Το ανταγωνιστικό Σύνταγμα

Χωρίς να είμαι νομικός, μέχρι τώρα νόμιζα η έρμη ότι τα απανταχού Συντάγματα κατοχύρωναν κάποιες θεμελιώδεις αξίες, και κάποιες μεγάλες ιδέες που ανά τους αιώνες εξέθρεψαν, όχι χωρίς αίμα, και τίμησαν οι λαοί. Ξέρετε τώρα, αξίες όπως ελευθερία, ισότητα, αξιοπρέπεια, προστασία ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων κ.λ.π., οι οποίες και θα αποτελούσαν το υπόστρωμα όλων των νόμων που θα απέρρεαν από αυτά, ώστε οι πολίτες της συγκεκριμένης πολιτείας να ζούνε καλά κι εμείς καλύτερα.

Και πάλι στην πορεία των αιώνων και μέσα στους δαιδάλους του μυαλού φωτεινών πνευμάτων βρέθηκε ότι οι αξίες αυτές οι ίδιες και όχι κάποιες άλλες, θα μπορούσαν να συστήσουν αυτό που ονομάζεται κοινωνία και Πολιτεία.

Γιατί, όπως καταλαβαίνετε, ένα Σύνταγμα που θα αποθέωνε, ας πούμε, την κλεψιά και θα την έθετε στη βάση του δικαίου, δεν θα μπορούσε να σταθεί και για πολύ, γιατί πάραυτα θα έπαυε να υφίσταται και η χώρα που θα το υιοθετούσε, λόγω γενικευμένου εσωτερικού πολέμου και άλλων δυσάρεστων τινών.

Τα Συντάγματα για τη νεωτερικότητα είναι ό,τι η βίβλος, το κοράνι, το πράσινο και το κόκκινο βιβλιαράκι για τις προ-νεωτερικές κοινωνίες, δηλαδή κάτι παραπάνω από ιερά, και τούτο γιατί χωρίς θεμελιώδεις κανόνες δικαίου και αλληλοσεβασμού δεν υπάρχει συνοχή κι όλα όσα προκύπτουν από την έλλειψη αυτής.

Σκεφτείτε τώρα ένα Σύνταγμα που θα θεμελιωνόταν πάνω στον ανταγωνισμό και την ανταγωνιστικότητα, τι σόι νόμους θα μπορούσε να παραγάγει, αλλά και τι σόι ποινές θα επέσυρε η παραβίασή τους, γιατί νόμος χωρίς ποινές, απλά δεν είναι νόμος. Αν η αλληλεγγύη εξασφαλίζει την ύπαρξη μιας κοινωνίας, ο ανταγωνισμός των μελών της την διαλύει. Το γεγονός όμως ότι μια διαλυμένη κοινωνία είναι και άνομη, αυτό φαίνεται να μην περνάει απ’ το μυαλό κανενός.

Αν λοιπόν το Σύνταγμα σκοπεύει εφ εξής να αναδεικνύει την ανταγωνιστικότητα ως μια από τις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνίας, λογικά αυτή θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται και σε όλων των ειδών τις σχέσεις και όχι μόνο τις οικονομικές και εμπορικές. Διότι αλλιώς τι νόημα θα είχε να κατοχυρωνόταν και συνταγματικά! Και επειδή ο νόμος είναι νόμος, κάθε σχέση λοιπόν μη ανταγωνιστική θα πρέπει να ποινικοποιείται.

Να ποινικοποιείται δηλαδή η αγάπη, η αλληλεγγύη, ο έρωτας, η φιλία, η φιλευσπλαχνία, η φιλανθρωπία, η φιλοζωία, η φιλοπατρία, η φιλοκαλία, η φιλολογία, η φιλομάθεια, η φιλοξενία, η φιλοπονία, οι φιλόπτωχες κυρίες, η φιλοσοφία, η φιλοστοργία, οι φιλότιμοι, αλλά και ο φιλοτελισμός, ενώ σαν εξαίρεση του νόμου ενάντια σε κάθε «φιλο» θα επιτρέπονται η φιλοκέρδεια, οι φιλοχρήματοι και ο φιλοτομαρισμός.

Καθώς και οι άφιλοι, οι αφιλόξενοι, οι αφιλότιμοι, οι αλήτες και οι φίλοι αυτών...

26/2: Όλη η Αμερική στο πόδι!

Η απόφαση του νέο-εκλεγμένου ρεπουμπλικάνου κυβερνήτη του Ουισκόνσιν να περάσει νόμο για την κατάργηση του δικαιώματος συλλογικών διαπραγματεύσεων προκάλεσε τον ξεσηκωμό όχι μόνο των άμεσα θιγομένων, οι οποίοι αντέδρασαν με πολυήμερες διαδηλώσεις και κατάληψη του κυβερνείου από δεκάδες χιλιάδες Ουισκονέζους, αλλά έδωσε το σήμα και σε άλλες πολιτείες να οργανώσουν κι αυτές το δικό τους ξεσηκωμό, εμπνεόμενες από τα τελευταία γεγονότα της Αιγύπτου και Τυνησίας.

Ο νόμος μπορεί να πέρασε με επεισοδιακό τρόπο από τη βουλή, αλλά θα κολλήσει στη Γερουσία, μιας και οι 14 δημοκρατικοί βουλευτές οι οποίοι συνεχίζουν να διαφεύγουν στο γειτονικό Ιλλινόι, της στερούν την απαρτία.

Στη Georgia, στο Idaho, στο Ohio, στο Tennessee και στην Montana, και στα πλαίσια της Main Street Movement για την υπεράσπιση της μεσαίας τάξης στην Αμερική, χιλιάδες κατέβηκαν επίσης σε διαδηλώσεις υπερασπιζόμενοι εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και δηλώνοντας την οργή τους για την επίθεση στους δημοσίους υπαλλήλους και τις πρωτοφανείς περικοπές των δημοσίων υπηρεσιών. Στην Ιndiana, το σκηνικό όπου στήθηκαν οι διαμαρτυρίες ήταν το ίδιο με το Ουισκόνσιν. Κι εδώ οι δημοκρατικοί βουλευτές την «έκαναν» σε άλλη πολιτεία για να μην ψηφιστεί ο νόμος που απαγορεύει τον συνδικαλισμό, και οι πολίτες προέβησαν σε κατάληψη του Κυβερνείου. Η προσπάθεια απέδωσε και ο κυβερνήτης απέσυρε τον νόμο.

Η Αμερική αυτή τη στιγμή, και ειδικά σήμερα (26/2), βρίσκεται κυριολεκτικά στο πόδι. Πέρα από τις διαδηλώσεις της Main Street Movement και του US-UNCUT το οποίο έχει εν τω μεταξύ απλωθεί από τη Ν. Υόρκη, ως τη Χαβάη, σε συγκεντρώσεις μπροστά από το κυβερνητικό μέγαρο σε κάθε πολιτεία, στις 12 το μεσημέρι, καλεί επίσης και το Moveon.org, με σύνθημα τη διάσωση του αμερικανικού ονείρου.

Δείτε για το θέμα τις προηγούμενες αναρτήσεις:

1. GREECE: UN-CUT?

2. Έφτασε η σπίθα και στην Αμερική;

Κολεγιοπαιδαρισμοί

Σα ξαναζεσταμένο φαί ακούστηκε η πρόσφατη σάχλα του Γιωργάκη για το πόσο θα ήθελε να διαδηλώσει πάλι μετά των πτωχών και αδυνάτων, ενάντια στον κακό επικυρίαρχο της κυρίαρχης κυβέρνησης με τα πλήρη όμως κυριαρχικά δικαιώματα επί του λαού της, δλδ, εναντίον του εαυτού του. Το είπε μια τον Μάη, (εδώ), και το ερμηνεύσαμε επιεικώς ως πρόβλημα διχασμού προσωπικότητας, το είπε δυο τον Ιούνη (εδώ), και το ερμηνεύσαμε ως σύμπτωμα της νόσου του κολεγιοπαιδαρισμού, η οποία συνίσταται στην άμετρη εκδήλωση αμετροέπειας, αλαζονείας, χλεύης και υποτίμησης της προσωπικότητας του άλλου, στην προκειμένη του θύματος, το οποίο ο θύτης με γαλιφιές επιδιώκει να προσεταιριστεί για να γλιτώσει.

Το ότι το επανέλαβε και για άλλη μια, τρίτη, φορά, σημαίνει είτε ότι στέρεψε από εξυπνάδες, ο ίδιος ή οι σύμβουλοί του που τον τροφοδοτούν, οπότε πρέπει να βιαστεί να τους αλλάξει, είτε ότι έχει προσβληθεί από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Επειδή όμως οι καιροί είναι δύσκολοι και ακατάλληλοι για τέτοιες χαριτωμενιές και εξυπνάδες, καλόν είναι να έχομεν κατά νου, ότι χρειάζεται λιγάκι παραπάνω προσοχή στο χειρισμό των «όπλων» των εργαζομένων.

Όταν κάποιος τους στερεί, ή ξευτελίζει τα όπλα που διαθέτουν, δηλαδή την απεργία και τη διαδήλωση, τότε όπως η ιστορία δείχνει, οι λαοί καταφεύγουν σε άλλα «όπλα», δυναμικότερα…

Για για την τιμή των όπλων!

Με τα μάτια στη Λιβύη

Η πορεία σήμερα πάτησε στα βήματα της 5^ης του Μάη, και της 15^ης του Δεκέμβρη, μπορεί και να τις ξεπέρασε. Ο κόσμος έχει πια συνηθίσει τις μάχες στα πεδινά της πλατείας Συντάγματος, ξέρει τι θα συναντήσει, έρχεται καλύτερα εξοπλισμένος, και θαρρείς πως αν δεν πέσει και καμιά μολότωφ, θα είναι σαν κάτι να έχει λείψει. Θα μοιάζει δηλαδή, σαν Ανάσταση χωρίς βεγγαλικά. Δηλαδή σαν μια πολιτικά ορθή περιφορά πανό και συνθημάτων. Δηλαδή ξενέρωμα…

Καλά μέχρις εδώ, δεν θα σχολιάσω περαιτέρω, διότι αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Αντ’ αυτού θα πάω απέναντι στη Λιβύη, όπου έχουμε αφήσει μια μισοτελειωμένη εξέγερση, και την οποία δεν πρέπει να χάσουμε απ’ τα μάτια μας. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Άμα στρέψεις αλλού το βλέμμα, μπορεί και να μαραζώσουν και ν’ αποτύχουν.

Πάμε λοιπόν!

Η Λιβύη διαφέρει σημαντικά από την Αίγυπτο ως προς την κοινωνική της δομή. Η Λιβύη, μαζί με την Υεμένη και την Ιορδανία κατατάσσονται ανάμεσα σ’ εκείνα τα κράτη όπου οι φυλές έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό ρόλο. Και οι λόγοι είναι κυρίως γεωγραφικοί, δλδ μεγάλες εκτάσεις ερήμου κατοικημένες αραιά από Βεδουίνους νομάδες, οι οποίοι για λόγους επιβίωσης ήταν αναγκασμένοι να αναπτύξουν ισχυρούς τοπικούς δεσμούς.

Ο Καντάφι όταν ανέλαβε την εξουσία το 1969 βασίστηκε κυρίως στις φυλές Gadhafi, Magarha και Warfalla από τις οποίες και επάνδρωσε όλες τις σημαντικές θέσεις στο στρατό, τις μυστικές υπηρεσίες και τα σώματα ασφαλείας. Επομένως δεν είχαν κανένα λόγο ν’ αμφισβητούν την εξουσία του αρχηγού, ο οποίος και εξ αυτού μακροημέρευε. Αυτά όμως μέχρι χθες. Με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, η φυλή Warfalla γύρισε την πλάτη της στη φυλή Gadhafi για την βάναυση μεταχείριση των εξεγερμένων και έτσι άλλαξε στρατόπεδο. Αυτό ήταν μια σημαντική απώλεια για το κανταφικό στρατόπεδο, διότι η εν λόγω φυλή είναι από τις ισχυρότερες και διαθέτει μεγάλη επιρροή.

Στη Λιβύη βρίσκονται διάσπαρτες γύρω στις 140 φυλές, από τις οποίες πολιτική επιρροή έχουν μοναχά 30. Η Ghadhafi, η οποία κατοικοεδρεύει στα βορειοδυτικά, γύρω από την Τρίπολη, χωρίς την υποστήριξη της Warfalla (που αυτομόλησε), δεν διαθέτει από μόνη της μεγάλη επιρροή και δύναμη, κι επομένως αν ο Καντάφι θέλει να πιστεύει πως ακόμα διαθέτει ισχυρά υποστηρίγματα, πολύ κακώς το πιστεύει. Οι μέρες του στην εξουσία ήδη μετράνε με γοργό ρυθμό αντίστροφα, όπως και οι μέρες του στον μάταιο τούτο κόσμο, μιας και δεν μού φαίνεται ότι θα μπορούσε να σηκώσει μια ήττα παίρνοντας απλώς το ελικόπτερο για Σαουδική Αραβία ή για Τσαντ ή για κάπου αλλού. Όταν λέει ο Καντάφι ότι θα πεθάνει στη γη που τον γέννησε, το εννοεί. Και φυσικά δεν εννοεί ότι θα περιμένει τον χάρο να έρθει με το πάσο του να τον πάρει. Θα μπορούσε κάλλιστα κι ο ίδιος να πάει να τον συναντήσει.

Ο Καντάφι κατόρθωσε να κρατηθεί τόσα χρόνια στην εξουσία ανάμεσα σε ένα κυκεώνα φυλών, εφαρμόζοντας την τακτική «καρότο και μαστίγιο». Οι φυλές που του ήταν πιστές ελάμβαναν προνόμια και υλικές ανταμοιβές, ή εξασφάλιση εργασίας και μερίδιο στα κρατικά αναπτυξιακά έργα, ενώ όσες σήκωναν τα φρύδια στις αποφάσεις του, τιμωρούνταν. Η ίδια άλλωστε τακτική απέναντι στις διαφωνίες εφαρμοζόταν και στο εσωτερικό των φυλών, διατηρώντας τη συνοχή τους.

Το 1994 δε, ο Καντάφι είχε συστήσει και μια επιτροπή η οποία εγγυάτο τη συμμετοχή όλων των φυλάρχων στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Αυτά όσον αφορά τις φυλές. Όπως είπαμε και προηγουμένως τα ψωμιά του Καντάφι όπου νάναι τελειώνουν. Στο τελευταίο τηλεοπτικό του διάγγελμα τραύλιζε, ήταν παρά πάνω απ’ ότι έπρεπε νευρικός, και αυτά τα πράγματα δεν είναι καλό σημάδι.

Το ερώτημα είναι βέβαια ποιος θα αναλάβει. Κόμματα κλπ οργανώσεις δεν υπάρχουν. Επομένως σε μια μεταβατική κατάσταση θα κληθούν φύλαρχοι της μεγαλύτερης φυλής Warfalla, προφανώς μερίδα του στρατού που τάχτηκε με το αντι-κυβερνητικό στρατόπεδο, καθώς επίσης και το NFSL, η εξόριστη αντιπολίτευση σε Λονδίνο και ΗΠΑ, η οποία όμως δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερα ερείσματα στο εσωτερικό. Το ίδιο μάλλον συμβαίνει και με τις ΗΠΑ, οι οποίες κι αυτές δεν ξέρουν πού να πατήσουν. Με την Αίγυπτο τα πράγματα ήταν εύκολα. Όχι όμως κι εδώ.

Καλύτερες σχέσεις με το παρόν καθεστώς στη Λιβύη φαίνεται να διατηρεί ο Μπερλουσκόνι, όχι μόνο εξ αιτίας της ενεργειακής εξάρτησης της Ιταλίας από το Λιβυκό πετρέλαιο, αλλά και λόγω ταυτόσημης ιδιοσυγκρασίας με τον πρόεδρό της. Σε τελευταία του επίσκεψη στη Ρώμη, το καλοκαίρι, ο μεν Μπερλουσκόνι του προμήθευσε μια λεγεώνα καλλονών για λιβυκού τύπου πάρτυ μπούνγκα-μπούγκα στην πολυθρύλητη τέντα, ο δε Καντάφι του χάρισε μια αρμαθιά από καθαρόαιμα αραβικά άλογα.

Ποια είναι μέχρι στιγμής η κατάσταση; Το ανατολικό τμήμα της χώρας φαίνεται να έχει περάσει εξ ολοκλήρου στα χέρια των αντι-κυβερνητικών δυνάμεων. Τόσο το Τομπρούκ, όσο και η Βεγγάζη και τα σύνορα με την Αίγυπτο βρίσκονται κάτω από τον έλεγχό τους. Σήμερα δε ανακοινώθηκε ότι και δυο πόλεις, οι Zliten και Misrata, που πλησιάζουν από τα ανατολικά την Τρίπολη, άλλαξαν χέρια. Τουτέστιν ο κλοιός ολοένα και σφίγγει γύρω από τον Καντάφι, ο οποίος βασίζεται κυρίως σε μισθοφόρους.

Οι παραιτήσεις δε στενών συνεργατών του και διπλωματικών υπαλλήλων συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, ενώ φαίνεται ότι και η ίδια του η οικογένεια αρχίζει να φυλλοροεί. Πληροφορίες από Aljazeera λένε ότι ένα αεροπλάνο των Λιβυκών αερογραμμών, ζήτησε εκτός δρομολογίου να προσγειωθεί στη Βαλέττα, αίτημα το οποίο οι αρχές της Μάλτας αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν, και το αεροπλάνο αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Λιβύη. Λέγεται ότι σε αυτό επέβαινε η κόρη του, επάγγελμα δικηγόρος, η οποία μάλιστα είχε αναλάβει και την υπεράσπιση του Σαντάμ Χουσεΐν.

Επίσης, ένα ιδιωτικό αεροπλάνο, learjet, ζήτησε άδεια να προσγειωθεί στο Λίβανο, μεταφέροντας την σύζυγο ενός εκ των 8 υιών του, αίτημα όμως που και αυτό δεν ικανοποιήθηκε.

Αύριο (24/2) συνεδριάζουν οι 27 υπουργοί εσωτερικών και δικαιοσύνης της ΕΕ με σκοπό να εξετάσουν τις κυρώσεις που θα επιβάλλουν εναντίον της Λιβύης. Φυσικά, ουδείς ζητάει παραίτηση Καντάφι, έστω και για τα μάτια του κόσμου. Πετρέλαιο γαρ, όπως και δισεκατομμύρια από βρετανικές επενδύσεις σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, και σε εξαγωγές όπλων.

Ποιοι καταδίκασαν ως τα τώρα ανοιχτά τον Καντάφι; Ο ιρανός Αχμαντινετζάντ! Ποιοι σιώπησαν, διότι τάχατες δεν έχουν ακόμα πειστεί για το μακελειό; Ο Τσάβες και ο Κάστρο! Ποιος στάθηκε στο πλευρό του και του μουρμούριζε γλυκόλογα; Ο Ορτέγκα!

Μπράβο στα παιδιά!

LIVE: Κόσμος που παραμένει στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ

18:20 Τα ΜΑΤ περικυκλώνουν τον κόσμο στο Συνταγμα. Φορανε μάσκες...

Παραμένει πολύς κόσμος στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ!

Έρχεται κι άλλος

Watch live streaming video from stopcarteltvgr at livestream.com

Παρευρίσκονται τα κινήματα:

"Μένουμε Σύνταγμα;"

"Δεν Πληρώνω"

"Δικαίωμα"

κ.α

ΕΠΙΣΗΣ

Το Σωματείο Τεχνικών

Το Μέτωπο Α-Α

Εκπαιδευτικοί ΟΛΜΕ-ΔΟΕ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

κ.α.

Kλικ! για ανταπόκριση ροής των σημερινών γεγονότων #23fgr:

http://rodiat7.blogspot.com/2011/02/click-23fgr.html

Η αντιπολίτευση στη Λιβύη

Η εξέγερση της Λιβύης τοποθετείται και αυτή στο τσουνάμι των εξεγέρσεων της Βορείου Αφρικής και της αραβικής χερσονήσου ενάντια σε προσωποπαγή απολυταρχικά ή ημι-απολυταρχικά καθεστώτα του ενός. Οι λόγοι, οικονομικοί και πολιτικοί, αν και σε διαφορετικό μείγμα. Η Λιβύη με κατά κεφαλή ΑΕΠ (ΡΡΡ) στα $14,000 βρίσκεται σε αρκετά πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με την Αίγυπτο, ($4,000), εξ αιτίας των πλούσιων και πολύ καλής ποιότητας πετρελαϊκών κοιτασμάτων που διαθέτει. Όπως επίσης και σε σχέση με τις κοινωνικές παροχές και επιδοτήσεις βασικών καταναλωτικών αγαθών. Αυτό που πρωτίστως πυροδότησε το εξεγερσιακό ξέσπασμα στη Λιβύη ήταν η μεγαλύτερη, απ’ ότι στην Αίγυπτο, περιθωριοποίηση των κατοίκων από τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πράγματι, το κεντρικό αίτημα ήταν η παραχώρηση Συντάγματος και ο τερματισμός της απαγόρευσης λειτουργίας πολιτικών κομμάτων.

Αμφότερες ξεκίνησαν αυθόρμητα και από τα κάτω, αλλά ο εξεγερμένος πληθυσμός είχε διαφορετική σύνθεση. Στην Αίγυπτο εξεγέρθηκαν κυρίως οι νέοι αναζητώντας επαγγελματικές διεξόδους, ενώ στη Λιβύη πρωτοστάτησαν κυρίως οι ενήλικες επαγγελματίες, όπως γιατροί, δικαστές, δικηγόροι. Τα σκληρά δε μέτρα καταστολής που ακολούθησαν έδρασαν προς την κατεύθυνση ώστε περισσότερος κόσμο να βγει στους δρόμους.

Η Αίγυπτος, παρ’ όλη την ασθενική, αλλά με μεγάλο δυναμικό αντιπολίτευση, έχει σημαντική προϊστορία εργατικών αγώνων, κινητοποιήσεων και κοινωνικών κινημάτων, ενώ στη Λιβύη η κινηματική και πολιτική ιστορία έχει σχεδόν όλες της τις σελίδες άγραφες.

Ο Καντάφι αποδεικνύεται περισσότερο σκληροτράχηλος σε σχέση με τον Μουμπάρακ, αν και αμφότεροι προέρχονται απ’ τον στρατό, στις πλάτες του οποίου στηρίχτηκαν για να ανέλθουν στην εξουσία. Με μια διαφορά όμως. Στην μεν Αίγυπτο, την κρίσιμη στιγμή ο Μουμπάρακ έχασε τη στήριξη του στρατού, αλλά και της Αμερικής, στην δε Λιβύη η μεν παρέμβαση της Αμερικής και της ΕΕ ήταν στο επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δλδ σκανδαλωδώς χλιαρή, ο δε στρατός εμφανίζεται διχασμένος· στα ανατολικά, (Βεγγάζη), να έχει προσχωρήσει στην εξέγερση, στα δε δυτικά, (Τρίπολη), να παραμένει ακόμα πιστός στον Καντάφι.

Το ότι κατά πάσα πιθανότητα τα εκβιαστικά χαρτιά της Δύσης, μπορεί να έχουν μικρή μόνο ισχύ, οφείλεται στην οικονομική και ενεργειακή αυτάρκεια της Λιβύης, με τον πλήρη έλεγχο των πετρελαίων της. Επίσης τα κοιτάσματα είναι μοιρασμένα με τέτοιο τρόπο, ώστε ακόμα και να χωριζόταν το κράτος στα δυο, τόσο το ανατολικό, όσο και το δυτικό θα μπορούσαν να κατέχουν σημαντικό μερίδιο των κοιτασμάτων. Η μικρή λοιπόν εξάρτηση της Λιβύης από τη Δύση, πιθανόν να δρα υπέρ του Καντάφι. Τις τελευταίες μέρες, όμως λόγω του χάους που επικρατεί, έχει κατά πολύ μειωθεί η εξόρυξη πετρελαίου, και εφ’ όσον η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, με τις χιλιάδες των ξένων τεχνικών να αποχωρούν και να εγκαταλείπουν τη χώρα, πιθανόν ο Καντάφι ή οι γιοί του, να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται ότι τα διαπραγματευτικά τους χαρτιά δεν θα μετράνε ακόμα για πολύ.

Τώρα, αν υποτεθεί ότι ο Καντάφι ανατρέπεται, ποια θα είναι η επόμενη μέρα, και κυρίως ποιος θα κληθεί να αναλάβει; Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά σκούρα. Στη Λιβύη η αντιπολίτευση είναι, όπως είπαμε ανύπαρκτη. Και μιλάμε για την εσωτερική, η οποία ως τα τώρα δεν είχε δώσει κανένα σημάδι ζωής. Εκτός απ’ τον στρατό.

Η όποια δηλαδή μέχρι τώρα «αντιπολίτευση» ενάντια στον Καντάφι ήταν από το εσωτερικό του στρατού, ο οποίος δοκίμασε μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες να τον ανατρέψει κάμποσες φορές. Προσπάθησε να οργανώσει αρκετά πραξικοπήματα, αλλά προς κακή τους τύχη, και εξ αιτίας της καλής οργάνωσης των μυστικών υπηρεσιών, ανακαλύπτονταν προτού καν εκδηλωθούν. Το σοβαρότερο απ’ όλα εκδηλώθηκε τον Μάιο του 1984, το οποίο όμως κατέληξε σε μαζικές συλλήψεις και φυλακίσεις χιλιάδων από τους συμμετέχοντες.

Από την άλλη μεριά η αντιπολίτευση του εξωτερικού είναι πολύ πιο δυνατή. Η μεγαλύτερη ομάδα είναι το National Front for the Salvation of Libya (NFSL), με αρκετούς οικονομικούς πόρους, η οποία το 1984 είχε οργανώσει επιδρομή στον στρατώνα του Καντάφι στην Τρίπολη, και η Libyan National Army (LNA), στο Τσαντ, αποτελούμενη από πρώην φυλακισμένους αξιωματικούς.

Ισλαμικές ομάδες άρχισαν να εμφανίζονται στις αρχές του 1990, κυρίως στα ανατολικά, αλλά με πολύ μικρή ισχύ. Η ισχυρότερη, το Libyan Islamic Group, που αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει το 1997 μετέφερε την έδρα της στο Λονδίνο, αλλά η επιρροή της στο εσωτερικό είναι πολύ μικρή.

Συγκρίνοντας λοιπόν με την Αίγυπτο, όπου υπήρχε μια μαγιά για να συγκροτηθεί έστω και μια μεταβατική κυβέρνηση, στη Λιβύη, εκτός από τον στρατό και το NFSL δεν υπάρχει τίποτε άλλο διαθέσιμο.

Κι αυτό αποτελεί πρόβλημα. Απ’ ότι είδα όμως χθες στο Αljazeera, ο πρόεδρος του NFSL, κοστουμαρισμένος και προσεκτικός στα λόγια του, φαίνεται ότι έχει αρχίσει να ρίχνει κι από κανένα ρούχο στη βαλίτσα της επιστροφής...

Περικοπές στους φτωχούς, επιδοτήσεις στους πλουσίους

Την περασμένη Δευτέρα, (14/2), ο Ομπάμα κατέθεσε σχέδιο προϋπολογισμού για το 2012, το οποίο περιλαμβάνει περικοπές 1,1 τρις δολαρίων για την επόμενη δεκαετία, ελπίζοντας στη συρρίκνωση του ήδη διογκωμένου ελλείμματος των 1,6 τρις δολαρίων, (11% ΑΕΠ), αλλά και στον κατευνασμό, (γεγονός μάλλον αμφίβολο), των ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι έχοντας πλέον από τον Νοέμβρη, το πάνω χέρι στη βουλή, δηλώνουν ότι δεν θα ήταν ευχαριστημένοι με κάτι τις λιγότερο των 100 δις σε περικοπές, κι αυτό μόνο για το 2012. Όπως συμβαίνει και αλλού, ο καθένας ερμηνεύει τα εκλογικά αποτελέσματα κατά το δοκούν και όπως τον συμφέρει. Οι ρεπουμπλικάνοι ήθελαν να καταλάβουν ότι οι ψήφοι ήταν για περικοπές κρατικών δαπανών, ενώ ο κόσμος ήθελε απλά δουλειές και όχι περικοπές.

Τι λέει λοιπόν το σχέδιο Ομπάμα; Πρώτα πρώτα μπαίνει χέρι στο επίδομα θέρμανσης των απόρων οικογενειών, το οποίο κόβεται στο μισό. Μέτρο, το οποίο θα βρούμε κι εμείς μπροστά μας, με άλλο τρόπο. Απάνθρωπη κίνηση, αν σκεφτεί κανείς πως στις ΗΠΑ υπάρχουν και οι βορειοανατολικές πολιτείες, όπου οι χειμώνες καθόλου δεν αστειεύονται. Στο μισό κόβονται επίσης και οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τις τοπικές κοινότητες, χρήματα τα οποία κατά κανόνα διοχετεύονται σε προγράμματα επιμόρφωσης, απασχόλησης, περίθαλψης, στέγασης και σίτισης του φτωχού πληθυσμού.

Σχετικά τώρα με την ενίσχυση των φτωχών φοιτητών: κόβονται τελείως οι κρατικές υποτροφίες (Pell grants), τις οποίες κατά μέσο όρο λαμβάνουν γύρω στα 9 εκατομμύρια, ευτυχώς προς το παρόν μόνο για τα καλοκαιρινά μαθήματα, ενώ οι τόκοι των φοιτητικών δανείων εφ εξής θα αρχίζουν να αθροίζονται από τη στιγμή της εκταμίευσης και όχι από τη μέρα της αποφοίτησης, όπως ίσχυε μέχρι τώρα.

Στο στόχαστρο μπαίνει και η ιερή αγελάδα των αμερικανών, το υπουργείο άμυνας, το οποίο θα δει τα κονδύλια του να μειώνονται στα επόμενα πέντε χρόνια κατά 78 δις δολάρια. Ο λόγος, ανάμεσα σε άλλους που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων, είναι και η αποχώρηση από το Ιράκ, οπότε με ελαττωμένα κονδύλια, είναι μάλλον δύσκολο να επιστρέψουν σύντομα εκεί.

Για το επόμενο έτος θα κοπούν επίσης 1 δις από χορηγίες αεροδρομίων, καθώς κι άλλο 1 δις από την ενίσχυση των πολιτειών για την επεξεργασία του πόσιμου ύδατος.

Μαχαίρι μπαίνει σε διάφορα περιβαλλοντικά προγράμματα, καθώς και στο αγαπημένο του Ομπάμα, σχετικά με τον καθαρισμό των Μεγάλων Λιμνών, στο βορρά, ενώ προς το παρόν ανέπαφα ή σχεδόν ανέπαφα παραμένουν τα προγράμματα περίθαλψης των απόρων και ηλικιωμένων, Medicaid και Μedicare αντίστοιχα. Το «σχεδόν» αναφέρεται στο ότι οι όχι ευκαταφρόνητες περικοπές των 62 δις, θα προέλθουν από τη μείωση των αμοιβών των γιατρών και από την αντικατάσταση των αυθεντικών φαρμάκων από αντίγραφα.

Βλέποντας τα μέτρα περικοπών συνολικά, τα ¾ εξ αυτών αφορούν κυρίως στους φτωχούς πληθυσμούς, στους φοιτητές και στους ηλικιωμένους. Το χειρότερο όμως είναι ότι έρχονται σε μια εποχή όχι μόνο μεγάλης και επίμονης ανεργίας και αναιμικής ανάπτυξης, αλλά και δυο μήνες μετά, αφ’ ότου ο ίδιος Ομπάμα, για να ευχαριστήσει τους χορηγούς των εκστρατειών του, παρελθόντων και μελλοντικών, έχει επεκτείνει για άλλα δυο χρόνια τις περικοπές φόρων των μεγάλων εισοδηματικών στρωμάτων.

Μπορεί οι εργαζόμενοι και οι πολυπληθείς άνεργοι των ΗΠΑ να δεινοπαθούν, αλλά οι μεγάλες επιχειρήσεις κατάφεραν να χτυπήσουν για φέτος και για εφτά συνεχή τρίμηνα, κέρδη μαμούθ 1.6 τρις δολαρίων, τα μεγαλύτερα μάλιστα των τελευταίων 60 χρόνων, σύμφωνα με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία.

Και το ερώτημα είναι, γιατί αυτά τα κέρδη δεν φέρνουνε δουλειές; Γιατί ο τόσο περισπούδαστος, άχρονος και αναπόδραστος, όπως διαδίδεται, οικονομικός «νόμος» της προς τα κάτω διάχυσης του πλούτου ( trickling down), αργεί τόσο καιρό να δείξει την ισχύ του, παρά δεκαετίες τώρα μπλοκάρει τον πλούτο στο πάνω μέρος της χοάνης; Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το «νόμο»; Κακά τα ψέματα, παρά την επικρατούσα πεποίθηση ότι οι νόμοι δεν αλλάζουν, η αλήθεια είναι ότι κι αυτοί έχουν ιστορία. Αν αυτό ισχύει για τους νόμους της Φύσης, πόσον μάλλον θα ισχύει και για τους νόμους της Οικονομίας!

Λιβύη: Παραιτήσεις Υπουργών

Τελευταίες εξελίξεις στη Λιβύη, από AlJazeera και Reuters:

9 διπλωματικοί υπάλληλοι έχουν μέχρι τώρα παραιτηθεί, όπως και ο αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ.

1:46pm: Unconfirmed reports suggest the Migraha tribe has now abandoned Gaddafi. This follows the Tuareg and Warfela tribes who came out in support of the protests yesterday.

11:43pm: Al Arabiya reports Gaddafi will be delivering a TV address soon. If he does, you can bet we'll be covering it on Al Jazeera English. Watch our rolling coverage by clicking here.

11:38pm: Gaddafi's top aide tells Al Jazeera: To keep his seat and his power, Gaddafi will "stop at nothing". Al Jazeera correspondent Rawya Rageh tweets: "Amazing interview on AJA now! Man who I always saw as Gaddafi's shadow when I visited - now trashing the Libyan leader."

10:52pm: Two military planes reportedly land at Benghazi airfield - after their pilots refused to attack the city, our colleagues at Al Jazeera Arabic tell us.

Reuters: Αναφορές για παραιτήσεις μελών πρεσβειών στη Σουηδία και Μάλτα.

Reuters: Μαχητικά αεροσκάφη προσγειώθηκαν στη Μάλτα. Πηγές αναφέρουν ότι αυτομόλησαν. Μόνο ένας εκ των επιβατών έχει διαβατήριο.

5:07pm: Λίβυος διπλωμάτης αναφέρει στο Al Jazeera ότι παραιτήθηκε ο Υπ. Δημοσίας Τάξεως και Προστασίας του Λίβυου Πολίτη.

4:17pm: Libya's Quryna newspaper αναφέρει ότι παραιτήθηκε ο Υπ. Δικαιοσύνης τασσόμενος υπέρ των διαδηλωτών.

Greece, UN-CUT?

Η 26^η Φεβρουαρίου έχει οριστεί σαν η μέρα μαζικής διαμαρτυρίας (Day of Action) τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο, όσο και στις ΗΠΑ εναντίον των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, και εναντίον των μεγάλων και προστατευόμενων φοροφυγάδων των χωρών τους, η ασυλία των οποίων από τα club των πολύ-εκατομμυριούχων που τους κυβερνούν, τους έχει εξαγριώσει.

Η US-UNCUT στις ΗΠΑ στήθηκε ορμώμενη από το βρετανικό αντίστοιχο UK-UNCUT, που προηγήθηκε (Οκτώβριος 2010), και αμφότερες είναι κινήσεις από τα κάτω. Συγκεκριμένα η βρετανική ξεκίνησε, όπως λέει ο θρύλος, μέσα από ένα pub, από μια νοσοκόμα, έναν πυροσβέστη και έναν φοιτητή και με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης απλώθηκε σε 55 πόλεις σ’ ολόκληρη τη Βρετανία, βρίσκοντας τελευταία μεγάλη ανταπόκριση και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ποιοι είναι οι μεγάλοι στόχοι του UK-UNCUT;

1. Η Vodafon η οποία την έκανε με μικρά πηδηματάκια αποφεύγοντας να αποδώσει βεβαιωμένους φόρους 6 δις λιρών. Η υπόθεση είχε έρθει στα δικαστήρια και μετά από αναβολές επί αναβολών κερδήθηκε τελικά από το αγγλικό κράτος. Μπορεί να κερδήθηκε, αλλά πλήρωσε; Όχι φυσικά. Ο τωρινός υπουργός οικονομικών Osborne της έδωσε κάτι σαν αμνηστία. Η κατάληξη της υπόθεσης αυτής εν μέσω σκληρών περικοπών για τους φτωχούς και τους εργαζόμενους έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει από οργή.

2. Οι τράπεζες. Το ποσό διάσωσης με χρήματα των φορολογουμένων ανήλθε στο 1 τρις λίρες περίπου. Και τι έκαναν οι τραπεζίτες; Εξυπηρέτησαν τον μέσο πολίτη αντί για τους ζάπλουτους; ΟΧΙ. Μείωσαν τα bonus των στελεχών τους; ΟΧΙ. Μόνο για φέτος θα πληρωθούν γύρω στα 7 δις λιρών σε bonus, ποσό που αντιστοιχεί στο πρώτο κύμα περικοπών των δημοσίων δαπανών. Θεσπίστηκαν νέοι κανόνες, ώστε οι τράπεζες να μην καταρρεύσουν ξανά στο μέλλον; ΟΧΙ.

3. Ο Sir Philip Green. Who is Sir Philip Green? Πολύ-δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας ο οποίος κατέχει μερικές από τις μεγαλύτερες αλυσίδες καταστημάτων στη Bρετανία, όπως το Topshop, Topman, Dorothy Perkins, Burton, Miss Selfridge and British Home Stores. Τι φόρο απέδωσε για τις ποικίλες και κερδοφόρες δραστηριότητές του; Μηδέν. Γιατί; Διότι μεταβίβασε όλες τις μετοχές στη σύζυγό του η οποία κατοικοεδρεύει στο Μονακό.

Το πιο εξοργιστικό όμως απ’ όλα ήταν ότι η κυβέρνηση τον προσέλαβε σαν σύμβουλο για το πώς θα μειώσει με τον προσφορότερο τρόπο τις δημόσιες δαπάνες, φυσικά και τους μισθούς!

Ενδεικτικά με τα 285 εκατομμύρια λιρών της φοροδιαφυγής του Sir Philip Green, θα μπορούσαν να πληρωθούν τα δίδακτρα 9,000 λιρών για 32,000 φοιτητές, καθώς και οι μισθοί 20,000 νοσοκόμων στο βρετανικό ΕΣΥ.

4. Tα μεγάλα supermarkets.

Ποιοι είναι οι στόχοι του US-UNCUT?

Στις ΗΠΑ σχεδόν τα 2/3 των μεγάλων εταιριών δεν πληρώνουν φόρους, χρησιμοποιώντας νομικά παράθυρα και φορολογικούς παραδείσους. Από το 2009, οι πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως Εxxon Mobil, General Electric, Bank of America και Citigroup από το $1 τρις που θα έπρεπε να είχαν αποδώσει στις ΗΠΑ, απέδωσαν τελικά ένα ολοστρόγγυλο ΜΗΔΕΝικό.

«Είναι ώρα να θυμώσουμε, να οργανωθούμε, και να χτίσουμε την αντίσταση στη λιτότητα. Θα βρεθούμε στους δρόμους!», είναι το κεντρικό σύνθημα ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού.

Επιπλέον στη Βρετανία η κίνηση UK-UNCUT έχει δημιουργήσει δική της λαϊκή επιτροπή, αντίστοιχη της Εφορίας, με σκοπό τη διερεύνηση περιπτώσεων μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγής.

Στα καθ’ ημάς:

Ποιοι είναι οι Μεγάλοι Φοροφυγάδες στην Ελλάδα; Οι γιατροί και οι δικηγόροι του Κολωνακίου είναι μόνο το προπέτασμα καπνού. Ποιοι είναι οι Αληθινοί Μεγαλο-Φοροφυγάδες; Πώς, πότε, πού, ΠΟΣΑ;

Ποιος ξέρεις, Πότε θα μάθουμε; Τι θα κάνουμε;

Μήπως ένα παράλληλο GR-UNCUT?

Έφτασε η σπίθα και στην Αμερική;

Λες να ήταν απ’ την ίδια σπίθα; Να σκίστηκε στα δυο, ένα κομμάτι της να ξέφυγε απ’ την Τυνησία, και να τράβηξε κατά ανατολή, κι ένα άλλο να τράβηξε κατά τη δύση, να πέρασε ολόκληρο ωκεανό και να βρήκε ξερό χορτάρι στην Αμερική να το ανάψει; Και πού; Στο Madison, στο Winsconsin;

Μάλλον έτσι έγιναν τα πράγματα. Την Τρίτη ένα μεγάλο πλήθος 12,000-13,000 ανθρώπων, από δασκάλους, μαθητές, φοιτητές, οδηγούς ΜΜΜ, αστυνομικούς, πυροσβέστες, κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, με την υποστήριξη της συνομοσπονδίας εργατικών συνδικάτων της Αμερικής AFL-CLO που αντιπροσωπεύει 15 εκατ. μέλη, κατέκλυσαν τους δρόμους του Madison και άλλων μικρότερων πόλεων της πολιτείας, ζητώντας απόσυρση του νόμου που κατεβάζει για ψήφιση ο κυβερνήτης, στοχεύοντας σε περικοπές των δημοσίων υπηρεσιών, όπως και στην άρση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων σε αυτές.

Την Τετάρτη, το πλήθος διπλασιάστηκε και έφτασε τους 30,000, τραβώντας την προσοχή και όλων των μεγάλων ΜΜΕ της Αμερικής, που άρχισαν σε convoy να οδεύουν κατά κει.

Διαδηλώσεις άρχισαν να μαγειρεύονται και σε άλλες πολιτείες, όπως Ohio, Nebraska, Kentucky και Νέα Υόρκη.

Για την επίθεση Ομπάμα στους δημοσίους υπαλλήλους της Αμερικής έχουμε γραψει στο

«Κλιμάκωση του πολέμου κατά των δημοσίων υπαλλήλων στην Αμερική»,

και στο

«Η διεθνής των στιγματισμένων».

Να, πως πέφτει μια κυβέρνηση!

Μόλις δυο μήνες πριν, και σε ανύποπτους καιρούς, με γνώμονα μόνο τη δική μας λαχτάρα για ανατροπή, και πριν ακόμα φουντώσει ο εξεγερσιακός πυρετός των αράβων, γράφαμε διάφορα σενάρια για το πώς στο καλό «Πέφτει μια κυβέρνηση». Θαρρείς κι οι ουρανοί μάς έκαναν τη χάρη να είναι εκείνη τη στιγμή ανοιχτοί, και τα σήματά μας να βρούνε το δρόμο που φτάνει ψηλά στ’ αφτιά αυτών που διαφεντεύουν τα μυστήρια του κόσμου. Και για να συντρέξουν τον καημό μας, μάς χάρισαν όχι μια, όχι δυο, μα δέκα ολάκερες εξεγέρσεις στη γειτονιά, έτσι για να ΄χουμε πολλές να μελετάμε και να μαθαίνουμε.

Κι έβρεξαν λοιπόν οι ουρανοί εξεγέρσεις. Εξεγέρσεις στην Αλγερία, Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο, με λίγα λόγια σ’ ολάκερη τη βόρεια Αφρική, μετά στη Συρία, Ιορδανία, Ιράκ, Ιράν, Μπαχρέιν και Υεμένη. Σαν να παραήτανε πολλές. Παραπάνω απ’ όσες ζητήσαμε. Δυο από αυτές, στην Τυνησία και Αίγυπτο έδωσαν όχι μόνο καρπούς, μα ολόκληρο καινούργιο δέντρο, το οποίο όμως αν το αφήσουν χωρίς πότισμα, θα ξεραθεί και θα ψοφήσει. Και φαίνεται να το γνωρίζουν αυτό οι Τυνήσιοι και οι Αιγύπτιοι, που το παλεύουν ακόμα καθημερινά.

Τι μάθαμε τελικά;

Πρώτα, ότι οι επαναστάσεις θέλουν χρόνο για να ψηθούν. Στην Τυνησία, μα ειδικά στην Αίγυπτο όπως είδαμε, ψήνονταν εδώ και χρόνια με αλλεπάλληλες απεργίες και μικρότερης έντασης και συμμετοχής διαδηλώσεις, όπως και με εκτεταμένες grassroot οργανώσεις αλληλεγγύης. Το ίδιο και παλιότερα, το 1979, στην επανάσταση των ιρανών. Τίποτε δεν γίνεται αυτόματα, οι επαναστάσεις θέλουν προεργασία, γι αυτό και η κάθε μια απεργία, είτε μικρή, είτε μεγάλη, έχει τη σημασία της. Δίνει σήμα, ενεργοποιεί και οργανώνει δυνάμεις, δοκιμάζει αντοχές, πειραματίζεται με τακτικές, φτιάχνει συμμαχίες, τέλος πάντων καμιά τους δεν πηγαίνει χαμένη, μιας και όλη αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα απελευθερωθεί σε μια μόνο εκρηκτική στιγμή.

Δεύτερο, ότι τα καθεστώτα, ακόμα και όταν η κατακραυγή είναι μεγάλη, δεν εγκαταλείπουν με την πρώτη τη βολή τους, παρά μετέρχονται διαφόρων τρόπων, ώστε να συνεχίσουν να κινούν τα νήματα. Αλλάζουν πρόσωπα της κυβέρνησης, όπως στη Συρία, κάνουν κάποιες πολιτικές παραχωρήσεις, όπως για παράδειγμα στην Αλγερία με την υπόσχεση άρσης του νόμου έκτακτης ανάγκης, και στην Υεμένη με την υπόσχεση τού επί 30 χρόνια προέδρου της ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές θα έχει αποσυρθεί, ή υπόσχονται αυξήσεις σε μισθούς.

Εδώ βρίσκεται και το κρίσιμο σημείο. Κι εδώ χρειάζεται ένταση της πίεσης, και συγκέντρωση δυνάμεων. Αν συναινέσεις, τα χάνεις όλα. Μια κυβέρνηση όμως που παραπαίει και φαίνεται πρόθυμη να κάνει παραχωρήσεις, βρίσκεται ταυτόχρονα και σε θέση αδυναμίας. Αύξηση της καταστολής, σημαίνει επίσης το ίδιο πράγμα: Αδυναμία. Όταν η βία από τη μεριά του καθεστώτος περάσει κάποιο κρίσιμο σημείο, υπάρχουν πολλές πιθανότητες, οι ίδιες οι δυνάμεις καταστολής να αλλάξουν στρατόπεδο.

Τρίτο, ότι ο στρατός μπορεί να παίξει ένα σημαντικό ρόλο και να γείρει τη ζυγαριά προς τη μια ή την άλλη μεριά. Στην Αίγυπτο, όπου είχε ανέκαθεν κυρίαρχο ρόλο, μιας και όλοι οι πρόεδροι προέρχονταν από τις τάξεις του, όπως και το προνόμιο να κάνει business, σ’ εκείνη την κρίσιμη στιγμή όπου τίποτε ακόμα δεν είχε κριθεί, δεν στράφηκε εναντίον των εξεγερμένων, και δεν πυροβόλησε. Στην επανάσταση όμως του Ιράν, ο στρατός του Σάχη, δεν είχε καθόλου διστάσει να το κάνει. Το ότι, παρά την αιματοχυσία, οι εξεγερμένοι τον αγνόησαν και συνέχισαν, συνέβαλλε αποφασιστικά και στην επικράτησή τους.

Τέταρτο, ότι χρειάζεται πείσμα και αποφασιστικότητα, επιμονή και πίστη ότι αυτή είναι η ώρα η κατάλληλη και άλλη καμιά. Καμιά καθυστέρηση, καμιά οπισθοχώρηση. Μια ώρα που δεν θα έχει προσυμφωνηθεί, μια στιγμή που δεν θα έχει προσχεδιαστεί, μα που ο καθένας ενδόμυχα θα γνωρίζει ότι είναι αυτή και καμιά άλλη.

Πέμπτο, και το κυριότερο, ότι εξέγερση δεν γίνεται αν οι εξεγερμένοι δεν συνειδητοποιήσουν ότι θα υπάρξουν και νεκροί, κι ότι κανένας απ’ αυτούς δεν θα έχει το προνόμιο να εξαιρεθεί .Αν όμως προς στιγμή δειλιάσουν και υποχωρήσουν, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το αίμα και μυρωδιά έχει και μνήμη, που δύσκολα σβήνουν.

Εξεγερσιακός Πυρετός στη Μέση Ανατολή

Εστίες εξέγερσης στην Εγγύς, στη Μέση και στην παρά-πέρα Ανατολή.

Έχουμε και λέμε:

ΛΙΒΥΗ

Συγκρούσεις με την Αστυνομία και υποστηρικτές του Καντάφι στη Βεγγάζη. Ο Μουαμάρ, ζωή νάχει βρίσκεται στην εξουσία κοντά 41 χρόνια. Αγέραστος, ο άθλιος, και στο φιζίκ. Αύριο, Πέμπτη, είναι η μέρα της Οργής και συγγενείς των 1200 φονευθέντων φυλακισμένων στις φυλακές Αbu Slim, to 1996, επειδή διαμαρτυρήθηκαν για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, καλούν σε διαδηλώσεις.

Πέμπτη 18/2

Gaddafi's government proposed the doubling of government employees' salaries and released 110 suspected anti-government figures who oppose him - tactics similar to those adopted by other Arab regimes facing recent mass protests.

Gaddafi also has been meeting with tribal leaders to solicit their support.

ΑΛΓΕΡΙΑ

Ομάδες της αντιπολίτευσης καλούν σε επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις, κάθε Σάββατο.

ΙΡΑΝ

Δυο νεκροί. Προς το παρόν.

On February 13, AP headlined, "US Starts Farsi Twitter Account Aimed at Iranians," saying:

"The US State Department began sending Twitter messages in Farsi on Sunday in the hope of reaching social media users in Iran."

ΙΡΑΚ

2000 διαδηλωτές επιτέθηκαν σε κυβερνητικά γραφεία. Τρεις νεκροί προς το παρόν.

ΥΕΜΕΝΗ

Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Σαναά συνεχίζονται για έκτη συνεχή ημέρα. Οι νεκροί μέχρι στιγμής είναι δυο.

Στοιχηματίζω ότι η Υεμένη θα είναι η επόμενη πετυχημένη εξέγερση!

ΜΠΑΧΡΕΙΝ

Δυο μέρες στους δρόμους. Δυο οι νεκροί. προς το παρόν.

Κατασκηνωση διαδηλωτων στη κεντρική πλατεία Pearl Roundabout

Κοιτάξτε και θαυμάστε τι γραφει σημερα εφημεριδα του Μπαχρέιν για το κόστος των χθεσινών διαδηλώσεων και συγκρούσεων...

"....BAHRAINI businesses were yesterday counting the cost of lost earnings on Valentine's Day, due to a wave of anti-government protests across the country.

Restaurants were the hardest hit, with some reporting half of their Valentine's Day bookings failed to show up due to fears of violence..."

Τα πράγματα είναι μάλλον σοβαρά:(Bahrain) Internet restricted

The Bahraini demonstrators say they want:

• political prisoners to be released
• more jobs and housing
• the creation of a more representative and empowered parliament
• a new constitution written by the people
• a new cabinet that does not include Prime Minister Sheikh Khalifa bin Salman Al Khalifa, who has been in office for 40 years

ο πίνακας φαίνεται ολόκληρος εδώ: http://www.bbc.co.uk/news/world-12482313

Middle East unrest
Country	Unrest Index*	Corruption	Poverty %	Age**	Literacy
SOURCES: *SHOE THROWER'S INDEX FROM THE ECONOMIST INTELLIGENCE UNIT,TRANSPARENCY INTERNATIONAL 2010 CORRUPTION INDEX (HIGHER NUMBER = GREATER CORRUPTION), WORLD BANK, CIA WORLD FACTBOOK , UN (** MEDIAN AGE)
Yemen	86.9	146	41.8	17.9	61
Libya	71	146	n/a	24.2	88
Egypt	67.6	98	16.7	24	66
Syria	67.3	127	n/a	21.5	n/a
Saudi Arabia	52.8	50	n/a	24.9	n/a
Algeria	51.3	105	22.6	27.1	73
Jordan	50.3	50	14.2	21.8	92
Tunisia	49.4	59	7.6	29.7	78
Morocco	48.2	85	19	26.5	56
Bahrain	37.7	48	n/a	30.4	91
Iran	n/a	146	n/a	26.3	82