Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Οι Παρίες των Γιώτ

Περπατώντας ένα απόγευμα, αρχές καλοκαιριού, στην προκυμαία της Σύρου, δεν πρόφταινα ν’ ανοιγοκλείνω το στόμα μου από έκπληξη μπροστά στο πλήθος και το μέγεθος των φουσκωτών σκαφών που συναντούσα κάθε λίγο και λιγάκι δεμένα εκεί στο λιμάνι. Άνοιγα σαν χάνος το στόμα αντικρίζοντας το ένα, για να το ξανανοίξω ακόμα πιο πλατειά λίγο παρακάτω, όταν συναντούσα ένα άλλο μακρύτερο και με μεγαλύτερη ιπποδύναμη. Και εκεί που έλεγα ότι πάει τέλειωσε, ότι αποκλείεται να υπάρχει κάποιο ακόμα πιο μεγάλο, νάσου και παρουσιαζόταν στα μάτια μου για να με περιγελάσει. Φυσικά με δύο μηχανές, από 175 ίππους η μία, για να περάσουμε σε λίγα μέτρα στους 250, και μέχρι το τέλος της βόλτας να έχουμε ξεπεράσει τους 700 συνολικά ανά σκάφος.




Σταυροκοπήθηκα για τα φοβερά αυτά τέρατα της θάλασσας, αλλά και ζήλεψα λιγάκι όταν αναλογίστηκα το δικό μου, των τεσσάρων μέτρων με την ανεμική μηχανούλα, σε απόσυρση πια, να αποσυντίθεται σε κάποιο πατάρι. Και προσπάθησα να φανταστώ τα πρόσωπα των καπεταναίων τους, καθώς θ' αλώνιζαν με αέρα και γεμάτοι αυτοπεποίθηση τα πελάγη, πατώντας στην σιγουριά που έδιναν οι στρατιές των αλόγων τους και ο θαυμασμός των στεριανών, όπως ελόγου μου.

Πριν από μέρες βρέθηκα αλλού, στη Σύμη, και το μάτι μου, πριν καλά-καλά κατέβω ακόμα απ’ το καράβι, βρισκόταν ήδη δέσμιο των κομψών ξύλινων δικάταρτων με την κόκκινη σημαία της απέναντι πλευράς, που γλιστρούσαν νωχελικά στα αρυτίδωτα νερά του νησιού.


Τις επόμενες μέρες οι εκπλήξεις όμως ήταν ακόμα μεγαλύτερες. Όσο έμπαινε για τα καλά το καλοκαίρι, τόσο πιο πολλά καράβια, κότερα δηλαδή, συνωστίζονταν στον κόλπο του Γιαλού για να μπουν και να δέσουν στο λιμάνι. Ήταν φορές που τα πέρναγα για κρουαζιερόπλοια, κι άλλες φανταζόμουν ότι δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχει κάποιο μεγαλύτερο που να πλέει. Και όμως, την επόμενη ώρα εμφανιζόταν όντως κάποιο μεγαλύτερο, θαρρείς επίτηδες για να με διαψεύσει. Κι εδώ δεν μιλάμε για λίγες δεκάδες μέτρα, αλλά για πολλά περισσότερα. Θα έβαζα στοίχημα ότι το Delma (στην φωτογραφία) για παράδειγμα, θα κόντευε τα 100, και όπως διαπίστωσα αργότερα ήταν όντως 85 μέτρα στο μήκος και ότι κόστιζε γύρω στα 80 εκατομμύρια ευρώ. Ε και; Αν το αγόραζε ο σύντροφος Γερμανός, ούτε που θα το έπαιρνε χαμπάρι ο τραπεζικός του λογαριασμός, σκέφτηκα και ανατρίχιασα.

Και ξαφνικά, θυμήθηκα τα φουσκωτά της Σύρου και μετάνιωσα που τα θαύμασα. Πόσο μίζερα θα φαίνονταν μπροστά στο Delma, ή ακόμα και στο σαφώς μικρότερο Σεχραζάτ, που μόλις είχε καταπλεύσει πλησίστιο από την Istanbul, με τον θυρεό του μάλιστα να βγάζει μάτι, πιο πλούσιος σε διακόσμηση ακόμα κι απ’ αυτόν των Χοεντσόλερν.
Ανατολή! Πάντα μπόλικη και πάντα υπερβολική!

Δεν μπορώ να φανταστώ πού θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η ιστορία των ατέλειωτων συγκρίσεων και εκπλήξεων. Και με τη σκέψη αυτή μόνο, μου ερχόταν ίλιγγος. Ίσως να υπήρχαν κάποια άλλα σκέφτηκα, ακόμα πιο μεγάλα και πιο φανταχτερά, που μπροστά τους το Delma να φάνταζε καχεκτικό και αμελητέο. Και ο φουσκωτός με την έπαρση των 300 αλόγων του, αξιοθρήνητος και γελοίος. Και ακόμα παρά πέρα, πόσο αμήχανη θα πρέπει να φαντάζει η δικιά μας οικονομική ελίτ, μπροστά στην ευρωπαϊκή και τα καραβάκια της, ίδια καρυδότσουφλα, μπροστά στα αντίστοιχα του Delma; Και ακόμα-ακόμα, η Ευρωπαϊκή ελίτ, αυτή που τόσο έχουμε περί πολλού, πόσο θα πρέπει να ντρέπεται μπροστά στα θαλασσινά παλάτια του σουλτάνου του Μπρούνεϊ, ή των νέων κροίσων του Μεξικού και της Ινδίας;

Να λοιπόν που μελαγχόλησα κι από πάνω. Ό,τι και να κάνεις σκέφτηκα, πάντα θα υπάρχει κάποιος από πάνω που θα έχει περισσότερα, μεγαλύτερα και μακρύτερα και θα σου τη σπάει!

45 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έξοχη καλοκαιρινή ανάρτηση.

Αυτό που περιγράφεις είναι και η ουσία του Καπιταλισμού ,συσσώρευση πλούτου και όξυνση ανισοτήτων ακόμα και μέσα στους κόλπους των καπιταλιστών.

Όλα τα λεφτά της ανάρτησης είναι η φράση

Ανατολή! Πάντα μπόλικη και πάντα υπερβολική!

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι σε όλους μας και κυρίως το καλοκαίρι να είναι μέσα μας.

Homo Sapiens είπε...

Καλημέρα cynical

σ'ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου μαζί μας με τόσο έξυπνο και όμορφο τρόπο. Εξαιρετικη!

Καλό καλοκαιράκι και καλημέρα!

cynical είπε...

Καλημέρα de Profundis. Καλό καλοκαίρι και σε σένα. Με φουσκωτό ή με το Delma?

Σχετικά με μενα θα έλεγα οτι αντιπροσωπευω τη μεσαια ταξη που ξέπεσε! (Φουσκωτό στο πατάρι!)

cynical είπε...

Καλημέρα homo-sapiens.
Αμοιβαια τα αισθήματα!
Καλό καλοκαιρι και σε σένα.

Ανώνυμος είπε...

οι παρίες και όχι οι παρέες
σωστή...

έχετε απίστευτη ρέντα, η εγκεφαλική σας λειτουργία δεν βλέπω να επηρεάζεται από τις αλλαγές θερμοκρασίας

cynical είπε...

Καλημέρα σας κ. Κ.Κ.Μοίρη μας. Θυμάμαι ακόμα αυτό που ειχε γράψει προ πολλού ο "Καιρός" της ελευθεροτυπίας: "Συντροφι-κότερα".

Όχι, όχι παρέες...
Είμαι δυστυχώς το παιδί που "...έβλεπε τα κότερα να περνούν".

Αντίθετα απ' ότι πιστεύετε, άμα σφίξουν οι ζέστες, σφίγγουν και οι κώλοι, που συνεχίζουν να παράγουν ενάντια στα κελεύσματα των καιρών...

Ναπoλέων είπε...

23.7.08
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ (και καλά!)...
χωρίς άλλες «ισχυρές» αυτοανίκανες κυβερνήσεις.
Tίς βαρέθηκα 56 χρόνια τώρα... Εσείς;;;

αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων

Υ.Γ-1
Παρίες
Θαυμάσιο πόνημα και δεόντως πεποικιλμένο με τις εξαιρετικές φωτογραφίες.
Το ακροτελεύτιο με συνάρπασε: Μού θύμισε, μέρες που έρχονται, το Altius, Citius, ...Dopius.
Όμως το ότι «το μικρό είν' όμορφο» πότε θα το καταλάβουμε;;;

Υ.Γ.-2
Μήνυση κατά ΟΠΑΠ:
Ψάχνω δικηγόρο για να μού συντάξει και καταθέσει μήνυση κατά της διοίκησης του ΟΠΑΠ για τη σιχαμένη αντεργατική του διαφήμιση.
Ξέρετε κάποιον; Με αμοιβή φυσικά.
Αν ναί, πείτε του να στείλει μήνυμα στο nap.pap@tee.gr

α-α-ε
Ν.

Swell είπε...

Και γιατί, αγαπητή Αλσήνικαλ, δεν σκέφτηκες το μαρξιστικό "ου γαρ οίδασι τι έχουσι, μηδέ τι πλέουσι." Αυτό στο λέει ο φτωχός πλην τίμιος κάτοχος ενός φουσκωτού 5,5άμετρου, που μ' αυτό γυρίζει το Αιγαίο από το 1990.

cynical είπε...

Καλημέρα και καλως μας ήρθες Napoleon. Δεχομαι τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, οποια μερα και να ειναι.
Το Citius τι να ειναι άραγε; Υποπτευεται κανεις;

Για δικηγορο;;; θα σου πω. Αν και εσυ θα ξερεις περισσοτερους.

cynical είπε...

Και συ άλλοτε κραταια μεσαια ταξη swell που εξέπεσες;;

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Πάντα θα υπάρχει κάποιος
που εχει παραπάνω απο τα
δικά μας ... ναι!!!
Το θέμα ειναι να εισαι
ικανοποιημένος με οτι εχεις
Τότε όσα και να έχουν οι
άλλοι δεν σε απασχολούν

Απο οτι βλέπω ολα ειναι
τέλεια στις διακοπές σου
Εύχομαι καλή συνεχεια

τσίου!!!!

VAD είπε...

Μη με κολάζεις και τόση ώρα προσπαθώ να ξεπαρκάρω το σκάφος μου απ΄την... μπανιέρα!!!
citius,αν ρωτούσατε εκείνον τον praitor urbanis,ελληνιστί Πολύδωρα(μπρρρρρρρ!!!),θα σας απαντουσε θριαμβευτικώς:πιο γρήγορα!!!

nelly είπε...

Σ τ α υ ρ ο κ ο π η θ η κ ε ς ? ? ?

Ανώνυμος είπε...

Μέλλοντες καπεταναίοι, προσοχή!

Το φουσκωτό είναι τεκμήριο.

ΕΕΕ

Greek Rider είπε...

@cynical, δροσερή ανάρτηση. Αναρωτιέμαι βέβαια ποιος από αυτούς με τα μεγάλα σκάφη θα τα άφηναν για μια κοινωνική ισότητα και πόσοι από εμάς αν ποτέ τα αποκτούσαμε θα μπορούσαμε να τα διαγράψουμε για έναν τέτοιο σκοπό. Ασφαλώς η ανταλλαγή αυτή θα ήταν κάτι παραπάνω από δίκαιη.

Μάλιστα νομίζω ότι ο πλούτος σήμερα είναι τόσο μεγάλος που αν υπήρχε ισοκατανομή του όλοι θα είχαν από ένα μικρό φουσκωτό ενώ η οικονομία θα δούλευε στο φουλ για τη δημιουργία μαρίνων.

Για την άλλη διάσταση που θέτεις, της συνεχούς σύγκρισης και ανταγωνισμού του πλούτου κτλ που δεν έχει τέλος και όριο, κοίτα αν θέλεις και αυτό: Κοινωνική τάξη και αναπαραγωγή

cynical είπε...

Καλημέρα karaflokotsyfa. To να μας απασχολεί τι έχουν οι άλλοι δεν το βλέπω από την σκοπιά του φθόνου ή της περιέργειας ή ό,τι άλλο. Αλλά εχει σχεση με το σύστημα ανακατανομής του πλούτου σε μια κοινωνια. Που ειναι και το βασικοτερο που εχει να λυσει. Και που είναι και η πεμπτουσία της πολιτικής.
Το να δεχόμαστε άκριτα αυτά που "εχουμε", το να ειμαστε ευχαριστημένοι και να μην ενδιαφερόμαστε για τα "πως" και τα "διατί", εχουν σαν αποτελεσμα τη διαιωνιση των αδικιων, (τουλάχιστον για να μην επεκταθώ).

Θα ξαναφυγω σε λιγακι για διακοπες. Τώρα κανω ενα διαλειμμα ξεκουρασης.
Εσύ σε ποια τροπικά δαση γυροφερνεις;;
ciao!!

cynical είπε...

Γεια σου Νελλη. Ναι, καλά διάβασες. Καλά, λέμε οτι δεν υπάρχει θεος. Αλλά αν υπάρχει και το ανακαλύψει η επιτήμη αργότερα; Ποιος θα μας ξελασπώσει μετά;
Γιαυτο αποφάσισα να κάνω που και που το σταυρό μου, για να πιάσω κι από κανενα στασιδι στον παράδεισο, σε περίπτωση που κάποιος αστρονομος τον ανακαλύψει καπου κρυμμένο. Τι κοστιζει άλλωστε ένα σταυροκόπημα;

cynical είπε...

Μήπως σφηνωσε το σκάφος στα παπάκια; Δηλαδή το citius, είναι το λατινικό ανάλογο του "τσίτα τα γκάζια, να την κάνουμε";
Καλημέρα VaD.

cynical είπε...

Καλημέρα ΕΕΕ.
Μπαίνουν τα φουσκωτά (στα τεκμήρια), βγαίνουν τα θωρηκτά megayachts. Καλά που πρόλαβα και το απέσυρα.

cynical είπε...

Καλημέρα Rider. Ξέρεις καλύτερα απ' τον καθένα ότι δεν ειναι θεμα ανθρώπων αλλά συστηματος. Και να τα "κοινωνικοποιούσανε" τα σκάφη τους στις παρούσες συνθηκες θα άλλαζε τίποτε; Πες ότι το εκανε ήδη ο Bill Gates. Ότι τα χρηματα που δωρησε στο ιδρυμα του ειναι το ισοδυναμο πολλων τετοιων θωρηκτών. So what?
Ναι την ειχα διαβασει αυτη σου την αναρτηση. Γιαυτο άλλωστε υπάρχουν και οι δεικτες που μετρουν την ανισοκατανομη, ανάμεσα στο πάνω και το κάτω 20%.
Και ειναι κακο να εχουν μεγαλη τιμη γιατι τοτε αυξανεται και η κοινωνικη δυσανεξια.

Θα κανω και μια αυθαιρετη παρεκβαση. Στη φυση σπανια ειναι τα μεγεθη που μας ενδιαφερουν κατ' απόλυτο τιμη. Αυτο που ενδιαφερει ειναι η σχετική τους τιμη σε σχεση με μια μεση τιμη , ας πούμε, ή ακομα καλύτερα η μεταβολή τους. Μεταβολες συνεπάγονται δυναμεις και η προκληση ειναι να τις προσδιορισεις και να τις περιγράψεις. Ωραια!!!

Ανώνυμος είπε...

Βρε Cynical, ποιά ανακατανομή πλούτου, ποιά "κοινωνικοποίηση" (!!) των σκαφών; Μήπως ξεχάσατε σε ποιό κοινωνικόπολιτικό σύστημα ζούμε εδώ και δεκαετίες;

Αυτοί που έχουν τα κόττερα, έπεξαν, ρισκάρισαν, δούλεψαν ΜΕΣΑ στο σύστημα, με τα θεμιτά και αθέμιτα του συστήματος, καοι κέρδισαν.

Εμείς οι άλλοι,που καθίσαμε στα αυγά μας, υπάλληλοι και υπαλληλίσκοι με τρείς και εξήντα, που δεν ρισκάραμε ούτε το χαρτζηλίκι του μπαμπά, που το επιχειρηματικό μας δαιμόνιο περιορίζεται στο λόττο, ή που οι αριστερές μας καταβολές μας έδωσαν το άλλοθι, το απαραίτητο γιά ναμην προσπαθήσουμε, εμείς λοιπόν, ας κοιτάμε τα κόττερα να περνούν.

Και να μην διαμαρτυρόμαστε.

cynical είπε...

Καλημερα κ. Ανώνυμε. Τι θελετε δηλαδή να πειτε ότι τα megayachts κερδιζονται με το τιμιο επιχειρηματικό παιχνίδι; Ότι οι ανθρωποι αυτοι επενδυσανε, χτισανε εργοστασια, παρηγαγαν, δωσανε δουλειες, και δικαιως καρπούνται ό,τι καρπούνται; Ας πούμε, κάποιον σαν τον Μουζάκη έχετε στο μυαλό σας με τις κλωστες Πεταλούδα;

Θα σας διαφευγει μαλλον ότι τα πολλα χρηματα δημιουργηθηκαν ειτε με καραμπινατο ανομο τρόπο (ληστοβαρωνοι στην Αμερική τον περασμενο αιωνα 19, και μαφιοζοι δολοφονοι στη Ρωσια του σημερα), είτε με χρηματηστηριακα παιχνιδια. Ειτε με κολλεγιες με το κρατος.

Δε μου λες η φιλη μου που χτυπαει καμια δεκαρα χιλιαρικα το μηνα επειδη ειναι στο κυκλωμα που λυμαινεται τα κοινοτικα προγραμματα και τα μοιραζονται μεταξυ τους στα μουλωχτα, ειναι ικανη και καλα κανει οπως το κανει;;
Και γω που δεν ειμαι σε αυτο το κυκλωμα γιατι γεννηθηκα στη Δραπετσωνα, πρεπει να θεωτούμαι ανικανη και να πρεπει να γυριζω με το καραβι της γραμμης και μαλιστα καταστρωμα;

Δε λεω, χρειαζεται ικανοτητα να τιναξεις (σχεδον) την τραπεζα της Αγγλιας σε μια νυχτα (Soros), αλλά αυτο λεγεται επιχειρηματικοτητα και θα πρεπει να υπαρχει συστημα που να την επιτρεπει και να την επιβραβευει μαλιστα;;;

Και οι κοινοι ληστες των τραπεζων με το ριφιφι, ρισκαρουν επίσης. Γιατι να μην τους τιμούμε αλλα τους στελνουμε στη φυλακή;

Γιατι φίλε μου, το ΡΙΣΚΟ να ΑΠΟΤΙΜΑΤΑΙ τοσο ΨΗΛΑ; Ειναι καποιος φυσικος νομος;
Τι εχει παραπάνω απο αλλον που επενδυει και παραγει γνωση και ξεσκονιζει βιβλιοθηκες; Γιατι αυτος να μενει στην μπάντα και να μην αξιολογειται οτι αξιζει να εχει megayacht;
Μηπως τα κριτηριά σας ειναι ηδη διαμορφωμενα απο την τρεχουσα ιδεολογια οπότε και δακαιως λετε αυτά που λετε;

Ανώνυμος είπε...

Βεβαίως και τα κριτήριά μου είναι διαμορφωμένα με την τρέχουσα ιδεολογία. Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ είπα, και δεν εννοείς (ή παριστάνεις) να το καταλάβεις: Ολα οσα περιγράφεις σαν αθλια και απαράδεκτα, είναι μέθοδοι της "τρέχουσας" ιδεολογίας. Και το ότι γεννήθηκες στην Δραπετσώνα, δεν εχει να κάνει τίποτα, ΜΑ ΑΠΟΛΥΤΩς ΤΙΠΟΤΑ, με το ότι στάθηκες ανίκανη (ή η αριστερή σου ιδεολογία το απαγόρευε) να "καταφέρεις" όσα η φίλη σου (ή όλοι οι "εντός και συμβατοί" με το σύστημα κατάφεραν.

Βέβαια, εσύ θα έχεις το "κούτελο" καθαρό, γιατί δεν έκανες (ή μαλλον, δεν είχες τα κότσια να κάνεις) όσα οι άλλοι έκαναν, ρισκάρησαν και τα "κατάφεραν".

Αν έχεις λοιπόν "κότσια", αντί να κάθεσαι παρέα με την κακομοιριά σου να κοιτάς τα κόττερα να περνούν, κάνε κάτι, ότι, γιά να ανατρέψεις το σύστημα.

Εν ολιγοις, αυτό που λέω, καλή μου Cynical (που μόνο cynical δεν είσαι) είναι οτι, όποιος εχει τα "κότσια" ( ή όπως άλλοιώς το blog σου ή η σεμνότητά σου επιτρέπει να τα ονομάζουμε) είτε ακολουθεί το σύστημα, ρισκάρει και πετυχαίνει (ανταμοιβή: κόττερα) είτε πηγαίνει με αυτούς που αντιμάχονται-με πράξεις, όχι με λόγια- το σύστημα, ρισκάρει (πολλά) και αγωνίζεται να το ανατρέψει (ανταμοιβή: αγώνας).

Από την καρέκλα σου, φιλενάδα, και από την σιγουριά της δουλίτσας σου, μόνο λόγια, διαμαρτυρίες και διακοπές από όπου θα βλέπεις τα κόττερα να περνούν, και θα ζητάς τις την "κοινωνικοποίηση" των κοττέρων. Τίποτα άλλο.

Α, και άλλοθι στο σύστημα. Αυτό ναί. Που επιτρέπει την "αλλη γνώμη".

Λυπάμαι αν είμαι πραγματικά κυνικός.

Πεοσωπικά, εκτιμώ αφάνταστα όσους ρισκάρουν, και από τη μι΄'α πλευρά και από την άλλη. Τους τζάμπα διαμαρτυρόμενους και "μάγκες" δεν αντέχω.

cynical είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε, ο μανιχαιστικος, διαζευκτικός και ακρως απλουστευτικος τροπος που αντιλαμβανεσαι την κοινωνική πραγματικότητα και που συνοψίζεται στο μότο "Ή ρισκάρεις ή είσαι για τα μπάζα", ειναι περα απο τον δικο μου τροπο σκεψης ο οποιος δεν θετει εν αχρηστεια ολους τους αλλους που δεν "ρίσκαραν" ή έδρασαν διαφορετικά.

Επίσης, χρησιμοποιεις αρκετες αξιολογικες κρισεις όπως "ανικανος", "ανικανοτητα", για τις οποιες θα πρεπει να ορισουμε το περιεχομενό τους. Και επομενως δεν εχει νοημα να συζηταμε επ' αυτων. Τί εννοεις εσυ ανικανοτητα ειναι διαφορετικο απ' αυτο που εννοω εγω, οποτε πάρε τ' αυγο και κούρευτο.

Τι σημαινει όμως ρισκάρω;;; Έτσι που το επαναλαμβανεις δειχνεις να το εχεις επενδυσει με μια ρομαντική χροια, σαν την πεμπτουσια της ανθρωπινης δραστηριότητας εκμηδενιζοντας ταυτοχρονα όλες τις άλλες. Φανταζομαι ότι το ρισκο για σενα ειναι περισσοτερο κινηματογραφικός, (θεαματικός), παρά πραγματικος όρος. Το ποσο ρισκαρει ο καθενας, πήγαινε να τον ρωτησεις εναν εναν χωριστα.
Ρισκαρω δεν σημαινει μονο ότι παιζω χρηματιστηριο ή οτι κανω μπιζνες. Ρισκαρει και οποιος παει να αλλαξει τη ζωη του σε σχεση με την πεππατημενη ή με αυτη των γονιών του.

Αν η σιγουρια που αισθανεται καποιος με την εργασια του, (η οποια μπορει και να κερδήθηκε, πού ξερειες, και να μην δοθηκε απλα και άκοπα), αποτελει ορο για να του απαγορευεται να σκεφτεται, να δυσανασχετει, να διατυπώνει κρισεις και επικρίσεις, τοτε πάω πάσο, γιατι δεν υπαρχει λογικη σε αυτά που λες και μαλλον υποκρυπτουν νηπιακη σκεψη.

Τωρα σε λεπτομερειες αυτων που λες δεν υπεισερχομαι, γιατι δεν διαβαζεις προσεχτικα αυτα που γραφω και επι πλεον δεν μπορεις να διακρινεις το χιουμορ και την υπερβολη.

Τα παραδειγματα περι Δραπετσωνας και φιλης και άλλα ειναι ολα φανταστικά. Μην αναλώνεσαι άλλο σε αυτά. Αμα θες να δεις περισσοτερα διαβασε την αναρτηση "τα νεα αυτονοητα" που εγραψα προ καιρου.
Δεν θα ηθελα να συνεχισω τον διαλογο διοτι παρατηρω ότι οι λογικες μας τέμνονται.

VAD είπε...

Οχι πάλι΄΄τσίτα΄΄ τα γκάζια,τα πλήρωσα προχθές με 80χλμ.την ώρα σε δρόμο με όριο 50χλμ!!!

cynical είπε...

Μα πού τρέχατε και σεις με 80 χμ κ. VaD; θα σκοτωθείτε στο τελος μ' αυτή την ταχύτητα.

Ανώνυμος είπε...

Παρά την τόσο ευγενική και δημοκρατική απαγόρευση του διαλόγου, ελπίζω να μου επιτρέψεις, με την "νηπιακή" μου σκέψη να πω μόνο τούτο:

Δεν κατέκρινα κανέναν γιατί δεν τόλμησε. Ειναι δικαίωμά του, αναφαίρετο. Οι περισσότεροι θέλουν να ζήσουν μιά ηρεμη ζωή, χωρίς κινδύνους και ρίσκα. Και να απολαύσουν, βέβαια, όσα αυτή η ζωή μπορεί να τους παράσχει.
Απλά, ας μην ζηλεύουν γιά όσα εχουν αυτοί που τόλμησαν μέσα στο σύστημα, ή γιά την ηθική δικαίωση όσων αγωνίζονται (πραγματικά, όχι από την καρέκλα τους) ενάντια στο σύστημα.

Οσο γιά την ελευθερία της σκέψης και της κριτικής, ασφαλώς υπάρχει. Ρώτησε όμως τους καλλιτέχνες τι άποψη έχουν γιά τους κριτικούς. Οπως επίσης, θα αποδέχεσαι, υποθέτω, ότι και οι κρίνοντες κρίνονται και αυτοί.

Εδώ σταματώ, και δεν θα συνεχίσω, όπως άλλωστε ορίζεις. Μπορείς να επανέλθεις στα τόσο βαθυστόχαστα που αναπτύσσεις συνήθως, και από τα οποία σε παρέσυρα.

cynical είπε...

Αγαπητέ μου, καί τους "ατολμους" (με τον ρομαντικο ορισμο που δινεις στην τολμη και που παραπεμπει σε ηρωικούς προκλασικούς χρονους) κατακρίνεις καί τους αφαιρεις και το δικαίωμα να κρινουν από πάνω.
Για σενα, οπως καταλαβαινω, αντιπαραθεση με το συστημα είτε ειναι δουλεια πεζοδρομιου, ειτε ανοιχτής συγκρουσης με αιμα και ολα τα σχετικά. Full power δηλαδή.
Άλλοι τροποι δεν υπάρχουν..

Ολοι οι αλλοι, λογοτεχνες, ζωγραφοι, καλλιτεχνες κ.λ.π. που δεν ματωσαν ποτε τη μυτη τους, επιστημονες, όλοι ντουγρού για τον Καιάδα, λοιπον..

Σε μια κουβεντα που (οσο το επιτρεπουν οι δυνατοτητες μου) προσπαθω να κρατησω σε επιπεδο ιδεων και πολιτικης, η "ζήλεια" που μου αποδιδεις στη θεαση των yacht δεν έχει, οπως καταλαβαινεις θεση. Ειναι λιγο αστειο.

Ξερεις μου θυμιζεις λιγακι τον Μπους, που έλεγε ότι οι μουσουλμανοι μας επιτιθενται γιατι μισουν τον ωραιο τροπο ζωης μας. Ειναι πολιτικη σκεψη αυτη;;

Δεν σου κοβω τον διαλογο, αλλα με αναστατωνει αν ειναι εμπαθης. Και κυριως δεν ανεχομαι προσωπικες επιθεσεις. Προς Κατινιά φέρνει...
Αν θελεις να μιλησουμε πανω σε θεσεις και ιδεες, πολυ ευχαριστως.
Γιατι βρε παιδι μου, αν διαφωνείς καπου με καποιον να πρεπει να περνας σε προσωπικες επιθεσεις;; Βοηθαει νομιζεις ετσι να λυθει η διαφωνια ή να διασαφηνιστει;;
Πολωνονται ετσι τα πραγματα και καταληγουν στο τιποτα...Κανείς δεν κερδιζει στο τελος.

Αν νομιζεις, οτι λεω αθεραπευτες βλακειες, απλως άλλαξε καναλι. Αν νομιζεις πάλι ότι υπάρχει δυνατοτητα συννενοησης, διευκόλυνε την, βρε διάολε!!!

Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις, Cynical, αυτή η τραγικά μικροαστική άποψη "μη με θίξεις προσωπικά, μή,μή!" είναι επιεικώς γελοία. Αν διαβασεις την πρώτη απάντησή σου, με θίγεις με προσωπικούς χαρακτηρισμούς πολύ περισσότερο από όσο σε έθιξα εγώ. Και πάντως, δίνουν μιά ζωντάνια στην κουβέντα, ή όχι;

Τώρα, αν κατάλαβες γιά πεζοδρόμιο και αίμα μόνο (ναι, και αυτά υπάρχουν) κάνεις λάθος. Ξέρεις, πρέπει να ξεχωρίσεις το "κρίνω το σύστημα" από το "εναντιώνομαι στο σύστημα", μεγάλη η διαφορά καλή μου. Υπήρξαν καλλιτέχνες, επιστήμονες κλπ. που "εναντιώθηκαν" στο σύστημα, που ΤΟΛΜΗΣΑΝ και υπέφεραν από αυτή τους την πράξη, και αυτούς εννοώ αλλά και τους άλλους που ειρωνεύεσαι, τους full force. Τους μεν τους θαυμάζω, τους τελευταίους τους σέβομαι.

Γι' αυτό θαυμάζω την τόλμη, και έχω το κουράγιο να παραδέχομαι οτι την θαυμάζω ΟΠΟΥ και αν βρίσκεται, και ΜΕΣΑ στο σύστημα και έξω από αυτό.

Ζούμε ολοι, Cynical, μεσα στο σύστημα. Οσοι δεν ζουν μέσα σε αυτό, αγωνίζονται εναντίον του, και σήμερα είναι ελάχιστοι. Οσοι λοιπόν συμβιβαζόμαστε με το σύστημα, όσοι αποτελούμε μέρος του, και, αν θέλεις, και άλλοθί του, δύσκολα μπορούμε να κρίνουμε εκείνους που τόλμησαν, που ρισκάρισαν χρησιμοποιώντας τα μέσα που το σύστημα μεσα στο οποίο και εμείς ζούμε, τους έδωσε. Δεν απαγορέυεται, απλά είναι αστείο και μερικές φορές γελοίο. Η δε ζήλια γιά τα κτήματα των "πετυχημένων" τουλάχιστον θλιβερή (το αγγλικό pathetic την περιγράφει καλύτερα).

Εχω πολλές φορές ακούσει αυτό το απίστευτα θλιβερό "δεν μου πέφτει το λόττο", ώστε εγώ, ο άτολμος, ο κρίνων και επικρίνων, να βρεθώ χωρίς να κουνήσω το δαχτυλάκι μου, εκεί που βρίσκονται οι άλλοι που τόλμησαν, ΜΕΣΑ στο σύστημα που εγώ τους κρίνω, ενίοτε.

Αυτά μου θύμησε η ανάρτησή σου, και αν σε έθιξα, λυπάμαι. Χαίρομαι πάντως που "δημοκρατικά" πάλι, συνέχισες τον διάλογο, με εμένα με την "νηπιακή σκέψη" και τα τόσα άλλα απλουστευτικά κλπ. Ισως και να είναι καλύτερη η κουβέντα με κάποιον πτωχό τω πνεύματι όπως εγώ από τα "εξοχη καλοκαιρινή ανάρτηση", "Θαυμάσιο πόνημα και δεόντως πεποικιλμένο... " κλπ. κλπ.

Ανώνυμος είπε...

Και επειδή ασχολείσαι με την διερεύνιση των παντων, ίσως θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον ένα πόνημα περί των προσωπικών επιθέσεων, και γιά το πόσα μπορεί κανείς να επιτύχει μέσω των προσωπικών επιθέσεων (είναι μιά μορφή τρομοκρατίας).

Κατάχρηση της υπομονής σου, αλλά...

Greek Rider είπε...

@cynical, ανώνυμε, αν μου επιτρέπετε μια παρέμβαση θα ήθελα να πω ότι είναι δεδομένο ότι ο πλούτος και ιδίως ο υπερβολικός πλούτος δεν κερδίζεται με τίμιο αγώνα. Οι περισσότεροι από τους πλούσιους είναι απατεώνες με Α κεφαλαίο.

Ακόμη και οι τίμιοι από αυτούς σε κάποια ατιμία βασίστηκαν, ακόμη και αν ήταν η ατιμία του συστήματος.

Εμένα το ρίσκο για άλλα θέματα με συγκινεί αλλά το ρίσκο όπως μας πλασαρίζεται σήμερα από το σύστημα είναι μια βλακεία που έχει ως στόχο την μετακύληση της ευθύνης στο επίπεδο της προσωπικής αποτυχίας.

Παράλληλα θα ήθελα να δηλώσω ότι αν είχα όλα τα κότερα του κόσμου και ήμουν πάμπλουτος θα τα έδινα ευχαρίστως αν αυτό ήταν προϋπόθεση μιας κοινωνικής ισότητας.

Οι άνθρωποι (το 90%) δεν είναι άχρηστοι, η κοινωνία στις μέρες μας τους μεταχειρίζεται έτσι για να έχουν κίνητρο να κλέψουν, να σκοτώσουν, να βιάσουν κτλ, κτλ για να αποκτήσουν χρήματα. Αυτό κάνουν όλοι.

Τώρα αν έχει κάποιος κληρονομήσει μια μεσαία και άνω κοινωνική θέση δεν λέω ότι φταίει προσωπικά. Αλλά δεν μπορεί το όραμά μας να είναι η συνέχιση αυτής της κοινωνίας.

Αν δεν μπορεί τουλάχιστον να υπάρξει ισότητα θα πρέπει να μην υπάρχουν έντονες ανισότητες. Κατά τη γνώμη μου ο προκλητικός πλούτος θα έπρεπε να απαγορεύεται σε μια στοιχειωδώς ανθρώπινη κοινωνία.

Άνετα θα μπορούσαμε να κινητοποιήσουμε την ανθρώπινη ικανότητα στο όνομα άλλων πραγμάτων και όχι του χρήματος που εξαχρειώνει τον άνθρωπο και κάνει τον ένα σκλάβο του άλλου.

Δημοκρατία, άλλωστε, χωρίς ισότητα είναι ανέκδοτο. Η, δε, φυσική δήθεν ανισότητα δεν είναι τίποτα παραπάνω από συγκεκαλυμμένος ρατσισμός που βασίζεται πάνω σε έναν νέο κοινωνικό δαρβινισμό.

Xavier είπε...

Ω ρε πρόβλημα...

Αγαπητέ ανώνυμε είναι αστείο που χρησιμοποιείτε ειρωνικά το "δημοκρατικά" σε εισαγωγικά υποννοώντας έτσι ότι η cynical θα έπρατε άσχημα αν χρησιμοποιούσε τα "μέσα" που της προσφέρει το "σύστημα" και μας έκανε τη χάρη να μας απαλάξει από τα ...σχόλιά σας.

Επίσης λατρεύω τις διαλέξεις περί θάρρους και ρίσκου από ανώνυμους!

Ανώνυμος είπε...

Βρε καλώς τον ιππότη xavier.

Σου διαφεύγει, ίσως, ότι η δημοκρατική αντιμετώπιση αναγνωρίζει δικαιώματα και στους μη δημοκράτες. Η οχι; Ή μόνο όταν τα λεγόμενά τους μας βολεύουν; Το λέω αυτό γιατί, από τα λεγόμενά σου, αντιλαμβάνομαι ότι με κατέταξες στους μή δημοκράτες.

Τώρα, γιατί σε πείραξαν τα σχόλιά μου; Που διαφωνείς, αν διαφωνείς; Ο Greek Rider διατύπωσε τη διαφωνία του, την σέβομαι και του απαντώ. Εσύ;

Μην φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν, οταν δεν έχεις τα "κότσια" να αντικρούσεις επιχειρήματα, η οταν δεν μπορείς. Η Cynical δεν χρειάζεται ιππότες να την υπερασπίσουν, και ιδιαίτερα ιππότες των τριών αράδων, τα καταφέρνει μιά χαρά και μόνη της.

Οσο γιά την ανωνυμία, πολλά εχουν γραφτεί σχετικά, διάβασέ τα πριν αναφερθείς σε αυτή απαξιωτικά.

Greek Rider,
Ο πλούτος κερδίζεται με τα μέσα του συστήματος. Και οι "πλούσιοι" είναι απατεώνες συλλήβδην, μόνο αν ειδωθούν έξω από το σύστημα, με κριτήρια άλλα. Μέσα στο σύστημα, υπάρχει πλούτος καθ' υπερβολή, δικαιωμένος από την τόλμη (και την τύχη, μερικές φορές) των ατόμων που ρισκάρισαν.

Θα συμφωνήσω σχεδόν σε όλα μαζί σου, αν βρισκόμασταν απ' έξω και αγωνιζόμασταν ενάντια στο σύστημα. Αλλά οντες μέσα, αποδεχόμενοι τους κανόνες του, ποιά τα δικαιώματά μας, παρά μόνο να αποτελούμε το άλλοθί του, διαμαρτυρόμενοι;

Ο προκλητικός πλούτος δεν θα έπρεπε να υπάρχει,γράφεις, θα έπρεπε να απαγορεύεται. Μα αυτό είναι και απαίτηση του συστήματος, δεν θέλει να προκαλεί, να μην υπάρχουν αντιδράσεις, γι' αυτό και επιβραβεύει την "σεμνότητα" του πλούτου ("τι καλός ο φιλάνθρωπος Bill Gates!")

Αν ζητάς δημοκρατία μέσα στο σύστημα, μάλλον έχασες, φίλε μου, ή εθελοτυφλείς. Η "δόση" της δημοκρατίας είναι τόση όση να αποτρέπονται εξεγέρσεις, όση χρειάζεται ώστε εσυ και εγώ, (και ο καημένος ο xavier) να δουλέυουμε νυχθημερόν, έχοντας τέτοιες αρχές που θα μας αποτρέψουν να φθάσουμε εκεί που οι άλλοι έφθασαν. Εκτός και αν τολμήσουμε, είτε "μεσα", με ολα τα μέσα του συστήματος (και αν δεν τα καταφέρουμε, θα τιμωρηθούμε, γιατί θα έχουμε παραβεί κανόνες του αποτρεπτικούς- αυτούς ακριβώς τους κανόνες που εσύ αποδέχεσαι και θεωρείς σαν "δημοκρατικά κεκτημένα" -αλλά ΜΟΝΟ αν αποτύχουμε, αν επιτύχουμε και φθάσουμε,ολα καλώς καμωμένα) είτε "εξω" από αυτό- δύσκολο και επωδυνο. Γι' αυτό και "καθόμαστε στα αυγά μας" διαμαρτυρόμενοι ησύχως, από την καρέκλα μας, μέσα από τα blogs, ξεδίνοντας (και παίζοντας το παιχνίδι του).

Ζητώ συγγνώμη από τους xavieδες του blog, αν τους χάλασα την αβάσταχτη ελαφρότητα που τους προσφέρει.

Greek Rider είπε...

@ανώνυμε σε κάποια συμφωνώ σε κάποια διαφωνώ με αυτά που λες.

Συμφωνώ αφού θεωρώ τον εαυτό μου έξω από το σύστημα.

Μπορεί να μπαίνω που και που μέσα λόγω ανάγκης και διαβίωσης αλλά στα βασικά και το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου λειτουργώ προσωπικά και κοινωνικά σε έναν άλλο χώρο που έφτιαξα ιδεολογικά και πρακτικά με μεγάλο κόπο και θυσίες. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Επέλεξα να μην έχω σκάφος και ταυτόχρονα να έχω μια άλλη ζωή που μου επιτρέπει να τα χώνω χοντρά στο σύστημα χωρίς να το υπηρετώ. Ασφαλώς λοιπόν δε ζηλεύω κανέναν υπερπλούσιο ή πλούσιο.

Άλλωστε, έχω μια θεωρία, ότι ο πόνος του θανάτου είναι διαφορετικός ανάλογα με το πώς είναι η ζωή. Αν η ζωή είναι αβάσταχτη ο θάνατος είναι έως και λύτρωση, αν η ζωή είναι μέσα στα πολυτελή σκάφη και τα υλικά αγαθά τότε ο πόνος του θανάτου είναι αβάσταχτος.

Αυτή είναι μια άλλου είδους δικαιοσύνη και ισότητα, ίσως η μόνη φυσική. Εμείς θα πρέπει να προσπαθήσουμε για την άλλη, την κοινωνική κάνοντας πολλές ζωές πιο υποφερτές με στόχο τη λιγότερη δυστυχία, μόνο αυτό.

Xavier είπε...

Δεν υπερασπίζομαι την Cynical, υπερασπίζομαι την κοινή λογική.

Μια που προτρέπετε τον κόσμο να το βουλώνει αν δεν έχει τα κότσια να "πάρει ρίσκα" ή να "πάρει τα όπλα", γιατί δεν κάνετε κι εσείς το ίδιο; Κατά δήλωσή σας στην ίδια κατηγορία ανήκετε. Τι προσπαθείτε δηλαδή; Να μας ανοίξετε τα μάτια; Αφού κατά πως τα λέτε, και για εσάς που έχετε δει την αλήθεια είναι όλα μάταια απέναντι στο ΣΥΣΤΗΜΑ.

Όσο για την ανωνυμία, έχουν γραφτεί όντως πολλά. Ένα που μου έρχεται πρόχειρα είναι ότι χρησιμοποιείται από πολλούς για να αφοδεύουν την εμπάθειά τους και να ανακουφίζονται.

Στην τελική, αν μου δώσετε ένα καλό λόγο για το πρώτο σας σχόλιο, ποιος ο σκοπός του και ποια επικοδομητική κριτική περιείχε και πως συνδέεται με αυτή την "μηδενιστική" κοσμοθεωρία σας, θα ζητήσω ταπεινά συγνώμη.

Μου αρέσει πάντως η κοσμοθεωρία σας. Αν είχατε ένα σχετικό blog, ευχαρίστως θα ερχόμουν να το συζητήσουμε.

cynical είπε...

Όταν πρόκειται για προσωπικές επιθέσεις γίνομαι αντιδημοκρατική (που εδώ που τα λέμε, δεν έγινα, γιατι καθισα και απάντησα με συνεση και νηφαλιότητα σε όλα τα νεφελώδη σχόλια του ανώνυμου).

Κε. Ανώνυμε, εσεις πρωτομπήκατε φουριόζος σο σπίτι μου, και με απύλωτο στομο αρχίζατε να μιλάτε περι "ανικανότητας" δικής μου, περί "κακομοιριάς" δικής μου κ.λ.π. Και παρακάτω μας πετάτε και ενα: "μικροαστική συνήθεια", τα περί προσωπικής ευθυξίας.

Μα είστε σοβαρός κ. Ανώνυμε;;
Ως εδώ και τέρμα οι δημοκρατίες.

Swell είπε...

@Cynical, Greek rider, Xavier: Μήπως ξεχάσατε το "η λάσπη είναι για να την πατάμε κι όχι να την πιάνουμε";

cynical είπε...

Καλέ μου Swell. Σαν γνήσια χριστιανή, αυτή τη λάσπη, πασχίζω κάποια μέρα, να την κανω ν' ανθισει λουλούδι!

Xavier είπε...

Swell, δεν με απασχόλησε η λάσπη. Με απασχόλησε το γελοίο των απόψεων και οι πομπώδεις αερολογίες τις οποίες λατρεύω να ειρωνεύομαι.

Ανώνυμος είπε...

Μια άλλη ματια στα επιχειρήματα του ανωνυμου.

Η επιβράβευση του ρίσκου δεν είναι θέμα απλά συνυφασμένο με την ιδεολογία του συστήματος. Το ρίσκο είναι έκφραση θάρρους και τόλμης , χαρακτηριστικά τα οποια καταρχήν νομίζω αποτελούν προσωπικά χαρίσματα σε πολλά και διαφορετικά κοινωνικά συστήματα διαχρονικά. Το θάρρος και η τόλμη μαζί με την περιέργεια αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη που οδήγησε σε ανακαλύψεις,φυσικές εξερευνήσεις και καινοτομίες κάθε μορφής.

Σε αντιδιαστολή ο φόβος για το άγνωστο , την δοκιμη και τον πειραματισμό, η ανάγκη της σιγουριάς
κτλ δεν κινητοποιούν την εξέλιξη σε κανένα τομέα.

Η επιχειρηματικότητα, έστω και αθέμιτη, προϋποθέτει και υπονοεί τα παραπάνω στοιχεια.
ΌΜΩΣ: Οι ανθρώπινες δράσεις δεν μπορούν να κρίνονται με παρα με μονο σε σχέση με το αξιακό πλαίσιο του κοινωνικού χώρου στον οποιο διαδραματίζονται.

Το αξιακό πλαίσιο υπηρετεί τους λόγους ύπαρξης μιας κοινωνίας οι οποιοι απαρτίζουν το νόημα της και καθορίζουν τους στόχους της.

Επομένως η επιχειρηματικότητα,η κλοπή με ριφιφί , ο full force επαναστατικός αγώνας και ο αγώνας για κότερο, απαιτούν κάποια κοινά ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά-χαρίσματα, αλλα εξυπηρετούν τελείως διαφορετικές
επιδιώξεις και δίνουν διαφορετικά και αντιφατικά νοήματα στην κοινωνία.

NIKOS

cynical είπε...

Αγαπητέ Νίκο, Συμφωνώ και εγω με τον ρολο της τολμης και του ρισκου στην εξελιξη των κοινωνιων και δεν αντιλεγω οτι προκειται για θετικες ιδιοτητες. Νομιζω ότι σε σχεση με την αναξιολογητη εμφαση που τους δινει ο Ανωνυμος, τα πραγματα τα εβαλες σε ενα σωστο πλαισιο.

Ανώνυμος είπε...

Η, δε, φυσική δήθεν ανισότητα δεν είναι τίποτα παραπάνω από συγκεκαλυμμένος ρατσισμός που βασίζεται πάνω σε έναν νέο κοινωνικό δαρβινισμό.

Η φυσική ανισότητα είναι πραγματικότητα. Η άρνηση της ύπαρξης βιολογικών διαφορών μεταξύ των ανθρώπων (και κατ' επέκτασιν μεταξύ των ανθρώπινων πληθυσμών) είναι θρησκευτική πίστη της αριστεράς που έχει την ίδια ακριβώς εγκυρότητα με τον δημιουργισμό (creationism) και τον λυσενκοϊσμό.

Φυσικά το ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι βιολογικά ίσοι δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα. Ούτε η φυσική ανωτερότητα σε κάποια χαρακτηριστικά μπορεί να διαπιστωθεί απ' το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο ενός ανθρώπου.

cynical είπε...

Καλημέρα Μήτσο.
Οι φυσικές διαφορές όντως υπάρχουν, αλλά το ζητούμενο είναι όχι να εξαλειφθούν (που δεν γινεται) αλλά να ειναι και οι μονες διαφορες στην αφετηρια των ανθρώπων. Αλλά από μονες τους και μονον δεν ειναι δυνατον να εξηγησουν τις τεράστιες ανισότητες πο παρατηρούνται στην εξέλιξη του βίου κάθε ανθρώπου. Και όποιος επικαλείται αυτο, το κανει φυσικά εκ του πονηρού.

Ανώνυμος είπε...

Δε θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις ανισότητες κυρίως γιατί επιπλέουν οι φελοί ενώ οι ταλαντούχοι άνθρωποι, όχι σπάνια, πεθαίνουν στην ψάθα.

cynical είπε...

Θέλεις μήπως να πεις Μήτσο, ότι επειδή οι φελλοί επιπλέουν είναι και πιο ευκίνητοι, και κατα συνεπεια μπορουν να πάνε και μακρύτερα από όσους ειναι αγκυροβολημενοι στο ταλέντο τους και μόνον;; Ενδιαφερουσα εξηγηση!
Την καλημέρα μου.