Οι μέρες που ακολούθησαν την δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο αποκάλυψαν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τις συμπαθεις και τις αντιπάθειες του Τσίπρα στον Τύπο. Οι συμπαθούντες είδαν την τσάντα της Καντίτσα Σάνκο σαν απομίμιση Louis Vuitton, οι αντιπαθούντες σαν γνήσια.
Ατσίδες δημοσιογράφοι!
Αναρτήσεις
28 σχόλια:
Ξεφούσκωσε....ένα ...πουφ ....ηταν!Χαμένα τα ΄΄όνειρα΄΄του Αλαβάνου,του αποδίδω το απόλυτο φταίξιμο,έπαιξε με τον Αλέξη,εκμεταλλεύτηκε την αναζήτηση της νέας γενιάς για κάτι καινούριο,που αποδείχτηκε ΄΄φούσκα΄΄!Ποτέ άλλοτε οι προσδοκίες μιας γενιάς δεν προδόθηκαν τόσο γρήγορα!
Δεν αντέχω στον πειρασμό,θα κλείσω με μια παροιμία που λένε στο χωριό μου:Με πορδές αυγά δε βάφονται!Συγγνώμη δηλαδή...
Καλή σου μέρα,cynical,καλή εβδομάδα και συγγνώμη που καταχράστηκα τη φιλοξενία σου...
Καλημέρα VaD και καλη βδομάδα και σε σένα!
Ο Αλέξης παίζει πολύ, εκμεταλλεύεται τα σύμβολα του life-style και τους κώδικες marketing και επικοινωνίας. Θα έλεγα οτι αντιπροσωπευει μια παιγνιώδη αριστερά, που εχει μεγαλυτερη συνάφεια με τα clubs παρά με τα εργοστάσια. Άλλωστε αυτη ειναι και η εκλογική βαση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω ιδέα αν αυτο ειναι καλό ή κακό. Φαίνεται οτι τραβάει ψήφους, αν αυτό είναι το ζητούμενο. Αν το ζητούμενο από ενα αριστερο κόμμα ειναι να τραβάει και να "διαπαιδαγωγεί" την κοινωνία και όχι να σέρνεται πίσω απ' αυτήν, τότε δεν είναι καλό.
Αλλά κάπως πρέπει να πλησιάσεις και κόσμο απολιτικό στην καλύτερη περίπτωση. Ειναι θεμιτά τα τεχνάσματα σε αυτή την περίπτωση; Υπάρχουν άλλοι τρόποι προσέγγισης; Δεν γνωρίζω...
Αυτο για κατάχρηση φιλοξενίας VaD κουφάθηκα που το άκουσα!!!
Αυτό με τις πορδές το λεμε και μεις συχνά στα μέρη μας που ειναι βορειοτερα απο τα δικά σου.
Πάντως αν ήταν μαιμού Lοuis Vuitton τότε σίγoυρα θα είναι αγορασμένη από τη "Μαύρη αγορά"
Εσεις de Profundis, που ειδατε την τσάντα από κοντά, πείτε μας επί τέλους, ήταν γνήσια ή μαιμού;;
Ο Τσίπρας αντιπροσωπεύει την αριστερά του συστήματος. Την αριστερά που ευχαρίστως το σύστημα θα την έβλεπε στην εξουσία (και αν οχι μόνη, παρέα με κάποιο αλλο κόμμα). Την αριστερά- "απομίμηση" κάποιας άλλης. Την αριστερά- εκτόνωση των λαικών πιέσεων.
Αρα και η τσάντα "απομίμηση" θα ήταν, όπως άλλωστε και ο Τσίπρας.
Καλημέρα και καλή εβδομάς Αλσήνικαλ,
Γιατί δεν βλέπετε την ουσία του μηνύματος που προσπάθησε (κι απ' ό,τι φαίνεται πέτυχε) να περάσει ο Τσίπρας; Αν όντως η κοπέλα κρατούσε τέτοια τσάντα, δεν είναι συνήθης μικροαστική λογική, όταν σε καλούν κάπου, να βάζεις τα καλά σου;
Ανώνυμε καλημέρα. Ισως κάποια φορά θα έπρεπε να ορισουμε επακριβώςς τί είναι το "Σύστημα" και ποιοί ειναι αυτοί που δεν ανήκουν σ' αυτό. Οπως σε ολα τα πράγματα, φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν "αυστηροί" και "χαλαροί" ορισμοί του Συστηματος με τον "αυστηρό" να υπονοεί ότι το Σύστημα τα περικλείει ολα και όλους. Εγώ κλίνω προς τον "αυστηρό" ορισμό, με την αριστερά ν' αποτελεί και αυτή μέρος του συστήματος (δεν το θεωρώ κατ' ανάγκη μομφή), εφ όσον συμμετέχει και ασπάζεται τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας.
Το "Σύστημα" βλέπει ευχαριστα στην εξουσια τον οποιονδηποτε του κανει τη δουλεια και τον εξυπηρετει. (Εδώ σαν Σύστημα εννοώ κατ΄ανάγκην την ελιτ. Πρεπει επειγόντως Ανώνυμε να διασαφηνιστουν τα περιεχομενα των λεξεων για να συννενοούμαστε).
Σαν άλλη αριστερα, φαντάζομαι να εννοείς την εκδοχή της επαναστατικής αριστεράς, διότι είναι και η μονη εκδοχη η οποία πληροί τα κριτήρια για να ειναι εκτος "Συστηματος", ακόμα και με τον "αυστηρό" ορισμό που του δίνω.
Εύστοχο, το ευφυολόγημα περί απομίμησης της τσάντας! Άμα θελεις έχεις και χιούμορ και αυτό ειναι πολύ ευχάριστο.
Καλημέρα και καλή και άκαπνη εβδομας εις την ωραίαν σας νήσον!
Λες η συγκεκριμένη τσάντα να απευθύνεται στους μικροαστούς; Αφού δεν τις πουλούν με δόσεις.
Μέχρι τώρα πάντως οι γνωμες διίτανται για την αυθεντικότητα της τσαντας και τα επιχειρήματα που ακούγονται ειναι ολα έγκυρα.
Help!!
@cynical καλημέρα.
Όντως η λογική της αριστεράς life-style καθώς και του αναρχισμού life-style πουλάνε σήμερα πολύ, εκ του ασφαλούς βέβαια.
Αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί βλέπουν ότι πολλά δεν πάνε καλά γύρω τους και κατ' αρχήν τα απορρίπτουν. Το δύσκολο όμως είναι ο εντοπισμός της ρίζας του προβλήματος: οικονομία της αγοράς, καπιταλισμός.
Για να τα απορρίψει κάποιος αυτά στα σοβαρά θα πρέπει να έχει γνώσεις για την πραγματική εικόνα γύρω του (Διαύγαση) αλλά και αντοχές να κινηθεί αυτόνομα από το σύστημα.
Πάντως το πρώτο βήμα κατάρρευσης του σημερινού συστήματος (στην Ελλάδα) είναι πρώτα η κατάρρευση του δικομματισμού στον οποίο βασίζονται όλα. Κατά δεύτερον η ανάπτυξη πραγματικά ριζοσπαστικών δυνάμεων που δεν θα φοβούνται να είναι ουτοπιστές και να λένε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι ακόμη και εκτός πολιτικής (πόσο μάλλον διακυβέρνησης).
Ένα κόμμα που θα λέγεται και θα εννοεί: Επαναστατική ριζοσπαστική αριστερά.
Καλημέρα Rider και καλή βδομάδα.
Πιστευω ότι δεν ειναι μόνο η τολμη που λειπει να τα δεις τα πράγματα, αλλα και η γνωση της κατάστασης. Ειναι γνωστο ότι λείπουν ικανοί θεωρητικοί να εξηγησουν και να εμνευσουν όπως ηταν παλιότερα. Λειπει το όραμα, λειπει η ελπίδα. Και ουτε φαινονται στον ορίζοντα δυναμεις που μπορείς να σταθεις και να τις ακούσεις.
Μπορεί να ακούγεται λίγο ελιτίστικο , όταν μιλάω ότι δεν υπάρχει εναλλακτικη θεωρια που να πειθει, αλλά χρειαζεται νομιζω ένας μπουσουλας για το που θα κινηθούν οι νεες δυναμεις, από όπου και αν προέλθουν.
Αυτή η ριζοσπαστική αριστερά που λες, πως θα συγκροτηθει, βασει ποιων αρχών και από που θα αντλησει τη δυναμη να πείσει;;
@cynical, Καταρχήν είναι εφικτό (σε ατομικό επίπεδο) να βγει κανείς μερικώς ή ολικώς έξω από αυτή την μαυρίλα.
Ολοκληρωμένη, συλλογική πρόταση μπορεί να μην υπάρχει αλλά υπήρχε ποτέ πλήρης θεωρητική σύλληψη του υπάρχοντος κόσμου; Αυτός διαμορφώθηκε σιγά, σιγά.
Βασικές αρχές υπάρχουν. Και πάνω από όλα κάθετη εναντίωση στο υπάρχον πλαίσιο το οποίο για κάποιους όπως εμένα δεν έχει πλέον καμία νομιμοποίηση.
Cynical,
Νομίζω ότι στην αγνοημένη απάντησή μου στο σχόλιο του Ανώνυμου(Στέργιος) εγραψα σε γενικές γραμμές πως εννοώ το "Σύστημα". Νομίζω ότι υα ήταν κατάχρηση της υπομονής σας να αναπτύξω εδώ πως ακριβώς ορίζεται το σύστημα κατά την άποψή μυ. Πάντως, η "ευρεία" αντιμετώπιση που αναφέρεις εμπεριέχει τους πολιτικούς σχηματισμούς που άμεσα ή εμμεσα αναγνωρίζουν την επικυριαρχία του συστήματος.
Συμφωνώ σε όλα με τον Greek Rider μέχρι του σημείου που θεωρεί την ανατροπή του δικομματισμού. Αντίθετα, θεωρώ την ανατροπή του δικομματισμού (που θα επέλθει) σαν ελιγμό του συστήματος στις εσωτερικές πιέσεις που του ασκούνται. Και πιστεύω οτι αυτό θα γίνει στην Ελλάδα απλά και μόνο επειδή νομοτελιακά θα αποτύχει, ώστε να "καεί" αποτελεσματικά μαζί με αυτό και η -εξαιρετικά εππικίνδυνη- απλή αναλογική.
Αν ανόίγω και άλλο θέμα, απλά αγνοήστε το. Πάντως, κάποια ανάρτηση"συστημική" νομίζω ότι γιά κάποιους (περιλαμβανομένου και του εαυτού μου) θα ήταν ενδιαφέρουσα, ίσως και αποκαλυπτική.
ο μονος εμπεριστατωμενος τροπος να ελεγξεις την αυθεντικοτητα μιας τσαντας ειναι να την ανοιξεις και να δεις την ετικετα στο εσωτερικο.
Αρα, τωρα...
Απλώς φοβήθηκα μηπως ...βρωμίσει το post!χα χα χα!!!
Ποιος είναι Επαναστάτης;
Νομίζω ότι αν η τσάντα ήταν γνήσια θα έρχονταν σε πλήρη αντίφαση με τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ ή ποιο ειδικά του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Ο νοών νοείτω.
Περίεργες συζητήσεις ακούω με τα περί μέσα ή έξω από το σύστημα κλπ. Περίπου δηλαδή σαν κατηγορία στον εργάτη που μέχρι να επαναστατήσει και να ανατρέψει τον εκμεταλλευτή του δουλεύει με βάση το σύστημα που θα ανατρέψει και τροφοδοτεί με τη δουλειά του κέρδη στον εργοδότη ο οποίος τα χρησιμοποιεί εναντίον της επανάστασης και πάει λέγοντας ατελείωτα για κάθε άτομο, κόμμα, ομάδα ανθρώπων κλπ. Ακόμη και ο πολίτης που δεν δηλώνει πλήρη άρνηση του Συντάγματος και των νόμων είναι ενσωματωμένος στο σύστημα! Ωώωω!
Φυσικά αυτά δεν έχουν σχέση με καμιά (ανατρεπτική) Αριστερά η ακόμη περισσότερο με το Κομμουνιστικό Κίνημα. Τα θεωρώ αριστερίστικες γελοιότητες που μας καλούν να μη πιάνουμε στα χέρια μας ούτε το… «αστικό χρήμα» γιατί αυτό σημαίνει ενσωμάτωση! Να μη πηγαίνουμε στο «αστικό σχολείο», να μη δουλεύουμε για τους εργοδότες, τελικά δηλαδή άμεσα να αρχίζουμε να χτίζουμε τον… ατομικό μας σοσιαλισμό!!!
Αν ως πολίτης έχεις στοιχειώδη πείρα ή έχεις διαβάσει ελάχιστη ιστορία από τη πορεία της Αριστεράς ποτέ δεν θα έθετες τέτοια ζητήματα. Το να παλεύεις μέσα στο σύστημα (όχι μέσα από αυτό όπως έλεγε ο Πουλαντζάς και ο Ευρωκαομμουνισμός ) για να αποκτήσεις τη δυνατότητα ανατροπής του είναι όρος της ιστορικής εξέλιξης των κοινωνιών, δεν το ανακάλυψαν οι αριστεροί. Ποτέ κανένα νέο σύστημα δεν γεννήθηκε χωρίς να έχει επωασθεί στα σπλάχνα του προηγούμενου. Η Αριστερά το ξέρει πολύ καλά αυτό και δεν θα το παίξει παρθενογένεση συστήματος από το πουθενά με ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σχέση με το προηγούμενο, που δεν έχουν δουλέψει σε αυτό, που τέλος πάντων «δεν λερώθηκαν» από τον καπιταλισμό… Αντίθετα ξέρει καλά ότι οι εσωτερικές αντιθετικές δυνάμεις του συστήματος (εργατική τάξη και σύμμαχα στρώματα) είναι οι μόνες που μπορούν να ετοιμάσουν την ανατροπή και το νέο σύστημα θα κτισθεί με ό,τι υλικά και ανθρώπους κληρονομήσει από το προηγούμενο. Και μέχρι την ανατροπή υπάρχει και δουλεύει άλλοτε νόμιμα και άλλοτε παράνομα ή ημιπαράνομα στα υπαρκτά πλαίσια του συστήματος.
Το πραγματικό ερώτημα που υποκρύπτεται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αν το τάδε κόμμα είναι επαναστατικό και όχι αν είναι ενσωματωμένο κλπ. Αυτό όμως είναι θέμα κρίσης με βάση σειρά δεδομένων πολιτικής, θεωρίας, πρακτικής, δομής, οργάνωσης, κατεύθυνσης, σύνθεσης και δράσης και όχι θέμα τυπικών στοιχείων του στυλ «το ΚΚΕ συμμετέχει στο Κοινοβούλιο άρα αποδέχεται το σύστημα! Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν συμμετέχει άρα είναι επαναστατική»! Αυτά είναι φούμαρα και όταν έρχεται η ώρα της σύγκρουσης όλα απομυθοποιούνται και ο καθένας φαίνεται καθαρά πόσο επαναστάτης είναι ή όχι. Φαίνεται αν στη πορεία του ένα κόμμα διαπαιδαγώγησε τα μέλη και στελέχη του έτοιμα για κάθε τόλμημα, για να σύρουν τη κοινωνία σε ριζική αλλαγή και όχι να κρύβονται πίσω από το σύστημα πατώντας σε δυο «δημοκρατικές βάρκες» . Μήπως κανένας θέλει να ανοίξουμε τα ιστορικά κιτάπια και να μετρήσουμε τα κόμματα και τα μέλη που έδωσαν τις μάχες και τις ζωές τους; Τι δηλαδή θα ξαναγράψουμε την ιστορία διαγράφοντας ακριβώς την υπαρκτή ιστορία; Θα κάνουμε ότι ξεχνάμε το τι έγινε και θα κρίνουμε το σήμερα και το αύριο χωρίς το χθες; Γράφεται ποτέ έτσι η πολική και η ιστορία;
Εδώ λοιπόν ο καθένας μπορεί να κρίνει ευθέως αν θεωρεί και με ποια στοιχεία ένα κόμμα επαναστατικό και όχι. Όμως να τεκμηριώνει όχι να τρέχει πίσω από το συρμό των καναλιών και των αναλυτών του συστήματος.
Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες για τη πολιτική κατάσταση στη χώρα κλπ καλύπτομαι επαρκώς από τα περισσότερα σχόλια ιδίως της Cynical.
Δεν είναι αγνοημένες οι παρατηρήσεις σου για το «σύστημα» Ανώνυμε. Είναι μια καλή κατάθεση για το μέλλον. Το θέμα θα ξαναέρθει και θα ξαναέρθει έτσι είναι στα πολιτικά blog. Εγώ κάποιες νύξεις κάνω στο σχόλιο αυτό αλλά πρέπει να δούμε το βασικό, το τι εννοούμε. Αυτό ίσως δώσει μια βάση συνεννόησης ακόμη και με βάση τη διαφωνία. Πάντως θα ξέρουμε γιατί μιλάμε. Θέμα για συζήτηση είναι ακόμη το τι θεωρεί ο καθένας «ανατρεπτικό» του συστήματος ως κόμμα, πολιτική, φιλοσοφία, ταξική τοποθέτηση κλπ. Το ίδιο επίσης το τι θεωρούμε «εξουσία». Ίσως δεν φαντάζεται κανείς πόσο δύσκολη είναι η διατύπωση όταν μπει στα εσωτερικά του θέματος και κληθεί να πει τι είναι εξουσία. Θα πρέπει να τεκμηριώσει πρώτα τι δεν είναι εξουσία βγάζοντας «οφ» δεκάδες αντιλήψεις θεωρίες και δεδομένες απόψεις.
Πάντως είναι δύσκολες οι αναλύσεις εδώ γιατί ο χώρος περιορίζει και οι παρανοήσεις ένθεν και ένθεν είναι αναπόφευκτες.
Πολλή δουλειά για το Καλοκαίρι βλέπω…
Και μια και μιλάμε για το Καλοκαίρι θα συνιστούσα σε όσους θέλουν βιβλίο έντασης να πάρουν το βιβλίο «Λίγο πριν ο γιαλός κρύψει τον ήλιο», εκδόσεις Καστανιώτη 2008. Στις 460 τόσες σελίδες, θα σοκαριστείτε ίσως από την πραγματική ιστορία ενός ανθρώπου που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε. Είναι η πραγματική ιστορία του Μαν. Μπαντουράκη αυτού του «τρελού» και «αναρχοαριστερού» προέδρου των ταξιτζήδων για τον οποίο κανένας δεν υποψιάζεται (πλην όσων μάτωσαν μαζί του) την άλλη, εκτός ταξί ζωή. Δεν λέω άλλα. Μόνο όποιος το πάρει θα το απολαύσει.
Στέργιος
Αδιόρθωτη... πάλι ασχολείσαι με την πολιτική...
Διευκρίνιση
Η πίεση του χρόνου και η στενότητα του χώρου δεν μου επέτρεψαν να διευκρινίσω ότι το σχόλιό μου για το «μέσα-έξω από το σύστημα», την «ανατροπή», την «επανάσταση» κτλ δεν προκλήθηκαν από τα σχόλια της ανάρτησης αλλά βασικά από εξωτερικές αιτίες που απλώς τις μετέφερα. Έτσι για να μη νομίσει κανείς ότι τον πήρα παραμάζωμα ενώ δεν είπε τίποτα. Πάντως νομίζω ότι όλοι θέλουμε τέτοιες διευρύνσεις. Κομμάτι της κοινωνίας είμαστε όχι κανένα αποστεωμένο κλαμπ.
Και πάλι βλέποντας τα σχόλια πρέπει να πω ότι μου αρέσουν πολύ. Για μια ακόμη φορά με αφορμή ένα φαινομενικά «ανούσιο» θέμα δόθηκε η ευκαιρία να κατατεθούν πολύ σοβαρές απόψεις. Μάλλον η Cynical πρέπει να νοιώθει περήφανη που έχει ένα τόσο δυνατό τιμ συνομιλητών. Την ώρα που… ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ κλπ σέρνονται εγώ βλέπω ότι η… ομάδα φυσάει και ας είναι κατακαλόκαιρο!!!
Στέργιος
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο ανώνυμος-μερικώς επώνυμος Στέργιος διαπίστωσε όταν ξαναδιάβασε το κείμενό του οτι "υπερέβαλλε εαυτόν" και εβαλε στο στόμα κάποιων (και εμένα μάλλον) λόγια που δεν ειπώθηκαν και από αυτά έβγαλε συμπεράσματα που δεν βγαίνουν.
Νομίζω ότι ολοι σήμερα συμφωνούν ότι η μη μαρξιστική ανάλυση δεν αποτελεί "αριστερίστικες ανοησίες". Εγώ δεν θα χαρακτηρίσω την μαρξιστική ανάλυση σαν "παρωχημένη", "απολίθωμα" κλπ. όπως κάνουν πάρα πολλοί σήμερα. Θα πω μόνο ότι στον εξελισσόμενο κόσμο, στην εποχή της ηλεκτρονικής και των κβάντα, ελάχιστοι πιά θερίζουν με δρεπάνι. Το δρεπάνι σήμερα έγινε τηλεκατευθυνόμενο τρακτέρ, ολα εξελίσσονται, ετσι και η μαρξιστικη σκέψη.
Οι κλασσικοί κομμουνιστές είδαν το εγχείρημά τους να καταρρέει, είδαν την "αλλη" πλευρά να θριαμβεύει.
Είδαν όμως και κάτι χειρότερο, κάτι ακόμα ποιό οδυνηρό: είδαν νά πετυχαίνει την παγκοσμιοποίηση μιά "θεωρίας" που δεν ήταν η δικιά τους. Και την είδαν να εφαρμόζεται, την είδαν να γίνεται πράξη, την είδαν να έχει αποτελέσματα.
Αυτά τα συνοπτικά και εξαιρετικά απλοικά διατυπωμένα καθορίζουν το σημερινό πολυεπίπεδο πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον: ενα χαοτικό, άναρχο σύστημα με δύσκολα διακρινόμενη αρχή, τέλος, ρυθμιστικές εξουσίες, ενα σύστημα που αντιδρά σχεδόν ενστικτωδώς στον κίνδυνο και την απειλή, με κανόνες αυστηρότερους αυτών του χάους, με πολύπλοκες αλληλοεξαρτώμενες δομές, μέσα στο οποιο εντάσσονται υποσυστήματα σε επίπεδο παγκόσμιο, εθνικό, κρατικό, κομματικό, ατομικό, ενα πλέγμα εξουσιών και δράσεων που τείνει σε ενα και μόνο στόχο: την διατήρηση, προστασία κα συνέχιση του συστήματος.
Ναι, το σύστημα εδραιώθηκε αρχικά σαν αντίδραση στο παγκόσμιο κομμουνισμο, σαν έκφραση των ιδεωδών του καπιταλισμού (πάλι απλοικά, αλλά...). Γρήγορα όμως τον ξεπέρασε, αυτονομήθηκε, χάραξε την δική του πορεία.
Ο παγκόσμιος κομμουνισμός είχε την Σοβιετική Ενωση και την μαρξιστική λενινιστική θεωρία και πρακτικκή σαν σημεία αναφοράς. Το σύστημα σήμερα δεν έχει σημείο αναφοράς, και όσοι διακρίνουν σε αυτό σαν σημεία αναφοράς τις ΗΠΑ, τον νεοφιλελευθερισμό ή χειρότερα, τους κλασσικούς "εχθρούς" του κομμουνισμού, είναι επιεικώς ανόητοι η φορούν (ταξικές, κομματικές, ιδιοτελείς) παρωπίδες.
Το σύστημα εμπεριέχει και οτιδήποτε δεν το απειλεί και συμβάλλει στην ανάπτυξή του. Διαχέεται οριζόντια παντού, εμπεριέχει συγκρουόμενες πολιτικοκοινωνικές θεωρίες, προσαρμοσμένες οσο αφορά την πράξη σε αυτό και τις αρχές του. Διατηρεί τις κλασσικές αντιθέσεις (δεξιά, αριστερά, σοσιαλισμός) και επιτρέπει την "πάλη" μεταξύ τους, όσο αυτή δεν το θέτει σε κίνδυνο.
Αυτά, συνοπτικά και (αναγκαστικά) απλοικά γιά το σύστημα.
Τώρα, σε όσα είπε ο Ανώνυμος(Στέργιος):
Ασφαλώς δεν υπάρχει παρθενογένεση. Ασφαλώς οι περισσότεροι γεννήθηκαν ΜΕΣΑ στο σύστημα, και ασφαλώς εντάχχθηκαν στις κλασσικές πολιτικοκοινωνικές δομές των υποσυστημάτων του. Ο εργάτης, Στέργιε, επαναστατεί γιά να πετύχει και να πάρει οτι εχει ανάγκη,ολοι αντιδρούν σε ότι αντιδρούσαν ανέκαθεν: στην φτώχια, στην καταπίεση, στην εκμετάλευση.
Αλλά η διαφορά ειναι η στάση του καθ' ενός, των οργανώσε ων, των κομμάτων, οταν η αντίδραση ξεπεράσει τους κανόνες του συστήματος. Εκεί καθορίζεται το απλοικό ΜΕΣΑ-ΕΞΩ, εκεί και η "τόλμη" σαν ειδοποιός διαφορά. Η τόλμη του εργάτη, του αστού, του διανοούμενου, και τα "ρίσκα" που είναι διατεθει ένος να πάρει.
"ο πολίτης που δεν δηλώνει πλήρη άρνηση του Συντάγματος και των νόμων είναι ενσωματωμένος στο σύστημα!" υπερβάλλει ο Στέργιος. Οχι βέβαια! Αυτά τα υποστηρίζουν όσοι ψάχνουν "οπλα" γιά να χλευάσουν ότι δεν ταιριαζει (και πολλά πιά, πάρα πολλά δεν ταιριαζουν) στις κλασσικές θεωρήσεις των πραγμάτων.
Η διαφορά μεταξύ του "κρίνω" και "δρώ- αντιδρώ -αγωνίζομαι" δεν έχει αλλάξει. Μονο το επίπεδο που γίνεται αποδέκτης της αντιδρασης αλλάζει. Οπως και το επίπεδο στο οποιο γίνεται ο "συμβιβασμός", ή αλλοιώς τι "πετυχαίνει" η "αντίδραση" ή ο οποιος αγώνας. Και που σταματά.
Ολα τα υπόλοιπα που γράφτηκαν από τον Ανώνυμο(Στέργιο) παίρνουν απάντηση από τα παραπάνω
Δύσκολη η ανάλυση οταν ο χώρος περιορισμένος, το ενδιαφέρον άδηλο και η οικοδέσποινα απουσα! Κάνουμε κατάχρηση του χώρου και της υπομονής της; Μήπως, καλοκαιριάτικα, να τα αφήσουμε και να πάμε γιά μπάνιο;
Kαλημέρα Rider. Oλοκληρωμενη θεωρητικη συλληψη του υπάρχοντος κοσμου δεν υπηρξε ποτέ, όπως και καμμιά θεωρια δεν μπορεί να ειναι ολιστικη. Αλλά, υπάρχουν θεωριες που ειναι πιο κοντά σε μια εμπειρικη πραγματικότητα. (Μιλάω εντελώς ..θεωρητικά, επηρεασμενη κυριως απο τις φυσικες θεωριες. Γενικά περι θεωριας εχω γραψει στο "Τι είναι Επιστήμη/Τι ειναι Ψευδοεπιστημη").
Το ερωτημα που εχω ειναι αν χωρις τον Marx θα ηταν δυνατον ναυπάρξει κάποιος Lenin και όλη αυτη η εναλλακτικη θεωρηση του κοσμου σε σχεση με τις φιλελευθερες προτάσεις. Οπου υπήρχαν επαναστάτες υπήρχε και απο πισω καποια θεωρια που τους εκανε backing. Οι αναρχικοί ειχαν τα δικά τους θεωρητικά πρότυπα και πάει λέγοντας.
Σιγουρα ποτε μια θεωρια δεν ειναι στατική, για τον απλό λόγο ότι ποτε δεν ειναι σε θεση να καλυψει ολες τις πτυχες του κοσμου. Καπου κανει λάθη.
Για τις ατομικες λυσεις, οκ, ο καθενας βρισκει καποιες διαφυγες μικρες ή μεγαλες. Για το οραμα και την εγκαθιδρυση ενος "νεου παραδειγματος" μιλάω, το οποιο δεν ειναι εμφανες στον οριζοντα, και αν υπάρει (που υπάρχουν) δεν φαινεται να κερδιζει κανενα συγκριτικο πλεονεκτημα σε σχεση με τα όμοιά του.
Καλημέρα Ανώνυμε (Ανωνυμίδη, σε περιπτωση που εμφανιστεί και άλλος με το όνομα Ανώνυμος). Θετεις δυο σημαντικά θεματα 1) τη βαρυτητα του δικομματισμού και 2) την επικινδυνότητα της απλής αναλογικης.
Για το δευτερο, δεν εχω αποψη και καλό θα ηταν να εδινες μια επεξηγηση (οσο το δυνατον σύντομη και περιεκτικη συνάμα) για την δική μου επιμόρφωση.
Η άρση ή όχι του δικομματισμού αποτελει μια εσωτερικη ρύθμιση του "Συστήματος" σε μια περιοδο που δεν υπάρχει απ' ευθείας αμφισβήτηση των θεσμών του, παρά η αμφισβήτηση επικεντρώνεται σε πρόσωπα, διαφθορα κ.λ.π., δηλ. σε θέματα Ηθικής τάξεως και όχι Πολιτικής. Οπως καταλαβαινεις η διαφορα ειναι μεγάλη. Δηλ, η άρση του δικομματισμού δεν συνεπάγεται και αλλαγή παραδείγματος (κατα Popper).
Καλημέρα Νέλλη, Γιατι η εσωτερικη ετικεττα αποτελει κριτηριο αυθεντικότητας;; Μάλλον εισαι μικρή να θυμάσαι, ότι η αυθεντικότητα κρύβεται στην "ούγια". Ξερεις τί ειναι αυτο το τελευταιο;;
Γειά σου VaD. To blog, ειναι ευάερο και ευήλιο, οπότε τιποτε δεν μενει στασιμο εδω για να βρωμίσει..
Καλημέρα Στέργιο. Πολύ σημαντική η συνεισφορά σου στην οριοθέτηση του τί είναι "Σύστημα" που βάζει τις διαφορετικές απόψεις εδώ σε ενα γενικότερο πλαίσιο, ωστε να συνννοούμαστε. Συνοπτικά θα ελεγα ότι ο δικος σου ορισμός εμπιπτει στον "χαλαρό" ορισμό που έδωσα, (όπου το "Συστημα" περιλαμβανει μονο την ελίτ", ενω του ανώνυμου στον "αυστηρό", που τα περιλαμβανει σχεδόν όλα. Διόρθωσέ με αν κανω λάθος.
Θίγεις πολλά θεματα, επί της ουσίας,όπως τρόπους μετάβασης και ανατροπης. Η θεωρητική μου κατάρτιση ειναι πενιχρή οπότε κινδυνευω να κάνω σοβαρά λάθη, αλλά αν δεν "καείς" δεν μαθαινεις κι όλας!
Φαντάζομαι ότι υπάρχουν δυο τροποι 1. Οι σταδιακες ρυθμισεις και η 2. βιαιη ανατροπη (αλλαγή παραδείγματος). Γιαυτο το τελευταιο δεν εχω καμμια αποψη πώς μπορεί να ειναι , γιαυτο χρειαζονται ουτοπιστες θεωρητικοι για να το φανταστουν, όχι χωρις λάθη βεβαια, αλλά χρειαζονται και αυτοί. Καποια απο τις ουτοπιες μπορει να ειναι και βιώσιμη.
Είσης αναφερεσαι στην εργατικη τάξη. Αν την εννοεις με τον αυστηρο της ορισμο και δεν εννοεις τους εργαζομενους γενικά, θα ήθελα να μαθαινα ποια ειναι η εργατικη ταξη σημερα, και αν εχει ιδιαιτερο βαρος ώστε να τρβηξει τις εξελίξεις. Εχω αρκετές αμφιβολιες επ'αυτού.
Πάντως όσο πάει στρώνει η κουβέντα...
Γειά σου Ιππότη. Πάντως όχι με μικροπολιτική... Όλο λέω ν' αγιάσω, αλλά κάτι συμβαίνει και δεν μ' εφήνει!
Καλημέρα και πάλι Ανώνυμε.
Θα αναφερεσαι στον νεο-φιλελευθερισμο, ο οποιος ειναι οικονομικη θεωρια, και οχι πολιτικη. Τώρα αν έφερε αποτελέσματα, μάλλον σε βλέπω αισιόδοξο, παρά τα αντιθετα τεκμηρια που οσο πάνε και πληθαινουν, στο βαθμό που από την μια ακρη ως την αλλη να γραφονται κειμενα για ο "τέλος" του νεοφιλελευθερισμου. Δεν συμμεριζομαι απολυτα την αισιοδοξία τους και μάλλον παρα-βιάζονται αλλά αυτο ειναι άλλο θεμα.
Σαν επιτυχια μάλλον θα εννοείς αυτό το γεγονός της επικράτησης και μονον. Όσο γιαυτο, θα αποτολμησω μια σκεψη: Πιστευω ότι η επικράτηση του συγκεκριμενου συστηματος δεν ήταν ασχετο με την εκρηξη της τεχνολογιας των υπολογιστών, την απλοποίηση των επικοινωνιών και των μεταφορών. Συνεβη σε περιοδο που εδινε το τεχνολογικό αυτο πλεονέκτημα σε συγκεκριμενες χωρες (Δυση), και αυτες απλως βρηκαν την ευκαιρια και το εκμεταλλεύτηκαν.
Αντιθετα με σενα, νομίζω ότι υπάρχουν πολύ συγκεκριμενα κεντρα εξουσιας, τα οποια περισσοτερο απο ποτέ, ενορχηστρώνουν τις εξελίξεις. Ειναι μερικες μεγαλες εταιριες (πετρελαικες), χρηματηστηριακοι οργανισμοί και πολιτικες εξουσιες (Αμερικη) που συνεργάζονται και τα ΜΜΕ που μετασχηματιζουν τα συμφεροντά τους σε συμφέροντα του απλού πολίτη. Εδω στην ελλαδα δεν νομιζω οτι εχουμε πληρη εικονα για την ισχυ των εταιριών. Αν ρωτησεις εναν αμερικανο, το πρωτο που θα σου πει ειναι : οι Εταιρίες.
Η οικοδεσποινα δεν ειναι απούσα, απανταει σε όλους πάντοτε, απλά, με καθυστερηση φάσεως, για λόγους τεχνικούς και μονον λόγω μερικής πρόσβασης στο internet. Επίσης η παρακολούθηση ολων των σχολίων και η συνταξη των δικών μου, επ' αυτών, δεν είναι ευκολη δουλειά για μενα. Μου παίρνει αρκετο χρόνο και φαια ουσια. Οπότε ζητώ κατανόηση και κάποια υπομονή
Τα περι κατάχρησης χωρου κ.λ.π., προφανώς και δεν στεκουν.
Cynical,
Γιατί είναι ΤΟΣΟ δύσκολο να ξεφύγεις και να δεις την ΜΕΓΑΛΗ εικόνα;
Και βέβαια ΔΕΝ αναφέρομαι στον Νεοφιλελευθερισμό. Ο Νεο φιλελευθερισμός είναι μιά συνιστώσα εντεταγμένη στο σύστημα. Οπως και ο Σοσιαλισμός των Γερμανών, όπως και ο Μπερλουσκονισμός των Ιταλών. Οπως και το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο Συνασπισμός εδώ.
Μάλλον γράφω ακατανόητα, φαίνεται, και γι' αυτό, όποιος μπαίνει στον κόπο να μου απαντήσει, βγάζει αρχή-αρχή αυθαίρετα συμπεράσματα, και στην συνέχεια επιχειρηματοιλογεί επί αυτών (ίσως επειδή αυτά του είναι οικεία).
Mea Culpa
Ως εκ τούτου, άσε, λέω να πάω γιά μπάνιο.
Να πω την αλήθεια περίμενα από τον Ανώνυμο ένα βήμα παραπέρα στους προβληματισμούς αλλά και αυτά που λέει καλά είναι και δεν έχει σχέση αν εγώ συμφωνώ ή όχι. Πάντως δεν ήσουν η αιτία του σχολίου μου απλά έμπλεξα λίγο το blog με κάτι δια ζώσης κουβέντες (τσατίλες) και άντε να βρεις άκρη!
Ανοίγουν πολλές συζητήσεις που μεταφέρονται και σε επόμενες αναρτήσεις. Θέλω να πω κάποια πράγματα για την εργατική τάξη και για τον μαρξισμό μιας και έτσι ή αλλιώς τίθενται τα θέματα, όχι κατ’ ανάγκη με αρνητικό τρόπο, αλλά καλύτερα σε νεώτερη ευκαιρία.
Στέργιος
Δημοσίευση σχολίου