Προτάσεις Προστασίας από το ΦΑΚΕΛΑΚΙ

Επιστρέφω στο θέμα του Ε.Σ.Υ. και πάλι και στη μεγάλη πληγή που λέγεται φακελάκι. Είχα διατυπώσει κάποιες προτάσεις σε προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο «Η χαμένη Τιμή του Γιατρού του ΕΣΥ» οι οποίες όπως φαίνεται πέρασαν απαρατήρητες. Το πρόβλημα βέβαια δεν λύνεται με λίγες αράδες, ούτε με λόγια μόνο. Θα συνεχίσω όμως με αυτά γιατί προς το παρόν δεν έχω άλλο τρόπο. Και έχω μεγάλη αγανάκτηση και θυμό για να τα κρατάω άλλο μέσα μου και να με κατατρώνε.

Το αν οι στατιστικές βρίσκουν 4% ή 40% για τους γιατρούς που δεν δωροδοκούνται, λίγη πρακτική σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που είδε και ένοιωσε ο καθένας ο οποίος πέρασε από Δημόσιο Νοσοκομείο, είτε ο ίδιος είτε κάποιος άλλος κοντινός του φίλος ή συγγενής.

Και αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι κανείς δεν πέρασε από χειρουργείο χωρίς να νοιώσει τον εξευτελισμό του να δώσει χρήματα κάτω απ’ το τραπέζι, χωρίς να υποστεί οικονομική αφαίμαξη, χωρίς να νοιώσει αμηχανία και διλήμματα για το πόσο πρέπει να δώσει, για το πώς θα τα δώσει. Έχοντας κι από πάνω σαν μέλημα να μην ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ τον γιατρό τον οποίον πάει να δωροδοκήσει. Αν αυτό δεν είναι ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ τότε τί είναι; Να σκιάζεται, δηλαδή, ο φακελο-δότης και να μην ιδρώνει το αυτί του φακελο-λήπτη!

Η ταρίφα είναι πάνω κάτω γνωστή. Τα μεγάλα χειρουργεία πάνε γύρω στα δυο χιλιάρικα, ενώ στις μικροεπεμβάσεις τα χρήματα είναι σαφώς λιγότερα. Η κοινή αίσθηση είναι ότι δεν υπάρχει χειρουργός που να μην τα «παίρνει».

Τί κάνουμε λοιπόν; Θα καθόμαστε έτσι και θα πνίγουμε τον πόνο μας με ευχολόγια μόνο και σηματάκια;

Α. Τί θα μπορούσαμε να κατοχυρώσουμε στη συνείδησή μας ότι πρέπει να γίνει από το κράτος:
1. Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι γιατροί του ΕΣΥ είναι κακοπληρωμένοι σε σχέση με τις υπηρεσίες που προσφέρουν και σε σχέση με άλλες κατηγορίες εργαζομένων, κηφήνων σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

2. Δεν έχουν όλες οι ειδικότητες τις ίδιες ευθύνες και τον ίδιο φόρτο. Άρα δεν πρέπει όλες οι ειδικότητες να πληρώνονται το ίδιο.

Την αδικία αυτή οι γιατροί, όπου μπορούν, την επανορθώνουν μόνοι τους σε βάρος των αρρώστων που εξ αντικειμένου είναι και οι πλέον ευάλωτοι, προσερχόμενοι στα νοσοκομεία από θέση άκρως μειονεκτική. Ο ανοιχτός ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ που υφίστανται (και μην που πει κανένας ότι δεν είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να δώσουν φακελάκι, γιατί θα τονε φασκελώσω) προσιδιάζει σε συμμορία μαφιόζων και όχι σε ανθρώπινα όντα.

Β. Τί μπορούμε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ χωρίς να καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα ;

Μια ιδέα είναι να φτιαχτεί μια data-base όπου ο καθένας να μπορεί να καταγράφει το όνομα και την ειδικότητα του γιατρού του ΕΣΥ που ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΦΑΚΕΛΑΚΙ. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν κινδυνεύουμε να σπιλώσουμε προσωπικότητες και να συκοφαντήσουμε. Θα επιβραβεύουμε αντί να καταγγέλουμε!

Δεν ξέρω πώς ακριβώς θα οργανωθεί αυτό το εγχείρημα. Αλλά πιστεύω πως κάτι πρέπει να κάνουμε ώστε να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι και να προστατευθούμε.

Θα επανέλθω!