Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Η Ψυχαναγκαστική Ιδεοληπτική Διαταραχή των Τόμσεν, Βενιζέλου και σια....





Στο κυνήγι για το πιάσιμο των στόχων, όπως αυτοί τίθενται από τις δυνάμεις που μάς επιτροπεύουν, δεν μένει χρόνος ώστε η κοινή γνώμη να καθίσει και να αναρωτηθεί γιατί αυτοί οι στόχοι κι όχι άλλοι. Γιατί, θα πρέπει δηλαδή το έλλειμμα να πάει τόσο και όχι άλλο, γιατί οι μισθοί να πέσουν τόσο κι όχι λιγότερο ή περισσότερο, και πάει λέγοντας. Υπήρξε καμιά αιτιολόγηση γι αυτό; Απ’ όσο ξέρω, όχι, αλλά υποπτεύομαι ότι είναι αδύνατο να μπορέσει καν να υπάρξει μια.

Επίσης, είναι απορίας άξιο γιατί κανείς την ώρα που ετίθεντο, δεν είχε βρεθεί να αναρωτηθεί γιατί το Σύμφωνο Σταθερότητας επέβαλε τα συγκεκριμένα όρια του 3% και 60% για το έλλειμμα και χρέος αντίστοιχα. Έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ, για να αρχίσουν να κοιτιούνται οι ιθύνοντες αλλήλοις και να παραδέχονται ότι τα νούμερα αυτά λίγο πολύ παιχτήκανε στα ζάρια. Γι αυτό άλλωστε και από το 2003 και μετά παραβιάζονταν σωρηδόν, με την πρώτη να τα έχει παραβιάσει, μαντέψτε, να είναι η Γερμανία.

Η Τρόικα λοιπόν πορεύεται ως εξής:
1) καθορίζει ποσοτικούς μακρο-οικονομικούς στόχους οι οποίοι είναι αυθαίρετοι, (αλλά προς το παρόν ας το ξεχάσουμε αυτό),
2) επιβάλει συγκεκριμένα μέτρα για την επίτευξη αυτών των αυθαίρετων στόχων, και
3) προβαίνει σε εκτιμήσεις / προβλέψεις για την πορεία των μακρο-οικονομικών δεικτών, βάση των μέτρων που λαμβάνονται για την εξυπηρέτηση των στόχων, όπως έχουν αρχικά τεθεί.

Όταν οι πραγματικοί δείκτες δεν συμπίπτει με τους προβλεπόμενους, αυτό που κάνει κάθε λογικός άνθρωπος είναι να πηγαίνει πάλι πίσω στο πεδίο (2) και να αλλάζει τα μέτρα, μέχρις ότου υπάρξει σύγκλιση του (1) με το (3), δηλαδή μέχρι ότου ο στόχος επαληθευτεί από την πραγματικότητα.
Είναι η τρόικα λογική; Το συμπέρασμα είναι μάλλον όχι, όπως δείχνει το παρακάτω διάγραμμα. Εδώ απεικονίζονται οι προβλέψεις που κάνει περιοδικά (δείτε στον οριζόντιο άξονα) για το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας το 2011 (μαύρη καμπύλη) και 2012 (κόκκινη καμπύλη).

Ο αρχικός στόχος (1), όπως τέθηκε τον Μάιο του 2010, όταν πρωτοκατέθεσε το Μνημόνιο ήταν -2,6% ύφεση για το 2011 και 1,1% ανάπτυξη για το 2012. Τα μέτρα (2), ελήφθησαν για την ικανοποίηση αυτού του συγκεκριμένου στόχου. Η δεύτερη πρόβλεψη, τον Αύγουστο του ιδίου χρόνου, (2010), ήταν πάλι για -2,6% ύφεση για το 2011. Μέχρι εδώ καλά, γιατί ακόμα βρισκόμασταν στο 2010, δεν είχε έρθει ο καιρός της αλήθειας και τα μέτρα συνέχιζαν να τρέχουν προς την ίδια κατεύθυνση της ολοένα και βαθύτερης λιτότητας.

Από το 2011 όμως και μετά, οι προβλέψεις της Τρόικας αρχίζουν να γίνονται δυσμενέστερες, πράγμα που σημαίνει ότι αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει απόκλιση από τον αρχικό στόχο του Μαΐου του 2010, για ύφεση -2,6%. Ειδικά δε τον Ιούλιο του 2011 δίνει πρόβλεψη για -3,8% και τον Οκτώβριο του 2011, για -5,5%. Δηλαδή προβλέπει όλο και μεγαλύτερες αποκλίσεις από τον αρχικό της στόχο.

Τι κάνει ένας λογικός άνθρωπος, όταν οι αποκλίσεις από τον στόχο γίνονται όλο και μεγαλύτερες, κι όταν μάλιστα πηγαίνουν μονότονα προς την ίδια κατεύθυνση; Αλλάζει τα μέτρα, καθ ότι το να αλλάξεις το στόχο, ώστε να ταυτιστεί με το αποτέλεσμα που εκ των ενόντων προκύπτει, δεν είναι και πολύ τίμιο, ούτε καν επιστημονικό. Κοινώς είναι σαλταδόρικο! Αν τα μέτρα σε βγάζουν εκτός στόχου, τα μετατρέπεις ώστε οι δείκτες να αρχίσουν να πλησιάζουνε το στόχο, που έχεις εξ αρχής εσύ θέσει.

Από το Μάιο λοιπόν του 2010, η Τρόικα είχε αρκετό καιρό στη διάθεσή της ώστε να εκτιμήσει την αποδοτικότητα των μέτρων της. Αντίθετα θεώρησε ότι κάνοντας το ίδιο, οι δείκτες θα άλλαζαν φορά από μόνοι τους. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συμβεί, όσο τουλάχιστον ισχύει το αιτιατό να έπεται του αιτίου.

Αν υποθέσουμε ότι οι Τόμσεν, Μαζούχ, κ.α. δεν έχουν δόλιους σκοπούς και ότι το μόνο που επιθυμούν είναι να πετύχουν το στόχο της ανάπτυξης, τι διάγνωση θα έβγαζε ένας ψυχίατρος γι αυτούς; Το λέει ο τίτλος. Και επειδή η διαταραχή τους έχει και θύματα, δεν θα έφτανε μόνο ο ψυχίατρος. Από δίπλα καλό είναι να υπήρχε και ένας δήμιος.

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Μα όχι σου λέω, δεν φταίνε τα μέτρα, οι κοινωνίες και τα κράτη φταίνε πάντα!

Κώστας.Κ είπε...

Πολύ καλό το ποστ Cynical και αποκαλυπτικό το διάγραμμα που παραθέτεις.
Άποψή μου είναι πως η αύξηση του ΑΕΠ δεν αποτελεί βασικό στόχο της τρόικα. Ο στόχος των προγραμμάτων της είναι η δημοσιονομική (μείωση δημοσίου ελλείμματος και δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος ώστε κάποτε να αρχίσει να μειώνεται και το χρέος) και οικονομική (βελτίωση ανταγωνιστικότητας μέσω εσωτερικής υποτίμησης μισθών και τιμών αγαθών και υπηρεσιών) προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας.
Αυτός ο στόχος ισοδυναμεί ή αν θέλεις προϋποθέτει την μείωση του ΑΕΠ. Γιατί μόνο με την καταστροφή ενός μέρους - του πλέον αδύναμου - της οικονομίας θα δημιουργηθεί ο ζωτικός χώρος στην αγορά για την επιβίωση και ανάπτυξη των υπόλοιπων επιχειρήσεων.
Και σε ότι αφορά τους πιστωτές μας, επειδή γνωρίζουν την μεγάλη αβεβαιότητα που συνοδεύει την αποπληρωμή των δανείων που χορήγησαν (δεν βγαίνει μαθηματικά η μείωση του χρέους τη προσεχή 10ετία χωρίς μαζική διαγραφή μέρους αυτού), αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να φθηνήνει τόσο πολύ η αξία της εργασίας και των περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα, ώστε να αποζημιωθούν με το παραπάνω αγοράζοντας τα για πενταροδεκάρες.
Γι' αυτό και συστηματικά γράφω πως ο μηχανισμός του χρέους αναδεικνύεται στο κατ' εξοχήν μέσο συγκέντρωσης και απεθνικοποίησης του πραγματικού πλούτου της χώρας. Αυτή τη βίαιη μορφή λαμβάνει σήμερα η καπιταλιστική ενοποίηση της Ευρώπης.
Αυτό όμως σημαίνει πως ο επίσημος στόχος της ανάπτυξης είναι ψευτοστόχος (από πότε η ύφεση θεωρείται στόχος ;) και σίγουρα παράγωγο μέγεθος των πραγματικών στόχων που ανέφερα.
Υπό αυτή την έννοια η τρόικα κάνει καλά και με ταχύ ρυθμό τη δουλειά της στην Ελλάδα. Γκρεμίζει για να κατασκευάσουν άλλοι κάποτε πάνω στα δικά μας ερείπια.
Αυτά όμως δεν είναι πράγματα που λέγονται. Γι' αυτό και η επίσημη ερμηνευτική στάση της χαρακτηρίζεται μάλλον ως δόλια παρά ως ψυχαναγκαστική ιδεοληψία.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μια και δεν είμαι ψυχίατρος, θα πω ότι απλά μας δουλεύουν...

firiki2010 είπε...

Nομίζω ότι το να κάνεις τα ίδια πράγματα περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα σύμφωνα με τους ψυχιάτρους είναι ο ορισμός της σχιζοφρένειας.
Οσο το γιατί κάνου ό,τι κάνουν... Ισως ισχύει αυτό που περιγράφει ο Κώστας. Πιθανώτερο θεωρώ την πλήρη άγνοια της Ελληνικής πραγματικότητας και την υπερτίμηση των ικανοτήτων μιας απολύτως ανίκανης κυβέρνησης η μισή από την οποία υπονόμευε την άλλη μισή επειδή τα μέτρα ήταν "εκτός των ιδεολογικών τους πλαισίων".

Paulus Petrocapus είπε...

συμφωνώ με το post αλλά και με το σχόλιο του Κώστα.
Το μόνο που δεν έχω καταλάβει είναι σε ποιο βαθμό τα μέτρα είναι επιβαλλόμενα από τρόϊκα και σε πιο βαθμό απλά παρουσιάζονται έτσι από την όποια κυβέρνηση.
Νομίζω ότι ισχύουν και οι 2 περιπτώσεις, απλά δεν ξέρω ποια είναι η αναλογία

cynical είπε...

Nομιζω οτι το σκεπτικο των οποιων τα επιβαλουν ειναι το εξης:

καταστρεφουμε οσο μπορουμε, ωστε ο,τι ελαχιστο παραχθει να μεγενθυνεται.

Για παραδειγμα αν ενω στο κατωτατο σημειο παραγοταν ενα παπουτσι και τωρα παραγονται δυο, η αυξηση του ΑΕΠ θα ειναι τοτε 50%! Σημαντικο νουμερο για να υπερηφανευεται για την επιτυχια της πολιτικης λιτοτητας!