Οι παπαριές περί βιωσιμότητας και η περίπτωση του Τ.Τ.

Σύμφωνα με την επίσημα εκδοχή, όλο το πατιρντί των μέτρων, περικοπών και ανασκολοπισμού της κοινωνίας γίνεται ώστε το δημόσιο χρέος της χώρας να καταστεί βιώσιμο το μακρινό και εθνοσωτήριο έτος 2020. Ο δε δείκτης βιωσιμότητας έχει τεθεί, κατόπιν ενοράσεως, στο 120% του ελληνικού ΑΕΠ.

Ας αφήσουμε στη μπάντα ότι το χρέος είχε ήδη χαρακτηριστεί μη-βιώσιμο όταν ξεκινούσε όλη αυτή η ιστορία, τότε που ήταν σαν ποσοστό του ΑΕΠ κάτι παραπάνω από 100%, ποσοστό στο οποίο είχε σκαλώσει, με μικρές διακυμάνσεις, για αρκετά χρόνια, μπορεί και για δεκαετία. Και ας αφήσουμε, επίσης στη μπάντα το γεγονός ότι το 120, σαν νούμερο αυτό καθ’ αυτό, δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από πουθενά. Γιατί να είναι βιώσιμο στο 120% του ΑΕΠ, και όχι στο 130%; Εδώ, δεν υπάρχει απάντηση που να μπορεί τελεσιδίκως να πείσει, αλλά δικαιολογείται κατά περίσταση με προχειρότητες και σοφιστείες της στιγμής, έτσι για να ξεφύγουμε το σκόπελο και να περάσουμε στα παρακάτω.

Κανένας οικονομικός παράγων δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις σε μακρο-οικονομικό επίπεδο, και μάλιστα σε περίοδο μεγίστης ρευστότητας όπως η σημερινή, πόσο μάλλον η τρόικα, η οποία επανειλλημένως έχει αποδείξει την ανικανότητά της να μαντεύει ακόμα και σε χρονιακό διάστημα τριμήνου. Ό,τι προέβλεψε πήγε στράφι, και όσα μέτρα επέβαλε, με βάσει αυτές τις προβλέψεις, απεδείχθησαν κατώτερα των περιστάσεων. Όταν λοιπόν αποτυγχάνει στο τρίμηνο, πόσο συνεπής μπορεί να είναι στο οκτάχρονο; Η απάντηση είναι προφανής. Άσε, που μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, μπορεί να έρθει ο κόσμος τα πάνω κάτω, να διαλυθεί η ΕΖ, να επιτεθεί η Αμερική στο Ιράν, η Κίνα στην Ιαπωνία, η Αμερική στη Ρωσία, η Ελλάδα να κολυμπάει στο πετρέλαιο, κοκ. Παρά, τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, η Τρόικα, παραβαίνει όλα τα κριτήρια αξιοπιστίας.

Η λέξη βιώσιμος, και όλα τα παράγωγα αυτής, αποτελούν καινούργια αστέρια που έρχονται να προστεθούν ανάμεσα στα παλαιότερα του λεξιλογίου του νεοφιλελευθερισμού, που είναι αλήθεια, ότι έχουν αρχίσει από την πολύ χρήση να χάνουν τη λάμψη τους.

Προσφάτως, ο χαρακτηρισμός μη-βιώσιμος, εισβάλει και στο ελληνικό τραπεζικό λεξιλόγιο, και που όλως τυχαίως αφορά τις εναπομείνασες δημόσιες τράπεζες ΑΤΕ και Τ.Τ., οι οποίες ήταν και οι μοναδικές, εκτός των ξένων, που αποκλείστηκαν από το πακέτο ανακεφαλαιοποίησης. Δηλαδή, από την ίδια τη διαδικασία που θα τις καθιστούσε βιώσιμες, μετά το κούρεμα με την ψιλή που επέβαλε το PSI plus-pus.

 Πέρα, όμως από αυτά, έρχεται αβίαστα το ερώτημα, για το ποια είναι τέλος πάντων τα κριτήρια που καθιστούν μια τράπεζα βιώσιμη και το Τ.Τ. για παράδειγμα, μη-βιώσιμο, για να μπορούμε και μεις οι κοινοί θνητοί να γνωρίζουμε, να κρίνουμε, και να μη-φωνασκούμε λαϊκίζοντες, για σκάνδαλα, δωράκια, και ξεπουλήματα. Αμ δε!

Όσο και να ψάξετε, τέτοια κριτήρια γραμμένα σε κάποιο κιτάπι δεν υπάρχουν, παρά εφευρίσκονται ανάλογα του πώς γυρνάει κάθε φορά η κυβέρνηση το φούρνο του χόντζα.

Άμα καθίσει και βάλει κάποιος κάτω τους δείκτες κερδοφορίας και διαχρονικής σώφρωνος τραπεζικής πολιτικής, το Τ.Τ. έρχεται πρώτο και με διαφορά. Για παράδειγμα:

Το δημόσιο έχει εισπράξει απ'ο αυτό πάνω από 3 δις τα τελευταία 5 χρόνια.

Το Τ.Τ. έχει 9.5 δις δάνεια λιγότερα από την καταθετική του βάση.

Οι επισφάλειες της τράπεζας από στεγαστικά δάνεια ανέρχονται στο 10%, ενώ ο Μ.Ο. των συστημικών, και βαφτισμένων βιώσιμων τραπεζών, ανέρχεται στο 20%. Το Τ.Τ. δεν χορηγεί επιχειρηματικά δάνεια, αλλά χρηματοδοτεί αναπτυξιακά έργα του ελληνικού δημοσίου.

Η εξάρτηση του Τ.Τ. από την ΕΚΤ και ΤτΕ είναι στο 24%, ποσοστό που είναι το μικρότερο από τις άλλες βιώσιμιες, για την μεν Πειραιώς, η οποία χαρακτηρίζεται super-βιώσιμη, να ανέρχεται γύρω στο 70%. Ο κ. Στουρνάρας, χρησιμοποιεί στο Βουλή το νούμερο αυτό σαν πρόχειρο κριτήριο μη βιωσιμότητας του Τ.Τ., ενώ αποσιωπεί ότι είναι το μικρότερο σε σχέση με τις υπόλοιπες χαρακτηρισμένες ως βιώσιμες.

Και άλλα, πολλά, που δεν είναι επί του παρόντος...

Κάποιοι, λοιπόν βουλευτές, τόλμησαν να ζητήσουν από τον κ. Στουρνάρα στην οικονομική επιτροπή της Βουλής, να τους παραθέσει τα στοιχεία τα οποία καθιστούν το Τ.Τ. μη βιώσιμο. Και ποια ήταν η απάντηση του κ. Στουρνάρα; Ότι, αυτά είναι απόρρητα στοιχεία, τα οποία δεν τα γνωρίζει, τα οποία γνωρίζει μόνο η ΤτΕ, και την οποία εμπιστεύεται για του λόγου της το αληθές. Εκεί επάνω, έρχεται καπάκι και το άρθρο του κ. Πρετεντέρη στα «ΝΕΑ», για το ρόλο των ειδικών, και την εμπιστοσύνη με την οποία πρέπει να περιβάλλουμε τα λόγια τους.

Παρά ταύτα, ενώ ούτε ο κ. Στουρνάρας φέρεται να γνωρίζει τα στοιχεία βάσει των οποίων χαρακτηρίζεται το Τ.Τ. μη βιώσιμο, ή το πιο πιθανό, κάνει ότι δεν τα γνωρίζει, την ίδια στιγμή η ΤτΕ χορηγεί ενδελεχή οικονομικά στοιχεία που αφορούν στο Τ.Τ. στις 4 γνωστές συστημικές, τράπεζες, όπως αποκαλύπτει δημοσίευμα του bankingnews, (20/9).  

Άρα, ο κ. Στουρνάρας δουλεύει αγρίως τη Βουλή. Το ίδιο κάνει και ο κ. Παπαδάκης, της ΤτΕ, προσκληθείς επίσης στην ίδια επιτροπή. Όχι, απαντάει κατηγορηματικά, ο κ. Παπαδάκης. Το Τ.Τ. δεν κατέστη μη βιώσιμο, λόγω του PSI, αλλά λόγω κακής διοίκησης. Ποιος όμως διορίζει τη διοίκηση μιας κρατικής τράπεζας; Ο φούφουτος, είναι η επίσημη απάντηση!

Μα, αφού το Τ.Τ. είναι κερδοφόρο, τότε γιατί δεν είναι βιώσιμο;

Δεν είναι βιώσιμο, γιατί αφαιρέθηκε από τα κριτήρια βιωσιμότητας, το κριτήριο της κερδοφορίας, απαντάει ο κ. Παπαδάκης. Και τι προστέθηκε στη θέση του; Δεν γνωρίζω, απαντά ο κ. Παπαδάκης. Μόνο η ΤτΕ γνωρίζει, η οποία και θέτει τα κριτήρια, συνεχίζει παίζοντας την κολοκυθιά ο κ. Παπαδάκης, μεταθέτοντας το απόρρητο της γνώσης από την ΤτΕ στη Black Rock, αμφότερες ιδιωτικές και εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Και το δούλεμα, πάει σύννεφο...

Τι θα πούμε, λοιπόν στα παιδιά μας, όταν μάς ρωτήσουν, «Μαμά, τι είναι βιώσιμο;».

«Μια παπαριά παιδί μου και τίποτε άλλο. Άντε τώρα, κάνε την προσευχή σου και πήγαινε για ύπνο»...