Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Οι επιχειρήσεις σκοτώνουν τις δουλειές




Όλες οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών κινήθηκαν πάνω στον άξονα των φορολογικών απαλλαγών του κεφαλαίου με το σκεπτικό ότι με τον τρόπο αυτό οι επιχειρηματίες θα προέβαιναν σε επενδύσεις, οι οποίες και θα έφερναν δουλειές.


Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, παρ’ ότι η φορολογία επί των κερδών των επιχειρήσεων που επανεπενδύονταν έβαινε ελαττούμενη από το 45% του πατρός Παπανδρέου, στο 20% του υιού, η ανεργία παρέμενε σταθερή, παρ’ ότι το κράτος δια των προσλήψεών του απέσυρε ανέργους από την αγορά. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, θα περίμενε λοιπόν κανείς η ανεργία να πέφτει τόσο εξ αιτίας αυτού, όσο και εξ αιτίας των νέων επενδύσεων, λόγω των φορολογικών απαλλαγών.


Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην Αμερική σήμερα. Παρ’ ότι ο Μπους προσέφερε μεγάλες φορολογικές απαλλαγές στους super-rich, σε όσους δηλαδή κερδίζουν άνω των $200,000, εν τούτοις η ανεργία στην Αμερική έφτασε σε τερατώδη νούμερα. Και παρά την αποτυχία της εν λόγω πολιτικής, και παρά την υπόσχεση Ομπάμα ότι δεν θα ανανεώσει τις απαλλαγές αυτές που λήγουν τώρα, εν τούτοις έσκυψε το κεφάλι και τις παρατείνει για άλλα δυο χρόνια, δηλαδή επ’ αόριστον.


Εδώ λοιπόν έρχεται το ερώτημα, σχετικά με το κατά πόσον το ιδεολόγημα ότι οι επιχειρήσεις αποτελούν apriori μαιευτήρια θέσεων εργασίας ισχύει.


Ε!, όχι. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει οι επιχειρήσεις δεν δημιουργούν δουλειές. Το αντίθετο μάλιστα. Με τον τρόπο που η οικονομία είναι δομημένη, οι επιχειρήσεις έχουν κάθε κίνητρο να απαλλάσσονται από όσες περισσότερες θέσεις εργασίας μπορούν.


Νομίζω ότι αυτό βρίσκεται πλησιέστερα και στην κοινή εμπειρία. Πρώτον, διότι οι επιχειρήσεις αναγκάζονται τις περισσότερες φορές να προσλάβουν με κίνητρο τα διάφορα μέτρα κρατικών επιδοτήσεων θέσεων εργασίας, και δεύτερον, διότι φροντίζουν με επενδύσεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό να ξεφορτώνονται όσους περισσότερους μπορούν.


1. Τι είναι λοιπόν αυτό που δημιουργεί δουλειές;

Η ζήτηση, stupid! Θέσεις εργασίας δημιουργούνται όταν η ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες είναι μεγαλύτερη από την ικανότητα των επιχειρήσεων να τα προσφέρουν. Αναγκάζεται τότε κάποιος είτε να ιδρύσει μια καινούργια επιχείρηση, είτε να επεκτείνει μια υπάρχουσα. Και στις δυο περιπτώσεις λοιπόν, έχουμε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αυτό άλλωστε το βλέπουμε και σε μας σήμερα, αλλά από τη ανάποδη. Όσο η ζήτηση πέφτει, τόσο αυξάνεται και η ανεργία.


2. Οι επιχειρήσεις σκοτώνουν τις δουλειές, δεν τις δημιουργούν.

Μια σωστή επιχείρηση δουλεύει πάντα με τον optimum αριθμό υπαλλήλων. Όσες φοροαπαλλαγές και να θεσπίσεις, νέοι υπάλληλοι δεν θα προσληφθούν, παρά μόνο αν έρθουν νέοι πελάτες. Όσο δεν έρχονται, κάποιοι από τους υπάρχοντας υπαλλήλους θα απολυθούν.


3. Οι επιχειρήσεις έχουν περισσότερα κίνητρα να σκοτώσουν δουλειές.

Οι επιχειρήσεις υπάρχουν για να κάνουν κέρδη, όχι δουλειές. Ή να δημιουργούν δουλειές με το μικρότερο δυνατό κόστος. Ή να ελαττώνουν τον αριθμό των εργαζομένων στο μικρότερο δυνατόν αριθμό, εισάγοντας τεχνολογικό εξοπλισμό. Ή να πληρώνουν το μικρότερο δυνατόν μισθό. Αυτό φυσικά έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της κοινωνίας που θέλει περισσότερες δουλειές και μεγαλύτερους μισθούς.


4. Το κράτος ως διασώστης.

Εδώ λοιπόν έρχεται το κράτος και δρα εξισορροπιστικά. Καθιερώνει κατώτατο μισθό, αποδέχεται συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ρυθμίζει τις απολύσεις, επιβάλλει ανώτατο όριο ωρών εργασίας, και χτίζει τις υποδομές, δρόμους, γεφύρια και λιμάνια, για να λειτουργούν οι επιχειρήσεις. Δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι. Με τον τρόπο αυτό οι φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων αναπληρώνονται από τα δικά μας χρήματα, των εργαζομένων. Και αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο.


Και παρ’ όλα αυτά, είναι οι ίδιοι επιχειρηματίες οι οποίοι ζητούν ολοένα και λιγότερο το κράτος να επεμβαίνει στη λειτουργία τους. Σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα ότι ο καπιταλισμός είναι το τελειότερο και αποτελεσματικότερο σύστημα στη διανομή του πλούτου αρκεί να παραμένει να λειτουργεί ανεμπόδιστος, χωρίς φόρους και κρατικές παρεμβάσεις, με την αιτιολογία ότι έτσι καταστρέφεται ο ανταγωνισμός, εν τούτοις, ο μόνος λόγος που δεν θέλουν το κράτος είναι για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: να καταργήσουν δηλαδή τον ανταγωνισμός. Όποτε η αγορά λειτουργεί ασύδοτη, οι τομείς της παραγωγής τείνουν να συγκεντρώνονται σε ολιγοπώλια και μονοπώλια.

Όσο λοιπόν οι επιχειρηματίες εναγκαλίζουν τις κυβερνήσεις, αυτό καταλήγει σε λιγότερες ρυθμίσεις, σε λιγότερους φόρους, σε λιγότερες δουλειές, σε περισσότερα κέρδη, περισσότερη επιρροή, που με τη σειρά τους οδηγούν σε λιγότερους φόρους, λιγότερες δουλειές, περισσότερα κέρδη, περισσότερη επιρροή, κ.ο.κ. σε ένα δηλαδή διαρκώς ανελισσόμενο προς τα πάνω σπιράλ κερδών για τους μεν, και σε ένα διαρκώς ανελισσόμενο προς τα κάτω σπιράλ θανάτου για τους δε.

Από το άρθρο του Dave Johnson "Businesses do not create jobs" Truthout


16 σχόλια:

athinovio είπε...

Και όλα αυτά, μόνο στην περίπτωση που όλοι ακολουθούν τους κανόνες και όλα βαίνουν νόμιμα...

Γιατί στην πραγματικότητα, οι επιχειρήσεις δίνουν μίζες στο κράτος, το κράτος δίνει αναλήψεις έργων ( όχι στους ουρανούς αλλά στις τσέπες), γίνονται συμβάσεις μεταξύ κρατών που να ευνοούν την παρανομία (όπως, λέει, στη γερμανία δεν είναι παράνομη η δωροδοκία εκτός της χώρας!) και άλλα φαιδρά.

Παλιά έλεγες ότι αν όλα πάνε κατά διαόλου θα πας μετανάστης. Τώρα...

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Ανεργία και νεοφιλελευθερισμός

Μας ζαλίζεις με τις θεωρίες σου. Σιγά τ΄ αυγά! Εγώ διαβάζοντας τους νεοφιλελεύθερους που έχουν διαβάσει καλά τον Μαξ (στον 1ο τόμο του Κεφαλαίου) κατέληξα στο ότι αν το μεροκάματο γίνει για όλους τους εργαζόμενους 2 ευρώ, η ανεργία θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας!!!

Αν αμφιβάλεις να το πεις!

Μου τα χάλασε εκείνος ο γιός μου που και αυτός διάβασε Μαρξ (όλους τους τόμους) και μου λέει ότι «και πάλι το κεφάλαιο θα έχει κρίση και ανεργία γιατί το μεροκάματο θα είναι 2 και όχι 1 ευρώ»! Του ρίχνεις μια σφαλιάρα μετά ή όχι;
Του λέω τότε «να το κάνουμε 1 ευρώ»! Το βιολί του αυτός, «είναι πάνω από το μισό ευρώ» μου λέει κ.ο.κ.

Θα έσκαγα αλλά επέμενα νεοφιλελεύθερα. «Να μηδενίσουμε το μισθό» του λέω (καλά από γρήγορες λύσεις σκίζω, απλά δεν με ανακάλυψε ακόμα η κυβέρνηση. «Σιγά τ΄ αυγά, μου λέει, τότε δεν θα πραγαμτοποιείται ο κύκλος παραγωγή – κατανάλωση – κέρδη - νέα παραγωγή κ.ο.κ. Έτσι θα πεθάνει το κεφάλαιο και γι αυτό αντί να πεθάνει προτιμά να δίνει μεροκάματα και έτσι θα υπάρχει πάντα ανεργία»! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Ήξερα που το πήγαινε. Το σύστημα δεν παίρνει γιατρειά, θέλει ανατροπή! Να και το δίλημμα αμέσως: ανατροπή ή ανεργία, πείνα, κρίση;

Ποιος είπε ότι μόνο Πρωθυπουργός θέτει διλήμματα;

Unknown είπε...

E και τί θες τώρα; Να πάψουν να κυβερνούν οι επιχειρηματίες;
Μα καλά βρε, έχουν οι εργαζόμενοι χρόνο να κυβερνήσουν;
Απαπααααα σε ακυβερνησία το πας!

NP είπε...

Γειά σου Cynical,

η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ σκοτώνει τις δουλειές.
Και καλά κάνει.
Θα έπρεπε οι άνθρωποι να δουλεύουν ΟΛΟΙ και ΛΙΓΟ.

Δυστυχώς, δεν ελέγχει η ΚΟΙΝΩΝΙΑ την τεχνολογία αλλά οι ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ.
Έτσι ΛΙΓΟΙ δουλεύουν ΠΟΛΥ, κι έχει καταντήσει η δουλειά (που απο μόνη της δεν είναι καθόλου ευχάριστη), να θεωρείται προνόμιο όλο και λιγότερων.

Α! ξέχασα: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ λέγεται αυτό το σύστημα όπου η κοινωνία καταντάει εξάρτημα των συμφερόντων των επιχειρήσεων.
Και οι κυβερνήσεις σε ένα τέτοιο σύστημα είναι απλώς μια επιτροπή που διαχειρίζεται τις "κοινές υποθέσεις των πλουσίων"

(δεν μπορείς να πείς, σε χόρτασα με τσιτάτα...)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Κοντράστ κρατικών πολιτικών για το κεφάλαιο

Ελλάδα
Οι φόροι του 2011 που θα πληρώσει ο λαός, θα φτάσουν τα 14,3 δισεκατομμύρια με βάση τον Προϋπολογισμό 2011. Ο φόρος εισοδήματος των νομικών προσώπων (ΑΕ, ΕΠΕ) θα είναι μειωμένος κατά 16% ή κατά 535 εκατομμύρια.

ΗΠΑ
Να παραταθούν οι φοροαπαλλαγές των πιο εύπορων από αμερικανών, ζήτησαν οι Ρεπουμπλικάνοι στη διάρκεια συνεδρίασης στη Βουλή των Αντιπροσώπων και την ίδια στιγμή «πάγωσαν» την παράταση του προγράμματος κατεπείγουσας χορήγησης επιδομάτων ανεργίας σε περίπου 2 εκατ. ανέργους μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2011.

Μετά ψάξε τ΄ όνειρο σου.. έστω και αμερικάνικο….

ΑΠΟΛΛΩΝ είπε...

Ξεσκεπάστηκα.
Πάλι σκατά όνειρα είδα.
...
Άντε καληνύχτα.
Και μένει τόση λίγη ώρα μέχρι το ξημέρωμα, ουφ ...

dimitris t είπε...

Πολύ καλό το άρθρο!

Πρέπει κάποτε να μάθουμε (για την αριστερά μιλώ) να αντιμετωπίζουμε την αστική προπαγάνδα με όσο πιο απλό και κατανοητό τρόπο γίνετε. Έχουμε που έχουμε το χάντικαπ σε σχέση με την επίσημη ιδεολογία, ας μην κάνουμε δυσνόητες τις θέσεις μας…

στελιος είπε...

H Διαλεκτική σχέση μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης καταλήγει σε σπειροειδή κύκλο με το τέλος προκαθορισμένο.
Βρισκόμαστε σε μια προσφορά ενώ απουσιάζει η ζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

Είναι τεράστια απάτη το να μη φορολογούνται επαρκώς οι επιχειρήσεις , και σε πολλές περιπτώσεις να επιδοτούνται , προκειμένου να μην αυξάνεται ανεργία και να υπάρχει εγχώρια παραγωγή.

Γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις και η ανεργία αυξάνεται και στο τέλος σηκώνονται και φεύγουν και πάνε στις Βουλγαρίες. ΤΑ
ρώνε και την επιδότηση , αφήνουν και στο δρόμο χιλιάδες οικογένειες.

Γιατί συνεχίζεται ;; Γιατί πολύ απλά αυτοί κυβερνούν. Τι Ομπάμα , τι Παπανδρέου , τι Μέρκελ , τι εγώ κι εσύ να ήμασταν εκεί , τα ίδια θα κάναμε.

OMADEON είπε...

Εξαιρετικό, ορθολογικό και κομψό το άρθρο.
Εκείνο που δεν λέει (αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να πει, κι είναι πιθανό να το λέει... αλλού) είναι ΤΙ θα μπορούσε πραγματικά να λύσει όλο αυτό το φαύλο αδιέξοδο σύστημα (του καπιταλισμού).
Υπάρχουν νομίζω 2 λύσεις, η μία δοκιμάστηκε στην ΕΣΣΔ και αποδείχτηκε ιδιαίτερα ατελής: Κρατικοποιείς τα πάντα κι όλοι δουλεύουν σαν υπάλληλοι του ΙΔΙΟΥ εργοδότη, που είναι το μονοπωλιακό κρατικο-καπιταλιστικό "σοσιαλιστικό κράτος"΄. Η άααλλη λύση όμως, η 2η, είναι ΠΟΛΥ πιο ενδιαφέρουσα, και-κατά τα φαινόμενα- ΜΑΛΛΟΝ λειτουργεί άψογα, δίκαια ΚΑΙ αποδοτικά (για όλους). Ψιλο-δοκιμάστηκε σε σπάνια, συνήθως βραχύβια ή μειοψηφικά πειράματα (π.χ. Παρισινή Κομμούνα, Μαριναλέντα) και σε εξεγέρσεις, που ο καπιταλισμός -φυσικά- κατέστειλε (συνήθως με ιδιαίτερη αγριότητα) Για τη 2η αυτή λύση, που δεν είναι ΚΑΝ μοναδική (ή μονολιθική) γιατί έχει πολλές παραλλαγές, ισχύουν νομίζω τα εξής:

Το βασικό "κίνητρο εργασίας" (και ο στόχος της κοινωνίας, όπως και της παραγωγής) πρέπει -αντί του κέρδους- να γίνει η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΑΓΚΩΝ και η αποκόμιση ΩΦΕΛΕΙΑΣ για τους ίδιους τους εργαζόμενους. Η ωφέλεια αυτή είναι περίπου σαν ΥΠΕΡΣΥΝΟΛΟ του σημερινού (αυστηρά χρηματικού) "κέρδους". Δηλαδή (θα) ισχύουν ΚΑΙ για την (πολυδιάστατη αυτή) "ωφέλεια", κριτήρια βελτιστοποίησης, ποιότητας, παραγωγικότητας, κ.ο.κ. - ή ακόμη και μια (πολυδιάστατη) "αγορά" (εφόσον υπάρχουν ανταλλαγές, ζήτηση, προσφορά, κ.ο.κ.) αλλά το καθοριστικότερο κριτήριο για όλα αυτά είναι το αν (ή όχι) το συνολικό (τους) αποτέλεσμα είναι ΘΕΤΙΚΟ ή ΑΡΝΗΤΙΚΟ για τους ΙΔΙΟΥΣ τους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν θα πρέπει να δουλεύουν πια για κανένα άλλο αφεντικό ή εργοδότη πλην του... ίδιου του εαυτού τους (οργανωμένο δημοκρατικά και συναιτεριστικά σε ΟΛΑ τα επίπεδα της κοινωνίας, των μονάδων παραγωγής, υπηρεσιών, κ.ο.κ.)

Βασική προϋπόθεση -βέβαια- για να εγκαθιδρυθεί αυτό το νέο σύστημα (ή κάποια παραλλαγή του, ή κάτι έστω ΑΜΥΔΡΑ παρόμοιο) είναι η ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ (σε πρώτη φάση) και -σχεδόν αμέσως- η εγκαθίδρυση Εργατικών Συμβουλίων μέσα σε κάθε εταιρεία, ώστε οι ΙΔΙΟΙ οι εργαζόμενοι να αναλάβουν την παραγωγή σε ΚΑΘΕ επίπεδο.
Γι' αυτό και η ΣΩΣΤΗ απάντηση (_τότε_) σε κάθε (αναιδή βρωμερό) καπιτάλα που απειλεί πως "θα τα μαζέψει και θα πάει σε άλλη χώρα" με φτηνότερους σκλάβους, θα πρέπει να είναι... ένα ΗΧΗΡΟ και ΕΠΙΣΗΜΟ "στ' αρχίδια μας" (συνοδευόμενο και από μία ΕΥΧΗ: "Αντε και γαμίσου" - η οποία είναι ΚΑΙ λογική, διότι την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα κιόλας (που το ζώον εκστόμισε ΤΕΤΟΙΑ "απειλή") η εταιρεία του θάπρεπε να ΚΑΤΑΣΧΕΘΕΙ, μαζί με ΟΛΗ του την περιουσία, κλπ. -επομένως για να ΜΠΟΡΕΣΕΙ να ζήσει, αυτό το καπιταλιστικό γουρούνι, θα πρέπει να καλλωπισθεί και να βγεί... στο κλαρί. Ισως με αμφίεση... τραβεστί το βράδι να ΒΡΕΙ μεροκάματο -χαχα)

Κοντολογίς, για τον καπιταλισμό υπάρχει ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ λύση, η κατάργησή του! "There is no alternative" (for THIS). ΟΛΑ τα υπόλοιπα... βρίσκονται! hehe

Τελειώνω υπενθυμίζοντας ότι ένας συναιτερισμός δημοκρατικά οργανωμένος, θεμελιωμένος στην (αυτο)διαχείριση της ΙΔΙΑΣ της υπεραξίας που παράγει, είναι ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ "εργοδότης" που θα αδικούσε ένα από τα (ισότιμα) _μέλη_ του, ή που θα τα... απέλυε (χαχα) επειδή "δεν βγάζει κέρδος". Μα... είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μην παράγει ΩΦΕΛΕΙΑ (και μάλιστα πολυδιάστατη) εφόσον _υπάρχει_. Το θέμα είναι ΤΙ ωφέλεια θα επιλέξουν (να προσφέρουν) οι ΙΔΙΟΙ οι εργαζόμενοι, σε συνάρτηση ΚΑΙ με την αγορά "εκεί έξω" - για τις ανάγκες της οποίας ΕΠΙΣΗΣ πρέπει να επιλέξουν, ΠΟΙΕΣ θα καλύψουν, κ.ο.κ.

Dyer είπε...

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για την Ελλάδα θα πρέπει να προσθέσουμε ένα παράγοντα που διαφοροποιεί το συμπέρασμα ότι οι επιχειρήσεις ευθύνονται για την μη μείωση της ανεργίας.
Από την εποχή του πατρός Παπανδρέου μπορεί να μειώθηκε η φορολογία στις επιχειρήσεις, όμως παράλληλα έχουμε αθρόα εισροή μεταναστών. Προφανώς με τέτοια προσφορά εργατικών χεριών που είχαμε, η ανεργία δεν μειώνεται, όποια φορολογική πολιτική και αν εφαρμόσεις. Οι άνθρωποι αυτοί ανέλαβαν να κάνουν τις «δύσκολες» δουλείες και τις «καλύτερες» (κυρίως του δημοσίου) οι Έλληνες. Είναι γνωστή η φράση ότι «ζούμε σε Αλβανικά σπίτια».
Το ότι οι επιχειρήσεις στο τόπο μας δεν δημιούργησαν τις θέσεις εργασίας που θα θέλαμε είναι αποτέλεσμα του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού. Θύμα τις παγκοσμιοποιήσεις δεν είναι μονο ο εργαζόμενος, με τη τάση συμπίεσης των αμοιβών του, αλλά και οι ντόπιες επιχειρήσεις που οδηγούνται στο κλείσιμο.
Το παγκόσμιο μοντέλο το αφήσαμε ελεύθερο και η εντροπία του αυξάνει εξομαλύνοντας τις διαφορές. Αν θέλουμε να κρατήσουμε τη θέση μας πρέπει να καταβάλουμε έργο περιορίζοντας κάποιες ελευθερίες του.

OMADEON είπε...

@Dyer
Ολόσωστες οι διαπιστώσεις σου. Ξέφυγα λίγο (κι από το θέμα, ΚΑΙ... γενικότερα) και ήταν χρήσιμη προσγείωση.
:)
Ω ναι, είναι αλήθεια ότι οι Ελληνικές επιχειρήσεις υποφέρουν τώρα, ενώ (παραδόξως) αρκετά δικά τους συμφέροντα ταυτίζονται με τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Δεν συμβαίνει πάντα έτσι, αλλά ΤΩΡΑ συμβαίνει, ολοένα και πιο πολύ. Ξέρω και προσωπικά, τουλάχιστον ένα επιχειρηματία που αναγκάστηκε να κάνει απολύσεις τον τελευταίο καιρό, ΠΑΡΑ τη θέλησή του μάλιστα, διότι υπέστη υποδιπλασιασμό των εργασιών που αναλαμβάνει σαν εταιρεία, αλλά ΚΑΙ γιατί οι τράπεζες έπαψαν να βοηθούν μέσω της "επισφάλειας" που παρείχαν.
Ξέρετε ΤΙ θα ήθελε να κάνει όμως, αυτός ο επιχειρηματίας, και... δεν τον βοηθάει να το κάνει το κράτος, αλλά επίσης... δεν το κατανοούν σωστά ΟΥΤΕ οι ΙΔΙΟΙ οι εργαζόμενοι της επιχείρησής του? - Θα ήθελε να τους κάνει ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΥΣ, αντί υπαλλήλους (κι είναι περίπου 60 άτομα). (Οπως ακριβώς έκανε κι ο Ricardo Semler με τη "SEMCO" στη Βραζιλία, το 1990 σε καιρό κρίσης).

Βρισκόμαστε σε μια καμπή ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΚΗ.There is no alternative (to Cooperating and Cooperatives). ΑΥΤΟΣ είναι ο δρόμος για τον Κομμουνισμό του 21ου αιώνα
(αν και ΦΑΙΝΕΤΑΙ καπιταλιστικός...)

Dyer είπε...

@OMADEON
Δεν κατάλαβα το σχόλιό σου.
Που έχω λάθος;
Δεν είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε περίπου ένα εκατομμύριο αλλοδαπούς που εργάζονται στο τόπο μας;
Δεν είναι γεγονός ότι πολλές ελληνικές επιχειρήσεις (μικρές κατά το πλείστον) λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού από τις πολυεθνικές κλείνουν;
Η μήπως με την παγκοσμιοποίηση, αν δεν μπουν φραγμοί, δεν υπάρχει τάση ομογενοποιήσεις των λαών από τον καπιταλισμό;

Ανώνυμος είπε...

OMADEON πολύ καλή η ανάλυση σου και όχι ουτοπική όπως θα βιαστούν ίσως να τη χαρακτηρίσουν πολλοί.

Το σημείο που εγώ εστιάζω και θεωρώ σημαντικό για την εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος είναι το μέγεθος της κοινωνίας (οικονομίας) πάνω στην οποία θα εφαρμοστεί.

Με λίγα λόγια θεωρώ πολύ πιθανό σε ένα χωριό σαν τη Μαριναλέδα να έχει σχεδόν απόλυτη επιτυχία. Ίσως και σε μια πόλη μικρή. Αλλά σε μια μεγάλη επαρχία ή μαι χώρα το θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατο.

Και ο λόγος είναι ο άνθρωπος! Γιατί πολύ απλά κάποια στιγμή θα μπουν στη μέσα προσωπικές φιλοδοξίες , ηγετικές ικανότητες, συμμαχίες , μίση και οτιδήποτε γεννά η ανθρώπινη φύση σε τέτοιες περιπτώσεις.

Υ.Γ. Τσέκαρε αν έχεις χρόνο το χωριό Ανάβρα που βρίσκεται στη Μαγνησία...

Alexandros είπε...

Η ανάλυση του ΟΜΑΔΕΟΝ είναι ουτοπική και δεν βιάζομαι να την χαρακτηρίσω. Δύο βιβλία φιλοσοφίας να διαβάσει κανείς, μαθαίνει ότι ο στόχος και η επιδίωξη του ανθρώπου στη ζωή, δεν είναι η επιβίωση και η ικανοποίηση απλών βιοποριστικών ή έστω στοιχειωδών ψυχαγωγικών αναγκών. Ο άνθρωπος επιδιώκει την ευτυχία, την ψυχαγωγία και την απόλαυση στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Ένα τέτοιο σύστημα που περιγράφει ο ΟΜΑΔΕΟΝ είτε θα κρατήσει για ελάχιστο χρονικό διάστημα είτε θα εφαρμοστεί σε περιορισμένη γεωγραφική και πληθυσμιακή κλίμακα και μετά από λίγο θα καταρρέυσει από το ίδιο του το βάρος σαν μάυρη τρύπα. Δεν έχει τον απαιτούμενο βαθμό πολυπλοκότητας.
Τι θα πει "ωφέλεια". Είναι η εταιρεία GOOGLE επωφελείς για τους ανθρώπους; Θα είχε ποτέ δημιουργηθεί εταιρεία παραγωγής ειδών σεξ ή ψαρέματος ή κυνηγιού αν εφαρμοζόταν το σύστημα ΟΜΑΔΕΟΝ; Θα πήγαιναν οι άνθρωποι να κάνουν extreme sports; Θα υπήρχε η Eurodisney; Μπουρδέλα θα υπήρχαν; Αυτά τα συστήματα δεν προσφέρουν αυτά που ζητάει ο άνθρωπος παρά μόνο προσφέρουν επιβίωση και αποκόμιση στοιχειώδους "ωφέλειας". Ο άνθρωπος δεν ικανοποιείται με αυτά. Θέλει όλο και περισσότερα. Το σύστημα ΟΜΑΔΕΟΝ θα εκφυλιστεί πολύ σύντομα λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης.

Επίσης, τι θα γίνει με αυτούς που δεν επιθυμούν να εργαστούν ομαδικά και προτιμούν το ελεύθερο επάγγελμα. Πως θα ανταμείβονται αυτοί για την εργασία τους; Οι καλλιτέχνες; Ποιο θα είναι το κίνητρο τους για να παράξουν τέχνη;

Ανώνυμος είπε...

Ο Ομαδεον εχει περιγραψει πανω-κατω το συστημα το οποιο επικρατουσε στα ισραηλινα Κιμπουτζ επι δεκαετιες και σε αξιοσεβαστο ποσοστο του πληθυσμου.

Εχει δοκιμαστει λοιπον και απετυχε. Πανω-κατω για τους λογους που περιεγραψε ο Αλεξανδρος.