Η Αλληλεγγύη των Εμπρηστών

Δεν έχουν και πολύ δίκαιο όσοι φωνασκούν, χρόνια τώρα, για τη διάλυση των αλληλέγγυων κοινωνικών δεσμών, όταν εκτοξεύουν αδίκως κατηγόριες για το ότι ο καθείς κοιτάει μόνο πώς θα βολέψει την πάρτη του και πώς θα αρπάξει από τα υπάρχοντα του πλησίον του. Τρανή απόδειξη περί του αντιθέτου, η παρεξηγημένη στόχευση των πρόσφατων πυρκαγιών-εμπρησμών στην Αττική, την πραγματική πρόθεση των οποίων αποκαλύπτω πάραυτα. Και εξηγούμαι:

Με τους εμπρησμούς αυτούς, οι ήδη κατέχοντες καταπατημένες δασικές εκτάσεις με πολυτελή, αυθαίρετα αλλά νόμιμα, (όντως έτσι είναι ο χαρακτηρισμός!) οικήματα, τα οποία απέκτησαν μετά από την ευτυχή κατάληξη προηγούμενων εμπρησμών, για να μην κατηγορηθούν σαν μοναχοφάηδες, αποφάσισαν ως εξιλέωση, να παραδώσουν τη σκυτάλη σε μια νέα φουρνιά εμπρηστών, έτσι ώστε όσοι αποκλείστηκαν από τα οφέλη των προηγουμένων «απαλλοτριώσεων» να μπορούν να τα γευτούν πλουσιοπάροχα τώρα. Κανείς πλέον δεν θα μπορεί να εκστομίσει εμπρηστικές κουβέντες εναντίον τους, ύστερα από τη συγκεκριμένη τους ενέργεια να παραδώσουν στη νέα γενιά των καταπατητών που συνωστίζονται και ασφυκτιούν 150,000 ολόκληρα στρέμματα παρθένας και λαχταριστής γης. Το ότι με την πράξη τους αυτή έβαλαν σε κίνδυνο και τις δικές τους καταπατημένες αλλά νόμιμες περιουσίες, καταδεικνύει έμπρακτα το βαθμό αυταπάρνησης και αλληλεγγύης. Υπάρχει ακόμα ελπίς!