Μετά τους Γάλλους, Έλληνες, και Ιταλούς, και οι Γερμανοί ψηφίζουν ενάντια στη λιτότητα, γυρίζοντας την πλάτη στην Μέρκελ. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ο «εχθρός» της πολιτικής αυτής δεν βρίσκεται κάπου στο Νότο, σε κάποιες παρακατιανές χώρες, αλλά στο εσωτερικό και μάλιστα στο πιο βιομηχανικό κομμάτι του.
Σύμφωνα με δυο exit polls (ΒΒC), το κόμμα, (CDU), της σιδηράς κυρίας της Γερμανίας, έκανε μια γερή βουτιά και θα κυμανθεί γύρω στο 25.5%, 8 με 9 μονάδες πιο κάτω από τις προηγούμενες εκλογές. Το ποσοστό αυτό είναι το χειρότερο από τον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι σοσιαλδημοκράτες, (SPD), με 38%. Οι Πράσινοι παίρνουν ένα 12%, οι Φιλελεύθεροι ένα 8.5%, οι Πειρατές ένα 7.5% και η Αριστερά 2.5%, κάτω από το όριο του 5% , οπότε και μένει απ’ έξω.
Το καταστροφικό αυτό αποτέλεσμα οδήγησε στην παραίτηση του αρχηγού των Χριστιανοδημοκρατών, CDU, στο κρατίδιο της Β. Ρηνανίας-Βεστφαλίας, και ταυτόχρονα υπουργού περιβάλλοντος της κυβέρνησης Μέρκελ. Κρίμα, διότι ο κ. Ρέντγκεν εθεωρείτο ο ζηλευτός διάδοχος στην προεδρία του κόμματος.
Στο κρατίδιο αυτό οι εκλογές έλαβαν χώρα πριν την ώρα τους, όταν ο κυβερνών, παρ’ ότι μειοψηφών, συνασπισμός SPD-Greens απέτυχε να περάσει τον προϋπολογισμό από το τοπικό κοινοβούλιο.
Γιατί συνέβη όμως αυτή η κατακλυσμιαία αλλαγή; Ας βάλουμε τις λέξεις Χρέος-Ανεργία-Λιτότητα-Περικοπές στη σειρά και τότε θα βρούμε την απάντηση.
Εν περιλήψει, το βιομηχανικό αυτό κρατίδιο της Γερμανίας, το μεγαλύτερο σε πληθυσμό, με περίπου 18 εκατ. κατοίκους είναι χρεωμένο μέχρι το λαιμό. Κοντολογίς χρωστάει γύρω στα 230 δις ευρώ. Το ένα ερώτημα είναι πώς το χρέος αυτό δημιουργήθηκε και έφτασε σε τόσο μεγάλο ύψος και το άλλο, τι μέτρα πάρθηκαν για να αποπληρωθεί.
Η κύρια αιτία της υπερχρέωσης ήταν οι φορολογικές ελαφρύνσεις των επιχειρήσεων, που δρομολογήθηκαν πριν από 15 περίπου χρόνια, επί κυβερνήσεων Σρέντερ-Πρασίνων, (1998-2005), οι οποίες στέρησαν από τους δήμους πολύτιμα φορολογικά έσοδα. Ακόμα και πόλεις με μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα, όπως το Λεβερκούζεν με την Βayer ΑG, είδαν τα φορολογικά τους έσοδα να πέφτουν σε ιστορικά χαμηλά, παρ’ όλο που η βιομηχανία αυτή πραγματοποίησε κέρδη ρεκόρ, στα 2.5 δις ευρώ. Έτσι, οι πόλεις αναγκάστηκαν να προβούν σε δανεισμό, και να επιβάλουν σκληρά μέτρα λιτότητας για να πληρώνουν τις τράπεζες. Ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις του συνασπισμού SPD-Πρασίνων ήταν και η ανάθεση στους δήμους της υποχρέωσης καταβολής των επιδομάτων ανεργίας, γεγονός που τους στερούσε επιπλέον πόρους.
Σύμφωνα με τις στατιστικές του Ομοσπονδιακού Οργανισμού Εργασίας, πολλοί δήμοι στο κρατίδιο αυτό αναγκάζονται να ξοδεύουν τα μισά σχεδόν από τα έσοδά τους σε κοινωνικές υπηρεσίες, όπως επιδοτήσεις ενοικίου και θέρμανσης. Για παράδειγμα στο Gelsenkirchen, οι κοινωνικές παροχές ισούνται με το 73.1% των εσόδων, στο Duisburg με το 60.6%, στο Mönchengladbach με το 53.7%, στο Dortmund με το 52.2 %, στο Hagen με το 46.5%, στο Essen με το 45.9%.
Το πρόβλημα χειροτέρεψε με την κρίση του 2008, αν και δεν ήταν αυτή η πρωταρχική αιτία. Πριν από τη χρονιά αυτή, οι δήμοι στην ανάγκη τους να εξασφαλίσουν επειγόντως έσοδα αναγκάστηκαν να προβούν σε ιδιωτικοποιήσεις και να τζογάρουν στα χρηματιστήρια και τις αγορές, απ’ όπου έχασαν τεράστια ποσά. Συγκεκριμένα στις πόλεις Gelsenkirchen, Bochum, Dortmund, Recklinghausen, Dusseldorf, Lippe και αλλού τα σχολεία, η αποχέτευση, οι δρόμοι, η ύδρευση και πολλές άλλες δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες πέρασαν, κάτω από ύποπτες συνθήκες, στα χέρια αμερικανών «επενδυτών». Αφού οι τελευταίοι αποκόμισαν ένα γρήγορο κέρδος, τις ξαναέδωσαν πίσω στους δήμους με καθεστώς leasing!
Έτσι, ο ένας στους τρεις δήμους λειτουργεί σε κατάσταση ανάγκης. Από τους συνολικά 396 δήμους, μόνο 8 έχουν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Για να δούμε το ύψος των περικοπών, ας πάρουμε σαν παράδειγμα την πόλη του Wuppertal, το οποίο με χρέος 1.6 δις ευρώ θα λάβει από την κυβέρνηση βοήθεια 70.9 εκατ. με αντάλλαγμα περικοπές 50 εκατ. το χρόνο! Στην πόλη έχουν ήδη κλείσει πολλά σχολεία, και οι δρόμοι όταν χαλάνε αφήνονται στην τύχη τους. Σε παρακμή επίσης βρίσκονται πισίνες, πάρκα, θέατρα και άλλοι δημόσιοι χώροι, από αδυναμία συντήρησης.
Οι Γερμανοί ψηφοφόροι που κατέθεσαν σήμερα την ψήφο τους στους σοσιαλδημοκράτες, ας μην έχουν όμως αυταπάτες. Οι περικοπές, ότι και να γίνει θα συνεχιστούν. Το ίδιο και η ανεργία, η οποία επισήμως βρίσκεται πάνω από 10%, ενώ στα πιο φτωχά τμήματα ξεπερνά το 30%.
(FT, BBC, WSWS)
domino effect
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά αυτό και όσον αφορά εμάς, να αναμένεις σκλήρυνση της Μέρκελ ή συμβιβασμό και λόγια για ανάπτυξη? Κάπου διάβασα ότι έχει ξεκινήσει λαϊκό κίνημα στην Γερμανία “Δεν πληρώνω” (τους Έλληνες) και 80% των Γερμανών απαιτεί, κανένας γερμανικός φόρος να μη μεταβιβαστεί στην Ελλάδα. Μάλλον σκλήρυνση αναμένω ως προς εμάς και ενδοτισμό όσο αφορά τους Γερμανούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήH Μερκελ θα ανακρουσει πρυμναν. Δεν γινεται αλλιως, διοτι ετσι οπως παει θα το κλεισει το μαγαζι (ΕΖ). Παρα τη χθεσινη ηττα, εχει ακομα καλη εικονα στο εσωτερικο. Πιστευω ομως οτι καποια στιγμη, οι αγορες θα αρχισουν να ενοχλουν και τη Γερμανια, για να τη συνετισουν. Η Γερμανια δεν εχει πιθανοτητες να επιβιωσει διεθνως χωρις την ΕΖ. Ειναι μια μικρομεσαια δυναμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα παρουσίαση. Δεν είχα νιαστεί για τα αίτια. Δεν ξέρω αν παίζει καθόλου το ελληνικό ζήτημα στη συνείδηση του κόσμου, αλλά σίγουρα οι φοροελαφρύνσεις που θέλουν σώνει και καλά να φέρουν σε εμάς (ελαφρύνσεις σχετικά με το 2008, όχι με το σήμερα που είναι αναγκαίες) είναι μία καλή εικόνα και για τη δική μας χώρα, για το δικό μας νεοφιλελεύθερο μέλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήτέτοια μου μετέφεραν κι εμένα
Στην τρίτη από το τέλος παράγραφο, μάλλον επειδή και το άρθρο-πηγή είναι κακά διατυπωμένο δεν γίνεται σαφές ότι η διαδικασία δεν είναι παρά ένα sale & leaseback ,δηλαδή ο κάθε Δήμος πούλαγε την υποδομή του (π.χ. γραμμές μετρό, τράμ, κανάλια Κολωνίας, σχολεία, εργοστάσια ρεύματος στο Ουλμ,δημόσια κτίρια κλπ) και μετά τα νοίκιαζε από τους νέους ιδιοκτήτες για διάστημα με μέσο όρο 25 χρόνια αλλά και μέχρι 99 χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "σύστημα" CBL (cross border leasing)είχε "επιτυχία" από το 1994 ήδη.
Τα συμβόλαια απαγόρευαν να αποκαλύπτεται ο πραγματικός επενδυτής και γινόταν μεταξύ του Δήμου και του ενδιάμεσου όπως η AIG,Lehman brothers κλπ οι οποίες επιπλέον ασφάλιζαν αυτά τα συμβόλαια με αποτέλεσμα το 2008 με την κατάρευσή τους να απειληθεί η λειτουργία όλων αυτών των υποδομών.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι η ίδια διαδικασία προβλέπεται ήδη από το πρώτο μνημόνιο και για την ελλάδα για ΟΛΕΣ τις υποδομές, εδώ μάλιστα το έσοδο απο την πώληση θα πηγαίνει στους δανειστές ενώ τα ενοίκια θα πληρώνονται από τους φορολογούμενους.
μουζίκος
Μουζικο,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ιδιο πραγμα θελω να πω. Παντως και ο ??? , δεν θυμαμαι ποιος υπουργος ηταν, ειχε σκοπο να πουλησει ακινητα του δημοσιου, γραφεια υπουργειων, εφοριων κλπ και να τα νοικιαζει πλεον απο τους νεους ιδιοκτητες.
Τελεσφορησε? Τι να πουμε, οι καλες ιδεες διαδιδονται!!!
πολύ καλό άρθρο που μας θυμίζει κάτι που στην ελλαδα δεν εχουμε, ότι δηλαδή μπορείς να έχεις χρεοκοπημένες περιφέρειες ανάμεσα σενα κεντρικό κράτος που εμφανίζεται αξιόχρεο. το ίδιο ισχύει και στην ισπανία και σε πολλές πολιτείες των ηπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαντως οι "αγορές" δεν πρόκειται να "τιμωρήσουν" σύντομα τους γερμανούς, τα ομόλογα των οποιων είναι πια σε αρνητική απόδοση (δηλαδή χάνεις χρήματα) .
Πρακτικά τα δύο LTRO που έγιναν από την εκτ το προηγούμενο εξάμηνο, ήταν μια ξεκάθαρη ταξική απόφαση των πιο πλούσιων γερμανών που ήθελαν να αποεπενδυθούν απο "περιφερειακές" αγορές τύπου ιταλίας και ισπανίας και να μεταφέρουν τα χρηματα πίσω στη γερμανία. Στην ουσια τα LTRO είναι ένα ξεκάθαρο ταξικό όπλο καθώς προσφέρει ρευστότητα στα σαπάκια των πλουσιών και μεταφέρει το πρόβλημα από τις χρεοκοπημένες ισπανικές τράπεζες, σε απαιτήσεις της κεντρικής γερμανικής τράπεζας προς την αντιστοιχη ισπανική. Άρα όπως και στις ηπα έχουμε μεταφορά της σιγουρης χασούρας από τους ιδιωτες στις κεντρικες τραπεζες.
έχω λέγετε....
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.hradf.com/gr
(@ waste : ορθότατο το σχόλιο για την ουσία της "διευκόλυνσης" )
μουζίκος