Οι αντιεξουσιαστές της εξουσίας

Λίγο πριν απ’ τις εκλογές του Οκτώβρη, ολόχαρος ο ΓΑΠ για την εξουσία που έβλεπε να του ‘ρχεται στο πιάτο, ξεφούρνιζε δεξιά κι αριστερά το γνωστό χαριτωμένο: «εμείς θα είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία». Φυσικά δεν χρειαζόταν να έχεις μάτια, και στραβός να ήσουνα πάλι θα την έβλεπες̇ η κορασίδα είχε βγάλει τα παπούτσια, είχε λύσει τα μαλλιά, κι ερχόταν σούμπιτη κατά πάνω του. Για το ότι θα την αγκάλιαζε σφιχτά, δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία. Δεν υπήρξε άνθρωπος στην ιστορία που να άφησε ένα τέτοιο κελεπούρι να του ξεφύγει.

Απλώς ο αρχηγός χαριτολογούσε, κι εμείς χαλαροί, τις βρίσκαμε ακόμα νόστιμες τις χαριτωμενιές και τις εξυπνάδες του, δίχως φυσικά να τις παίρνουμε και τοις μετρητοίς. Όλοι, εκτός από τον ίδιο. Εν τη αφελεία του, φαινόταν να τις πιστεύει. Δεν μπορώ να ξέρω τι είχε στο νου του, αλλά φαντάζομαι ότι με κάποιο τρόπο θα είχε ταυτίσει το open gov με τους αντιεξουσιαστές, την e-διαβούλευση με την άμεση δημοκρατία, και τις λέξεις με την πραγματικότητα.

Και να που σήμερα, τα πράγματα ήρθαν έτσι που τα λόγια του αρχηγού αποδείχτηκαν προφητικά. Ο ΓΑΠ είναι όντως πρωθυπουργός. Αλλά τι πρωθυπουργός; Ένας πρωθυπουργός χωρίς εξουσία. Ένας αντι-εξουσιαστής πρωθυπουργός δηλαδή, μ’ όλη τη σημασία της λέξης. Και κυβέρνηση έχουμε. Αλλά τι κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση που δεν έχει καθόλου εξουσία. Δηλαδή, μια τελειωμένη αντι-εξουσιαστική κυβέρνηση!

Να τον ακούτε λοιπόν τον ΓΑΠ. Ξέρει πριν από μας, για μας…