Εταιρίες φυσικού αερίου χειραγωγούν τις τιμές

Μέσα στις υποχρεώσεις της κυβέρνησης για το 2013, όπως αναγράφεται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2013-2016, είναι και η σφαγή των εταιριών ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ και ΕΛΠΕ, αναμφίβολα εταιριών μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Η πώληση αυτή δεν υπαγορεύεται από λόγους ελάφρυνσης των δημοσίων οικονομικών λόγω συσσωρευμένων ζημιών των εν λόγω εταιριών, καθότι και οι τρεις είναι συστηματικά κερδοφόρες, αλλά ακριβώς εξ αιτίας του γεγονότος αυτού. Το ότι το δημόσιο θα χάσει τον έλεγχο κερδοφόρων και στρατηγικής σημασίας εταιριών για το 0.000001% του χρέους, και ότι στα επόμενα χρόνια και για όσο υπάρχει αυτή η χώρα θα πορεύεται ξεβράκωτη, δεν φαίνεται να συγκινεί κανένα. 

Η μόνιμη επωδός των ιδιωτικοποιήσεων είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος, αποδοτικότερος, φτηνότερος, πηδάει μακρύτερα και ψηλότερα, και δίνει, (τρομάρα του) και παραπάνω δουλειές. 

Φυσικά, δεν υπάρχει καμιά ορθολογική εξήγηση τού γιατί να μπορεί να τα κάνει όλα αυτά τα θαυμαστά ο ιδιωτικός τομέας και να μην μπορεί να τα κάνει και ο δημόσιος, όπως άλλωστε γνωρίζουμε από πλείστες περιπτώσεις χωρών στο πρόσφατο παρελθόν. Δεν υπάρχει ούτε μια χώρα του λεγόμενου πρώτου κόσμου που να μην στάθηκε στα πόδια της και να μην σημείωσε αλματώδη ανάπτυξη χωρίς να έχει στηρίξει αδρά τη δημόσια, στρατηγικής σημασίας, επιχειρηματικότητα. Δείτε για παράδειγμα περιπτώσεις, όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο του Χα Τζουν Τσανγκ, “23 αλήθειες που δεν μάς λένε για τον καπιταλισμό”. Παρεμπιπτόντως ο συγγραφέας θα δώσει διάλεξη στο Μέγαρο Μουσικής, εδώ στην Αθήνα, στις 11 Δεκεμβρίου. 

Εν πάση περιπτώσει, σε προηγούμενες αναρτήσεις εκθέσαμε τους κυριότερους τρόπους, που ένα μάτσο μεγάλων πολυεθνικών μετέρχεται για να σκανδαλο-φοροδιαφεύγει, συμβάλλοντας έτσι στο κοινό κακό. Φαίνεται ότι τα κινήματα UNCUT, παρακλάδια του OCCUPY στις ΗΠΑ και ΗΒ, τα οποία έπιασαν πρώτα το θέμα, και για το  λόγο αυτό πήραν, αν και κάπως αργά, τα εύσημα του Andrew Haldane από την Τράπεζα της Αγγλίας, έκαναν καλή δουλειά ώστε να παρακινήσουν και τα mainstream media, ακόμα και στην πατρίδα μας, ν’ ασχοληθούν με το θέμα. 

Τις προάλλες λοιπόν, έσκασε ένα καινούργιο σκάνδαλο στο ΗΒ, όπου οι έξι μεγάλες εταιρίες φυσικού αερίου (γιαυτό και η εισαγωγή για ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ), πιάστηκαν να κάνουν λοβιτούρες σχετικά με τον καθορισμό της τιμής βάσης, πριν διοχετευτεί στις εταιρίες λιανικής και φτάσει στους λογαριασμούς των σπιτιών. Δηλαδή τυπική περίπτωση χειραγώγησης, του ιδίου εύρους και σημασίας με τη χειραγώγηση του διατραπεζικού libor του Λονδίνου.

Το θέμα απασχολεί τις αρχές κάπως αργά, αν και ολόκληρη η αγορά φυσικού αερίου και πετρελαίου βοά για συστηματική χειραγώγηση τιμών, εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα φούσκωμα των λογαριασμών κατά 6% με 9% και τεράστια συμβολή στην επέκταση της ενεργειακής φτώχειας, (δηλαδή ποσοστό νοικοκυριών που δεν έχουν χρήματα για να ζεσταθούν), η οποία, σημειωτέον, δεν μετράται στη χώρα μας. 

Λίγο πριν από τις αποκαλύψεις, το καρτέλ των εταιριών φυσικού αερίου είχε ζητήσει αύξηση των τιμών κατά 6% για τη νιοστή συνεχόμενη χρονιά ...

INFO: Gas prices: Financial Services Authority examines whistleblower's claims of Libor-like manipulation.