί όμως, η κίνηση Kin Jong-Un να μην είναι απλά μια κίνηση, αλλά πραγματική στροφή, και να στοχεύσει πράγματι στην καλυτέρευση των σχέσεων με το νότιο γείτονα σε μια προσπάθεια ανοίγματος και σταδιακής απεξάρτησης από το βόρειο γείτονα, την Κίνα.
Σε προηγούμενα άρθρα σχετικά με τη Β. Κορέα, εδώ κι εδώ, είχα εκφράσει την πεποίθηση ότι ο νεαρός ηγέτης, για μια σειρά από λόγους θα προσπαθούσε να πορευτεί σε μεγαλύτερο συγχρονισμό με τον έξω κόσμο, απ’ ό,τι ο πατέρας του. Έκπληξη, μου είχε προκαλέσει τότε το γεγονός, όταν μη έχοντας περάσει καν βδομάδα από το τέλος του πένθους, το Associated Press, στις 16 Ιανουαρίου γινόταν το πρώτο διεθνές πρακτορείο που άνοιγε πλήρες γραφείο με μόνιμο προσωπικό, πού; Στην Pyongyang!
Η ειρωνεία δε είναι, τη στιγμή που οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν στη Β. Κορέα τη διπλωματική οδό για τα πυρηνικά, στο Ιράν παίζουν το χαρτί του πολέμου.
Η εδαφική ακεραιότητα κρατούνταν τόσα χρόνια και χωρίς πυρηνικά. Το κεντρικό επιχέιρημα, λοιπόν, κάπου χωλαίνει. Η πυρηνική ενέργεια όμως όντως λειτουργεί ως ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί προκειμένου να μπορούν πιέσουν για άλλα οικονομικά ανταλλάγματα. Ουσιαστικά τόσα χρόνια οι δύο χώρες άντεχαν λόγω των συμμαχιών που είχαν αναπτύξει με γείτονες και άλλα ισχυρά κράτη. Είναι η λογική όπου ο αδύνατος πρέπει να βρει έναν ισχυρό οικονομικά ή στρατιωτικά προστάτη (ΕΣΣΔ/Ρωσία, Κίνα). Σήμερα που βλέπουν ότι εκείνοι δεν μπρούν ες αεί να τους προστατεύουν, αναζητούν ανταλλάγματα και διαπραγματευτικά χαρτιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή