Πλάνες Περί του Πλούτου των Ελλήνων

Οι έλληνες τελικά τι είναι πλούσιοι ή φτωχοί; Έχουν λεφτά ή δεν έχουν; Μεγάλο το ερώτημα που δυστυχώς χρόνια τώρα ταλανίζει την κοινή γνώμη χωρίς να μπορεί να δοθεί στο δίλημμα. ένα οριστικό τέλος.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ, περίπου το 20% του πληθυσμού είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Φυσικά τα στατιστικά στοιχεία είναι για να διαβάζονται ποικιλοτρόπως: ευθέως όταν συμφωνούν με την άποψη που θέλει κάποιος να υποστηρίξει και από την ανάποδη όταν δεν συμφωνούν. Έτσι το μεγάλο ποσοστό φτώχειας που καταγράφεται μπορεί να θεωρηθεί πλασματικό εξ αιτίας α) της μεγάλης παραοικονομίας και της απόκρυψης εισοδήματος και b) της χαμηλής υπόληψης προς τις στατιστικές, αν και αυτό το τελευταίο το ανακάλυψαν, σαν δυνατότητα, οι συμπατριώτες μας μόνο τελευταία.

Είναι πολύ συνηθισμένο, οι άνθρωποι να βγάζουν συμπεράσματα για το επίπεδο φτώχειας ενός λαού, αλλά και για γενικότερα θέματα που άπτονται της στατιστικής αποτίμησης, βλέποντας μόνο το τι συμβαίνει στον άμεσο περίγυρό τους και χρησιμοποιώντας ανεκδοτολογικό υλικό. Αν για παράδειγμα, ζούνε σε μια φτωχή περιοχή θα θεωρούν ότι η φτώχεια είναι μεγάλη, ενώ το αντίθετο μπορεί να συμβαίνει σε όσους ζουν σε πιο εύπορες συνοικίες.

Απ’ όσο έχω αντιληφθεί, δυο είναι τα στοιχεία τα οποία κατά κόρον και εκ του προχείρου χρησιμοποιεί ο έλληνας για να αποτιμήσει την ευμάρεια των συμπατριωτών του:

1) τον αριθμό των πολυτελών αυτοκινήτων που νομίζει ότι κυκλοφορούν και

2) την πληρότητα των καταλυμάτων σε δημοφιλείς χειμερινούς τουριστικούς προορισμούς.

Μετρώντας λοιπόν τα Cayenne στους δρόμους και τις διανυκτερεύσεις στην Αράχοβα το χειμώνα και στη Μύκονο το καλοκαίρι, θεωρεί ότι έχει πιάσει το σφυγμό της χώρας καλύτερα από όλα τα επιστημονικά επιτελεία και το Υπουργείο Οικονομικών μαζί και ότι δικαιούται να αποφαίνεται ότι:

Οι Έλληνες κάθε άλλο παρά φτωχοί είναι.

Ας κάνουμε λοιπόν κάποιους χοντρικούς υπολογισμούς για να διαπιστώσουμε πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι ο προηγούμενος ισχυρισμός.

ΠΛΑΝΗ ΠΡΩΤΗ

Η Ελλάδα έχει γεμίσει πολυτελή αυτοκίνητα

Ας δούμε τι έχει να πει το Υπουργείο Συγκοινωνιών: σύμφωνα, λοιπόν, με τις ταξινομήσεις, στο 12μηνο του 2009 πωλήθηκαν 8.801 Mercedes, 6.509 BMW, 2.637 Chrysler (Jeep-Dodge), 758 Saab, 436 Lexus, 424 Porsche, 286 Land Rover, 106 Jaguar, 35 Infinity, 29 Ferrari, 23 Hummer, 21 Cadillac, 12 Maserati, 9 Bentley, 8 Lamborghini, 5 Lotus και 1 Aston Martin, δηλαδή 20,100 πολυτελή Ι.Χ. αυτοκίνητα.

Πριν υιοθετήσουμε άκριτα το νούμερο αυτό, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος τουλάχιστον των Mercedes και BMW’s είναι μεταχειρισμένα, οπότε δεν θα ήταν σωστό να τα εκλάβουμε όλα ως τεκμήριο υψηλών εισοδημάτων. Επιπλέον θα πρέπει να πάρουμε υπ’ όψιν μας τα μειωμένα τέλη ταξινόμησης το 2009, όπως και τη δυνατότητα απόσυρσης.

Αλλά ακόμα και αν τα διαγράφαμε όλα τα ανωτέρω, πράγμα που όπως καταλαβαίνετε είναι εντελώς αντιεπιστημονικό, θα διαπιστώναμε ότι στη χώρα μας υπάρχει κόσμος που με νόμιμο τρόπο μπορεί να τα αγοράσει, και ότι η κυκλοφορία τέτοιων αυτοκινήτων δεν μπορεί να αποτελέσει τεκμήριο διάχυτου, πλην όμως αφορολόγητου πλούτου. Με βάση λοιπόν, τις εκκαθαρίσεις των φορολογικών δηλώσεων του 2008, σε σύνολο 5,600,000 υπάρχουν 30,500 φορολογούμενοι με εισοδήματα άνω των 100,000 ευρώ και 74 με πάνω των 900,000, αριθμός που υπερκαλύπτει τον αριθμό των κυκλοφορούντων 20,100 πολυτελών αυτοκινήτων.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει φοροδιαφυγή, μπορεί και ναι, μπορεί και όχι, αλλά δεν μπορεί κάποιος να ισχυρίζεται ότι η κυκλοφορία πολυτελών αυτοκινήτων αποδεικνύει ότι οι έλληνες γενικώς ευημερούν.

ΠΛΑΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Τα καταλύματα των τουριστικών περιοχών την περίοδο των Χριστουγέννων είναι ασφυκτικά γεμάτα.

Όντως, δεν πρόκειται να αμφισβητήσω τη συγκεκριμένη διαπίστωση, αλλά πριν συνάγουμε εξ αυτού τα περί ευμάρειας κλπ των Ελλήνων, ας δούμε πρώτα πόσες είναι οι διαθέσιμες κλίνες στους εν λόγω δημοφιλείς τόπους και ας τις συγκρίνουμε με τον αριθμό αυτών που δηλώνουν εισοδήματα πάνω από 100,000 ευρώ.

Σαν δημοφιλείς τόπους ας θεωρήσουμε την Αράχoβα, τα Καλάβρυτα, τη Βασιλίτσα στα Γρεβενά, το Μέτσοβο, το Καιμακτσαλάν, το Σέλι, τα Ζαγοροχώρια, το Πήλιο, τα Καλάβρυτα, τη Βυτίνα, το Περτούλι-Ελάτη, το Καρπενήσι και γύρω περιοχή, τη λίμνη Πλαστήρα και κάποιους λίγους άλλους που θα έχω λησμονήσει. Όλοι μαζί κάνουν γύρω στους 15 χειμερινούς προορισμούς.

Το πόση είναι η δυναμικότητα κάθε περιοχής τους χειμερινούς μήνες δεν στάθηκε δυνατό να το βρω. Βρήκα μόνο για την Ευρυτανία, όπου οι διαθέσιμες κλίνες σε όλο το νομό είναι περίπου 2,500, νούμερο που θα χρησιμοποιήσω σαν μέσο όρο και για όλες τις υπόλοιπες περιοχές, κάπως αυθαίρετα, αλλά όχι εντελώς παράλογα.

Αν πολλαπλασιάσουμε το 2,500 επί 15 μας βγαίνει 37,500, όπερ σημαίνει ότι 37,500 άνθρωποι κατά προσέγγιση επωφελούνται των χειμερινών διακοπών. Και εδώ πάλι βλέπουμε ότι το νούμερο αυτό είναι μέσα στο πλαίσιο αυτών που δηλώνουν πάνω από 100,000 ευρώ εισόδημα.

Επομένως ούτε και η πληρότητα των χειμερινών καταλυμάτων μπορεί να αποτελέσει ασφαλή δείκτη για την ευμάρεια της χώρας μας.

Προσοχή λοιπόν στη χρήση των μεμονωμένων γεγονότων και στα εξ αυτών συναγόμενα συμπεράσματα!

Κάλλιστα λοιπόν θα μπορούσαν και 20,000 πολυτελή αυτοκίνητα να κυκλοφορούν και 37,000 έλληνες να κάνουν χειμερινές διακοπές, ενώ οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν να φυτοζωούν!