Τυχεροί αυτοί που κληρονομούν βιβλία. Ακόμα πιο τυχεροί, αυτοί που τα κληρονομούν από τους παππούδες τους, που έφτασαν στα χέρια τους σα τη σκυτάλη από γενιά σε γενιά. Μεγάλες και παλιές βιβλιοθήκες, συνήθως μαρτυρούν και καλή γενιά, και σπάνια έρχονται μόνες τους. Φέρνουν μαζί τους και σπίτια και ακίνητα και προπαντός ένα καλό όνομα. Μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία που αφορά μόνο λίγους. Απελπιστικά λίγους.
Οι προηγούμενες γενιές, στην πλειονότητά τους δεν είχαν ούτε την ευχέρεια, ούτε την παιδεία να μαζεύουνε βιβλία. Δεν είχαν καν το χρόνο να τα διαβάζουν, άσε και που οι περισσότεροι ήταν ακόμα αγράμματοι. Δύσκολο να κληρονομήσεις βιβλία από πατέρα, και από παππού ακόμα δυσκολότερο. Τα βιβλιοπωλεία άρχισαν να ξεχωρίζουν απ’ τα χαρτοπωλεία και να γεμίζουν με βιβλία, μόνο μετά τη μεταπολίτευση. Πιο πριν κανένας καζαμίας τα Χριστούγεννα, και τίποτε φυλλάδες για κατηχητικά, που στην καλύτερη περίπτωση καταλήγανε, αν όχι στους καμπινέδες και τα ψαράδικα, σίγουρα στις γκαζιέρες και τις φουφούδες σαν προσάναμμα.
Οι αριστεροί συγκριτικά με τους δεξιούς, αν και πιο πένητες καθ’ ότι αποκλεισμένοι, ήταν πιο μελετηροί και βιβλιόφιλοι. Διάκριση που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, όπως δείχνουν οι στατιστικές του ΕΚΕΒΙ. Δεν γίνεται επανάσταση χωρίς συνείδηση και συνείδηση, χωρίς το σμίλευμα που της προξενεί η επαφή με την επαναστατική γραμματεία, δύσκολα αποκτιέται. Άσε και που οι αριστεροί είχαν και όλο το χρόνο να μελετήσουν, καθώς και τους δασκάλους, για όσους δεν ήξεραν, να τους μάθουν ανάγνωση και διαλεκτική, τα δύσκολα βράδια στα ανεμοδαρμένα ξερονήσια του Αιγαίου.
Απ’ τον πατέρα μου κληρονόμησα κάποια λίγα βιβλία, κατά πως φαίνεται της κατοπινής φιλελεύθερης περιόδου του. Απ’ όσο θυμάμαι, Ρουσσώ, Μπαλζάκ, πολλές ιστορίες, ελληνικές και ξένες, πολύ Ντοστογιέφσκι, ελάχιστο Τολστόι, Καζαντζάκη, Λουντέμη και πάλι Λουντέμη, πολύ Γαλλική Επανάσταση και οπωσδήποτε όλους τους τόμους της εγκυκλοπαίδειας του Hλίου. Και λεξικά. Ελληνικά και ξένα.
Δεν έχω πολλά να θυμηθώ απ’ αυτόν, και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια που έφυγε απ’ τη ζωή στα ξαφνικά, προσπαθώ να τον ανασυστήσω στη μνήμη μου μέσα από τα βιβλία του. Πρώτα από αυτά που διάβαζε και δεύτερο από τις κάποιες σημειώσεις που κράταγε στο περιθώριο. Ανεξίτηλες και φρέσκες σαν να ‘ταν μόλις χθες το μολύβι που χάραζε το χαρτί, και που τότε δεν γνώριζε ότι χάραζε και κάτι απ’ την ψυχή του.
Σιγά-σιγά μάζεψα και τα δικά μου βιβλία. Με τα χρόνια ήρθαν κι έγιναν αρκετά, ώστε να μπορώ στο μέλλον να κληροδοτήσω στα παιδιά μου μια βιβλιοθήκη. Με τη διαφορά όμως, μόνον αυτή, χωρίς τα συνοδευτικά ακίνητα και σπίτια. Κι αν δεν τη θέλουν, δε βαριέσαι, θα τη χαρίσω στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου για τα παιδιά εκείνα που οι γονείς τους δεν πρόλαβαν να χτίσουν μια δικιά τους. Ένα βιβλίο ποτέ δεν πρέπει, να πάει χαμένο! Λες κι έχουν κάτι μαγικό οι λέξεις, που ακόμα και το πιο ξερό κι άγονο χωράφι, με κάποιο τρόπο θα το κάνουν να καρπίσει.
Χθες, δεν ξέρω τι μού ‘ρθε και πήρα να σκαλίζω μια γωνιά της βιβλιοθήκης που είχα χρόνια να την πιάσω. Ξεφύλλισα μερικά βιβλία ψάχνοντας κάτι, και ξεφυσώντας τη σκόνη θαρρείς ξεφύσησα και τα χρόνια. Τράβηξα ένα στην τύχη και άρχισα να το διαβάζω ανυποψίαστη, μέχρι που στο γύρισμα μιας σελίδας έπεσα ξαφνικά σ’ ένα χωράφι από υπογραμμίσεις, τις δικές μου υπογραμμίσεις, που είχαν γίνει, ένας θεός ξέρει, πόσα χρόνια πριν και κάτω από ποια ακατανόητη έξαψη. Κι εκείνη τη στιγμή αναστατώθηκα.
Τι να ‘ταν αυτό, ποια να ‘ταν αυτή η καινούργια αλήθεια που είχε φανερωθεί στα μάτια μου τότε, για να οδηγήσει το χέρι μου, το νεανικό, να χαράξει αυτά τα βαθιά και έντονα κατάμαυρα αυλάκια; Και τι να ‘ταν αυτό που με αναστάτωνε τώρα; Η συνειδητοποίηση του χρόνου που πέρασε; Η αναπάντεχη συνάντηση με μένα την ίδια, που δεν ήξερα καν αν ήταν η ίδια ή κάποια άλλη που είχα ξεχάσει; Η αμηχανία, ίσως και ο φόβος από τη συνάντηση αυτή, όπως με κάποιο πρόσωπο δικό μας που οι δρόμοι κάποτε μάς φέρανε μακριά και μετά από χρόνια κάποιοι άλλοι τυχαία μάς ξανασμίξανε; Ή η στιγμιαία, ταυτόχρονη συνάντηση του παρελθόντος με το παρόν πάνω στην υπογραμμισμένη σελίδα όπου για τόσα χρόνια είχε στρογγυλοκαθίσει ανενόχλητο;
Και ποια ήταν αυτή που υπογράμμιζε τότε και τι σχέση έχει με αυτή που τις διαβάζει τώρα; Αν έσερνε το μολύβι της σήμερα θα υπογράμμιζε τις ίδιες ακριβώς γραμμές ή θα τις χλεύαζε σαν πρωτόγονες κι ανόητες και θα τις προσπερνούσε με έπαρση; Θα ένοιωθε τάχατες ντροπή γι αυτό το ανώριμο και αλαζονικό πλάσμα που ήταν τότε, όταν μάλιστα κάθε άλλο παρά τέτοιο νόμιζε ότι ήταν; Ή θα ένοιωθε ανακούφιση αν ανακάλυπτε ότι δεν ήταν ανόητη τότε, και ότι και σήμερα τα ίδια ακριβώς θα τη συγκινούσαν και τα ίδια ακριβώς θα υπογράμμιζε; Θα ήταν όμως ανακούφιση; Ή αντίθετα, θα ήταν δείκτης μιας αναίσχυντης πνευματικής στασιμότητας που μετά τόσα χρόνια, επιμένει να την κρατά αγκυλωμένη στις ίδιες και ίδιες ακριβώς ιδεοληψίες και εμμονές; Δύσκολο να πεις ποιος βγαίνει κερδισμένος από μια τέτοια σύγκριση.
Έτσι, το ξαναδιάβασμα ενός βιβλίου που πρωτοδιαβάστηκε πριν από πολλά χρόνια δεν είναι μια απλή υπόθεση, ειδικά αν πρόκειται για βιβλίο δουλεμένο, με σημειώσεις στα περιθώρια και προτάσεις που υπογραμμίστηκαν. Έχει ψυχικό κόστος και κρύβει αρκετές εκπλήξεις, κάποιες φορές μάλιστα και οδυνηρές. Αν οι υπογραμμίσεις σε διαφορετικές εποχές γίνονταν με διαφορετικό χρώμα, το βιβλίο δεν θα ήταν παρά ένας ανάγλυφος χάρτης των διαφόρων σταδίων της πνευματικής εξέλιξης του αναγνώστη. Καθώς αυτός ωριμάζει, αλλάζουν και τα νοήματα που θεωρεί σημαντικά, ώστε σε ένα τελικό στάδιο όπου όλα γίνονται καθαρά και διάφανα, να μην χρειάζεται να σύρει πια καμιά παραπάνω γραμμή στην τυπωμένη σελίδα.
Και να μη χρειάζεται να μπαίνει σε ψυχοφθόρες ενδοσκοπήσεις και συγκρίσεις.
Και μ’ αυτά και με ‘κείνα πέρασε η ώρα, ένοιωσα βαριά και κουρασμένη και έσυρα στο κρεβάτι μου.
Αναρτήσεις
78 σχόλια:
Διαβλέπω τουλάχιστον δυο αντιφάσεις στη σημερινή σας ανάρτηση .
Η πρώτη και θεμελιακή είναι ότι δεν είναι καθόλου κυνική η αυτοσαρκαστική για να δικαιολογήσει το όνομα σας ,μήπως πρέπει να αναθεωρήσετε?? Θα προτείνω ξανά το lyrical και ξέρω τουλάχιστον μια αναγνώστρια σας που θα συμφωνήσει μαζί μου και εννοώ το δίχως άλλο την Κατερίνα.
Η δεύτερη αντίφαση προκύπτει από τη σύγκριση της σημερινής σας ανάρτησης με εκείνη την παλαιότερη υπό τον τίτλο «ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ»
εκτός και αν εκλάβουμε την σημερινή ανάρτηση σαν ένα επιπρόσθετο επιχείρημα υπέρ του ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ.
Συνεχίζοντας θα σεβαστώ τις προσωπικές σας αποκαλύψεις και θα κάνω και εγώ μια .
Τον Πατέρα μου δεν τον πρόλαβα ,η καλύτερα δεν με πρόλαβε εκείνος ,το μόνο βιβλίο που μου κληροδότησε είναι ένα τεράστιο δερματόδετο Ελληνοαγγλικο και Αγγλοελληνικο Λεξικό ναυτικών όρων ,στο εξώφυλλο με χρυσοτυπια γράφει το όνομα του ,είναι έκδοσης 1936 .Τα φύλλα του είναι κιτρινισμένα και λεπτά πολύ λεπτά που κάθε φορά που τα γυρίζεις φοβάσαι να μην σκιστούν ,και η μυρωδιά εκείνη η μυρωδιά ,για τη μυρωδιά των παλιών βιβλίων δεν γράψατε τίποτα αγαπητή ,επιτρέψτε μου, lyrical
Κατά τα άλλα κάποια μεγαλύτερα ξαδέλφια μου κληροδότησαν όλα τα κλασσικά τα εικονογραφημένα μικρά και μεγάλα και με έκαναν ευτυχή Τα .Λούκι Λουκ , Αστεριξ, Ιζνογκουντ τα μάζεψα ένα ένα με κόπο μόνος μου (αργότερα και το Penthouse) και έτσι εντρύφησα στην κλασσική παιδεία…
Εξοχο κείμενο παλιοκυνική μου, με συγκίνησες καθότι δεν έχω αγαπημένο βιβλίο που να μην είναι κατασημειωμένο σε βαθμό ημικαταστροφής. Δυστυχώς, ελαχιστα βιβλία καταφεερα να κληρονομήσω εγω ααπο τον πατερα μου, παρότι υπήρχαν πολλά στο σπίτι. διότι σε μια περίοδο τρελής πείνας τα πουλησε. Ετσι κι αλλιως ομως εκείνος ήταν οπαδός της ατσαλακωτης σελίδας οποτε δεν θα είχα να συγκρίνω. Η δική μου κληρονομιά στα παιδιά θα περιλαμβάνει χιλιάδες βιβλία, εκατονταδες εκ των οποίων τόσο χρησιμοποιημένα που εύχομαι να με διαβάζουν κι εμένα διαβαζοντάς τα, αν υποτεθεί πως θα τα διαβάσουν ποτέ.
Θες να τα φτιάξουμε τώρα η αύριο; Θα καθόμαστε αμίλητοι κάτω απο τα πεύκα και θα μουτζουρώνουμε βιβλία και μετα θα τα ανταλλασουμε να δουμε τι μουτζούρωσε ο καθείς!
:ΡΡΡΡ
Η ερευνήτρια και λογοτέχνης;
Μπράβο Cynical, προσωπικά... σε προτιμώ οταν γράφεις αυτά τα κείμενα, ο καθέναςκαι οι αδυναμίες του...
"Ή η στιγμιαία, ταυτόχρονη συνάντηση του παρελθόντος με το παρόν"... την ξέρω τη στιγμή, εκεί γίνονται η εκρήξεις...η ύλη συγκρούεται με την αντιύλη...
Ο δικός μου πατέρας δεν μου άφησε βιβλία, κληρονόμησα στα 15 μου την βιβλιοθήκη μιάς θείας μου, της "κουλτουρέ"- έτσι την έλεγαν τότε- η μητέρα μου ήθελε να τα πετάξει, εγώ τα κράτησα, και δεν έχασα... σήμερα είναι η δεύτερη αγάπη μου μετά την φωτογραφία.
Να είσαι καλά, να γράφεις έτσι...
Καλημέρα de profundis. Το Cynical δεν αλλάζει με κανενα τροπο! Ας αλλάξει το λεξικό τον ορισμό της λέξης.
Αντιφάσεις στη Cynical? ΠOTE!!!
Γιατό ομως σας παρακίνησε η σημερινη ανάρτηση να κόψετε το διάβασμα? Μήπως από την πολύ συγκίνηση που μπορεί να ανεβάσει την πίεση;
Έχει αυτο το λεξικο και τους ανέμους μέσα; Πάντα με συγκινουσαν τα ονόματά τους, όταν δεν με παρέσερναν οι ίδιοι.
Η μυρωδια των βιβλίων αποτελει υλικο για αλλη αναρτηση. Αν δωσει αδεια βεβαια ο Κουμανταρεας.
Δεν κατάλαβα καλά, το Play Boy γιατί το περιφρονήσατε;
Καλημέρα Νομάδα. Σας ξέρω εσας τους βιβλιόφιλους! Τα τσακίζετε τα βιβλία. Τα ρημάζετε. Τα πονάτε. Τα χαρακώνετε. Τα δέρνετε.
Τι θα παραδώσεις στα παιδιά σου, το σκέφτηκες; Ένα ρημαδιό. Τι θα εχουν να πουλήσουν τα καημενάκια;
Πώς είπες; Χιλιάδες; Αν υπολογίσουμε στο περιπου 15 ευρώ το καθενα, επί 5000 (ένα λογικ, τυπικό νούμερο του μέσου έλληνα) τότε βρισκεσαι με μια περιουσια 75000 ευρώ. Αντι να καθονται στη βιβλιοθηκη, Νομάδα, δεν τα βαζεις στον τοκο σε μια προθεσμιακή;
Τι να μουτζουρώνουμε Νομάδα,τα χιλιομουτζουρωμένα; Τον μουτζούρη θα παίζουμε στο τέλος; Ασε ν' ανεβουν πρώτα τα επιτοκια και το ξανασυζητάμε.
Καλημέρα de la Mettrie.
Πες το καλύτερα, η ερευνήτρια που θα ηθελε να ηταν λογοτεχνης. Το καταλαβα λιγο αργα.
"...η ύλη συγκρούεται με την αντιύλη..."
Καλά, ο de la mettrie και ..φυσικός;;
Αυτη η θεια η "κουλτουρε" άφησε μαζι με τη βιβλιοθηκη και τιποτε άλλο;
Το Play Boy ήταν και είναι πολύ συντηρητικό και καθώς πρέπει σε καμία περίπτωση δεν κάλυπτε τις επαναστατικές αναζητήσεις της γενιάς μου.
Ανεμοδούρι έχω ,το απέκτησα μόνος μου αλλά δεν με βοήθησε, όχι στο να αποφύγω τους άνεμους αλλά την άπνοια.
Εμένα πάλι είναι πιτσιρικάδες οι γονείς, οπότε δεν έχω κληρονομήσει τίποτα και...δεν βιάζομαι καθόλου. Πάντως στο σπίτι μόνο βιβλία υπάρχουν. Και αγοράζουν συνέχεια! Αφού απορώ πότε τα διαβάζουν. Εγώ πάλι πολύ επιλεκτικός.
Τα παιδιά σου cynical δεν τα ρώτησες αν θέλουν τη βιβλιοθήκη. Πάντως αν ποτέ το ρωτήσεις θα σου απαντήσουν ότι θα την προτιμούσαν ψηφιακή. Ξέρω, ξέρω "τη μυρωδιά του παλιού βιβλίου που είναι...". Καλά αν απιμένεις θα σου στέλνω τα σχόλια μου με το ταχυδρομείο! :)
@de profundis
Και εγώ τα μαζεύω τα Λούκι Λουκ , Αστεριξ, Ιζνογκουντ. Και τον Αρκά. Αν και τώρα τελευταία τα βρήκα (σχεδόν) όλα ψηφιακά (του Αρκά) και σταμάτησα!
de Profundis,έχετε δικαιο, κακό πράγμα η άπνοια. Μήπως θα πρεπει να πάτε σε ψηλότερο όροφο, που να φυσάει λιγάκι ;
Μου αναψατε την περιεργεια και θα ηθελα να μαθαινα λιγάκι για την επαναστοσυνη του Pent House. Eμεις τα κοριτσια δεν ειχαμε τη δυνατοτητα τετοιων συγκρισεων. Παντα αδικημενες..
Γεια σου NdN. Γονεις ειναι αυτοί που χασομεράνε ολη μερα στο διαβασμα; Γιαυτο πηρες των ομματιων σου και εφυγες μακρια. Τωρα σε καταλαβαινω.. Εσυ NdN μου στον Τερλέγκα. Τα παιδια παντα ξεπερνανε τους γονεις τους.
Το παιδι τα τελευταια πεντε χρονια παιζει και διαβαζει μονο WoW. Οτιδηποτε εντυπο του προκαλει αλλεργια.
Τι υπαινισεσαι για τις μυρωδιες των παλαιων βιβλιων;;
@cynical μου άρεσε πολύ η σημερινή σου δημοσίευση, ειδικά η διάκριση των κατηγοριών που κάνεις στις πρώτες παραγράφους καθώς και αυτό με τις σημειώσεις.
Εγώ ξαναδιαβάζω τα βιβλία και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σημείωσα κάποιες προτάσεις πριν από αρκετά χρόνια. Μόνο εκεί που έχω γράψει δίπλα το τι σκεφτόμουν βγάζω άκρη και ανακαλύπτω ότι τότε έβλεπα τα πράγματα τελείως διαφορετικά.
Νομίζω ότι ένα σημειωμένο βιβλίο αξίζει πολύ περισσότερο από ένα "καθαρό" και ατσαλάκωτο. Ιδίως για τον ιδιοκτήτη.
Μια απορία: γιατί εκτός Αθηνών δεν υπάρχουν μεγάλες βιβλιοθήκες; Πας στις βιβλιοθήκες μιας μεγάλης πόλης και βλέπεις ελάχιστα βιβλία καμία ανανέωση κτλ, κτλ.
Στις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες μόνο αν είσαι φοιτητής ή εκπαιδευτικό προσωπικό σου παρέχονται υπηρεσίες.
Παράλληλα όμως φτιάχνονται στάδια, γίνονται γιορτές, στολίζουν τις πόλεις τα Χριστούγεννα και το Πάσχα χαλάνε λεφτά σε παρελάσεις Μεταξικού χαρακτήρα κτλ.
Μήπως όντως είναι ένα ταμπού το βιβλίο και προνόμιο μόνο των προνομιούχων;
Γιατί δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες με εκατομμύρια βιβλία όπως στο εξωτερικό; Με βιβλία από όλο τον κόσμο. 3 βιβλιοθήκες με εκατομ. βιβλία η κάθε μία σε όλη την Ελλάδα με πρόσβαση από όλους και με άνοιγμα των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών στο κοινό και παράλληλες επενδύσεις κάποιων πολλών εκατομμυρίων ευρώ από τους δήμους στις βιβλιοθήκες τους θα έλυνε το πρόβλημα.
ΤΟ πιο φοβερό είναι να βλέπεις ότι αυτά που κάποτε θεωρούσες σημαντικά σήμερα δεν σημαίνουν τίποτα. Αυτό είναι το πιο απαίσιο γιατί νιώθεις ότι πέθανε ο παλιός σου εαυτός. Είναι σαν να έχεις πάθει αγνωσία να κοιτάς δηλαδή τον εαυτό σου στον καθρέπτη και να μην τον αναγνωρίζεις.
Πάντως cynical σήμερα "έγραψες" κυριολεκτικά! Ξέρεις είναι πολύ σπάνιο να διαβάζεις κάτι που ο άλλος σου γράφει δωρεάν (!) και εσύ να το απολαμβάνεις επίσης δωρεάν και να μπαίνεις σε σκέψεις και να ευχαριστιέσαι. Και στο γράψιμό σου έχεις κάποιες στιγμές πολύ υψηλής ποιότητας που σπανίζουν ιδιαίτερα.
Ειλικρινά κάνεις καλό που διατηρείς το blog σου σε όσους μπορούν να το εκτιμήσουν. (Παρόμοιο τόσο θερμό σχόλιο έχω γράψει μόνο για τον Περαστικό και το Στόμα του Λύκου). Καλλιτεχνικά είσαστε πολύ κοντά.
Ελπίζω μόνο να μην αρχίσεις να μας χρεώνεις...
Αχ, βρε …Lyrical, ώρες ώρες το blogging, είναι μαγικό.
Και ....μήπως είσαι μάγισσα;;;
Έζησα σε ένα σπίτι που μπορεί να μετρούσαμε τα καθημερινά, αλλά δεν μπορούσαμε να μετρήσουμε την .....ανάσα του πατέρα μου. Και η ανάσα του πατέρα μου, ήταν και είναι τα βιβλία.
Και όχι, ότι κι ότι βιβλία. Τα παλιά βιβλία.
Πρώτες εκδόσεις, δεύτερες, τα βιβλία με παρελθόν και ...ίσως κανένα μέλλον.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η ανταμοιβή μου στην ευταξία, στον καλό βαθμό ήταν να τα αγγίξω.
Και μαζί με αυτά και εκείνον.
Πέρασα όλη την παιδική μου ηλικία, κάτω από την σκάλα, του μαγαζιού ενός φίλου του, παλαιοπώλη βιβλίων. Να τους ακούω να κουβεντιάζουν ώρες ατέλειωτες. Σαν τους ναυτικούς που διηγούνται πως παλεύανε 10 μέρες στην θάλασσα με καρχαρίες, έτσι και εκείνοι .....μεγαλουργούσαν με μυθικούς πλειστηριασμούς, με μυθικές τυχαίες ανακαλύψεις.
Έμαθε μόνος του αγγλικά και γερμανικά μόνο για να διαβάζει. Δεν μπορεί να μιλήσει, δεν καταλαβαίνει όταν του μιλάς, αλλά όποτε θέλω κάποια λέξη στα αγγλικά, δεν χρησιμοποιώ το magenda, παίρνω τηλέφωνο εκείνον. Και την ξέρει πάντα.
Έκανε χρόνια να με αφήσει να τα ακουμπήσω μόνη μου. Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να μπω στο γραφείο του καπνίζοντας. Τα έπαιρνα, τα παίρνω στο χέρι μου, και νοιώθω τον τρόμο του ...μήπως δεν το προσέξω, μήπως δεν το χαϊδέψω.
Αν κάτι ζήλεψα πιο πολύ από οτιδήποτε στην ζωή μου, ήταν τα βιβλία του πατέρα μου. Χρόνια πίστευα ότι τα αγαπάει πιο πολύ από εμένα.
Συχώρα με, ήθελα πολύ καιρό να κάνω μια ανάρτηση για αυτό, αλλά ...μου έβγαινε ...κάπως σαν να τον αδικώ. Κι έτσι κάνοντας κατάχρηση του δικού σου σπιτιού ...την γράφω εδώ, την κάνω ...δημόσια εδώ, και ......Lyrical ...να μου την προσέχεις.
παρατηρω οτι οι περισσότεροι συνδεσαμε τα βιβλία με τη μορφη των Πατεραδων μας .
Κατι θα σημαίνει αυτό δεν μπορει να είναι τυχαίο.
Ευχομαι να μην διαβαζουν το blog οι ψυχαναλητες (η ορθογραφια ως εχει) αν και το πιθανοτερο ειναι να μην το διαβαζουν γιατι δεν διαβαζουν τιποτε χωρις να πληρωθουν πρωτα.
Να λοιπόν που συναντιόμαστε στο περιθώριο του χρόνου... Κι εγώ στις παλιές μου σημειώσεις στα περιθώρια βιβλίων που με επηρέασαν, ανακαλύπτω παραπομπές στο μέλλον...
Μπραβο για το κειμενο.Μπραβο.
Και μια μπηχτη: πως γινεται οι αριστεροι να ειναι οι βιβλιοφαγοι αλλα ταυτοχρονα οι πιο κολλημενοι?
(δεν εννοω εσενα,εσυ μου φαινεσαι ανοιχτομυαλη.Ασε που δεν ξερω αν εισαι κι αριστερη.)
Πες τα Cynical γιατί όταν τα λέω εγώ θυμώνει η μάνα μου. Πρέπει να μου τους άλλαξαν στην κλινική αυτούς τους γονείς. Δεν εξηγειται αλλιώς. Ολη μέρα διαβάζουν και το ακόμη πιο παράξενο είναι ότι όλα είναι στα Ελληνικά! Δηλαδή τόσοι λίγοι άνθρωποι μιλάνε στον πλανήτη ελληνικά, γιατί γραφονται τόσα πολλά βιβλία σε αυτή τη γλώσσα δεν κατάλαβα ποτέ μου!
Το άλλο δε με τη μουσική μη μου το θυμίζεις. Ακούνε κάτι «ποιοτικά». Νομίζω άντρας είναι αυτός που τα τραγουδάει, αλλά τον λένε Πόπη σαν τη γιαγιά του την Καλλιόπη. Και μια άλλη που τηλεφωνάει σε έναν Θωμά που όλο μιλάει. Πολύ ποιότητα για τα δικά μου γούστα, δε τη μπορώ δεν τη αντέχω!
Γι αυτό σου λέω εμπιστεύσου με και δεν θα χάσεις. Τουλάχιστον ο Βασίλης (ο Τερλέγκας) θα σου πει την αλήθεια. Δεν θα φορέσει ποτέ κουστούμι Armani για να σου τραγουδήσει στο Μέγαρο με 50 ευρώ εισητήριο. Μεγάλη ιστορία το σκυλάδικο, αλλά δεν θα πω άλλα γιατί θα πρέπει να ανάψω τσιγάρο και πάνε 4 μήνες που το έκοψα.
Πόσο δίκιο έχεις!! Μέσα στα παλιά μας βιβλία βρίσκουμε τον παλιό μας εαυτό και μαζί με τις σελίδες τους ξεδιπλώνουμε την ίδια μας την ύπαρξη τότε που έψαχνε να βρει απαντήσεις στα αμείλικτα ερωτήματα της ζωής!
Τα βιβλία δίνουν σοφία και με τη σοφία μπορεί κάποιος να αποκτήσει πλούτο, με τον πλούτο όμως κανείς δεν αγόρασε σοφία!!
Επομένως μη θλίβεσαι που κληρονόμησες μόνο βιβλία και όχι και ακίνητα ή άλλα αγαθά...
«Καλλίτερα ξυπόλυτος παρά χωρίς βιβλίο». Ιρλανδικό γνωμικό.
Σε ένα μαυριτανικό – μεσαιωνικό πύργο στη Ν. Πορτογαλία άνοιξα (το 1998) ένα βιβλίο φυσικής – φιλοσοφίας και είδα πλάι τις σημειώσεις. Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση παρ ότι δεν ήξερα να τις διαβάσω. Καλλιγραφική πέννα με όνομα και χρονολογία. Από το 1500 περίπου άρχιζαν οι σημειώσεις και κατέληγαν στον 19ο αιώνα διαδοχικά, όλες από γυναίκες! Δεν μου ξανάτυχε. Η ιδιοκτήτρια του πύργου το κατάλαβε και μου έδειχνε και άλλα τέτοια με καμάρι.
Το μίσος μου για το καταναγκαστικό σχολικό βιβλίο μετατράπηκε σε μεγάλη αγάπη με την απελευθέρωσή μου από σχολικές υποχρεώσεις στα 13 μου. Έκτοτε δεν νοώ τη ζωή μου χωρίς βιβλίο για κάθε είδους γνώση. Κληρονομιά δεν είχα ούτε ένα βιβλίο! Όλα τα μάζεψα μετά – όχι και πολλά. Ανάμεσά τους καμαρώνω και 7 πρώτους τόμους απάντων Λένιν που έμειναν θαμμένοι φυλαγμένοι βαθιά στο χώμα 7 χρόνια επί δικτατορίας. Έχω και μερικά τύπου "τσέπης" με γράμματα ψείρες και λεπτά φύλα (190 σελίδες 14Χ9,5Χ0,6 εκατοστά σαν σε ημερολογιάκι) και με απίστευτα εξώφυλλα όπως «ΤΟ ΝΕΟ ΑΟΣΜΟ ΛΑΚ» και μέσα «Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΟΥΤΣΚΙ» (!!!), «ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΖΕΝΙΤ ΑΜΕΡΙΚΗΣ» και μέσα «ΟΙ ΔΥΟ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» του Λένιν κ.α. Παράνομες εκδόσεις που κυκλοφορούσαν άλλες τη δεκαετία του ’50 και άλλες επί χούντας! Μιλάμε για ΤΗΝ πολυτέλεια της παρανομίας!
Έχω και τις σημειώσεις μου σε κάποια κλασσικά βιβλία που τώρα βοηθούν τα παιδιά μου. Και με ευγνωμονεί ο γιός μου που βρίσκει εύκολα τα κύρια και βασικά σημεία τονισμένα υπογραμμισμένα, σχολιασμένα... κάποια σχόλια φανερώνουν τη τότε αμάθειά μου και χαμογελώ. Τα ίδια σχόλια κάνει και ο Άρης. Ίδια σχόλια ίδιες απορίες.
Νομίζω Cynical περιγράφεις αυτό που σε όλους όσους αγαπούν τα βιβλία έχει συμβεί. Και οι πορείες τους πάνω σ’ αυτά δεν είναι και πολύ διαφορετικές.
Πέρα όμως από τα καλά θυμήθηκα και το γνωστό που κυκλοφορούσε το ’80 για τους νεόπλουτους με το καινούριο διαμέρισμα και τη σχέση τους με το βιβλίο: «Βιβλιοπώλη βάλε και 10 μέτρα βιβλία με δέρμα δαμάλας και χρυσά γράμματα για τη βιβλιοθήκη μας. Όχι περισσότερα, τόσα μέτρα χωράει»!!!
nelly πόσο κολλημένοι νομίζεις ότι είναι οι αριστεροί; Σαν αριστερός σε ρωτάω. Στη σημερινή διαδήλωση για τα φορολογικά άκουσα το «κολλημένο» σύνθημα «Αυτά τα μέτρα δε θα περάσουν» σκέφθηκα, πάλι τα ίδια λέμε και τα μέτρα δυστυχώς θα περάσουν και εσύ μαζί μου θα τα πληρώσεις. Εμείς κολλήσαμε, οι άλλοι δεν ξεκόλλησαν και η κυβέρνηση καταφέρνει να περάσει τα μέτρα… πως τα καταφέρνει; Μήπως επειδή εμείς είμαστε κολλημένοι ή επειδή οι άλλοι δεν ξεκολλάνε;;;; τι να κάνουμε δηλαδή για να αποφύγουμε τα μέτρα, να γίνουμε ευέλικτοι σαν τον Μικογιάν* ή τον Παναγόπουλο; Δυστυχώς αυτά μόνο στα ανέκδοτα γίνονται.
Στέργιος
*"Σύντροφε Μικογιάν πως και έφτασες στο Κρεμλίνο χωρίς να σε βρέξει ούτε μια σταγόνα από τη καταρρακτώδη βροχή;» - αλληγορικά πως επιβίωσες από Λένιν, Στάλιν, Κρουτσώφ και τώρα (1964) προεδρεύεις στη Κ.Ε για να βγει ο Μπρέζνιεφ; - «Η απάντηση είναι απλή σύντροφοι: πήγαινα μια από δω μια από κει, έκανα συνεχώς ζικ-ζακ και ώ του θαύματος απέφυγα ΟΛΕΣ τις... σταγόνες»! Σημείωση: ο Μικογιάν ήταν Αρμένος, ένας μικροσκοπικός άνθρωπος που δεν τον έπιανε το μάτι σου.
Επανέρχομαι για την αναφορά στον Παναγόπουλο που ίσως να μη φέρνει κανένα συνειρμό στη nelly .
Καλύτερο παράδειγμα "ευελιξίας" είναι ένας άλλος, Πρόεδρος της ΟΤΟΕ και κατόπιν της ΓΣΕΕ έβγαινε στους δρόμους φωνάζοντας «αυτά τα μέτρα δεν θα περάσουν» και ενίοτε έπαιζε ξύλο με τα ΜΑΤ. Βουλευτής, υφυπουργός και υπουργός της κυβέρνησης κατόπιν δήλωνε «αυτά τα μέτρα θα περάσουν» και ενίοτε έστελνε τα ΜΑΤ να δείρουν τους διαδηλωτές. Στο μεταξύ δεν ακύρωσε κανένα μέτρο από εκείνα που φώναζε ότι «δεν θα περάσουν». Τόση ευελιξία!!!! Και χιλιάδες κολλημένοι στη βλακεία τους τον ξαναψήφιζαν για βουλευτή.
Τι να πω;
Η Cynical το έχει πει. Είναι να μη δίνεις πάσα στον Στέργιο…
Στέργιος
ουδεποτε έχω αφήσει σημάδια σε σελίδες βιβλίων
να ανησυχώ ?
Το ερωτηματικό που υπογράμμισες, σου απαντήθηκε μετά από τόσο χρόνο;
Καλημέρα Rider.
Οταν διαβάζω τις σημειωσεις που ειχα κανει παλια κοιτάω να δω πια ήμουν εγω τότε κυρίως, παρά να καταλάβω απο τις σημειωσεις το κειμενο. Και νοιωθω πανατ ενα μούδιασμα. Αυτο προσπαθησα να περιγραψω.
Αναρωτιέσαι για τις δημόσιες βιβλιοθηκες. Εγω τις χρησιμοποιω κατα κορον. Στο δημο που μενω αλλα και στους ομορους, δεν ειχα ποτε προβλημα με αυτες. Ευρισκα αρκετα βιβλια που μ' ενδιεφεραν, και ειχα κάνει γνωριμια με τους υπευθυνους μαλιστα, οπου συζηταγαμε αρκετα και εκτος χωρου. Καθε αλλο εγκαταλελειμμενες ηταν. Ισως ετυχε.
Και σε οσες επαρχιακες πολεις εμεινα κατα καιρους ή βρεθηκα για λιγο παντα επισκεπτομουν τη δημοσια βιβλιοθηκη. Δεν ειχαν πολλά βιβλια αλλά δεν ηταν και κακες.
Σαν λαος δεν εχουμε μαθει να εκτιμούμε το δημοσιο και να απευθυνομαστε σ' αυτό. Ισως γιαυτο δεν υπαρχει πιεση και για βιβλιοθηκες. Πολλοί δεν ξερουν καν οτι υπαρχει μια βιβλιοθηκη στην περιοχη τους απ' όπου μπορουν να δανειστουν βιβλία.
Παντως απο βιβλιοπαραγωγη παμε πολυ καλα. Βγαινουν γυρω στους 9000 τιτλους ετησιως. Πού πανε ολα αυτα τα βιβλια; Αν δεν τα αγοραζουν (οι ιδιώτες πάντα) γιατι τότε τα εκδιδουν;
Επισης αυτη η πρωτοβουλια με τις λεσχες αναγνωσης φαινεται να περπαταει. Και τη βρισκω θετικη πρωτοβουλία.
Οι πανεπιστημιακες βιβλιοθηκες μπορουν να εξυπηρετησουν ενα περιορισμενο κοινο. Δεν γνωριζω τους κανονες λειτουργιας τους. Πρεπει να εξυπηρετουν κυριως τους φοιτητες και επειδη δεν υπάρχουν πολλα αντιτυπα για ολους, δεν το βρισκω παραλογο να ειναι κλειστες, στο δανεισμο εννοω. Αλλα αν θελεις να βγαλεις αρθρα σε φωτοτυπια, τοτε δεν υπάρχει κανενα προβλημα. Ολα τα περιοδικα ειναι προσβασιμα.
Τώρα που μου εβαλες στο μυαλο κατι σκεψεις, οπως χρεώσεις για αναγνωση αναρτησεων,άισθανομαι το ματι μου να γυαλίζει και να πονηρευει...
γειά σου κατερίνα. Τελικά όλο και πιο πολύ πείθομαι ότι στο βαθος βαθος, όλοι μας από την ιδια μαγιά είμαστε ζυμωμένοι. Τα ιδια πραγματα μας αγγιζουν, με μικρες μονο παραλλαγες και οι ευαισθησιες μας στο ιδιο καζανι βραζουν. Τα υλικα ειναι κοινα σε ολους. Άλλοι τα ζυμωσαν πιο πολύ , άλλοι πιο λίγο, άλλοι καθολου. Δεν αλλάζει όμως και πολύ. Αν τους τα δειξεις θα τ' αναγνωρισουν. Ίσως και να τ' αναδείξουν.
Κόρες και πατεράδες. Πονεμενες ιστοριες. Οι παλιοι πατεράδες ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν. Αγαπούσαν, αλλά δεν μπορουσαν να το δειξουν. Άλλα ήθελαν να πουν, αλλά η γλωσσα μπερδευοταν στο εβγα των λεξεων και άλλα τελικα ελεγαν. Αν ελεγαν και κατι τελικα.
Τυχερη που σου εδωσε βιβλια και την αγαπη γιαυτα. Και τυχερη που τον εχεις ακομα.
Οσο υπάρχει και ειναι γερος ο server της google τα λογια σου θα ειναι φυλαγμενα σ' αυτη τη θεση. Αλλά και στο μυαλο μου.
Να εισαι καλά.
Και να πηγαινεις καμια φορά και να τα ξεσκονιζεις τα βιβλια...
Καλημερα de profundis, ευστοχη η παρατηρησή σου με τους πατεράδες. Οπως εγραφα και πιο πανω στην Κατερινα δυσκολες οι σχεσεις μ' αυτους. Και για τις κορες και για τους γιους. Δεν υπηρχε μεγαλη επαφη μαυτούς. Αλλιώς ηταν μεγαλωμενοι.
Οσο για τους ψυχαναλυτες, δεν τους χρειαζομαστε. Το κανουμε μονοι μας αργα αργα με το γραψιμο και το ..μπούρου μπούρου με τους φιλους...
Γεια σου Ιππότη! Τυχερός που συνομιλεις με το μέλλον. Εμενα ακομα με δενει το παρελθον με χιλιαδες μικρα καρφακια.
Καλημέρα Νέλλη. Κολλημένοι ειναι όσοι διαβαζουν ενα μονο βιβλιο και ενα μονο συγγραμμα. Ισχυει γενικώς. Εχεις παιδι μου αποδειξεις ότι οι δεξιοι ειναι ανοιχτόμυαλοι; Στατιστικες, διαγράμαμτα, θεωριες; Που ειναι θαμμένες;
Εγω παντως χρησιμοποιω και το δεξι και το αριστερο μου χερι και το δεξι και το αριστερο μερος του εγγεφαλου μου (αποδεδειγμενα με εγγεφαλογραφημα). Για το τι ειμαι θα το δειξει η ιστορια!!
ΝdN, οι γονείς συ χρειάζονται επειγόντως επιμόρφωση! Καλά που ειμαστε και μεις τα παιδια και τους φερνουμε στον ισιο δρομο.
Σχετικα με τον Τερλέγκα:
Τον ειδα για πρωτη φορα στο βιβλίο της Καρυστιάνη (στα ελληνικα) "Ο Άγιος της Μοναξιάς" και ταιριαζε πολυ στο κλιμα του χειμωνιατικου νησιού με τις τρελαμένες καθηγήτριες. Πολύ ωραιο βιβλίο. Αυτες ακουγανε τερλέγκα, πινανε κανενα ουίσκι και τη βρισκανε. (τροπος του λεγειν δηλαδη).
Μετα από καιρό μπηκα στην ιστοσελιδα του με περιπαικτικο σκπό , αλλά δεν ηταν αυτο που περιμενα και δεν εγραψα κατι σαρκαστικο οπως το ειχα αρχικά σκοπο. Σαν να τον σεβάστηκα. Ισως ειναι το ονομα και το ρημαδι το βιβλιο που τον παρεξηγησα. Θα πρεπει να το εξερευνησω το θεμα.
by the way ένα σκυλί Χαρά Βερρα ή κατι τετοιο το εχεις ακουστά;;
Ισως εσύ και οι φίλοι μπορούν να μου λύσουν μιά απορία.
Τις προάλλεςήμουν στην αθήνα,και μπήκα σε κετρικό βιβλιοπωλείο, να βρωκάποιο βιβλίο που με ενδίέφερε στα ελληνικά... και έμεινα κατάπληκτος! Τιπαραγωγη μυθιστορημάτων είναι αυτή! και οι συγγραφείς... κατά 90% γυναίκες.
Ξεφύλισα ένα-δύο έτσι, από περιέργεια... ρωμαντικά σκουπιδάκια, τα περισσότερα...
Ποιός αγοράζει αυτά τα βιβλία? Γιά να εκδίδονται σε τέτοιες... ποσότητες, θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει αγοραστικό κοινό. Ποιός τα διαβάζει; Υπάρχουν στατιστικά στοιχεία σχετικά;
Και τόσοι συγγραφείς; Κάποτε ήξερα ότι ο κάθε έλληνας και ποιητής... τώρα ο κάθε έλληνας - ή μάλλον η κάθε ελληνίδα- και συγγραφέας...
Τρέμε, Cynical... δεν γράφεις μελό... δεν βλέπω μέλλον γιά εσένα.
καλη σου μέρα Μαριάννα. Όχι καλή μου δεν θλίβομαι για τα ακινητα που δεν ηρθαν μαζι με τα βιβλια. Για αυτην που δεν μπορω να θυμηθω ποια ημουν στενοχωριεμαι. Σαν να λεω " Ποια ήταν αυτη η ανόητη που μου μουτζούρωνε τα βιβλία σε λάθος θεσεις;".
Δινουν σοφια τα βιβλια. Αλλά μεγαλυτερη τα λαθη που πληρώνουμε. Συμφωνεις;
Καλημερα de la Mettrie.
Ο,τι απορια εχεις σχετικα με βιβλιοπαραγωγή, αναγνωστικη συμπεριφορα θα τα βρεις στο link αυτο και εκει γυρω αν ψαξεις. Εχει ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΑΤΕΣ στατιστικεσ μερικες εκατονταδεσ σελιδεσ. Να εχεισ χρονο να ασχολεισαι.
http://book.culture.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=node&cnode=306
Αυτα που θεωρεις σκουπιδια δεν προφταινουν να κανουν εκδοσεις!!
Παγκόσμιο το φαινομενο. Για να το καταλαβουμε θα πρεπει να απαντησουμε στο ερωτημα "Πού διαβαζουμε";;
Ενας φιλος ειχε πει το εξης νόστιμο: "Ο κόσμος διαβαζει για να ξυπνήσει. Εμεις εδω διαβαζουμε για να κοιμηθούμε".
Τώρα... με σκότωσες!
Ομολογώ ότι και εγώ, διαβάζω τις περισσότερες φορές πριν κοιμηθώ...
Εχω όμως το ελαφρυντικό, ότι με μερικά βιβλία, απλά δεν κοιμάμαι... τραβάνε ως το πρωί...
Ευχαριστώ γιά το link.
κ.Κ.Κ.Μοίρη, εσεις θα αφήσετε τα σημάδια σας στο θεατρο...
@ de la mettrie
Θα πρεπει να διαβασεις τις αναρτησεις της cynical σχετικα με τη Φροσω και τοτε ισως να αναθεωρησης καποιες αποψεις σου σχετικα με τη γραφη της η μαλλον καλυτερα θα αποκτησεις πληρεστερη αποψη.
@de Profundis:
Μόλις τις διάβασα...αποκάλυψη! Best Seller θα γινόταν... εφάμιλλο των καλυτέρων, πολλα λεφτά...
Τώρα, de Profundis... να πω το κρίμα μου;
Μου άρεσε...
@de profundis ματυριάρη έ μαρτυριάρη. Έτσι κανουν οι φιλοι; Καινουργιος ηρθε ο de la mettrie στο βλογοσπιτο και αντι να του δειξεις το σαλονι τον εστειλες στις αποθηκες και στα υπόγεια.
Θα συμφωνήσω με τους άλλους. Ένα διακριτικά διαφορετικό κείμενο από αυτά που μας έχεις συνηθίσει. Καλό είναι να βλέπουμε και τέτοια κείμενα που και που.
Εγώ ευτυχώς κληρονόμησα μια αρκετή μεγάλη βιβλιοθήκη από τον παππού μου. Με αρκετά βιβλία κλασσικής λογοτεχνίας και μάλιστα καλών και παλαιών εκδόσεων. Είχε ένα ψώνιο είναι η αλήθεια.
Του πατέρα μου η βιβλιοθήκη είναι πολύ μεγάλη. Η δικιά μου δε εμπλουτίζεται συνεχώς. Αισιώς, λοιπόν, στην τελευταία καταλογογράφηση (προ 10ετίας βέβαια) αρθμούσαμε σύνολο τους 1.200 τίτλους.
Όνειρο ζωής θα έλεγα, να τα μαζέψω σε ένα χωρό δωμάτιο-βιβλιοθήκη!!!
Σπυρο, καλημερα και καλώς τονε. Το απάντησα με άλλο ερωτηματικό. Τα κρεμαω στη σειρα σε τσιγγελια για να μην χασω το μετρημα. Τρέμω τη μερά που θα ξυπνήσω χωρις να εχω ερωτηματικά.
Μπα, Cynical, μην ανησυχείς...
Είμαι συνηθισμένος στις αποθήκες και τα υπόγεια... δεν μεγάλωσα στις Βερσαλλίες...
Εξ άλλου, οι φωτογραφίες μου θυμίζουν πολλά... η μιά την κουζίνα του πατρικού μου-την ίδια τάξη είχε-, η άλλη τη μάνα μου να ωρύεται...
Τώρα... αν αυτή ΕΙΝΑΙ η κουζίνα σου, ή η φωτογραφία είναι... δικιά σου... το ξανασυζητάμε!
Δεν ντρέπεσαι @ de la mettrie που διαβαζεις πριν κοιμηθεις; Και πού κρατας τις σημειωσεις σου οταν γεμιζουν τα περιθωρια; Που βαζεις τα αλλα βιβλια για να διασταυρωνεις αυτα που διαβαζεις; Ετσι διαβαζει ο κοσμος; Με ενα μονο βιβλιο στο χερι;
@de la mettrie, τη φωτογραφια της κουζινας την κατοχύρωσε πρωτος ο swell. Με κατηγορησε μαλιστα οτι τον εξεθεσα χωρις να προλαβει να πλυνει τα πιατα του προηγουμενου χρονου.
Αγαπητή Αλσήνικαλ, με την ανάρτηση σας (απόδειξη της σοφίας που φέρνουν τα υπερεβδομήντα χρόνια ζωής) μου θυμίσατε τον πατέρα μου που μέχρι πριν δέκα χρόνια με είχε στα γόνατά του κάθε βράδυ και μου διάβαζε τις βιογραφίες του Φωτιάδη. Να 'στε πάντα καλά!
@VK μου, εσυ ο τακτικος και προσεκτικος αναγνωστης πώς παρελειψες να διαβασεις τα προηγούμενα αριστουργηματα μου, που με εξόρισαν απο τον κοσμο της cynical στον κόσμο της lyrical?
Νάτος, νατος με βιβλιοθηκη απο παππού και πατερα, που δεν ερχεται μονη της όπως σημειωσε η cynical! Φαινονται αυτα απο μακριά.
Μεχρις εδω μιλησαμε για πατεραδες βιβλιόφιλους μονο. θα σας σκασω το μυστικο ότι εμενα και η μανα μου μαζευει βιβλια, απο τη μερα που πεταξε στα σκουπιδια τις βελονες, το τσιγγελακι και το κοπανελι. Ξεκινησε απο Γιοβαννα, για να φτασει σημερα υπερηφανως στον Τζους.
1200 βιβλια, VK, απο τρεις βιβλιοθηκες;; Μόνο;; Για περασε σε παρακαλώ το απογευμα απο Πολιτεια , ελευθερουδακη, πρωτοπορεια και Ιανό.
Διαβαζα καπου οτι οταν ερχονταν επισκεπτες στο σπιτι του umbero Eco και επεφταν πανω στη βιβλιοθηκη του τον ρωταγαν με εκπληξη αν ειχε διαασει ολα αυτα τα βιβλια. Φυσικα τα βιβλια αποτελουν εργαλειο της δουλεια του και δεν ειναι υποχρεωτικο να τα εχει διαβασει ολα cover to cover. Τσαντισμενος λοιπον τους απαντουσε οτι αυτα που βλεπουν (φανταζομαι μερικες χιλιαδες), ειναι μονο τα βιβλια που εχει διαβασει τον τελευταιο χρονο!
@De profundis: Τί σ' έκανε να περάσεις από το Hustler στο Playboy;
Καλημέρα ακριτικέ Αl-swell. Και γω έλεγα απο που εμοιασε το παιδι του Νικηταρα και του Καραισκάκη;
@swell ρωταει ο de la mettrie αν καταφερες να πλύνεις τα πιατα, αυτα στην κουζινα της Φρόσως. Θυμάσαι;;
@Nelly: Οι αριστεροί "κόλλησαν" όταν διαλύθηκε η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Σ' αυτήν εναπόθεταν όλες τους τις ελπίδες. Γι' αυτό πάθαιναν αναφυλαξία όταν άκουγαν τον όρο σοσιαλφασισμός. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος για να κολλήσει.
Σε ό,τι αφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις της Cynical, επίτρεψέ μου ν' αποκαλύψω ότι χέρι χέρι με συχνό, γνωστό και "ρηχό" σχολιογράφο του blog της, ψήφισαν παρέα το ομώνυμο κόμμα.
Στέργιο, τώρα μετά τον Μεσαιωνικο Πύργο της Πορτογαλιας και τα φοβερά χειρογραφα, θέλεις να στρωθω και να δουλεψω στο "φοβερό" μου bauhaus γραφείο; με τα κακο-φωτοτυπημενα άρθα χυμα στο πάτωμα;
Και ο θαμμενος Λενιν; Ο τσιμεντωμένος Μαρξ; Ο,τι πρεπει για εκθεση. Δεν το σκεφτεσαι αμα μαζεψεις και αλλα;
Λεω τώρα: "Οταν γινεσαι πολύ ευέλικτος μετακινεισαι και δεξιοτερα". Θα το κοιτάξω μηπως και καταστει νομος της φυσης.
@Swell, φυλαξου από τον "συχνό, γνωστό και "ρηχό" σχολιογράφο του blog". Τσεκούρι κρατάει, χασαπομαχαιρο καταει, κάτσε λιγο να δω... Ναι, ναι και μεσα στο αεροπλανο για Ροδο τον βλεπω...
Η Αριστερά είναι τέκνο της ανάγκης της εργατικής τάξης να καταργήσει την εκμετάλλευσή της και να θέσει το δικό της πολιτικό και κοινωνικό σύστημα στη ιστορία. Δεν είναι τέκνο καμιάς Σοβιετικής Ένωσης ή Κίνας. Κάποιοι ίσως έτσι καταλάβουν ότι μερικοί κολλημένοι στο παρελθόν (και πού δεν υπάρχουν τέτοιοι;;;;) δεν είναι όλη Αριστερά.
Η Αριστερά γενικά σαν κοινωνική και πολιτική δύναμη φεύγει προς το μέλλον αξιολογώντας το παρελθόν της αλλά δε κολλάει. Δυστυχώς αυτό δε φαίνεται καθημερινά και κυριαρχεί η προπαγάνδα των αντιπάλων της ότι είναι κολλημένη, αναχρονιστική, καθυστερημένη… για τη ταμπακέρα των σημερινών αγώνων όμως και ποιος βγαίνει στους δρόμους κουβέντα, τουμπεκί.
Ύστερα επειδή δεν μας βλέπουν με τα «άρματα» οι απλοί, νομίζουν ότι χαθήκαμε και εμείς και η Αριστερά. Όταν θα ξυπνήσουν απότομα από κανένα δυναμικό πολιτικό εργατικό κίνημα θα τρίβουν τα μάτια τους. Μετά θα αρχίσουν άλλες προπαγάνδες γνωστές ήδη από το παρελθόν να μην αρχίσω να τις απαριθμώ… δεν θα μας λένε κολλημένους αλλά αιθεροβάμονες ,ονειροπόλους, και τη γνωστή συμβουλή: «κάτσε στα αυγά σου» που μεθερμηνεύεται γίνε κολλημένος στο όπως είναι τα πράγματα τι θες να αλλάξουν;;; και τι σε νοιάζει εσένα, εσύ θα σώσεις τον κόσμο….» τότε το κόλλημα θα είναι ευχή και μεγάλη «εξυπνάδα»…
Η πείρα μου είναι μεγάλη σε τέτοια ζητήματα δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου. Τα ξέρω λέξη – λέξη, κομμάτι - κομμάτι. Τα έζησα.
Όλα στο σκοπό να μην αναγεννηθεί η Αριστερά. Και κολλημένους θα μας πούνε και αιθεροβάμονες και αναχρονιστικούς και πολύ προχωρημένους που αυτά που λέμε είναι για μετά 500 χρόνια… αρκεί να μη θίξουμε το κατεστημένο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό τους πονάει και οι άλλοι, οι αγνοί μη αριστεροί ιδεολόγοι που κατηγορούν την Αριστερά ελαφρά τη καρδία θα πρέπει να συμφωνήσουν αν όταν φωνάζουμε κάτω η εκμετάλλευση ή κοινωνικοποίηση των πολυεθνικών είμαστε κολλημένοι ή προχωρημένοι. Διαφορετικά είναι αναξιόπιστοι.
Για την ώρα κάνουμε αυτοκριτική και συνεχίζουμε να διαβάζουμε, να ερευνούμε, να συσσωρεύουμε νέα πείρα να αξιολογούμε το παρελθόν και τις ήττες μας και να σημειώνουμε στα πλαϊνά των βιβλίων και των μικρών καθημερινών αγώνων ότι πρέπει να δούμε και τούτο να κάνουμε και το άλλο να ξεπεράσουμε τα λάθη, να σχεδιάσουμε το νέο όραμα…. Και θα αφήσουμε κάποιους να νομίζουν ότι κολλήσαμε στο 1990 ή εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε κάτι νεκρό. Αλλοίμονο αν οι δημοκράτες της πρώτης γαλλικής δημοκρατίας του Ροβεσπιέρου και της γκιλοτίνας εναπέθεταν τις ελπίδες τους για την αναγέννηση και τη νέα δημοκρατία τους σε αυτή που πέθανε.
Τι άτυχοι αυτοί στ αλήθεια όσοι νομίζουν ότι ακινησία νεκροταφείου απλώνεται στην Αριστερά! Που να ξέρουν όμως (αφού πέπλος σιωπής των αστικών μέσων τα σκεπάζει αυτά) τις νέες διεργασίες στα κεφάλια και τις συλλογικότητες εκατομμυρίων ανθρώπων για ένα νέο όραμα όχι από ιδεολογικό καπρίτσιο αλλά από την ανάγκη της κοινωνικής αλλαγής; Και αυτή η ανάγκη γεννά και αναγεννά αενάως την Αριστερά με διάφορες μορφές. Δεν τη γεννά κάποια σημαία του παρελθόντος.
Τέλος αν κάποιος έχει τόλμη να αναμετρηθεί με την άποψή του οτι ή Αριστερά κόλλησε ας πάρει μερικά τεύχη του περιοδικού "Το Στίγμα" (ένα ελαχιστότατο δείγμα των διεργασιών στην Αριστερά απο τα πολλά) ας τα ξεφυλλίσει και μετά ας πει...
Στέργιος
Ούτε συζήτηση!! Τα λάθη της ζωής μας είναι η φλόγα της πείρας που αφού μας κάψει μετά μας φωτίζει...
:))
Ουδεποτε ισχυρίστηκα ότι είναι κολλημενοι οι αριστεροι ενω οι δεξιοι δεν είναι. Αν οι μεν είναι κολλημενοι, οι δε είναι ανεγκεφαλοι. Το σχολιο μου ειχε σκοπο να θιξει το γεγονος ότι εχει γεμισει ο τοπος με δηθεν αριστερους, οραματιστες του κωλου ή οπως λεει το τραγουδι "ανταρτες της πορδης με τα λεφτα του μπαμπα". Καποιοι μαλιστα ειτε δεν ξερουν γιατι είναι αριστεροι ειτε είναι αριστεροι γιατι ηταν ο παππους τους ειτε είναι αριστεροι επειδη είναι της μοδας ειτε για να μην κατηγορηθουν ως δεξιοφρονα, συντηρητικα γουρουνια.
Όταν μπηκα στο πανεπιστημιο βρηκα εκει τους αριστερους συμφοιτητες μου, ενοχλητικοι και αναιδεις όπως οι αντιπαλοι τους. Και δηθεν. Πολύ δηθεν! Όταν αποφοιτησα τους αφησα εκει, ακουνητους, να μοιραζουν φυλλαδια και να φωναζουν. Καποιοι απ αυτους θα εχουν την τυχη να εχουν μια καλη δουλεια σημερα εξ αιτιας αριστερων κονε και θα εξακολουθουν να φωναζουν και να μοιραζουν φυλλαδια απ την ιδια καρεκλα που καθονται και οι ιδεολογικοι τους αντιπαλοι. Ως προς τις ιδεες διαφερουν. Ως προς τις μεθοδους όμως? Δεν ειπα να μεινουν ανεργοι για χαρη των ιδεων τους, αλλα στα ματια μου και οι μεν και οι δε φανταζαν και φανταζουν ιδιοι ως προς τον τροπο.
Δε θελω να πλατυασω αλλα μπορω να τους προσαψω κι αλλα όπως ότι τους εχει γινει πλυση εγκεφαλου από τους παλαιοτερους τους, ότι χειραγωγουνται, ότι διαβαζουν μεν πολύ αλλα διαβαζουν μονο τα δικα τους. Ανοιχτο μυαλο σημαινει να διαβαζεις και τον αντιπαλο.
Swell,
Στο ιδιο εκλογικο κεντρο ψηφιζετε με τη Συνικαλ? Και πως δεν οργανωσατε κανενα κολπο για νοθεια του αποτελεσματος?
Στεργιε,
Το δευτερο σχολιο σου ηταν ποταμος! Πολιτικος λογος θα ελεγα! Μα γιατι το πηρες τοσο ζεστα και τοσο τοις μετρητοις? Πες μου πού διαφωνεις σε αυτά που λεω. Καταρχην διαφωνεις με το Swell που ειστε ομοιδεατες...
Συγνώμη, αλλά πού στήν ευχή κρύβονται όλες αυτές οί διεργασίες στή χώρα μας? Καί τό κατά Στέργιον όραμα της αριστεράς από ποιόν εκφράζεται σήμερα; Από το ΚΚΕ της Αλέκας, τον Σύρριζα των Τσίπρα-Αλαβάνου,ήμήπως από τό ΠΑΣΟΚ τού Γιώργου; Ή μήπως υπάρχουν ήδη τόσο κρυφές διεργασίες στήν αριστερά πού ήδη γεννούν τό νέο κόμμα; Καί πού κανείς δεν τίς πήρε είδηση;
Συγνώμη καί πάλι, Cynical, που δεν αφήνουμε μιά τόσο καλή ανάρτηση να προκόψει καί γυρνάμε και ξαναγυρνάμε στήν αριστερά και τα όνειρα. Κολλημένοι, βλέπεις,κι' άς λέμε...
Πολύ ωραιο το Ποστ και το Ολον blog (καλά μας τοπε ο greek Rider)
-εκανα συνδεσμο στη Σπηλιά -
Τελικά έγινε μια πολύ ωραία συνάντηση στο περιθώριο της ανάρτησης για τα περιθώρια των βιβλιών.
nelly ας μη παρεξηγηθώ.
Καμιά φορά αφορμή ζητάω...
Δεν γνωρίζω τις πολιτικές πεποιθήσεις του Swell. Μπορεί να έκανε και χιούμορ. Και ‘γω το κάνω καμιά φορά χάριν αυτοσαρκασμού.
Η Αριστερά έχει χίλια ρεύματα, δεκάδες οργανώσεις, αρκετά κόμματα και άπειρες τάσεις. Φυσικό και δημιουργικό πράγμα είναι οι διαφορές στο εσωτερικό μας.
Ό,τι ειπώθηκε ειπώθηκε δεν σηκώνει εδώ νέο κύκλο διαλόγου και εξηγήσεων. Νομίζω ήμουν σαφής στα κείμενά μου.
Αν είμαι πολλές φορές οξύς είναι γιατί την Αριστερά δεν τη γνώρισα από μόδα. Πλήρωσα πολύ ακριβά το εισιτήριό μου. Φυσικό είναι να υπερασπίζω την ψυχή της τόσο από εχθρούς όσο και από κάποιους «αριστερούς».Όχι λίγες φορές κάνω και γω τα ίδια σχόλια με σένα για τους τελευταίους.
Αρνούμαι να είμαι ένας αριστερός των τσιτάτων και των συνθημάτων. Αυτό μάλλον φαίνεται.
Η ανάρτηση πάντως εκπλήρωσε με το παραπάνω το σκοπό του ζωντανού διαλόγου. Το οφείλουμε στη Cynical και την ευχαριστούμε γι΄ αυτό.
Στέργιος
διορθωση: νοθεια(σκετο)ή νοθευση του αποτελεσματος.Τωρα που μπηκα και το ξαναδιαβασα επαθα σοκ.Αυτη τη στιγμη εχω πεσει κατω και η διευθυντικη μου καρεκλα στριφογυριζει...
Αν ηξερα οτι με μια λεξη μου θα σηκωνα τετοια θυελλωδη συζητηση δεν θα την ξεστομιζα.Λυπαμαι που οδηγησα το τραινο εκτος τροχιας.
Στεργιε,
Εληφθη.Οβερ.
@Στέργιο Μακάρι Στέργιε Μακάρι γιατί αλλοιως μας περιμένει η βαρβαρότητα.
Πιστεύω να συμφωνείς οτι το θέμα της γεννησης νεων επαναστατικων ιδεων δεν πρεπει να εξεταζεται και να εξαντλείται στα στενα σύνορα μιας υπαναπτυκτης,αποβιομηχανοποιημενης καπιταλιστικης χώρας αλλα να εξεταζεται με βαση το Παγκοσμιο γιγνεσθαι,αν αυτη τη φορα πετυχει κατι πρεπει να γινει σε Παγκοσμια κλιμακα και κυριως σε αναπτυγμενες Καπιταλιστικες χωρες.
Νομιζω οτι καταλαβες τι εννοω.
A και Στεργιε μερικες ομαδες οσο και πρωτοπορια να ειναι δεν αρκουν χρειαζεται Παγκοσμιο Κινημα (το μειπα και παρπανω) και φυσικα μια οργανωση (ας μη πω κομμα),θεωρια,και προοπτικη ,ελπιδα για ολους μας.
@Αφορα στη συζητηση γενικα περι αριστερας
Δεν νομίζω ότι κάποιος έχει να κερδισει σημερα κατι περισσότερο επειδη ειναι αριστερός, (δεν διευκρινιζω). Από πότε αλλάξανε τα πράγματα; Τουναντίον, τα δεξια κολλητιλίκια είναι πιο επικερδή, για κάποιν που θελει να κάνει λαμπρή σταδιοδρομία. Τωρα να μην απαριθμώ τους λόγους.
Συμφωνω με την παρατηρηση του Στεργιου ότι αλλοτε τους αριστερούς τους λεγανε αιθεροβαμονες, και συνεχιζουν να το λενε.
@ Νέλλη
Να σου πω και κατι άλλο.
Η πολιτικη τοποθετηση καποιου δεν γινεται παντα απο εντελως λογικες διεργασιες,αφου διαβασε τα ταδε και δεινα βιβλια και αφου ακουσε τα ταδε και δεινα προγραμματα και συνεκρινε και αποφασισε. Ειναι ενα συναισθημα και μια κλιση που την κληρονομεις απο το αμεσο περιβαλλον σου και μετα την επεξεργαζεσαι. Ολοι ετσι καπως ξεκινάνε.
(Τί λέγαμε τόσες μερες πριν για το ρόλο της λογικης που δεν αποφασιζει μόνη της. Γρηγορα πισω να διαβασετε τις παλιες αναρτησεις!!)
Σημερα η αριστερα δεν ειναι και πολύ στα πανω της. ΑΛλά αυτο δεν σημαινει οτι εχει σβυσει. Αντιθετα αντιλαμβανομαι πολλες διεργασιες και πολλες κινησεις για να ξανατοποθετηθει και να βρει ενα καινουργιο τροπο παρέμβασης. Υπάρχει μεγαλη αναταραχη απο κατω. Μην κρινεις απο συγκεκριμενες προσωπικες εμπειριες μονο. Δες το συνολικα και παγκόσμια.
@Valderosso.
Η αντιθεση σημερα νομιζω, δεν εκφραζεται απο τα κομματα. Υπάρχει πολύς κοσμος πια εξω απο αυτα κάπως σε κατασταση αναμονης χωρις να αναγνωριζει καποιο φορεα που να τον εκφραζει. Είναι σαφως πιο συνειδητοποιημενος απο παλιοτερα και η κινηση των ιδεων πιο εντονη. Τα πραγματα ειναι σε κατασταση αναμονης. Το υλικο υπαρχει, τα προβληματα υπαρχουν, πιστευω οτι καποια στιγμη κατι θα ξεσπασει κάπου.
Καλημερα Μαριάνα. Καλό..
Εφ όσον δεν μας καψει τα ματια, ωστε να μπορουμε τουλαχιστον να βλεπουμε..
Καλημερα Nosferatos και καλως μας ηρθες συστημενος απο greek rider. Και μενα μου αρεσε η σπηλια σου, με την οποιαν επισης καλωδιώθηκα..
@ de Profundis, την αλλη φορα θα προσεξω να εχω να κερασω και κατι τις. Κανενα lemoncello για παράδειγμα.
Πάντως, απο κει το παμε, απο κει το φερνουμε στην πολιτικη το γυριζουμε. Δεν ειναι τυχαιο. Ο,τι και να κανεις, ό,τι και να πεις απο πισω κρυβεται η ρημαδα. Χωρις αναφορα σε αυτην οι κουβεντες θα στεκονται στον αερα.
de profundis συμφωνώ απόλυτα με τις παρατηρήσεις.
Έχω δημοσιεύσει σε ανύποπτο καιρό άρθρο ακριβώς για το πρόβλημα της διατύπωσης νέων μοντέλων αλλά κυρίως για την οργάνωση και ακόμη περισσότερο για το ποιο τμήμα της παγκόσμιας Εργ. Τάξης μπορεί να πρωτοπορήσει και να επιλύσει τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνικής επανάστασης. Θα ήταν αστείο δυνάμεις που δεν ζουν στη καρδιά των παγκοσμιοποιημένων αντιθέσεων να μπορούν να διατυπώσουν λύσεις ή και να λύσουν για τις αντιθέσεις αυτές. Κανείς δεν μπορεί να λύσει με αξιώσεις και αξιόπιστα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα που δεν τα ζει.
Valderosso ευχάριστες ερωτήσεις αλλά άλλη φορά οι βαθιές απαντήσεις. Πάντως αυτό που θέλεις να δεις δεν θα το δεις γιατί «δεν ξέρεις» να βλέπεις τις βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες. Οι ποσοτικές αλλαγές είναι πάντα αφανείς. Αυτές γίνονται τώρα. Οι ποιοτικές όταν επέρχονται τις βλέπει και η κουτσή Μαρία. Αυτό το τελευταίο θέλεις να δεις εσύ και γι αυτό ρωτάς δηκτικά και ολίγον εξυπνακίστικα. Περίπου θέλεις δεις το τέλος πριν την αρχή. Σε μια άλλη παρόμοια περίπτωση έγραψα την απάντηση που έδωσε σε άλλους καιρούς ένας μπάρμπας στη θέση μου.
«Ξυπνάει απότομα σαν το ηφαίστειο και γεννά από μόνος του αρχηγούς, πολεμιστές, και ήρωες γκρεμίζοντας θρόνους. Ένα μόνο χρειάζεται. Εσείς να ρίχνετε το σπόρο. Συνεχίσετε να ρίχνετε σπόρο»! Η σπορά είναι αυτό που εσύ δεν βλέπεις σήμερα.
Η απάντηση είναι πραγματική και αφορούσε σε αγωνιώδες ερώτημα ανυπότακτων και βιαστικών νέων που έθεσαν το ερώτημα σε έμπειρο αριστερό, σε μέρες πλήρους απογοήτευσης και σκοταδιού (περίπου το 1969) για το πότε θα «ξυπνήσει» ο λαός. Οι μεγαλύτεροι θα γνωρίζουν ότι τότε «δε κουνιόταν φύλλο» και θα σε περνούσαν για τρελό αν προέβλεπες Χημείο, Νομική ή Πολυτεχνείο. Κανένας δε μπορούσε να δει το τέλος πριν την αρχή.
Α, η Αριστερά δεν εκφράζεται από κάποιον ή κάποιο ένα κόμμα. Είναι πλατύ κοινωνικοπολιτικό κίνημα ανατροπής του καπιταλισμού που μέσα της περικλείει πολλές δυνάμεις, δεν είναι κόμμα με αρχηγό κλπ. Οι δυνάμεις που εντάσσονται σε αυτή είναι γνωστές, έχουν και διαφορές μικρές ή μεγάλες. Ε, και τι σε κόφτει; Θες να ξεχωρίσεις κάποια και αδυνατείς;
Στέργιος
Δέν πειράζει.
Ευτυχώς πού υπάρχουν οι αυθεντίες γιά νά ανοίγουν τά μάτια σέ εμάς πού "δεν ξέρουμε νά βλέπουμε", καί νά γράφουν τά κατεβατά. "Αυτοί ξέρουν". Κάποτε ψήφιζαν καί γιά εμάς. Γιατί όχι πάλι;
Ακούω γιά διεργασίες στήν αριστερά από πάντα. Μόνο πού τήν εξουσία διεκδικούν τα κόμματα, όχι οι διεργασίες. Και νέα (αριστερά)κόμματα γιά την διεκδίκηση τής εξουσίας δέν βλέπω.
Οι αυθεντίες ασχολούνται μέ τίς διεργασίες, κάτι σαν αυτοσκοπός, raison d' etre που λένε οι Γάλλοι.
Καί ο λαός, όπως πάντα, στήν γωνία.
Ολοι ευχαριστημένοι, συνειδήσεις ήσυχες, όλα καλά.
Συγνώμη γιά τό ύφος, αλλά η υπομονή έχει όρια.
Καλημέρα Στέργιο. Νωρις, νωρις βλέπω σήμερα πιασαμε δουλεια (στα blogs εννοώ). Όπως τα εγραψα και παραπάνω, πιστευω ότι μετά το 1989 και το πρωτο παγωμα, εχουν γινει πολλές διεργασιες στο χωρο αυτο. Ας περιμενουμε λοιπόν.
Καλημέρα Valderosso.
Ανεξάρτητα από το τι γραφει ο Στέργιος, πιστευω ότι η αριστερα σημερα δεν εκφραζεται τοσο μεσα απο τα κομματα όσο παλιοτερα. Τα κομματα σαν θεσμοι αν και οι μοναδικοι για να καταλαβουν δυνητικα την εξουσια δεν έχουν την αξιοπιστια και τη δυναμη να τραβηξουν μπροστα. Η πραγματικοτητα τεινει να τα ξεπερασει.
Υπάρχουν πολλές ανεξαρτητες κινησεις περα απο αυτά, (αντικαπιταλιστικες, εναντια στην παγκοσμιοποίηση, κινησεις για τα δικαιωματα ομαδων κ.λ.π.) δεν διαφωνω, διασπασμενες, επικεντρωμενες σε επι μερους προβληματα και χωρις συγκεκριμενη ενοποιητικη πλατφορμα, αλλά ποιος ειπε ότι οταν παει κατι καινουργιο να εμφανιστει ότι δεν παει λιγο πολυ στα τυφλα. Υπάρχει δυναμικό αλλά δεν ξερει προς τα που να στραφει. Στρεφεται στα επι μερους. Ισως αυτο να οδγησει προς τα καπου, αλλα το προβλημα ειναι ότι δεν υπηρχε κατι τις παρομοιο στα παρελθον για να προδικασουμε.
Θεωρω σημαντικο προβλημα την έλλειψη θεωριας. Το εχω πει διαφορες φορες απ' εδώ. Δεν υπάρχει καποιος να πεισει (σε θεωρητικο επιπεδο) και αν υπαρχει δεν εχει καταφερει ν' ακουστει.
Ολα τα παραπάνω δεν απευθυνονται συγκεκριμενα σε σενα, αλλά αποτελουν καποιες δικες μου σκεψεις προσπαθωντας να αποτιμησω τη σημερινη πολιτικη πραγματικοτητα σε παγκοσμιο επιπεδο και οχι μονο τοπικα. Άλλωστε οι εξελιξεις θα ερθουν μεσα απο ενα παγκοσμιο συντονισμο, ακούσια πιο πολύ παρα σχεδιασμενα. Ίδωμεν.
Cynical,
Δέν διαφωνώ στό σύνολο. Γράφεις όμως "όταν πάει κάτι καινουργιο να εμφανιστεί ότι δέν πάει λίγο πολύ στά τυφλά".
Αυτό το καινούργιο "Πάει νά εμφανιστεί"... πάει... πάει... καί δέν εμφανίζεται ποτέ! Στό μεταξύ, όμως, οι "αντίπαλοι" δεν κάθονται μέ σταυρωμένα χέρια. Γιά αυτούς "πάει" μιά χαρά, ο καπιταλισμός προχωράει, ο κοσμάκης όλο και περισσότερο στήν γωνία, καί μόνο οι αριστερές "αυθεντίες" που "αυτοί ξέρουν" διεργάζονται... (μάλλον εμάς!)
Δέν θά τά έγραφα όλα αυτά, αλλά έχω μνήμες, κάποιου πού οι "αυθεντίες" τόν βεβαίωναν ότι η επανάσταση "επίκειται" και τήν επομένη τόν έστελνε η χούντα γιά μιά τετραετία στίς εξορίες (όπου καί πέθανε), ενώ οι "αυθεντίες" βεβαίωναν τους υπόλοιπους γιά τό "άμεσο" τής λαικής εξέγερσης.
Καί πάλι συγνώμη. Αλλά όσο αυτό το "ύφος" εμφανίζεται, θά λέω τή γνώμη μου.
Valderosso γεια σου και παλι.
Προφανως και θα λες τη γνωμη σου. Μη τρελλαθούμε!!
Οι ενδοιασμοί σου ειναι κοινοι σε ολους.
Δεν ξερω, αλά ολες αυτες οι κινησεις που περιεγραψα παρα πανω μου δειχνουν κατι διαφορετικο. Επισης βλεπω και εναν λιγοτερο στειρο δημοσιο χωρο με τους πολιτες να αναλαμβανουν πρωτοβουλιες υπερασπισης κοντινων του θεματων. Δεν τα θυμαμαι να γινονταν αυτα παλια.
Ισως ειμαι πιο αισιοδοξη. Βλεπω το στριμωγμα, αλλα βλέπω και αντιδρασεις, αυτες που ειπα. Αστα τα κομματα. Αυτα δεν πιανουν πια..
Valderosso γνώμες μου λέω, όχι θέσφατα. Μπορείς να διαφωνείς ακόμη και να ειρωνεύεσαι δε κάνει τίποτα. Το «δεν ξέρεις να βλέπεις» αφορούσε τη μαρξιστική - διαλεκτική θεώρηση των ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών στο βάθος των νομοτελειών εξέλιξης του κόσμου γιατί δεν είσαι μαρξιστής όχι γιατί δεν έχεις ικανότητα. Αν είχες τη ίδια θεωρία θα γινόταν λόγος μόνο για διαφορά εκτίμησης.
Φυσικά οι «διεργασίες» δεν καταλαμβάνουν την εξουσία. Αλλά οδηγούν στη κατάληψή της ιστορικά. Και τι έγινε που εσύ δεν βλέπεις διεργασίες; Στα ζητήματα αυτά το θέμα είναι η θεώρηση και μη πάει ο νους στο «έξυπνοι και κουτοί» είναι προβολή για όλους μας.
Οι διαφορές μας είναι χαώδεις. Την ταξική εξουσία τη καταλαμβάνει η τάξη που κυριαρχεί και τη πολιτική εξουσία καταλαμβάνει το κόμμα ή η ομάδα κομμάτων και κινήσεων ή ένα μέτωπο (με δεκάδες κόμματα, κινήσεις, τάσεις, ομάδες, άτομα κλπ) που εκφράζει πολιτικά τη τάξη. Πως σου πέρασε ότι αγνοούμε τα αυτονόητα;
«Κάποτε ψήφιζαν και για εμάς» γέλιο…. Θυμήθηκα τα… δέντρα που ψήφιζαν το 1961!!! Μόνο που συμπωματικά ψήφιζαν δεξιά.
Ευχαριστώ που απεφάνθεις ότι είμαι… αυθεντία. Εγώ δεν μπορώ να αποφανθώ για σένα.
Στέργιος
Α ρε nelly τι μας έκανες; Και θα πεις τώρα και με το δίκιο σου «τι σας έκανα; Αν δεν ήθελες να μην διάβαζες τα σχόλια» και θα έχεις και δίκιο.
Στέργιε βρίσκω τις παρεμβάσεις σου εξαιρετικές μιας και σε απρακολουθώ και εδώ και στο blog της Κατερίνας και της Tractatus, αλλά ρε Στέργιε ως «αριστερός» έχεις τα κολλήματά σου. Ιδεολογικά διαφωνώ μαζί σου στα αναμενόμενα, αλλά επίσης βρίσκω και ορισμένα συμπεράσματα σου αυθαίρετα.
Αρχικά,πριν γράψω σχόλιο πήρα ένα τηλέφωνο μία γνωστή μου για να δω αν πράγματι γίνονται «αριστερές διεργασίες». Βασικά για αν είμαι ειλικρινής δεν ρωτησα γενικότερα για τους αριστερούς, αλλά για τους Ελληνες αριστερούς. «Γίνονται στην Ελλάδα διεργασίες;». Εισέπραξα θυμο, πίκρα, μου φανηκε ότι είχε ένα κόμπο στο λαιμό. Η απάντηση της αποστωμοτική «Δεν υπάρχουν αριστεροί» μου είπε. Αριστεροί ήταν μόνο όσοι η καρδιά τους δεν άντεξε όταν είδαν αυτούς που ακολούθησαν, τους ηγέτες τους, να σφιγγουν τα χέρια κάποιων από αυτούς που τους βασάνιζαν στη Μακρόνησο, στην ΕΑΤ-ΕΣΑ κτλ. Εγώ μικρός σε ηλικία δεν τα κατάλαβα και πολύ αυτά που μου είπε. «Τι λες» την ρώτησα. «ξέρω εγώ τι λέω δεν υπάρχουν αριστεροί σήμερα. Και εμάς μας έχουν μείνει τα ψυχοφάρμακα που ακόμα παίρνουμε για να το ξεχάσουμε». Δεν ξέρω ρε Στεργιο, αλλά εσύ ως «αριστερός» τι λες για όλα αυτά;
Μετά δεν αντιστάθηκα και ρώτησα μήπως γίνονται διεργασίες αλλού. Κάτι μου απάντησε για επιστήμονες που έγιναν πόρνες, κάτι για ανθρώπους που έπιναν Moet και σήμερα δαφημίζουν Pizza Hut και κάτι αλλα ρε Στέργιε που δεν τα κατάλαβα ούτε και αυτά. Μετά κάθισα και σκέφτηκα ότι οι καπιταλιστές για να πιούνε μία coca Cola δουλεύουνε όλη μέρα. Εκείνοι οι «αριστεροί» έχουν πλύνει έστω και ένα ποτήρι στη ζωή τους;
Επειδή εσύ θυμήθηκες κάποιους προέδρους της ΟΤΟΕ, εγώ θυμάμαι μικρός να είμαι σε ένα χωριό και να τρώω και να ακούω δίπλα κάποιους να συζητάνε «Τι με νοιάζει ρε μ... αν ξέρει πιάνο, τσ... ξέρει να κάνει;» Ετρεξα γρήγορα να ρωτήσω τι σημαίνει...πιάνο! Καλυτερα να θυμάσαι ότι έτσι κατάντησαν την «αριστερα» κάποιοι αν ποτέ υπήρχε και αυτή. Εγώ όμως Στέργιε δεν είμαι αριστερός και έτσι δεν θα πω «Και το χειρότερο υπάρχουν ακόμα βλάκες που τους ψηφίζουν». Τα αφήνω αυτά σε ανοιχτόμυαλους αριστερούς.
Κλείνοντας να πω ότι όταν κάποιους τους πουλάνε οι πρόεδροι της ΟΤΟΕ τότε δεν ξανασχολούνται για πολύ καιρό, ίσως και για πάντα. Οταν κάποιους τους πουλάνε αυτοί που πίστευαν και διαφημίζουν Pizza Hut τότε...Και ναι αν σε κάποιους έλεγες το 69 για Πολυτεχνεία και Νομικές θα σε έλεγε τρελό. Εγώ όμως είπα τρελό κάποιον που είδε τη διαφήμιση, που συμφώνησε στη συγκυβέρνηση κτλ.
Να είσαι καλά Στεργιε και μακάρι να φυτρώσουν οι σπόροι. Εκεί θα είμαστε όλοι, μόνο που να ξέρουμε τι σπέρνουμε. Μην είναι τα δόντια του δράκοντα μόνο.
Nelly αυτούς που περιγράφεις στα πανεπιστήμια τους συναντήσαμε όλοι.
"Φυσικά οι «διεργασίες» δεν καταλαμβάνουν την εξουσία. Αλλά οδηγούν στη κατάληψή της ιστορικά."
Ιστορικά; Δηλαδή... στό πόσο απώτερο μέλλον ρε Στέργιε; Οταν εμείς θα έχουμε κλείσει τα μάτια, τα παιδιά μας επίσης, ε... τα εγγόνια μας θά περιμένουν τις "διεργασίες" να φέρουν την επανάσταση. Και κάποιοι "διεργαζόμενοι" θα τους διαβεβαιώνουν (καλή η ώρα) από καθέδρας και με δασκαλίστικο ύφος ότι "όπου νάναι... έρχεται.
Το ανέκδοτο γιά την διαφορά μεταξύ θεωρίας και πράξης το θυμόσαστε;
ΥΓ Τον υπαινιγμό γιά το 61 καί τή δεξιά (λάσπη έμμεσα), στον γυρίζω πίσω ως έχει, αυτούσιο.
Νόμιζα ότι η ανάρτηση δεν θα κρατούσε ακόμη. Φαίνεται ότι κάτι θέλομε να πούμε όλοι, κάτι μας λείπει και λοξώς το εκφράζουμε.
Ανώνυμε,
Οι άνθρωποι της Αριστεράς που συνεχίζουν το σκληρό Γολγοθά της κοινωνικής αλλαγής, χωρίς «ευελιξίες» και κάμψεις υποφέρουν πολύ αλλά έχουν γνώση της ιστορίας που κουβαλούν. Ξέρουν καλά και τους αριστερούς και τους «αριστερούς». Ξέρουν για τα λάθη τους. Ξέρουν και τη RIZZA HUT και τη Κόκα Κόλα. Έχουν πιει όλα τα πικρά ποτήρια της ιστορίας και τελευταίο της μεγάλης ήττας. Σιγά που δεν ξέρουν αυτά που γράφεις. Απλά εσύ δεν ξέρεις πρακτικά τι απαντούν.
Το ζήτημα είναι αν λύγισαν, αν μοιρολάτρισαν, αν υποταχθήκαν ή συνεχίζουν. Για όσους αποχώρησαν καλό ταξίδι αλλά δεν μας ανήκουν. Έχουν άποψη για ότι άφησαν πίσω, είτε γιατί τους πίκρανε, είτε γιατί πουλήθηκαν, είτε γιατί κουράστηκαν και απογοητευτήκαν είτε γιατί τους έδιωξαν αδίκως (από κόμμα διώχνουν αδύνατο όμως από ιδεολογία - να ξέρουμε τι λέμε) αλλά είναι ισότιμη με τη δική μας, όχι ανώτερη.
Μερικοί που νικήθηκαν τα βλέπουν όλα με τα γυαλιά της ήττας. Καμία αισιοδοξία. Και επειδή δεν κινούνται αυτοί νομίζουν ότι δεν κινείται ο κόσμος.
Για τις «διεργασίες» και το τι ο καθένα λέει και καταλαβαίνει. Δεν παίρνει ο χώρος για τη θεωρία και θα πάω πάλι σε ιστορικά γεγονότα.
Θα πω μπράβο σε όποιον ιστορικό βρει έστω και μια «διεργασία», με βάση την εικόνα για τη διεργασία που περιγράφεται από εσάς ως απούσα σήμερα, στα χρόνια που γράφονταν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Ούτε μια δε θα βρείτε πέρα από κάποια άρθρα σε εφημεριδάκια, κάποιες ατομικές σημειώσεις κάποιες ομαδούλες ατόμων ή αλληλογραφία μεταξύ διανοουμένων. Σιγά το πράγμα διεργασίες είναι αυτές; Κανένα κίνημα κανένα κόμμα καμιά εμφανής κοινωνική διεργασία για κομμουνιστικό κίνημα όπως το εννοούμε σήμερα. Και όμως ο Μαρξ είδε όλες τις πραγματικές ταξικές διεργασίες που κανένας δημοσιογράφος, πολιτικός ή πολίτης της εποχής «δεν έβλεπε» και έγραψε το Μανιφέστο. Το μανιφέστο δεν ήταν διεργασία ήταν το αποτέλεσμά τους. Απλά έκανε ανάγνωση πολύ βαθύτερων διεργασιών που κανείς δεν έπιανε.
Μήπως πρέπει να θυμίσω το ίδιο και για τα έτη της ήττας του ΚΚ της Ρωσίας 1905-1916 που καμιά τέτοια «διεργασία» δεν γινόταν και τα άρθρα του Λένιν που σήμερα ξέρουμε ότι ετοίμασαν την επανάσταση διαβάζονταν με χίλιες αμφιβολίες από μερικές εκατοντάδες ανθρώπους; Τι φαινόταν τότε πέρα από μερικούς εξόριστους σε χιλιάδες μίλια απόσταση μεταξύ τους και κάποιες καχεκτικές και διαβρωμένες οργανώσεις;
Να πω για τη Κούβα; Τι φαινόταν το 1954; Ότι θα γίνει σοσιαλιστική επανάσταση στη μύτη των ΗΠΑ; Αστεία πράγματα. Θα λέγατε ή όχι τρελό κάποιον Φιντέλ αν σας έλεγε ότι στη Κουβανέζικη κοινωνία γίνονται επαναστατικές διεργασίες (τον είπε «τρελό» το ΚΚ Κούβας για να μη νομίζετε ότι αερολογώ) και είναι έτοιμη να εξεγερθεί;
Έτσι ανέφερα και τη περίοδο της χούντας 1967-70.
Το ίδιο είχε γίνει το 1941 με ένα αποδεκατισμένο ΚΚΕ με 15-20 στελέχη όλα και όλα που διέγνωσε σωστά τις «διεργασίες» και βγήκε στο βουνό σε στιγμές ήττας και απελπισίας που δεν φαινόταν καμιά «διεργασία» νίκης κατά του φασισμού στην Ευρώπη.
Άρα η δικιά μου αντίληψη για τη διεργασία κινείται σε άλλο επίπεδο από κάποιες εικόνες που εσείς έχετε για τις «διεργασίες». Ακόμη και λάθος να κάνω αυτό δεν σχετίζετε με τη δική σας εικόνα αλλά με κακή ερμηνεία από μένα μιας απίστευτα πολύπλοκης κοινωνικής διεργασίας.
Θα ήθελα να πω μη προτρέχετε γιατί η έννοια της διεργασίας δεν είναι τυπική σαν μια κομματική κίνηση, ένα κομματικό μανιφέστο, μια νέα ιδέα που ως δια μαγείας θα ξεσηκώσει τα πλήθη κλπ κλπ. Είναι μια πολύ βαθύτερη κοινωνική – ταξική και πολιτική διαδικασία που εμφανίζεται σε διάφορες φάσεις της κοινωνικής εξέλιξης και τότε φυσικά όσοι δεν παρακολούθησαν τη πορεία αδυνατούν να ερμηνεύσουν και καταφεύγουν σε ρηχές εύκολες ερμηνείες, προσωπικές αναλύσεις κλπ κλπ.
Εγώ δεν κάνω τον Νοστράδαμο των κοινωικών εξελίξεων. Κανένας δεν ξέρει το αύριο. Αν κάποιος θέλει να βιάσει την ιστορία για να κάνει τον κόσμο όπως τον θέλει αυτός ας το τολμήσει.
Στέργιος
Νόμιζα ότι είναι κοινή συνείδηση η αντίληψη για τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που το αρνούνται;;;;; και το αλληγορικό «ψήφισαν τα δέντρα» δεν το ξέρουν ή δεν το άκουσαν;;;; τι θα πει Valderosso ότι είναι λάσπη; Λάσπη σε ποιόν; Πλάκα έκανα. Δε θεωρώ ότι έχεις καμιά σχέση με εκείνο το εκλογικό έγκλημα που οργάνωσε το παλάτι και η υπό εκκόλαψη χούντα υπονομεύοντας μάλιστα και τον Καραμανλή. Τι στο καλό...
Στέργιος
Αρχικά να ζητήσω συγγνώμη από τον Στέργιο όπως και από όλους όσους συμμετείχαν στη συζήτηση που η προηγούμενη ανάρτηση μου μπήκε ως «ανώνυμος». Μολονότι είχα ανοιχτό το googlemail μου για κάποιο λόγο δεν δημοσιεύτηκε το σχόλιο μου με το όνομα μου. Δεν γνωρίζω πως έγινε, αλλά προφανώς οφείλεται σε κάποια συλειτουργία του google. Εξάλλου δε θα είχε νόημα να γράψω σε ποια blog διαβάζω το Στέργιο αν είναι να υπογράφω ανώνυμα. Συγγνώμη για ακόμα μία φορά.
Στο θέμα μας τώρα.
Στέργιο απέφυγες να αναφερθείς σε αυτά που σε ρώτησα και απάντησες με γενικότητες του στυλ «όλοι κάνουμε λάθη» κτλ. Άλλο το λάθος να οδηγεί σε μία υπερτιμολόγηση έργου και άλλο να γεμίζει τη Δ. Ευρώπη με πόρνες. Αλλά ας τα πάρουμε και πάλι από την αρχή.
Λοιπόν ο ΠΑΟ έχασε από την ΑΕΚ. Αυτός είναι ο δικός μου ορισμός της ήττας. Ότι θα χρησιμοποιήσεις αυτή τη λέξη για να περιγράψεις το ότι οι Κομμουνιστές της ΕΣΣΔ, αυτοί που προσφωνούσες «συντρόφους» (και σε παρακαλώ μην αρνηθείς ότι το έκανες) μετέτρεψαν τις γυναίκες, αδερφές και γενικότερα μία ολόκληρη γενιά σε «συνοδεία κυριών», μου προκαλεί τρομερή εντύπωση. Δυστυχώς εγώ αδυνατώ να βρω μία λέξη που να το περιγράφει αν και γνωρίζω αρκετές γλώσσες.
Ενδιαφέρον ο ορισμός που δίνεις στην «ηττα», αλλα δεν τον αποδέχομαι. Επίσης να σου πω ότι ούτε στον ορισμό του «βλάκα» που έδωσες συμφωνώ (αυτός που συνεχίζει να ψηφίζει (τον κατάπτυστο κατά τη γνώμη μου και το έχω γράψει επανειλημμένως) πρώην πρόεδρο της ΟΤΟΕ). Αλλά αν αυτός και όσοι των ψηφίζουν είναι βλάκας, τότε αυτοί που προσφωνούσαν και συνεχίζουν να προσφωνούν τους συνεργάτες του Μητσοτάκη «συντρόφους», αυτούς που είχαν ηγέτες τους διαφημιστές της Pizza Hut τότε πως λέγονται; Σε παρακαλώ με μία λέξη, εξάλλου δε χρησιμοποίησες και παραπάνω για τους «βλάκες».
Λες ότι το ζήτημα είναι αν λύγισαν, αν μοιρολάτρισαν, αν υποταχθήκαν ή συνεχίζουν. Ελπίζω να μην συνεχίζουν. Οι ζητιάνοι μετανάστες, οι καθαρίστριες, που είχαν 5 πτυχία, που γνώρισα στη Δυτική Ευρώπη είναι αρκετές. Δεν χρειάζονται άλλοι. Ελπίζω να μην χρειαστεί. Δεν κατάλαβες επίσης ότι αυτοί που αποχώρησαν είναι οι νεκροί. Αυτοί που πέθαναν επειδή δεν άντεξαν στη προδοσία της ιδεολογίας τους. Το βουνό και τη φυλακή το άντεξαν. Στη προδοσία όμως λύγισαν.
Τέλος να σου πω ότι είναι χαρά μου να μιλάω μαζί σου. Όπως σου είπα και πριν διαφωνώ μαζί σου στα αναμενόμενα. Αυτά που περιμένει κάποιος να διαφωνούν ένας εργαζόμενος στο Λονδίνο με έναν αριστερό της προηγούμενης γενιάς. Παρόλα αυτά σε θεωρώ ιδιαίτερα διαβασμένο. Απλά η βιβλιοθήκη σου έχει περισσότερα βιβλία του Λένιν και λιγότερα του Giddens.
Καλό σου βράδυ και να είσαι καλά να συζητάμε. Και αν ποτέ αποφασίσεις να ανοίξεις blog, εδώ είμαστε.
Cynical προτίμησα τη συντροφιά του Θεοδωράκη σήμερα, πάντα το κάνω όταν γράφω για την αριστερά που γνώρισα εγώ και που δεν υπάρχει σήμερα.
Ωστόσο θα ακούσω την αγαπητή Βέρρα μέσα στο ΣΚ και θα ενημερώσω. Πάντως από τις λίγες πληροφορίες που συνέλεξα μου δεν μου φάνηκε αυθεντική σκυλλού!
Καλό βράδυ!
NdN
Δεν είναι δυνατόν εδώ να λέγονται τα πάντα. Έτσι μένουν κενά. Για ένα να είσαι σίγουρος. Δεν κολλάω σε καμιά απάντηση. Αν δεν συμφωνείς είναι άλλο θέμα.
Οι γενικές απαντήσεις δεν είναι εξ ορισμού χειρότερες από τις ειδικές. Το ζήτημα είναι η ερμηνεία.
Ένα, ένα λοιπόν.
Ανεξαρτήτως προσωπικών απόψεων ο σοσιαλισμός στην ΕΣΔΔ στρεβλώθηκε από τη γέννησή του 1925-29 στην εγκαθίδρυση του τρόπου παραγωγής. Αυτό είναι πολλαπλά πιο σοβαρή εξήγηση για μένα από το να λέω για γραφειοκράτες, πόρνες κλπ. Τα έχω πει, τι να πω δηλαδή τώρα για τις μακρόχρονες συνέπειες; Φυσικές δεν είναι;
Το Κομμουνιστικό Κίνημα έχει να επιδείξει σελίδες δόξας και σελίδες ήττας (στην ήττα και οι παραβιάσεις της ιδεολογίας). Το ζήτημα δεν είναι να στήνουμε δίκες κάθε στιγμή γιατί δεν μπορούμε να δούμε στο μέλλον. Τέτοιο κόλλημα παρελθοντολογίας δεν θα το πάθω. Και δεν είναι υπεκφυγή. Αν νομίζεις ότι δεν έχω απάντηση σε όλα με λεπτομέρεια λάθος κάνεις αλλά δεν παίρνει ο χώρος.
Πόρνες ναι βγήκαν πολλές μετά στη πτώση-ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος (υπήρχαν σε λανθάνουσα μορφή αλλά ποτέ τόσο μαζικά και εξευτελιστικά). Τι ακριβώς λες; Ότι είναι κομμουνιστικό προϊόν ή καπιταλιστικό των καπιταλιστικών καθεστώτων που επικράτησαν; Ποιος απαξίωσε δηλαδή τη προηγούμενη ζωή και τις αξίες που έστω είχε; Στη Κούβα που με μαθηματική ακρίβεια θα ξαναγίνει το πορνείο της Αμερικής θα φταίνε οι κουμουνιστές του Φιντέλ;;;;; για τους άλλους τους καπιταλιστές που θα έρθουν στην εξουσία από το Μαϊάμι ή θα είναι οι πρώην «σύντροφοι» που απαρνούνται την ιδεολογία τους θα κάνουμε ότι δεν ξέρουμε τίποτα;;;; να είμαστε σοβαροί.
Τα 5-6 πτυχία των πορνών πρέπει ευθέως να πεις ποιος τα έδωσε στις «πόρνες» και πρέπει να πεις μετά ποιοι τα απαξίωσαν και τα έκαναν κωλόχαρτα. Το πριν και μετά έχει σημασία ακόμη και αν οι ίδιοι άνθρωποι («σύντροφοι») ήταν πριν και μετά αλλά μεταλλαγμένοι ως προς το σύστημα. Γιατί όμως έναν επιστήμονα της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΔΔ τον καταντούν πόρνη ή ζητιάνο; Ποιος τον καταντά, ο πρώην σοσιαλισμός ή ο νυν καπιταλισμός; Τι πρέπει να κριτικάρουνε σήμερα; Φαίνεται να ξεφεύγω από τη ταμπακιέρα επειδή μιλάω για το σήμερα και όχι για το χθες;
Το έχω πει με θάρρος αλλά δεν το διάβασες δεν ήσουν υποχρεωμένος άλλωστε. Μέσα στο ΚΚΣΕ ανδρώθηκε η κάστα των διευθυντών-γραφειοκρατών λόγω του τρόπου παραγωγής και κάποια στιγμή μετατράπηκαν σε αστική τάξη κλέβοντας την κρατική περιουσία. Αυτοί μπορεί να λέγονταν σύντροφοι αλλά δεν ήταν. Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα. Ε, δεν θα κατηγορούνται και για κάθε προδότη της ιδεολογίας τους οι κομμουνιστές. Καιρός είναι να μας προσάψεις και κάποιους βασανιστές της Μακρονήσου που πριν ήταν σύντροφοι στη μάχη και στο βουνό και μετά (δεν εξετάζω τους λόγους τώρα) έγιναν βασανιστές.
Αν οι Κορμπατσώφ και Γιέλτσιν έγιναν αυτοί που έγιναν στους κομμουνιστές τους χρεώνεις; Είναι δηλ. κομμουνιστές και δεν το ξέρω;;; έχουν δικαίωμα να αλλάζουν αλλά όταν αλλάζουν δεν χρεώνονται στους πριν. Χρεώνονται στους νυν.
Αυτά όλα κάτι σαν «συλλογική ευθύνη» μου μυρίζουν.
Για το «βρώμικο ‘89». Του γίνεται κριτική χωρίς αρχές. Σε ζητήματα τακτικής πολλές συμμαχίες κομμάτων μπορούμε να δούμε δεν είναι ζήτημα αρχών, δεν είναι εκτός λογικής. Σε ζητήματα ηθικής ναι μπορείς να κάνεις όλες τις κριτικές μπορώ και γω αλλά δεν με ενδιαφέρει πια είναι εξαντλημένο θέμα. Η επόμενη κυβέρνηση Ζωλώτα ήταν όλων των κομμάτων αλλά τσιμουδιά δεν βγάζει κανείς για την «ανήθικη» σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ. Τουμπεκί όλοι γιατί θέλουν να βρίζουν για το ’89 αλλά μούγκα για το ’90. Ποιοι ήταν οι συνεργάτες του Μητσοτάκη δηλαδή στη κυβέρνηση Ζωλώτα;;;; Σε τέτοια υποκρισία πως απαντάς; Από τακτικής πολιτικής πλευράς δεν υπάρχει θέμα για μένα σε αυτά. Από ηθικής καθάρισε εσύ.
Μη περιμένεις να πεθάνω επειδή υπήρξαν πολλοί προδότες της ιδεολογίας μου. Σιγά μη τους κάνω τη χάρη. Αυτοί έφυγαν δεν ανήκουν σε μας, εμείς συνεχίζουμε και μετά από μας άλλοι και άλλοι…
Βέβαια, τους έλεγα κάποτε «συντρόφους». Είναι έγκλημα ετεροχρονισμένο;;; Έπρεπε να είμαι μάντης για την απώτερη πορεία τους; Ε, δε γίνεται έτσι συζήτηση. Εσύ στη ζωή σου δεν είδες να σε προδίδουν; Το πρόβλεψες και το προβλέπεις και για τους σημερινούς φίλους σου; Αυτοκτόνησες γι αυτό; Όχι βέβαια, απλά πήγες απέναντι. Το ίδιο έκανα και γω.
Οι διαφημιστές οποιουδήποτε προϊόντος που είναι σύντροφοι και παρέμειναν πιστοί στην ιδεολογία τους ε, είναι σύντροφοι (μη πεις ότι δεν υπάρχουν διαφημιστές αριστεροί θα χάσεις). Οι διαφημιστές της Pizza Hut που πρόδωσαν την ιδεολογία τους λέγονται προδότες. Οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν με τον Μητσοτάκη είναι προδότες μόνο αν προσχώρησαν (πουλήθηκαν) ιδεολογικά και πολιτικά όχι αυτοί που και το 90-93 ήταν στους δρόμους εναντίον του και μέχρι σήμερα συνεχίζουν το ίδιο. Μέχρι νεοτέρας για το καθένα. Η ζωή κινείται συνεχώς και όποιος αντέξει.
Να βλέπεις τους αριστερούς όπως όλους τους ανθρώπους δεν είναι υπερήρωες ή νάνοι. Έχουν τις ίδιες αδυναμίες όπως όλοι και μπορούν να κάνουν τα ίδια λάθη και τα ίδια κατορθώματα. Η μόνη διαφορά είναι ο κεντρικός σκοπός της κοινωνικής αλλαγής και πάνω σε αυτό κτίζουν την ηθική, τις σχέσεις τους και τη πολιτική συμπεριφορά τους. Όμως σε κάθε άτομο αυτό διαφέρει, δεν είναι όλοι ένα και το αυτό δεν είναι στρατιωτάκια όπως κάποιοι τους φαντάζονται και κτίζουν πύργους βλακείας πάνω σε αυτό. Πώς να μην υπάρχουν όλες οι διαβαθμίσεις χαρακτήρων και στους αριστερούς λοιπόν;
Ανεξαρτήτως των διαφορετικών απόψεων είμαι πολύ λυπημένος που όλες αυτές οι συζητήσεις που κάνουμε μένουν σε έναν στενό κύκλο. Μακάρι να τα διαβάζαν όλοι. Θα σχημάτιζαν πού καλύτερη ιδέα για τον κόσμο που ζουν.
Στέργιος
Στέργιο,
Την τραβήξαμε πολύ τη συζήτηση και είμαι σίγουρος ότι θα βρεθούν και πολλές ακόμα ευκαιρίες να μιλήσουμε για το ίδιο θέμα και στο μέλλον. Ωστόσο θεώρησα υποχρέωση μου να μην αφήσω αναπάντητα κάποια κομμάτια του κειμένου σου. Ο λόγος που αργώ να απαντήσω είναι οι ρυθμοί της ζωής στο Λονδίνο.
Σε καμία περίπτωση δεν θεώρησα ότι δεν έχεις απαντήσεις. Φυσικά και έχεις, απλά το πιθανότερο είναι να διαφωνώ στις εξηγήσεις σου. Γιατί νομίζεις ότι ο πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ δεν είχε απαντήσεις όσον αφορά τα «μέτρα που θα περνούσαν»; Ο καθένας μας έχει απαντήσεις ή έστω νομίζει ότι έχει. Σέβομαι την ιδεολογία σου, άλλωστε δεν θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά, με αυτήν μεγάλωσα. Οι δικοί μου βέβαια δεν χαρακτήρισαν ποτέ «χαζούς» κάποιους που ψηφίζουν κάτι άλλο και έτσι κι εγώ δεν τους ρωτάω για πόσα (χρήματα εννοώ) ξεπούλησαν 80 χρόνια πολιτικής ιστορίας για 3 υπουργεία.
Για την πορνεία, τα κουπόνια των καθημερινό εξευτελισμό και τους χιλιάδες ζητιάνους που σε ικετεύουν να πας εσύ να αγοράσεις γάλα για τα παιδιά τους επειδή αυτοί χρησιμοποίησαν το κουπόνι τους φταίει το καθεστώς τη Κούβας. Όπως επίσης έφταιγε και το ΚΚ της ΕΣΣΔ. Αν έφταιγε ο καπιταλιστής που ήρθε μετά θα επικρατούσαν αυτά τα φαινόμενα σε όλες τις χώρες που πέρασαν αυτή τη μετάβαση. Η Ελλάδα πέρασε δυσκολότερες συγκυρίες και ποτέ δεν έφτασε σε τέτοια κατάντια.
Τα πτυχία των πόρνων τα έδωσε το καθεστώς και γι αυτό μετά μπορούσαν μόνο να καθαρίζουν σπίτια. Γιατί διαφορετικά θα δούλευαν όπως εγώ. Από Ελλάδα πήρα πτυχίο και όμως δουλεύω μια χαρά έξω. Και πριν από μένα πολλοί άλλοι. Οι αντίστοιχοι από τις Κομμουνιστικές χώρες γιατί δεν τα κατάφεραν; Και γι αυτό ο καπιταλισμός φταίει; Ο Κομμουνισμός φταίει σε τίποτα; Χαίρομαι που είσαι από αυτούς που παραδέχονται ότι η ηγεσία του ΚΚΣΕ ήταν πιο διεφθαρμένη. Εγώ συμπληρώνω ότι ήταν πιο διεφθαρμένη από οποιαδήποτε ηγεσία έχει γνωρίσει ο πλανήτης. Εξάλλου φάνηκε κα μετά. Για τα λεφτά ακόμα και πίτσες διαφημίζανε.
«Ε, δεν θα κατηγορούνται και για κάθε προδότη της ιδεολογίας τους οι κομμουνιστές». Συμφωνώ απόλυτα. Αυτό ισχύει και για τους άλλους που προδόθηκαν από τους προέδρους της ΟΤΟΕ φυσικά, έτσι; Αυτούς όμως εσύ τους είπες «βλάκες». Εγώ δεν δικαιούμαι να προσάψω τίποτα στους κομμουνιστές;
Για το «βρώμικο ‘89» δεν θα ήθελα να επεκταθώ. Ο καθένας έχει τις απόψεις του. Μερικοί λένε ότι ξεπουλήθηκαν 80 χρόνια πολιτική ιστορίας και αγώνων για 3 υπουργεία για Χ χρήματα, άλλοι για Ψ χρήματα. Δεν θα μαλώσουμε στα ποσά. Όσοι γίνανε συνεργάτες του Μητσοτάκη τιμωρήθηκαν και τιμωρούνται από τη συνείδηση τους.
Δεν περιμένω να πεθάνεις φυσικά επειδή κάποιοι σε πρόδωσαν. Απλά περιμένω να είσαι πιο ήπιος σε προδοσίες άλλων πολιτικών χώρων.
Αυτό όμως που με παρακίνησε να γράψω αυτό το σχόλιο σου είναι η φράση «Να βλέπεις τους αριστερούς όπως όλους τους ανθρώπους δεν είναι υπερήρωες ή νάνοι». Δεν μπορώ Στέργιο. Οι αριστερά για μένα ήταν συνώνυμο της ηθικής, του αγώνα, της προσπάθειας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι αριστεροί δεν είναι ίδιοι με τους αλλους. Αυτή είναι και η διαφορά. Στους άλλους δεν με νοιάζουν τα λάθη τους. Πολύ απλά δεν ασχολούμαι. Αλλά στους αριστερούς δε συγχωρώ να ξεπουλιούνται. Δέχομαι το να μην τα καταφέρνουν, αλλά όχι να ξεπουλιούνται. Άλλο το λάθος και άλλο το ξεπούλημα.
Χαίρομαι που συζητάω μαζί σου και φυσικά οι «σκληρές εκφράσεις» που τυχόν γράφτηκαν είναι μέρος της πολιτικής συζήτησης. Έτσι έχω μάθει να συζητάω και ελπίζω να μην δημιουργώ παρεξηγήσεις. Άλλωστε μιας και δεν είσαι από αυτούς που κρύβονται στις πολιτικές συζητήσεις έχεις ακούσει και χειρότερα.
Να είσαι καλά,
NdN
Ο.Κ. ndn.
Δόθηκαν οι εξηγήσεις και αποτυπώθηκαν οι διαφορές.
Συμφωνώ για την ηθική των αριστερών, το είπα στη φράση «Η μόνη διαφορά είναι ο κεντρικός σκοπός της κοινωνικής αλλαγής και πάνω σε αυτό κτίζουν την ηθική, τις σχέσεις τους και τη πολιτική συμπεριφορά τους» αλλά δεν έγινε κατανοητό. Αυτό το «Η μόνη» είναι απλά μια σεμνή αναφορά. Στη πραγματικότητα είναι ένας άλλος κόσμος. Ξέρεις τι θα πει να ξέρεις ότι μπορεί να σε σκοτώσουν αλλά να μη πας από πίσω για να σκοτωθεί ο άλλος; Τι άλλο να πω; Άλλωστε ο σκοπός είναι αδύνατος χωρίς την ηθική που του αντιστοιχεί.
Όλα τα άλλα συζητούνται. Τον τελευταίο λόγο για ότι έγινε έχει η ιστορία.
Εμένα εκείνο που με ενδιαφέρει είναι το αύριο. Και στο αύριο συγκρούεται η ιδεολογία μου μέσα από άπειρες ευθείες και λανθάνουσες μορφές με το καπιταλιστικό σύστημα. Μακρύς και μάλλον αιματηρός δρόμος γιατί στον κόσμο τίποτα δε χαρίζεται. Και αυτά που ζητά η ιδεολογία μου είναι πολλά. Και θα τα ζητήσει όχι ως παλιά ξινά σταφύλια αλλά ως νέο όραμα απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος της. Το είχα πει αυτό μιλώντας και για την πρώτη γαλλική δημοκρατία. Σήμερα είμαστε στη 5η. Καμία δεν ήταν ίδια και καμιά δεν επανέφερε το παρελθόν. Άρα μπορώ να ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο για τον κόσμο με μια καλλίτερη ιδεολογία και πρακτική. …και δεν είναι καλλίτερα να ζεις χωρίς όραμα και ελπίδα.
Στέργιος
Δημοσίευση σχολίου