Διάβαζα κάπου, χθες, ότι στην αγορά τα προϊόντα «μαϊμού» τείνουν να γίνουν πιο πολλά από τα πρωτότυπα και ότι τα οπτικά, για παράδειγμα, που πωλούνται εκτός καταστημάτων αγγίζουν το 70% της αντίστοιχης αγοράς.
Γενικώς, τα προϊόντα ένδυσης και υπόδησης, (θα περιοριστώ μόνο σ’ αυτά), θα μπορούσαν να χωριστούν σε δυο κατηγορίες, στα Επώνυμα και τις Μαϊμούδες. Η κατηγορία «Επώνυμα» χρησιμοποιείται κυρίως κατ’ ευφημισμόν για να δηλώσει ως επί το πλείστον προϊόντα πολυτελείας, αψεγάδιαστης αισθητικής και εκτέλεσης, όπως και υψηλής ποιότητας. Επειδή όμως το οποιοδήποτε προϊόν που βαίνει στην αγορά έχει και το ονοματάκι του, υπάρχει συνεπώς και μια τρίτη κατηγορία προϊόντων, που είναι τα επώνυμα δευτέρας κατηγορίας, δηλαδή επώνυμα που δεν είναι «Επώνυμα». Αυτά τα τελευταία βρίσκουν το δρόμο τους στα ράφια λαϊκών μαγαζιών και απασχολούν κυρίως γιαγιάδες και κυράδες χαμηλών εισοδημάτων, τις οποίες αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να ντυθούν πρακτικά, καλά και φτηνά χωρίς πολλές-πολλές φιοριτούρες και υπερβολές.
Σχετικά με τα «Επώνυμα», παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια ισχυρή πάλη μεταξύ «Επωνύμων» και επωνύμων, με τα πρώτα να διαγκωνίζουν από τα ράφια όλο και πιο πολύ τα σκέτα επώνυμα, με το να επιστρατεύουν καλύτερες στρατηγικές marketing, αποτελεσματικότερες τεχνικές προώθησης και ιδιαίτερα απαστράπτουσες συσκευασίες. Στα χρόνια μου ξέραμε μόνο το Lacoste, άντε και κανά δυο άλλες μάρκες, ενώ σήμερα μια βόλτα στα μαγαζιά δεν θα χρειαστεί και πολύ να σας πείσει ότι τα «Επώνυμα» έχουν τόσο αυγατίσει, ώστε κάθε κατάστημα να επιδεικνύει μια πλειάδα εξ αυτών, διαφορετικών μάλιστα από τα «Επώνυμα» που μοστράρει το διπλανό του, και πάει λέγοντας.
Συνεχίζοντας ακάθεκτα τις κατηγοριοποιήσεις, θα έλεγα ότι τα «Επώνυμα» προϊόντα θα μπορούσαν να διαιρεθούν περαιτέρω σε «Επώνυμα-προσιτά» και σε «Επώνυμα-απρόσιτα». Τόσο τα μεν, όσο και τα δε κατασκευάζονται ως επί το πλείστον σε τρικοκοσμικές χώρες, κάτω από συνθήκες που η λέξη απαράδεκτες θα ήταν λίγη για να τις χαρακτηρίσει, και με ελάχιστο κατά συνέπεια κόστος.
Τα ερωτήματα λοιπόν που συνήθως εγείρονται είναι τα εξής τρία:
1. τί ανεβάζει το κόστος των «Επωνύμων-απρόσιτων»
1. τί ανεβάζει το κόστος των «Επωνύμων-απρόσιτων»
2. γιατί συνεχίζει να υπάρχει κόσμος που τα αγοράζει, και επί πλέον
3. γιατί η ανάγκη αυτή να είναι τόσο ισχυρή, ώστε να δημιουργείται μια ολόκληρη παράπλευρη βιομηχανία κατασκευής «μαϊμούδων», που να λειτουργεί στο περιθώριο;
Με το πρώτο ερώτημα δεν πρόκειται ν’ ασχοληθώ καθόλου. Είναι γνωστό γιατί ανεβαίνουν τα κόστη. Μεσάζοντες, υπερβολικό κέρδος, υπερβολικά ενοίκια, υπέρογκα διαφημιστικά έξοδα, σακούλες, σακουλάκια, γυαλιστικά κ.λ.π., αλλά και ένα σημαντικό επί πλέον κόστος, που προστίθεται αυθαίρετα στο προϊόν και το οποίο αντιστοιχεί στο μέγεθος της ματαιοδοξίας του δυνητικού αγοραστή που θέλει να ικανοποιήσει. Σαν παράδειγμα θα αναφερθώ και πάλι στις τσάντες Louis Vuitton, των οποίων η υπερβολική τιμή πώλησης (1000-15000 ευρώ) επ’ ουδενί λόγο αντιστοιχεί στο πλαστικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες. Η τιμή τους, λοιπόν, δεν έχει καμιά αντιστοιχία με το κόστος κατασκευής τους και την χρήση τους, αλλά με την αξία ωφελείας τους σαν σύμβολο κοινωνικού status και θέσης, το οποίο για να μπορέσει να καθιερωθεί σαν τέτοιο θα χρειαζόταν αρκετή επένδυση και κατά συνέπεια απόσβεση. Εξ’ ου και η υψηλή τιμή.
Το δεύτερο και τρίο ερώτημα άπτονται του πεδίου έρευνας των κοινωνιολόγων, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν δώσει πολύ καλές απαντήσεις, όπως επιθυμία συμμετοχής στην ευμάρεια και σε ένα συγκεκριμένο lifestyle έστω και συμβολικά, μίμηση των εύπορων τάξεων, ικανοποίηση ματαιοδοξίας, υιοθέτηση ενός φανταστικού προσωπείου το οποίο υποτίθεται ότι αποκτάται με το συγκεκριμένο προϊόν, κ.λ.π.
Οι δικές μου απορίες όμως σχετίζονται με την «καρδιά» του προβλήματος, δηλαδή με την οντολογία των «μαϊμούδων», θέτοντας ερωτήματα σχετικά με την αναγκαιότητα της αγοράς τους, εφ’ όσον είναι ηλίου φαεινότερο, ότι πολύ δύσκολα μπορούν οι κάτοχοί τους να πείσουν τους άλλους για αυτό που θέλουν να παρουσιάσουν ότι είναι, και ότι, επί πλέον οι εύποροι, που συνεχίζουν να αγοράζουν τα αυθεντικά και αρχέτυπα των «μαϊμούδων» προϊόντα, αφ’ ενός δεν έχουν καμιά ανάγκη από τέτοιου είδους status symbols, αφ’ ετέρου απορώ, πώς ξοδεύουν τόσα χρήματα για κάτι το οποίο μπορεί εύκολα να εκληφθεί σαν ανήκον στις ευτελείς τάξεις των «μαϊμούδων» και πάραυτα να ακυρωθεί ως αξία.
Δηλαδή, πόσο μπορεί να πείσει η κοπελίτσα με το τσιτάκι ότι η lifestyle τσάντα που κρατάει είναι αυθεντική; Αλλά και στο βαθμό που από απύθμενο βίτσιο και βλακεία είναι όντως αυθεντική, πώς μπορεί να πείσει τους άλλους ότι δεν είναι γενικώς γελοία γι αυτό που θέλει να παρουσιάσει και το οποίο ακυρώνεται από ένα σωρό άλλες της λεπτομέρειες;
Γιατί όμως το κάνει, γιατί τόσοι και τόσοι το κάνουν, και γιατί κάθε προϊόν που θέλει να περάσει σαν status symbol γεννά ταυτόχρονα και τον «μαϊμουδιάρη» εταίρο του;
Έχουμε, δηλαδή, να κάνουμε με μια θεωρία Υπερσυμμετρίας της αγοράς, όπου κάθε αυθεντικό σωματίδιο (της αξίας) συνυπάρχει με τον υπερσυμμετρικό του εταίρο (της αντι-αξίας); Και όπου η αξία ερχόμενη σε επαφή με την «μαϊμού», που εν προκειμένω εκπροσωπεί την αντι-αξία, να προκαλεί την αυτόματη καταστροφή της; Θαυμαστά όντως φαινόμενα!
Μήπως η «Μαϊμού» βγάζει τελικά τη γλώσσα στο αυθεντικό, μήπως η ίδια της η παρουσία αυτόματα το γελοιοποιεί και το ξευτελίζει, μήπως αποκαλύπτει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την βαθύτερη ουσία του εμπορεύματος; Ότι δηλαδή το εμπόρευμα δεν λειτουργεί σαν αξία χρήσης, αλλά σαν σημείο διάκρισης και θέσης στην κοινωνική ιεραρχία; Και ότι η «μαϊμού» αυτήν ακριβώς την τελευταία διάκριση επιδιώκει να σφετεριστεί;
Ναι, όλα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά. Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση είναι γιατί η αγορά των «μαϊμού» προϊόντων είναι τόσο διαδεδομένη; Είναι εξ αιτίας της αδυναμίας των ελεγκτικών μηχανισμών; Δεν βρίσκω τόσο πειστική αυτή την εξήγηση, διότι αν το προϊόν συνέχιζε να κατέχει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό ιεραρχιών και διακρίσεων, οι εν λόγω μηχανισμοί θα λειτουργούσαν αποτελεσματικά για να το προστατεύσουν.
Τα πράγματα μάλλον είναι κάπως διαφορετικά. Με την μαζική παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων, τα αντικείμενα, ακόμα και οι εξτραβαγκάντζες τύπου Lois Vuitton, σηματοδοτούν όλο και λιγότερο την κοινωνική θέση. «Βλέπουμε πια η κοινωνική ιεραρχία να εγγράφεται σε πιο λεπτεπίλεπτα κριτήρια όπως ο τύπος εργασίας και ευθύνης, το επίπεδο εκπαίδευσης και κουλτούρας, ο ελεύθερος χρόνος και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων», αναφέρει ο Μπωντριγιάρ στην «Καταναλωτική Κοινωνία». Αλλά και φυσικά αγαθά, όπως καθαρός αέρας, πράσινο, μέγεθος και τόπος κατοικίας, ενώ πρώτα ήταν δωρεάν, τώρα γίνονται προσιτά μόνο στους προνομιούχους.
Επομένως η «μαϊμού» συνεχίζει μεν να γελοιοποιεί το «Επώνυμο», ταυτόχρονα όμως γελοιοποιείται και η ίδια, γιατί επικεντρώνεται σε κάτι το οποίο έπαψε από καιρό να έχει την αξία που συνήθιζε να έχει και γιατί παραμένει αναχρονιστική και συνεπώς ακίνδυνη.
Και αυτοί που τις αγοράζουν προδίδονται διπλά από την αθέτηση της υπόσχεσης κοινωνικής ανόδου, πρώτον διότι προφανώς δεν είναι δυνατόν η οποιαδήποτε άνοδος ν’ αποκτηθεί με μια απλή εμπορική πράξη, και δεύτερον γιατί οι αξίες που σηματοδοτούν την κοινωνική άνοδο έχουν δραπετεύσει σε μια καινούργια ιεραρχία αντικειμένων και αγαθών, που όπως περιγράψαμε στην προηγούμενη παράγραφο πόρρω απέχουν από τις τσάντες Vuitton και τα μαντίλια Hermes.
Αναρτήσεις
36 σχόλια:
@cynical καλησπέρα, το συμπέρασμα που καταλήγεις ίσως οφείλεται στο ότι από τη στιγμή που ο δανεισμός κάνει προσιτά αυτά τα προϊόντα υπάρχει επιτακτική ανάγκη για ανέβασμα του πήχη. Έτσι, ποιος θα μπορεί να απορρίψει το κυνήγι του πλούτου (και τις σχέσεις εξάρτησης που απορρέουν από αυτό το κυνήγι) όταν με αυτόν και μόνο θα μπορεί να αναπνεύσει καθαρό αέρα, να αγοράσει φάρμακα για ποιότητα ζωής και μακροζωία καθώς και καθαρά από μόλυνση τρόφιμα.
Όσο για τις πωλήσεις των επώνυμων προϊόντων οι στατιστικές των ανθρώπων του μάρκετινγκ λένε ότι αυτές αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς (έτσι διάβασα σε πρόσφατο άρθρο των New York Times). Αυτό από τη μια δείχνει ότι όλο και περισσότεροι γίνονται πλούσιοι (ελάχιστοι βέβαια σε σχέση με την συντριπτική πλειοψηφία) αλλά και κάτι άλλο.
Το ότι δηλαδή τα προϊόντα δείχνουν τις σχέσεις εκμετάλλευσης, τα πολύ ακριβά επώνυμα προϊόντα δείχνουν και αυξάνουν αυτές τις σχέσεις εκμετάλλευσης.
Είναι προφανές κρίνοντας από το logo αυτού του blog ότι έχουμε να κάνουμε με ένα blog Μαϊμού. Το μόνο που απομένει σε μας τους πιστούς αναγνώστες είναι να ψάξουμε να βρούμε το Υπερσυμμετρικο του.
Να βρούμε το Υπερσυμμετρικο του και να το καταστρέψουμε ,έτσι θα αποτρέψουμε το ενδεχόμενο το αυθεντικό blog (άξια) να έρθει σε επαφή με τούτο δω (αντί-άξια) και να προκαλέσει την αυτόματη καταστροφή του.
Εμπρός λοιπόν για τη νέα σταυροφορία.
Υ.Γ Δεν έχετε παράπονο το σχόλιο μου αποδεικνύει πόσο εμβαθύνω στα κείμενα σας, το ανησυχητικό για μένα είναι ότι τα καταλαβαίνω και τα αναπαράγω κιόλας.
Καλημέρα Rider. Το ζητούμενο είναι η διατήρηση της απόστασης και της διαφοράς ανάμεσα στις τάξεις. Όσο οι από κάτω θα προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα συμβολά των από πάνω, (είτε με δανεισμό για τα αυθεντικά, είτε μαιμουδίζοντας με τα fakes), oι απο πάνω θα δημιουργούν νέα, πιο απλησίαστα σύμβολα και θα ξεφεύγουν.
Η αυξηση των πωλήσεων των επωνύμων (όπως αναφερει το εν λογω άρθρο)μπορεί να μην οφείλεται σε καθαρο πλουτισμό, αλλά στο γεγονος ότι ολο και περισσοτεροι, αισθανομενοι αδυναμοι να ανελθουν κοινωνικα και οικονομικα, καταφευγουν σε αυτο το ελαχιστο που θα τους δωσει την ψευδαισθηση οτι κατι εχουν καταφερει. Η αυξηση στην καταναλωση δεν σημαινει παντα και κοινωνικη κινητικοτητα. Ισως και το αντιθετο: πάει να καλυψει την κοινωνικη ακινησια.
Καλημέρα de Profundis. Αυτό εδώ το μαιμουδεμένο blog πρέπει να καταστρέψετε. Για να επιβιώσει το αυθεντικό. Έχε ιδεα πως θα ειναι; Αν το συναντησετε πώς θα το αναγνωρίσετε;
Aγαπητή Αλσήνικαλ, την πιο εμπεριστατωμένη άποψη για τα αυθεντικά επώνυμα (branded) προϊόντα και τα αντίστοιχα μαϊμουδένια, μπορείτε να την πάρετε από τον με γαλλικά και πιάνο αναθρεμμένο αναγνώστη σας εκ Παρισίων, De profundis.
To zήτημα που θέτετε προς συζήτηση, δεν είναι μόνο κοινωνιολογικό αλλά και ψυχολογικό. Να σας θυμίσω την πυραμίδα των αναγκών του Maslow. Σε ό,τι αφορά τα καθ' ημάς, δεν είναι καθόλου τυχαίος (αντίθετα είναι ενδεικτικός των πολλών παιδικών προσλαμβανουσών που όλοι έχουμε)ο αριθμός των καταστημάτων που πωλούν ζαντολάστιχα στην Ελλάδα! Αυτό που είχε χαρακτηρίσει ο Μαρξ ως προέκταση (ή μήπως δανεισμός) της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Καλημέρα Αλ-Σουέλ. Τον Maslow δεν τον γνωριζα, και σ' ευχαριστώ για την ευκαιρια που μου εδωσες.
Η καταναλωση μαιμουδεμενων προιοντων μάλλον στην δευτερη απο το τελος κατηγορια του Maslow θα μπορουσε να αναχθει, στην ικανοποιηση " ανάγκης για αυτοεκτίμηση και αναγνώρισης από τους άλλους ".
Αλλά η συγκεκριμενη ικανοποιηση ανατρέπεται από την τελευταια παράγραφο της παρούσας ανάρτησης και μαλιστα με διπλό τρόπο. Οι μαιμούδες απλώς παραπλανούν. Ο Μαρξ (όπως και ο Maslow) αναφέρονταν γενικως στην καταναλωση προιοντων. Η "μαιμού" δεν συμπεριλαμβανοταν στις αναλυσεις. Πιστευω ότι η "μαιμού" χρειαζεται μια νεα κοινωνιολογικη αναλυση, που θα ειναι ομως αυθεντική. Κατι προσπαθησα να κανω εδω.
όσο για τον de profundis, τα γαλλικα του ειναι αυθεντικά. Για το πιανο δεν ειμαι σιγουρη. Αλλωστε εχω δηλωσει πιο παλια ότι ειμαι αχρηστη μουσικα.
Μα εμείς το Μαιμουδιασμενο γνωρισαμε και αγαπήσαμε ,αρα αυτό θα στηρίξουμε.
Αν υποψιαστω οτι το Υπερσυμμετρικό σας blog είναι αυτό του swell ,θα αυτοκτονήσω.
de Profundis, το παρον βλογ εχει και το προσήκον logo. Μαιμού από χέρι που λένε..
Πρέπει για ακόμα μία φορά να σε ευχαριστήσω δημόσια γιατί από το blog σου πραγματικά μαθαίνω πολλά. Δεν γνώριζα για την ύπαρξη προιόντων μαιμούδων καθότι στον κύκλο μου δεν κυκλοφορούμε πέραν της Old Bond Street και της Berkeley sq και έτσι δεν έχουμε επαφή με μαγαζιά που τυχόν τα πουλάνε. Στα δε champagne party που διοργανώνουμε στα Victorian style σπίτια στο Chelsea όλοι σέβονται το dress code που είναι αυστηρά black-tie. «Μαιμούδες» black-tie φυσικά δεν υπάρχουν.
Τώρα για αυτο το 70% που αγοράζουν τα προϊόντα «μαϊμού» θα τους πω ότι «δεν θα να γίνουν σαν κι εμάς ποτέ» (παράφραση του γνωστού τραγουδιού με τον Ελληνα και τον Αλβανό) καθότι δεν έχει σημασία τι φοράνε, αλλά πως το φοράνε. Δεν είναι για αυτούς τα Hugo Boss, αλλά μόνο τα Hugo Poss.
Επίσης θα πρέπει να σε βεβαιώσω ότι τα «Επώνυμα» που φοράω εγώ κατασκευάζονται μόνο στην Ιταλία. Μου το βεβαίωσε και ο ένας εκ των δύο αδερφών Rossetti (των γνωστων Fratelli Rosetti) όταν ήπιαμε τον εσπρέσσο μας στην Corso Vittorio Emmanuelle στο Μιλανο.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω και στα 3 ερωτήματα που έβαλες.
1.Το κόστος το ανεβάζει η ακρίβεια που πλήττει τον designer. Ξέρεις πόσο έχει ακριβύνει η Moet σε σχέση με 4 χρόνια πριν; Επίσης ένας ακόμα σημαντικός ρόλος είναι ότι βρέθηκαν πολλοί «τσομπάνηδες» Ρώσοι με πολλά χρήματα από το πουθενά. Τέλος για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, πολλές μπουργκο-φορούσες μολονότι σκεπάζουν ακομα και τις κάλτσες τους θέλουν αυτές να είναι Gucci. Ετσι σε εμάς τους παραδοσιακούς πλούσιους, τους μεγαλωμένους με λούσα, που μας έκαναν μπάνιο οι γονείς μας σε Cabernet Sauvignon του 68 από τις γαλλικές πλαγιές των Αλπεων, δυστυχώς προστέθηκαν και πολλοί νεο-πλούσιοι. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης δούλεψε και εδώ (έτσι τουλάχιστον δικαιολογούσε και το άρθρο των NYT, στο οποίο αναφέρεται ο GR, την αύξηση των πωλήσεων και των τιμών).
2. Συνεχιζουμε και τα αγοράζουμε για τον ίδιο λόγο που εσύ αγοράζεις Misco. 40 χρόνια αυτά προτιμούμε. Τώρα στα γεράματα θα αλλάξουμε;
3. Για το 3 αδυνατώ να απαντήσω καθότι δήλωσε από την αρχή ότι δεν ασχολούμαι με μαιμούδες εκτός και αν είναι ιδιοκτησία του «Καρδίτσα-Καρδίτσα». Ελπίζω να ξέρεις ποιον λέω. Αυτόν που ήθελε να διατελέσει και Πρωθυπουργός.
να σας ρωτήσω ευθέως : βλογ-μαιμούδες υπάρχουν ;
τεκμηριωμένες απαντήσεις, όχι ξεπέτες όπως αυτη που επιχειρήσατε με τον de profundis
εσείς ανεβάσατε τον πήχυ, εσείς θα περάσετε από πάνω..
Καλησπέρα NdN. Και εγώ να σε ευχαριστησω με τη σειρά μου, γιατ πρωτη φορά μαθαινω για την υπαρξη των ονοματων που αναφερεις. Εγω γνωριζω μονο οσους μαιμουδευουν. Από την αναποδη πάω δηλαδή. Βεβαια όσοι τριγυριζουν στο Μιλανο, και στο Λονδινο κάτι παραπάνω αρπάζει το αυτακι τους. Πάντως NdN, όταν ερχόμεθα στα περί πλούτου ροδανι παει η γλώσσα σου. Και τι λεπτομέρειες; Παναγια μου θαμπώνομαι. Να μου επιτρέψεις να διαφωνησω με το άρθρο των NYT. Μόνο προσφορά και ζητηση βλεπουν πια οι συγχρονοι οικονομολογοι. Ρούπι δεν παει το μυαλο τους παραπερα. Καλε, ανεβαζουν τις τιμες συνεχεια για να μην μπορει να τα φτανει η πλεμπα και μαγαριζει τα συμβολα. Αλλά η πλεμπα τα μαιμουδευει και εκδικειται.
Α! Θυμηθηκα και τα ρολογια SFIKO που τα πουλούσαν για SEIKO.
κ. Κ.Κ. Μοίρη μας, και βέβαια υπάρχουν, είναι σαν τους replicants στο blade runner που κυκλοφορουν αναμεσα μας. μεταμφιεζονται σε κανονικά βλογσ σε ωρες που δεν τα προσέχετε και αλλοιωνουν το περιεχόμενο των αναρτήσεων σας. Έτσι παραλληλα με το Κ.Κ. Μοιρης μπορει να υπάρχει και το Μοιρης σκετο το οποιο εσεις ειναι αδυνατον να αντιληφθειτε. Εγω για παραδειγμα πολλες φορες μπερδευομαι οταν μπαινω σε βλογσ συναδελφων. Ποτε δεν ειμαι σιγουρη αν ειμαι στο αυθεντικο ή στο μαιμου. Η ιστορια κ. Κ.Κ.Μοίρη, (πιστευω οτι απευθυνομαι στον αυθεντικο)είναι πολύ περίπλοκη, και χρηζει ιδιαιτερας αναλυσης.
Την καλησπέρα μου και στους δυο Μοιρηδες..
εκαλύφθην
ευχαριστώ
και εγώ καλύφθηκα
Σε τι μοιάζουν;
Τα γνήσια και οι «μαϊμούδες» είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το κυνήγι της γκλαμουριάς για τους καταναλωτές και το κυνήγι του κέρδους για τις επιχειρήσεις με κοινή χρήση του ρητού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Θα ήθελα να θίξω μόνο μια πλευρά των «μαϊμούδων» αν και δεν συμφωνώ καθόλου με τον διασυρμό των συμπαθών αυτών ζώων της φυσικής ζούγκλας στη ζούγκλα των ανθρώπων. Να πω για τη παραγωγή.
Σε τι μοιάζουν γνήσια και «μαϊμούδες»; Μάλλον σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Πριν χρόνια δίνονταν η εντύπωση ότι τα γνήσια προϊόντα παράγονται σε χώρες με υψηλό επίπεδο ζωής, με σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων με ποιοτική εργασία κλπ, κλπ. Τα δε «μαϊμού» οπωσδήποτε σε υπανάπτυκτες χώρες, με παιδική εργασία και παντελή έλλειψη εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων.
Κάποιοι μάλιστα ανεγκέφαλοι στην ΕΕ προωθούσαν σχέδια επιβολής εμπάργκο και αντιντάμπικ κυρώσεων με βάση το κοινωνικό ντάμπιγκ που γινόταν από τις ώρες που παρήγαγαν φτηνά προϊόντα μαζί και «μαϊμούδες» με παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Τότε μερικές πολυεθνικές τράβηξαν τόσο πολύ το αυτί των αφελών «εθνικιστών» νεοφιλελεύθερων που ακόμη τους πονάει! Και όχι μόνο αυτό. Τους επέβαλλαν μια σταδιακή πορεία εξομοίωσης των εργασιακών δικαιωμάτων με αυτά του Μπαγκλαντές της Ινδίας, της «ελεύθερης» ζώνες της Κίνας κ.α.! Και με τον εκβιασμό της φυγής κεφαλαίων αυτό άρχισε να γίνεται πράξη. Πήγαιναν για μαλλί… Τελικό όραμα και επιδίωξη η εξίσωση του ευρωπαίου εργάτη με τον Κινέζο και τον Ινδό! Έχει και… σοσιαλιστική αύρα… ισότητας η απαίτηση των πολυεθνικών!!!
Για όσους δεν κατάλαβαν, οι πολυεθνικές είχαν ήδη μεταφέρει τη μεγάλη παραγωγή εραγασιοβόρων προϊόντων στις τρίτες χώρες και ούτε λόγος δεν ήθελαν να γίνεται για εμπάργκο και κοινωνικό αντιντάμπιγκ. Αντίθετα απαίτησαν και απέτυχαν με τις συμφωνίες του ΠΟΕ την ελευθερία κίνησης των προϊόντων τους στην ΕΕ (θυμηθείτε το ξετίναγμα της κλωστοϋφαντουργίας…) ανεξαρτήτως τρόπου παραγωγής (θυμάστε τα εμπορικά εμπάργκο του «ελεύθερου κόσμου» σε κάποιες χώρες γιατί παραβίαζαν τα… ανθρώπινα δικαιώματα;;; ε, τώρα τα ξέχασαν για τους δικούς τους). Μόνο κάπου - κάπου για να εκβιάζουν και να πουλάνε και αυτοί δικά τους ακριβά προϊόντα στους χαχόλους της Ασίας και Αφρικής θυμούνται κάποια… ανθρώπινα δικαιώματα. Μέχρι εκεί όμως γιατί μόλις κλείσει η συμφωνία κλείνουν και τα στόματα.
Πολλοί νόμιζαν κάποτε ότι έχουμε πολιτισμένο κεφάλαιο των ανεπτυγμένων χωρών και απολίτιστο κεφάλαιο των υπανάπτυκτων χωρών. Συνέδεαν παραδόξως το κεφάλαιο με τη πατρίδα και τον πολιτισμό ενώ είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο δεν έχει ούτε πολιτισμό ούτε πατρίδα παρά μόνο τη χώρα των κερδών του. Σήμερα κανένας δε τολμά να μας πει ότι π.χ. η ADIDAS είναι μια… πολιτισμένη πολυεθνική με υψηλό επίπεδο σεβασμού παιδιών και των εργαζομένων και ας μας πλασάρουν εκείνη τη διαβόητη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη».
Γιατί τα μπλέκω όλα αυτά με τις «μαϊμούδες»; Απλά γιατί κατά κανόνα στις ίδιες χώρες που παράγονται τα γνήσια παράγονται και οι «μαϊμούδες»! (εννοείται βέβαια ότι και ανεπτυγμένες χώρες όπως Ιταλία και Ελβετία παράγουν «μαϊμούδες») Και μη νομίζετε ότι σε ένα βαθμό δεν συμμετέχουν και θυγατρικές των πολυεθνικών στο κόλπο. Αφού βλέπουν ότι οι απομιμητές θα τους φάνε ένα τεράστιο μέρος της κατανάλωσης δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αφήσουν στη μπάντα το πνευματικό δικαίωμα και να τσαλαβουτήσουν στο κέρδος των «μαϊμούδων». Από τα ρούχα και τα ανταλλακτικά αυτοκίνητων μέχρι τα φάρμακα, τα παιχνίδια και τα στοιχεία πληροφορικής (άυλα και υλικά). Φυσικά τους ξεφεύγουν και μεγάλα κομμάτια όπως π.χ. στη στα είδη μουσικής, τα ποτά, τα λογισμικά... αλλά αυτά έχει η ελευθερία της ασυδοσίας. Όποιος φάει ποιον. Εδώ μιλάμε για εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια.
Για τα μάτια του κόσμου βέβαια η «μαϊμού» είναι αδίκημα ιδίως στο τομέα των πνευματικών δικαιωμάτων. Αλλά αυτά τα θυμούνται μόνο κάποιες ΑΕΠΙ όταν είναι να ξεζουμίσουν κάποιον φουκαριάρη καφετζή ή κομμωτή που τόλμησε να ανοίξει ραδιόφωνο.
Κατασχεθείσες… «μαϊμούδες» στην ΕΕ.
Η Κίνα κατασκεύασε περίπου 58% των προϊόντων που κατασχέθηκαν το 2007 και είναι επικεφαλής σε σχεδόν όλους τους τομείς. Πάντως πάνω από το 15% των προϊόντων που κατασχέθηκαν ήταν άγνωστης προέλευσης, καθώς οι πλαστογράφοι καλύπτουν επιμελώς τα ίχνη. Ορισμένες χώρες διακρίνονται για την κατασκευή προϊόντων `μαϊμούδων`, μολονότι απέχουν πολύ από την πρώτη θέση: η Τουρκία (σχεδόν 5%), η Ινδία, η Γεωργία, η Ελβετία, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Χονγκ Κονγκ (όλες μεταξύ 2% και 3%) και η Βουλγαρία (1,6%). Τα τελωνεία προσδιορίζουν πλέον ακριβέστερα τις χώρες προέλευσης των προϊόντων που κατάσχονται, χώρες που μπορεί ωστόσο να είναι απλοί τόποι διαμετακόμισης (όπως αναμφίβολα η Τυνησία, η οποία έρχεται δεύτερη στα παιγνίδια `μαϊμούδες`).
Στον τομέα αυτόν, η Τουρκία --6,7% των προϊόντων που κατασχέθηκαν προέρχονταν απ` ευθείας από την επικράτειά της-- καταλαμβάνει την πρώτη θέση στα προϊόντα διατροφής και τα ποτά, τη δεύτερη θέση μετά τη Γεωργία στα καλλυντικά και τα προϊόντα προσωπικής φροντίδας.
Η Ιταλία --απ` όπου προήλθε το 3,7% των κατασχεθέντων προϊόντων-- έρχεται στη δεύτερη θέση στα κοσμήματα, τα ενδυματολογικά αξεσουάρ, τον εξοπλισμό πληροφορικής, και στην τρίτη θέση στα προϊόντα διατροφής, τα παπούτσια και τα παιγνίδια. Όσον αφορά τα πλαστά φάρμακα, προέρχονταν το 2007 κατά πρώτο λόγο από την Ελβετία, μετά από την Ινδία και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τα πειρατικά CD και DVD που κατασχέθηκαν προήλθαν κατά 75% από την Κίνα, ενώ η Πολωνία καταλαμβάνει με απόσταση την τρίτη θέση (3,3%).
Σε τι μοιάζουν….
Για την αντιγραφή
Στέργιος
cynical,
νομίζω οτι εξηγούνται όλα αυτά με το μιμητισμό. ο άνθρωπος είναι μιμητικό ζώον. αν δει να γίνεται λόγος (στην παρέα του ή στην τηλεόρασή του) για κάτι, αν επιπλέον αυτό σημαίνει κοινωνική ισχύ κλπ, το ποθεί κι αυτός.
η άλλη εξήγηση, ότι όσοι αγοράζουν μαϊμούδες ή αυθεντικά είναι ηλίθιοι ισχύει αλλά όχι τόσο πολύ, ώστε να δικαιολογεί τον κατακλυσμό από επώνυμα και μαϊμούδες.
φυσικά, αυτόν το μιμητισμό επιδιώκουν να ενισχύσουν όσοι επωφελούνται οικονομικά εξαιτίας του.
K. K.K. Μοίρη
Κουφαθηκα.
κ. Κ.Κ.Μοίρη
εκουφαθην
Καλημέρα Στέργιε, εντυπωσιακά τα στοιχεια που παρουσιαζεις για τη γενεαλογια και γεωγραφικη εξάπλωση των μαιμούδων. Ορισμενες μαρκες ειναι τοσο πολυ μαιμουδεμενες που δεν τολμας να αγορασεις το αυθεντικο. Βλεποντας τοσο πολυ την εξαπλωση τους θαρρεις και εχουν εκλείψει τα ενδιαμεσα προιοντα. Οποτε πολλες φορες μη εχοντας πολλες επιλογες τις αγοραζεις. Ασε και που υπαρχουν και καλης και δευτερης ποιοτητας μαιμουδες.
Η εκδικηση της μαιμους!
Καλημέρα Γιάννη. Σωστά αυτα που λες, αλλα αποκλειεται καποιος να παρει κυρος απο μια μαιμου, γιατι κανει μπαμ απο μακρια οτι ειναι τετοια. Καταληγω στο συμπερασμα ότι πολλοι τις αγοραζουν γιατι τα καταστηματα με προιοντα χαμηλοτερου κοστους κατα πλειοψηφια πουλουν μαιμουδες. Για παραδειγμα τα παντελονια casual ειναι σχεδον ολα μαιμουδεμενα Versace Dona Karan και παει λεγοντας.
cynical,
ο αγοραστής γνωρίζει ότι το κύρος που απολαμβάνει είναι δεδομένο μόνο για όσο καιρό οι τριγύρω εξαπατώνται. ο καιρός αυτός ποικίλλει, ανάλογα με τη φθορά ή την λεπτομερή εξέταση (π.χ. της τσάντας από φιλες και γνωστές ή τον ευρύτερο κύκλο) και ο σκοπός είναι η επ' άπειρω εξαπάτηση των τριγύρω.
κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, τόσο γιατί το προϊόν φθείρεται ή τυγχάνει λεπτομερούς εξέτασης, όσο και γιατί τα (ανύπαρκτα) λεφτά κι ο βήχας δεν κρύβονται. αλλά μέχρι να φθαρεί το προϊόν ή να αποδειχθεί (άλλωστε λίγοι γνωρίζουν τα οικονομικά), θα αγοραστεί νέα και επιπλέον νέα μαϊμού και θολώνουν τα νερά.
ο μιμητισμός έγκειται στο α' στάδιο στην επιθυμία απόκτησης του αυθεντικού και στο β' στάδιο στην επιθυμία απόκτησης μαϊμούς.
το χαμηλότερο κόστος μπορεί να ισχύει και για μη επώνυμα, σωστά; άρα όσοι αγοράζουν φθηνά και μαϊμούδες, δεν αγοράζουν απλώς επειδή είναι φθηνά, αλλά επειδή έχουν στο νου το στόχο της κοινωνικής ανόδου.
πάντως οι μαϊμούδες κάνουν καλό και κακό. καλό, γιατί μειώνονται τα έσοδα των επώνυμων και βγάζουν λεφτά άλλοι. κακό, γιατί οι εργαζόμενοι στην Ινδία και στα μαϊμουδοποιεία είναι δούλοι.
Kυνική,
με το (εξαίρετο) άρθρο σου, φάνηκε μια αδυναμία του Μαρξ και διακαιώθηκε (πανηγυρικά) ο Δαρβίνος.
απαντώντας αύριο που θα το τυπώσω και θα το μελετήσω απλά λέω μια καλημέρα...
πάντως για τους εργάτες καλό είναι να μην χρησιμοποιούνται μαιμού... μας τρώνε το μεροκάματο...
Σέ μερικά είδη, οι μαιμούδες ξεπερνάνε τά original, π.χ. ΚΚΕ=original, Συνασπισμός=Μαιμού.
Σε άλλα πάλι, οι μαιούδες... φωνάζουν ότι είναι μαιμούδες. Τι σχέση έχει, π.χ. Ο Γιωργάκης με τόν original Ανδρέα, ή ο Κωστάκης με τόν original Καραμανλή...
Άστα, Cynical, αγοράζουμεμαιμούδες,μας κυβερνούν μαιμούδες, ζούμε στήν εποχή τών μαιμούδων ανεπιστρεπτί.
Γιάννη, αν ειχες δει προσφατα ενα βιντεο που κυκλοφορουσε στα mail boxes σχετικα με την κατασκευη πολυτελων παπουτσιων στην Ινδια, αυτοι που τα εφταχναν νομιζες οτι ερχονταν απο τον μεσαιωνα. Οπως λεει και ο Στεργιος και τα αυθεντικα και τα μαιμουδιαρικα στο ιδιο μερος φτιαχνονται και με τον ιδιο τροπο.
Ναι, χαμηλου κοστους ειναι και οι μη μαιμουδες, καποια απο μικροβιοτεχνιες εγχωριες ή απο μεγαλες αλυσιδες εξωτερικου, (Marks and Spencer). Τα αγοραζουν και αυτα, αλλα, όταν θελω να αγοράσω κατι στα γρηγορα και φτηνα παντα πεφτω ειτε στα καροτσακια ειτε στα συνοικιακα μαγαζια με τις μαιμουδες. Εμενα εντυπωση μου κανει η ψυχολογια αυτων που αγοραζουν ειτε αυθεντικα ειδη πολυτελειας ενω ειναι ολοφανερο οτι δεν το αντεχει η τσεπη τος, είτε μαιμούδες και καμώνονται οτι ειναι αυθεντικά. Πως μπορουν και ξεγελουν τους εαυτους τους τόσο;
Πω, πω Κούκε, έκανα τέτοια ανατροπή; Τι θα πουν τώρα οι creationists?
Καλως τονα. Δε μου λες @akrat, γιατι στο Blogroll σου εβαλες δυο φορες το Cynical? Το ενα link για το αυθεντικο και τo άλλo για το μαιμουδεμενο?
Αυριο αφου το μελετησεις θελω να επιστρεψεις με απαντησεις στα ερωτηματα που εμεινα ξεκρέμαστα.
@Valderosso, ολα κατ' εικονα και ομοιωση μας. Ετσι αισθανομαστε ολοι μεσ' τα νερά μας.
Να δεις τι πλακα θα παθουμε αν αρχισουν και ξεφυτρωνουν και κλωνοι και κυκλοφορουν αναμεσά μας.
cynical,
πώς μπορούν να ξεγελούν τους εαυτούς τους τόσο; ξεγελώντας τους τριγύρω ξεγελιούνται κι αυτοί. αν οι τριγύρω δεν ξεγελαστούν, δεν ξεγελιούνται ούτε οι ίδιοι. αναπόφευκτα η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας αναμιγνύεται και συγχέεται με την εικόνα των άλλων για εμάς.
Cynical μου, διάβασα κάποτε σε μια συνεντευξη της Μαριάννας Λάτση, ότι αγοράζει τσάντες μαιμούδες γιατί κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι η ...Λάτση ...κρατάει μαιμού.
Εμ, έτσι γίνονται τα λεφτά....
Kalimera Gianni. Mia koinwnia gelastwn kai gelasmenwn eimaste, dhladh.
Καλημέρα Κατερίνα, Από παντού ευνοημένοι αυτοί οι πλούσιοι! Ειδικα οι κληρονομοι.
Μια και περί μαϊμούς ο λόγος:
Ο Τσαρούχης δεν είχε πει ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις;
Μήπως τελικά ζούμε σε ένα κράτος μαϊμού;
Πως αλλιώς να εξηγήσεις την προχειρότητα, την επιπολαιότητα και τον ερασιτεχνισμό που κυριαρχούν γύρω μας;
ΕΕΕ
Δημοσίευση σχολίου