Ο κόσμος προσπαθώντας να ξεπεράσει την κρίση και να δει το ΑΕΠ του να ξεφεύγει από το αναιμικό τίποτα προς κάτι που να θυμίζει μετάβαση σε καλύτερες εποχές, ομνύει στην καινοτομία και στην επιχειρηματικότητα που θα αναλάβει να την υλοποιήσει.
Παρ' όλες τις επικλήσεις στη χάρη της, παρ' όλες τις παραινέσεις στα χειμαζόμενα κράτη να κάνουν επιτέλους κάτι για να την βγάλουν από την τρύπα της, παρ' όλες τις διαβεβαιώσεις ότι χωρίς καινοτομία αποκλείεται να ανακάμψουμε, η καινοτομία παραμένει άφαντη. Κι εδώ, δεν μιλάμε απλά για κάποιο μασκάρεμα του παλιού που μπορεί να περάσει για καινούργιο και έτσι να την κουτσοβγάλουμε. Μπορεί αυτό να ισχύει για μάς, αλλά πρόβλημα ανάπτυξης έχουν και οι πάλαι ποτέ ισχυρές οικονομίες που δεν μπορούν πλέον να μπαλώνονται με ψευτοπράγματα.
Η τελευταία μεγάλη καινοτομία που έβαλε τον πλανήτη σε κατάσταση τούρμπο ήταν η ανακάλυψη ότι η μόχλευση, η αέναη γέννηση του χρήματος, θα μπορούσε να γενικευτεί, να φύγει από τους κλειστούς κύκλους των ειδικών του χρήματος, με λίγα λόγια να "εκδημοκρατιστεί" και να διαχυθεί σε κάθε μικρή ή μεγάλη γωνιά. Βγάζοντας το χρήμα σε discount ο πλανήτης γνώρισε πρωτόγνωρες στιγμές ευημερίας, μέχρι τη στιγμή που μια γιγάντια σκούπα άρχισε να το μαζεύει πίσω, δυστυχώς από δικαίους και αδίκους.
Περιμένοντας λοιπόν τη μεγάλη ιδέα, που θα ξαναδώσει κίνηση στο χρήμα ώστε να αρχίσει πάλι να πολλαπλασιάζεται, βλέπουμε τα λόγια και τις ευχές να περισσεύουν. Κυρίως στα μέρη μας, όταν ουδέποτε είχαμε καλές σχέσεις, ακόμα και στις καλές μέρες, ούτε με την υγιή όπως λέγεται επιχειρηματικότητα, ούτε με ερευνητικές πολιτικές, δημόσιες και ιδιωτικές. Μπορεί η δυσφορία για το αναποτελεσματικό παραγωγικό μας μοντέλο να ξεχύνεται απ' όλες τις μεριές, μπορεί να ακούγεται από πάσα κατεύθυνση, δεξιά και αριστερή, η αναγκαιότητα ανάταξής του, (κοινοτοπίες τελικά που από την τόση επανάληψη προσπερνάνε το αυτί χωρίς να το αγγίζουν), αλλά από πουθενά δεν έρχεται κάποιο συμπαγές σχέδιο για το πώς θα μοιάζει αυτό το νέο παραγωγικό μοντέλο και για το ποια βήματα θα πρέπει να κάνουμε για να του δώσουμε ζωή.
Αυτά φαίνεται είναι ψιλά γράμματα, που δεν χρειάζεται να πολυνοιαστούμε, όταν έχουμε ανακαλύψει και σημαδέψει με το δάχτυλο τους Φταίχτες και τους Ανάξιους, αυτούς δηλαδή που καθηλώνουν το παραγωγικό μας μοντέλο στην αναποτελεσματικότητα και την εσωστρέφεια, αυτούς που διακορεύουν την ύψιστη επιχειρηματική αξία, δηλαδή το ρίσκο. Και δεν είναι άλλοι από τους όψιμους επιχειρηματίες που αντί να επενδύουν στα διαστημικά συστήματα και τη ρομποτική, στη νανοτεχνολογία και τα φωτονικά, βάζουν τα χρήματά τους στις καφετέριες, στα σουβλατζίδικα και στους φούρνους, διότι άκουσον άκουσον, αυτές οι επενδύσεις επιβραβεύουν περισσότερο και συντομότερα.
Θα ήταν όμως λιγότερο αλαζόνες οι όψιμοι αυτοί επικριτές αν στοχάζονταν για λίγο ποιοι είναι αυτοί που επενδύουν σε καφετέριες, σουβλατζίδικα και φούρνους:
Είναι αυτοί που στα πενήντα τους βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά και με λίγα χρήματα στο στρώμα ή την τράπεζα, δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι οποίοι συνεταιριζόμενοι δυο-δυο, τρεις-τρεις αποφάσισαν πρωτίστως για να επιβιώσουν, να ανοιχτούν σε τομείς που είχαν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να τους γλιτώσουν από την πείνα και στα γρήγορα.
Ας στρέψουν λοιπόν αλλού τα βέλη τους, κι ας αφήσουν τους ανθρώπους αυτούς στις αγωνίες τους.
Μα και ο κύριος Καλύβας, ο εκ Γέιλ προερχόμενος πλέον συμφωνεί:
ΑπάντησηΔιαγραφή... η «οικονομία του φραπέ» έχει μια εξωστρεφή διάσταση που εντάσσεται όχι μόνο στην παραδοσιακή και παρωχημένη λογική του «τουρισμού», αλλά εντέλει σε μια πολύ ευρύτερη γκάμα παροχής υπηρεσιών που σχετίζεται με την αναψυχή και την ποιότητα ζωής.
Οπότε αφήστε τους σουβλατζήδες και τους πάσης φύσεως Μικέληδες να κάνουν το επιτήδευμά τους και εμείς έχοντας πεδίο ελεύθερο, θα ασχοληθούμε με τη νανοτεχνολογία φτιάχνοντας π.χ. το έξυπνο ρούχο, που όχι μόνο θα αλλάζει χρώμα ανάλογα με τη διάθεσή μας, αλλά και θα μας αλλάζει την ψυχοσύνθεση.
(κάτι σα το μαύρο σπάιντερμαν ένα πράμα)
Τζάμπα παρακολουθήσαμε τόσα και τόσα TedX;
Που ξέρεις, μπορεί να φορέσει το έξυπνο ρούχο μας κάποιος στυγνός καπιταλιστής και να μεταμορφωθεί σε αρνάκι του θεού, μοιράζοντας τα υπερκέρδη του στους πτωχούς.
Εμείς στα διαλείμματα της καινοτόμας δουλειάς μας, θα χτυπάμε ένα διπλό πιτόγυρο απ' το σουβλατζίδικο της γωνίας ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα παίζει πολύ Φραπεκονομη:
Frappeconomy: Όταν τα θρησκευτικά νίκησαν την επιχειρηματικότητα
ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ. Grecovery με φαστφουντάδικα και καιφετέριες. Η “επιχειρηματικότητα ανάγκης”
" Θα ήταν όμως λιγότερο αλαζόνες οι όψιμοι αυτοί επικριτές αν στοχάζονταν για λίγο ποιοι είναι αυτοί που επενδύουν σε καφετέριες, σουβλατζίδικα και φούρνους:"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα δεν είναι ότι κάποιοι φτιάχνουν καφετέριες και φασφουντάδικα αντί να επενδύσουν τα λεφτά τους αλλού, αλλά το ότι αυτές οι "επενδύσεις" παράγουν κέρδος.
Αν κάποιος ήξερε ότι στο μαγαζί που θα ανοίξει δεν θα πατήσει κανείς, σίγουρα δεν θα το ξεκινούσε. Τα στρεβλά κίνητρα είναι το πρόβλημα.
καλημέρα cyn ,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι αλλά ξέρεις πόσο εύκολα αυτή η "κακή" οικονομία με τις "κωλοκαφετέριες" μετατρέπεται σε επαίνους από τους φωστήρες αυτούς εαν αντι για "οναρ cafe" (αλήθεια γιατί υπαρχούν τόσα καφε με αυτό το όνομα???) άνοιγαν starbucks ή mcdonalds ??
Τόσο γρήγορα και εύκολα οι "κακής ποιότητας" μετανάστες θα ξαναγίνουν χρήσιμοι εάν ο ΑΚΤΩΡΑΣ ξαναπάρει δημόσια έργα να έχει να τους απασχολεί!
χαιρετώ
Μια αγροοκτηνοτροφικη πολλα υποσχομενη επιχειρηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο ιστορικα στοιχεια υπαρχει τουλαχιστον δυνατοτητα για εκτροφη επιπλεον 80.000 γαϊδουρων, με ημερησια παραγωγη 0.7 λιτρα γαλακτος/θηλυκο ζωον (με το αλλλο μισο απο το 1.5 λιτρο τρεφεται το μωρο-γαϊδουρακι).Αρα κατα μεσον ορο 2.000 επιχειρησεις με 40 ζωα, με ημερησιες εισπραξεις 700 ευρω (25 -30 ευρω/λιτρο).
Αν προσθεσουμε και την κοπρια και -εκ παραλληλου- ενδεχομενη βιολογικη γεωργια, τοτε η εικονα που σχηματιζεται για την συνθετη γεωργοκτηνοτροφικη επιχειρηση γινεται πιο σαφης.
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΥΓ “Γάλα γαϊδούρας θα μπορούν πλέον να πίνουν οι έλληνες καταναλωτές, καθώς το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δημοσίευσε στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» την απόφαση σχετικά με τις προϋποθέσεις αλλά και τους όρους που πρέπει να ακολουθούνται για την παραγωγή, την επεξεργασία και τη διάθεση γάλακτος ιπποειδών, δημιουργώντας έτσι το πλαίσιο για τη νέα αυτή αγορά. Μέχρι πρόσφατα το γαϊδουρινό γάλα δεν είχε περιληφθεί στις λίστες γάλακτος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για ανθρώπινη κατανάλωση.
……………. Η απόφαση αυτή του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης βάζει τα θεμέλια για μια αγορά που θα αναπτυχθεί δυναμικά τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα στην Ελλάδα οι λίγες φάρμες εκτροφής που υπάρχουν διαθέτουν το γάλα σε τιμές από 20 έως 25 ευρώ το κιλό (χονδρική τιμή) κυρίως για την παραγωγή καλλυντικών. Το γάλα γαϊδούρας αποτελεί προϊόν με υψηλή διατροφική αξία το οποίο ήδη κυκλοφορεί στο εμπόριο σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αποφέρει οφέλη στους παραγωγούς και στους καταναλωτές. Μάλιστα έρευνες έχουν δείξει ότι το γάλα γαϊδούρας είναι καλύτερο ποιοτικά από το αγελαδινό και το πλησιέστερο στο μητρικό γάλα.
INFO
14.600 γαϊδούρια εκτρέφονται σήμερα στην Ελλάδα ενώ για περίπου 15 χρόνια έφθαναν τις 95.000
25-30 ευρώ η τιμή χονδρικής για το γάλα γαϊδούρας στην Ελλάδα ενώ σε κάποιες χώρες αγγίζει ακόμη και τα 100 ευρώ το λίτρο”
http://www.tanea.gr/news/economy/article/5088470/anoikse-h-elhnikh-agora-gia-to-gala-gaidoyras/
Γεμίσαμε σουβλατζίδικα και όλα φτιάχνουν το ίδιο άνοστο και κακό σουβλάκι. Μερικά λαμόγια βάζουν και χημικά στο κρέας. Κανένας δεν το φτιάχνει με μεράκι.
ΑπάντησηΔιαγραφή