Η ανοικοδόμηση της Ιαπωνίας

Πολλά νούμερα κυκλοφορούν για το μέγεθος των οικονομικών ζημιών που προκάλεσε ο σεισμός και το τσουνάμι στη Β.Α. Ιαπωνία, νούμερα που κυμαίνονται ανάμεσα στα 200 και 500 δις δολάρια. Και το ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα μπορέσει η ιαπωνική οικονομία να ανταπεξέλθει, δεδομένου ότι είναι μια από τις πιο υπερχρεωμένες χώρες του πλανήτη, στο 226% του ΑΕΠ, περισσότερο κι απ’ την Ελλάδα, Ιρλανδία κι απ’ αυτήν ακόμα τη Ζιμπάμπουε. Παρ’ όλα αυτά οι διεθνείς οίκοι της δίνουν απλόχερα ένα τριπλό Α, ενώ σε μας, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ένα τσιγκούνικο τριπλό Β.

«Η Ιαπωνία είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις ζημιές μόνη της» δηλώνει η κυβέρνηση, κι όχι μια φορά, μα επανειλημμένα, αφήνοντας το ΔΝΤ στη γωνιά παραπονεμένο, και τους απ’ έξω να διερωτώνται πώς είναι αυτό δυνατόν.

Το μυστικό βρίσκεται στο γεγονός ότι η ιαπωνική κυβέρνηση κατέχει τη μεγαλύτερη καταθετική τράπεζα όχι μόνο στην Ιαπωνία, μα στον κόσμο ολόκληρο, την Japan Post, ξεπερνώντας σε μέγεθος ακόμα και την Citigroup, με το ύψος των καταθέσεων των ιαπώνων αποταμιευτών να ανέρχεται στα $3.2 τρις. Η τράπεζα αυτή κατέχει το 1/5 των ομολόγων του κρατικού χρέους και ούσα εξ ολοκλήρου κρατική μπορεί να παρέχει στην κυβέρνηση φτηνό χρήμα, χωρίς να εξαναγκάζεται να καταφεύγει στις αγορές και να εξαρτάται από τις αρπακτικές τους διαθέσεις.

Ως αναμένετο πολλοί εξωτερικοί τυχοδιώκτες προσπάθησαν στο παρελθόν να βάλουν χέρι στη μεγάλη αυτή δεξαμενή φρέσκου χρήματος, κάτω από τα γνωστά προσχήματα των μεταρρυθμίσεων, του εκσυγχρονισμού, της φιλελευθεροποίησης, της ανάπτυξης, της πράσινης ανάπτυξης και των πρασίνων αλόγων, η προηγούμενη δε κυβέρνηση Κοϊζούμι έφτασε κοντά στο να υποκύψει στα θέλγητρα των σειρήνων και να εισάγει στο χρηματιστήριο το θησαυροφυλάκιο της Japan Post, μα ευτυχώς οι ιάπωνες πάτησαν πόδι στα σχέδια και αντέδρασαν, ο Κοϊζούμι έχασε τις εκλογές, και σήμερα, μετά την 11^η Μάρτη, πολλοί θα προσεύχονται στον Βούδα που τους είχε φωτίσει εγκαίρως.

Οι συγκρίσεις με την αφροσύνη της ξεπουλημένης και ξεφωνημένης εταίρας Ελλάς δεν μπορούν ν’ αποφευχθούν. Όχι μόνο ξεπούλαγε όλα αυτά τα χρόνια τα κοσμήματα και τα χρυσαφικά της, μα τώρα είναι έτοιμη να ξεπουλήσει και τα βρακιά της. Κι αν η Ιαπωνία είναι σίγουρη ότι θα ανταπεξέλθει βασιζόμενη στο δημόσιο τραπεζικό της σύστημα, μια τέτοια σιγουριά θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε κι εμείς κρατικοποιώντας τις ήδη συντηρούμενες από το κράτος τράπεζες. Δεν χρειάζονται και πολλά πολλά. Ένα ντου και τους φάγαμε…

Υ.Γ. Θα μου πείτε τώρα ότι οι Ιάπωνες καταθέτουν στο εσωτερικό, ενώ οι Έλληνες τα "φεύγουν" στο εξωτερικό. Σωστό, στο βαθμό που οι ιαπωνικές κυβερνήσεις, καλώς ή κακώς είχαν καταφέρει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών τους. Ενώ, οι ελληνικές... Άστα να πάνε!