Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Ο πυρηνικός μπελάς του Ιράν



«Μπορεί η επίθεση στο Ιράν, να αποτελεί την τελευταία επιλογή, παρ΄ όλα αυτά το σχέδιο επίθεσης έχει ήδη ετοιμαστεί», ήταν τα λόγια του ναυάρχου Μάικ Mάλεν, αρχηγού του μεικτού γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, κατά τη διάρκεια πρόσφατης ομιλίας του στο πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Μετά από αυτά, όλο και περισσότεροι πιστεύουν ότι το Ιράν δεν θ’ αργήσει να μπει στο στόχαστρο, όχι πια της προπαγάνδας, που τον τελευταίο καιρό κλιμακώνεται και σκληραίνει σε όλα τα δυτικά μέσα, αλλά των ίδιων των κανονιών της Αμερικής. Αιχμές αποτελούν το πυρηνικό του πρόγραμμα για το οποίο η Δύση ισχυρίζεται ότι κρύβει πολύ περισσότερες δυνατότητες από τον απλό ηλεκτροφωτισμό των πόλεων και των χωριών, ή από την παρασκευή ραδιενεργών ισοτόπων για ιατρικούς σκοπούς, κυρίως όμως η μη συμμόρφωσή του στην απαίτηση για πλήρη τερματισμό του προγράμματος εμπλουτισμού ουρανίου.

Ποια είναι η κύρια πυρηνική υποδομή του Ιράν; Κατ’ αρχάς υπάρχει ο άρτι περατωθείς πυρηνικός σταθμός της Μπουσέρ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ο οποίος όμως δεν έχει άλλη δυνατότητα πέραν αυτής για την οποία κατασκευάστηκε. Άρα οι υποψίες δεν πέφτουν εκεί, αλλά αλλού· συγκεκριμένα στο Αράκ, στην υπό κατασκευή μονάδα παραγωγής βαρέως ύδατος και στον αντίστοιχο αντιδραστήρα εκεί κοντά, ο οποίος σε πλήρη λειτουργία θα μπορεί να παράξει και πλουτώνιο για την κατασκευή πυρηνικών όπλων, κυρίως όμως στο Νατάνζ, στη μεγάλη μονάδα εμπλουτισμού ουρανίου, με τους πρόσφατα εγκατεστημένους περίπου 5,000 μεγάλης ταχύτητας φυγοκεντρωτές, με δυνατότητα παραγωγής εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος και ουρανίου υψηλής περιεκτικότητας στο σχάσιμο ισότοπο 235U. Για παράδειγμα, οι αντιδραστήρες προς ηλεκτροπαραγωγή χρησιμοποιούν ουράνιο με ποσοστό 235U γύρω στο 4%, για παραγωγή ισοτόπων για ιατρικούς σκοπούς η απαιτούμενη περιεκτικότητα ανεβαίνει στο 20%, ενώ για την κατασκευή όπλων, στο 90% και πλέον.

Το Ιράν έχοντας συνυπογράψει τη συνθήκη περιορισμού των πυρηνικών όπλων (Νuclear Νon-Proliferation Treaty, NPT), έχει αποκτήσει, υπό την εποπτεία όμως της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, (ΙΑΕΑ), το δικαίωμα για την εξόρυξη, εμπλουτισμό και χρήση ουρανίου για ειρηνικούς σκοπούς. Παρά την πολλαπλώς διακηρυγμένη θέση του ότι δεν πρόκειται να προβεί στην κατασκευή πυρηνικών όπλων, η κατά καιρούς απόκρυψη στοιχείων ή και μονάδων ολόκληρων εμπλουτισμού από τους επιθεωρητές της ΙΑΕΑ, καθώς επίσης και η συν τω χρόνω αποκτηθείσα τεχνολογία, όπως και τεχνογνωσία, ώστε να εικάζεται ότι η κατασκευή πυρηνικών όπλων γίνεται στο άμεσο μέλλον εφικτή, έχουν δημιουργήσει κλίμα δυσπιστίας με τη Δύση, το οποίο δεν απέχει πολύ από το να εξελιχτεί σε εφιάλτη, μιας και οι αληθινές δυνατότητες του Ιράν δεν πρόκειται να γίνουν σε όλο το εύρος τους γνωστές.

Η Δύση από τη μια μεριά λοιπόν δυσπιστεί και προβαίνει σε κυρώσεις, τέσσερις τον αριθμό με την τελευταία να έχει επιβληθεί από το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ τον Ιούνιο του 2010, (και με μια νέα ακόμα στα σκαριά), ενώ από την άλλη το Ιράν, μη θεωρώντας ότι παραβαίνει όρους της συνθήκης NPT, φαίνεται αποφασισμένο να ασκήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα και να εμμείνει στο «αγκάθι» του εμπλουτισμού για το οποίο όμως κανείς δεν είναι σίγουρος ότι θα παραμείνει εντός των επιτρεπτών ορίων.

Οι τελευταίες συνομιλίες στις 6-7 Δεκεμβρίου στη Γενεύη ανάμεσα στο Ιράν και την Ε.Ε., Αμερική, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία, δεν κατάφεραν να οικοδομήσουν το πολυπόθητο κλίμα εμπιστοσύνης, το οποίο και μετέθεσαν να οικοδομηθεί σε νέες συνομιλίες που θα λάβουν χώρα σύντομα στην Τουρκία. Σύμφωνα με ειδικούς, αυτό ήταν και το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί.

Θα έλεγε κανείς ότι, από συνομιλία σε συνομιλία, το Ιράν ροκανίζει χρόνο. Από την άλλη η Δύση εντείνει τις πιέσεις πότε υπό μορφή κυρώσεων, πότε υπό μορφή ψυχροπολεμικών απειλών, πότε υπό μορφή ηλεκτρονικών «σκουληκιών» με στόχο την εξουδετέρωση κρίσιμων μονάδων, (π.χ. ιός Stuxnet), πότε ακόμα και υπό μορφή ψυχρών δολοφονιών ιρανών πυρηνικών επιστημόνων, ελπίζοντας να πάρει πίσω κάποιον από τον χρόνο που πάει να κερδίσει το Ιράν. Η τελευταία αδιευκρίνιστη, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, δολοφονική επίθεση έλαβε χώρα τον Νοέμβριο με κατάληξη ένα θάνατο και ένα τραυματισμό, ενώ στις αρχές του έτους είχαμε τη δολοφονία ενός ακόμη πυρηνικού επιστήμονα.

Υπάρχει ακόμα και η δυνατότητα κατασκευής «αποδείξεων», τέχνη, που για να δικαιολογηθεί η εισβολή, αποδείχτηκε ιδιαίτερα χρήσιμη στην περίπτωση του Ιράκ. Στην περίπτωση του Ιράν, το δήθεν κλεμμένο laptop ιρανού πυρηνικού επιστήμονα με τα εξελιγμένα σχέδια για την ενσωμάτωση πυρηνικής κεφαλής σε πύραυλο, αποδείχτηκαν ότι ανήκαν σε ένα άνευ αξίας παλιότερο, και ήδη εγκαταλελειμμένο μοντέλο, και έτσι η στοιχειοθέτηση μιας επικείμενης εισβολής δεν μπόρεσε να ευοδωθεί. Φυσικά η απουσία αποδείξεων δεν συνιστά πάντοτε εμπόδιο για τη διεξαγωγή πολέμου, μιας και οι αποδείξεις μπορούν πάντοτε να κατασκευαστούν, οι ενδείξεις να μετονομαστούν σε αποδείξεις, και οι υποθέσεις να παρουσιαστούν ως βεβαιότητες.

Από μια σκοπιά, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν θα μπορούσε να αποτελέσει αντίβαρο στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής την οποία λυμαίνεται και μονοπωλεί ως προς τα πυρηνικά ο Ισραηλινός δερβέναγας. Κι εδώ βρίσκεται ο τραγέλαφος. Διότι, ενώ αποτελεί κοινό μυστικό ότι το Ισραήλ διαθέτει περί τις 100-400 πυρηνικές κεφαλές, με πλουτώνιο προερχόμενο από τον αντιδραστήρα της Dimona, και ενώ έχουν έρθει στο φως ντοκουμέντα που επιβεβαιώνουν τη συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Νοτίου Αφρικής το 1975 για την πώληση πυρηνικών όπλων στο απαρτχάιντ καθεστώς της δεύτερης με στόχο την εξουδετέρωση της αφρικανικής αντίστασης, εν τούτοις η διεθνής κοινότητα δεν θεωρεί ότι τέτοια όπλα υφίστανται, και κατά συνέπεια δεν ασκεί πιέσεις.

Το ίδιο δε Ισραήλ, ούτε το αρνείται, ούτε και το επιβεβαιώνει, ακολουθώντας, για ευνόητους λόγους, πολιτική στρατηγικής αμφιβολίας. Ως εκ τούτου, ουδέποτε υπέγραψε τη συνθήκη NPT, ουδέποτε υπέστη έλεγχο ή κυρώσεις από την ΙΑΕΑ, και φυσικά ουδέποτε θα καθίσει σε κάποιο τραπέζι διαπραγματεύσεων για μείωση των πυρηνικών εξοπλισμών, πράγμα που το Ιράν, κατά δήλωσή του, θα ήταν διατεθειμένο να κάνει. Η πίεση και το σκληρό μαρκάρισμα που εξασκεί μονομερώς η Δύση στο Ιράν, έρχεται σε καταφανή αντίθεση με την ασυλία που απολαμβάνει το Ισραήλ, δείγμα της υποκρισίας και των διαφορετικών μέτρων και σταθμών που υιοθετεί.

Από μια άλλη όμως σκοπιά, η διασπορά των πυρηνικών δεν είναι κάτι από το οποίο η ανθρωπότητα θα βγει ωφελημένη, οπότε και δεν θα πρέπει να επιδιώκεται.
Τι μέλει λοιπόν γενέσθαι; Πόσο πιθανή είναι μια στρατιωτική επίθεση της Αμερικής και του Ισραήλ εναντίον του Ιράν; Παρά τις απειλές, οι οποίες διαρκούν εδώ και πέντε χρόνια, μάλλον μικρή προς το παρόν. Το πιο πιθανό είναι να συνεχίσουν τις ψυχολογικές πιέσεις και τον πόλεμο δολιοφθοράς, ελπίζοντας ίσως σε μια εκ των έσω ανατροπή του καθεστώτος. Πιθανόν και να προβούν σε χειρουργικές επεμβάσεις καταστροφής μεμονωμένων πυρηνικών θέσεων στο Ιράν, του τύπου που είχε επιχειρηθεί το 1981 από το Ισραήλ στον ερευνητικό πυρηνικό αντιδραστήρα Osirak του Ιράκ.
Προς το παρόν οψόμεθα.

15 σχόλια:

aris είπε...

Καλησπέρα.Είπες να αφήσεις το ΔΝΤ … και να ασχοληθείς με κάτι «ελαφρύ». Όταν το διάβασα είπα μέσα μου, να τέλος πάντων κάτι που θα μας χαλαρώσει. Σήμερα όμως το θέμα σου «καίει» . Δεν πιάνεται από πουθενά ! Άφησε το να πάει . Όταν περάσει το εορταστικό κλίμα ας το ξανασκεφτούμε . Νομίζω ;

cynical είπε...

Καλησπέρα Αρη,

το ελαφρυ ηταν χθες. Τωρα τα κεφάλια μεσα!

Οντως, ειναι μια ιστορια που εκτυλίσσεται πανω σε κινουμενη αμμο. Κανεις δεν ειναι σιγουρος για τιποτε, ουτε και για τις προθεσεις του αντιπαλου του. Ειναι ομως ενα μεγαλο αγκαθι για τη δυση και εχει πολύ μυστηριο!.

VAD είπε...

Τι πυρηνικά να εχει ενα καθεστως που πρεσβεύει έναν τρόπο ζωής χίλια χρόνια πίσω;Προφάσεις των Αμερικάνων και των Ισραηλινών,προβολή ενός ακόμα δηθεν μπαμπούλα...

Kαλημέραααα...

Ανώνυμος είπε...

"Από μια άλλη όμως σκοπιά, η διασπορά των πυρηνικών δεν είναι κάτι από το οποίο η ανθρωπότητα θα βγει ωφελημένη, οπότε και δεν θα πρέπει να επιδιώκεται."
Παρά τη γενικότερη αρτιότητα του κειμένου σας, το παραπάνω σχόλιο μοιάζει να συμφωνεί με τη διάτρητη λογική της "μή διασποράς των πυρηνικών" κύριος εκφραστής της οποίας είναι ο παγκόσμιος σερίφης που τα διασπείρει κατά το δοκούν. Είναι σαν να λέει μια γυναίκα-θύμα ξυλοδαρμού από ζηλιάρη σύζυγο (ο οποίος είναι μονίμως έξω και μπεκροπίνει): "ναί με έδειρε ο άντρας μου αλλά κι εγώ τί τόθελα και βγήκα από το σπίτι?".

Κλαζoμένιoς είπε...

Ενοχλούμαι που φτάνεις στον ΠΥΡΗΝΑ των θεμάτων με τόσο άρτιες παρουσιάσεις.

Θα σέ καταγγείλω στην ΙΑΕΑ !

NP είπε...

Θα συμφωνήσω με τον "ανώνυμο".
Δύο είναι τα ερωτήματα εδώ:

1) Το "ηθικό": Πώς μπορεί μια χώρα να απαγορεύει τα πυρηνικά σε μια άλλη όταν έχει και ίδια ? Δίκαια θα μπορούσε να απαιτεί "αποπυρηνικοποίηση" μια χώρα που δεν έχει - και δεν θέλει - να φτιάξει πυρηνικά όπλα, αλλά ποτέ μια χώρα που έχει πυρηνικά και μάλλιστα συνεχώς τα εξελίσσει. Το αφανές αντεπιχείρημα εδώ είναι ότι οι "άλλοι" (οι ισλαμιστές την προκειμένη περίπτωση) είναι φανατικοί και απολίτιστοι, ενώ εμείς πολιτισμένοι και δημοκράτες. Ποιός όμως είναι ο μόνος που χρησιμοποίησε πυρηνικά στο παρελθόν ?

2) Σχετικά με τον φόβο διάδοσης των πυρηνικών, το ερώτημα είναι:
Ποιός άλλος τρόπος υπάρχει να αντισταθείς στον "παγκόσμιο σερίφη" όπως τον λέει ο ανώμυνος ?
Τα πυρηνικά είναι η αποτρεπτική δύναμη του φτωχού. Αυτό ξεκαθαρίζει ο Παναγιώτης Κονδύλης στη "Θεωρία του Πολέμου". Είναι αδύνατο για μια περιφερεακή χώρα να γεμίσει τον ουρανό F16 και τη θάλασσα με αεροπλανοφόρα, μπορεί όμως να αποκτήσει πυρηνικά.
Φυσικά και θα προτιμούσα να ζω σε έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα. Όμως, απο το να τα διαθέτει κάποιος μονομερώς και να εκβιάζει η να τιμωρεί κατα βούληση (βλ. Γιουγκοσλαβία), προτιμότερη είναι η ισορροπία του τρόμου.

Θεωρώ ότι τα πυρηνικά είναι η μόνη ελπίδα που έχουν οι περιφερειακές χώρες που δεν θέλουν να ανήκουν στη δύση για να τις αφήσουν στην ησυχία τους

katerina είπε...

Πέρα απο τις πολλές όψεις,πολλές μεταβλητές, και τόσες δυσκολίες να πάρει κάποιος θέση σε ένα τετοιο θέμα, υπάρχει και μια άλλη παραμετρος στο θέμα των πυρηνικών.

Αυτό το ένα καλό βρε παιδί μου μέσα στα χιλιαδες τρομακτικα άθλια.

Τα πυρηνικά είναι μια Εξουσία, που ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ την ...Εξουσία.

Είναι τόσο τεραστιο το "κόστος" της χρησης των πυρηνικών ως πολεμικών όπλων, που οδηγεί απο μόνο του, σε ένα περιεργο "αφοπλισμό".
Τουλάχιστον συμφωνα με εκεινη την τόσο παλαια ρηση του Αινσταιν, για το πως θα γινει... ο 4ος παγκοσμιος πολεμος.

cynical είπε...

NP,Ανωνυμε,

κατ' αρχας το ιραν δεν εχει αποκτησει πυρηνικα οπλα. πρεπει πρωτα να καταφερει εμπλουτισμο στο 90% και μαλιστα σε ικανες ποσοτητες ετησιως, και επιπλεον υπαρχει και το προβλημα σχεδιασμου της πυρηνικης κεφαλης, στο πώς δλδ θα ενσωματωνεται το καυσιμο στην κεφαλη των πυραυλων. Αρα το ποτε θα τα καταφερει αυτα το ιραν ειναι ζητημα του απωτερου μελλοντος.

Εστω τωρα οτι τα εχει κατασκευασει. κι εδω ειναι το διλλημμα.
Αν δει κανεις τον συσχετισμο δυναμεων στην περιοχη (Ισραηλ, ινδια, Πακισταν) το Ιραν θα ηταν δικαιολογημενο στο να θελει να τα αποκτησει, για να υπάρξει ισορροπια.
Δεν βαζω θεμα θρησκευματος, αν δλδ οι μουσουλμανοι ειναι πιο επικινδυνοι απ' οτι οι εβραιοι ή οι χριστιανοι. Δεν τιθεται τετοιο ζητημα. Το πενταγωνο βριθει απο φονταμενταλιστες.

Το θεμα για μενα ειναι η ιδια η πυρηνικη ενεργεια και τα πυρηνικα εργοστασια. Αν συναινέσω, τοτε θα πρεπει να κανω το ιδιο και στη δημιουργια πυρηνικών αντιδραστηρων και απο Τουρκια, αλβανια και ολων οσων τους καπνισει.

Δεν θα αισθανομαι ανετα καθολου ετσι.

Τι μπορει να γινει; δεν βλεπω αλλη λυση, στην περιπτωση του ιραν, απο το να βαλουν χερι στο ισραηλ, το οποιο κανεις δεν το αγγιζει, διοτι τυπικα δεν εχει πυρηνικα οπλα.
Νομιζω οτι αυτο θα συμβει, αν το ιραν καταφερει να φτιαξει οπλα. Τοτε και το ισραηλ θα αναγκαστει να συμμορφωθει.

cynical είπε...

VAD

καλημερα και χρονια πολλα,

μεγεια και την καινουργια χωρα που θα αποκτησετε συντομα στο νοτο σας!

cynical είπε...

κλαζομενιε,

με τρομαζεις παιδι μου!

cynical είπε...

κατερινα, μεχρι τωρα η ισοπποπια τρομου δουλεψε. Θα δουλεψει ομως και στο μελλον; αλλο αγνωστο κιαυτο...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ορισμένες αντιφατικές καταστάσεις. Ως χώρα -λόγων πολιτικών επιλογών και ΝΑΤΟ- έχουμε συμφέρον δίπλα στις ΗΠΑ, αλλά ο ίδιος ο λαός προτιμά την ουδετερότητα και είναι αλληλέγγυος με τους αραβικούς πληθυσμούς. Από την άλλη, η κατοχή πυρηνικών όλων σε μια ευαίσθητη περιοχή, όπως η Μέση Ανατολή, αλλάζει άρδην τους συσχετισμούς και συνέπειες άμεσα την αύξηση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου.Κάθε φορά που πλησιάζουμε σε ένα πόλεμο εκεί κοντά, το πετρέλαιο εκτοξεύεται στα ύψη.

cynical είπε...

δειμο,

δεν ξερω με τι σχετιζονται οι περσινες και τωρινες αυξησεις της τιμης του πετρελαιου, μιας και η κατασταση στην Μεση Αν δεν ειναι τεταμενη περισσοτερο απο το συνηθες.

Ανεξαρτητα ομως απο την τιμη , το θεμα εχει θεωρητικο ενδιαφερον, ως προς τι σταση κραταμε γενικως.

Αλλωστε τωρα που εχουμε συσφθξει τις σχεσεις μας με το Ισραηλ, δεν εχουμε και πολλα περιθωρια ...διαφωνιας!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Το Ισραήλ έχει πυρηνικά αλλά απαγορεύει σε όλους τους άλλους να έχουν. Στου δε παλαιστίνιους απαγορεύει να έχουν και απλά όπλα. Η Τουρκία έχει όλα τα πολεμικά μέσα πλην πυρηνικών αλλά απαιτεί η Κύπρος να είναι αφοπλισμένη (SS - 300). Το Πακιστάν έχει πυρηνικά, η Ινδία έχει και σιωπή, κανένας κίνδυνος για την ανθρωπότητα!

Οι ΗΠΑ έχουν πυρηνικά και απαιτούν να μην έχει κανείς άλλος απλά δεν το καταφέρνουν. Αυτός είναι ο στρατιωτικός ανταγωνισμός που δεν διαφέρει από τον πολιτικό και οικονομικό. Εξόντωση του αντιπάλου με κάθε μέσο. υστέρα επιδιώκουμε «δίκαιη» ειρήνη που διαιωνίζει τη κυριαρχία του νικητή.

Τέλος πάντων τα «καλά παιδάκια» του Ιρανικού Ισλάμ δεν είναι λιγότερο κακά από τα «καλά παιδάκια» των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Αυτοί έχουν ήδη χρησιμοποιήσει κάθε είδους όπλο και παριστάνουν τους φοβισμένους από τη χρήση αυτών των όπλων! Υποκρισία; Όχι. Αλαζονεία και επίδειξη δύναμης! Ομοίως όπως σε Γιουγκοσλαβία ,Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ χωρίς καμιά δικαιολογία.

Ευτυχώς για την ανθρωπότητα οι Ιρακινοί και οι Αφγανοί θυσιάστηκαν για μας κατά εκατοντάδες και σταμάτησαν το τέρας που αλλιώς θα έπαιρνε αμπάριζα τη Συρία, το Ιράν με στόχο να φτάσει στο κέντρο της Σιβηρίας για να ελέγξει με το ανισοσκελές τρίγωνο Σ. Αραβία – Καύκασος – Σιβηρία όλες τις ενεργειακές και ορυκτές πηγές του κόσμου.

Μη γελάτε, από το 1982 το είδα το σενάριο αυτό στη Μόσχα και απλά δεν το πίστεψα. Κακώς. Τώρα μάλλον και τα άλλα σενάρια που άκουσα, τρισχειρότερα, θα πρέπει να πιστέψω…

Unknown είπε...

Ή μπορεί να το αφήσουν να πεθάνουν όλοι σε αεροπορικά ατυχήματα. Βλέπεις αυτά τα καλά έχει το εμπάργκο, δεν μπορείς να αγοράσεις ανταλλακτικά και σιγά σιγά μαραζώνεις!