Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

Η Κρυφή Πλευρά του Χασμουρητού



Το χασμουρητό το γνωρίζουμε όλοι μας. Πόσες φορές δεν συνοδεύσαμε το ράθυμο τέντωμα των χεριών προς τα πίσω με ένα μεγάλο και χορταστικό χασμουρητό, σαν το τελευταίο αποχαιρετιστήριο ενός καλού ύπνου, κυρίως κάποια κυριακάτικα πρωινο-μεσημεριανά και σαν το καλωσόρισμα μιας πολλά υποσχόμενης καινούργιας μέρας;

Πόσες φορές δεν σύραμε την παλάμη στο στόμα για να καλύψουμε ένα παρατεταμένο χασμουρητό, στη διάρκεια μιας βαρετής ή ακαταλαβίστικης διάλεξης;

Πόσες φορές δεν ξεραθήκαμε στο χασμουρητό, απλά και μόνον βλέποντας τους άλλους να χασμουριούνται; Και πόσες φορές η μάνα μας δεν πήρε αλάτι και νερό να μας ξεματιάξει, όταν ένας χείμαρρος από αναίτια χασμουρητά κόντευε να μας εξουθενώσει; Και πόσες φορές δεν επιβεβαίωνε με τον τρόπο αυτό την μαγική της τέχνη, όταν κατάφερνε τ’ αλάτι να γίνει γέφυρα για το χασμουρητό να περάσει απ’ το δικό μας στόμα στο δικό της;

Κι όμως γι αυτή την τόσο κοινή κοινότατη σωματική εκδήλωση λίγα πράγματα είναι γνωστά με σιγουριά. Προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια αδιαμφισβήτητη εξήγηση για την αναγκαιότητα και τον τρόπο πρόκλησης του χασμουρητού, τις αιτίες και την κολλητική του δράση. Και μη νομίζετε ότι οι επαΐοντες κάθισαν με σταυρωμένα χέρια, απλώς χάσκοντας. Το ξέσκισαν το θέμα από κάθε πλευρά, την φαρμακολογική, την ψυχολογική, την ανατομική, την κοινωνιολογική, την παθολογική και την ηθολογική χωρίς όμως να βρουν κάποια σύγκλιση ανάμεσά τους και να μας δώσουν κάποιο τελεσίδικο συμπέρασμα.

Και κει που το πράγμα είχε τελματώσει, με τον κόσμο όλο παρ’ όλα αυτά να συνεχίζει ακάθεκτος να χασμουριέται, εμφανίστηκε ο κ. Wolter Seuntjens, ξεχωριστός φοιτητής του πανεπιστημίου Vrije του Amsterdam, ο οποίος με την διδακτορική του διατριβή, που υποστήριξε επιτυχώς στις 27 Οκτωβρίου του σωτήριου έτους 2004, έδωσε πανηγυρικώς την πλέον πειστική απάντηση περί της ουσίας του χασμουρητού.

Ξεκινώντας από μια συστηματική εγκυκλοπαιδική διερεύνηση όλης της μέχρι τότε διαθέσιμης γνώσης, από διαφορετικά πεδία όπως της γλωσσολογίας (ετυμολογία, σημειωτική), της κοινωνιολογίας, ψυχολογίας, ιατρικής και τέχνης (λογοτεχνία, ζωγραφική, κινηματογράφος) και βρίσκοντας τον κοινό τόπο όλων αυτών κατέληξε στο συμπέρασμα, πολλαπλώς τεκμηριωμένο, όπως αντιλαμβάνεστε, ότι το χασμουρητό αποτελεί εκδήλωση της ερωτικής και σεξουαλικής διάθεσης του υποκειμένου που χασμουριέται. Ορθώς εννοήσατε!

Το ανατρεπτικό αυτό συμπέρασμα φυσικά τεκμηριώνεται από πληθώρα παρατηρήσεων, τόσων που ολόκληρη η πάλαι ποτέ βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας θα αδυνατούσε να στεγάσει. Μέχρι και κείμενα από την αρχαία ινδική λογοτεχνία ξεσκάλισε ο μπαγάσας για να πείσει τους εξεταστές του ότι το χασμουρητό εκλαμβανόταν ανέκαθεν σαν εκδήλωση φλερτ και ερωτικής διάθεσης. Όπως άλλωστε, και στον δικό μας δυτικό μεσαίωνα, όπου κακώς μέχρι τώρα θεωρούσαμε το χασμουρητό, που έπεφτε βροχή στις αυλές, σαν σημάδι βαρεμάρας και ακηδίας της αριστοκρατίας. Στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ζωηρή εκδήλωση πάθους και λαγνείας. Εδώ, όπως το συνηθίζω, θα κάνω μια μικρή παρέκβαση για να τονίσω τις παγίδες που ο ιστορικός μπορεί να πέσει, όταν θελήσει να ερμηνεύσει το παρελθόν με βάση τα χαρακτηριστικά και την εθιμοτυπία της κοινωνίας στην οποία ζει. Δυστυχώς οι παρερμηνείες είναι πολλές, και για το λόγο αυτό η ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται. Ένα ακούσιο υποπροϊόν της διατριβής του κ. Wolter Seuntjens, επομένως, θα μπορούσε να είναι η αναθεώρηση των ασχολιών της αριστοκρατίας κατά τον μεσαίωνα και η αποκατάσταση του ονόματός της.

Συνεχίζοντας τη βιβλιογραφική του αναζήτηση ο εν λόγω επιστήμονας ανακάλυψε εργασίες που αποδείκνυαν το συσχετισμό ανάμεσα στη συχνότητα χασμουρητού και το επίπεδο τεστοστερόνης, καθώς επίσης και μελέτες που περιέγραφαν το χασμουρητό από την σκοπιά ενός ελάσσονος οργασμού. Τι γιατρούς ανακάτωσε, τι κτηνιάτρους, τι φαρμακολόγους, ακόμα και ποιητές σαν τον Yeats και λογοτέχνες, για να φτάσει στο ένα και μοναδικό συμπέρασμα περί της ερωτικής και σεξουαλικής πλευράς του χασμουρητού.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι από δω και πέρα σκεφτόμαστε πριν χασμουρηθούμε σε κοινή θέα. Άραγε, λέτε να ήξερε η φύση μας, η πουριτανική, κάτι παραπάνω από μας, όταν μάς μάθαινε από αρχαιοτάτων χρόνων να φέρνουμε το χέρι μας αυθόρμητα στο στόμα για να καλύψουμε τα, όχι τόσο αθώα, όπως νομίζαμε, χασμουρητά μας;

19 σχόλια:

VAD είπε...

Χωρις διάθεση να κάνω φιλοφρόνηση,είσαι καταπληκτική!Μα πού τους βρίσκεις;Οκαθένας ό,τι θυμάται χαίρεται!Ακου ερμηνεία!
Επειδή εγώ είμαι κλασικός,πάω για ύπνο,γιατί το χασμουρητό μου ακούγεται μέχρι απέναντι!ωωωωωωωωχ....ωωωωωωχ....

Ανώνυμος είπε...

Φέρτε μου γρήγορα αλάτι και νερό,και αν δεν σας βρίσκεται φέρτε μου την Pet of the month.

Tic Tac είπε...

Τη διατριβη δεν τη διαβασα._
Εχω δει σε ντοκυμαντερ οτι το χασμουρητο ειναι εσωτερικο μηνυμα για κοινη κατακλιση (δηλ. νανακια) και υπαρχει απο τον καιρο που ημασταν αγελες και επρεπε να συννενοηθουμε οτι ηρθε η ωρα μας.Αυτο εχει ενδεχομενως ενα ερωτικο υποβαθρο.

Το χερι στο στομα, παλι, ειναι ή κοινωνικος πειθαναγκασμος [=σαβουαρ βιβρ] (χλωμο) ή αυτοπροστασια ενος εκτεθειμενου μερους του σωματος μας (πιθανοτερο).

Ανώνυμος είπε...

Cynical , σας αξίζει αναμφίβολα η Έδρα της Εναλλακτικής Βλόγερ

Εάν ήμουν στη Σύγκλητο, η ψήφος μου δική σας

Alexandros είπε...

Θα την δεχόμουν τη διατριβή του κ. Wolter, αν δεν έβλεπα σε καθημερινή βάση τον γάτο μου τον Ρίτο να χασμουριέται καμιά δεκαριά φορές...

cynical είπε...

Καλημέρα VaD. Δεν ασχολούνται ολοι μονο το CERN! Ολη η πλαση χασμουριεται! Υπάρχει μια καταπληκτικη φωτο (υπερηχος) με ενα εμβρυο που χασμουριεται του καλου καιρου. Τουλάχιστον κοιμηθηκες καλα;

cynical είπε...

Ήρεμα de Profundis!. Από τη βιάση θα σε πιασει λόξυγγας! Και μετά αντε να κατσει η Pet of the Month.

cynical είπε...

Γεια σου Tic Tic. Στα επιστημονικα δεν πιανεσαι βλέπω! Το χασμουρητο ειναι μια μη-λεκτικη, προγλωσσική συμπεριφορα, και μετέδιδε σήματα στους άλλους της ομάδας. Τωρα τι ειδους σηματα ηταν αυτα, αντε να το βρεις!
Το χερι στο στομα, το πιο πιθανο να προεκυψε απο κατι ζωτικο, οπως αποφυγη καταποσης μυγων και κωνωπων. Στα χρονια η κινηση αυτη αυτοματοποιηθηκε και ηθικοποιηθηκε, οπως συνηθως συμβαινει. Μια μεταγενεστερη εξηγηση πιθανον να ειναι η καλυψη των δοντιων. Το να δειχνει καποιος τα δοντια του εθεωρειτο απρεπες. Μηπως και σημερα δεν εχει επιβιωσει μια εκφραση που λεει, χωρις να το εννοει φυσικα, "μη γελας, θα φανουν τα δοντια σου!".

cynical είπε...

Καλημερα Αλεξανρε,
Και πως εισαι σιγουρος τι ονειρευεται ο Ριτο; Ολα τα ζωα χασμουριουνται, ακομα και τα ψαρια και τα εμβρυα. στο www.yawning.info αμα το ψαξεις θα βρεις πολυ μεγαλη συλλογη φωτογραφιων απο ζωα που χασμουριουνται.

cynical είπε...

κ.Κ.Κ.Μοίρη, παλι μου αμφισβητειτε οτι το μπλογκ αυτο ειναι αμιγως επιστημονικο.

Κάποιος που ερχεται για πρωτη φορα εδω, και διαβασει αυτα περι εναλλακτικου βλογ, θα νομισει οτι ειμαστε τιποτε καφετζουδες, ξεματιαστρες και χαρτοριχτουδες. Ντροπή, ντροπή!

Nomad είπε...

Εχω νυσταγμένη λίμπιντο.

Swell είπε...

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα χασμουρηθώ δίπλα στη φίλη μου, αγαπητή Αλσήνικαλ, και θα μου πει ότι το κάνω γιατί δεν μου αρέσει, θα την παραπέμψω σε σας.

cynical είπε...

κ. Νομάδα
Ένα χασμουρητό θα την ξυπνήσει (τη λίμπιντο). Με τρια, δε, δεν θα μαζεύεστε!

cynical είπε...

Καλά Swell, πλάκα με κάνεις;; Αυτος και μονον ηταν ο σκοπος της μελέτης : να δώσει παράταση χρονου στους εραστες πυ κουραστηκαν.

PN είπε...

Άντε στο καλό και φοβόμουν ότι μόνο εγώ θα γράφω βλακείες στο διδακτορικό μου. Τελικά, έχω ελπίδες!!!

cynical είπε...

Καλημέρα VK. Φυσικα και δεν γραφεις βλακειες στο διδακτορικό σου. Αλλα, για καλό και για κακό δεν μου στελνεις και καμμια κοπια απο αυτα που εγραψες (αν) μεχρι τωρα για να σχηματισω ιδιαν άποψη;

Γιάννης είπε...

μεχρι τώρα ήξερα ότι το χαμόγελο ξεκίνησε ως "δείχνω τα δόντια μου στους άλλους"
τώρα με το χασμουρητό τι να πω, ε η επιστήμη προχωράει.

cynical είπε...

Γεια σου Γιάννη. Που ξερεις μπορεί και οταν γελούσαν να έκρυβαν με το χερι το στομα τους, στα παλια τα χρονια.
Αλλα επειδη το θεμα ειναι μερικως αδιευκρινηστο, θα προτεινα να γραφοταν καποια πραγματεια επ' αυτου.

Unknown είπε...

Στην Ιαπωνία έβαζαν τα χέρια στο στόμα όταν χασμουριοντουσαν για να μην μπουν μέσα κακά πνεύματα. Σε κάποια αποκρυφιστικά κείμενα της ανατολής το χαρμουρητό που εμφανίζεται σε ώρες που είμαστε ξεκούραστοι θεωρείται ένδειξη κάποιαν οντότητας που μας κλέβει ενέργεια.