Ο Λοβέρδος κανίβαλος

Ας πούμε ότι μια εταιρία στα πλαίσια υλοποίησης κάποιου καινοτομικού προγράμματος, σάς ανακοινώνει ότι εφ’ εξής θα αποσπά κάθε μήνα από τον μισθό ή τον τραπεζικό σας λογαριασμό, ας πούμε 100 ευρώ. Φυσικά σάς δίνει το δικαίωμα εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος να αποποιηθείτε τής προσφοράς εγγράφως. Πώς θα σάς φαινόταν αυτή η επιχειρηματική κίνηση; Χυδαία; Εξοργιστική; Πούστικη; Μάλλον κάτι χειρότερο απ’ αυτά. Έχετε καμιά αμφιβολία ότι η εταιρία αυτή θα θησαύριζε; Απολύτως καμία!

Θυμάστε επίσης, πριν κάμποσους μήνες, που οι φωστήρες της Ευρώπης είχαν την φαεινή ιδέα, η όποια τυχαία χώρα της ευρωζώνης που θα έπεφτε έξω στα οικονομικά της, να αποβαλλόταν αυτομάτως από την ευρωζώνη, εκτός και αν κάποιες άλλες αποφάσιζαν ειδικά ότι θα έπρεπε να παραμείνει; Πώς σας είχε φανεί κι αυτή η ιδέα; Αλήτικη; Κάπως έτσι.

Κανένα από τα δυο παραπάνω παραδείγματα-ιδέες δεν περπάτησε, κι ο λόγος μάλλον ήταν ότι ερχόταν σε αντίθεση με εδραιωμένους δικαιικούς και ηθικούς κανόνες της νεωτερικότητας.

Μήπως τώρα, μετά από αυτή την εισαγωγή, η περί οργάνων ιδέα του Λοβέρδου εμπίπτει σ’ αυτή την ίδια ανήθικη λογική; Δλδ, το να σε υποχρεώνει να εκχωρήσεις κάτι που σου ανήκει, εκτός κι αν προλάβεις και το αρνηθείς; Κι αν εν τω μεταξύ δεν προλάβεις ν’ αρνηθείς; Αυτό θα θεωρηθεί αυτόματα συναίνεση;

Ο νόμος του κατάπτυστου Λοβέρδου πέρα από τις όποιες μικρόνοοες συγκυριακές σκοπιμότητες θέλει να εξυπηρετήσει, αποτελεί δείγμα ακραίου ολοκληρωτισμού και επιβολής κυριαρχίας του κράτους στο ίδιο το σώμα, όχι το κοινωνικό όπως χρόνια τώρα άλλωστε πράττει, αλλά στο σάρκινο, και μάλιστα σε εποχές όπου το λιβανιστήρι στα ανθρώπινα δικαιώματα πάει σύννεφο.

Αλλά ας πάμε κι ένα βήμα παραπέρα। Τι θέλει να επιτύχει ένας υπουργος υγείας, ο οποίος έχει αναλάβει να εξασφαλίσει πόρους για τη συνέχιση της λειτουργίας του δημόσιου συστήματος υγείας, με το νόμο αυτό; Μα να βρει καινούργιους πόρους! Κι από πού θα προέλθουν αυτοί; Μα, από το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που με το έτσι θέλω θα αποσπά από τον καθένα μας! Κέρδη καθαρά, χωρίς να αποδίδει τουλάχιστον κάποιο ποσοστό στους κληρονόμους. Οι θάνατοι στην Ελλάδα ετησίως ανέρχονται στους 100,000 περίπου, δηλαδή κάθε χρόνο θα διατίθενται στην αγορά 100,000 καρδιές, 100,000 συκώτια, 100,000 μεταμοσχεύσιμα πέη και 200,000 νεφρά. Πόση να είναι άραγε η ζήτηση; Δειγματοληπτικά, αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 1000 νεφροπαθείς οι οποίοι περιμένουν να βρεθεί κάποιο μόσχευμα. Αν ικανοποιηθούν αυτοί, άντε και άλλοι τόσοι, τι πρόκειται να τα κάνετε κ. Λοβέρδε τα υπόλοιπα 198,000 νεφρά;

Θα τα εξάγετε, θα τα στείλετε στη χωματερή ή θα τα κάνετε κονσέρβα και θα τα διοχετεύσετε στην αγορά, στα ράφια των supermarkets;

Διότι κ. Λοβέρδε, οφείλετε να γνωρίζετε ότι μια κανιβαλική εξουσία επιβιώνει καλύτερα κάνοντας και τους πολίτες, κατ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν αυτής, κανιβάλους. Και είμαι απόλυτα σίγουρη ότι, όπως τελευταία είθισται, θα μπλέξετε και πάλι την κοινή γνώμη με το κατά πόσον είναι ή δεν είναι ο νόμος σας ανθρωπιστικός. Και μάλιστα πριν προλάβουμε ακόμα να αποφανθούμε περί της «ανθρωπιστικότητας» της επέμβασης στη Λιβύη...

Και κάτι τελευταίο: Επειδή είχα προβλέψει ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, ότι ο καπιταλισμός στη σημερινή συγκυρία, θα μπορούσε να ξεφύγει μόνο με καινούργιες και ευφάνταστες, όσο και αδίστακτες, αγορές, κι ότι μέσα σ’ αυτές θα περιλαμβανόταν και η «Νέα Αγορά Ανθρώπων», προτίθεμαι να ζητήσω τα πνευματικά δικαιώματα που μού αναλογούν, δηλαδή γύρω στο 1 δις ευρώ, όσος είναι ο ετήσιος τζίρος του εμπορίου μοσχευμάτων.

ΥΓ Κι εδώ η γνώμη του e-lawyer