Η Νέα Αγορά των Ανθρώπων

Καιρό τώρα σπάω το κεφάλι μου για να προβλέψω ποιο θα είναι το επόμενο καύσιμο που θα τροφοδοτήσει την αδηφάγα μηχανή του καπιταλισμού.

Κατά εποχές εφεύρισκε κι από ένα ιδεολόγημα, το οποίο και ανήγαγε σε αδήριτη αναγκαιότητα ώστε να συνεχίζει να αναπτύσσεται, όπως ενόμιζε, εις το διηνεκές.

Ξεκίνησε από βιομηχανικός, όπου έσκαψε, εξόρυξε, έκαψε ό,τι υπήρχε πάνω και κάτω από τη γη, και όταν είδε ότι το λαδάκι τέλειωνε, έδωσε ένα άλλο boost στη μηχανή μ’ ένα νέο καύσιμο, που λεγόταν «αέρας» και «φούσκα». Αν οι αλχημιστές ξόδεψαν πολύ φαιά ουσία για να φτιάξουν χρυσάφι από τέφρα, οι δικοί μας, ξόδεψαν πολύ λιγότερη απ’ αυτήν, πολύ περισσότερη όμως οίηση, για να φτιάξουν χρυσό από το τίποτα. Πέρα όμως από τους νόμους του καπιταλισμού στο σύμπαν καιροφυλακτεί ο πολύ ισχυρότερος νόμος της φύσης ο οποίος και απαγορεύει τη δημιουργία ύλης, και μάλιστα ευγενούς, εκ του μηδενός.

Έτσι κι αυτό το καύσιμο φαίνεται να ‘ναι στα τελευταία του, ενώ ο ασθενής κρατιέται τεχνητά στη ζωή με συνεχείς μεταγγίσεις αίματος και τεχνητές αναπνοές που με δόλο και βία υφαρπάζουν οι θεράποντες γιατροί του από ό,τι ζωντανό κινείται ακόμα στον πλανήτη. Θα μπορούσαν βέβαια οι αιμοδότες του να έκλειναν τις στρόφιγγες και να πέταγαν από πάνω τους τις πεταλούδες και τα σωληνάκια που μεταφέρουν το αίμα στο πληγωμένο θεριό. Θα μπορούσαν να σταμάταγαν να του δίνουν τροφή και να ψόφαγε. Θα μπορούσαν να κλείδωναν στα υπόγεια τους θεράποντες γιατρούς του, θα μπορούσαν να έκαναν πολλά, μια κουβέντα όμως είναι αυτή, γιατί όσο δύσκολο είναι ένα παιδί να ξεφορτωθεί τον αιμομικτικό πατέρα, άλλο τόσο δύσκολο είναι ο δούλος να ξεφορτωθεί τον αφέντη, με τον οποίον για αιώνες έχει συμβιώσει.

Το θεριό θα ζήσει κι αυτή τη φορά, έχοντας μάλιστα προνοήσει και για την τροφή της επόμενης μέρας. Ήλιος και αέρας λέγεται το νέο του φαγάκι, το οποίο νομίζει ότι θα είναι και τζάμπα. Το ιδεολόγημα της πράσινης ανάπτυξης, το οποίο για να συνεννοούμαστε δεν πρέπει να συγχέεται με την κλιματική αλλαγή η οποία είναι πραγματική και όχι ιδεολόγημα, θα είναι η νέα φούσκα, μιας ούτε ο ήλιος, ούτε ο αέρας, ούτε το νερό μπορούν να παράσχουν τα δώρα τους χωρίς τη βοήθεια των φυσικών πρώτων υλών, οι οποίες και θα χτίζουν τις μηχανές που θα έρχονται μετά να τιθασεύσουν τον ήλιο, τον αέρα και το νερό. Τα αμπάρια της γης με τις πρώτες ύλες όμως κάθε άλλο παρά γεμάτα είναι.

Έστω λοιπόν ότι περνάμε και απ’ αυτό το στάδιο που θα δώσει ένα ακόμα, αν και βραχύβιο, φιλί της ζωής στο μαινόμενο θηρίο. Μετά όμως τι; Τι θα έρθει στο κατόπι του; Μην αγωνιάτε, εδώ σάς έχω τα νέα τα καλά. Η νέα τροφή θα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, το κάθε όργανό του πια, το κάθε μέλος του και το νέο ιδεολόγημα θα είναι η «ανθρώπινη ανάπτυξη, βελτίωση και ανταλλαγή» με όχημα τη βιοτεχνολογία.

Αρκετές φορές ως τώρα αναλογίστηκα το πόσο μεγάλος είναι στ’ αλήθεια ο δευτερογενής και τριτογενής τομέας που περιστρέφεται γύρω από, και κερδίζει από το ανθρώπινο σώμα, ανδρικό και γυναικείο. Άπειρα τα προϊόντα, άπειρες κι οι υπηρεσίες που απευθύνονται από τα νύχια του ποδιού, μέχρι και στις τρίχες της κεφαλής. Τι να τ’ απαριθμούμε τώρα. Γνωστά είναι τοις πάσι.

Κι όμως υπάρχει και ένα άλλο σώμα το οποίο παραμένει προς το παρόν απροσπέλαστο και εκτός εμπορίου. Τουλάχιστον γενικευμένου. Μπορεί προς το παρόν να υπάρχουν οι τράπεζες σπέρματος και ωαρίων σαν νόμιμο, αλλά στα σπάργανα ακόμα εμπόριο, μπορεί να υπάρχει και το μαύρο παρεμπόριο των ανθρωπίνων οργάνων, αλλά αρκούν μια δυο νομικές ρυθμίσεις, αρκεί και μια συντονισμένη επικοινωνιακή επίθεση, αρκεί να υπάρχει και το τεχνολογικό υπόβαθρο, που κατά κει πηγαίνει δηλαδή, να υπάρξει, και ο καπιταλισμός να είστε σίγουροι, θα ξαναβρεί το βήμα του μέσα από τη νέα αυτή αγορά που θα δημιουργήσει. Τα νέα υπέρλαμπρα malls με το ένα να πουλάει αυτιά, το άλλο μάτια, το άλλο μωρά σε όλα τα χρώματα, ποιότητες και ποικιλίες.

Το μέλλον ποτέ δεν μάς έρχεται στα ξαφνικά, σαν μια βίαιη τομή του παρελθόντος, παρά ήδη μπολιάζεται και εξυφαίνεται σπυρί-σπυρί από το τώρα, εδώ στο παρόν. Δεν είναι φαντασία μου όλα αυτά, απλά μάτια να έχεις, και το βλέπεις πώς χτίζεται σιγά-σιγά στα εργαστήρια εδώ κι εκεί, βλέπεις κατά πού πάνε τα χρήματα, βλέπεις κατά που τραβάει ο νέος κόσμος, θαμπωμένος, αφελής και πλανημένος.

Αν τα κέντρα αναπαραγωγής λειτουργούν εδώ και καιρό στη χώρα μας, διευρυνόμενα μάλιστα ταχέως σε μια πολύ επικερδή επιχείρηση, δέστε τώρα πώς ο κύκλος εργασιών μπορεί κι άλλο να διευρυνθεί με την εισαγωγή της «καινοτόμου» ιδέας του «αναπαραγωγικού τουρισμού» στον οποίο, μακράν των άλλων λαών επιδίδονται οι Ιταλοί. Κι αν σάς χτυπάει κάπως άσχημα τώρα στα αυτιά, σας διαβεβαιώνω ότι σε λίγο καιρό, απλά θα έχει βρει κι αυτό το είδος τουρισμού τη θέση του πλάι στον θρησκευτικό, τον συνεδριακό και ό,τι άλλο τουρισμό.

Μαθαίνω επίσης, ότι πρόσφατα στην Κύπρο εντοπίστηκε κύκλωμα εμπορίας ωαρίων με σκοπό τη χρήση τους σε μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, με δότριες, έναντι αμοιβής 1000-1500 ευρώ για κάθε ωάριο, αλλοδαπές γυναίκες τις οποίες ψάρευαν μέσω αγγελιών στις χώρες τους. Ο νόμος απαγορεύει (προς το παρόν) την αποκόμιση οικονομικού οφέλους από την εμπορία μελών του ανθρωπίνου σώματος, συμπεριλαμβανομένων και των ωαρίων και του σπέρματος και οι κυρώσεις (προς το παρόν) στους εμπλεκόμενους είναι αυστηρότατες.

Για πόσο όμως καιρό ακόμα; Αν το ζητάει η αγορά, κι αν ανεβαίνει το ΑΕΠ, υποθέτω όχι για πολύ. Είναι μεγάλη η αγορά, για να την αγνοήσεις...