Είναι διαδεδομένη η άποψη ότι το χαμηλό βιοτικό επίπεδο στις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και σε κάποιες μη αναπτυσσόμενες, οφείλεται στην εκτεταμένη διαφθορά. Σαν εκτεταμένη εννοώ τη διαφθορά η οποία έχει εκδημοκρατισθεί, και η οποία διαπερνά πλέον κάθετα όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Κατά κανόνα όμως το χαμηλό βιοτικό επίπεδο μιας χώρας πάει πακέτο με τη μεγάλη ανισότητα στην κατοχή του πλούτου. Πάντα υπάρχει σ’ αυτές τις χώρες μια κυρίαρχη ελίτ, κυρίως κυβερνητική και γύρω από αυτήν, η οποία και καρπούται το σύνολο σχεδόν του εισοδήματος της χώρας. Για να μην πάμε μακριά, η Ελλάδα που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη εκτεταμένη-εκδημοκρατισμένη διαφθορά στην Ευρώπη, παρουσιάζει και τη μεγαλύτερη τιμή του δείκτη ανισότητας Gini.
Άρα εφαρμόζοντας τυπική αριστοτελική λογική, θα μπορούσαμε να συνάγουμε ότι η κατοχή μεγάλου πλούτου δεν αποτελεί παρά απόρροια διαφθοράς άλλου τύπου και διαφορετικής μορφής από την ευρέως παρατηρούμενη εκτεταμένη, διότι αν η εκτεταμένη διαφθορά απέφερε μεγάλα εισοδήματα, τότε θα εξέλειπε και η ανισότητα στην κατοχή του πλούτου. Σώπα!!!
Θα ήθελα πολύ να γνώριζα τη μέθοδο με την οποία οι διάφορες έγκυρες υπηρεσίες μετράνε τον δείκτη διαφθοράς μιας χώρας. Αν μετράνε το βαθμό δημοκρατικής επέκτασης, δηλαδή διείσδυσης αυτής στην κοινωνία, ναι τότε μπορεί να δεχτούμε ότι η Ελλάδα είναι όντως χώρα διεφθαρμένη. Αν όμως μετράνε το βαθμό διαπλοκής και τον όγκο χρήματος που εξοικονομείται μέσω άνομων και αθέατων συναλλαγών, τότε θα έλεγα ότι υπάρχουν πολλές άλλες ευυπόληπτες χώρες που μας περνάνε κεφάλι.
Για παράδειγμα η ίδια επιτροπή που βραβεύει την Ισλανδία με μια τιμητική θέση στις 10 πρώτες χώρες με τη μικρότερη διαφθορά παγκοσμίως, αγνοεί επιδεικτικά μη βρίσκοντας μήτε ένα τεφτέρι να καταγράψει τον τρόπο με τον οποίο έγιναν για παράδειγμα οι ιδιωτικοποιήσεις των τραπεζών της χώρας το 2002-3, το βαθμό διαπλοκής μεταξύ οικονομικής ελίτ και πρωτοκλασσάτων πολιτικών οι οποίοι και βρέθηκαν ξαφνικά να τις κατέχουν, και το πού κατέληξε η ιστορία αυτή. Δεν χρειαζόταν βέβαια να πάω τόσο μακριά, αλλά πήγα, μόνο και μόνο για να δείξω πώς τα μάτια κάτι τέτοιων επιτροπών είναι έτσι εκπαιδευμένα ώστε μια ξεσκισμένη πουτάνα, να την βλέπουν σαν αμόλυντη και άσπιλη παρθένα...
Dear cynical, καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα κράτη με εκτεταμένη διαφθορά σαν την Ελλάδα,υπάρχει μεγάλη ανισοκατανομή του πλούτου και η άρχουσα τάξη είναι μεταπρατική-εμπορική.
Στα Ευρωπαϊκά κράτη η διαφθορά περιορίζεται κυρίως στην άρχουσα τάξη , σε μαγαλύτερα μεγέθη και η άρχουσα τάξη είναι κυρίως βιομηχανική.
Τελαυταία όμως που κυριαρχούν οι Τραπεζίτες το κακό εξαπλώνεται παντού.
Μα νομίζω πως διαφθορά είναι συνυφασμένη με τον καπιταλισμό καθ’ αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο ποιο αναπτυγμένος ο καπιταλισμός τόσο μεγαλύτερη η διαφθορά.
πχ. Lehman Brothers, Goldman Sachs, Siemens, BP, Deutsche Telekom, BlackWaters, Enron κλπ. Για να μην μιλήσω για βαθύτατη διαφθορά στο επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας (πχ λομπίστες της Washington ή πρώην επίτροποι της ΕΕ).
Η διαφθορά στην Ελλάδα είναι υπαρκτή και κατακριτέα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος της είναι – εκ των πραγμάτων – εισαγόμενο (πχ Siemens) και ότι μπροστά στα παραπάνω παραδείγματα των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι απλώς παιδική χαρά.
Στην Ελλαδα η διαφθορα φαινεται γιατι ειναι μικρο-διαφθορα και εκτεταμενη. Εχω γραψει πολλες φορες γιατι συμβαινει αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαφθορα σε υψηλο επιπεδο δεν φαινεται και δεν ονομαζεται καν ετσι.
Μου τη δινει οταν ξερογλειφομαστε μπροστα σε χωρες υποτιθεται μοντελα χρηστοτητας, οταν πισω απο τις βελουδινες κουρτινες οι συμφωνιες και τα χρηματα αλλαζουν χερια.
Θα το γραφω και θα το ξαναγραφω μεχρι να γινει συνειδηση. Με παραδειγματα. Ωσπου να φανει καθαρα οτι η διαφθορα ειναι εγγενες στοιχειο του καπιταλισμου Κια ολα τα αλλα ειναι κουραφεξαλα...
REMEMBER 6 MAY15 Σεπτεμβρίου 2010 στις 2:04 μ.μ.
Ευχαριστούμε για την έμπνευση ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://remember6may.blogspot.com/2010/09/blog-post_7513.html
Η αρχική άποψη είναι λάθος. Το χαμηλό βιοτικό επίπεδο δεν οφείλεται στην εκτεταμένη διαφθορά. Η διαφθορά οφείλεται στο χαμηλό βιοτικό επίπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χώρες με υψηλό βιοτικό επίπεδο (π.χ. Γερμανία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Αμερική κλπ), η διαφθορά (που δεν είναι διαφθορά αλλά διαπλοκή) περιορίζεται στις σχέσεις των κυβερνήσεων με τις εταιρείες και τις τράπεζες και δεν διατρέχει τόσο τα κατώτερα στρώματα. Υπάρχει διαφθορά και εκεί, αλλά είναι περιορισμένη και-το βασικότερο- τιμωρείται!
Σε χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο η διαφθορά είναι εκτεταμένη. Εμφανίζεται παντού.
Το συμπέρασμα που εξάγεται λοιπόν είναι ότι (σε ελεύθερα καθεστώτα πάντα) η εκτεταμένη φτώχεια οδηγεί σε εκτεταμένη διαφθορά ενώ η ευημερία οδηγεί σε περιορισμό της.
Τώρα, αν εξετάσουμε ανελεύθερα καθεστώτα, η διαφθορά περιορίζεται στα κέντρα εξουσίας και σε αυτούς που θέλουν να γίνουν μέρος των κέντρων εξουσίας. Και ο λόγος είναι απλός: Για να ευδοκιμήσει η διαφθορά πρέπει να υπάρχει διακύβευμα! Όταν την πίτα την διαχειρίζεται μόνο η εξουσία και κανείς άλλος, για ποιο λόγο να υπάρχει διαφθορά στους από κάτω;
Έχω την αίσθηση ότι η διαφθορά περιορίζεται με τον συνδυασμό δύο καταστάσεων: με συνολική άνοδο του βιοτικού επιπέδου (και ας υπάρχει και ελίτ, δεν πειράζει) και με περιορισμό των κάθε λογής εξουσιών της κεντρικής εξουσίας. Λιγότερη γραφειοκρατία και ταυτόχρονη αύξηση του πλούτου, αυτή είναι η λυση σε θεωρητικό επίπεδο. Άλλο τι γίνεται στην πράξη.
Υ.Γ. Αυτό που περιγράφεις για την Ισλανδία, έχει να κάνει πιο πολύ με την διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και οικονομικής ελίτ και λιγότερο με την διαφθορά. Άλλο διαπλοκή και άλλο διαφθορά δεν καταλαβαίνω γιατι τα βάζεις στο ίδιο τσουβάλι. Το πρώτο υπάρχει εδώ και... 2.500 χρόνια. Το δεύτερο είναι νέο φαινόμενο και-θεωρώ- αντιμετωπίσημο.
Αλέξανδρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήο Μπομπολας πού κατατάσσεται; Στους διαπλεκομενους ή στους διεφθαρμενους;
Κατεγραψα τη διαδεδομενη αποψη πως για το χαμηλο βιοτικο επιπεδο ευθυνεται η διαφθορα, και όταν λενε διαφθορα εννουν φυσικα την petty διαφθορα, διοτι οπως ειπες και συ οι μεγαλο-διεφθαρμενοι δεν ονομαζονται ετσι.
Στην ελλαδα η petty διαφθορα ανεβασε το βιοτικο επιπεδο, σαν αντισταθμισμα της μειωσης αυτού λογω της διαπλοκης.
Αν (που συμφωνω) η διαφθορα περιοριζεται οταν ανεβαινει το βιοτικο επιπεδο, αυτο επιβεβαιωνει το προηγουμενο, οτι η μικρο διαφθορα το ανεβαζει...
Στη δε συγκεκριμενη φαση, με υφεση, με πετσοκομενες κοινωνικες μεταβιβασεις και δημοσιες επενδυσεις, και με τα δημοσια εσοδα να πηγαινουν στους δανειστες, η προσπαθεια παταξης της μικρο-διαφθορας θα επιφερει μεγαλη πτωση του βιοτικου επιπεδου και θα ειναι ολεθρια...
"θα το θυμομαστε"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω!
Έχω εργαστεί πολλά χρόνια σε διεθνή οργανισμό. Σε χώρα πολύ "ανεπτυγμένη". Η διαφθορά που γνώρισα (και μιλώ για ό,τι γνωρίζω άμεσα, προσωπικά) είναι απίστευτη. Αλλά πολύ καλά καλυμμένη, πολύ κυριλέ, και το μπετόν δεν σπάει με τίποτα. Και ΔΕΝ τιμωρείται, συγκαλύπτεται (εκτός των γελοιοτήτων τύπου Βρετανών ταληροφονιάδων βουλευτών). Είναι αλήθεια ότι η μικροδιαφθορά κάνει θραύση σε "φτωχές" χώρες. Αλλά η μεγαλοδιαφθορά είναι εγγενής στις πλούσιες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες
ΑπάντησηΔιαγραφή"η Ελλάδα που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη εκτεταμένη-εκδημοκρατισμένη διαφθορά στην Ευρώπη, παρουσιάζει και τη μεγαλύτερη τιμή του δείκτη ανισότητας Gini" και "αν η εκτεταμένη διαφθορά απέφερε μεγάλα εισοδήματα, τότε θα εξέλειπε και η ανισότητα στην κατοχή του πλούτου."
Εδώ υποθέτεις πως η εκτεταμένη διαφθορά θα έπρεπε να έχει κάποιο άναδιανεμητικό αποτέλεσμα. Ακόμα κι αν ήταν σωστή αυτή η πρόταση, μπορώ να σου απαντήσω πως αν δεν ήταν τόσο εκτεταμένη η διαφθορά η ανισοκατανομή του πλούτου θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Με ποια βάση μετράς το υποτιθέμενο αποτέλεσμα της διαφθοράς και καταλήγεις οτι δεν υπάρχει;
Επιπλέον, ακόμα κι αν δεχθώ τη λογική σου μπορώ εύκολα να σου απαντήσω: Η "μικρή" διαφθορά αναδιανέμει τον πλούτο των "μικρών", δεν απορροφά πόρους από τους μεγάλους. Δηλαδή η διαφθορά χαμηλου επιπέδου (το φακελλάκι, η φοροδιαφυγή κλπ.) ξαναμοιράζει την πίτα των μικρομεσαίων υπέρ των διεφθαρμένων χωρίς να επηρρεάζει μοιρασιά μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών, ακριβώς όπως η διαφθορά των μεγάλων κάνει επιτυχημένους επιχειρηματίες τα λαμόγια.
Το παράδειγμα της Ισλανδίας δε λέει τίποτα. Κατά κανόνα οι πιο αναπτυγμένες και πλούσιες χώρες έχουν χαμηλότερα επίπεδα διαφθοράς πράγμα που δείχνει πως ο δείκτης έχει νόημα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένεις να βρίσκεις δικαιολογίες για τη διαφθορά των (υποτιθέμενων) μικρομεσαίων.
Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τους μηχανισμούς μέσω των οποίων ανεβαίνει το επίπεδο διαβίωσης λόγο της μικρής διαφθοράς.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Αλήθεια πως ορίζεται η μικρή διαφθορά;)
Σε αυτού του είδους την διαφθορά ο ένας κλέβει τον άλλο. Ή μήπως πιστεύεις ότι κλέβεις το κράτος και τους πλούσιους με αυτόν τον τρόπο; Ακόμα και αν δεχτούμε ότι η φοροδιαφυγή είναι μέρος της διαφθοράς πάλι χαμένοι βγαίνουμε. Αυτά που γλιτώνουμε φοροδιαφεύγοντας τα δίνουμε για παιδεία, υγεία και ασφάλιση. Μία η άλλη είναι. Στην τελική όταν υπάρχει διαφθορά αυτός που βγαίνει ωφελημένος είναι ο ισχυρός. Αυτός που έχει είτε εξουσία είτε χρήμα.
Δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία σύστημα χωρίς διαφθορά. Όταν όμως τα συστήματα βρισκόταν στη παρακμή τους η διαφθορά έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις όπως ο καπιταλισμός εδώ και 100 και πλέον χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατεβάζει τη διαφθορά από τα άνω λίγα στρώματα στα μεσαία στρώματα και τέλος στο λαό. Προσπαθεί να μεταγγίσει τη διαφθορά στο λαό με την ελπίδα διαιώνισης συστήματος. Παράλληλα διαβρώνονται και διαφθείρονται όλοι οι μηχανισμοί του.
Σε επίπεδο χωρών οι πλούσιες χώρες μεταφέρουν τη διαφθορά στη περιφέρεια. Δείτε όλες τις εξαρτημένες χώρες και την ιστορία τους και θα καταλάβετε. Δείτε και την ιστορία των αποικιών στα χρόνια της παρακμής της αποικιοκρατίας. Δείτε και την ιστορία των δικτατοριών και κάθε εξουσιαστικού μηχανισμού. Στη περίοδο της παρακμής η διαφθορά ξεχειλίζει από παντού. Δεν είναι τίποτα μυστικό.
Στέργιος
Γεια σου βρε Αλέξανδρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήπου μας πληροφορείς ότι στη Γερμανία η διαφθορά τιμωρείται! Το έχουμε δει άλλωστε με τη Ζήμενς, τη Τελεφούνκεν, την ΜΑΝ τη Ντέμλερ… Καλά για την Αμερική δεν το συζητώ όλοι οι συνεργάτες των μαφιόζων και των παγκόσμιων καρτέλ ναρκωτικών, τζόγου, λαθρεμπορίου όπλων κλπ είναι στις φυλακές στις Μπαχάμες, στη Χονολουλού…
Και σωστά το λες. Οι κλέφτες (επενδυτές) του κοινωνικού πλούτου μέσω πολιτικής διαπλοκής δεν ανήκουν στους διεφθαρμένους αλλά απλά στους διαπλεκόμενους (είδος… ουδέτερο!!!). Και οι κλέφτες (επενδυτές) διαπλεκόμενοι με τους ξεπουλητές πολιτικούς διαπλεκόμενους δεν είναι διεφθαρμένοι. Σωστά γιατί για τη ψυχή της γιαγιάς το κάνουν χωρίς κανένα αντάλλαγμα εξαγοράς! Έτσι κλέφτες και πολιτικοί αφού δεν συναλλάσσονται είναι εντελώς έντιμοι, είναι απλά και αθώα διαπλεκόμενοι! Δηλαδή η διαπλοκή είναι κάτι σαν κοινωνική αλληλεγγύη έντιμων πολιτικών και επιχειρηματιών ακόμη και όταν τα ίδια πρόσωπα είναι και οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί και αγοράζουν και πουλάνε στον εαυτό τους το δημόσιο πλούτο. Φοβερό ε!
Είπα κι εγώ γιατί τους είχα παρεξηγήσει. Τζάμπα κατηγόρησα δλδ τα στελέχη και τους διευθυντάδες των κομμουνιστικών κομμάτων στις πρώην σος. χώρες που ξεπούλησαν στον εαυτό τους το δημόσιο πλούτο. Απλά διαπλοκή με τον εαυτό τους έκαναν οι άνθρωποι, δεν ήταν διεφθαρμένοι ως τα μπούνια! Και είναι φανερό βέβαια ότι δεν λάδωναν τον εαυτό τους για τις «διευκολύνσεις» που έκαναν στον εαυτό τους. Ούτε ρούβλι διαφθοράς δεν θα βρούμε! Έντιμα πράγματα δηλαδή!
Σίγουρα πάντως η κυρά Κατίνα που λάδωσε για να βγει πιο γρήγορα η σύνταξη είναι η μεγάλη διαφθορά….
Άιτντε, άιντε….
Στέργιος
Ανοίγεις με γάλο θέμα. Τι είναι δηλαδή ανάπτυξη; Αύξηση του πλούτου με αύξηση της ανεργίας τι είναι; Αντικατάσταση της εργασίας με σύγχρονα μέσα παραγωγής και εκτόξευση της παραγωγής με εκτόξευση της ανεργίας τι είναι; Αντικατάσταση της μικρής ντόπιας παραγωγής με μεγάλη παραγωγή από ξένο κεφάλαιο που βγάζει τα κέρδη και τη παραγωγή έξω τι είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν άπειρα μοντέλα για τη σχέση ανάπτυξης και θέσεων εργασίας. Το πλέον αξιόπιστο και ακατάρριπτο ακόμη είναι το μοντέλο του Μαρξ για τη καπιταλιστική ανάπτυξη. Εκεί υπάρχουν όλοι οι συνδυασμοί με κυρίαρχη λογική τη διαφορετική σχέση που επικρατεί σε κάθε φάση του καπιταλιστικού κύκλου. Η νέα επένδυση φέρνει ανάπτυξη και νέες θέσεις, μετά αντικαθιστά την εργασία με μέσα, μετά αυξάνει τη παραγωγή και κάνει φθηνότερα τα προϊόντα (και την εργατική δύναμη) και αυξάνει την απασχόληση που έχει φθηνύνει κ.ο.κ.
Ποτέ δεν θα μπορούμε να έχουμε πλήρη απασχόληση γιατί δεν θα υπήρχε καμιά πίεση στην αύξηση της εργατικής αμοιβής και αφού αυτή γίνεται ακριβή για το κεφάλαιο έχουμε κρίση και απολύσεις ενώ με τις πολλές απολύσεις και τη κρίση φθηναίνουν τα μεροκάματα και συμφέρει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Φαύλος κύκλος.
Τελικά μπορούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία μέσα σε 20 χρόνια να έχουμε 10πλάσια παραγωγή («ανάπτυξη») και να έχουμε την ίδια ακριβώς ανεργία, το ίδιο ποσοστό (όχι ποσό) εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, το ίδιο ποσοστό υπεραξίας - κέρδους (σε 10πλάσια ποσότητα), την ίδια τιμή της εργατικής δύναμης (σε σταθερές τιμές) και φυσικά το ίδιο ποσοστό πτωχών (σχετικά με τις νέες ανάγκες).
Όταν μάλιστα μερικοί δείκτες «πειράζονται» με κρατικές παρεμβάσεις όπως η μείωση μισθών ή των παροχών, τότε η ανάπτυξη σε 20 χρόνια θα είναι πολλαπλάσια γενικώς αλλά υποπολλαπλάσια για τους εργαζόμενους και υπερπολλαπλάσια για το κεφάλαιο.
Δείτε τις εκθέσεις του ΙΝ.Ε ΓΣΕΕ για τη σχέση κατανομής της προστιθέμενης αξίας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας σε βάση 25ετίας. Αν θυμάμαι καλά από 44:56 αντιστράφηκε σε 56:44! Σε σταθερές τιμές δηλαδή (όχι σε ποσότητα εμπορευμάτων) παρά την ανάπτυξη οι εργαζόμενοι είναι πιο φτωχοί.
Συνολικά η «ανάπτυξη» δεν αύξησε την απασχόληση ενώ έκανε συνολικά τους παραγωγούς της ανάπτυξης (τους Έλληνες εργαζόμενους) ποσοτικά πλουσιότερους και σε σταθερές τιμές (σχετικά) φτωχότερους.
Για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις οι «σταθερές τιμές» δεν αναφέρονται στον αποπληθωρισμό αλλά στο χρόνο εργασίας. Ο χρόνος εργασίας είναι σταθερό μέγεθος και κάθε ώρα (κοινωνικά αναγκαίας) εργασίας, ανεξαρτήτως ποσότητας προϊόντων έχει την ίδια αξία. Μια ώρα εργασίας σήμερα αξίζει το ίδιο με μια ώρα εργασίας 20 χρόνια μετά παρότι με μια ώρα εργασίας τότε θα αγοράζεις ίσως 10πλάσια είδη. Η αξία είναι ο χρόνος εργασίας όχι η ποσότητα των προϊόντων.
Παρατηρείται να αγοράζει κάποιος ένα προϊόν με μία ώρα εργασία σήμερα (πχ 5 ευρώ) και σε 20 χρόνια με τα λεφτά της τότε μιας ώρας εργασίας (πχ 40 ευρώ) να αγοράζει 8 ίδια προϊόντα (δεν υπολογίζουμε ποιοτική βελτίωση).
Με 10πλάσια αύξηση της παραγωγικότητας στα 20 χρόνια ο εργαζόμενος είναι κατά 8 φορές πλουσιότερος σε είδη και κατά 20% φτωχότερος σε αξία αφού με μια ώρα εργασίας έπρεπε σε σταθερές τιμές να αγοράσει 10 προϊόντα και αγοράζει μόνο 8. Έτσι η ανάπτυξη μπορεί να έχει αντιθετικές κινήσεις σε αξίες και ποσότητες (αξίες χρήσης) και η συνείδηση να παραπλανάται.
Στέργιος
Στέργιο, όσο κι αν γενικά, στη μεγάλη εικόνα, έχεις δίκιο σ' αυτά που λες, πρόσεξε το εξής: η Ζίμενς και η ΜΑΝ δεν παίρνουν τις δουλειές με μίζες στη Γερμανία τη Σουηδία και τη Δανία. Στην Ελλάδα και τη Ζιμπάμπουε τα κάνουν αυτά, εκεί που τους παίρνει δηλαδή. Θυμάμαι αυτό που μου είχε πει ένας καθηγητής μου, που είχε κάνει το διδακτορικό του και είχε δουλέψει στη Γερμανία: οι Έλληνες, μου είχε πει, νομίζουν πως είναι πρώτοι στις κομπίνες αλλά μπροστά στους Γερμανούς είναι ψιλικατζήδες. Αν θέλεις να κάνεις χοντρή κομπίνα θέλεις ένα Γερμανό. Πόσο δίκιο είχε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλα αυτά όταν το κράτος δικαίου λειτουργεί, όταν υπάρχουν οι μηχανισμοί και οι νόμοι τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα για όλους. Η ανοχή στη μικρή διαφθορά στο όνομα κάποιας δήθεν αναδιανομής διαιωνίζει την αδικία και διασπά τελικά την κοινωνία. Το αίσθημα δικαίου του καθενός απαιτεί να παίζουμε όλοι με τους ίδιους κανόνες. Αν κάποιοι καταφέρνουν να βγάζουν την ουρά τους απέξω δε σημαίνει πως αυτό πρέπει να είναι ανεκτό για όλους.
Θα κάνω μία μικρή προσπάθεια να σου απαντήσω αν και στο βρόντο θα πάει και αυτή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν διάβασες προσεκτικά, είπα ότι στις ανεπτυγμένες χώρες η διαφθορά που παρατηρείται είναι αυτή ακριβώς που λες: Ζήμενς, Τελεφούνκεν και τα λοιπά. Δηλαδή είναι η διαπλοκή πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Ένα φαινόμενο πανάρχαιο και πάρα πολύ δύσκολα αντιμετωπίσημο. Εκτός αν καταργήσουμε την πολιτική εξουσία και τις πολυεθνικές εταιρείες. Κάτι που πολύ θα το ήθελες αλλά ευτυχώς το 90% του κόσμου διαφωνεί.
Εν τω μεταξύ, εχεις μπερδέψει την εγκληματικότητα με την διαφθορά αλλά ας το προσπεράσουμε.
Έχεις την εντύπωση και εσύ όπως αυτή είναι διαδεδομένη στις τάξεις της Αριστεράς ότι το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου μιας χώρας το λυμαίνονται οι διάφορες ελίτ. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την υπερβολική αυτή υπόθεση (αμφιβάλω αν κλέβουν έστω το 2-3% του ΑΕΠ).
Ο συνολικός δημόσιος πλούτος χανόταν στα γρανάζια της εξουσίας επί σοσιαλιστικών καθεστώτων τύπου Σοβιετικής Ένωσης και όχι στα σημερινά καθεστώτα. Άρα λοιπόν καλά κάνεις και κατηγορείς τα στελέχη και τους διευθυντάδες των κομμουνιστικών καθεστώτων μόνο που τότε δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα ενώ τώρα έχεις την δύναμη της αλλαγής μέσω των ελεγκτικών μηχανισμών και των εκλογών. Την θεωρείς μικρή αυτή τη δύναμη; Και εγώ. Μόνο που είναι προτιμότερη από την πλήρη αδυναμία.
Πολυεθνική σημαίνει σχέση ιδιοκτησίας όχι εμπράγματη επιχείρηση
ΑπάντησηΔιαγραφή(1)
Εντάξει, εντάξει Αλέξανδρε άστο…
Μόνο ένα σημείο του τύπου «μαύρα μεσάνυχτα» από Αριστερά, θα σχολιάσω για να δεις πόσο αδυνατείς να καταλάβεις τη διαλεκτική σκέψη: «…Εκτός αν καταργήσουμε την πολιτική εξουσία και τις πολυεθνικές εταιρείες. Κάτι που πολύ θα το ήθελες αλλά ευτυχώς το 90% του κόσμου διαφωνεί».
Στη πραγματικότητα δεν ξέρεις τι θέλω να καταργηθεί. Υποπτεύομαι μάλιστα ότι υπονοείς τα ακριβώς αντίθετα.
Άκου λοιπόν. Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να οικοδομηθεί αν προηγουμένως ο καπιταλισμός δεν δημιουργήσει τεράστιες κεφαλαιοκρατικές επιχειρήσεις (μονοπώλια, πολυεθνικές όπως θέλεις πες τες). Επαναλαμβάνω για να μη παρανοήσεις. Δεν μπορεί να οικοδομηθεί χωρίς να έχει οικοδομήσει ο καπιταλισμός τις μεγάλες επιχειρήσεις. Αν δεν τις έχει δημιουργήσει τότε είναι αναγκασμένος να τις δημιουργήσει ο σοσιαλισμός αλλά αυτό δεν είναι το καθήκον του, είναι ιστορικό καθήκον του καπιταλισμού.
Συνεπώς ένας αριστερός θα ήταν ηλιθιότητα να επιθυμεί την καταστροφή των πολυεθνικών δηλαδή το μόνο υλικό με το όποιο μπορεί να κτίσει τον σοσιαλισμό. Για τόσο ηλιθίους μας έχεις; έχεις δει εσύ κάπου όνειρο σοσιαλισμού με καταστροφή των μεγάλων επιχειρήσεων; Είδες ποτέ όραμα σοσιαλισμού μόνο με μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Στο 1800 θα γυρίσουμε για να πάμε στον σοσιαλισμό;;;
Αυτή την εικόνα για την Αριστερά δεν ξέρω ποιος τη βγάζει αλλά κυκλοφορεί και είναι το αντίθετο από την Αριστερά.
Στέργιος
Πολυεθνική σημαίνει σχέση ιδιοκτησίας όχι εμπράγματη επιχείρηση
ΑπάντησηΔιαγραφή(2)
Το δύτερο. Ποιος θέλει κατάργηση της πολίτικης εξουσίας; Η Αριστερά; Αντίθετα, τη θέλει πραγματική πολιτική εξουσία των πολιτών και όχι εργαλείο των καπιταλιστών. Μόνο έτσι θα μπορεί να διευθύνει με δημοκρατικό τρόπο τις τεράστιες επιχειρήσεις (τις πολυεθνικέ ντε) που φυσικά όχι μονο δεν θα διαλύσει αλλά θα ενισχύσει. Και τις μικρομεσαίες επειδή είναι καθυστερημένες δομές θα προσπαθήσει να συνενώσει σε μεγάλες, τεράστιες συνεταιριστικές κλπ επιχειρήσεις, δηλαδή θα τις κάνει κάτι σαν τις πολυεθνικές που λες ότι θέλουμε να καταργήσουμε, για να δουλεύουν πιο παραγωγικά, πιο αποτελεσματικά και πιο κοινωνικά.
Δεν υπάρχει κομμουνιστής που να υποστηρίζει ότι η μικρή επιχείρηση είναι πιο παραγωγική από τη μεγάλη. Και το λέει ένας κατ εξοχήν ειδικευμένος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τις οικονομίες κλίμακας τις μάθαμε από τον Μαρξ πριν εμφανισθούν οι πολυεθνικές, δεν περιμέναμε τους προπαγανδιστές του των πολυεθνικών.
Όταν λέω «μαύρα μεσάνυχτα» αυτά εννοώ. Ούτε που φαντάζεσαι δλδ ότι οι κομμουνιστές και οι αριστεροί θα γιγαντώσουν ακόμη περισσότερο τις πολυεθνικές που όμως θα κοινωνικοποιήσουν την ιδιοκτησία τους. Η επιχείρηση ίδια και πιο μεγάλη, η ιδιοκτησία άλλη. Μπορείς να διαφωνείς με τη κοινωνικοποίηση της ιδιοκτησίας των πολυεθνικών αλλά όχι να λες την αρλούμπα της κατάργησης της μεγάλης επιχείρησης. Έλεος διάβασε και κάτι παραπάνω από συνθήματα του δρόμου και ερμήνευσε τι θα πει «κάτω τα μονοπώλια». Θα πει κάτω η ιδιοκτησία του κεφαλαίου όχι η ίδια η μεγάλη επιχείρηση που θα είναι στα χέρια των εργαζομένων.
Γιατί Αλέξανδρε, πολυεθνική (μονοπώλιο με επιχειρηματική δράση ή παραγωγή σε πολλά κράτη) σημαίνει σχέση ιδιοκτησίας, με αυτή τη σχέση την εξετάζουμε οι αριστεροί, όχι ως εμπράγματη επιχείρηση με τα εργαλεία, τα μηχανήματα και τους ανθρώπους. Ούτε είναι γεωγραφική ορολογία. Και δεν καταργούμε την επιχείρηση Αλέξανδρε αλλά την μορφή της ιδιοκτησίας της και μαζί εκμεταλλευτική σχέση ανθρώπου από άνθρωπο. Εδώ να διαφωνήσεις ναι αλλά όχι να λες άλλα αντ’ άλλων.
Στέργιος
Έχω διαχώριση τη διαφθορά σε τρις κατηγορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη και η πλέον επαίσχυντη είναι η διαπλοκή. Με απλά λόγια αυτή που κάνουν οι διαχειριστές του δημόσιου χρήματος και της περιουσίας του κράτους με το μεγάλο κεφάλαιο και όχι μονο. Σαυτη την περίπτωση κατατάσσεται και η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος για εκλογικό όφελος.
Η δεύτερη κατηγορία άκρος κατακριτέα είναι το νταβατζιλίκι. Κυρίως δημόσιοι λειτουργοί, που το κράτος τους έχει δώσει εξουσία την οποία χρησιμοποιούν για πλουτισμό. Σαυτους ανήκουν και οι γιατροί του δημοσίου.
Τέλος είναι η φοροδιαφυγή. Αν είχαμε ένα κράτος όπου θα υπήρχε στοιχειώδης ανταποδοτικότητα, και διαφάνεια των φορολογικών εσόδων θα τη θεωρούσα διαφθορά. Στην περίπτωσή μας όμως είναι αυτοάμυνα. Πολλές φορές μάλιστα το ίδιο το κράτος με την δαιδαλώδη νομοθεσία και την ανεπάρκειά του δημιουργεί φοροφυγάδες.