Ξαναθυμήθηκα την ταινία Minority Report (2002) του Steven Spielberg, όχι τόσο για την προωθημένη της προβληματική σχετικά με το κατά πόσον υπάρχει κίνδυνος το νομικό σύστημα να μετεξελιχθεί έτσι ώστε να συλλαμβάνει και να φυλακίζει κάποιον προτού τελέσει μια εγκληματική πράξη, μόνο με τη βεβαιότητα ή τη σχεδόν βάσιμη προοπτική ότι θα την τελέσει, όσο για μια συγκεκριμένη της σκηνή, άσχετη με το κεντρικό θέμα.
Ο πρωταγωνιστής Tom Cruise σε κάποια στιγμή ταξιδεύοντας με το μετρό στα υπόγεια μιας μελλοντικής, φουτουριστικής Washington, ξεδιπλώνει, όπως κάθε κοινός θνητός, την εφημερίδα του και καθώς τη διαβάζει, παρατηρούμε ότι δεν πρόκειται για μια κοινή εφημερίδα όπως τη γνωρίζουμε στις μέρες μας, παρ’ όλο που έχει τα ίδια εξωτερικά χαρακτηριστικά, δηλαδή είναι από χαρτί, έχει τυπωμένα στοιχεία με μελάνι, έχει ίδια διάρθρωση, μέγεθος και ευκαμψία, αλλά για μια εφημερίδα όπου τα θέματα, οι στήλες και τα άρθρα αλλάζουν συνεχώς και κατά βούληση, όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια διαδικτυακή on-line εφημερίδα. Κι όλα αυτά χωρίς εμφανή καλώδια, μπαταρίες και τα λοιπά αξεσουάρ.
Μου άρεσε η ιδέα και απ’ ότι φαίνεται με τα χρόνια, η μνήμη δεν την απέβαλε. Φυσικά η προοπτική να συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε που γυρίστηκε η ταινία ήταν πέρα από κάθε συζήτηση. Φαντάζομαι όμως, όχι τώρα.
Θα έχετε σίγουρα ακούσει για τους νανοσωλήνες άνθρακα, το κρυφό καμάρι της νανοτεχνολογίας και τα όνειρα που έχουν επενδυθεί στις ιδιότητές τους. Μια απ’ αυτές, και για κάποια μεγάλη κατηγορία νανοσωλήνων, είναι η ιδιαίτερα υψηλή αγωγιμότητα. Ερευνητές από το Stanford κατάφεραν πρόσφατα να μετατρέψουν απλές κόλλες χαρτιού σε super ανθεκτικές μπαταρίες μεγάλης χωρητικότητας, βυθίζοντάς τις σε κάποιο υγρό αποτελούμενο από μίγμα μελάνης, νανοσωλήνες άνθρακα και νανο-σύρματα από ασήμι. Ευαγγελίζονται δε, ότι με ένα πάκο χαρτιά υπό μάλης θα μπορούμε να κινούμε μέχρι και αυτοκίνητο!
Για να ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα των χάρτινων portable online εφημερίδων της ταινίας, κάτι τέτοιο φαίνεται πλέον εφικτό με την παραπάνω τεχνολογία. Χρησιμοποιώντας μια από τις υπάρχουσες τεχνικές της μικροηλεκτρονικής, και την προαναφερθείσα «μαγική» μελάνι, θα μπορούσε κάποιος να τυπώσει και μικροσκοπικά κυκλώματα πάνω στο χαρτί, αντί πάνω σε υπόστρωμα πυριτίου όπως γίνεται σήμερα. Ε!, άμα καταφέρεις αυτό, που όντως έχει πραγματοποιηθεί σε πειραματική βάση, φαντάζομαι ότι σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, το να μπορείς να τυπώνεις έναν μικρο-επεξεργαστή σε μια κόλλα χαρτιού, δεν θα ανήκει πια στη σφαίρα της φαντασίας. Με μια σειρά από επόμενα βήματα, που είμαι σίγουρη ότι θα πραγματοποιηθούν, μικρο-επεξεργαστή, τον μικρο-επεξεργαστή, ένα ρημαδο-wifi θα μπορέσουν να το φτιάξουν.
Χωρίς να είμαι fan της τεχνολογίας, αυτή την εφαρμογή πολύ θα ήθελα κάποια μέρα να τη δω στο εμπόριο!
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Cynical καλησπέρα. Άσχετα με τη μελάνη και το κυρίως θέμα σου θέλω να πω κάτι με αφορμή την ταινία:
Άσχετα από τις προθέσεις των συντελεστών της ταινίας, νομίζω ότι το διακύβευμα δεν είναι αν κάποτε το νομικό σύστημα θα μετεξελιχθεί ώστε να προβλέπει μια εγκληματική πράξη πριν αυτή τελεστή συλλαμβάνοντας τους μελλοντικούς ενόχους.
Το σημαντικό (σε αναλογικό-συμβολικό επίπεδο με την ταινία) είναι η σημερινή υπάρχουσα δομή του συστήματος (νομικό και κοινωνικό) που καταδικάζει (κοινωνικά, νομικά, κυριολεκτικά ή συμβολικά) τα άτομα στην πλήρη ενοχή τους στην φτώχεια ή στην φυλάκισή τους.
Απόδειξη τα στατιστικά με τους φυλακισμένους μαύρους στις ΗΠΑ ή την οικονομική-επαγγελματική κατάληξη των παιδιών φτωχών οικογενειών.
Και όπως στην ταινία οι ιέρειες προέβλεπαν το μέλλον, έτσι και σήμερα το μέλλον είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία των κοινωνικών συνθηκών που ζούμε...
Δε με ελκύει ιδιαίτερα μια τέτοια εφημερίδα, όπως δε με ενδιαφέρουν καθόλου τα e-books, αλλά σαν εφαρμογή έχει ενδιαφέρον!
"κατά πόσον υπάρχει κίνδυνος το νομικό σύστημα να μετεξελιχθεί έτσι ώστε να συλλαμβάνει και να φυλακίζει κάποιον προτού τελέσει μια εγκληματική πράξη, μόνο με τη βεβαιότητα ή τη σχεδόν βάσιμη προοπτική ότι θα την τελέσει"
Γιατί "κίνδυνος"? Καλή εξέλιξη που υπάρχει ήδη σε κάποιο βαθμό στο νομικό μας σύστημα.
Οχι φιλε μου. Δεν ειναι καλη εξελιξη. Αν καταδικαζονταν οσοι σκεφτονταν να σκοτωσουν, αυτη τη στιγμη δεν θα υπηρχε μαμά εξω. Ολες θα ήτανε πίσω από τα κάγκελα...
Αγαπητή Cynical, καλημέρα!
Παράξενος "τόπος" για αυτή μου την εξομολόγηση, αλλά θα το πω - κι'ας μου κάψει ο Γκούγλης τα ι-μέλια.
Όσο περνάνε τα χρόνια (ιδίως μετα τα 75:) με βλέπω να αναπτύσσω μια αναφυλαξία στην τεχνολογία - ιδίως τη "μαγική": εκείνην που συνδυάζει καινοτομία και ένταξη στην καθημερινότητα. "Καλπάζων παλιμπαιδιστικός συντηρητισμός" λένε οι γιατροί μου. Εγώ πάλ λέω "καλα΄πάμε" - όσο δε μου γράφουν εισαγωγή στο Bedlam.
Μή σου πω πως δε θα υπήρχε άνθρωπος για δείγμα εκτός!
Γεια σου Prths,
την ιδια αλλεργια εχω και γω προς τη τεχνολογια. Αν απομονώσω τα επιτευγματα της από το πλαισιο μεσα στο οποιο κινουνται, θα μπορούσα και να τα θαυμασω, γιατι υπάρχει αρκετη φυσικη συμπυκνωμενη εκει μεσα, και αρκετη επινοητικοτητα.
Αλλά, η τεχνολογια παραγει προιοντα προς κατανάλωση και κινει την καπιταλιστικη οικονομια, όπου αυτος άλλωστε ειναι κι ο πρωτευων σκοπος της.
Οταν μιλαμε για αναπτυξη των επιστημων, μιλαμε για αναπτυξη της γνωσης, οταν μιλαμε για αναπτυξη της τεχνολογιας, μιλαμε για την αναπτυξη της οικονομιας και του καπιταλισμου.
Αυτη η εργαλειακοτητα ειναι μαλλον που μού την κανει αντιπαθη.
Darthiir,
βεβαια οι προσαγωγες και οι κρατησεις μια μερα πριν απο διαδηλωσεις, σ' αυτη τη λογικη εντασσονται.
Μονο που δεν τ' ομολογουν. Αμα γενικευτει, οντως κανεις δεν θα ειναι πια εξω.
Δημοσίευση σχολίου