Τι είναι ΔΕΚΟ; Ένα φιλοσοφικό ερώτημα

Όσοι είχαν διαβάσει με προσοχή το βιβλίο “Το δόγμα του Σοκ” της Ναόμι Κλάιν, δεν θα έπεφταν τώρα από τα σύννεφα ακούγοντας τις αποκαλύψεις Γεωργαντά. Όσοι δε, είχαν διαβάσει τις αναρτήσεις μας, με τίτλους “Η Αγία Eurostat”, “Στατιστικές υπηρεσίες στη δούλεψη του ΔΝΤ και των αγορών” και “ Eurostat: η τσατσά στο μπουρδέλο του ΔΝΤ”, γραμμένες στις 16 Οκτωβρίου 2010, 23 Δεκεμβρίου 2010 και 4 Απριλίου 2011 αντιστοίχως, όχι μόνο δεν θα είχαν εκπλαγεί, αλλά θα είχαν αγανακτήσει κιόλας που τα μαντάτα άργησαν τόσο πολύ να βγούν στη φόρα.

Ήδη από τότε, θυμάμαι κάτι ψελλίσματα μόνο, για το πώς συμπεριελήφθησαν στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης και οι ΔΕΚΟ, και για το αν η ίδια διαδικασία ακολουθείται και στις άλλες ευπρεπείς χώρες των εταίρων μας, αλλά γρήγορα θάφτηκαν κάτω από την παχιά σκιά του κράτους και των θεσμών του άμεμπτου Βορρά, και από το ιδεολόγημα ότι ο Βορράς σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει Νότος.

Το ότι έχει συμβεί ακριβώς όπως το περιγράφει η κ. Γεωργαντά, φαίνεται και από την άμεση, χωρίς ούτε μιας στιγμής δισταγμό, υποστήριξη εκ μέρους των ευρωπαίων αξιωματούχων, της αξιοπιστίας των μετά το 2009 στατιστικών στοιχείων. Έχοντας το προηγούμενο συμβάν των greek statistics, που ειρρήσθω εν παρόδω, μόνο greek δεν είναι, θα έπρεπε τουλάχιστον να ήταν περισσότερο προσεχτικοί στις καταγγελίες. Το ότι δεν ήταν, δείχνει ακριβώς συνενοχή, και βιασύνη για συγκάλυψη αυτής.

Τι εστί όμως ΔΕΚΟ; Από τον κατάλογο των 151 οργανισμών δεν μπορεί να βγει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Η συντακτική επιτροπή τσουβαλιάζει στη λίστα με τις ΔΕΚΟ οποιοδήποτε οργανισμό που βρέθηκε πρόχειρος εκείνη τη στιγμή. Μέσα σ' αυτές αναφέρονται από τη Λυρική Σκηνή, έως το Ινστιτούτο Αργιλλομάζας, για παράδειγμα, αλλά το κυριότερο, συμπεριλαμβάνει και την πλειονότητα των Ερευνητικών Ιδρυμάτων της χώρας, από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Ερευνας της Κρήτης, ώς το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, το Ινστιτούτο Παστέρ, Ινστιτούτο Φλέμιγκ, το νεοσύστατο Αθηνά και άλλα. Απ' έξω αφήνει μόνο τον Δημόκριτο, και το Αστεροσκοπείο, κι αυτό για το μοναδικό λόγο ότι έτυχε να είναι ΝΠΔΔ, και να καταβάλλεται η μισθοδοσία τους από τον κρατικό προυπολογισμό, ενώ τα λοιπά ερευνητικά ιδρύματα έτυχε να συσταθούν σαν ΝΠΙΔ και η μισθοδοσία τους να καταβάλλεται ως επιχορήγηση.

Το οντολογικό λοιπόν ερώτημα, περί της φύσης των ΔΕΚΟ, αν ήταν άλλοι οι καιροί θα είχε φυσικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και θα έδινε τροφή για σκέψη στα ποικίλα τμήματα φιλοσοφίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αλλά τώρα οι καιροί είναι άσχημοι, η λέξη ΔΕΚΟ ηχεί κακά στ' αυτιά σαν ναός ανομίας, σαν άντρο συντεχνιών και σαν στρούγκα εργατοπατέρων, και γιατί ΔΕΚΟ πια σημαίνει απόλυση, και γιατί η λίστα των ΔΕΚΟ δεν είναι παρά μια λίστα προγραφών και μελλοθανάτων. Έτσι δεν είναι τυχαίο που τα μαντάτα Γεωργαντά σκάνε αυτή τη στιγμή.

Αν αφού διαλογισθούν οι φιλόσοφοι, αποφανθούν ότι τα Ερευνητικά Ιδρύματα είναι όντως ΔΕΚΟ, για το λόγο ότι παράγουν γνώση, η οποία τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, θεωρείται ακόμα προιόν κοινής ωφελείας, τότε γιατί να μην είναι ΔΕΚΟ και τα πανεπιστήμια, γιατί να μην είναι ΔΕΚΟ και τα σχολεία, γιατί να μην είναι ΔΕΚΟ και τα νηπιαγωγεία; Πόσο μάλλον τώρα που η κ. Υπουργός θέλει να μπάσει μέσα στα σχολεία και τα ΑΕΙ και τις επιχειρήσεις, για όλων των ειδών τις συμπαραγωγές.

Η κ. Γεωργαντά, αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα θέλησε ν' απαντήσει, με τον τρόπο που τής επιβάλλει η επιστήμη της. Αλλά, δεν πρόκανε. Με φιλοσοφίες θ΄ ασχολούμαστε τώρα; ήρθε η απάντηση του Βενιζέλου, καθ' υπαγόρευσιν των ανωτέρων του.