Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Το Λεξιλόγιο του Νεοφιλελευθερισμού


Ο νεοφιλελευθερισμός την τελευταία τριακονταετία κυριάρχησε όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο, αλλά όπως ήταν φυσιολογικό και στο ιδεολογικό, με τρόπο ώστε να καταστεί στη συνείδηση των ανθρώπων ως το μοναδικό ορθό και αποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης της οικονομίας και των κοινών. Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια ιδεολογική κατασκευή, με μικρή μάλιστα διάρκεια ζωής, η οποία δεν κατοχυρώνεται από κανένα φυσικό νόμο, ούτε αποτελεί μοναδική εναλλακτική λύση, όπως διατεινόταν με θέρμη η Θάτσερ. Η επιτυχία της επικράτησής του, πέρα από την ιστορική συγκυρία της πτώσης του ανατολικού μπλοκ, οφείλεται στο ότι κατάφερε να εμφανίσει το περιεχόμενο της ιδεολογικής του αποσκευής σαν παγκόσμιο και πανανθρώπινο, επιστρατεύοντας προς τον σκοπό αυτό και τις νευροεπιστήμες, τη γενετική και την ψυχολογία.

Παρ’ όλα αυτά, σαν ιδεολογία απεδείχθη παντοδύναμη αλλά και επικίνδυνη γιατί ήταν σαγηνευτική. Χρησιμοποίησε υψηλές ιδέες περί Ελευθερίας, Ατομικότητας και Αυτάρκειας, Δυναμισμού, Νεότητας και Καταναλωτισμού που λειτουργούν εν γένει ενδυναμωτικά στην προσωπικότητα. Ήταν παντοδύναμη, γιατί οι ιδέες της παρουσιάζονταν σαν προφανείς και αναντίρρητες αλήθειες, σαν κοινοί και αυτονόητοι τόποι. Επιπλέον νομιμοποιήθηκε, περιβάλλοντας τις επιλογές της με το πέπλο του ορθολογικού και της κοινής λογικής, λοιδορώντας συνάμα με το στίγμα του ανορθολογικού κάθε διαφορετική άποψη.

Ο νεοφιλελευθερισμός περιβλήθηκε με τους μύθους της αποτελεσματικότητας στη χρήση των πόρων, της απρόσκοπτης δημιουργίας πλούτου, της τελειότητας των αγορών με την αυτορρύθμιση των στρεβλώσεων, ενώ στην πράξη δημιούργησε πλούτο μόνο για τα ανώτερα στρώματα, ευνόησε τη δημιουργία κολοσσών με φορολογικές ελαφρύνσεις, κατέστρεψε φυσικούς πόρους και την ηθική βάση των κοινωνιών στρέφοντάς τες στην θεοποίηση μιας μόνης αξίας, αυτή του χρήματος και με την πρόσφατη κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών έφερε την παγκόσμια οικονομία στο σημείο που ήταν και στις αρχές του αιώνα.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι την ιδεολογία αυτή υποστήριζαν και ενστερνίζονταν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες οι οποίες και σαφώς πλήττονταν από τις οικονομικές και πολιτικές της επιλογές, μπλεγμένες κυρίως σε ένα ελκυστικό και καινοφανές λεξιλόγιο που κολάκευε εξωτερικά το άτομο, άσχετο αν στην πορεία όχι μόνο το εξόντωνε, αλλά επέρριπτε κι από πάνω τις ευθύνες της εκμηδένισής του στο ίδιο και στις ανεπαρκείς του ικανότητες, για το ότι δεν στάθηκε τελικά άξιο της νεοφιλελεύθερης χάρης.

Η επικράτηση δεν έγινε αυτομάτως αλλά με διαρκείς επιθέσεις και συστηματική προπαγάνδα από εργοδότες, αξιωματούχους, υψηλόβαθμα στελέχη του δημοσίου τομέα, ανθρώπους των media, δημοσιογράφους, πολιτικούς, αλλά και ανθρώπους της τέχνης και της επιστήμης, σύμφωνα με την οποία η φτώχεια, η ανεργία και τα μειωμένα εργασιακά αντανακλαστικά, αποδίδονταν στην κρατική παρεμβατικότητα, στις δημόσιες παροχές, στα εργατικά συνδικάτα, στις ατομικές ανεπάρκειες, αλλά και σε πολιτισμικούς παράγοντες, βλ. Νότιο Αμερική.

Ο,τιδήποτε κρατικό εμφανίστηκε συνδεδεμένο με αρνητικές έννοιες όπως περιορισμός, κλειστό σύστημα, ακαμψία, ακινησία, απολίθωση, στάση, ομάδες συμφερόντων, ομοιομορφία, ολοκληρωτισμός, ενώ από την άλλη μεριά οι αγορές δαφνοστεφανώθηκαν με τις έννοιες της ελευθερίας, της ευελιξίας, του δυναμισμού, της καινοτομίας, του μέλλοντος, της ανάπτυξης, του ατομισμού, της ποικιλομορφίας, της αυθεντικότητας και τέλος της δημοκρατίας. Παρεμπιπτόντως, καμιά ως τα τώρα μελέτη δεν μπόρεσε να αποδείξει με οικονομικούς όρους την ανωτερότητα και τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα του ιδιωτικού σε σχέση με τον δημόσιο τομέα.

Καλλιεργήθηκαν ο φετιχισμός της επιχειρηματικότητας και η ειδωλοποίηση του επιχειρηματία σαν φορέα πλούτου και καινοτομίας, με την ταυτόχρονη απαξίωση, σαν παρασιτικών, επαγγελμάτων που δεν ήταν προσανατολισμένα στο κέρδος ή εργαζομένων που δεν θέλησαν να μετατρέψουν επαγγέλματα παραδοσιακά εκτός αγοράς, σε αγοραία.

Λέξεις όπως παγκοσμιοποίηση, διακυβέρνηση, εκσυγχρονισμός, απασχολησιμότητα, αποκλεισμός, νέα οικονομία, μηδενική ανοχή, αξιοκρατία, υπευθυνότητα, ελαστικότητα, πολυπολυτισμικότητα, κ.λ.π. άρχισαν να διαχέονται στο καθημερινό λεξιλόγιο, ενώ την ίδια στιγμή ενοχλητικές λέξεις όπως καπιταλισμός, τάξη, ανισότητα, εκμετάλλευση, και κυριαρχία άρχισαν να αποσύρονται διακριτικά με την ταυτόχρονη απόσυρση και των κατακτήσεων των κοινωνικών αγώνων που πλέον απαξιώνονταν σαν αναχρονισμοί και συντήρηση.

Στο πολιτικό επίπεδο, η φιλελεύθερη δημοκρατία ως συγκερασμός των αρχών του φιλελευθερισμού, όπως ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία, και των αρχών της δημοκρατίας, όπως ισότητα και λαϊκή κυριαρχία άρχισε να μετατίθεται περισσότερο προς τον φιλελευθερισμό και λιγότερο προς τη δημοκρατία ή είδαμε να αναφύονται υβριδικές μορφές του λεγόμενου «τρίτου δρόμου» με άμβλυνση των διαχωριστικών γραμμών αριστεράς δεξιάς και κεντρικούς άξονες τη συναίνεση στις φιλελεύθερες πολιτικές κάτω από το πρόσχημα του διαλόγου και της διαβούλευσης.

Όταν ακούω τις πάσης φύσεως εξουσίες να μας σερβίρουν με τη μεγίστη προσήλωση και σοβαρότητα, το καθημερινό ραδιοτηλεοπτικό μας μενού, πασπαλισμένο με τις ίδιες σεσημασμένες λέξεις που αντλούν από τη νεοφιλελεύθερη δεξαμενή, και να μας το παρουσιάζουν σαν το μοναδικό επίτευγμα ενός πετυχημένου σεφ, αναρωτιέμαι αν έχουν αντιληφθεί το πόσο πολύ έχει σκουριάσει η δεξαμενή και το πόσο ξεδιάντροποι και γελοίοι τελικά φαίνονται.

71 σχόλια:

Manos Kal. είπε...

Ως δημόσιος υπάλληλος δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτά που λες. Το δημόσιο στην Ελλάδα δεν λειτυοργεί σωστά γιατί το κράτος δεν λειτουργεί σωστά.
Μέσα στην προπαγάνδα για κάθε τι δημόσιο είμαστε και εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι. Και ρωτάω, φταίει ένας νέος δημόσιος υπάλληλος με καλή θέληση, προσόντα και όρεξη για εργασία αν ο κομματισμός τα διέλυσε όλα;
Η λεκτική απαξίωση του δημοσίου οδηγεί σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Γιατί ταυτίζουμε το δημόσιο με τον ανήθικο και αναποτελεσματικό κομματισμό; Αυτόν πρέπει να καταδικάζουμε και όχι το δημόσιο, δηλαδή το συλλογικό.
Πολύ χορταστικό το κείμενο σου αφού δεν συναντάς πλέον εύκολα τέτοια κείμενα. Όλα τα ΜΜΕ έχουν μετατραπεί σε μεγάφωνα της νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας.

Την καλημέρα μου!

mouridis είπε...

Έτσι... Δυστυχώς όμως, κάποιοι επιμένουν ακόμα ότι το φτύσιμο που τρώνε είναι βροχή...

Tyler Durden είπε...

να και ένα καλό παλιό του Αρκά:

1ο μέρος 2ο μέρος 3ο μέρος

Κούκος είπε...

Αυτό που συμβαίνει τώρα και που ονομάζουμε κρίση είναι το Βατερλό του νεοφιλελευθερισμού. Και σαν πρακτικής πολύ δε περισσότερο σαν ιδεολογίας. Όταν οι ρεμπουπλικανοί φτάνουν στο σημείο να λένε τον Ομπάμα σοσιαλιστή καταλαβαίνεις τα αδιέξοδά τους. Και δεν χρειάστηκαν ούτε είκοσι χρόνια για να καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος ένα προς ένα όλα τους τα επιχειρήματα. Αλήθεια, ο κατά τα άλλα λαλίστατος Ανδριανόπουλος, ο κύριος θεωρητικός του εκπρόσωπος στην Ελλάδα, που έχει εξαφανιστεί;

Ανώνυμος είπε...

Kατ' αρχήν Νεοφιλελευθερισμός δεν είναι τόσο οικονομική έννοια όσο Πολιτική έννοια στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Μία εποχή όπου ο προστατευτισμός των συνόρων μειώνεται και αυξάνονται οι διεθνικές συναλλαγές και η Μετανάστευση. Βασικοί συντελεστές του Νεοφιλελευθερισμού θεωρούνται οι ΝεοΣυντηρητικοί που κυριάρχησαν στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα των ΗΠΑ.

Sophia Kollia είπε...

Καλημέρα,
θα σταθώ στο κομμάτι, φετιχισμός της επιχειρηματικότητας. Από πείρα και μόνο σου λέω ότι σίγουρα αυτό είναι γεγονός, και υποσυνείδητα είναι όλοι επιρεασμένοι. Στον κλάδο μου το τι δάσκαλος είσαι, η , τη προσωπικότητα έχεις, δεν παίζει ρόλο, σχεδόν καθόλου. Την αξιολογούν μόνο με όρους μαγαζιού και χρημάτων. Και στο λένε κιόλας!
Ας ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει.

Greek Rider είπε...

Καλημέρα @cynical. Αυτό που λες για τη γλώσσα είναι πολύ σωστό.

Η γλώσσα καθορίζει και το πώς σκεφτόμαστε. Αυτά που λέμε, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε καθορίζει ποιοι είμαστε και σε τι κοινωνία ζούμε.

Σήμερα η κοινωνία είναι νεοφιλελεύθερη όπως και η γλώσσα και η σκέψη. Αυτή είναι η πραγματική ιδεολογική κυριαρχία.

Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα το blog πόσο δυσκολεύτηκα να γράψω για πρώτη φορά τις λέξεις Καπιταλισμός και Νεοφιλελευθερισμός!!

Τώρα τις αναφέρω συνέχεια στην καθημερινή μου ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Νεοκορακίστικα-.-Φαίνεται οι λέξεις έχουν νόημα σα Σύνθημα και Παρασύνθημα μίας γλώσσας όπως τα "νεοκορακίστικα" μίας τέχνης των πολιτικοποιημένων μαστόρων.

cynical είπε...

καλημέρα κε δημόσιε υπάλληλε.

Οι δημοσιες υπηρεσιες (παγκοσμιως)κατηγορουνται οτι δεν λειτουργουν με ορους μιας επιχειρησης δηλ. αποτελεσματικα, με ισοσκελισμενους προυπολογισμους κ.λ.π. Προφανως και το δημοσιο δεν πρεπει να λειτουργει με τετοια κριτηρια διοτι σκοπος του ειναι να παρεχει δημοσια αγαθα δωρεαν, εστω και με ζημια. Αυτο δεν σημαινει ομως οτι πρεπει να γινεται και ξεφραγο αμπελι, οπως εδω.

Επισης κατηγορειται για διαφθορα. Ναι. ισχυει. Αλλα αμα δεις και την εκθεση της διαφανειας ελλας ή κατι παρομοιο, η διαφθορα ειναι εξ ισου μεγαλη και στον ιδιωτικο τομεα, (για Ελλαδα).

Κατηγορειται για γραφειοκρατια. Αναποφευκτο ως ενα βαθμο. Αλλα και οι ιδιωτικες μεγαλες επιχειρησεις ειναι εξ ισου γραφειοκρατικες.

Η ανευθυνοτητα δε, δεν ειναι μονο προνομιο του δημοσιου. Ειναι το χαρακτηριστικο του ιδιωτικου τομεα πρωτιστως. Φαινεται απο το πως διοικουνται οι μεγαλες επιχειρησεις. Ειδικα τωρα. Τα αφησαν ολα ρημαδιο, πηραν τα χρεωστουμενα και πήγαν σε αλλες.

Δες και μια επιγραμματικη παρουσιαση απο το παν. πελοποννησου της παραγωγιγ. του ελλ. δημοσιου
http://econ.uop.gr/~liargova/public_html/ergasies%20pms/1/1%20ap.ppt#1

cynical είπε...

κε Μουρίδη καλημερα σας,

Τωρα θα το καταλαβουν οτι δεν ειναι βροχη, αλλα το ..δηλητηριο της κόμπρας.

cynical είπε...

καλημερα @Tyler,

πολυ καλο, πάει γάντι!

προσφατο παραδειγμα ενα αρθρο στο Newsweek για τα νεα financial linguistics. Συμφωνα με το νεο σχεδιο Ομπάμα που θελει να πουλησει σε ιδιωτες τα τοξικα ομολογα, δεν ονομαζονται πλεον toxic assets αλλα legacy securities.
http://www.newsweek.com/id/191397

cynical είπε...

καλημερα Κούκε,

έχω μεγαλη περιεργεια να δω, πώς θα μετεξελιχθει τώρα η γλωσσα, ποιες θα ειναι οι νεες λεξεις κλειδια με τη μαγική ισχυ.

cynical είπε...

καλημερα @airgood,
στο νεοφιλελευθερισμο η οικονομια εφαγε και την πολιτικη και την κοινωνια. Τι να σου πω. τα ορια δυσδιάκριτα

cynical είπε...

καλημερα Σοφια.

Η καλοσυνη, η αξιοσυνη και η ποιότητα καθενος αξιολογειται μονο από το τι λεφτα βγαζει. Δεν λεω, καλοι και αγιοι οι επιχειρηματιες, αλλα μια κοινωνια δεν πρεπει να απαξιωνει και το υπολοιπο κεφαλαιο που εχει.

Η επιχειρηματικοτητα βεβαια ανατιμαται κυρίως σαν απορροια της ανταγωνιστικότητας που σαν αξια πια, αποθεώνεται!

Sissi Soko είπε...

Για σου Cynical, θα ήθελα να πω στον Κούκο ότι ο Ανδριανόπουλος ετοιμάζεται να γράψει ένα βιβλίο "Ο θρίαμβος του παρεμβατικού κράτους", το άκουσα να το λεει ο ίδιος με αρκετή πικρία.

Alexandros είπε...

"Παρεμπιπτόντως, καμιά ως τα τώρα μελέτη δεν μπόρεσε να αποδείξει με οικονομικούς όρους την ανωτερότητα και τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα του ιδιωτικού σε σχέση με τον δημόσιο τομέα."

Έχω σοβαρές αμφιβολίες για αυτό που γράφεις. Είναι ηλίου φαεινότερο το μέγεθος της διαφοράς παραγωγικότητας και απολετεσματικότητας ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Δερν υπάρχει ανάγκη για καμία απόδειξη από την στιγμή που είναι δεδομένο ότι το δημόσιο κινείται με ρυθμούς χελώνας. Κανένας δεν ζήτησε απόδειξη για να πιστεί ότι ο λαγός τρέχει πιο γρήγορα από την χελώνα. Ο τελευταίος που το επιχείρησε (Αίσωπος), απλώς απέδειξε τα παράδοξα της έννοιας του απείρου.

Καλή σου μέρα!

cynical είπε...

Αλεξανδρε καλημερα,

κι ομως ετσι ειναι! Δεν αναφερομαι στο ελληνικο γιατι δεν υπαρχουν πουθενα στοιχεια, αλλα παγκοσμιως, διοτι το δημοσιο απαξιωθηκε πρωτα εκτος και μετα εντος ελλαδας. Και δεν ειχαν ολες τις φορες δικαιο.

Λοιπον προσπαθησα πολυ να βρω δεικτες παραγωγικοτητας του δημοσιου για χωρες του ΟΟΣΑ. Αυτο που καταλαβα, ειναι οτι τετοιοι δεικτες που να μπορουν να ορισθουν με αξιοπιστια δεν υπαρχουν γιατι το δημοσιο δεν δουλευει με προιοντα. Επισης επειδη απλωνεται σε πολλους τομεις οι δεικτες διαφερουν. Ετσι, καποιοι τομεις ειναι πιο παραγωγικοι απο τους ιδιωτικους. Π.χ εκπαιδευση, υγεια, σιδηροδρομοι (βρετανια), υδρευση αλλου, κ.λ.π.

Αν το ψαξεις ανα τομεα και σε διαφορες χωρες, θα δεις οτι δεν ειναι ετσι τα πραγματα. Να δεις οτι αν γινει καμια παρομοια ερευνα στην ελλαδα, μπορει να υπαρξουν και εκπληξεις.

Ενας μυθος για εδω ειναι και ο ογκος του δημοσιου. Με στοιχεια που δημοσιευσα προ καιρου αντιστοιχει στο 23% της εργατ. δυναμης (ολο + στρατος + ΔΕΚΟ).

Νεα στοιχεια που βρηκα απο ΟΟΣΑ, το αυστηρα ελλ. δημοσιο + στρατιωτικους το κατατασσει στην προτελευταια θεση σε ενα συνολο ευρωπαικων χωρων (11%).

καλο Σ/Κ

cynical είπε...

Καλημερα @Rider

και γω δινω πολυ σημασια στο λεξιλογιο σαν φορεα ιδεολογιας. Γιατι οι λεξεις καταναλώνονται πιο πολύ κι από το νερο και δεν παιρνεις πρεφα πώς γλιστρανε στο στομα, και μετα στη σκεψη!

Αν δεν υπάρχουν ξεκαθαρισμενα νοηματα στο κεφαλι, πιστευω οτι οι λεξεις οδηγουν τη σκεψη και οχι το αντιθετο.

Βλεπεις κοσμο να μιλαει με στομφο και αυτοπεποίθηση, εκφεροντας με υπηρηφανεια τη γνωμη ΤΟΥ, νομιζοντας οτι επι πλεον ειναι και ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ, για να διαπιστωσεις οτι παπαγαλιζει μια γλωσσα του συρμου.

Καλα, δεν το πιστευω, οτι δεν τολμουσες να βαλεις τη λεξη νεοφιλελευθερισμος στο χαρτι!!

cynical είπε...

καλημερα @Σησση...κ

για οποιον θελει παραπανω:
http://e-rooster.gr/10/2008/988

Το υποπτευθηκα, επαναλαμβανει το γνωστο ξορκι: το κρατος φταιει για τις οικιστικες φουσκες και τα δανεια.

mouridis είπε...

@cynical

Έτσι! Η βροχή που λέγαμε...

Α ρε Σίγκμουντ, πόσο μπροστά ήσουν όταν έγραφες για denial...

Εντωμεταξύ, μια άλλη μόδα μεταξύ των νεοφιλελευθεριστών, είναι ο διαχωρισμός της ελεύθερης αγοράς από τον νεοφιλελευθερισμό για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα...

π.χ.
http://anamorfosis.net/blog/?p=833

Ο κρεμασμένος από τα μαλλιά του πιάνεται...

btw: Αυτό το "κε Μουριδη" μου φέρνει ανατριχίλες!

MVel είπε...

cynical, για αυτό που λες για τη διαφθορά εδώ στα σχόλια, διάβασε αν θες αυτή την εργασία για το πόσο περιορισμένα προσεγγίζουν οι κοινωνικές επιστήμες και ιδιαίτερα οι οικονομολόγοι τη διαφθορά: http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=1174283

Το μέγεθος του δημοσίου με έχει απασχολήσει σοβαρά και εμένα. Από ότι στοιχεία έχω βρει, δεν έχουμε συγκριτικά μεγάλο δημόσιο τομέα, άρα δεν μπορεί να φταίει αυτό για το χάλι του. Αυτό βέβαια που ακούμε συνέχεια είναι για "1.000.000 τεμπέληδες" κλπ. κλπ. Θα τσεκάρω και το ποστ σου που λες για αυτό, αλλά θυμάμαι πως κάτι υπολογισμούς που είχα κάνει με στοιχεία του ILO μου είχαν δώσει και μένα εκεί γύρω στο 21-23%.

Τέλος, είναι λάθος νομίζω να συγκρίνουμε παραγωγικότητες δημοσίου-ιδιωτικού. Είναι λάθος "δίλημμα". Η υπεράσπιση του δημοσίου δεν έχει να κάνει με παραγωγικότητες. Εκτός αν θες να παίξεις με τους όρους των δεξιο-φιλελεύθερων, οπότε είναι θεμιτό.

MVel είπε...

Βασικά, ποιο είναι το ποστ σου για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων;; Εφόσον σε ανακάλυψα πρόσφατα, δεν έχω διαβάσει τη συντριπτική πλειοψηφία των ποστ σου. Οπότε αν αρχίσω να πηγαίνω προς τα πίσω θα κολλάω σε άλλα ποστς (θα το κάνω βέβαια κι αυτό) αλλά τώρα με ενδιαφέρει το συγκεκριμένο ποστ και πρέπει να το βρω! ;)

cynical είπε...

mvel,

Συγκριτικα στοιχεια για τον δημοσιο τομεα απο τον ILO εχω δωσει εδω:
http://e-cynical.blogspot.com/2009/01/blog-post_20.html

και η ΓΣΕΕ δινει το ιδιο πανω κατω νουμερο.

Στοιχεια του OECD για το 11% του ελληνικου αυστηρου δημοσιου τομεα + military και οτι κατεχουμε μια απο τις τελευταιες θεσεις paneyrvpaika, θα στο στειλω με e-mail γιατι το εχω αποθηκευμενο αλλου .

cynical είπε...

@mvel

για 23% σε συνολο εργαζομενων 4.5 εκατομ., οι υπαλληλοι του ευρυτερου δημοσιου τομεα ειναι οντως 1,000,000.

Δεν εχω σπουδασει οικονομικα, αλλα απ' ότι εχω δει ψαχνοντας, παντου συναντω την ιδια αδυναμια μετρησης της παραγωγικοτητας του δημοσιου τομεα. Εσυ θα το ξερεις καλυτερα.

Mvel, δεν γνωριζω ισπανικα...και δεν μπορω να διαβασω το λινκ!

cynical είπε...

Αγαπητε, Mouridis,

μπαινεις στο βλογ επισημως με επιθετο και να μην σε αποκαλεσω κυριο; θα ηταν Αγενεια εκ μερους μου!

Το εν λογω αρθρο αντιδιαστελλει τις ελευθερες αγορες με τον πολιτικο φιλελευθερισμο. Αλλο το ενα αλλο το αλλο και κανεις δεν κατηγορησε τον Λοκ και τον Μιλλ για να τους υπερασπιζεται. τι σχεση εχουν αυτοι με τον Φριντμαν; Τελος παντων..

MVel είπε...

Thanx!

Ισπανικά;; Τι παίχτηκε; Το λινκ είναι τόσο αγγλικό όσο και τα fish and chips. Ούτε εγώ ξέρω ισπανικά (βέβαια ούε fish and chips τρώω).

Κοίτα εδώ: http://www.geoffrey-hodgson.info/p25.htm
το άρθρο νο.104 (και σε pdf)

Ναι 1.000.000 περίπου είναι, αυτό που λέω όπως και συ είναι πως δεν είναι πολλοί συγκριτικά με άλλες χώρες ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης.

Ε ναι, τι να μετρήσουμε; Αν το δημόσιο παρήγαγε μήλα θα μπορούσαμε να τα μετρήσουμε, να διαιρέσουμε με εργαζόμενους και να βρούμε παραγωγικότητα. Αλλά δεν παράγει μήλα. Στις υπηρεσίες είναι λίγο δύσκολο να μετρήσεις το output.

MVel είπε...

Και συμπλήρωμα γιατί το άφησα ανολοκλήρωτο: οπότε, όταν δεν μπορείς να μετρήσεις ποσότητες, μετράς συνολικές αξίες, δηλ. πολλαπλασιάζεις πωλήσεις με τιμές. Έλα όμως που ο ιδιώτης πουλάει σε κάποια τιμή ενώ το δημόσιο όχι. Οπότε, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, όπως λες κι εσύ, γιατί δεν υπάρχει αγορά.

cynical είπε...

mvel

οκ ειναι τωρα σωστα.
Παρατηρησα ομως οτι ο τυπος εχει περιεργη καριερα. Αφηνει τη θεση reader στο Cambridge για να παει εστω και καθ. στο Hertfordshire?
Επισης honorary PhD απο Ρωσια;

τελος παντων. Γουστα ειναι αυτα.

cynical είπε...

mvel,
δεν καθισα να δω πώς υπολογιζουν την παραγωγικοτητα στο δημοσιο. με τι παραδοχες ή προσεγγισεις. Ο,τι αρπαξε το ματι μου στα λοξα. και συμπερανα οτι δεν δεν υπαρχει μοναδικος, αξιοπιστος και συμφωνημενος τροπος. Ριξε και συ μια ματια. θα καταλαβεις καλυτερα. Σε ενα σουηδικο ρεπορτ ανεφεραν οτι την μετρουσαν υπολογιζοντας μονο τα κοστη του δημοσιου τομεα και οχι το output ή καπως ετσι. παντως θα εχουν βρει τροπους να την αντιστοιχησουν με κατι απτο. Who knows? Πιστευω ομως οτι Θα εχουν γραφει αρκετα papers επι τουτου.

MVel είπε...

Μπορεί να είναι περίεργα σκεφτόμενο τυπάκι, "Hertfordshire και Ρωσία και τα μυαλά στα κάγκελα" κι έτσι. Γούστα, όπως λες.

HearNothing είπε...

καλησπέρα, αν και με πονοκέφαλο να πω προσθέσω κάτι γιατι αλλιώς θα σκάσω :)
τα δεινά προστέθηκαν σαν ενδογενές χαρακτηριστικά μιας μη ελέυθερης αγοράς και όλες οι αρετές συνδέθηκαν κυρίως με ΜΕΓΑΛΕΣ ελεύθερες αγορές, έχει διαφορά αυτό και είναι μονόδρομος προς την καταστροφή για χώρες (εν μέρει και Ελλάδα) όποου θεσμικά δεν είχαν το κατάλληλο υπόβαθρο αλλά και κυρίως ο κόσμος (καταναλωτές) δεν μπορεί να ταυτιστεί με τις καινούριες συνθήκες..Αποτέλεσμα, οι απόψεις τύπου: το μεγάλο πρόβλημα υπαναπτυκτων και αναπτυσσόμενων χωρών είναι πρόβλημα χαμηλής ζήτησης !! μια και είδα και τα σχόλια σχετικά με διαφθορά, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα και κύριος παράγοντας προς τις ελέυθερες αγορές που συντηρεί στερεώτυπα σχετικά με το κρατος..το θέμα είναι ότι τώρα που το αόρατο χέρι είναι όντως αόρατο, τι άλλο θα ακουσουμε...τους e-rooster δεν τους πιάνω στο στόμα μου σημερα, ο πονοκέφαλος θα εξελιχθεί σε εγκεφαλικό κάταγμα...

MVel είπε...

@HearNothing:

Depon-άκι αναβράζον και μακριά από υπολογιστή και "περίεργα" blog-sites!

de profundis είπε...

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα (ζωές) τσακίζει.

Δ. Δρακονάριος είπε...

Η ΑΠΟΣΥΡΜΕΝΗ ΛΕΞΗ


Ο "Τρίτος Δρόμος" αγαπητή Cynical, εκτός από "υβριδική μορφή", ήταν κυρίως η ιδεολογικοποίηση της πλήρους χρεωκοπίας της πάλαι ποτέ ένδοξης Σοσιαλδημοκρατίας. Τώρα που οι νεο-"φιλελεύθεροι" έχουν γίνει σκέτοι "φιλελεύθεροι" και οι "σοσιαλδημοκράτες",
"σοσιαλιστές", χρήσιμο είναι να το θυμόμαστε.

Και μία παρατήρηση: Από το κείμενό σου απουσιάζει (αν και γράφεται) μία λέξη. Βοηθάω: Συμπεριλαμβάνεται στο απόσπασμα περί αποσυρμένων λέξεων: "(...)ενώ την ίδια στιγμή ενοχλητικές λέξεις όπως καπιταλισμός, τάξη, ανισότητα, εκμετάλλευση, και κυριαρχία άρχισαν να αποσύρονται διακριτικά(...)".

Νομίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία άλυτη εξίσωση:

Anti(neoliberal)= Pro(X). Άντε να δω πότε θα καταπιαστείς μ' αυτό το Χ!...


Χαιρετώ.

Νοσφεράτος είπε...

Τι να σου πω Καλή μου φιλη..
Κανεις πραγματικά καλή δουλεια ..

Οταν πριν κανα δυο χρόνια δοκιμασα να πω την αποψη μου για τους Μυθους του νεοφιλελευθερισμου
αντιμετωπισθηκα σαν ...Βρυκολακας..
Σημερα τα πραγματα ειναι καλύτερα (απο αυτήν τηναποψη ) ..Βοηθησε βεβαια και η κριση ..(δυστυχώς επρπε ο κόμπος να φτασει στο χτενι για να αντιληφθουμε ολοι το νεοφιλελευθερο Δουλεμα

Και κατι ακομα ..Εχω βαρεθει να βλεπω Φοροφυγάδες Νεοφιλελευθερα λαμόγια, Χυδαιους εκμεταλευτες εργαζομενων , τυπους που κινουνται στην γκριζα Ζωνη μεταξύ παρανομμιας και νομιμοτητας , Ημιμορφωμένους αετονυχηδες , γλυφτες κομματων , Ψωνισμενους-ες να εκτονώνονται και να αυταπατωνται για την- υποτιθεται- αυταπόδεικτη ανωτεροτητα τους ως ''Επιχειρηματιες (θα λεγα τωρα καμμια κουβεντα )


Βριζοντας μεχρι αηδιας τους Δημοσιους Υπαλληλους

Ιδως οταν κανουν την δουλεια τους και κανουν π.χ ελεγχο στην ''επιχειρηση '' τους η τους ζητουν να κολλάν ενσημα κλπ κλπ

cynical είπε...

HearNothing,
καλημερα
μακαρι να σου περασε γρηγορα ο πονοκεφαλος. Θα τους δειρω τους νεοφιλελευθερους που σε ταλαιπωρουν.

Στις μεγαλες ελευθερες αγορες κυριαρχουν οι μεγαλες και ..πολυ ελευθερες , εως ανεξελεγκτες εταιριες. Οι μικρες πηγαν κατα διαολου ή εξαγοραστηκαν. Οσο για την τονωση της ζητησης, ειδαμε που κατεληξαν με τις πιστωσεις και ταδανεια.

cynical είπε...

kalhmera de Profundis
Ηταν τοσο το σφυροκοπημα που οι λεξεις αυτονομηθηκαν και αφτιαξαν το δικο τους συμπαν υποκαθιστωντας την πραγματικοτητα

cynical είπε...

Καλημερα Δ. Δρακοναριε,

σχετικα με τον αγνωστο Χ, παραμενει αγνωστος. Εφτιαξα κι εγω ενα ταπεινο μοντελο κληρωτης δημοκρατιας αλλα εσυ το απαξιωσες!

Περιμενε, μεχρι το επομενο.

cynical είπε...

Καλημερα καλε μου φιλε και συμπαραστατη Νοσφερατε!

Η ιδια η Αριστερα αργησε να καταλαβει τι παιζοταν καμιά δεκαετία. Και γω πολυ παραπανω. Ειχε φορτωθει και τη διαλυση του ανατολικου μπλοκ και ζουσε μεσα στις ενοχες της. Οντως η προπαγανδα ήταν ολοκληρωτικη, γιατι υπήρχε κενος ιδεολογικος χωρος. Και ηταν τοσο σκαια γιατι οι επιθεσεις ηταν σε προσωπικο επιπεδο και αγγιζαν την ιδια την υποσταση του ανθρωπου που διαφωνουσε με αυτους. Τους εβγαζαν αχρηστους, τεμπέληδες, τιποτενιους, κοιταζαν να τους εκμηδενισουν, με κυνισμο και απανθρωπια και εκμεταλλευομενοι υψιπετεις ιδεες οπως ελευθερια, αξιοκρατια.
Αντε απο δω!!

Κ.Κ.Μοίρης είπε...

συγγνώμη αλλά είναι θέμα αυτό για να το διαβάζουμε όλο το σαββατοκύριακο ;
αυτό που εφαρμόζετε δεν είναι εκπαιδευτικό σύστημα, το Glen Mills αυτοπροσώπως είναι

Left Liberal Synthesis είπε...

Cynical
Είναι πολύ ενδιαφέρον να δει κανένας πως έννοιες όπως "Ελευθερία, Ατομικότητα, Αυτάρκεια, Δυναμισμός, Νεότητα" έχουν χρησιμοποιηθεί από συντηρητικές,καθεστωτικές δυνάμεις (ο όρος νεοφιλελευθερος που είναι ακατανόητος) που αδυνατουν να ανατρέψουν την σημερινή βαναυσότητα.
Επειδή η διαχείριση των εννοιών δεν είναι μόνο ζητημα διαφημησης αλλα και έμπειρίας,θα άξιζε τον κόπο να δει κανείς το γιατί.
Μήπως η Αριστερά ταύτησε την αλληλεγγύη,την ισότητα την κοινωνική διαχείριση με το κράτος??
Μήπως η αριστερά διαχειρίζεται την έννοια της αγοράς (στην θεμελιακή δομη της ως χωρου εθελοντικών συναλλαγων) φοβικά
Μήπως αντί να αναδιατυπωθουν να εμπλουτιστισθουν δυναμικά οι έννοιες του ατομικού οφέλους (όχι του ιδιοτελους εγκλεισμού) της ανθρωπινης δυναμικότητας (οχι της αδηφαγίας) έχουν εγκαταληφθεί στην "μοιρα" τους??
Μήπως κριτικές και εργατικές πέννες όπως της Cynical,τελικά νοσταλγουν μια ιδεολογική επιστροφή σε ένα χαμένο παράδεισο αντι να επινοηθεί ο πραγματικός στις σημερινές συνθήκες??
Το κακό είναι ότι η συντήρηση των αδικιών,των ανισοτήτων μπορεί να διατηρηθεί με πολλους τρόπους,και όχι αναγκαία μέσω του λιγώτερου κράτους (σε όλο τον αναπτυγμενο κόσμο αυτό έχει πάνω από το 50 % της οικονομίας).Οι ΗΠΑ κρατικοποιουν (ουσιαστικά ) μεγάλες εταιρείες ,οι δημόσιες δαπάνες διογκώνονται,παγκοσμίως ,η οικολογία έγινε mainstream
Μήπως τελικά η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη από το δημοψήφισμα ναι - όχι στον ακατανόητο και κατ'απονομή όρο του "νεοφιλελευθερισμού"??

ange-ta είπε...

στον σημερινό κόσμο οι έννοιες έχουν γίνει αντικείμενα εκμετάλευσης απο κάθε είδους πουλημένων κονδυλοφόρων.
Ο άνθρωπος αγαπάει την ελευθερία. Επομένως τρώει καθημερινα στη μούρη, τη λέξη ελευθερία, δηλαδή ατομική ελευθερία που μόνο οι θεόκουτοι δεν καταλαβαίνουν τίνος η ελευθερία υπονοείται και προστατευεται.
Πόσο ελεύθεροι ένοιωθαν σήμερα οι γάλλοι που χρειάστηκαν πάσσο για να πάνε απο το Β. Στρασβούργο στο Νότιο;;
Αυτο δεν συνέβαινε και στην πρωην Σοβιετία που η λαμπρη δύση έφτυνε το κόρφο της; (μακρυα απο μένα η αγία σοβιετία)!
Πόση αυτάρκεια έχουμε, όταν εισάγουμε σκόρδο απο την Κίνα;
Πόσο δυναμισμό έχουμε, όταν αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε "ελαστικά" και να γυρίζουμε στο σπίτι με άδειο το πορτοφόλι μας, παρότι χαραμίσαμε τόσες ώρες δουλεύοντας σε σκοτεινά δωμάτια;;
Οσο για την Νεότητα, αστα καλίτερα αριστερε φιλελεύθερε, γιατι εσύ είσαι σίγουρα γέρος στη ψυχη και στο σώμα, απο αυτές τις αερολογίες που γράφεις.

@ σινικαλ, συγνώμη για την παρέμαβαση.

Αλλά να μπνίγομαι!

Manos Kal. είπε...

Cynical, MVel

Σχετικά με τη συζήτηση σας για την παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα που κάνατε έγραψα ένα ποστ στο οποίο περιγράφω κάποιες βασικές στρατηγικές για την Ευρωπαική Διοικητική Σύγκλιση η οποία εφαρμόζεται μέσω του Κοινού Πλαισίου Αξιολόγησης (ΚΠΑ)και κάποιων άλλων στρατηγικών.

Τι κάνει το Δημόσιο για να βελτιωθεί.

Σε επόμενα πόστς θα αναφερθώ και σε άλλες στρατηγικές αλλά και ειδικότερα με παραδείγματα αποτελεσμάτων.

Στέργιος είπε...

Έθεσες πολλά θέματα μαζί… Διέθεσα χρόνο για να σχολιάσω ένα νεοφιλελεύθερο γράμμα «Προς τους σοσιαλιστές όλων των πολιτικών χώρων» του e-roosters και ο χρόνος είναι πάντα λίγος να προλάβω.

Πάντως τα περισσότερα για τον νεοφιλελευθερισμό τα έχουμε σχολιάσει αρκούντως σε άλλες ευκαιρίες. Ομοίως και κάποια σχόλια με εκφράζουν και δεν επαναλαμβάνω.

Το μόνο που θέλω να καταθέσω είναι κάτι πραγματικό. Το 1979 είχα ήδη στα χέρια μου κάποιες μελέτες και κατευθυντήριες γραμμές από διεθνή καπιταλιστικά κέντρα που ασχολούνταν με το πρόβλημα των όρων και έθεταν σημαντικούς στόχους αλλαγών με χρήση τεράστιων μέσων προπαγάνδας.

Απίστευτες αλλαγές που τώρα είναι πραγματικότητα. Ο κίνδυνος ήταν άμεσος. Συμμετέχοντας σε κάποιες συσκέψεις βάρεσαν κάποιοι συναγερμοί στη Αριστερά αλλά ήταν φανερό ότι θα χάναμε.

Τότε λοιπόν εμφανίστηκαν αναβαπτισμένοι σαν σε χρυσή κολυμπήθρα, όροι όπως επιχειρηματικότητα, ατομική πρωτοβουλία, κέρδος, ελεύθερη αγορά, κατάργηση του κρατισμού, ελεύθερος ανταγωνισμός, ελεύθερη ιδιωτική ασφάλιση, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, επιχείρηση και όχι μονοπώλιο κλπ, κλπ για να φτάσουμε στη απαίτηση ατομικής επιχειρηματικής ελευθερίας των πάντων (νεοφιλελευθερισμός).

Τις «ιδέες» αυτές ανέλαβαν αρχικά να προωθήσουν το γνωστό τότε «Εθνικό Συμβούλιο Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας» που έκανε και διαδηλώσεις κατσαρόλας, η EMSU των μικρομεσαίων και κάποια ξένα επιμελητήρια με διακριτική στήριξη από τον ΣΕΒ και άλλες επίσημες οργανώσεις μεγαλοεπιχειρηματιών.

Σε χρόνο ρεκόρ όμως είδαμε να αναπτύσσεται με κέντρο τις Βρυξέλλες, όπου γίνονταν και ειδικά σεμινάρια, μια ολόκληρη στρατηγική νέων όρων από την τότε ΕΟΚ μέσω των προγραμμάτων της. Όποιος ήθελε πρόγραμμα έπρεπε να μιλά με τους νέους όρους της ΕΟΚ! Ακόμη και τους ανάπηρους μετονόμασαν σε «άτομα με ειδικές ανάγκες» και πρόσφατα με «άτομα με ειδικές ικανότητες»!!! Πλήρη διαστροφή δηλαδή!

Ταυτόχρονα όλοι οι διεθνείς και εθνικοί καπιταλιστικοί οργανισμοί άρχισαν να μιλούν με την ίδια νεοφιλελεύθερη γλώσσα! Η γλώσσα πέρασε και στις κρατικές υπηρεσίες και οι δημόσιοι υπάλληλοι σε μεγάλο βαθμό κρίνονταν για τον «εκσυγχρονισμό» τους από τη χρήση των νέων ορολογιών. Κάποιοι μάλιστα έκαναν και κατάχρηση όρων για να δείξουν καλή διαγωγή και να μπαίνουν σε επιτροπές και προγράμματα χωρίς να αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο των όρων αλλά και τι τους ενδιέφερε; Το κοινοτικό χρήμα να έπεφτε…

Τότε δεν είχα αντιληφθεί πλήρως το μέγεθος των ανατροπών που θα γινόταν στο λεξιλόγιο και στη διαμόρφωση της συνείδησης του κόσμου. Κατ επέκταση και στις πολιτικές. Νόμιζα ότι ο συσχετισμός δυνάμεων δεν το επέτρεπε. Γελάστηκα φυσικά. Μόνο στον τομέα των εργασιακών σχέσεων είχα πλήρη γνώση κινδύνων και των αλλαγών που είδαμε μετά 10-15 χρόνια.

Νομίζω ότι όσοι αφελείς πιστεύουν ότι οι αλλαγές στο λεξιλόγιο ήρθαν ως φυσική εξέλιξη της ανάπτυξης του κόσμου πρέπει να αλλάξουν άποψη. Επρόκειτο για μια πλήρως οργανωμένη επιχείρηση με τεράστια μέσα στη διάθεσή της. Γι αυτό το λόγο είμαι πυρ και μανία όταν μου κάνουν μάθημα επιχειρηματικότητας διάφοροι ιδεολόγοι της ατομικής επιχειρηματικότητας λες και δεν έχω επιχείρηση και δεν ξέρω τι διάολο προβλήματα έχω να αντιμετωπίσω στον ανθρωποκτόνο ανταγωνισμό που μου τον παρουσιάζουν ως ευγενή άμιλλα!!!

Αυτά…

Ανώνυμος είπε...

Οι λέξεις διαμορφώνουν την συνείδηση ή η συνείδηση τις λέξεις;
Ο καθείς διαλέγει
με ιδίαν ευθύνη.

grsail είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
grsail είπε...

Αντί να εργάζεστε νύχτα μέρα για να σωθεί η οικονομία (το ζήτησε και ο Πρωθυπουργός) εσείς κουβεντιάζετε για ...ελευθερισμό και φιλέ. (... θού ... ήμαρτον κύριε)

Μήπως είστε κομμουνισταί ρε;

Να ξέρετε ότι η Ευρώπη ολόκληρη -που δεν συμπαθεί τους κομμουνιστάς- σας παρατηρεί: προσέξτε καλά !

Greek Rider είπε...

@airgood, Στον Βόρειο Πόλο οι Εσκιμώοι έχουν πολλές λέξεις για το χιόνι όπως και στις βόρειες χώρες.

Η πραγματικότητα καθορίζει τη γλώσσα.

Και η πραγματικότητα στην οικονομία είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος λίγο ή πολύ ταξική. Ο καθένας ζει σε έναν κόσμο που τα χαρακτηριστικά του πρέπει να διαμορφώνουν και το λεξιλόγιό του.

Το να υιοθετεί όμως ένας φτωχός το λεξιλόγιο των πλουσίων είναι κάτι παραπάνω από προπαγάνδα, είναι βλακεία.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ greek rider, αν η πραγματικότητα είχε σύνορα θα χρειαζόταν διαβατήρια για να πάει κανείς απο τη μια χώρα τους στην άλλη.
Συντεχνίες πλούσιες και φτωχές υπάρχουν και ομιλούν τα Κορακίστικα Βαβυλωνιακά(βλ.σχόλιο παραπάνω)
Ωστόσο η συνείδηση αναφέρεται στη πραγματικότητα άλλως είναι η φάρσα της, ομοίως και η ξύλινη γλώσσα.
Επίσης ένα ερώτημα, ο βιομήχανος Ενγκελς, ο Βιτγκενστάϊν, ο Εμπειρίκος, ο Κ. Μοσκώφ κ.ά.πολλοί,
τι λέξεις διάλεξαν;

με την άδεια σου cynical

Νοσφεράτος είπε...

Ισως θα περπει να ετοιμαστει ενα αλλο Ποστ για την κακοποιηση του νοηματος μιας αλλης λεξης -ορου απο τους Νελιμπερντάλιους (εκτος του Φιλελευθερισμου)
Της Δημοκρατιας
εμεις μιας παλιοτερης γενιας ειχαμε μαθει να συνδεουμε τηνν εννοια της Δημοκρατιας (συμφωνα και με την παραδοση Δυο αιωνων περιπου - απο τον Διαφωτισμό )
με την Ισοτητα (και την ελευθερια )
Οπου βεβαια η ελευθερια ηταν συνυφασμένη με μια αρχή ή εστω Υπόσχεση κοινωνικής Ισοτητας ή προσπαθειας γι αυτήν
Εφτασαν δυο δεκαετιες ξετσιπωτης νεοφιλελευθερης προπαγάνδας για να ξεχαστει η συνυφανησ της Δημοκρατιας με την κοινωνική ισοτητα ...
Και να ταυτιστει με την Οικονομική ασυδοσια '' ελευθερια''
Με πολύ επικινδυνη συνεπεια για την νεα γενια η λέξη και το Νοημα της Δημοκρατιας να ταυτιζεται με την Ξεδιαντροπα Κυνική Μετα Δημοκρατια της Ντροπής και διαφθοράς που βιωνουμε σημερα ..

Ανώνυμος είπε...

''Ακόμη και τους ανάπηρους μετονόμασαν σε «άτομα με ειδικές ανάγκες» και πρόσφατα με «άτομα με ειδικές ικανότητες»!!! Πλήρη διαστροφή δηλαδή! ''
Στεργιο καπου συμφωνώ αλλά και καπου διαφωνώ μαζί σου
..Οταν γυρω στα 90 παρουσιαστηκε το ιδεολογικό κενό δεν νομίζω οτι καλύφθηκε αμεσως με καποιο νεοφιλελευθερο σχεδιο..
Εκείνο που χαρακτηριζει την αναδυση μιας κυριαρχης ιδεολογιας δεν ειναι η Εξ αρχής προσχεδιασμένη παραγωγή της Αλλάη συναρθρωση παλιοτερων διασπαρτων ετεροκλητων υλικών ...
Τι θελω να πώ; Η ''πολυπολιτισμικότητα'' και το πολιτικαλυ κορεκτ λεξιλογιο ηταν το προιον Κοινωνικών κινηματων της (Νεας) αριστεράς .. Φεμινιστριες , ομοφυλοφυλοι '' αναπηροι'' κ.α ανελαβαν να αναδειξουν ξεχασμένες διαστασεις του ζητηματος της σιοτητας
αυτό εφτασε και στο λεξιλογιο ..

Και - κατ' εμέ - φυσικά ειναι καλύτερος ο ορος ''Αφροαμερικάνος '' απο τους υποτιμητικους εως προσβλητικους (νεγρος αράπης κλπ )

ή το ατομα με ειδικές αναγκες '' απο το ''αναπηρος '' ή κουτσος κλπ
γιατί περαν των αλλων θετει και το ζητημα της ισοτητας στην μεταχειριση των κοινωνικων μειονοτητων απο την πολιτεια και την κοινωνια : το ζητημα το κοινωνικου ρατσιμου


και φυσικά εδώ ισοτητα (στην μεταχειριση και συμπεριφορα πολιτειας και κοινωνιας ως προς τις κοινωνικές μειονοτητες)
σημαινει στην πραξη ανισοτητα


Υπέρ των ανισων δηλαδή ΚΑΙ ενισχυση
των ευπαθών κοιν ομάδων και προσπαθεια μειωσης των κοινωνικών Προκαταλήψεων εναντιον αυτών των ομάδων

Και σ'αυτό το επιπεδο ευτχως που υπήρχε και η Ε. Ε.

Γιατί αν περιμεναμε απο το ελληνικό κρατος ακόμα οι ''αναπηροι '' θα ριχνονταν στον καθημερινό Καιαδα(οπως ριχνονται και τωρα βεβαια παρά την για τους ''τυπους Ευρωπαική νομοθεσια .. αλλά χωρις
αυτήν τα πραγματα θα ηταν πολύ χειροτερα )

Ξαναγυρνώ ομως στο θεμα .. Ελεγα οτι στην αρχη υπήρχε ενα ιδεολογικό κενό ..

Αναδυθηκαν λοιπόν διαφοροι καταπιεσμενοι ''λόγοι'' και καλώς αναδυθηκαν

π.χ Σε επιπεδο πολιτικό οι ξεχασμένοι Τροτσκιστες ''
σε επιπεδό κοινωνικών κινηματων
ο φεμινιστικός λόγος ,ο των ομοφυλοφυλων κλπ


το προβλημα ειναι οτι η -με την ευρεια εννοια Αριστερα -δεν μπορεσε να συναρθρωσει τους επιμερους αυτους λόγους με το γενικό της αιτημα : Την Ισοτητα
Κιετσι Γρηγορα γλιστρησαν αλλά και αξιοποιησθηκαν -συναρθρωθηκαν απο τον ολο και πιο κυριαρχο νεοφιλελευθερο λόγο ..
Αποστειρωμένοι βεβαι απο το κοινωνικό τους Νομημα ''σαν καφες ντεκαφεινέ , η γιαουρτι χωρίς λιπάρα '' μετατοπίσθηκαν σε παραφερνάλια του νεοφιλελευθερισμου ...


Αν - οπως ευχομαι και ελπίζω - το ιδεολογικό τσιμεντο του νεοφιλελευθεριθσμου διαλυθει και πάλι αυτοι οι Επιμερους κοινωνικοι λόγοι θα παραμεινουν μετεωροι ..

Και η (με την ευρεια εννοια Αριστερά θα εχει να επιλέξει ..Η να προσπαθησει να συναρμολογησει τους λογους αυτους στο Νεο δικό της λεξιλογιο και ιδεολογια
΄η να γλιστρησει σε Αμυντικές συμπεριφορες και λεξιλόγια πετάγοντας και τα μωρά μαζί με το νερό της σκαφης .. '


Νοσφερατος

Δ. Δρακονάριος είπε...

ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΝΕ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ


Τώρα που έχουν σφίξει τα "γάλατα", οι πιό "πονηροί" εκ των θιασωτών της μεγαλύτερης δυνατής ασυδοσίας της καπιταλιστικής αγοράς, αλλά και οι πιό ευλύγιστοι εκ των προσκυνητών του "Φιλελεύθερου" Ιερατείου (Hayek, Friedman και λοιποί), χύνουν μαύρα και πικρά δάκρυα:

"Δεν με λένε νεοφιλελεύθερο και κυρ-νεοφιλελεύθερο και αφέντη τσουτσουλομύτη. Μόνο φιλελεύθερο με λένε. Μόνο φιλελεύθερο...". Οι καημένοι...

Θυμίζουν τον Βασιλέα Δημήτριο, ο οποίος "ώσπερ ου βασιλεύς, αλλ' υποκριτής, μεταμφιέννυται χλαμύδα φαιάν αντί της τραγικής εκείνης, και διαλαθών υπεχώρησεν.".

Ο Μεγάλος Καβάφης δεν χαρίστηκε στον Δημήτριο και έγραψε -θυμίζω- το ακόλουθο θανατηφόρο ποίημα:


Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην
είχε ψυχή) καθόλου -έτσι είπαν-
δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε
κ' έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ' απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώνει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται.


Αυτά έγραψε ο Καβάφης για έναν Βασιλέα. Για του φίλους μας του "φιλελεύθερους" ποιός θα γράψει; Φυσικά, όχι ένας ποιητής τέτοιου διαμετρήματος. Είναι "αντιβασιλικοί" και "δημοκράτες" και επιπλέον μικρότερης αξίας πιά, αφού οι μετοχές τους βρίσκονται στο ναδίρ. Αλλά, κάποιος, έστω και τριτοκλασάτος βρε αδελφέ, δεν θα βρεθεί;...

cynical είπε...

καλημερα σας κε Κ.Κ. Μοιρη,

σε λιγο θα με πειτε και ινστρούχτορα!

cynical είπε...

Καλημερα @LLS,

γενικα είναι πιο ευκολο να περιγραφεις, να αναλυεις και να κρινεις μια πραγματικοτητα, παρά να φαντάζεσαι μια καινουργια. Αυτο ισχυει και για μενα και νομιζω οτι ειναι μια χρησιμη δουλεια, και το πρωτο σημαντικο βημα να ξερεις πού πατας, πριν αποφασισεις να δεις πού θελεις να πας.
Η αναδιαπραγματευση του περιεχομενου των λεξεων που ανεφερες είναι ζητούμενο αλλά δεν μπορει να γινει εξω απο τα πλαισια μιας νέας θεωριας περι κοινωνικου/πολιτικου μετασχηματισμου. Εδω δεν εχω τιποτα (προς το παρον) κατα νου.
Το να καταφευγει κανεις σε ενα δοκιμασμενο παρελθον ειναι το μονο ευκολο. Και αν μου επεφτε καλό στα μετρα μου θα το ειχα κανει. Προς το παρον διερευνω το τι στραβωσε μονο. Το πως θα διορθωθει μού διαφευγει.
Εσυ εισαι καλυτερος ως προς αυτο το κομματι.

cynical είπε...

Καλημερα @ange-ta και καλη βδομαδα.

Ίσως μια διερευνηση της εννοιας της ελευθεριας (το βαρυ πυροβολικο του φιλελευθ. και του νεοφιλελευθ αντιστοιχως) και της εκπτωσής της σε ελευθερια επιλογης ή ό,τι άλλο στις μέρες μας, θα ηταν αρκετα χρησιμο να το καναμε. Οπως και της ισοτητας και της συναρθρωσης της με την ελευθερια.

cynical είπε...

καλημέρα Στεργιο,

σε ολες τις τελευταιες αναρτησεις, προσπάθησα να περιγραψω το προσωπο του νεοφιλελευθερισμου κατω απο το προσωπειο και τις τεχνικες επικρατησης που υιοθετησε.
Θα ηθελα να τονισω μια απο αυτες, που ηταν η προσπαθεια να δυσφημήσει ολοκληρα κομματια της κοινωνιας και να τα στρεψει εναντια σε άλλα, λειτουργωντας σε προσωπικο επιπεδο και πανω σε διαχωριστικες γραμμες καλου-κακου. Δηλ. εριχνε αξιες στη μια μερια και απαξιες στην αλλη.
Θα ηθελα επισης να πω οτι το πολιτικα ορθο λεξιλογιο ηταν περισσοτερο προς την κατευθυνση αμβλυνσης των διαφορων και κοινωνικης ενσωματωσης. Δεν θα το χαρακτηριζα της ιδιας εμβελειας με το αλλο που περιεγραψα και το οποιο προεκυψε απο εντελως ιδιοτελεις σκοπους.

cynical είπε...

@airgood καλημερα,
θα ελεγα ότι αυτος που εχει συνειδηση δινει και νοημα στις λεξεις, αυτος που δεν εχει νοηματοδοτειται απο αυτες.

cynical είπε...

Καλημερα @grsail,

οσον αφορα εμενα, οπως μια παλια μεταφραση παυει να λειτουργει και το ιδιο κειμενο χρειαζεται να ξαναμεταφραστει μετα απο καποιο καιρο, ετσι και γω εργαζομαι νυχθημερον ξαναμεταφραζοντας την πραγματικοτητα οπως την αντιλαμβανομαι.

cynical είπε...

Καλημερα Νοσφερατε,

κατι εγραψα κι εδω για τον μετασχηματισμό του νοήματος της δημοκρατιας. Δυσκολη δουλεια να την αποκαταστησεις γιατι οι πηγες πανε πολυ μακρυα και οι εκδοχες ειναι επισης πολλες.

cynical είπε...

Καλημερα Δ. Δρακοναριε,

ωραια η δια του ποιηματος υπενθυμηση, αλλα ο βασιλευς Δημητριος, αλλαξε ρουχα και απεχωρησε, ενω οι "δικοι μας" παρεμειναν.

Δ. Δρακονάριος είπε...

Αγαπητή Cynical,


Μην ξεχνάς: Παραμένουν ως "φιλελεύθεροι", όχι ως νεο"φιλελεύθεροι". Ή αλλιώς: Τα πράγματα πρέπει να αλλάζουν για να μένουν ίδια... Το θυμίζω απλώς. Δεν νομίζω ότι το αγνοείς.


Χαιρετώ.

Elias είπε...

(Γειά σας, σας παραθέτω σχόλιο που έβαλε σε post στην Σπηλια του Νοσφερατου)
Χρειάζεται αγαπητέ φίλε,για να καταρρίψουμε το μονολιθικό πρόταγμα του νεοφιλελευθερισμού, κατα την ταπεινή μου γνώμη,να μεταπηδήσουμε απο το κοινωνιολογικό/ιστορικό επίπεδο στο ατομικό/ψυχολογικό.Τι εννοώ:να κατανοήσουμε τον μηχανισμό κοινωνικής νεύρωσης και ατομικών εμμονών, που γεννάει ο όψιμος σημειοκαπιταλισμός: χρήμα, ηδονή του κέρδους και του status,εικόνες και θεάματα,που σκεπάζουν τις διανοητικές οδούς τις οποίες ένα υγιές μυαλό μπορεί να ακολουθήσει.
Στην πορεία της ζωής, στην ροή της καθημερινότητας, σταματάς να σκέφτεσαι με όρους ουμανιστικής και σοσιαλιστικής ηθικής,αλλά υιοθετείς την τηλεοπτική και αυτοκινιτιστική ταχύτητα: στους δρόμους, στα γραφεία, στα κινητά και στους καναπέδες μας, νεκρώνουν οι νευρώνες μεταβίβασης της Λογικής και ενεργοποιούνται αυτοί του άγχους και της αλλοτρίωσης.
Η Πολιτική, εξαντλείται για τον καθένα μας, μπροστά στους λογαρισμούς και στην ακρίβεια, μπροστά στο χάσμα του θέλω με το μπορώ...
Στον νεοφιλελευθερισμό της μονεταριστικής λογικής , κυριαρχεί το ζήτημα της διαχείρισης των επιθυμιών, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο ,που αποτελεί κομβικό σημείο ευημερίας και ευτυχίας. Δυστυχώς , ανακαλύπτουμε οτι δεν υπάρχει ο μέσος άνθρωπος, η κοινή γνώμη, ο απλός πολίτης. Αυτοί οι όροι είναι μυθεύματα και δημιουργήματα του συστήματος μικροφυσικής της εξουσίας και του κεφαλαίου( Φουκώ), και ενισχύθηκαν απο την αριθμητική των αγορών που επέβαλλε η σχολή του Σικάγο.
Ετσι, ενω ο καθένας μας προσπαθεί να μιλήσει, να γράψει, να παράγει,ολοι τελικά.... καταναλώνουμε! Αγαθά,υπηρεσίες, πολιτική, χρόνο,έρωτα( ναι, ακόμα και ο έρωτας έγινε αναλώσιμο υλικό νοητικής ηδονής)
Προτείνω λοιπόν αν θέλουμε να δούμε που συναντάται η μαρξιστική διάνοια με την ανθρώπινη υπόσταση της κοινωνικότητας, να διαβάσουμε κάτι πιο... βατό απο το Κεφάλαιο: το έργο του Freud ΄΄Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας΄΄.
Εκεί θα ανακαλύψουμε το πώς ένας μεγαλοαστός της Βιέννης, στην αρχή του αιώνα, ανέλυσε την νεύρωση που γεννά η καλυμμένη πάλη των τάξεων, η κρυμμένη κοινωνική ανισότητα, αυτή που υπάρχει στο ατομικό μας υποσυνείδητο...
Ο αντίποδας των Reagonomics και του Θατσερισμού, δεν ήταν ο τρίτος δρόμος και ο Μπλερισμός,δεν ηταν κάν η επικίνδυνη πολιτική χάρτινου πλούτου του Κλίντον και φθηνού χρήματος του Γκρίνσπαν...Δεν ηταν ουτε η σοσιαλδημοκρατική των Γάλλων ,του Σημίτη, των Ιταλών κεντροαριστερών...Πιστέυω οτι ακόμη και οι Κρουγκμαν, Στιγκλιτζ, Σεν,κ.α αξιόλογοι , δεν μπορούν να νικήσουν την Οικονομία της Επιθυμίας ούτε τα Χρηματοστήρια των Ηδονών Κέρδους! Ο νεοφιλελευθερισμός θα κερδίζει πάντα στα σημεία ,εκτός και αν επικρατήσει μια εναλλακτική αριστερή πολιτική, σχεδόν Λακανική...
''Πρέπει να δεχτούμε ως αντίπαλό μας έναν ορισμένο τρόπο ζωής, τον καταναλωτισμό, την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη στην τεχνολογία και τα δίκτυα ενημέρωσης, την τρομώδη γιγάντωση των τηλεπικοινωνιών, τον φετιχισμό της πληροφορίας, τα προϊόντα μιας χρήσης και τους συμβούλους επιχειρήσεων''( τύπους σαν και εμένα!)και συνεχιζει:
''...να εξαγριώνεσαι με τον παραληρούντα αυτοματισμό των συνδιαλλαγών, το πλαστικό χρήμα και τα κυμαινόμενα κεφάλαια...τον βαθύτερο ιδιοσυγκρασιακό πυρήνα του αμερικάνικου ονείρου, θεμελιωμένου στη σχεδόν θεολογική πίστη του μέσου Αμερικανού ότι τα πάντα προορίζονται να πουληθούν και ότι, σε όφελος του φαίνεσθαι, δηλαδή του υπ' αριθμόν ένα προϊόντος, η ψυχή των πραγμάτων πρέπει να εκμηδενίζεται...''
Ο Ζίζεκ έγραψε κάποτε:
''Αυτό που έχουμε σήμερα δεν είναι τόσο πολύ η ΠΟΛΙΤΙΚΗ της απόλαυσης, όσο, για την ακρίβεια, η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ (η διοίκηση) της απόλαυσης, η οποία με τη στενή έννοια είναι μια μετα-πολιτική πράξη..''

Αυτή την διαχείριση προτείνω, αυτή κρύβεται πίσω απο τους ψυχρούς αριθμούς δημοσιονομικής πολιτικής και των καθημερινών ατομικών υπολογισμών. Εκεί θα παιχθεί το στοίχημα του μέλλοντος:
να μεταφέρουμε στις μάζες την σύγχρονη αξία της αδογμάτιστης μαρξιστικής θεωρίας και την πρακτική και χρήσιμη πλευρά της φρουδικής και λακανικής συμβολής στο άτομο και στην κοινωνία.
Το πόστ που σκέφτεσαι λοιπόν, προτείνω να έχει στο ντιβάνι του αναλυτή τους Φριντμαν και Χαγεκ!

Κωνσταντίνος είπε...

Καλησπέρα. Η αλήθεια είναι ότι ταλαντεύτηκα για λίγο αναφορικά με τον αν θα έπρεπε να παρέμβω, αλλά πρόκειται για ζήτημα αρχής και θα με ανεχθείτε, ελπίζω. Επί της αρχής, λοιπόν:

@mouridis:
Οι στοιχειώδεις διαδικτυακοί τρόποι, φίλε μου, απαιτούν, όταν παραπέμπουμε σε ένα κείμενο, να το καθιστούμε γνωστό στον αναρτήσαντα. Όταν δε η αναφορά μας συνοδεύεται από αρνητικά σχόλια η ανάγκη να του δώσουμε την ευκαιρία να απαντήσει καθίσταται επιτακτική. Ακόμα καλύτερα θα ήταν, βέβαια, αν είχες κάτι ουσιαστικό να πεις για την ανάρτησή μου - κάτι, τέλος πάντων, που θα εξηγούσε γιατί (θα έπρεπε να) με φτύνουν (sic) και γιατί (θα έπρεπε να) νιώθω "πνιγμένος". Σε καθε περίπτωση, πάντως, σε καθησυχάζω: δε νιώθω κανενός είδους υγρασία. Και σου θυμίζω ότι ο σχολιασμός είναι ελεύθερος στην αναμόρφωση - μπορείς να μας δώσεις τα φώτα σου όποτε θέλεις.

Αντιλαμβάνομαι, ασφαλώς, ότι το αίτημά μου για ουσιαστική κριτική θα συνιστούσε απαίτηση δυσβάσταχτη για κάποιον που κατόρθωσε (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να μην αντιληφθεί το νόημα ενός απλούστατου κειμένου, παρά την ύπαρξη όχι ενός, όχι δύο αλλά εκατό (100) επιβοηθητικών σχολίων. Και όχι μόνο αυτό: δεν υποπτεύθηκες καν ότι, για να διαφωνούν με τόσο πάθος και επιμονή τόσοι άνθρωποι, κάποιες ιδεολογικές διαφορές θα έχουν. Ήσουν άτυχος λοιπόν: έπεσες σε κείμενο που δεν σου ταιριάζει. Σε παραπέμπω στο σωστό: http://anamorfosis.net/blog/?p=208

ΥΓ: Ζητώ συγγνώμη από την ιστολόγο για το μικρό excursus, αλλά ήταν επί προσωπικού και, όπως είπα, ζήτημα αρχής.

mouridis είπε...

@Κωνσταντίνος (αριστοκρατική υπόκλιση)

"Οι στοιχειώδεις διαδικτυακοί τρόποι, φίλε μου, απαιτούν, όταν παραπέμπουμε σε ένα κείμενο, να το καθιστούμε γνωστό στον αναρτήσαντα."

Τι λες βρε παλικάρι! Κοίτα τι νέους κανόνες έβγαλε ο Ζαμπούνης και μου διέφυγαν! (μην ανησυχείς... έστειλα mail στον Ζαμπούνη να τον ενημερώσω για την αναφορά που μόλις έκανα)

"Σε καθε περίπτωση, πάντως, σε καθησυχάζω: δε νιώθω κανενός είδους υγρασία."

Δεν με καθησύχασες καθόλου. Και μάλλον πρέπει να ανησυχήσεις και εσύ. Ούτε όταν πίνεις νερό; Μήπως να δεις ένα γιατρό;

Η κατανόηση και η συμφωνία με ένα κείμενο είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα όπως (δεν) καταλαβαίνεις. Το γεγονός ότι γελάω με το κείμενό σου δεν σημαίνει ότι δεν κατάλαβα τι θέλεις να πεις. Απ' την άλλη, το γεγονός ότι δεν μπορείς καν να κατανοήσεις την διαφορά μεταξύ κατανόησης και συμφωνίας πρέπει να σου δώσει ένα hint για τον λόγο που γέλασα με το κείμενό σου.

"Και όχι μόνο αυτό: δεν υποπτεύθηκες καν ότι, για να διαφωνούν με τόσο πάθος και επιμονή τόσοι άνθρωποι, κάποιες ιδεολογικές διαφορές θα έχουν."

Να σου πω, μου πέρασε η υποψία για λίγο από το μυαλό. Ευτυχώς αυτό διήρκεσε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο και η λογική επικράτησε της στατιστικής. Αυτό το λαϊκίστικο επιχείρημα της πλειοψηφίας κράτα το για τις νεοφιλελεύθερες διαλέξεις σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι επίσης πιστεύουν (καθώς έδειξε μάλιστα το πρόσφατο τεστ γνώσεων και δεξιοτήτων) ότι οι αν πάνε στη σελήνη θα χάσουν κιλά.

Αντε... ταλαντεύσου λίγο ακόμα...

@Cynical: Δεν θα ακολουθήσω το παράδειγμα του φίλτατου Κωσταντίνου με τις τυπικές συγγνώμες που αμέσως αφού ζητηθούν αγνοούνται. Άλλωστε το παιχνίδι με ταλαίπωρους που προσπαθούν να πείσουν και να πεισθούν ότι ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί sane ιδεολογία, είναι το αγαπημένο μου. Μπορεί κανείς να με κατηγορήσει; :)

Κωνσταντίνος είπε...

Χαριτωμένο το μάγκικο υφάκι, διασκεδαστική και η εκ του ασφαλώς κενολογία αλλά δε θα πάρω - έχω βγάλει δημοτικό. Σου υπέδειξα το φάουλ σου με σαφήνεια και χωρίς περιστροφές. Δώσε μας, λοιπόν, ένα έστω επιχείρημα για το γελοίον των θέσεών μου ή παράμεινε ένας ακόμα επιθετικός και μισαλλόδοξος διανοούμενος του διαδικτύου που νομίζει ότι δεν τον έχουν πάρει χαμπάρι. Είμαι βέβαιος ότι θα ανταποκριθείς με χαρά σε αυτή την εύκολη για σένα πνευματική πρόκληση. Και για να σε βοηθήσω, θα μπορούσες για αρχή να με διαφωτίσεις στα κάτωθι:
1) Τι είναι αυτός ο 'νεοφιλελευθερισμός'; Τι διαφορά έχει από τους άλλους, τους 'παλιούς'; Μην μου επαναλάβεις την κύρια ανάρτηση - εγώ θέλω τα δικά σου φώτα μια που είσαι αρκετά σοφός για να γελάς με τα κείμενά μου.
2) Εγώ γιατί είμαι 'νεοφιλελεύθερος'; Πώς προκύπτει από τις θέσεις μου;

Δε θέλω κανονιστικού περιεχομένου τοποθετήσεις - να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας. Να μην σε κουράσω κιόλας, μια που δεν μου κόβει αρκετά για να παρακολουθήσω την σκέψη σου. Μόνο τους ορισμούς σου ζητάω ουσιαστικά. Παιχνιδάκι για σένα... Αν μου απαντήσεις επί της ουσίας έχει καλώς. Αν όχι σας εγκαταλείπω με ευχαριστίες για τη φιλοξενία.

mouridis είπε...

@Κωσταντίνος

Δηλαδή ρε ψηλέ (μιας και γουστάρεις το μάγκικο υφάκι) εσύ μας λες ότι ανέκαθεν ήσουν υπέρμαχος του "απλού", "αθώου" φιλελευθερισμού, ενώ μισούσες θανάσιμα τον νεοφιλελευθερισμό που κολλούσε πάνω στις "αγνές" φιλελεύθερες αρχές το παράσιτο της ελεύθερης αγοράς, έτσι;

Και ξάφνου, ένα πρωινό του Νοέμβρη λες "δεν γράφω μια δημοσίευση για να διαλευκάνω το ζήτημα, που πολλοί μπερδεύουν τον φιλελευθερισμό με το άσχετο οικονομικό σύστημα;". Δεν είχε καμία σχέση η χρονική συγκυρία όπου η κρίση ήταν στα ντουζένια της και δεν είχες κανένα σκοπό να "διασώσεις" συνειδησιακά ότι μένει όταν από τον νεοφιλελευθερισμό αφαιρέσεις το οικονομικό σύστημα.

Σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Παρεξήγησα. Τώρα "με πήρανε και χαμπάρι" και δεν μπορώ να το παίζω "επιθετικός και μισαλλόδοξος διανοούμενος του διαδικτύου". Καταστράφηκα.

Μας πέταξες και εκείνο το "έχω βγάλει δημοτικό" και μας έκανες το μοράλ κουρέλι (εμάς που μείναμε στην τετάρτη και συνεπώς δεν θα μπορέσουμε ποτέ να διαβάσουμε για την θεωρία ιδιοκτησίας του Locke, την φιλοσοφία των ελεύθερων αγορών του Mill και την "παρεξηγήσιμη" θετική ελευθερία του Berlin).

Κωνσταντίνος είπε...

Επιχειρήματα δε βλέπω. Να ανακεφαλαιώσω, λοιπόν, σε μία ύστατη προσπάθεια συνεννόησης. Γράφω ένα κείμενο όπου υποστηρίζω μία άποψη: δίνω τους ορισμούς μου και τα επιχειρήματά μου - καλά ή άσχημα, ο αναγνώστης θα το κρίνει. Εσύ μπαίνεις σε τούτο το ιστολόγιο και αναφέρεσαι με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς στο κείμενό μου και σ' εμένα προσωπικά χωρίς να προσφέρεις το παραμικρό επιχείρημα. Παρεμπιπτόντως, δεν μου δίνεις καν την ευκαιρία να απαντήσω - δίνεις μια διεύθυνση και λες τα δικά σου εκ του ασφαλούς. Εγώ το μαθαίνω και α)σε εγκαλώ για την τακτική σου β)σου ζητώ να μας εξηγήσεις γιατί το κείμενό μου είναι για γέλια κι εγώ για φτύσιμο, όπως λες. Και, φυσικά, σου λέω χωρίς περιστροφές τη γνώμη μου για όσους απαξιώνουν με ιδεοληπτικές αοριστολογίες και αγοραίες εκφράσεις τις απόψεις των άλλων. Περιμένω ακόμα ένα επιχείρημα της μορφής 'το κείμενό σου είναι για γέλια γιατί περιέχει λχ λογικά σφάλματα, παρερμηνεία της βιβλιογραφίας' ή ό,τι άλλο νομίζεις. Μία παραπομπή ρε παιδί μου έτσι για δείγμα: 'εκεί που λες το Χ φαίνεται γιατί γελάω με το κείμενό σου - και ο λόγος είναι ο Ψ'. Ή έστω σαφείς απαντήσεις στα δύο ερωτήματα που σου έθεσα μπας και ξεκαθαρίσουμε τα βασικά. Μέχρι στιγμής με κράζεις επειδή είμαι 'νεοφιλελεύθερος', επειδή έγραψα σε μία συγκεκριμένη χρονική συγκυρία - επειδή, εν ολίγοις, η άποψή μου δεν συμφωνεί με τη δική σου. Και απορείς που σε αποκαλώ μισαλλόδοξο; Επιχειρήματα, σοφέ μου άνθρωπε, για να γελάσουμε κι εμείς με τα χάλια μου. Μέχρι στιγμής, γελάς μόνος σου χωρίς να μας εξηγείς το λόγο. Και σίγουρα ξέρεις τι λένε γι' αυτόν που γελά χωρίς λόγο.

ΥΓ: Εγώ τελείωσα - αν δεν επιχειρηματολογήσεις ούτε τώρα αυτό που επιθυμώ να καταδείξω θα έχει καταστεί σαφές.

cynical είπε...

Aγαπητα μου παιδια

@Κωνσταντινε

@mouridis

σα οικοδεσποινα που θα ηθελε το τσαρδι της να μοιαζει περισσοτερο με σαλονι παρα με αλωνι, θα παρακαλουσα οι αντιπαραθεσεις να περιοριζονται στις ιδεες και να μην προσωποποιούνται. Ο λογος ειναι απλος. Ο διαλογος εχει έτσι περισσοτερες πιθανοτητες να κρατησει και ισως καπου να καταληξει.

Σας ευχομαι ειρηνη και καλο πάσχα.

Κωνσταντίνος είπε...

Ευχαριστώ για τις ευχές και την προσφώνηση - είναι ωραίο να σε αποκαλούν παιδί ανεξαρτήτως του τόνου της όλης τοποθέτησης. Αλλά οφείλω να πω ότι όταν πρωτομπήκα στο ιστολόγιό σου δεν μου δόθηκε η εντύπωση ότι μπήκα σε σαλόνι - μάλλον θα έφταιγαν τα "φτυσίματα" και η έλλειψη διαδικτυακών τρόπων. Και, χωρίς να θέλω να εκλειφθεί η πρότασή μου ως υπόδειξη, ίσως είναι ακριβώς ο ρόλος της οικοδέσποινας που επικαλείσαι που προστάζει να μην ενθαρρύνουμε τέτοιες συμπεριφορές, όπως σαφώς έκανες εσύ εν προκειμένω, και να ζητούμε από τους σχολιαστές μας να σέβονται τις απόψεις των άλλων ιστολόγων και να τις αντιμετωπίζουν με επιχειρήματα. Σκληρά, επιθετικά, δυναμικά αλλά επιχειρήματα. Δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά δεν είμαι και υποχρεωμένος να απεμπολήσω το δικαίωμά μου στην άμυνα ενάντια στην κάθε υβριστική κενολογία για να μην σου χαλάσω αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως σαλόνι. Στο δικό μου τον κόσμο, αυτό που έγινε εδώ ήταν από εκείνα τα unfair που διαχωρίζουν τα σαλόνια από τα αλώνια. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, αλλά ταυτόχρονα σε διαβεβαιώ ότι θα φροντίσω οι δικές σου θέσεις να τύχουν απείρως καλύτερης φιλοξενίας στο δικό μου ιστολόγιο, αν ποτέ φτάσουν ως εκεί - είτε προκύψουν, καλή ώρα, μέσω σχολίου τρίτου είτε κάνουν την άμεση δυναμική εμφάνιση που τους πρέπει. Αλλά για να γίνει αυτό το δεύτερο -το ευκταίο φυσικά- χρειάζεται πολύ περισσότερη ανεκτικότητα και πολύ λιγότερη γκετοποίηση. Να 'στε όλοι καλά.

cynical είπε...

Γεια σου Κωνσταντινε,

θα ελεγα να μεναμε κυριως στην ουσια του βλογ, το οποιο ουτε εμπλεκεται ουτε ενθαρρυνει φραστικες επιθεσεις και πιστευω οτι ουτε εσυ το κανεις στο δικο σου. Οποτε συμβαινουν,ειτε προς το ατομο μου ειτε προς αλλους σχολιαστες που δεν γινεται συχνα, τεινω να τις αγνοω. Στην συγκεκριμενη περιπτωση εκανα μια ηπια παρεμβαση για εκτονωση της καταστασης. Οποτε ας μη το κανουμε θεμα.

Napo είπε...

αν και ο οικονομικος φιλελευθερισμος (η νεοφιλελευθερισμος στην αμερικη) εχει ιστορια απο την εποχη της αρχαιας αθηνας

αν και η θεωρεια του διατυπωθηκε για πρωτη φορα εμπεριστατωμενα απο το 1600 και τον ανταμ σμιθ

μεχρι σημερα δεν εχει υπαρξει ακομα καποιος που να προτεινει μια ρεαλλιστικη εναλλακτικη

ετσι δυστηχως για ολους τους ψευτοαριστερους παραμενει ακομα η μονη λυση για αναπτυξη και προοδο της ανθρωποτητας

η σπουδη και αναλυση των θεωριων του μεχρι σημερα δεν εχει δωσει ουτε 1 επιχειρημα που να καταργει τους φυσικους νομους της αγορας και φυσκα ουδεποτε υπηρξε εξαιρεση στην ιστορια

ολες οι προσπαθειες εναντια του ειδαν φτωχεια ανελευθερια παρακμη και καταστροφη