Αναλογιζόμενη τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις που συνέβησαν στην Ευρώπη, συγκεκριμένα στην Αγγλία, Σουηδία, Ισλανδία, Ιρλανδία, στη Γερμανία σε κάποια κρατίδια, και τώρα στη Φινλανδία παρατηρώ ότι οι κυβερνήσεις που προέκυψαν είναι στο σύνολό τους πολυκομματικές ή τουλάχιστον δικομματικές. Κι όμως κανέναν δεν άκουσα να παραπονιέται και να οδύρεται για την ακυβερνησία και την παρεπόμενη συντέλεια. Οι συνασπισμοί κομμάτων, είτε αποτελούν μέρος της πολιτικής κουλτούρας των εν λόγω λαών, είτε προέκυψαν συγκυριακά, αντιμετωπίζονται σε γενικές γραμμές σαν ένα φυσιολογικό γεγονός.
Απεναντίας, αν πάρουμε τα καθεστώτα του Νότου, Αραβία, Μέση Ανατολή, Β. Αφρική και νοτιότερα, παρατηρούμε με μεγάλη συχνότητα μακρόβιους, ενίοτε και στυγνούς, προέδρους, όπως επίσης και απουσία άλλων κομμάτων εκτός του προσχηματικού ενός, του προέδρου, κι αν...
Στο μέσον του γεωγραφικού αυτού χάρτη, τυχαίνει να βρίσκεται και η Ελλάδα, η οποία όλως τυχαίως τυχαίνει και να κυβερνάται από ένα υβριδικό, εύκρατο θα έλεγα, πολιτικό σύστημα, προερχόμενο από τη μίξη των δύο αυτών διαφορετικών κλιματικών τύπων που παρουσιάσαμε προηγουμένως: δηλαδή, ένα σύστημα στο οποίο οι κυβερνήσεις, παρά τη σωρεία των κομμάτων που εφύοντο, ουδέποτε, πλην σπανίων εξαιρέσεων, υπήρξαν πολυκομματικές, και το οποίο, πλην όχι τόσο σπανίων εξαιρέσεων, υπήρξε λίγο πολύ δημοκρατικό ή τέλος πάντων λιγότερο αυταρχικό από τα νοτίως ευρισκόμενα.
Η Ελλάδα δέσμια, δηλαδή, της γεωγραφίας της, αλλά και της ιστορικής της πορείας στο συγκεκριμένο χώρο, αξιοποίησε και συνδύασε όσα στοιχεία μπορούσε να αρπάξει από το βορρά, και όσα έφτανε ν’ αρπάξει από το νότο.
Οι πολυκομματικές κυβερνήσεις προϋποθέτουν ένα διαφορετικό επίπεδο κοινωνικής όσμωσης και ανοχής, πειθαρχίας, αναγνώρισης, και συνδιαλλαγής. Θα ήταν ενδιαφέρον λοιπόν, να εξετάζαμε την προέλευση της ιδιαίτερης πολιτικής κουλτούρας των νέο-ελλήνων από κοινωνιολογική σκοπιά, και μάλιστα σε μια ιστορική προοπτική…
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Δηλαδή θα έλεγες να εξετάσουμε, αν ο λαός είναι έτοιμος για ένα πολυκομματικό σχήμα;
Και αυτο, αλλα πιο πολυ να το δουμε και ...φιλοσοφικα το θεμα. Δλδ ποια ειναι τα ποιοτικα χαρακτηριστικα μιας πολυκομματικης κυβερνησης;. Ας πουμε, οι μονοκομματικες κυβερνησεις τεινουν να ειναι πιο αυταρχικες, πιο διεφθαρμενες, χαρακτηριστικα που ελαχιστοποιουνται στους συνασπισμους.
Επισης, γιατι στην Ελλαδα τους συνασπισμους τους βλεπουμε με καχυποψια;
Τωρα φερ' ειπειν που υπαρχουν πολλες πιθανοτητες να προκυψει σε επομενες εκλογες πολυκομματικη κυβερνηση, ευκαιρια ειναι να κανουμε μια εναδρομη στο θεμα.
μωρέ είναι δεν είναι έτοιμος θα την φάει την πολυκομματική στο κεφάλι αφού τα κουκιά δεν θα βγαίνουν πιθανότατα.
παρόλαυτα δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως μπορούν να υπάρξουν πολυκομματικές κυβερνήσεις σενα πολωμενο πολιτικό κλίμα. στην ουσία οι δυνατότητες ελιγμού σε μονομπλόκ σχήματα είναι περιορισμένες.
οποτε στο σημερινό σκηνικό οι πολυκομματικές κυβερνήσεις πιθανότατα θα λάβουν τη μορφή συμμαχίας των προθύμων. ένας βασικός πόλος (με τους +50 βουλευτές του) και γύρω του διάφορες υπεύθυνες δυνάμεις όπως ο καρατζαφέρης (ο ΓρΑΠ τα λέει όχι εγώ).
και φυσικά θα πρέπει να σκεφτούμε την πολύ καλή πιθανότητα πως αφού δεν τους βγαίνουν τα κουκια θα αλλαξουν το γηπεδο φτιάχνοντας έναν εκλογικό νόμο που θα είναι λιγότερο αναλογικός.
γενικά νομίζω πλην εκπλήξεων θα κατευθυνόμαστε σε λιγότερο αντιπροσωπευτικές λύσεις κι όχι σε περισσότερο
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας κυβέρνησης μονοκομματικής, είτε πολυκομματικής, τα βλέπουμε από τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτήν.
Αν τα πρόσωπα δεν είναι αξιόπιστα, δεν θα έχεις ποτέ αξιόπιστη κυβέρνηση όπως και να ονομάζεται.
Στον εθνικό χώρο αυτό που ονομάζεται πολυκομματική κυβέρνηση, στο παγκόσμιο περιβάλλον ονομάζεται πολυεθνική κυβέρνηση.
Το ερώτημα είναι το εξής, με το υπάρχον πολιτικό υλικό σε μια πολυκομματική κυβέρνηση τα πράγματα θα είναι καλύτερα για τους Έλληνες;
waste,
για τα καθ' ημας: ας πουμε οτι φτιαχνουν ενα εκλογικο συμφεροτερο νομο, αν και ο νυν δινει γερη προικα στο πρωτο κομμα, παλι ομως αυτος θα ισχυσει σε μεθεπομενες εκλογες. Επισης, το οικονομικο περιβαλλον δεν επιτρεπει τωρα συζητησεις περι τοιουτων θεματων, η τροικα θα αφρισει...
Σε ευρυτερο πλαισιο ομως, πιθανολογω οτι οι πολυκομματικες κυβερνησεις θα ειναι περισσοτερο ο κανονας, για το λογο οτι χανεται η εκτιμηση και η εμπιστοσυνη στο υπαρχον κομματικο συστημα δημοκρατιας. και μεσα στη γενικη παραζαλη ο καθενας δεν ξερει προς τα που να γυρει. Οποτε αρπαζεται απο οποιο γυαλιζει παραπανω.
Αυτο μπορει να ισχυει σε αλλες χωρες, που εκ παραδοσεως ειναι περισσοτερο εξαρτημενοι απο τα κομματα. Στην Ελλαδα, οταν παψουν τα κομματα να δρουν σαν μεσαζοντες και σαν γραφεια ευρεσεως εργασιας, τοτε ισως γινουμε και μεις σκανδιναβια, με πεντακομματικες κυβερνησεις.
Αμα γινουν εκλογες εδω, σχετικα γρηγορα, θα ενεργοποιηθει παλι το ενστικτο του δικομματισμου και το πασοκ θα υπερισχυσει,
Το τι εκβιασμος εχει παλι να πεσει δεν θα περιγραφεται...
ο ελληνας χιλιαδες χρονια τωρα δουλευει και ψηφιζει με βαση τα προσωπα και οχι τις ιδεες οπως οι δυτικοι
Στην Ελλάδα δεν έχουμε πολυκομματικές κυβερνήσεις με ευθύνη των μικρών κομμάτων. Επειδή κανένα μικρό κόμμα, προεκλογικά, δεν δηλώνει ότι αν χρειαστεί θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα μεγαλύτερο, (φοβούμενο μη χαρακτηριστεί ουρά), με μόνο σκοπό να ελέγχει το μεγάλο κόμμα αν εφαρμόζει τουλάχιστον τις προεκλογικές δεσμεύσεις, (οι οποίες μπορεί και να διαφέρουν από το δικό του πρόγραμμα), ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος, μπροστά στον κίνδυνο της ακυβερνησίας, πέφτει στη λογική της χαμένης ψήφου και συσπειρώνεται συνήθως στο κόμμα που έχει την παράσταση νίκης. Με αυτό τον τρόπο και το μεγάλο κόμμα δεν θα κυβερνούσε ανεξέλεγκτο και τα μικρά δεν θα αναλωνόταν στη ανούσια και ανεύθυνη αντιπολίτευση. Τα μικρά κόμματα θα αποτελούσαν την ασφαλιστική δικλίδα για τον έλεγχο της εκτελεστής εξουσίας. Αυτή την περίοδο ζούμε την απόλυτη αυθαιρεσία της μονοκομματικής κυβέρνησης.
Το βέβαιο είναι ότι πολύ πιο εύκολα ένας ψηφοφόρος θα επέλεγε ένα μικρό κόμμα και ο πολιτικός χάρτης θα ήταν διαφορετικός και πιο δημοκρατικός.
Καλησπέρα
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Φίλη cynical,
Ok. Τα κόμματα που παίζουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι γνωστά. Ποια βλέπεις να συνεργάζονται με ποια, υπό τις παρούσες συνθήκες;
Τα λέμε
Τα πάντα ξεκινούν από τον εκλογικό νόμο, που δίνει bonus 40 (προς το παρόν) έδρες στο πρώτο κόμμα, με το επιχείρημα της πολιτικής σταθερότητας.
Μόνο που ο όρος "πολιτική σταθερότητα" αποτελεί στην Μπανανία μας έναν κομψό τρόπο για πεις ότι ευτυχώς δεν θα χρειαστεί ποτέ να συνεννοηθεί κανείς με κανένα. Αποθαρρύνεται δηλαδή ο διακομματικός (αλλά και ο εσωκομματικός) διάλογος, ο οποίος προφανώς (σύμφωνα πάντοτε με το σκεπτικό του εκλογικού νόμου) αποτελεί χάσιμο χρόνου. Κι όμως, ισχυρές κυβερνήσεις ήταν αυτές που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια.
Δεν είναι εξαιρετικά υποκριτικό να κόπτονται τα δυο κόμματα εξουσίας για ισχυρές κυβερνήσεις (μέσω του εκλογικού νόμου) και όταν σχηματίζουν ισχυρές κυβερνήσεις να ζητούν διάλογο, συννενόηση ή συναίνεση;
Αν ίσχυε στη χώρα μας η απλή αναλογική, τα κόμματα θα ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΑ να συνδιαλαγούν, να συννενοηθούν, να συνθέσουν θέσεις κι αν χρειαστεί να συμμετάσχουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας.
Φίλη cynical,
Είναι προφανές ότι την "έχεις κάνει"! Δεν πειράζει, οι ευχές ταξιδεύουν! Λοιπόν:
Καλή Ανάσταση! (απ' την "άλλη", τη δικιά μας! ;-) ). Χρόνια Πολλά με Υγεία και Χαρά!
Τα λέμε
ευχαριστω πολυ για τις ευχες σας,
και ανταποδιδω.
Απο το ιντερνετ ειπα να την "κανω"! Καλο σημαδι, αντεξα καποιες μερες χωρις να πατησω το 'power on" στον υπολογιστη.
Φιλια σε ολους!
Δημοκρατική φεουδαρχία το λένε!
Δημοσίευση σχολίου