Δεν ξέρω σε ποιο στάδιο βρίσκεται, ο για ακόμα μια φορά καρκινοβατών διάλογος για την Παιδεία. Το πιο πιθανό είναι να βρίσκεται σε προσωρινή ύπνωση, αλλά και να μη βρισκόταν και να εξελισσόταν κανονικά, πάλι δεν θα είχαμε και πολλά να ελπίζουμε. Παρά το πολλά υποσχόμενο πλαίσιο, όπου όλα θα ετίθεντο στο τραπέζι, ξεκινώντας μάλιστα από μηδενική βάση και από τα βασικά, για το τι συνιστά Παιδεία για παράδειγμα, τελικά μέχρι σήμερα ο διάλογος, με όσους τελικά προσήλθαν και δεν τον σνόμπαραν όπως συστηματικά κάνει η αριστερά, λόγω σύγχυσης της ίδιας μάλλον και αμηχανίας, μην παρ’ ελπίδα και κληθεί να πάρει αποφάσεις που θα μπορούσαν κάποια μέρα να υλοποιηθούν, ο μέχρι σήμερα διάλογος φαίνεται να συνοψίζεται σ’ ένα μάτσο μέτρων μπακαλίστικου και τεχνικού χαρακτήρα, αποκλειστικά και μόνο γύρω από το εξεταστικό, σαν να ήταν αυτό το κεντρικό ζήτημα της Παιδείας σήμερα και η πανάκεια του πνευματικού και κοινωνικού αδιεξόδου.
Καταλαβαίνω ότι η κυβέρνηση, και ότι κάθε κυβέρνηση επείγεται να πάρει κάποια απτά και πρακτικά μέτρα, αλλά κανείς περιμένει ότι στα πλαίσια ενός εθνικού διαλόγου θα γίνει επιτέλους και κάποια εκ βαθέων συζήτηση για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της παρεχόμενης έως τα τώρα εκπαίδευσης, αλλά και για τα επιθυμητά μελλοντικά.
Μπορεί ο τόπος να βοά για την πνευματική στείρωση και τον ακρωτηριασμό που υφίστανται τουλάχιστον οι λυκειόπαιδες, για τον ευνουχισμό κάθε δημιουργικότητας και πρωτοβουλίας, για την εργαλειακή αντιμετώπιση της γνώσης, για την απώλεια της αυτονομίας της, παρά μόνο σε σχέση με κάποια εξέταση που θα εξασφαλίζει κάπου κάποια πρόσβαση και τοιουτοτρόπως θα την νομιμοποιεί, για την απώλεια της χαράς της μάθησης, για το στένεμα των οριζόντων και του ίδιου του περιεχομένου της ζωής των εφήβων, αλλά στο δια ταύτα όλες αυτές οι αναπηρίες ομογενοποιούνται με τη θεραπευτική αγωγή να συσκευάζεται σε ένα και μόνο χάπι: το Εξεταστικό!
Τι σχέση μπορούν να έχουν τα προηγούμενα με τα προτεινόμενα χάπια της κας Διαμαντοπούλου, όπως «Αξιοκρατία» και «Συναίνεση»; Μπορεί να λείπει η συναίνεση από το δημόσιο χώρο γενικά, αλλά λείπουν και οι βασικοί άξονες που θα έδιναν και κάποιο ουσιαστικό νόημα στην επιδιωκόμενη «Συναίνεση» επί του συγκεκριμένου θέματος. Εξασφάλιση συναίνεσης πάνω στο εξεταστικό δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο κατόρθωμα για να μπορεί κανείς να υπερηφανεύεται.
Από την άλλη, η «Αξιοκρατία» φαίνεται να έχει γίνει το πασπαρτού της νέας κυβέρνησης, που με το κλειδί αυτό και μόνο φιλοδοξεί να ξεκλειδώσει τις χρόνιες δυσλειτουργίες της χώρας. Δεν πιστεύω να αμφιβάλει κανείς ότι συγκριτικά, η δημόσια Εκπαίδευση είναι ο χώρος με τους περισσότερους θεσμούς που λειτουργούν και τη λιγότερη αναξιοκρατία. Διότι, οι μεν μαθητές εισάγονται στα πανεπιστήμια κατόπιν σκληρών, αλλά εντελώς ανώφελων εξετάσεων, το δε εκπαιδευτικό προσωπικό προσλαμβάνεται είτε μέσω ΑΣΕΠ είτε, για τα ΑΕΙ μέσω σκληρού επίσης ανταγωνισμού. Δεν είναι ότι οι δάσκαλοι δεν γνωρίζουν πώς να διδάξουν, είναι ότι δεν έχουν την αυτονομία και τα μέσα για να διδάξουν και να κινητοποιήσουν τους μαθητές.
Η εκπαίδευση, έτσι όπως είναι σχεδιασμένη σήμερα, λέει ο Ken Robinson, και αναφέρεται σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, δεν αποτελεί παρά προθάλαμο για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, σχεδιάζεται από πανεπιστημιακούς κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, που δεν αποτελούν και την καλύτερη δυνατή ράτσα, και προσανατολισμένη όπως είναι προς την επαγγελματική αποκατάσταση, το μόνο αγαθό με το οποίο συνδέεται τελικά είναι το χρήμα. Σε ολόκληρο τον πλανήτη το εκπαιδευτικό σύστημα ακολουθεί την ίδια ιεραρχία, στην κορυφή τα μαθηματικά και στον πάτο οι ανθρωπιστικές σπουδές και οι τέχνες. Και όμως τα παιδιά το πρώτο πράγμα που κάνουν από μικρά είναι να ζωγραφίζουν, να χορεύουν, να φαντάζονται, να καινοτομούν, να επινοούν και να δημιουργούν. Σχολείο αυτόματα σημαίνει την υποβίβαση και την υποβάθμιση όλων αυτών των δραστηριοτήτων, και την αντικατάστασή τους με στείρες και πειθαρχημένες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Η εκπαίδευση άρχισε να καθίσταται δημόσια μόνο κατά τον 19ο αιώνα, στις απαρχές δηλαδή της βιομηχανικής επανάστασης και έκτοτε παρέμεινε προσανατολισμένη προς την αγορά εργασίας και όχι προς την πραγματική Παιδεία που σχετίζεται με την πολύπλευρη και ελέυθερη ανάπτυξη του ατόμου.
Το σχολείο δολοφονεί τη δημιουργικότητα, την πρωτοβουλία, τον πειραματισμό. Επιβραβεύει αυτούς που «αριστεύουν» και στιγματίζει αυτούς που κάνουν λάθη. Κι όμως αν κάποιος δεν είναι προετοιμασμένος να αποτυγχάνει και να λαθεύει, πώς θα μπορέσει ποτέ να βγει μπροστά με κάτι πρωτότυπο και καινούργιο; Και άτομα έξυπνα και δημιουργικά, εγκλωβισμένα στο στείρο σχολείο της παπαγαλίας καταλήγουν να νοιώθουν ανάξια και αποτυχημένα.
Η δημόσια εκπαίδευση με το δρόμο που έχει πάρει δεν έχει και πολύ μέλλον, μιας και κάθε επιπλέον βαθμίδα σπουδών απαξιώνει την αμέσως προηγουμένη. Το Μaster απαξιώνει το πτυχίο, το διδακτορικό απαξιώνει το Master, το ΜΒΑ απαξιώνει το ΒΑ και μιας και η ιεραρχία πτυχίων δεν είναι ατέρμονη, κάποια στιγμή ολόκληρη η εκπαίδευση θ’ απαξιωθεί και επισήμως και αμετακλήτως. Το εφεύρημα της δια βίου εκπαίδευσης, μπορεί να δώσει προς το παρόν κάποια παράταση, αλλά και πάλι θα έρθει στιγμή που θα στομώσει κι αυτό, μιας και θα απαιτεί την ανάλωση όλο και μεγαλύτερου χρόνου στα θρανία, και την τελική καθυπόταξη του βίου στην επαγγελματική και μόνο κατάρτιση.
Μου φαίνεται ότι κανένα από τα προηγούμενα δεν βρίσκεται εντός των οριζόντων των εγχώριων ταγών της εκπαίδευσης, ούτε σαν μια σκέψη απλή, ούτε τουλάχιστον σαν μια ανεπαίσθητη εγκεφαλική διαταραχή, ούτε σαν αίσθηση, ούτε σαν όνειρο, ούτε σαν ευχή. Το μόνο που κάνουν είναι να ξορκίζουν το μέλλον με λέξεις κλειδιά, με κενές ρητορικές και με λογιστικές προσθαφαιρέσεις.
Καταλαβαίνω ότι η κυβέρνηση, και ότι κάθε κυβέρνηση επείγεται να πάρει κάποια απτά και πρακτικά μέτρα, αλλά κανείς περιμένει ότι στα πλαίσια ενός εθνικού διαλόγου θα γίνει επιτέλους και κάποια εκ βαθέων συζήτηση για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της παρεχόμενης έως τα τώρα εκπαίδευσης, αλλά και για τα επιθυμητά μελλοντικά.
Μπορεί ο τόπος να βοά για την πνευματική στείρωση και τον ακρωτηριασμό που υφίστανται τουλάχιστον οι λυκειόπαιδες, για τον ευνουχισμό κάθε δημιουργικότητας και πρωτοβουλίας, για την εργαλειακή αντιμετώπιση της γνώσης, για την απώλεια της αυτονομίας της, παρά μόνο σε σχέση με κάποια εξέταση που θα εξασφαλίζει κάπου κάποια πρόσβαση και τοιουτοτρόπως θα την νομιμοποιεί, για την απώλεια της χαράς της μάθησης, για το στένεμα των οριζόντων και του ίδιου του περιεχομένου της ζωής των εφήβων, αλλά στο δια ταύτα όλες αυτές οι αναπηρίες ομογενοποιούνται με τη θεραπευτική αγωγή να συσκευάζεται σε ένα και μόνο χάπι: το Εξεταστικό!
Τι σχέση μπορούν να έχουν τα προηγούμενα με τα προτεινόμενα χάπια της κας Διαμαντοπούλου, όπως «Αξιοκρατία» και «Συναίνεση»; Μπορεί να λείπει η συναίνεση από το δημόσιο χώρο γενικά, αλλά λείπουν και οι βασικοί άξονες που θα έδιναν και κάποιο ουσιαστικό νόημα στην επιδιωκόμενη «Συναίνεση» επί του συγκεκριμένου θέματος. Εξασφάλιση συναίνεσης πάνω στο εξεταστικό δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο κατόρθωμα για να μπορεί κανείς να υπερηφανεύεται.
Από την άλλη, η «Αξιοκρατία» φαίνεται να έχει γίνει το πασπαρτού της νέας κυβέρνησης, που με το κλειδί αυτό και μόνο φιλοδοξεί να ξεκλειδώσει τις χρόνιες δυσλειτουργίες της χώρας. Δεν πιστεύω να αμφιβάλει κανείς ότι συγκριτικά, η δημόσια Εκπαίδευση είναι ο χώρος με τους περισσότερους θεσμούς που λειτουργούν και τη λιγότερη αναξιοκρατία. Διότι, οι μεν μαθητές εισάγονται στα πανεπιστήμια κατόπιν σκληρών, αλλά εντελώς ανώφελων εξετάσεων, το δε εκπαιδευτικό προσωπικό προσλαμβάνεται είτε μέσω ΑΣΕΠ είτε, για τα ΑΕΙ μέσω σκληρού επίσης ανταγωνισμού. Δεν είναι ότι οι δάσκαλοι δεν γνωρίζουν πώς να διδάξουν, είναι ότι δεν έχουν την αυτονομία και τα μέσα για να διδάξουν και να κινητοποιήσουν τους μαθητές.
Η εκπαίδευση, έτσι όπως είναι σχεδιασμένη σήμερα, λέει ο Ken Robinson, και αναφέρεται σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, δεν αποτελεί παρά προθάλαμο για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, σχεδιάζεται από πανεπιστημιακούς κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, που δεν αποτελούν και την καλύτερη δυνατή ράτσα, και προσανατολισμένη όπως είναι προς την επαγγελματική αποκατάσταση, το μόνο αγαθό με το οποίο συνδέεται τελικά είναι το χρήμα. Σε ολόκληρο τον πλανήτη το εκπαιδευτικό σύστημα ακολουθεί την ίδια ιεραρχία, στην κορυφή τα μαθηματικά και στον πάτο οι ανθρωπιστικές σπουδές και οι τέχνες. Και όμως τα παιδιά το πρώτο πράγμα που κάνουν από μικρά είναι να ζωγραφίζουν, να χορεύουν, να φαντάζονται, να καινοτομούν, να επινοούν και να δημιουργούν. Σχολείο αυτόματα σημαίνει την υποβίβαση και την υποβάθμιση όλων αυτών των δραστηριοτήτων, και την αντικατάστασή τους με στείρες και πειθαρχημένες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Η εκπαίδευση άρχισε να καθίσταται δημόσια μόνο κατά τον 19ο αιώνα, στις απαρχές δηλαδή της βιομηχανικής επανάστασης και έκτοτε παρέμεινε προσανατολισμένη προς την αγορά εργασίας και όχι προς την πραγματική Παιδεία που σχετίζεται με την πολύπλευρη και ελέυθερη ανάπτυξη του ατόμου.
Το σχολείο δολοφονεί τη δημιουργικότητα, την πρωτοβουλία, τον πειραματισμό. Επιβραβεύει αυτούς που «αριστεύουν» και στιγματίζει αυτούς που κάνουν λάθη. Κι όμως αν κάποιος δεν είναι προετοιμασμένος να αποτυγχάνει και να λαθεύει, πώς θα μπορέσει ποτέ να βγει μπροστά με κάτι πρωτότυπο και καινούργιο; Και άτομα έξυπνα και δημιουργικά, εγκλωβισμένα στο στείρο σχολείο της παπαγαλίας καταλήγουν να νοιώθουν ανάξια και αποτυχημένα.
Η δημόσια εκπαίδευση με το δρόμο που έχει πάρει δεν έχει και πολύ μέλλον, μιας και κάθε επιπλέον βαθμίδα σπουδών απαξιώνει την αμέσως προηγουμένη. Το Μaster απαξιώνει το πτυχίο, το διδακτορικό απαξιώνει το Master, το ΜΒΑ απαξιώνει το ΒΑ και μιας και η ιεραρχία πτυχίων δεν είναι ατέρμονη, κάποια στιγμή ολόκληρη η εκπαίδευση θ’ απαξιωθεί και επισήμως και αμετακλήτως. Το εφεύρημα της δια βίου εκπαίδευσης, μπορεί να δώσει προς το παρόν κάποια παράταση, αλλά και πάλι θα έρθει στιγμή που θα στομώσει κι αυτό, μιας και θα απαιτεί την ανάλωση όλο και μεγαλύτερου χρόνου στα θρανία, και την τελική καθυπόταξη του βίου στην επαγγελματική και μόνο κατάρτιση.
Μου φαίνεται ότι κανένα από τα προηγούμενα δεν βρίσκεται εντός των οριζόντων των εγχώριων ταγών της εκπαίδευσης, ούτε σαν μια σκέψη απλή, ούτε τουλάχιστον σαν μια ανεπαίσθητη εγκεφαλική διαταραχή, ούτε σαν αίσθηση, ούτε σαν όνειρο, ούτε σαν ευχή. Το μόνο που κάνουν είναι να ξορκίζουν το μέλλον με λέξεις κλειδιά, με κενές ρητορικές και με λογιστικές προσθαφαιρέσεις.
Αναρτήσεις
91 σχόλια:
Α, δεν είναι σε κώμα ο διάλογος? (Χμ... ή στις διαφορετικές ορθογραφίες της λέξης....)
Το ότι η σχολική εκπαίδευση στην ουσία στειρώνει το μυαλό, είναι γεγονός (στο μυαλό μου έρχεται και το Music Instinct: Science and Song, από το Φεστιβάλ Επιστημονικών Ταινιών) με συναίνεση σχεδόν των πάντων, οι γονείς θεωρούνε παντελώς άχρηστα όλα τα δημιουργικά μαθήματα, κανένας δεν έχει κάνει κατάληψη γιατί δεν κάνουν μουσική ή καλλιτεχνικά. Και δεν μιλώ για τους περισσότερους εκπαιδευτικούς... Πολύ κακώς κατά την γνώμη μου.
Α, και η πρωτοτυπία προφανώς θεωρείται αξιόποινη πράξη τελικά, γιατί έτσι την αντιμετωπίζουνε όλοι... Όσο για το τί πρέπει να κάνει τ σχολείο, το καλύτερο το άκουσα πέρσι από έναν 80άχρονο παππού (http://sgiakmog.blogspot.com/2008/11/blog-post_24.html) που πήρε το λόγο ανάμεσα στους πολιτευτές, τους πολιτεύοντες, και τους πολιτικογλύφτες και τους έσβυσε όλους από το χάρτη..
;-)
Αν καποια στιγμη απαξιωθει και το εφευρημα της δια βιου εκπαιδευσης θα ανοιξει ΙΕΚ ο Χαρδαβελας προς καταρτιση των αθανατων ψυχων μας στον σκληρο ανταγωνισμο επιβιωσης στην Κολαση του Δαντη...
Ποιος όμως το αφήνει χέρσο το χωράφι; Ποιος προβάλλει τη μέγιστη αντίδραση σε όποιον θίξει την ησυχία των βολεμένων και την τα κακώς (κακίστως) κείμενα;
Θα μπορούσαν να σταθούν οι αναξιοκρατικώς επιλεγμένοι παράγοντες της παιδείας, οι πειθήνιοι συνδικαλιστές, αν δεν τους στήριζε μια πλειοψηφία "φρόνιμων" διδασκόντων; Ιδιοτέλεια στην κορυφή, ιδιοτέλεια όμως και στη βάση…
Καλησπέρα cynical. Η εκπαίδευση είναι δομημένη με τους πιο αξιοκρατικούς θεσμούς και όμως βουλιάζει. Πολύ σωστό το επιχείρημά σου!
Η αξιοκρατία λοιπόν δεν τα ξεκλειδώνει όλα.
Προσωπικά πιστεύω ότι η παιδεία μας έχει την εικόνα της κοινωνίας μας.
Το ότι οι ανθρωπιστικές σπουδές είναι είδος πολυτελείας μόνο ίσως για κάποιους ευγενείς της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας εξηγεί απόλυτα πώς φτάσαμε να μιλάμε για εργαλειακό ορθολογισμό.
Και βέβαια κάποιοι πολύ σωστά κατάλαβαν ότι εφόσον ήθελαν ικανά golden boys δεν υπήρχε κανένας λόγος αυτά να ξέρουν την ηθική φιλοσοφία του Κάντ.
Πάντως η παιδεία θα πρέπει να προσδιοριστεί με στόχο κάτι. Ποιο είναι αυτό το κάτι; Είναι π.χ. να βρίσκουν οι φοιτητές δουλειά; Μήπως είναι η παραγωγικότητα, η επιχειρηματικότητα, ή είναι κάτι άλλο;
Σήμερα η παιδεία προσδιορίζεται απόλυτα από οικονομικοτεχνικά κριτήρια και στόχους.
καλημερα σε όλους!
λέω σαν πείραμα, να ανοιξουμε τις καρδιες μας και να μιλησουμε "από καρδιας" πώς θα ονειρευομασταν το σχολειο που θα θέλαμε να ειχαμε παρακολουθησει. Τι θα ήταν αυτό που θα μας εκανε να σηκωνομασταν με χαρα απ' το κρεβάτι;
Εχουμε μαθει απο κτισεως δημ. παιδειας να σκεφτομαστε πανω στο ιδιο μοντελο σχολειου οπως λιγο πολυ το σημερινο. Αυτο εχει χρεωκοπησει ετσι κι αλλιως. Ας συλλάβουμε λοιπον το "φουτουριστικό σχολείο"!
Όσοι δεν ειδατε το βιντεο του Ken Robinson χάνετε ! Είναι τρομαχτικη εμπειρία...
Το πρόβλημα με την παιδεία της Ελλάδας είναι πολύπλοκο. Υπάρχουν όμως δύο βασικά σημεία.
α) Δεν υπάρχει οικονομικό κίνητρο. Γιατί να διαβάσει ο άλλος να γίνει επιστήμονας όταν ξέρει ότι ο καλλιτέχνης, ο ποδοσφαιριστής ο ψυχαγωγός, το μοντέλο κ.α. θα βγάλει λεφτά με ουρά ενώ αυτός το πιθανότερο είναι να μείνει άνεργος?
β) Το δεύτερο είναι η σύγχυση για τις "ανθρωπιστικές" σπουδές. Είναι μαθήματα η ζωγραφική, η λογοτεχνία, η ποίηση? Αυτά είναι τελείως υποκειμενικά. Αναλύονται κατά το δοκούν. Πως να κάθεσαι εσύ να σπας το κεφάλι σου με τις εξισώσεις και τους φυσικούς νόμους όταν ο άλλος δίπλα σου μαζεύει βαθμούς άκοπα από νεφελώδεις ανοησίες. Έτσι δεν συντρίβεται κάθε αξιοκρατία? Αλλά οι πολιτικοί (και η κοινωνία γενικότερα) δεν ενδιαφέρονται για αξιοκρατία αλλά για το λεγόμενο "ελκυστικό" σχολείο. Οπότε απόλυτη ανοχή στο βαθμολογικό για τους "αδύνατους" μαθητές από την μία πλευρά και "ελκυστικά" μαθήματα και εορτές από την άλλη απαξιώνουν τα πάντα στην Μέση Εκπαίδευση.
IonnKorr.
Πολύ καλό το άρθρο σου cynical. Έχω μόνο μία αμφιβολία για το κατά πόσο είναι τα Μαθηματικά στην κορυφή της σχολικής πυραμίδας. Η παιδεία μας, δίνει πολύ μεγαλύτερη βάση στα φιλολογικά και θεωρητικά μαθήματα παρά στα θετικά (φυσική, χημεία, μαθηματικά). Την εποχή την δική μου, είχαμε δεκάδες διδακτικές ώρες την εβδομαδα Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά, Έκθεση Ιδεών, Ιστορία, Θρησκευτικά και άλλα τέτοιου τύπου μαθήματα, και ελάχιστες ώρες μαθηματικών και Φυσικής. Για την Χημεία δεν το συζητώ. Είχαμε αν δεν κάνω λάθος 2 ώρες την εβδομάδα!
Η Ελληνική Παιδεία απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί "θετική". Θα την έλεγα θεωρητική και "Αρχαιολάγνα"
Και όχι, δεν πρέπει να διδάσκεται ο Καντ, ο Σαρτρ και δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος στα Ελληνικά σχολεία. Πρέπει να διδάσκονται περισσότερα Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία. Έχουμε πήξει στους φιλόλογους, τους δικηγόρους και τους Ιστορικούς-Αρχαιολόγους.
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν υπάρχει, αλλά πρέπει να μπει οποσδήποτε ως μάθημα στο Λύκειο, η Ιστορία των θετικών Επιστημών.
Although I completely agree with Sir Ken Robinson, it must be said that creativity cannot be incorporated in the public education system worldwide because creativity leads to freedom of the mind, is, essentially, uncontrollable and as such it is unacceptable by organised society. The way society is organised at present requires a multitude of people doing the 'dirty work'. A world filled with creative people entails the overthrow of the current social organisation and the decision makers -even the 'public opinion'- are unwilling and afraid to envision such a future. Unfortunately, creativity has to be encouraged by parents who go against the grain. Have you ever thought how difficult it is for parents to try and raise their child in an 'unconventional' way? How such a child can be made to feel an outcast especially by their peers?
Reflis
Καλημέρα cynical..
Στην πρόταση σου να 'φανταστούμε' το σχολείο που θα θέλαμε, έχω κάνει κάποιες σκέψεις στο
http://thanosx.blogspot.com/2009/10/blog-post_19.html
Τίθενται ερωτήματα στην ανάρτηση απ' αυτά που λέμε 'πρωταρχικά'. Ερωτήματα τίθενται -κάποια μάλιστα αιρετικά σχεδόν- και στα σχόλια. Σίγουρα έχεις δίκιο πως το σύγχρονο σύστημα είναι προσανατολισμένο προς της αγορά εργασίας. Μεγάλο ζήτημα. Τεράστιο.
Πάντα έλεγα πως πρέπει ώς κοινωνία να αποφασίσουμε πρώτα για το τί είδους παιδείας θέλουμε, πριν από οποιαδήποτε 'εφαρμογή' ή έστω 'απόπειρα'.
Ειλικρινά σήμερα ΔΕΝ ξέρω εάν ρωτούσαμε τους Έλληνες γονείς τι θέλουν τί απάντηση θα παίρναμε. Μου φαίνεται ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ πως το πρώτο που θα ζητούσαν είναι μόλις τελειώνει το Πανεπιστήμιο το παιδί τους να βρίσκει άνετα δουλειά. Επομένως τί; Να ελπίσουμε στον άνωθεν ταγό (βλέπε πχ Μπαμπινιώτη); Χλωμό...
Σωστά αναρωτιέσαι και για το ..προαιώνιο κόλλημά μας με το 'σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια'. Όσο θα ζητάμε το πτυχίο να εξαγοράζεται με δουλειά, μισθό, οικονομική εξασφάλιση, μοιραία αυτό θα είναι πάντα το μείζον ζήτημα. Πάντα θα είναι κλειστές οι πόρτες. Πάντα θα έχει οικονομικό κόστος για να μπεις.
Έκπληξη μου προξένησε η άποψη δυο τουλάχιστον σχολιαστών που 'ζητούν' πιό 'θετική' παιδεία, πιστεύοντας πως δεν πρέπει να ασχολούμαστε με 'θεωρητικές αρλούμπες'. Δεν χωρά αμφιβολία για το ότι όπως λες ο πολιτισμός μας είναι 'τεχνοκρατικός'. (γι αυτό προκόψαμε χα χα). Άλλωστε σ΄ ένα παιδαγωγικό σύστημα το σημαντικό δεν είναι ΤΙ θα διδάξεις, αλλά ΓΙΑΤΙ θα το διδάξεις. Ο γιός μου που είναι 8 όξυνε το μυαλό του ΚΑΙ παίζοντας lego. Θα μπορούσαμε λοιπόν θεωρητικώς να αντικαταστήσουμε τα μαθηματικά σε κάποιες τάξεις του Δημοτικού με ..lego.
Στο απελπιστικό τοπίο που περιγράφεις θα έλεγα -τέλος- πως δεν υπάρχουν 'γρήγορες' ούτε 'οριστικές' λύσεις. Εγώ, επί της ουσίας περιμένω απ' την νέα κυβέρνηση αυτά που είναι εφικτά. Ας μου φτάξουν ένα καλό Δημοτικό κι ένα καλό Γυμνάσιο. Μια υποχρεωτική, δλδ, παιδεία όπως πρέπει. Με σωστά αναλυτικά προγράμματα, με καλά βιβλία, με μετεκπαιδευμένους δασκάλους, με ανοιχτά σχολεία, με πολιτιστικές δραστηριότητες κλπ κλπ.
Για το λύκεια και την τριτοβάθμια θέλει πολλά ακόμη..
Μιλώντας για "creativity" και "innovation" σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα τι εννοεί; Είναι ενδεικτικό το πώς αυτές εφαρμόζονται στις "τέχνες";
Μ.Σ.Θ. - Τι απέγινε το "site";"
Ακόμα κι αν παρόμοιες καταστάσεις είναι ακραίες ή μεμονωμένες, ποιο είναι το πολιτισμικό αιτούμενο μιας παιδείας που φιλοδοξεί να απαγκιστρωθεί από την αποστήθιση και την πρόωρη εξειδίκευση;
Αν είναι στην κορυφή τα γαμημένα μαθηματικά, εμένα γιατί δεν μου βγαίνει η εξίσωση έσοδα-έξοδα κι αναγκάζομαι να κλίνω το ρήμα "πεινάω" σ' όλους τους χρόνους;
Διάλογος; Κάνουμε κάπου διάλογο και δεν το κατάλαβα;
Δεν ξέρω σε ποιους ακριβώς πανεπιστημιακούς αναφέρεσαι (ή αναφέρεται ο Robinson), ίσως σε μια μικρή μερίδα που ασχολείται μόνο με την «αγορά», και δυστυχώς, όπως και στους υπόλοιπους τομείς της κοινωνίας, την εξουσία την έχουν αυτοί, χωρίς καν να έχουν «εκλεγεί δημοκρατικά», αλλά παρότι σε θετική κατεύθυνση, το βασικό παράπονο το δικό μου και των συναδέλφων μου, πέρα από το ότι οι φοιτητές είναι σχεδόν άσχετοι από μαθηματικά-φυσικοχημεία και ότι δεν ξέρουν να κρίνουν και να χωρίσουν δυο γαϊδάρων άχυρα, είναι και το ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις ανθρωπιστικές επιστήμες, δεν ξέρουν να γράψουν μια σωστή παράγραφο, αδυνατούν να επικοινωνήσουν στην πράξη κοκ.
Όμως, η αλήθεια είναι πως μπορεί το σύστημα να είναι «εξεταστικοκεντρικό», αλλά ας μην ξεχνάμε πως η κοινωνία μας η ίδια είναι αδιάφορη για όλα αυτά και ενδιαφέρεται για «πτυχίο» νόμισμα και για «πλούτη» που θα την κάνουν να «αγοράζει εύκολα» θέσεις στην «αγορά εργασίας». Νομίζω πως είναι φανερό πού καταλήγει να αποδώσει τις πραγματικές ευθύνες η ανωτέρω αλληλουχία των σκέψεων. Στο έκτρωμα που σήμερα ονομάζεται «αγορά», αλλά που δεν έχει καμία σχέση με την «αγόρευση» από την οποία προέρχεται.
Όσο για την απαξίωση των βαθμίδων, η απαξίωση είναι μια από τις κύριες αρνητικές συνέπειες του ανταγωνισμού.
Ολοκληρωμένες λύσεις τώρα δυστυχώς δεν περιμένει κανείς. Άλλωστε όλοι συζητούν για το χάλι της παιδείας σήμερα, και όχι για το πώς θέλουν την παιδεία, αλλά νομίζω πως, σε τελευταία ανάλυση, το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού συνόλου έτσι θέλει την παιδεία, γιατί αυτό (έχει μάθει να) επιδιώκει. Και οι ψηφοφόροι είναι ψηφοφόροι και πρέπει να ικανοποιηθούν αυτοί, όχι οι ιδέες.
Το μόνο κακό είναι πως γενικότερα, εμείς οι άνθρωποι, λέμε τι θέλουμε, αλλά δεν σκεφτόμαστε τις συνέπιες αυτού που θέλουμε, και μετά, όταν δεν μας αρέσουν οι συνέπειες, προσπαθούμε απλά να τις εξαλείψουμε, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε πως δεν εξαλείφονται αν δεν αρθεί η αιτία που τις δημιουργεί, δηλαδή αυτό που θέλαμε. Και ούτω καθ εξής, μέχρι που λύση δεν υπάρχει…
Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της παιδείας, αλλά και όλης μας της κοινωνίας σήμερα.
(Σεντονιάσαμε πρωινιάτικα…)
(1)
Τι γίνεται με τη Παιδεία;
Η ίδια πάλη που γινόταν τον 19ο αι. Κάποιοι έλεγαν τότε ότι είναι ιδιωτική υπόθεση και κάποιοι κοινωνική. Κάποιοι την ήθελαν «ελεύθερη» ή ασύδοτη και κάποιοι με φουλ κανόνες. Κάποιοι την έβλεπαν σαν εμπόρευμα και κάποιοι σαν λειτούργημα. Η μάχη στη πραγματικότητα δεν έληξε ποτέ. Παρά τη φαινομενική επικράτηση, για κάποιες δεκαετίες, της άποψης ότι η παιδεία είναι λειτούργημα και κοινωνική υπόθεση, διατηρήθηκε άθικτο το οπλοστάσιο της εμπορευματοποίησης, μέσω της ιδιωτικής Παιδείας.
Στη κοινωνία και στα κράτη, η διάταξη των ταξικών, πολιτικών και ιδεολογικών συσχετισμών δυνάμεων, σε κάθε ιστορική στιγμή, καθόριζε ως προτεραιότητα πότε τη μια πολιτική και πότε την άλλη (το ίδιο γίνεται και στην Υγεία).
Με την μεγάλη αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού και την κυριαρχία του πολυεθνικού κοσμοπολιτισμού, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας είναι σε πρώτη επιλογή από τις κυβερνήσεις. Μεγάλη μάχη γίνεται ώστε όλα να αξιολογούνται με βάση το «εμπόρευμα Παιδεία». Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να λειτουργούν ακριβώς σαν ΑΕ. Το διδακτικό προσωπικό θεωρείται ως εκμεταλλευόμενη μάζα και οι διευθυντές ως μάνατζερ. Πελάτες οι γονείς και θύματα οι μαθητές-καταναλωτές. Και ο πλούσιος θα εξηγεί τη θεωρία του: «γιατί εγώ να πληρώνω για να διδαχθεί ο γιός του αποτυχημένου, του τεμπέλη, του άνεργου και του λέτσου;;;».
Παρά τα όσα λόγια μας λένε για τις «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» διεθνώς που κάποιοι υμνούν, νομίζοντας ότι λύνουν τα προβλήματα της Παιδείας, στο τέλος όλο αυτό έχει ένα μόνο στόχο, την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Αυτή είναι η φιλοσοφία στου νεοφιλελευθερισμού και απλά μη μπορώντας να επιβληθεί ευθέως κάνει πως παραδέχεται τον κοινωνικό χαρακτήρα της Παιδείας και μας λέει ότι αυτός θα διαφυλαχθεί αν… ιδιωτικοποιηθεί, αν αποκεντρωθεί, αν «προσαρμοσθεί» στις «δυνατότητες» κάθε γειτονιάς, πόλης και περιφέρειας, αν μπει ο ανταγωνισμός…! Επικαλείται και τη διαφθορά στη δημόσια Παιδεία, την «ποιότητά» της, την έλλειψη ανταγωνισμού (εμπορευματικού χαρακτήρα και ας αφήσουν τη πλάκα περί ποιότητας) και το… κρατικό μονοπώλιο (κάτι που μπορεί αύριο να το πει για το ληξιαρχείο ,το στρατό και την αστυνομία…). Μα φυσικά αυτά ισχύουν αν η Παιδεία είναι εμπόρευμα. Όταν όμως είναι λειτούργημα;;;
Οι κατά καιρούς μάχες που βλέπουμε είναι μια τεράστια σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων και απόψεων και δεν ερμηνεύονται με κατινίστικους όρους για τα κωλόπαιδα που τα ταΐζει ο μπαμπάς και βγαίνουν στου δρόμους ή τους τεμπέληδες καθηγητές που δεν θέλουν να δουλέψουν, όσο και αν υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα. Μήπως και στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχουν τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, ξεπουλημένοι, απατεώνες, κλέφτες του ιδρώτα του άλλου… ε, σ΄ αυτό τον αγγελικό κόσμο θέλουν να πάνε τη Παιδεία για να τη… σώσουν;
Τελικά η Παιδεία, η Υγεία, η Κοινωνική Ασφάλιση είναι ένα και το αυτό πακέτο που γίνεται η ίδια ακριβώς μάχη. Δημόσια ή ιδιωτική; Οι ενδιάμεσες ροζέ και γκρι λύσεις, είναι απλά μπάσταρδες που συμβιβάζουν τα ασυμβίβαστα όπως τη δωρεάν υγεία με το «φακελάκι» και τη δωρεάν παιδεία με τα «ιδιαίτερα».
(2)
Το που θα τραβήξει τελικά η Παιδεία είναι θέμα ταξικών συγκρούσεων και πολιτικών συσχετισμών. Μη ψάχνετε να βρείτε αν η αξιολόγηση είναι καλή ή κακή. Ούτε αν η παιδεία τηρεί τους όρους ποιότητας που απαιτεί η εποχή. Αυτά θα είναι πάντα τα επιφαινόμενα. Αν κερδίσει η εμπορευματοποίηση «θα πει» στα ιδρύματα Παιδείας για τη ποιότητά τους: «Δεν με νοιάζει αν στο τέλος βγάζετε σκ@τα, αρκεί να τα βγάζετε τηρώντας τους κανόνες ποιότητας»! Όσοι που έχουν ISO το ξέρουν.
Θα δούμε 100 βαθμίδες Παιδείας και 100 διαφορετικά κριτήρια (αρκεί να έχουν…ISO!). Ο καθένας θα προσφέρει μια Παιδεία και ένα επίπεδο και ο εργοδότης θα αξιολογεί με εμπορικούς όρους το προϊόν της. Τα πτυχία θα είναι εισιτήρια για όλες τις θέσεις πλατείας και εξώστη ανάλογα… Όλοι θα έχουν ένα πτυχίο αλλά διαφορετικής αξίας. Παιδεία πάσης απαίτησης των επιχειρήσεων. Όλα υποταγμένα στην επιχείρηση και πρώτα απ όλα η ίδια η Κοινωνία.
Οι αστοί πολιτικοί του 19ου αι. ήταν πολύ πιο έξυπνοι όταν έλεγαν ότι η απόκτηση ανώτερης ενιαίας βάσης γνώσεων με δημόσια Παιδεία, θα αναβαθμίσει ποιοτικά όλο το εργατικό δυναμικό και τα κέρδη μας θα είναι τεράστια (Ψάξτε για εκθέσεις δημόσιων επιθεωρητών εργασίας στην Αγγλία)! Σήμερα οι πολυεθνικές μπροστά στο άμεσο κέρδος τα θυσιάζουν όλα, ακόμη και το μακροπρόθεσμο συμφέρον τους. Ακόμη και τη κατάρτιση που κάνουν είναι μιας χρήσης και όσοι έκαναν τέτοια κατάρτιση μπορούν να το βεβαιώσουν και εδώ. Και φυσικά την Εκπαίδευση και τη Παιδεία τη θέλουν να παράγει παραγωγικά και εύκαμπτα Δουλάκια και όχι σκεπτόμενους και με κρίση Πολίτες (άλλο τι θέλουμε εμείς…). Σκληρούς μάνατζερ, προσκυνημένους εργαζόμενους και όχι Ανθρώπους. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά των δυο συγκρουόμενων αντιλήψεων για τη Παιδεία σήμερα. Δουλάκια ή Πολίτες;
Και εμείς θα συζητάμε ακόμη ποια είναι τα «καλά» μαθήματα, αν πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία και αξιολόγηση και αν πρέπει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να γίνουν ανταγωνιστικά, τόπος παραγωγής ερευνητικών εμπορευμάτων, προέκταση των χορηγών τους...
Και όσοι ζητάνε ενιαία αντίληψη και συναίνεση για τη Παιδεία, πάνω σε τι τη ζητούν; Σε Παιδεία για Δουλάκια ή για Πολίτες; Σε Παιδεία δημόσια ή ιδιωτική; Σε Παιδεία δωρεάν ή με πληρωμή; Τελικά σε Παιδεία - λειτούργημα ή Παιδεία - εμπόρευμα;
Για να μην έχουμε αυταπάτες, θα ακούσουμε οσονούπω την υπουργό Παιδείας να υμνεί το ίδιο (παγκοσμιοποιημένο) μοντέλο του Κοντογιαννόπουλου, του Αρσένη, της Μαριέττας. Η νεοφιλελεύθερη επιλογή με μανδύα κοινωνικής ευαισθησίας. Σιγά μη συναινέσουμε.
Βαρέθηκα να μου κάνουν μάθημα για συναινέσεις και κοινές συμφωνίες. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να συμβιβάσει αυτές τις δυο αλληλοαποκλειόμενες θέσεις που έχουν αιώνες μαχών πίσω τους, ας μας το πει αλλά όχι με ροζέ ή γκρι πολιτικές που δήθεν συμβιβάζουν τα ασυμβίβαστα.
Εγώ θέλω πρώτα την πολιτική και ιδεολογική βάση της συζήτησης για την Παιδεία (αρχική πολιτική επιλογή) και μετά τις συναινέσεις και τις τεχνικές πλευρές τις οποίες βρίσκουμε πανεύκολα. Για παράδειγμα η αξιολόγηση της Εκπαίδευσης με βάση το όφελος της κοινωνίας είναι εντελώς διαφορετική από την αξιολόγηση με βάση την αγορά και το συμφέρον της επιχείρησης. Και ναι μεν αυτά μπορεί να συνυπάρχουν αναγκαστικά και σε ανταγωνισμό μεταξύ τους αλλά δεν παύουν ποτέ να είναι αντίθετα.
IonnKorr
Η διαφορά μεταξύ Ελβετίας, Δανίας Σουηδίας κ.λ.π από την μία πλευρά και της Ελλάδας, της Νότιας Ιταλίας, των Αράβων και της Αφρικής από την άλλη είναι ακριβώς αυτή.
Στους Βόρειους υπερισχύει ο ορθολογισμός ενώ στους Νότιους ο "πλατειασμός του λόγου" δηλ. απλά η αερολογία και η αμαπελοφιλοσοφία.
Δηλαδή φίλε Σέργιε τι εννοείς όταν λες "δουλάκια"? Τι εννοείς όταν λες να μην χωρίζουμε καλά και κακά μαθήματα?
Δηλαδή πιστεύεις ότι δεν καταστρέφεται ο εγκέφαλος νεαρών ατόμων όταν τα 2/3 του διδακτικού χρόνου, σε Γυμνάσιο και Λύκειο, διδάσκεται "ανάλυση" του τύπου "από που ορμήθηκε ο Καβάφης να γράψει για τους νέους της Αλεξάνδρειας" στην Λογοτεχνία, παραμύθια της Βίβλου στα Θρησκευτικά, προπαγάνδα στην Ιστορία (πατριωτική ή αριστερή δεν έχει σημασία), ποιήματα του ενός και του άλλου παρατρεχάμενου?
Είναι το ίδιο να διδάσκεται αυτά και το ίδιο να διδάσκεται σταράτα πράγματα σε Φυσική, Μαθηματικά, Αγγλικά, Γυμναστική κ.λ.π.
Αλλά να μου πεις ένας προλαλήσας δεν βλέπει ούτε διαφορά μεταξύ lego - μαθηματικών. Ισοδύναμα τα θεωρεί! Τι να πεί κανείς, παράνοια! Και βέβαια αυτές οι απόψεις εδώ είναι απλή μικρογραφία της απερίγραπτης κατάστασης που επικρατεί στη Κοινωνία.
IonnKorr, κακοπροαίρετος φυσικός.
IonnKorr
Λίγη συνέχεια επειδή τα πήρα. Δηλαδή εν ολίγοις αν το παιδί μάθει Επιστήμες, οικονομικά, Ιατρικές γνώσεις γίνεται "δουλάκι" των πολυεθνικών ενώ άμα μαθαίνει ιδεολογικές και πολιτιστικές "παπαριές" γίνεται ξύπνιος και συνειδητοποιημένος πολίτης. Α, ρε τι ακούμε κάθε μέρα !!
IonnKorr, δις-κακοπροαίρετος.
IonnKorr
πολυ σκληροπυρηνικο σε βρισκω!
Φανταζομαι οτι θα πηγαινεις σινεμα, οτι θα ακους μουσικη, οτι θα εχεις επισκεφτει καποια πινακοθηκη και ότι οταν θελεις να νοιωσεις ευχαριστα θα διαβαζεις και κανενα λογοτεχνικο βιβλιο. Εκτος αν ανοιγεις κανενα βιβλιο με δευτερη κβάντωση.
Απο την μια εκτιμουμε τα παραγωγα της τεχνης, απο την αλλη δεν εχουμε σε εκτιμηση αυτους που τα παραγουν και ούτε θελουμε να τα διδαχτουμε. Αντιφαση;;;
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι η προβολή του καπιταλιστικού συστήματος στο μαυροπίνακα.
IonnKorr
Γιατί μου την βγαίνεις έτσι Cynical? Τι πα να πει "σκληροπυρηνικός"? Τι πα να πει "συμπάθεια" στην Τέχνη?
Νομίζω ότι έχω εκφράσει ρητά και επακριβώς την άποψη.
Πρώτον δεν έχει καμία σημασία η προσωπική σχέση που έχει ο κάθε άνθρωπος, ατομικά, με τα "Τεχνο-παράγωγα". Αν γουστάρει να διαβάζει ποίηση ή λογοτεχνικά κείμενα στις ελεύθερες ώρες του ή τρέχει σε συναυλίες και χαζεύει Picaso σε κουλτουρο-χώρους. Αυτό είναι δική του υπόθεση. Δεν το κρίνω.
Σε αυτό που συζητάμε είναι αν η Τέχνη συνολικά σε όλες τις εκφάνσεις της πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στα μαθήματα στην Μέση Εκπαίδευση. Η απάντηση είναι από ελάχιστα έως καθόλου. Γιατί? μα, γιατί απλά είναι υποκειμενική. Δεν αποτελεί "γνώση". Είναι απλά "τέρψη". Το μόνο που προσφέρει είναι να αλλοτριώνει τον μαθητή, να χαλαρώνει την λογική του και να τον οδηγεί στην αναξιοκρατία, στην πολιτικολογία και στην ακατάσχετη φλυαρία.
IonnKorr, (αρκετά είπα σήμερα)
Ανώνυμε,
δεν νομίζω ότι δεν κατάλαβες τι εννοώ μεταφορικά με τον όρο «Δουλάκια» (όρος των μαθητών στις διαδηλώσεις τους κατά των εκπ. «μεταρρυθμίσεων» ).Γιατί εγώ νομίζω οτι κατάλαβαν πολύ καλά αυτοί που διάβασαν τα σχόλιά μου. Άστο λοιπόν.
Δεν μπήκα σε αξιολόγηση μαθημάτων, κυρίως γιατί προσπάθησα να θέσω τα ζητήματα αρχής και πολιτικής που είναι προϋποθέσεις κάθε διαλόγου για τη Παιδεία. Μετά από αυτό φυσικά, έχει μεγάλη αξία (οποιαδήποτε πολική και αν ακολουθείται) η επιλογή των μαθημάτων, των προτεραιοτήτων, του περιεχομένου, των εποπτικών μέσων, της ποιότητας, της διδασκαλίας, των κονδυλίων κλπ, κλπ. και όχι μόνο δεν είναι χωρίς περιεχόμενο αλλά είναι πεδίο σκληρών ιδεολογικών και πολιτικών μαχών. Δες τη μάχη για το σταυρό σήμερα, για τα θρησκευτικά παλιότερα, για την ιστορία, για τις θετικές επιστήμες και τη αξίωση ισοτίμησής τους με αυτές των επιστημών της… Βίβλου (!!!) και.. ε, τι άλλο να πω;
Το θέμα που θέτεις για την αξιολόγηση-επιλογή των μαθημάτων όμως έχει και ένα βαθύτερο κοινωνικό χαρακτήρα. Παρότι η τυπική εκπαίδευσή μου τελείωσε στη 6η δημοτικού, όταν από άλλη οδό έκανα φιλοσοφία νόμιζα ότι ήταν αρκετό το όραμα και η συνείδηση για να αλλάξει ο κόσμος. Όταν έκανα πολιτική οικονομία νόμιζα ότι ο κόσμος αλλάζει μόνος με τα ποσοτικά της δεδομένα, χωρίς να υπολογίζει και πολύ – πολύ τη συνείδηση. Στη κοινωνιολογία κατάλαβα ότι η ποιότητα και η ποσότητα στη σκέψη, τη πολιτική και τα κοινωνικά φαινόμενα είναι αξεχώριστα και η μονόπαντη απάντηση απλά μπατάρει το πλοίο του γνωστικού αντικείμενου και της πρακτικής μιας κοινωνίας. Μην υποτιμάς καμία γνώση, απλά αξιολόγησε τη προσφορά της στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων πολιτών. Εκεί μπορούμε να κάνουμε συζήτηση πραγματικά.
Θα συνιστούσα να πάμε στην απαίτηση, η Παιδεία να έχει μια τέτοια χημεία μαθημάτων ώστε να εξέρχονται αυτής Πολίτες με κρίση, με σκέψη και με δυνατότητα ποιοτικής και ποσοτικής εκτίμησης κάθε πράξης και κάθε ενέργειας, κάθε πολιτικής. Να μπορούν να ονειρεύονται και να θέτουν στόχους πάνω από τα υπάρχοντα υλικά αλλά και να αξιολογούν τις αντικειμενικές δυνατότητες πραγματοποίησης. Όμως αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού διαλόγου και της ιδεολογικής πάλης που συντελείται. Απλά δεν υπάρχει πάντα χώρος να αναπτύσσονται όλα αυτά σε σχόλια.
Δεοντολογικά θα σου συνιστούσα να μη κατεβάζεις το διάλογο σε εκφράσεις τύπου «παπαριές» γιατί το επίπεδο των σχολίων και της ανάρτησης δεν συνάδουν. Άλλο διαφωνία άλλο απαξίωση και εκχυδαϊσμό της διαφωνίας. Αν θέλεις φυσικά...
Πολυ ενδιαφερον το θεμα της αναρτησης σου @cynical και συμφωνω με τα επιχειρηματα και τις ενστασεις σου σχετικα με το που οδηγειται η σημερινη παιδεια, που αυτοσκοπος της σημερα ειναι να δημιουργει καλους επαγγελματιες συμφωνα με τις αναγκες της αγορας, αγνοωντας το ανθρωπιστικο μερος της εκπαιδευσης.
Εχεις δικιο οταν λες οτι μαθηματα οπως η ζωγραφικη, ο χορος, η θεατρικη παιδεια, κ.α υποβιβαζονται σημερα ως δευτερευοντα για να αντικατασταθουν με μαθηματα που σχετιζονται με στειρες λειτουργίες.
Σε χωρες οπως π.χ η Σουηδια η γενικη πεποιθηση ηταν, μεχρι τωρα, οτι λιγοι ενδιαφερονται για μαθηματα οπως η Ιστορια, ενω τα μαθηματικα ειχαν εδω....θεοποιηθει εις βαρος αλλων θεωρητικων μαθηματων. Η πλειοψηφια των μαθητων φυσικα χαλιναγωγειται απο τις αναγκες του marketing που επιβραβευει τα nerds και 'τιμωρει' τη διαφορετικη σκεψη, ως μη ελεγχομενη.
Ευτυχως ομως τα τελευταια χρονια εχει αντισταθμιστει καπως η κατασταση αυτη με τη δημιουργια αρκετων kulturskolor, (σχολειων κουλτουρας), που εκει δινεται ωθηση σε θεωρητικα μαθηματα, τεχνες και μουσικη!
Οσο για την Ελλαδα, τα πραγματα ειναι πιο πολυπλοκα, επειδη οι πολιτικοι πιεζονται ν ακολουθησουν τα προτυπα της ΕΕ και στην εκπαιδευση, ασχετα αν βεβαια πολλα απ οσα υποσχονται μενουν μονο στα χαρτια..Aπο την αλλη, ομως, η καθε χωρα εχει τις δικες της αναγκες και κουλτουρα και δεν νομιζω οτι μπορουμε να παρουμε ενα ξενο
'επιτυχημενο' εκπαιδευτικο συστημα και να το εφαρμοσουμε στην Ελλαδα, ή σε καποια αλλη χωρα (και γιατι αλλωστε;)
Πιστευω οτι καλα ειναι τα μαθηματικα κλπ. θετικα μαθηματα, αλλα παραλληλα χρειαζονται και οι αναλυσεις των εργων του...Καβαφη,η κλασσικη παιδεια κλπ. Αλλωστε γιατι το ενα θα πρεπει να αναιρει το αλλο, σε ενα σχολειο, η σε μια κοινωνια, γενικοτερα; Χρειαζομαστε περισσοτερα ερεθισματα για σκεψη και κατανοηση και η θετικοποιηση της εκπαιδευσης δεν ειναι σε καμμια περιπτωση 'πανακεια'.
Ελπίζω να μην μου θυμώσει η Cynical που θα αναφερθώ περιληπτικά σε όσα γράφει ο 'κακοπροαίρετος φυσικός'.
Φίλε μου, ας αφαιρέσουμε τις κορώνες και τις κραυγές, αν κατάλαβα καλά η πρότασή σας έχει να κάνει με το περιεχόμενο της παιδείας, λέτε πως αποκλειστικά πρέπει να ασχολείται ένα παιδί με τις 'θετικές' επιστήμες -που είναι ορθολογικές- και όχι με τα 'θεωρητικά' κλπ.
Πρέπει να ομολογήσετε όμως πως:
-Η επίλυση μιας δευτεροβάθμιας εξίσωσης, πέρα απ' την όξυνση του μυαλού του παιδιού, δεν θα του χρειαστεί και πολλές φορές ξανά στη ζωή του (εκτός κι αν γίνει Φυσικός, Μαθηματικός κλπ).
-Αδικείτε πολύ εύκολα την άποψη πως η Παιδεία δεν πέφτει ουρανοκατέβατη, αλλά βρίσκεται σε άμεση σχέση με την πολιτική, την κοινωνία κλπ.
-Αφού είστε Φυσικός θα γνωρίζετε ασφαλώς πως υπάρχουν παιδιά που ενδιαφέρονται περισσότερο για τα μαθηματικά, ενώ άλλα για την μουσική, άλλα για την λογοτεχνία, άλλα για την ιστορία κ.ο.κ. Η πρότασή σας λοιπόν, αφήνει έξω παιδιά. Αυτός που δεν είναι καλός στα μαθηματικά σε ποιό σχολείο θα πρέπει να πάει;
Συμπερασματικά: Η παιδεία δεν πρέπει να έχει ώς μοναδικό στόχο να μας δώσει 'εργαλεία' (Μαθηματικά-Αγγλικά-Γυμναστική-Η/Υ). Οφείλει και να μας προσανατολίσει. Στην ιστορία. Στην κοινωνία. Στην ανθρώπινη σκέψη. Στην τέχνη.
Δίνοντας τα 'εργαλεία' μαζί με την πυξίδα, ας αφήσει μετά το παιδί ελεύθερο να διαλέξει την κατεύθυνσή του.
καλησπέρα @Rider,
μα ετσι κι αλλιως, κι έτσι όπως είναι δομημένο το εκπαιδευτικό σύστημα δουλειά δεν βρίσκουν! Πολλές φορες βρισκουν σε αντικείμενο που εμαθαν είτε μονοι τους είτε εκτος σχολείου.
Καποια παιδια βγαινουν αλώβητα απο το σχολειο αυτο. Τα περισσότερα δεν εχουν καμια ικανοτητα να σταθουν μονα τους, παρά μόνο μεσα στη φαινομενικη ασφάλεια των πολλών πτυχίων, ή αν δεν τα αποκτησουν φέρνουν το στιγμα του αποτυχημένου.
Πιστευω κι εγω, ότι παιδια που εμαθαν να εμπιστευονται τον εαυτο τους και να εκφραζονται δημιουργικα, σε ό,τι τους αρέσει, θα μπορέσουν να τα καταφέρουν με ότι και να καταπιαστούν.
Σήμερα υπάρχει μονοκαλλιέργεια και αγχωτική πρόσδεση σε ένα και μόνο στενό πρότυπο.
Γεια σου Μαριε,
η συνεχής καταρτιση έχει κάποιο όριο. Δεν είναι η λύση. Εννοω φυσικα την εξαναγκασμενη επαγγελματικη καταρτιση. Η αλλη που εχει να κανει με εσωτερικες αναγκες του ατομου και φυσικα ειναι καλοδεχούμενη. Η δια βιου μαθηση ομως εχει πολυ στενο περιεχομενο. Ετσι νομιζω.
Σοφία,
καλά οι γονείς, τι περιμενες να ήθελαν; Μονο με παιδι νομπελιστα θα συμβιβάζονταν!
Ειναι πολύ, μα πάρα πολύ στενό το μονοπάτι της εκπαιδευσης. Ασφυχτικό και καγκελοφρακτο! Και απ' την αλλη ακρη, τι ανθρωπους παραγει;
Κατερινα
το πνευμα του ποστ ηταν αρκετα μακρυτερα απο τις συνεπειες του συνδικαλισμου. Η στειροτητα αγκαλιαζει τις δομες.
Ionnkorr,
το σχολιο μου, που ειναι ολοφάνερο ότι δεν είχε καμια ανταγωνιστική πρόθεση, αναφεροταν στον χαρακτηρισμο σου της τεχνης, της λογοτεχνιας κλπ σαν θολούρας. Θολομένος λοιπόν ο Μοτσαρτ, θολομένος ο Μπετόβεν;;
Προσπαθω να σου δειξω την αντιφαση: Να ευχαριστιεται και να εκτιμα ενα εργο τεχνης και την αλλη στιγμη να το αποπαίρνει σαν κατι παρακατιανο. Δεν μπορει το ιδιο ατομο να λειτουργει με δυο μετρα και δυο σταθμα.
Το μετρο των δυνατοτήτων του ανθρωπου, της ευφυίας του και της ικανότητάς του, δεν είναι δυστυχώς τα μαθηματικά. Το δειχνει η ιδια η ζωη γυρω μας.
@Reflis,
μα ενα παιδι που ανατρεφεται ωστε να πειραματιζεται και να εκφραζεται με διαφορα μεσα, θα γίνει ένας πολύ επιτυχημένος και δημιουργικος ενήλικας. Γιατι θα εχει μαθει να προσπαθει, να αποτυγχάνει , να ξαναδοκιμαζει και γιατι θα εχει ακολουθησει τις κλισεις και τις θελησεις του.
Αυτο λεει και ο Robinson, αλλα και ειναι πολυ λογικο αν το σκεφτει κανεις. Αν εχεις ενδιαφερον για κατι και το προσπαθεις, θα το καταφερεις. Αν οχι, τρεχεις στα φροντιστηρια σαν παιδι και σαν ενηλικας στους ψυχιάτρους!
Καλησπέρα
Ο κακοπροαίρετος συνάδελφος τα είπε μισό-καλα.
Το θέμα είναι απλό! Αφού έτσι κι αλλιώς τα 'δουλάκια' ξεκινούν ιδιαίτερα από το Γυμνάσιο (υπάρχουν και τα σούπερ δουλάκια που ξεκινούν από το Δημοτικό) ΤΙ τα θέλουμε τα Δημόσια Σχολεία?? Έτσι για να ξεσκάνε τα δουλάκια παρενοχλώντας τους καθηγητές τους??
Νομίζω πως είναι η πιο σωστή λύση!
Ας κλείσουν όλα τα σχολεία! Έτσι δε θα κάνει κανείς μάθημα σχετικά με το τι έγραψε-ζωγράφισε ο Χ ψυχασθενής-ιδιόρρυθμος αν δε θέλει να μάθει ή πώς επιβιβάσθηκαν οι Μικρασιάτες στα πλοία, με τραγούδια και χαρά ή κάπως αλλιώς ή κτλ κτλ κτλ
Αφού το μοντέλο των ιδιωτικών φροντιστηρίων ξένων γλωσσών λειτουργεί άψογα δε βρίσκω λόγο να διατηρείται το δημόσιο σχολείο και οι προτάσεις σχετικών και άσχετων να πέφτουν βροχή!
Για δείτε το κι έτσι! Τόσα ‘κάστρα’ έχουν πέσει στο δημόσιο σχολείο θα κολλήσουμε! Και αφήστε τους γραφικούς αριστερούς να λένε τα δικά τους!! Αν ακούγαμε αυτούς ακόμη επετηρίδα θα είχαμε..
Αυτά για αρχή.
Καλοπροαίρετος Φυσικός
IonnKorr
Άντε να απαντήσω και στον Θανάση.
Φίλε μου ρωτάς σε ποιό σχολείο θα πάει αυτός που δεν θέλει θετική εκπαίδευση. Μόλις προηγουμένως το ανέφερε η Elva από την Scadinavia.
Σε kulturskolor! (σχολείο Κουλτούρας, τέχνης). Όπως έχουμε τεχνικά σχολεία να δημιουργηθούν σχολεία τέχνης.
Έτσι είναι, αν θέλουμε να έχουμε έναν λαό που να μην είναι στην τελευταία θέση σε όλους τους πίνακες αξιολόγησης μεταξύ των 27! χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των εκείνων του ΟΟΣΑ (κάτι βέβαια που μεταφράζεται σε κρατικά ελλείματα, ατομική φτώχεια, αδυναμία καταβολής συντάξεων, στην χειρότερη υγειονομική περίθαλψη της Ευρωπαϊκής ηπείρου κ.α.) πρέπει κάποτε να προχωρήσουμε σε ορθολογισμό και αξιοκρατία στην παιδεία.
Αν φοβόμαστε μήπως μεταβληθούμε σε "δουλάκια" της μάθησης, των επιχειρήσεων και της παγκοσμιοποίησης, η κατρακύλα θα συνεχιστεί. Με Τέχνη και "αέρα κοπανιστό" δεν επιβιώνει μιά χώρα.
IonnKorr (δεν είμαι κακός, απλά κακοπροαίρετος)
Αλεξανδρε σωστη η επισημανση σου.
Μονο που δεν αξιοδοτούνται με τον ιδιο τροπο. Ως καλοι, θεωρούνται οι μαθητες που τα "παιρνουν" στα μαθηματικα. Και ως κατωτεροι αυτοι που πανε σε φιλολογικους κλαδους. Η ιεραρχιση ειναι στην αξια που τους αποδιδεται.
Για μενα το προβλημα δεν ειναι ποσο μειγμα απο τα μεν και απο τα δε θα διδασκεται. Αλλα το πώς θα διδασκεται.
Το σχολειο, πιστευω οτι θα πρεπει να δινει πολλες κατευθυνσεις και να ενθαρρυνει τα παιδια να δοκιμαζουν. να τα αφηνει ελευθερα να ψαχνουν και να μαθαινουν. Προς αυτη τη κατευθυνση θα εβλεπα θεματικες ενοτητες οπου εκει πανω θα συναντωνταν ολες οι επιστημες.
Με μια τετοια προσεγγιση μονο κερδος θα υπαρχει.
και κάτι για τον τίτλο σας!
Χέρσο δεν είναι το χωράφι της παιδείας αλλά το κεφάλι πολλών συνανθρώπων μας..
Καλοπροαίρετος Φυσικός
Γράφεις γαμημένα όμορφα ρε πούστη μου!
@elf
σ' ευχαριστω για τα καλα κι ευγενικά σου λόγια!
«...και προσανατολισμένη όπως είναι προς την επαγγελματική αποκατάσταση, το μόνο αγαθό με το οποίο συνδέεται τελικά είναι το χρήμα.»
Κουκλίτσα μου κερένια...
Πάει τέλειωσε... ως τώρα σέ αγαπούσα μυστικά, τώρα, δεν μπορώ, θα το ομολογήσω δημοσίως εν διαδικτύω:
Σ' αγαπώ!
Χωρίς πάντως να διαφωνώ πολύ με αυτό που γράφεις για τη στάση της τωρινής Αριστεράς, θα παραθέσω την κατάληξη άρθρου για την Παιδεία από το μπλογκ "Για μιά αριστερή Αριστερά":
ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΙ, ΑΦΟΒΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
«...Θα έχουμε όμως έτσι 18χρονους ή 19χρονους ΑΡΤΙΟΥΣ πολίτες, που δεν θα φοβούνται το κράτος ή τη ζωή... Εκεί είναι το «κουμπί»! Κι εκεί είναι η ρίζα της επίλυσης και άλλων δυσχερέστερων, πιό περίπλοκων προβλημάτων, όπως της ανεργίας π.χ.:
Όποιος ΔΕΝ φοβάται τη ζωή, σπάνια δεν θα βρει τρόπους για να μην μετατραπεί σε κοινωνικό πρόβλημα.
Ας τό σκεφτούμε καλά αυτό!»
Ολόκληρο το βρίσκει κανείς στο:
aristeriaristera.blogspot.com
Είναι «απόλυτα» ευθυγραμμισμένο με το πνεύμα του άρθρου σου.
Το συνιστώ ειδικά στους:
Sophia
Darthiir the Abban
Στέργιο
Θανάση Ξ.
Θα χαρούν, νομίζω.
Καλό ΣαΚύ.
"Ως καλοι, θεωρούνται οι μαθητες που τα "παιρνουν" στα μαθηματικα. Και ως κατωτεροι αυτοι που πανε σε φιλολογικους κλαδους. Η ιεραρχιση ειναι στην αξια που τους αποδιδεται"
Κοίτα, δεν είναι σίγουρο ότι ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά αν ισχύει τους αδικείς αυτούς που το υποστηρίζουν; Εγώ όχι...
Πιστεύω ότι όλα τα μαθήματα είναι χρήσιμα, ακόμα και η ερμηνεία ενός ποιήματος έχει μία αξία (που εγώ βέβαια δυσκολεύομαι να αντιληφθώ), αλλά τα μαθηματικά είναι άλλη φάση. Είναι η απόλυτη επιστήμη. Είναι "ψαρωτικό" να είσαι καλός στα μαθηματικά. Είναι η επιστήμη της λεπτομέρειας, και της μίας και μοναδικής αλήθειας. Ένα είναι το αποτέλεσμα και αν το βρεις είσαι σωστός. Είναι όμως τα υτόχρονα και η επιστήμη της φαντασίας και ενόρασης.
Υπάρχουν αρκετοί Μαθηματικοί-Φυσικοί, με ποιητικές και λογοτεχνικές ανησυχίες. Υπάρχουν αρκετοί μαθηματικοί και Φυσικοί οι οποίοι έγιναν καλοί συγγραφείς. Αντιθέτως, είναι σπάνιο να βρεις φιλόλογο, η απόφοιτο Καλών Τεχνών με έφεση στα Μαθηματικά και την Φυσική. Νομίζω ότι αυτό κάτι λέει.
Θα επιβεβαιώσω ΚΑΡΓΑ αυτό που λέει ο Darthiir για τα παράπονα τα δικά του και των συναδέλφων του, είναι και ο δικός μου πόνος και καημός κάθε μέρα στο σχολείο...
Και θα απαντήσω στο βαθύ ερώτημά σου: το μονοπάτι της εκπαίδευσης, παράγει αυτή τη στιγμή, ανθρώπους δειλούς με θράσος.
Και θα συμφωνήσω επίσης, με τα λεγόμενα του Alexandros: πράγματι, πολλοί μαθηματικοφυσικοχημικοθετικοί ασχολούνται με εξαιρετική επιτυχία με την λογοτεχνία και τα σχετικά, (για παράδειγμα, την αποδελτιοποίηση όλων των ελληνικών περιοδικών ποίησης και την ανάρτησή τους στο ίντερνετ εδώ και μια δεκαετία, την κάνει ο Χρήστος ο Δημάκης, στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης...) ενώ το αντίστροφο, δεν το βλέπω να συμβαίνει. Οι σημερινοί φιλόλογοι είναι ΜΑΚΡΑΝ οι πιο απαίδευτοι συνάδελφοι, ασχολούνται οι περισσότεροι μόνο με τα στενά πλαίσια του μαθήματός τους και μένουν στην τεχνολογία των φιλολογικών μαθημάτων, από το να ωθήσουν τους μαθητές στην φιλαναγνωσία και την αγάπη για τον λόγο και την τέχνη... Δεν συζητάω καν για το πόσο πιο συντηρητικοί είναι... Εμείς πλέον, το χρησιμοποιούμε για ανέκδοτο... (ναι, ναι, ξέρω είμεθα κακοί και κακεντρεχείς, αλλά είναι θέμα ρεαλισμού!!)
Έρωτες…
Αποκαλύψεις διαδικτυακές βλέπω!!!! Εμένα πάντως ο άτιμος ο γιατρός μου σύστησε "αποχή" από ηλεκτρονικό αίσθημα, συγκινήσεις και αποκαλύψεις για λόγους υγείας. «Μα γιατρέ του λέω με υπολογιστή είναι τι φοβάσαι;», «Α, δεν ξέρεις, μου λέει, κυκλοφορούν κάτι Ιοί στο διαδίκτυο ΝΑ (!!! ) μεγαλύτεροι και από αυτή των…. Χοίρων». Πάνω που ήμουν έτοιμος να κάνω αποκαλύψεις και να πω την αγάπη μου, όπως ο Κλαζoμένιoς, τι να κάνω μετακόμισα στο εδώ βλογκ της Cynical για να πω τον αδήλωτο καημό μου μη και αποκαλυφθώ…
Κλαζoμένιε, ευχαριστώ για το βλογκ της Αριστεράς που υπέδειξες και το σχόλιό σου. Αυτά που σημειώνεις μου τα έχουν πει και οικοδόμοι με μια ασθενική ηθική αυτοκριτική του τύπου «γίναμε από προλετάριοι αφεντικά και υπεργολάβοι και τώρα άντε να δώσουμε μάχη για το μεροκάματο και την ασφάλεια αυτών που εκμεταλλευόμαστε». Βλέπεις το βασικό συμφέρον καθορίζει έτσι ή αλλιώς τη συνείδηση και τη στάση. Δε λέω πως απέβαλαν όλα τα πρότερα χαρακτηριστικά τους και απαρνήθηκαν τους αγώνες τους αλλά όταν πρέπει να αρνηθείς το άμεσο συμφέρον για το γενικό και όταν αλλάζεις θέση στη παραγωγή, όλο και πιο δύσκολα δίνεις τη ζωή σου για κάτι που έφυγε από σένα και το έχουν άλλοι.
Δεν είχαν καθόλου άδικο οι κλασσικοί του μαρξισμού που έλεγαν ότι παρά το ότι το εργατικό κίνημα και το πολιτικό κόμμα της εργατικής τάξης θα έχει και «εισαγωγές» ιδεολόγων και μαχητών από άλλες τάξεις, η μόνη τάξη που μπορεί να δώσει τη μάχη με συνέπεια και μέχρι τέλους είναι η εργατική, οι εργάτες. Όχι γιατί είναι υπεράνθρωποι αλλά γιατί συνδέονται ευθέως τα ταξικά και τα άμεσα συμφέροντά τους με την πολιτική τοποθέτησή τους σε αυτό.
Σαν μικρομεσαίος γνωρίζω τα άπειρα τερτίπια που χρησιμοποιεί ο «αριστερός» μικρομεσαίος για να αποφύγει τη μέχρι τέλους μάχη, εισάγοντας στην Αριστερά το «να το δούμε..» «να το συζητήσουμε..» «να το αναβάλουμε για καλύτερη στιγμή…». «άστο μωρέ δεν γίνεται τώρα…» "και αν... έχουν δίκαιο οιάλλοι!!!" κλπ, κλπ που δεν σημαίνει εξυπνάδα και αυτό που δηλώνει αλλά τη μικροαστική ταλάντευση και ηττοπάθεια για έναν δίκαιο σκοπό που όμως δεν είναι και τόσο δικός τους. Σε όλα είναι ήξης - αφίξης και προτιμούν να εισάγουν την ηττοπάθεια και τον μικροαστικό συμβιβασμό παρά να δώσουν μάχη και να βάλουν το κεφάλι τους στο ντορβά. Αφού με το ένα πόδι είναι πάντα στην εργοδοσία…
[..το μονο αγαθο με το οποιο συνδεεται τελικα ειναι το χρημα] ναι , ναι συμφωνω απολυτα ,ο καπιταλισμος δεν επιτρεπεται να εχει παιδεια ,αλλα μονο εκπαιδευση. η ''φιλοσοφια'' του φιλελευθερισμου ειναι βαθυτατα εχθρικη προς καθε μορφη πολιτισμου,διοτι δια του πολιτισμου δεν μπορει να υπαρξη ο ανθρωπος σαν καταναλωτικο μηχανημα..
Καλημέρα
Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα από τη cynical αδιαφορία σου...
Θα επανέλθω κάποια στιγμη, πάντα καλοπροαίρετα..
Καλοπροαίρετος Φυσικός
Γεια σου Εlva,
δεν ξέρω αν εχεις υπ' οψιν σου την εκπομπη του Π. Τσιμα για το Φιλανδικο μοντελο εκπαιδευσης. Ειναι ολη στο youtube
http://www.youtube.com/watch?v=RtcAPxh-NQs
Αυτο που θυμαμαι και με ειχε εντυπωσιασει ηταν η εικονα των μαθητων στο γυμναστηριο του σχολειου να κανουν μαθηματα χορου, να πειραματιζονται με τον κινηματογραφο, μουσικη κλπ.
Αν ολα αυτα ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα και αν όντως εντασσονται στη φιλοσοφια του συγκεκριμενου εκπαιδευτικου συστηματος, τοτε αποδεικνυεται στην πραξη οτι για να εχεις υψηλο δείκτη αναπτυξης και παραγωγη υψηλής τεχνολογίας, θα πρεπει να αφησεις τα παιδια ελευθερα να χορευουν, και να εκφράζονται ποικιλοτρόπως.
Δηλαδη η μονοκαλλιεργεια οπως γινεται εδω, αλλα και αλλου, μπορει να βγαλει καποιους καλους, αλλα θα αφησει αναπηρους ολους τους υπολοιπους.
Καλοπροαιρετε Φυσικε, 11:53,
ζητω συγνωμη αν το εξελαβες σαν "κυνικη" αδιαφορια. Θα πρεπει ομως να μου αναγνωρισεις τον προταιρο εντιμο βιο. Δεν εχω δωσει τετοια δειγματα γραφης ως τα τωρα. Πολλες φορες ομως μου ειναι δυσκολο να ανταποκριθω σε ολα τα σχολια αμεσως, ιδιως αν ειναι πολλα και πανω σε ενα θεμα που χρειαζεται σκεψη.
Η καταργηση της δημοσιας εκπαιδευσης ειναι κιαυτη μια προταση! Αλλα εντελως ανεφαρμοστη σε μια κοινωνια που θελει να περασει απο ISO ακομα και τις προσωπικες συμπεριφορες. Στην Αμερικη πληθαινουν οι γονεις που αποσυρουν τα παιδια τους απο τα δημοσια σχολεια, κυριως ομως για το λογο οτι τα βρισκουν πολυ ...προοδευτικα και διοι δεν τους παρεχουν τις βασικες χριστιανικες αληθειες και αξιες. Στο τελος βεβαια δινουν καποιες εξετασεις σε ενα δημοσιο φορεα.
Θα επαναλαβω, οτι το σχολειο θα πρεπει να διευρυνει επι ισοις οροις τις δεξιοτητες που παρεχει και να δινει βαρος στην αναπτυξη της προσωπικοτητας και της αυτενεργειας των μαθητων.
Αυτα θα τα εισπραξει πισω η κοινωνια πολλαπλασιασμενα. Θελω να πω ότι ενα παιδι για παραδειγμα που ενθαρυνθηκε να διερευνησει μια δεξιοτητα του στη ζωγραφικη ας πούμε και πηρε ικανοποιηση απο τους πινακες που ζωγραφισε, εχει μεγαλυτερες πιθανοτητες να γινει ενας ουσιαστικος επιστημονας αργοτερα των υπολογιστων απο καποιο αλλο που περασε τη ζωη του στα ιδιαιτερα και τα φροντιστηρια για να "ευθυγραμμιστει".
Καλημερα Θανασαη Ξ.
διαβασα το πολυ συγκροτημενο κειμενο σου, και με βρισκει συμφωνη.
Αν ρωτησεις τους γονεις τι θελουν για τα παιδια στην ΠΡΑΞΗ, θα παρεις τη γνωστη απαντηση. Να βρουν μια καλη δουλεια και να αποκτησουν κοινωνικη θεση. Και αυτοι ειναι μπλεγμενοι στα γραναζια της τρεχουσας λογικης.
Οι αλλαγες νοοτροπιας ειναι το πιο δυσκολο πραγμα να συμβει. Αυτο που λυπει ειναι οτι στη χωρα μας υπάρχει φοβια να ανοιχτει ενας δημοσιος διαλογος για το πως θελουμε το σχολειο ακομα και στο μακρινο μελλον. Ολες οι ιδεες αγκιστρωνονται στις παρουσες δομες. Υπαρχει διαχυτη φοβια ακομα και για ελευθερη, μη δεσμευτικη σκεψη.
Και το σχολειο ειναι φοβισμενο, φαινεται απο την τυπολατρια του, απο το ασφυχτικο αναλυτικο προγραμμα.
Οσα παιδια μπαινουν στο πανεπιστημιο, δεν γνωριζουν απολυτως τιποτα, τα εχουν ξεχασει ολα μετα το παραφουσκωμα των πανελληνιων. Το μονο που εχουν διασωσει ειναι να αποστηθιζουν.
Το θεμα για μενα δεν ειναι αν η θετικη παιδεια ειναι ανωτερη ή κατωτερη απο τη θεωρητικη. Και οι δυο κατευθυνσεις εννοποιουνται στον τροπο διδασκαλιας τους. Δηλ. μια ολοκληρωμενη προσεγγιση θα ηταν να δωσεις στους μαθητες ενα πραγματικο προβλημα που για να το απαντησουν θα πρεπει να χρησιμοποιησουν γνωσεις απο ολα τα πεδια, μαθηματικα, στατιστικη, κοινωνιολογια, και γω δεν ξερω τι αλλο.
Ας κάνουν τετοιες εργασιες ανα μηνα. Στο τελος της χρονιας θα εχουν κατοχυρωσει με βιωματικο τροπο ενα τεραστιο κομματι γνωσης ενταγμενο μεσα στη ζωη.
Αμα μαθει ενα παιδι να ψαχνει και να λυνει προβληματα σε συνεργασια με αλλα, σαν ενηλικας θα στεκεται πολυ καλυτερα στα ποδια του.
Για μενα ολα αυτα μου φαινονται αυτονοητα, και τα υπερασπιζομαι με παθος.
Μανο,
ειτε ειναι του καπιταλιστικου, ειτε του οποιοδηποτε αλλου συστηματος, παντος ειναι το προιον μιας φοβισμενης και αναπηρης κοινωνιας.
Καλημερα Στεργιο Ζυγούρα,
Το ελληνικο αιτημα ειναι η απαγγιστρωση απο την παπαγαλια για να ξανααγκιστρωθει στην παπαγαλια.
Ολη η κοινωνικη ζωή εχει επικινδυνα ευθυγραμιστει σε ενα απελπιστικα στενο μονοπατι το οποιο θεωρει εντελώς λανθασμενα (εκ του αποτελεσματος βεβαια) οτι ειναι και το ΜΟΝΑΔΙΚΟ που οδηγει σε μια καλη θεση στην αγορα εργασιας.
Τα παντα γυρω βεβαια το διαψευδουν.
Διοτι αφ ενος η συγκεκριμενη αγορα εργασιας στην οποια στοχευει το εκπαιδευτικο συστημα ολοενα και συρρικνωνεται, αφ' ετέρου αυτοι που διεκδικουν μια θεση γινονται ολοενα και πιο ανεπαρκεις, οχι τοσο γνωστικα όσο ψυχολογικα να διεκδικησουν.
@swell,
εσενα το προβλημα σου ειναι οτι δεν πήγες να παρεις ΚΑΙ δευτερο διδακτορικο. Αν ακουγες τους γονεις σου, τωρα ΘΑ ετρεχες να κατεβασεις τη χοληστερινη απο την πολυ καλοφαγια!
Darthiir καλημερα
μπορει κανεις να διανοηθει οτι ο Μπαμπινιωτης ειναι ενας φωτισμενος ανθρωπος; Οτι αυτος ο ανθρωπος μπορει να εχει καποιο οραμα; Ο οποιος διαλογος υπαρχει ειναι μονο λογιστικος. Τιποτε δεν θιγεται για τα επι της ουσιας.
Οι γονεις; Τι ειναι οι γονεις; Ανηκουν στην ιδια κατηγορια οπως και οι "Νοικοκυραιοι". Φοβισμενοι και ακρως συντηρητικοι, με την εννοια οτι ολα καλα κι αγια, αλλα περα απο το δικο μας παιδι.
Δεν αναφερομαι σε συγκεκριμενο πανεπιστημιακο, (ο Μπαμπινιωτης δεν χαραζει εκπαιδευτικη πολιτικη, μπαλωματα στην υπαρχουσα κανει), αλλα στο οτι το προγραμμα του σχολειου ειναι φτιαγμενο ωστε τα παιδια να μπαινουν αποκλειστικα και μονο στα πανεπιστημια.
Το οτι στερειται λογικης και αποτελεσματικοτητας (απο αποψη κοστους/οφέλους) ειναι πασιφανες. Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν!!
Πολυ προσπαθεια πολλα χρηματα και το αποτελεσμα μηδενικο απο οποια γωνια και να το δει κανεις. Το εκπαιδευτικο πρεπει να αλλαξει εκ βαθρων. Να αλλαξει φιλοσοφια.
Θα πω και το παραπονο μου. Τελευταια απο κτηριακη αποψη τα σχολεια εχουν σημαντικα βελτιωθει, εχουν και καποια αιθουσα τελετων. Αλλα απο το μεσημερι και μετα ειναι κλειστα. Ποσοι τροποι υπαρχουν ωστε να διατιθενται οι αιθουσες τα απογευμετα για τους μαθητες να παιζουν μουσικη, ας πουμε ή να κανουν κατι αλλο, οπως και να ειναι ανοιχτα στη γειτονια και σε πολιτιστικες εκδηλωσεις. Ειναι κατι μικρο που μπορει να γινει αμεσα.
Οι γονεις σαν κατηγορια ειναι το πιο συντηρητικο κομματι της κοινωνιας και ευλογα! Ασχετο αν σε αλλες περιπτωσεις ειναι σουπερ ντουπερ επαναστατικοι. Δεν θα κοιταξεις τι θελουν αυτοι και να μεινεις εκει. Πρεπει να ανοιξει διαλογος, θα παρει χρονια, για να αρχισουν να βλεπουν (οχι τη χρεωκοπια του τωρινου συστηματος, διοτι αυτο το ξερουν), αλλά ότι υπάρχουν κι αλλοι δρομοι που θα δωσουν ανασα σε αυτους και τη χωρα.
Έλα μου ντε, που οι γονείς ψηφίζουν και τα φυντάνια πρόκειται να ψηφίσουν την επόμενη τετραετία...
Δεν είναι λοιπόν η παιδεία που νοσεί, είναι οι γονείς, είναι το σύνολο της κοινωνίας τελικά.
Ολοκληρωμένες λύσεις ;)
{Είπε ο άραβας κοιτώντας προς την ουτοπία... :( }
Στεργιο καλησπέρα,
καλώς! Να μην καθίσει η Αριστερά στον Διάλογο. Δεν μου λες, αμα η αριστερα με ολη την πνευματικη της παρακαταθηκη δεν μπορεί να αλωσει μια επιτροπη μπαμπινιωτη-σπηλιωτοπουλου-διαμαντοπούλου, τότε πώς περιμενει να αλώσει τα χειμερινα ανακτορα;
Ας πάει σε ολες τις επιτροπες προετοιμασμενη, με μελετες, με ιδεες, με επιμονη κι ενθουσιασμο αποφασισμενη να πεισει! Κι αν δεν το μπορεσει ας ξεκινησει αυτη τον διαλογο για την Παιδεια. Ας ξεσηκωσει τον κοσμο. Εδαφος υπαρχει. Όχι να αποσύρεται σαν ανευθυνη γυναικούλα. Να καταθετει τα οπλα και να επιβιωνει εφευρισκοντας συνεχως άλλοθι.
Δεν εχω ξανασυναντησει πιο ραθυμη, φοβική, ενδοσκοπικη κι ανευθυνη Αριστερα. Κρυβεται πισω απο συνεχεις αντιρρησεις, και δεν εχει ουτε μια προταση να καταθεσει που να υπερβαινει τη συνθηματολογια, και τη γενικοτητα. Α, και τη διαχειρηση. Δεν εχω στο μυαλο μου κανεναν εμπνευσμενο ανθρωπο που να μπορει να διατυπωσει οραματα και προτασεις,να μιλησει στις καρδιες του κοσμου. Μονο κατι διοπρτοφορους συνδικαλιστες βλέπω, που ζούνε στον ασφυκτικο τους κοσμο.
Τα συνθηματα αποστηθιζονται ευκολα, αλλα δρουν οπως και τα βουδιστικα μαντρα. Αποκοιμιζουν κι αυτα.
Ο/Η valamonte1 είπε...
[..το μονο αγαθο με το οποιο συνδεεται τελικα ειναι το χρημα] ναι , ναι συμφωνω απολυτα ,ο καπιταλισμος δεν επιτρεπεται να εχει παιδεια ,αλλα μονο εκπαιδευση. η ''φιλοσοφια'' του φιλελευθερισμου ειναι βαθυτατα εχθρικη προς καθε μορφη πολιτισμου,διοτι δια του πολιτισμου δεν μπορει να υπαρξη ο ανθρωπος σαν καταναλωτικο μηχανημα..
-------------------
Ρε συ Cynical, ορισμένες φορές διαβάζω κάποια σχόλια και αισθάνομαι ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, ακολουθώ τη μοναχική μου διαδρομή και αδυνατώ να κατανοήσω με τους συναθρώπους μου... Αναζητώ εναγωνίως κάποιον που να σκέφτεται περίπου όπως εγώ για να έρθω "στα ίσια μου".
Το έχεις αισθανθεί ποτέ;
Στο Δυτικό κόσμο τα ποσοστά αναλφαβητισμού έχουν συρρικνωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό,οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στη γνώση, διαβάζουν πολύ, ενημερώνονται απίστευτα γρήγορα από μία τεράστια δεξαμενή δεδομένων και ειδήσεων, η παραγωγή τέχνης και πολιτισμού είναι απίστευτα ογκώδης (αυτό συνεπάγεται και μεγαλη σαβούρα), και όμως!!
Υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι η σημερινή ιδεολογία είναι εχθρική προς τον πολιτισμό... Θα ήθελα να μάθω, ειλικρινά το λέω και όχι ειρωνικά, ποια εποχή της ανθρώπινης ιστορίας ήταν περισσότερο φιλική προς τον πολιτισμό.
Γεια σου Κλαζομένιε,
πολυ καλα τα γραφει ο φιλος μου ο Ναπολέοντας!
Καθως εγραφα στα σχολια, ερχοταν στο μυαλο μου ενα καρο κοσμος απο τους παλιους αριστερους ή μη, που στα νιατα τους συναντησαν πολυ ταραχωδη χρονια. Δοθηκαν σε αυτα, ζυμωθηκαν, κινδυνεψαν, εμαθαν και ποσους απο αυτους βλεπεις σημερα να ειναι αξιοσεβαστοι και πολυ επιτυχημενοι στα γραμματα και τις τεχνες. Με μια πλουσια ιστορια δρασης πισω τους που τους ωριμασε και τους εκανε να τολμούν, να σκεφτονται να δρουν, να ξεδιαλυνουν προτεραιοτητες, κ.λ.π.
Δε θελω να πω φυσικα, για να μην παρεξηγηθω οτι αυτος ειναι ο μονος δρομος, αλλα απ' αυτο το δρομο μπορουμε να πάρουμε τα στοιχεια της αυτενεργιας και του προσανατολισμου σε ενα υψηλο στοχο. Καλως ή κακως μονο αυτοι κινητοποιουν και δινουν φτερα.
Δεν ειναι στοχος το πτυχιο, ακομα και μια θεση εργασιας απο μονα τους, παρα μονο αν υπαρχει απο πισω μια ανωτερη κινητηρια δυναμη.
Παλια π.χ. καποιος ηθελε να γινει γιατρος για να βοηθησει τον κσμο. Σημερα για να βρουνε δουλεια και να βγαλουνε λεφτα.
Το σχολειο θα πρεπει να επιδιωκει αυτα τα υψηλα κινητρα.
Πώς να αρνηθώ, Κλαζομενιε, αυτη την αυθορμητη εκδήλωση αγάπης! Την αποδεχομαι μεθ ευχαριστειών!
@Αλέξανδρε των 2:12,
πιστευω οτι ειναι αδικο να προσπαθουμε να ιεραρχησουμε τις επιστημες. Υπαρχουν σημαντικα επιτευγματα και εμπνευσμενοι ανθρωποι σε ολο το φασμα.
Αλλα ξερεις πιο θεωρω οτι ειναι σημερα το προβλημα στο σχολειο; Οχι οτι διδασκει λιγα ή πολλα μαθηματικα, αλλά ότι δεν βγάζει μαθητες που να μιλουν, όπως εσύ καλη ώρα τώρα με τετοιο μεράκι και με καποιο οιστρο για τα μαθηματικά, σαν ενα παράδειγμα! Βγαζει παιδια που δεν καταφερνουν να αγαπησουν τιποτα τελικα.
Σοφια,
αλλο οι φιλολογοι, που ξερεις, να ειναι ανεπαρκεις και αλλο να μην ασχολουνται με τα μαθηματικα.
Υπαρχουν επαρκεστατοι φιλολογοι που ειναι και αξιολογοτατοι συγγραφεις. Και επειδη δεν ασχολουνται με μαθηματικα σημαινει οτι ειναι υποδεεστεροι; Αρα και το αντικειμενο της επιστημης τους;
Ο ανθρωπος χρειαζεται και την ευαισθησια των ανθρωπιστικων σπουδων και τη λογικη και τη δομημενη σκεψη των θετικων. Αλιως θα μπαζει...
Ναι Darthiir,
Ναι!. Να σκεφτομε και να προτεινουμε λυσεις. Κι ας κανουμε λάθος κι ας μας την πεσουνε, κι ας μας πούνε απλοικους!
Τι λεει παιδι μου η αναρτηση;; Επιβράβευση μονο σε αυτους που κανουν λαθη!
Στεργιο,
ερωτας στα χρονια του διαδικτυου, όπως λένε ερωτας στα χρονια της χολερας.
@ valamonte1
θα ελεγα οτι ο φιλελευθερισμος δεν ηταν εχθρικος στο πνευμα. Το νεοκοπο αδελφακι του ο νεοφιλελευθερισμος, είναι.
Αλεξανδρε,
ε, πώς να περιμενουμε ολοι οι ανθρωποι να σκεφτονται το ιδιο! Δεν ειναι δυνατον! Με καποιους δεν υπαρχει καν πεδιο συνεννοησης, ενω με καποιους αλλους βρισκεται μετα απο προσπαθεια.
Σε κατασταση ασυνενοησιας η προσπαθεια αλληλοκατανοησης πρεπει να καταβαλεται ισοτιμα και απο τις δυο πλευρες. Αν διαθετουμε υπομονη ομως, και καλη διαθεση να ακουσουμε τον αλλον, το φραγμα μπορει να ξεπεραστει.
Οσον αφορα εμενα, το θεωρω προκληση να καταφερω να κανω κατανοητο το εξωφρενικο! Δοκιμαζω την επιχειρηματολογια μου, τις γνωσεις μου, την αντοχή μου!
Οι λεξεις παγιδευουν κι αλλοιώνουν τα νοηματα. Χρειαζεται να τις ξεσκονιζουμε καλα για να διαπιστωνουμε οτι τελικα εννοουσαμε το ιδιο ή αλλο πραγμα.
Επι του προκειμενου, καλυτερα να ανοιγες διαλογο με τον valamonte, αν εχει φυσικα ανοιχτο ...το ραδιοασύρματο.
Αλλα πιστευω οτι εννοει την σταση που δειχνει ο νεοφιλελευθερισμος απεναντι στη γνωση. Το θεμα δεν ειναι ποσοτικο, αλλα ποιοτικο. Προοδος δεν ειναι μονο η συσσωρευση γνωσης, (που υπαρχει) αλλα το πώς την αξιοποιουμε και πώς σχετιζόμαστε μαζί της. Ή το κατα ποσο εμπλουτίζει την ανθρωπινη κατασταση.
Και στη ρημαδα τη ζωη η σκετη γνωση δεν λεει και τιποτα αν λειπουν τα συναισθηματα, η λεπτοτητα του πνευματος, η ευγένεια. Αυτα τα συναντας σε παλιοτερους ανθρώπους παρά σε σημερινούς. Για μενα αυτα ειναι οντως πολιτισμος, και οχι ποσες συναυλιες δινονται και ποσες γκαλερι ανοιγουν.
Μάυτη την εννοια, η σημερινη εποχη παρα ειναι υλιστικη για να βαζει τετοιες προταιρετότητες.
Αλλα για να φερω κι ενα ακραιο παραδειγμα για το το πως και μονο οι εξωτερικες εκδηλωσεις πολιτισμου δεν σημαινουν οτι και η ανθρωποτητα ειναι εκπολιτισμενη, οι ναζι ηταν βαθεις γνωστες της κλασικης γραμματειας και μουσικης.
Τι έλλειπε;;
"η φιλοσοφια του φιλελευθερισμου ειναι βαθυτατα εχθρικη προς καθε μορφη πολιτισμου"
Αυτό έγραψε cynical. Δεν μπορώ να φαντάζομαι τι θέλει να πει ο συνομηλητής μου(όχι ο συγκεκριμένος, δεν έχω τίποτα με το παιδί). Σχολιάζω με βάση αυτά που βλεπω αποτυπωμένα. Αλλιώς δεν βγαίνει άκρη...
Όσον αφορά την άποψη σου ότι οι άνθρωποι παλαιότερων εποχών είχαν περισσότερο συναίσθημα, ευγένεια και τα συναφή νομίζω ότι κάνεις λάθος. Οι παλαιοί ήταν περισσότερο άξεστοι, δεν εκτιμούσαν την γυναίκα, είχαν φοβερές προκαταλήψεις απέναντι σε ολόκληρες κοινωνικές ομάδες ανθρώπων (π.χ. ομοφυλόφιλους), ήταν κουτσομπόλιδες και φθονεροί (όσο μικρότερο το χωριό τόσο πιο φθονεροί οι άνθρωποι) και ήταν πολιτικά φανατισμένοι!
Όσον αφορά τους Ναζί, το επιχείρημα σου ενισχύει την θέση μου. Τι έλειπε; Αυτό που υπάρχει τώρα. Περισσότερος σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην αξία της ζωής. Άρα έλειπε ένα βασικό στοιχείο του σημερινού πολιτισμού..
Γράφει ας πούμε ο Θανασης Ξ.:
"Έκπληξη μου προξένησε η άποψη δυο τουλάχιστον σχολιαστών που 'ζητούν' πιό 'θετική' παιδεία, πιστεύοντας πως δεν πρέπει να ασχολούμαστε με 'θεωρητικές αρλούμπες'. Δεν χωρά αμφιβολία για το ότι όπως λες ο πολιτισμός μας είναι 'τεχνοκρατικός'. (γι αυτό προκόψαμε χα χα)."
Και ρωτώ: Δηλαδή δεν έχουμε προκόψει; Είμαστε σε χειρότερη μοίρα από ότι πριν 50 χρόνια; Ήμαρτον ρε παιδιά...
Η τεχνολογία αναμφίβολα έχει προκόψει Αλέξανδρε, το ανθρώπινο είδος όχι και οι ανθρωπιστικές επιστήμες όχι, το παραδέχονται σε παγκόσμιο επίπεδο οι πανεπιστημιακοί, αν και δε θυμάμαι το link για το άρθρο που είχα διαβάσει προ μήνα. Και σε τελευταία ανάλυση, προβάλλεται για την κάθε εποχή ότι θέλει να προβάλει ο σημερινός "εκτιμητής" της.
Πέραν τούτων, τα πάντα ρεί. Αλλά η παιδεία ρεί κατηφορικά. Σε τελευταία ανάλυση, ας απεμπλέξουμε το θέμα εκπαίδευσης από παιδείας. Άσε που κοιτώντας γύρω μας, μάλλον στρουθοκαμηλίζουμε αν θεωρούμε πως υπάρχει περισσότερη ευγένεια και σεβασμός προς το συνάνθρωπο. Απλά μεγαλύτερη ανοχή στη διαφορετικότητα υπάρχει, αυτό δεν είναι επ' ουδενή σεβασμός και απελευθέρωση.
Επιπλέον, καλύτερα να ξανασκεφτούμε λίγο αν η γυναίκα υπόκειται μεγαλύτερης εκμετάλλευσης στο παρελθόν, ή σήμερα. Διότι σήμερα η αλήθεια είναι πως υπόκειται στυγνής εκμετάλλευσης και στέρησης των δικαιωμάτων που απορρέουν από τη φύση της – στο όνομα της ισότητας που «επιτεύχθηκε» σήμερα που «προοδεύσαμε» βεβαίως βεβαίως.
@Αλεξανδρε,
η αισθηση του αν προοδευει καποια κοινωνια ή οχι δεν γινεται αντικειενικα σε συγκριση με καποιο παρελθον, το οποιο μπορει να ειναι το οποιοδηποτε, αλλα σε σχεση με τις Προσδοκίες της κοινωνιας. Δεν ειναι αν επιτυχαμε μετρησιμη υλικη προοδο, αλλα αν ειμαστε ευχαριστημενοι τελικα με αυτο που εχουμε να επιδειξουμε.
Δεν μπορει να συγκριθει το επιπεδο ευχαριστησης το δικο μου με καποιου συνομιληκου μου που εζησε πριν 50 χρονια. Γιατι ουτε αυτος ξερει το δικο μου περιβαλλον, ουτε εγω το δικο του.
[υπαρχουν ανθρωποι που υποστηριζουν οτι η σημερινη ιδεολογια ειναι εχθρικη προς τον πολιτισμο..] ναι πιστευω οτι η φιλοσοφια του φιλελευθερισμου (χωρις μετρο αναπτυξη,και με βασικο αξιωμα το ''δος ημιν τωρα''δεν εχει να προσφερη τιποτα ,το χειροτερο που μπορουσε να υπαρξη στο κοσμο το εφτιαξε ο καπιταλισμος και αυτο ειναι το κεφαλι του μικροαστου ...αυτη ομως ειναι και η βαση του ..(καλοπεραση που χωρις παιδεια καλυπτεται πληρως απο την εννοια του αυτοκινητου και της τηλεορασης)επισης πιστευω οτι η σημερινη ιδεολογια ειναι εχθρικη και προς τον ανθρωπο , απαιτει τυπους ''νικητη'' και νικητης ειναι μονο οποιος μπορει να καταστρεψει αλλους , στον γενικωτερο τομεα ....καταστραφηκαν πολιτισμοι, τα περισσοτερα κρατη του μεσογειακου κοσμου κατασκευασθηκαν ετσι ωστε να καταστραφη ο πολιτισμος τους.με στοχο το κερδος
Αυτό είναι το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι Cynical. Το παρελθόν δεν είναι το οποιοδήποτε. Το παρελθόν είναι συγκεκριμένο. Συνέβει! Τι πιο ξεκάθαρο από αυτο; Μόνο με το παρελθόν μπορεί να γίνει σύγκριση.
Αντιθέτως, οι προσδοκίες της κοινωνίας είναι κάτι αφηρημένο. Είναι προφανές ότι άλλες προσδοκίες έχεις εσύ για την κοινωνία και άλλες ο Μπους. Αν καθήσουμε πέντε άνθρωποι σε ένα τραπέζι να συζητήσουμε θα εκφράσουμε πέντε διαφορετικές εκδοχές για την κοινωνία που θέλουμε. Νομίζω ότι είναι πολύ απλό το ζήτημα.
Να μη σε κουράζω άλλο. Καλό Σαββατόβραδο!!
Valamonte1, σου απαντώ με αυτό :
http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3318:2009-09-06-20-33-46&catid=69:2008-09-01-08-37-10&Itemid=91
Καλύτερα από τον Μανδραβέλη δεν μπορώ να τα γράψω.
Χμ... δεν εννοούσα βέβαια να ασχολούνται οι φιλόλογοι με τα μαθηματικά ή τις θετικές επιστήμες, δεν το εξήγησα προφανώς γιατί για μένα που το βιώνω και τους οικείους μου είναι μια αυτονόητη κατάσταση: το θέμα μου είναι ότι οι περισσότεροι φιλόλογοι που γνωρίζω προσωπικά και που βλέπω στα σχολεία της εμβέλειάς μου (αυτή καλύπτει μεγάλο μέρος του νομού που δουλέυω, και αρκετά από διπλανούς και παραδιπλανούς) δεν έχουν εύρος ενδιαφερόντων όσο ένα αντίστοιχο δείγμα συναδέλφων τους των θετικών επιστημών. Δεν διαβάζουν κατά κύριο λόγο λογοτεχνία, δεν παρακολουθούν κινηματογράφο και δεν ωθούνε τα παιδιά στο να αποκτούν γνώσεις και εμπειρίες σφαιρικές και πέραν του στυγνού πλαισίου των μαθημάτων. Στις συζητήσεις που κάνουμε πολύ συχνά, γιατί είμεθα και κοινωνικοί άνθρωποι, είναι οι λιγότερο ενημερωμένοι σε γενικές γνώσεις και αυτοί με τα περισσότερα στερεότυπα. Στην ίδια κατηγορία βάζω (από την εμπειρία μου και βλέποντας επίσης και τα παιδιά που έρχονται στο γυμνάσιο και σε ποιούς τομείς έχουν αναπτύξει τις δεξιότητές τους καθώς και το πώς διαχειρίζονται τα ενδιαφέροντά τους) και μια πολύ μεγάλη μερίδα των δασκάλων. Φυσικά στις πόλεις είναι πολύ διαφορετικά από την επαρχία. Εδώ που ζω, πολλές φορές μαθαίνουμε ότι πολλοί συνάδελφοι (μαντέψτε ειδικότητες κυρίως...) όχι απλά δεν τα ενθαρρύνουν, αλλά ΑΠΟΤΡΕΠΟΥΝ τα παιδιά από το να συμμετέχουν σε πολιτιστικά γεγονότα και δραστηριότητες, και η καραμέλα τους είναι τα μαθήματα και τα φροντιστήρια. Και εμείς,μάλιστα, ΕΧΟΥΜΕ ειδικό φεστιβάλ κινηματογράφου και ένα σωρό εκδηλώσεις για τις ηλικίες τους...
Α, και στη βιβλιοθήκη του σχολείου, δεν τα έχει στείλει σχεδόν ποτέ φιλόλογος (μόνο μια φορά για κάτι ποιήματα του Ρίτσου) με προτεινόμενα βιβλία σε σχέση με ό,τι κάνουν στα νέα ελληνικά ή την ιστορία... Σε αντίθεση με τους φυσικούς μας. (Για τα άλλα συμφωνώ...)
;-)
Cynical,! Λες: «καλώς! Να μην καθίσει η Αριστερά στον Διάλογο. Δεν μου λες, αμα η αριστερα με ολη την πνευματικη της παρακαταθηκη δεν μπορεί να αλωσει μια επιτροπη μπαμπινιωτη-σπηλιωτοπουλου-διαμαντοπούλου, τότε πώς περιμενει να αλώσει τα χειμερινα ανακτορα;».
Όμορφα λόγια!
Αυτή δεν είναι η φιλοσοφία καμίας Αριστεράς όμως. Να εξηγούμαστε. Άλλο διάλογος και άλλο συναίνεση, μέρα με νύχτα απέχουν. Αν αντιλαμβάνεσαι τον διάολο μόνο με το «κοινό τραπέζι» στο οποίο θα καθίσει η Αριστερά για να… αλώσει την επιτροπή που συστάθηκε για να αλώσει τη Παιδεία, σου διαφεύγει η ιστορία της Αριστεράς αλλά και των κυβερνήσεων.
Αν μου πεις έναν διάλογο για την Παιδεία (και κάθε κοινωνικό πρόβλημα), στην ιστορία χωρίς προειλημμένες αποφάσεις και χωρίς προηγούμενα να έχει προκαθοριστεί ποιος έχει το μαχαίρι και το πεπόνι θα σου πω μπράβο! Ούτε ένα δεν θα βρεις.
Έχω καθίσει σε ουκ ολίγους «κοινωνικούς διαλόγους», ξέραμε εκ των προτέρων ποιο είναι το αφεντικό, ποιος καθόρισε το πλαίσιο, ποιο ερώτημα ήθελαν να απαντήσουμε και πώς να απαντήσουμε, και στο τέλος τι πόρισμα θα έβγαζε η κάθε κυβέρνηση. Για να διασώσουμε έστω ψίχουλα πηγαίναμε και οι άλλοι για να μας πάρουν και το βόδι. Όταν λέω εγώ για καθορισμό της παιδείας με βάση τους πολιτικούς και ταξικούς συσχετισμούς δυνάμεων δεν το λέω για χάζι. Αντανακλά πραγματικότητες, που τις έχω ζήσει έντονα κιόλας. Μήπως προς επίρρωση αυτών θέλεις να σου προδιαγράψω το αποτέλεσμα του διαδικτυακού διαλόγου που γίνεται στα αναρτημένα νομοσχέδια για τη «κοινωνική εισφορά» τον προϋπολογισμό;;;; έχεις καμία αμφιβολία;;;;;
Ποιος είπε ότι διάλογος είναι μόνο οι επιτροπές; Δεν είναι και οι κοινωνικές μάχες; Δεν είναι και η δημοσιοποίηση θέσεων. Τα συνέδρια για τη Παιδεία; Πας στοίχημα ότι η επιτροπή Μπαμπινιώτη ξέρει καλύτερα από εσένα και εμένα, απ έξω και ανακατωτά τις θέσεις της Αριστεράς και των κομματιών της;;; πας; Θα το χάσεις! Αυτό ήταν το πρόβλημα ή η απαίτηση της κυβέρνησης να αποσπάσει συναίνεση στα σχέδιά της με μικροπαραχωρήσεις;
Ο διάλογος είναι καλός μόνο αν τους συμφέρει. Αλλιώς τον κάνουν έτσι ώστε να μη μπορεί να πάει όχι η Αριστερά αλλά ούτε οι έντιμοι φίλοι τους (πρόσεξε και τις αποχές…). Άλλο διάλογος και άλλο «διάλογος» λοιπόν.
Σε αυτή τη κοινωνία ότι και να κάνουμε το ζήτημα, ποιος κατέχει την εξουσία και καθορίζει τις πολιτικές και τους διαλόγους για τη διαχείρισή της, θα είναι πάντα το πρωτεύον.
Η θέση της Αριστεράς για κάθε διάλογο είναι ότι αυτός δεν αποτελεί θέμα αρχών αλλά τακτικής και ανάλογα με τη περίπτωση καθορίζει τη θέση της. Διάλογος άλλοτε είναι το κοινό τραπέζι και άλλοτε οι δημόσιες τοποθετήσεις. Ακόμη και οι μαζικές κινητοποιήσεως στον κοινωνικό διάλογο εντάσσονται αφού έμπρακτα δείχνουν θέσεις και αντιθέσεις σε πολιτικές. Συνεπώς η συμμετοχή είναι υπό κρίση κάθε φορά και καμιά συνταγή δεν υπάρχει. Το θέμα πάντα είναι τι διάλογος είναι αυτός.
Ευτυχώς δεν έχω την αυταπάτη ότι τα «χειμερινά ανάκτορα» θα πέσουν με διαλόγους σε επιτροπές. Η Ρ. Λούξεμπουργκ πριν 100 και πλέον χρόνια έλυσε το πρόβλημα της συμμετοχής και τη πάλης, της μεταρρύθμισης και της επανάστασης. Δεν αφήνω τίποτα (διάλογο, μεταρρύθμιση, θέση, διαπραγμάτευση κλπ) που βοηθάει και ετοιμάζει την έφοδο - δεν έχω αυταπάτες για τα όρια του συστήματος και των αστικών κυβερνήσεων.
Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα, δεύτερη φορά(!), από τη cynical υποταγή σου εις τους θέλοντας ISO καλής διαγωγής κτλ., εις τους κοινώς λεγόμενους εξουσιαστές.. Ό,τι πουν, ό,τι προστάξουν? Ταυτοχρόνως το ‘μειδίαμά’ σου(ελπίζω να μου φάνηκε..), αναφερόμενη εις τινάς που κρατούν αυτό το βαθμό ελευθερίας δηλαδή να διδάσκονται τα τέκνα τους από τον διδάσκαλο της επιθυμίας τους και όποιο μάθημα θέλουν, με ωθεί να σκεφτώ μην είσαι κατά κάποιο τρόπο ‘καθεστωτική’ και εσύ σαν κι εκείνους τους μυστήριους που με το στανιό εμποδίζουν την ελεύθερη επιλογή από εμάς της παιδείας που θέλουμε και αρκείσαι στο να μαθαίνουν τα ‘δουλάκια’ να χορεύουν και να τραγουδούν! Αλήθεια σου αρκεί αυτό?!!
Ελεύθερη επιλογή της Παιδείας που θέλει ο καθένας με αυστηρή επιλογή των στελεχών Δημοσίου τομέα, αυτή είναι θεωρητικά η καλύτερη λύση! Κι αν νομίζετε πως είναι ανέφικτο, λάθος νομίζετε!
Ελπίζω η τρίτη και φαρμακερή ‘απόδειξη’ του ‘και το όνομα έχεις και τη χάρη’ να μη έρθει σ’αυτό το ίδιο άρθρο σου… ΚΑΙ ΧΑΝΕΙΣ και τον πρότερο έντιμο βίο!
Πάντα καλοπροαίρετα ο καλοπροαίρετος Φυσικός
αγαπητε φιλε αλεξανδρε πραγματι η επικοινωνια και η αναλυση τετοιων θεματων ειναι δυσκολη υποθεση μεσω ιντερνετ . θα επισκευθω την σελιδα του μανδραβελη να διαβασω τις αποψεις του . σχετικα τωρα με το ερωτημα σου ''ποια εποχη της ανθρωπινης ιστοριας ηταν περισσοτερο φιλικη προς τον πολιτισμο '' εγω σε παραπεμπω στο γαλλο φιλοσοφο-ιστορικο braudel ο οποιος λεει οτι ολες οι τεχνολογικες ανακαλυψεις ηταν γνωστες απο την αρχαιοτητα . ο ατμος ως μηχανικη δυναμη εχρησιμοποιειτο απο τον ηρωνα! με μια μικρη ομως οσο και ουσιωδη διαφορα , οχι για να κινει τραινα και πλοια αλλα για να ανοιγει τις βαριες πορτες των ναων... ΄΄΄ρωτας αν εχουμε προκοψει'' ...εγω απαντω οχι δεν εχουμε προκοψει απλα εκμοντερνισθηκαμε , ο θιλελευθερισμος η ο καπιταλισμος , οπως θελεις πεστο για να εκμεταλευθει μια χωρα πρεπει ως ενα βαθμο να την ΄΄αναπτυξη'' οι εκτρωματικες πολεις τυπου αθηνας ηταν απαραιτητες για την ανετη διακινηση του εμποριου και για την συγκεντρωση της γραφειοκρατιας και σε τελικη ..για την καταστροφη παντος πολιτιστικου στοιχειου με απειρα οικολογικα προβληματα...ετσι καταντησε την ελλαδα των 2 ηπειρων και των 5 θαλασσων ο μεγαλος φιλελευθερος εθναρχης βενιζελος...( πολλους εθναρχες εχουμε εδω στην ελλαδα ...) καλο σου βραδυ φιλε , γιωργο με λενε και ζω και εργαζομαι (ψαρια) στη λευκαδα
Does creativity have to do with the preference of certain subjects over others?
Can you imagine a society full of creative minds? Who would be willing to undertake the role of the 'rubbish collector'? Societies need such entities, you know.
Reflis
Ρε συ Γιώργο, σε ένα τόσο όμορφο νησί και με μία τόσο παραδοσιακά "Ελληνική" εργασία, θα έπρεπε να τα βλέπεις λιγότερο μαύρα τα πράγματα. Λίγη θετική σκέψη δεν βλάπτει. Προβλήματα πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Ο μηδενισμός ποτέ δεν οφελεί.
Καλό βράδυ να έχεις!
Α, όταν ο βρικόλακας του φασισμού παίρνει τη μορφή της απόλυτης ελευθερίας επιλογής και κυριαρχίας των δυνατών και πλουσίων δια μέσου ρήσεων του Χάγιεκ, η δημοκρατία (και η παιδεία) πάει περίπατο. Εδώ δεν πρέπει να αποφασίζει η πλειοψηφία αλλά το κάθε ελεύθερο άτομο για τη παιδεία, την υγεία, την εργασία με απόλυτη ελευθερία είτε να εκμεταλλευτεί τους άλλους είτε να τον εκμεταλλευτούν. Κανένας νόμος δεν πρέπει να ισχύει μπρος σε αυτή την ελευθερία!!!!
Όταν όμως η πλειοψηφία δεν συμφωνεί τι γίνεται; Ο φασισμός έδωσε τη «λύση». Ο νεοφιλελευθερισμός φλερτάρει μαζί της δια μέσου της απόλυτης ελευθερίας του δυνατού. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος της κυρίαρχης τάξης και της κυρίαρχης ιδεολογίας. Ωστόσο δεν ξέρει ότι έτσι σκάβει το λάκκο της. Δεν το λέω εγώ, η ιστορία το λέει.
Και για πότε, στο εντελώς ξαφνικό, η ελευθερία του ενός γίνεται φασισμός για όλους τους άλλους, ούτε που το καταλάβαμε...
Πολύ παρεξηγημένη λέξη η ελευθερία...
Ακόμα περισσότερο, όταν μετατράπηκε σε δεύτερο συνθετικό, κοτσάροντάς της αυτό το κομπλεξικό "φιλ-" από μπροστά...
Darthiir,
απο ενα αριθμο σχολιων και παραπερα, και ειδικα οταν το πραγμα ξεστρατιζει προς διαφορες κατευθυνσεις, αδυνατω να παρακολουθησω...
Δεν ξερω προς τα πού να κοιταξω.
Σε κατανοώ απόλυτα...
Ας σου δώσω μια κατεύθυνση προς τα που να κοιτάξεις αγαπητή μου Κυνική, αν και βλέπω το όνομά μου γραμμένο στα παλαιά σου υποδήματα!
Λοιπόν, όσο η αντίληψή μας ήταν προβληματική στο να εντοπίζουμε τους μηχανισμούς προπαγάνδας στο χώρο της παιδείας (Στέργιο γιατί μπλέκεις την Υγεία στη μέση??) η δημόσια Παιδεία δεν μας ήτανε πρόβλημα! Τώρα όμως? Νομίζω οτι έχουμε ανέβει αρκετά επίπεδα όσο αφορά την αντίληψη του περιβάλλοντα χώρου και πώς αυτός μπορεί να αλλάζει όταν κάποιοι 'παίζουν' με εργαλεία προπαγάνδας ώστε να απαιτήσουμε όλοι την ελευθερία επιλογής διδασκάλων και μαθημάτων! Νομίζω πως όλους τους βολεύει αυτό! Παρα μόνο την αριστερά που θα χάσει μια από τις αγαπημένες της καραμέλες!
Καλοπροαίρετος Φυσικός
Καλοπροαιρετε φυσικε,
εχουν χασει πια τη νοστημια τους τα σχολια. Εχουμε μετακομισει σε καινουργιο ποστ...
Παρ' όλα αυτα δεν καταλαβαινω ακριβως τι θελεις να πεις. Ποιο ειναι το διακύβευμα; Αν θα εχουμε ελευθερη επιλογη μαθηματων και δασκάλων; Τεθηκε ποτε τετοιο θεμα;
Το μονο που τιθεται ειναι αν θα δινουμε εξετασεις στα μαθηματα της Γ Λυκειου ή των Α,Β,Γ Λυκειου.
Τα λες τόσο νόστιμα! Πάντα προτιμώ τα κρύα και ήσυχα ‘πιάτα’!
Μα καινούργιες ιδέες για την Παιδεία που θέλουμε δεν ήταν ο σκοπό σου? Δε μπορώ να σε καταλάβω.
«..λέω σαν πείραμα, να ανοιξουμε τις καρδιες μας και να μιλησουμε "από καρδιας" πώς θα ονειρευομασταν το σχολειο που θα θέλαμε να ειχαμε παρακολουθησει. Τι θα ήταν αυτό που θα μας εκανε να σηκωνομασταν με χαρα απ' το κρεβάτι;…»
Από τη μια λες τα παραπάνω κι από την άλλη κολλάς!!! ΓΙΑΤΙ κολλάς? Γιατί ακολουθείς τα όρια που έχουν θέσει οι άλλοι που μπορεί να είναι …κακοπροαίρετοι, ας πούμε?
Προσωπικά, για καμιά δεκαετία που καθόμασταν στα θρανία, θα σηκωνόμουν με περισσότερη χαρά από το κρεβάτι μου αν δεν με ζάλιζαν οι φιλόλογοι με την έκθεση, την Ιστορία και τις ψευτοαναλύσεις των Νεοελληνικών κτλ κτλ! Ήμουν βραδύκαυστος! Άρχισα κάτι να καταλαβαίνω από αυτά αρκετά αργότερα! Μόνος… μη μου πεις πως μου βάλανε τις βάσεις οι φιλόλογοι του σχολείου….
Δεν είναι καιρός, λοιπόν, τα καλόπαιδα που συσκέπτονται μανιωδώς και τα άλλα της αριστεράς που έχουν μονίμως σηκωμένα τα μανίκια για εμπλοκή να αρχίσουν να ακούν ώστε να συνηθίσουν και κάποια πιο ‘μελλοντικά’ σενάρια?? Έτσι σιγά σιγά να μπαίνει στο τραπέζι κι αυτό το μοντέλο?
Αφού το σημερινό τα έχει χάσει εντελώς…..
Καλοπροαίρετος Φυσικός.
Ε να πώς γίνεται φανερό πού οφείλονται οι αριστοτέλειες ελλείψεις!
Καλοπροαιρετε τωρα εγινες λιγο περισσοτερο σαφής.
Αν αφηνες απ' εξω την αριστερα, (δεν ξερω που εμπλεκεται εδω), οι προτασεις σου θα ηταν αρκετα πιο ξεκαθαρες.
Σ' αυτα που λες, ομως θα πρεπει ομως να απαντηθει πώς τα παιδακια των 5-10 χρονων, αλλα και αργοτερα θα ξερουν ποια μαθηματα να παρουν, αφου δεν θα γνωριζουν καν την υπαρξη τους. Αντι γιαυτα θα αποφάσιζαν οι γονεις, οπότε το προβλημα θα μετετιθετο απο την πολιτεια στους γονεις. Καλα να ειναι γραμματιζουμενοι. Αν οχι;
Πιστευω, γιαυτο και για αλλους λογους οτι η παιδεια πρεπει να ειναι ενιαια και δημοσια (και για λογους κοινωνικης συνοχης), και ότι το ποια μαθηματα θα διαλεξει καποιος δεν συνιστα κυριο προβλημα.
Στο πανεπιστημιο η ελευθερια αυτη συμβαινει σε μεγαλυτερο βαθμο.
D.Abban
Κάντο πιο εύκολο, αν μπορείς….
Κυνική
Εκεί θα κολλήσουμε τώρα? Βάλε επιλογή μαθημάτων από το Γυμνάσιο και πέρα και μετά βλέπουμε! Ή βάλε ένα όριο φτώχιας κάτω από το οποία τα παιδιά θα πηγαίνουν σε κάποια δημόσια σχολεία ….
Εξάλλου για ποιους μη γραμματιζούμενους μιλάς? Σε πληροφορώ πως οι μη γραμματιζούμενοι είναι αυτοί που θέλουν περισσότερο από όλους να μορφωθούν τα παιδιά τους! Ή μήπως και τώρα δεν υπάρχουν διαρροές στα σχολεία (βλέπε τσιγγάνους κτλ κτλ)
Μάλλον δεν έχετε επαφή με σχολεία, έστω Γυμνάσια, και δε γνωρίζετε τι σημαίνει κάνω φυσική στις κομμώτριες ή Ιστορία στους Ηλεκτρολόγους!
Αλλού είναι το πρόβλημα. Οι γονείς κολλημένοι στις δουλειές θέλουν παιδικούς σταθμούς για τα τέκνα τους … θραύση το ολοήμερο! Τρέλα για τα παιδάκια να είναι όλη μέρα στο σχολείο! Ούτε με σφαίρες δε θα το άντεχα! Και προσπαθούν με χορούς και τραγούδια κι ό,τι άλλο σκαρφιστούν να ξεγελάσουν τα παιδάκια και να τα κρατήσουν μέχρι της 4,5 το απόγευμα! Τρέλα σκέτη!
Οι γονείς τι ρόλο παίζουν? Παρκάρουν τα ‘δουλάκια’ στο σχολείο στις 8 και να τα παίρνουν στις 4 και 15?
Το δημόσιο σχολείο θα καταντήσει ένας απέραντος παιδικός σταθμός κι οι καθηγητές …παιδονόμοι.
Η αριστερά?? Μα αυτοί δεν έχουν καταλάβει πως είναι δικαίωμα του καθενός να μπορεί να έχει πρόσβαση σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη χώρα του και να μη αναγκάζεται να βγαίνει έξω! Για άλλα δικαιώματα είναι ικανοί να κάψουν τα πάντα….
Καλοπροαίρετος Φυσικός
Δεν μπορώ, δεν εκφράζονται όλα με εξισώσεις και φυσικούς νόμους.
D.Abban
πες το με δικά σου λόγια.. κάτι θα πιάσω!
Μα ήδη το έκανα...
:)))
IonnKorr
Τυχερή "felicia" Cynical, αν και το θέμα "παιδεία" παρήλθε οι συνδιαλογούντες ακόμα γράφουν. Αυτά βλέπει ο "Νοσφεράτος" και σκάει από ζήλεια. Αλήθεια γιατί δεν βγήκε να ζητήσει να πάμε στην σπηλιά του να συνεχίσουμε την κουβέντα? (82 posts, η χαρά του blogger!)
Α, ρε Αλέξανδρε τι τραβάς να πείσεις τους "άπιστους" για την ορθολογική άποψη. Άσκοπα παιδεύεσαι! Είναι σα να θέλεις να πείσεις τον μουσουλμάνο για τα καλά του Χριστιανισμού (ή τον "γαύρο" και για την ανθρώπινη υπόσταση των "βάζελων"). Δεν γίνεται τίποτα. Το θέμα είναι γενετικό. Βρίσκεται στο DNA.
Και συ ρε "καλοπροαίρετε φυσικέ" για δεν μπορούσες να λάβεις άλλο παρωνύμιο. Πρέπει να "κλέψεις" και να παραποιήσεις αυτό του γείτονα? (Μην παρεξηγείσαι πλάκα κάνω).
Ά, θα ξέχναγα τον Στέργιο. Ρε φίλε άδικα χάνεσαι στο blog. Γιατί δεν δημοσιεύεις "πραγματείες" σε συνέδρια. Τέτοια όρεξη για ατέρμονες αναλύσεις επί παντός του επιστητού?
IonnKorr (το "κακοπροαίρετος" το παρατάω) (ελπίζω να μην κλέψει κανείς και το Korr και μείνω με το Ionn!)
IonKorr
διαφορετικες αντιληψεις δεν ειναι δυνατον να συγκεραστουν στα πλαισια ενος ποστ, ασχετο αν εχει 82 σχολια. Κι ουτε ειναι επιθυμητο.
Ας σεβομαστε και ας ακουσουμε την αποψη του αλλου, εφ όσον ομως ειναι διατυπωμενη με σαφηνεια και με επιχειρηματα.
Ενα ποστ δεν φιλοδοξει να αλλαξει αρδην τις αντιληψεις. Αλλά να δωσει την ευκαιρια να ακουστουν διαφορες οπτικες.
D.Abban
«Φανερόν ότι εστί παιδεία τις, ην ουκ ως χρησίμην ή αναγκαίαν παιδευτέον τους υιείς, αλλ’ως ελευθέριον και καλήν».
Άρα ένα κομμάτι της Παιδείας σίγουρα πρέπει να αποτελεί ελεύθερη επιλογή…..!
«Επειδή έν το τέλος τη πόλει πάση , φανερόν ότι και την παιδείαν μίαν και την αυτήν αναγκαίον είναι πάντων…και ταύτης την επιμέλειαν είναι κοινήν και μη κατ' ιδίαν».
Είναι ΈΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ στη σημερινή μας Πόλη???
IonnKorr
Δεν υπάρχουν κακοπροαίρετοι Φυσικοί. Είμαστε όλοι καλοί και ειδικότερα όσοι βγάλαμε το ΑΠΘ, ;)
Εμμμ τίποτε από αυτά δεν αναιρεί τα θετικά της αριστοτέλειας σφαιρικότητας.
Πέραν αυτών, καλό θα ήταν να δεις λίγο παραπάνω το θέμα "μετάφραση", γιατί διακρίνω πολλά κενά.
Βλέπεις, όντως, ένας είναι ο σκοπός για όλη την κοινωνία, δεν ξέρω εσύ που βρίσκεις το τέλος της πόλης... γεγονός που καταδεικνύει τα αποτελέσματα της έλλειψης σφαιρικότητας…
IonnKorr
Φίλε D.Abban (που όπως και νάχει το πράγμα δεν συμφωνώ με τις απόψεις σου), τι εννοείς με την φράση "όσοι βγάλαμε το ΑΠΘ". Για σένα το λες? Για μένα το λές (ναι, αυτό τέλειωσα). Στην τύχη τόπες?
Και γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν κακοπροαίρετοι? Αλλοίμονο, αν είμασταν όλοι καλοπροαίρετοι και δεν υποψιαζόμασταν ότι πίσω από τα εμφανιζόμενα ως καλοπροαίρετα πρόσωπα και πράγματα" κρύβεται μια άλλη πολλή διαφορετική υφή
Ionnkorr
Μάλλον κάτι έχεις μπερδέψει, μιας και εγώ δεν ασχολήθηκα με το ποιός έβγαλε τί!
Οπότε κάντε τη χάρη στον εαυτό σας οι ανώνυμοι και υπογράψτε ο καθένας με ένα ψευδώνυμο, μπας και συνεννοηθεί κανείς εδώ μέσα (αν και όσα πέρασαν, άντε να τα μαρκάρετε τώρα :p)
D.Abban
Χαχα, ο σκοπός της Πόλης του Αριστοτέλη ΙΔΙΟΣ με το σκοπό της Πόλεώς μας!
Αν ‘ πειράχτηκε’ η Πόλις πώς είναι δυνατόν να επιμένεις και να επικαλείσαι τον Αριστοτέλη?! «..εἰ οὖν τὸ ἄδικον ἄνισον, τὸ δίκαιον ἴσον: ὅπερ καὶ ἄνευ λόγου δοκεῖ πᾶσιν..» μας λέει..
ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΜΕ ΤΗΝ «ΠΑΙΔΕΙΑ» ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ!!
Άσε που αν τα έγραφε τώρα δε θα ανέφερε καθόλου το : «… και ταύτης(της παιδείας) την επιμέλειαν είναι κοινήν και μη κατ' ιδίαν…»
Αν και δε με ικανοποιεί πλήρως ο κ. Ζιάκας νομίζω πως θα σε βοηθήσει να καλύψεις κάποια κενά που τυχόν θα έχεις..
http://www.antifono.gr/portal/index.php/Πρόσωπα/Ζιάκας/Ομιλίες-Συζητήσεις/70-Η-εθνική-ταυτότητα-της-παιδείας-στον-21ο-αιώνα
LONNKORR
Συγγνώμη για την παράλειψή μου να γράψω το νικ μου στο τέλος προηγούμενου σχολίου με αποτέλεσμα να μπερδευτείς!
Καλοπροαίρετος Φυσικός
Πιστεύω ότι κάπου χάνεις και συνειρμικότητα αλλά και διαχρονικότητα, καθώς και το τι είναι και τι δεν είναι. Φυσικό όμως όταν κινείσαι και ευαγγελίζεσαι την πλήρη απαξίωση.
D.Abban
Η μετάφραση του προηγούμενου είναι:
«η ίση μεταχείριση των άνισων είναι εξ ίσου άδικη με την άνιση μεταχείριση των ίσων».
Πώς μπορείς να μου λες, λοιπόν, οτι γνώμονα ΕΝΑΝ και ΚΟΙΝΟ θα έχουμε τον Αριστοτέλη? Δε μιλά ο Αριστοτέλης για τη σημερινή "Παιδεία" γιατί αυτό δεν είναι Παιδεία γι'αυτόν. Πρώτος θα την πετούσε στον κάλαθο. (μου λες ότι ευαγγελίζομαι την απαξίωσή της)
Δε μπορεί πια το δημόσιο να έχει Αριστοτελική Παιδεία, τελεία και παύλα.
Πριν είναι αργά πρέπει να αποκτήσουμε 'σχολεία' που να μας δίνουν κατάλληλη Παιδεία (ιδιωτικά κερδοσκοπικού ή μη χαρακτήρα).
Το να κάθεται κάποιος να ονειρεύεται την ανάσταση της Παιδείας μας, έτσι με ευχές και τάχα μου με σύμμαχο τον Αριστοτέλη και με τραγουδάκια και χορούς δε κάνει τίποτα!
Και να γνωρίζεις οτι η Αριστερά την φθήνιας θα συναινέσει στην ύπαρξη ιδιωτικών Πανεπ. μόνο όταν είναι σίγουρη πως θα έχει καταφέρει καίριο πλήγμα στην ύπαρξη Αριστοτελικών σχολείων!
Καλοπροαίρετος Φυσικός
ΥΓ
Κι όταν βλέπεις κάτι και το λες, να το εξηγείς γιατί μπορεί να μη βλέπεις καλά και να πέφτεις σε λάθη….
Δημοσίευση σχολίου