Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Από τον τρόμο, στη χλεύη




Ακόμα κι όταν κάποιος σού προξενεί οργή με τα λεγόμενα και τις πράξεις του, ακόμα κι όταν τον φτύνεις, τον βρίζεις και τον λιντσάρεις, (στον ύπνο σου), ακόμα και τότε, σημαίνει ότι τον παίρνεις στα σοβαρά. Μπορεί αυτός που έχεις απέναντί σου να είναι αποκρουστικός και ειδεχθής, τού αναγνωρίζεις όμως τη δύναμη και τη συγκρότηση, τη βούληση και την ικανότητα να κάνει πράξη όσα σε κάνουν να αφρίζεις. Θεωρώντας τον λοιπόν ως αντίπαλο, παίρνεις θέση απέναντί του για να τον πολεμήσεις με τα μέσα που διαθέτεις και μ’ αυτά που γνωρίζεις να χειρίζεσαι καλύτερα. Μέσα, όπως ο λόγος, η λογική, η ανάπτυξη επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, η παράθεση αποδείξεων, αλλά και η διαδήλωση, το συλλαλητήριο, η απεργία, οι συγκρούσεις σώμα με σώμα κλπ, άσχετο αν είναι αναμενόμενο ότι η ανάπτυξη των μέσων αυτών δεν θα φέρει σημαντικό αποτέλεσμα ως προς την αναστροφή ειλημμένων αποφάσεων και ιδεολογικών εμμονών. 

Λίγο πολύ, έτσι αντιμετωπίσαμε το πολιτικό σύστημα, το εγχώριο και το ξένο. Έτσι αντιμετωπίσαμε το πρώτο Μνημόνιο, έτσι, το δεύτερο, έτσι το πρώτο μεσοπρόθεσμο, έτσι το δεύτερο μεσοπρόθεσμο, έτσι τον εφαρμοστικό, έτσι τους νόμους τους και τα χαράτσια τους, έτσι το ένα, έτσι το άλλο. Όχι όμως το τρίτο Μνημόνιο.  Εδώ η αντιμετώπιση, μέσα από τον καθρέφτη του twitter κυρίως, γίνεται για πρώτη φορά αλλιώς, με το κλίμα σαφώς να διαφέρει από τις προηγούμενες φορές: με χλεύη, με σαρκασμό, με δηκτικό καλαμπούρι, μ’ ένα όργιο περιπαικτικών ευφυολογημάτων απέναντι στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τους χειρισμούς του, με εμπαιγμό, με έντονη διάθεση διακωμώδησης και γελοιοποίησης, με εμπνευσμένες γελοιογραφίες, και συναρπαστικές ατάκες.

Το κυρίαρχο λοιπόν πολιτικό σύστημα, είναι σαφές ότι έχασε πλέον την ικανότητα να φοβίζει. Μπορεί αυτές τις μέρες να παίρνει τις πιο αιμοβόρες αποφάσεις της θητείας του, αλλά είναι γυμνό από επιχειρήματα, ισχύ και δύναμη επιβολής. Αδειασμένο και περιγελόμενο από ντόπιους και ξένους, από φίλους, εταίρους και εχθρούς.   

Μοιάζει με τον τρελό του χωριού, που τριγυρνάει με κουρέλια, βρίζει και απειλεί, αλλά εισπράττει καρπαζιές, καμιά πετριά, και μπόλικα χάχανα. Δεν είναι μακριά η ώρα που τον Βενιζέλο, ας πούμε, θα τον παίρνουν ξωπίσω τα παλιόπαιδα με τίποτε λεμονόκουπες, και θα τού φωνάζουν «θείο, θείο, πες μας καμιά εξυπνάδα για να ευθυμήσουμε!». Ή τον Χρυσοχοΐδη, που θα τού κρεμάν’ κουδούνες, ή τον Άδωνη που θα τού πετάν’ στο σβέρκο ξεσκισμένες εγκυκλοπαίδειες.  

Μοιάζει με την πνιγμένη στο κοκκινάδι και κραγιόν τσατσά, που αρνούμενη να συνθηκολογήσει με τα πλαδαρά μπράτσα, τα πεσμένα στήθια και το χαρακωμένο από τον χρόνο πρόσωπο, επιμένει ακόμα να ζητιανεύει στα σκαλιά του μπουρδέλου τον πόθο των σχολιαρόπαιδων και των φαντάρων και να εισπράττει χλεύη.    

Μοιάζει με τον ξεθωριασμένο και ανάπηρο φασουλή, που βρίσκεται εγκαταλελειμμένος σε κάποια κούτα παιχνιδιών στο πατάρι. 

Μοιάζει με ένα μάτσο τρύπιες κάλτσες, που σύντομα θα ρουφήξει στα σωθικά του, το πλυντήριο της λήθης.


8 σχόλια:

ο Ικτίνος είπε...

Μακάρι να ήταν έτσι.Εγώ γιατί δεν είμαι αισιόδοξος?

cynical είπε...

Δεν ξερω, αλλά δεν εχω ξαναδει να γινεται τέτοια πλάκα στο twitter για τα Μνημονια 1,2.

Ειναι τελειωμενοι, αλλα δεν ξερω ποσο ακομα θα σερνονται ετσι.

Καραμούζα είπε...

Μάλλον δεν είναι τυχαίο που ολαός έχει "δαιμονοποιήσει" το "3"...
Όπως π.χ. στο «μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρείς και την κακή του μέρα»...
και σε άλλα ανάλογα.

Ούτε πρέπει να είναι τυχαίο το «το γέλιο σκοτώνει».

Δεν παρακολουθώ το τουίτερ αλλά περιδιαβαίνω σε διάφορα μπλογκς, εφημερίδες και κανάλια και συμφωνώ μαζί σου, αγαπητή, Κυνικιά.
Μάλλον πνέουν τα λοίσθια ως συνολικό πολιτικό σύστημα της «δημοκρατίας» που εγκαθίδρυσε ο ..."εθνάρχης" και χειροτέρεψε ο ..."χαρισματικός".

Για να δούμε...

cynical είπε...

Καραμουζα,

ειδες πώς τους παιζουν οι Γερμανοι; Χαρμα!
Μου θυμιζει τις αρκουδες που γυρναγανε οι γύφτοι ντυμενες νυφες στα σοκακια της πολης μου, καιτις προσταζανε, "κανε μωρη Μαριτσα καμια τουμπα!", ή "πώς βάζει το κραγιον η Βουγιουκλάκη;"...

Dyer είπε...

Η εικόνα τους είναι έτσι ακριβώς όπως γλαφυρά την περιγράφεις αλλά η αντίδραση του κόσμου με το καλαμπούρι που γίνεται κάτι θέλει να κρύψει. Πολύ σύντομα βλέπω τα γέλια να γίνονται κλάματα και η πλάκα οργή, θυμός, εξέγερση.
Η φωτό όλα τα λεφτά!

Καραμούζα είπε...

Είσαι πράγματι πολύ σκληρή... Σκέτη κυνική...

Αφού παρομοιάζεις τον Αντωνάκη με αρκούδα των πανηγυριών...

Και βέβαια έχεις δίκιο!

Μόνο που πρόλαβες να το πεις εσύ, προτού το σκεφτώ εγώ...
Αυτό με στεναχώρησε...

Νά 'σαι καλά, καλή μου.

spiral architect είπε...

Ο διευθύνων σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ Ιωάννης Εμίρης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Είμαστε ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση της επενδυτικής κοινότητας και την εμπιστοσύνη της στη χώρα, παρά τη δύσκολη συγκυρία. O αριθμός και η ποιότητα των επενδυτικών προτάσεων δείχνει εμπιστοσύνη στις διαδικασίες του ΤΑΙΠΕΔ».

Μα οι ίδιοι αυτογελοιοποιούνται ...

Ανώνυμος είπε...

A.K.

Δεν έχω κανένα δείγμα αισιόδοξης προοπτικής, ούτε ως προς το μέλλον της χώρας, ούτε ως προς την πιθανότητα γενικευμένης και δυναμικής αντίστασης-αντίδρασης του λαού. Και αυτό διότι:

1)Κυριαρχία φόβου μέσω των ΜΜΕ. Κάθε φορά που σκέφτεται ένας Έλληνας "δεν παει άλλο, θα τα κανω όλα λίμπα", κάποιος καινούργιος και χειρότερος φόβος υπό μορφή εκβιαστικού διλήμματος επικρεμάται από πάνω του. Η χρησιμοποίηση του φόβου έχει αναχθεί σε τέχνη.

2)Η ύπουλη χορήγηση "ενέσιμης", μέσω ΜΜΕ, oderdose ενοχής. Ότι δηλαδή, για την κατάντια της χώρας φταίμε εμείς και μόνο ή φέρουμε το μεγαλύτερο ποστοστό φταιξίματος.

3)Καθεστωτική πίστη των σωμάτων ασφαλείας. Τυφλή υποταγή σε διαταγές, ακόμα και εναντίον του Συντάγματος.

4)Παντελής απουσία συμμάχων της Ελλάδας, είτε εντός ΕΕ είτε εκτός.

5)Αδυναμία αντίληψης των Ευρωπαϊκών λαών ότι το "κουστούμι" που ράβεται 2,5 χρόνια τώρα για την Ελλάδα, θα χρησιμοποιηθεί, λίγο-πολύ, και για τους ίδιους.

6)Το κυριότερο για το τέλος: ακόμα και αν ο λαός εξεγείροντο, η αλλαγή-προσθήκη στην αποστολή του ΝΑΤΟ για εμπλοκή με "εξεγερμένα πλήθη", θα καθιστούσε την Ελλάδα έρημο.

Το παιχνίδι που παίχτηκε στην Ελλάδα είχε παγκόσμιους αποδέκτες: τους λαούς. Το μήνυμα ήταν: "βουλώστε το και δεχθείτε την εξαθλίωσή σας ήσυχα, γιατί θα σας την επιβάλλουμε ούτως ή άλλως".

Η Ελλάδα δεν περνά μια κρίση. Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ξαναγίνουμε ανεξάρτητο κράτος, έστω και κολοβωμένο. Δεν πρόκειται για την περίπτωση των αρχών του 20ου αιώνα οπότε και υπαχθήκαμε σε καθεστώς διεθνούς ελέγχου. Θα μας χρησιμοποιήσουν ως ένα διαρκές παράδειγμα προς αποφυγήν για να επαναφέρουν τους λαούς της Ευρώπης στον 19ο αιώνα.

Τετέλεσται.