Η Ρατσιστική Λογική της "ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε."

Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που ο Π. Κανελλόπουλος υποδεχόμενος το Φλεβάρη του 1948 τον στρατηγό Βαν Φλιτ, που έφτασε στην Ελλάδα ως επικεφαλής της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής, αλλά ουσιαστικά ως αρχηγός των κυβερνητικών στρατιωτικών δυνάμεων, παρουσιάζοντας ένα ελληνικό στρατιωτικό άγημα, τον προσφώνησε με την περίφημη φράση: "Καλώς ήρθατε Στρατηγέ μου. Ιδού ο στρατός σας"!

Και δεν ήταν μια άστοχη κουβέντα της στιγμής από τα χείλη κάποιου ασυγκράτητου κατώτερου αξιωματικού σε στιγμές άκρατου ενθουσιασμού. Απεικόνιζε στην εντέλεια το πνεύμα, όχι μόνο της συγκεκριμένης εποχής, που και αυτό ίσως θα το συγχωρούσαμε εξ αιτίας της σημαντικής συνεισφοράς των αμερικανών στην έκβαση του πολέμου και στην οικονομική ανόρθωση της χώρας, αλλά κυρίως απεικόνιζε το πνεύμα και όλων των προηγούμενων χρόνων ύπαρξης του ελληνικού κράτους, από τη γέννησή του και δώθε.

Των χρόνων, όπου η πολιτική ζωή του τόπου καθοριζόταν από τις μεγάλες δυνάμεις με απευθείας μάλιστα παρεμβάσεις. Δικαιολογημένα, βέβαια για τους ρεαλιστές και κυνικούς, μιας και ήταν αυτές που έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στον Ιμπραήμ στο Ναβαρίνο, ήταν αυτές που ανέλαβαν την οργάνωση και κυρίως τον δανεισμό του ελληνικού κράτους με κεφάλαια, όχι φυσικά με το αζημίωτο, και ήταν αυτές που έβαλαν φρένο στην τουρκική επέλαση στον πόλεμο του 1897. Όλα αυτά μαζί, αλλά και πολλά άλλα τους έδιναν το δικαίωμα να αλωνίζουν σαν στο σπίτι τους, και σε μας να κατεβάζουμε μονίμως τα βρακιά μας.

Παρακαλώ, μην εκνευρίζεστε! Έτσι γίνεται παντού, από τα κράτη, μέχρι τα σπίτια. Είτε το θέλουμε είτε όχι, το πάνω χέρι το έχει πάντα αυτός που πληρώνει.

Θες ακόμα η φτώχια, θες η δυσμενής βαλκανική μας θέση, θες οι πολιτισμικές μας καταβολές που πόρρω απείχαν από το προτεσταντικό φίλεργο πνεύμα, θες το ‘να, θες τ’ άλλο, δεκαετίες ολόκληρες μείναμε με τη μέση πάντα σκυμμένη και με το στόμα ανοιχτό, χάσκοντας σε οτιδήποτε ερχόταν από τη Δύση. Δόξα το θεώ, υπάρχουν ακόμα οι ελληνικές ταινίες του ’50-’60 για να μας τα υπενθυμίζουν.

Τα τελευταία χρόνια το κάποτε εξωτικό «ανήκωμεν εις την Δύσιν», που πιπιλούσαμε νυχθημερόν σαν βουδιστικό μάντρα, για να το χωνέψουμε πρώτα εμείς και ως δια μαγείας και οι άλλοι, οι δυτικοί, έγινε επί τέλους πραγματικότητα. Η Ελλάδα, δεν χωράει αμφιβολία είναι πλέον και αυτή Δύσις, έχοντας αφήσει μακριά το ανατολικό της παρελθόν. Έτσι νομίζουμε πλέον και εμείς

Μπορεί όμως εμείς να το νομίζουμε, υπάρχουν όμως άλλοι οι οποίοι κάνουν το παν να μας υπενθυμίζουν ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά κωλοέλληνες, γιατί μπορούμε ν’ αντέχουμε σαν τα μουλάρια, γιατί οι παππούδες μας μέχρι χθες ακόμα δουλεύανε μες το λιοπύρι στα χωράφια χωρίς να παθαίνουν τίποτα, και γιατί δεν έχουμε ακόμα τα φόντα να σταθούμε στο ύψος των ξένων.

Τι άλλο, παρά τα παραπάνω πρεσβεύουν οι υπεύθυνοι της «Αττικό Μετρό», όταν οι μόνοι συρμοί που διαθέτουν κλιματιστικό είναι αυτοί που κατευθύνονται στο Ελ. Βενιζέλος; Βέβαια υπάρχουν και έλληνες που κατευθύνονται στο Ελ. Βενιζέλος, αλλά μην μου πείτε ότι γίνεται για χάρη τους και όχι για χάρη των ξένων, ευρωπαίων κυρίως, που αποτελούν και την πλειοψηφία, αλλά και τους άτυπους κριτές της προόδου της χώρας μας; Και ότι για τους ντόπιους δεν ισχύει παρά το «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα;».

Και μην μου ανταπαντήσετε ότι πληρώνουν παραπάνω αυτοί που πηγαίνουν στο αεροδρόμιο, γιατί δεν είναι λογική αυτή, Πρώτα κοιτάς να ικανοποιήσεις τις ανάγκες και μετά κοιτάς να ρυθμίσεις την τιμή. Αλλιώς ας μέναμε στον αραμπά που θα μας ερχόταν και φτηνότερα.

Η μόνη λογική που πρυτανεύει είναι αυτή του:
«κανόνισέ τα με τους ντόπιους στο όπως-όπως. Άλλωστε ζώα είναι, δεν διαμαρτύρονται, κι αν διαμαρτυρηθούν, θα φωνάξουν, θα φωνάξουν, στο τέλος θα σκάσουν και θα λουφάξουν. Μήπως ξέρουν και να διαμαρτύρονται; Καμιά χριστοπαναγία εν θερμώ, και μετά πάμε στα επόμενα. Και προπαντός, πάντα φίλοι».

Άϊ σιχτίρ! Καραγκιόζηδες!