Δελτία και δελτία...

Όλοι συμφωνούμε ότι τα κανάλια πια είναι είτε εξοργιστικά, είτε βαρετά. Άσε πια που οι μισοί φέρουμε μόνιμη εξάρθρωση ώμου από τις απανωτές μούντζες που εκτοξεύσαμε στο γυαλί και δεν είναι για το καλό μας να συνεχίζουμε να αγνοούμε τις υποδείξεις των ορθοπεδικών περί αποχής.

Αλλά το συνήθειο, συνήθειο. Προχθές ξεπέζεψα, μετά από καιρό, στο Star, στο εντελώς παρεξηγημένο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κανάλι. Παρά μια διαδεδομένη αντίληψη, δεν είναι το περιεχόμενο του δελτίου που είναι όλα τα λεφτά, αλλά ο παρουσιαστής του, ο Αιμίλιος Λιάτσος.

Η άμεμπτη εμφάνισή του, η σφιχτοδεμένη του γραβάτα, ο επαγγελματισμός, η θρησκευτική προσήλωση και η σοβαρότητα με την οποία εκφωνεί τις ειδήσεις, που ο αρχισυντάκτης με προσοχή επιλέγει, δίνουν την εντύπωση δελτίου το οποίο απευθύνεται σε ένα επιλεγμένο κοινό, ανυπόμονο να συντονιστεί σε ανταποκρίσεις τουλάχιστον από Λευκό Οίκο, Κρεμλίνο και Ηλύσια πεδία, και όχι από τη Μύκονο ή την παραλιακή, σε κοινό που ζει και αναπνέει για τις αναλύσεις από τις τελευταίες αποφάσεις της συνόδου κορυφής των G8, άντε και των G20, και όχι για τις περιγραφές των δραστηριοτήτων του Club των G69 και της συνόδου των βιζιτούδων.

Όταν δεν αντέχεις Πρετεντέρη, Καψή, Όλγα, Μπάμπη, Σία, George και λοιπούς, το σχολείο του Αιμίλιου είναι μια όαση χαράς και ανεμελιάς. Αλλά και πληροφόρησης. Τι έμαθα λοιπόν;

Να, ότι κυνηγώντας οι του ΣΔΟΕ τους φοροφυγάδες στην Μύκονο, βρέθηκαν μπροστά, λέει ο Αιμίλιος, σε δυο λαβράκια βιζιτούδες, από την αλλοδαπή, σαν τα κρύα τα νερά ήταν οι κοπέλες, με πρόσωπο κόλαση και σώματα φωτιά, αλλά, γιαυτό ακριβώς τον χαίρομαι τον Αιμίλιο, το χείλι του δεν έκανε ούτε ένα σπασμό στην είδηση, κι ούτε το βλέφαρο πετάρισε καθόλου, τα οποία κορίτσια έπαιρναν χιλιάρικο τη φορά, και κάθισε και υπολόγισε ο αθεόφοβος πόσα έβγαζαν τη μέρα, άσε μη σας λέω, ήτανε πολλά, αλλά το χρήμα δεν μπορούσαν να το βρούνε πουθενά, διότι το κατέθεταν σε διάσπαρτους πολλούς λογαριασμούς ανά τας ευρώπας, διαχειριστής των οποίων, όπως μάς πληροφόρησε ήταν ένας παγκοσμίου φήμης μαστροπός απ’ την Τσεχία, που, κι εδώ ήταν η μεγάλη είδηση, δεν λεγότανε Τσακάλι όπως θα ήταν φυσικό, αλλά ...Μόνικα!

Βρε, βρε χαλάσανε κι οι νταβατζήδες, σκέφτηκα με θλίψη.