Οι ισπανικές τράπεζες παρέα με τις ιρλανδικές είχαν δανείσει τον άμπακα σε οικοδομικές εταιρίες και σε στεγαστικά δάνεια, φυσικά όχι με το αζημίωτο, μιας και είχαν βρει τη χρυσή αγελάδα τού να κερδίζουν άκοπα και σίγουρα, όπως νόμιζαν. Ενώ όλος ο ψόγος έπεφτε και συνεχίζει ακόμα να πέφτει, (τι σου είναι ένα επιτυχημένο προπαγανδιστικό σλόγκαν!), στους άσωτους νότιους που κατανάλωναν περισσότερο απ’ όσο έβγαζαν, ελάχιστες είναι οι μομφές εναντίον των δανειοδοτικών ιδρυμάτων. Πόσο μάλλον οι τιμωρίες.
Με τη μόχλευση των ευρωπαϊκών τραπεζών, ίσαμε και 25 φορές πάνω από τα ίδια τους κεφάλαια, και επιπλέον με την ΕΚΤ να κρατάει τα σκήπτρα, οι τράπεζες φέρονταν τουλάχιστον εξ ίσου απερίσκεπτα με τους δανειζόμενους. Αν οι τελευταίοι δανείζονταν παραπάνω απ’ όσο κρατούσαν τα κότσια τους, οι τράπεζες δάνειζαν πολύ παραπάνω απ’ όσο άντεχαν τα ταμεία τους.
Η διαφορά στην αντιμετώπιση όμως είναι σοκαριστική. Οι μεν τιμωρούνται δια της ανεργίας, χρεοκοπίας, αυτοκτονίας κλπ, ενώ οι δεύτερες επιβραβεύονται και μάλιστα με τη χορηγία αυτών που έχουν ήδη τιμωρηθεί! Δηλαδή τιμωρούνται διπλά. Και αυτό ονομάζεται δικαιοσύνη και υπευθυνότητα.
Η Ευρώπη λοιπόν, σε όλη της τη διαστροφή!
Η καλπάζουσα ανεργία και η επιβληθείσα στην Ισπανία λιτότητα, την οποία σημειωτέον οι ισπανοί ψηφοφόροι την επιζήτησαν ως μάννα εξ ουρανού, στέλνοντας στο σπίτι του τον Θαπατέρο για τον λιγότερο κουβαρντά Ραχόι, μείωσαν την ικανότητα των δανειοληπτών να είναι συνεπείς με τις δόσεις τους. Τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται είναι σε ποσοστό πολλαπλάσια απ’ ότι τα ελληνικά, ενώ η δραματική πτώση των τιμών των ακινήτων δεν προσφέρεται για πωλήσεις και μερικές εξοφλήσεις δανείων.
Οι ισπανικές λοιπόν τράπεζες περιέρχονται σε δεινή θέση για το λόγο ότι δάνειζαν σε ό,τι πετούσε και σ’ ό,τι περνούσε από μπροστά τους. Και αντί να δανειστούν οι ίδιες κι οι μέτοχοί τους, για να μπαλώσουν τις ζημιές, τις οποίες αυτές δημιούργησαν, βάζουν μπροστά τους ίδιους τους ισπανούς να δανειστούν για χάρη τους. Είναι σαν να έχεις εσύ πρόβλημα ρευστού και να αναγκάζεις με το στανιό τον γείτονα να πάρει δάνειο, να σου το παραδώσει και επιπλέον να αναλάβει την υποχρέωση να το εξοφλεί, μειώνοντας δραματικά το βιοτικό του επίπεδο, λόγω της έκτακτης αυτής υποχρέωσης. Πώς θα αποκαλούσε τον γείτονα ένας τρίτος; Δεν χρειάζεται σκέψη. Από «Μ» αρχίζει.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας. Οι τράπεζες τραβάνε κάτω την Ισπανία, και μαζί μ’ αυτή κι όλους της τους επιβάτες. Εκτός από τους τραπεζίτες. Αυτοί συνεχίζουν την κρουαζιέρα σε τόπους εξωτικούς.
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
"οι τράπεζες φέρονταν τουλάχιστον εξ ίσου απερίσκεπτα με τους δανειζόμενους."
Εδώ θα σου τη βγω από τα αριστερά. Οι τράπεζες έχουν πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, γιατί είχαν τη γνώση της λειτουργίας του συστήματος και των κινδύνων, καθώς και την εξουσία να χορηγήσουν ή όχι τα δάνεια.
"Οι ισπανικές λοιπόν τράπεζες περιέρχονται σε δεινή θέση για το λόγο ότι δάνειζαν σε ό,τι πετούσε και σ’ ό,τι περνούσε από μπροστά τους."
Από την άλλη, αν οι τράπεζες δεν δάνειζαν "σ’ ό,τι περνούσε από μπροστά τους", οι κατασκευαστές δεν θα έφτιαχναν οικοδομές και άρα η ανεργία θα ήταν τεράστιο πρόβλημα από καιρό. Με αυτό θέλω να πω, όχι ότι καλώς δανείστηκαν κατασκευαστές και καταναλωτές, αλλά ότι, όταν μια οικονομία έχει διαρθρωτικά προβλήματα, τα μπαλώματα δεν λειτουργούν για πολύ.
Ωστόσο, με τις κρατικοποιήσεις οι μέτοχοι χάνουν τις μετοχές τους και άρα τα χρήματά τους. Και στα δικά μας.
Και η μεγάλη πλάκα είναι ότι με τα μέτρα λιτότητα που επιβάλουν πέφτει άτακτα και η οικονομία της Ισπανία η οποία δεν είχε τόσο μεγάλα προβλήματα όσο η ελληνική.
Έτσι με αυτά τα μέτρα λιτότητας που παίρνει και θα πάρει ακόμη, θα φτάσει στο τέλος στα ίδια χάλια με εμάς.
μία καλή είδηση των τελευταίων ημερών είναι η ένωση των μεγάλων τραπεζιτών Ροκφέλερ-Ροτσίλντ
μπορεί να μην ενοχλήθηκαν ίδιαίτερα κατά τις κρουαζέριες τους, αποφάσισαν όμως από του χρόνου να ξεκινήσουν να πηγαίνουν μαζί με ένα όμως σκάφος
http://www.youtube.com/watch?v=sc3Ih9xNyo4&feature=related
Αναρχοφιλ.,
παντου υπαρχουν ορια. Αμα τα ξεπερασεις υπαρχουν συνεπειες. Τις βλεπουμε, αλλωστε.
Στην Ισπανια η ανεργια ηταν ηδη υψηλη, ακομα και κατα τη διαρκεια του οικοδομικου οργασμου.
Οι ελληνικες τραπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθουν αλλα δεν βλεπω να τις χανουν οι μετοχοι.
Αλλα ας πουμε οτι κρατικοποιουνται. Θα τις ντυσουμε, θα τις συγυρισουμε, θα τις νοικοκυρεψουμε, και μετα θα τις παραδωσουμε στους παλαιους ιδιοκτητες, αντι "συμβολικου αντιτιμου".
Greek Rider,
το σεναριο εξελίσσεται όπως και εδω. Οι υποβαθμισεις θα πηγαινουν πιγκ πονγκ: απο τραπεζες σε κρατος, και πισω παλι σε τραπεζες, και μετα πισω στο κρατος κοκ.
geokalp,
επεσε λιτοτητα και στους Ροτσιλντ? Παει, ερχεται η συντελεια!
herrk,
πολυ προφητικο, το κομματι!
Που το ξεθαψες!
Παντως πληροφορηθηκα, οτι χθες ο ισπανος διαιτητης μας φερθηκε χαλια, σαν να φταιγαμε εμεις που επεσε η Ισπανια.
Ντροπη, ντροπη στον ισπανο διαιτητη!
Εδώ δε μιλάμε για τραπεζική πίστη του 4%, αλλά του 450% απιστία... Και όχι, πρέπει την τραπεζική απιστια να την πληρώσουν οι λαοί με χρηματοδότηση, με εγγυήσεις και βεβαίως χωρίς κρατικοποίηση του κατά τα άλλα αγορασμένης τράπεζας (όπως απαιτούν οι νόμοι στην ΕΕ), για την εγγύηση των καταθέσεων (βέβαια οι σχετικοί νόμοι συνήθως προβλέπουν και διαγραφή δανείων κλπ).
Αυτό δεν είναι "η ευρώπη σ' όλη της τη διαστροφή", αυτό είναι το "χρηματοπιστωτικό σε όλη του τη διαστροφή και η ευρώπη με τα μυαλά στα κάγκελα"
Δημοσίευση σχολίου