Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Η Πολιτική του Μίσους

Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι ταλαίπωροι γονείς για να τρομάζουν τα άτακτα βλαστάρια τους και να τα αναγκάζουν να πειθαρχήσουν ήταν κι ο μπαμπούλας, ο οποίος χωρίς να διαθέτει πατενταρισμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αφηνόταν στη τολμηρή φαντασία του κάθε παιδιού να τα πλάσει με ό,τι πιο τρομακτικό υλικό διέθετε το μυαλουδάκι του. Όταν μεγάλωναν λιγάκι και ο μπαμπούλας, απομυθοποιημένος πια και ακυρωμένος δεν μπορούσε να δράσει σαν φοβιστικό εργαλείο, οι γονείς κατέφευγαν στον Παιδονόμο, τον χωροφύλακα των παιδιών, ο οποίος εφέρετο να τριγυρίζει μεθοδικά στις γειτονιές, να στήνει προσεκτικά το αυτί πίσω από κάθε πόρτα και να μαζεύει σε ένα μεγάλο τρίχινο ντορβά όσα παιδιά ξέφευγαν από το πλάνο συμπεριφοράς που είχαν καταστρώσει οι γονείς τους.


Ο Παιδονόμος, μπορεί να φάνταζε αποκύημα αρρωστημένης γονικής φαντασίας, αλλά χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς που τον επικαλούνταν, είχε φτάσει ως τις μέρες μας απ’ την αρχαία Σπάρτη, ήταν δηλαδή πρόσωπο καθ’ όλα υπαρκτό, σεβάσμιο και με μεγάλη θέση στην ιεραρχία, το οποίο ήταν επιφορτισμένο στο να ασκεί εποπτεία στις αγέλες των αγοριών που με απόφαση της πολιτείας μαντρώνονταν απ’ τα εφτά τους σε ειδικούς θαλάμους για να επιμορφωθούν με το στανιό στα ιδανικά της λακωνικής πολιτείας. Βοηθοί του δε, ήταν η ευγενής τάξη των μαστιγοφόρων, οι οποίοι και επέβαλαν ακόμα σκληρότερα πειθαρχικά μέτρα, όταν οι παιδονόμοι έφταναν στα όριά τους. Παρακάτω στην ιεραρχία ήταν οι βουαγόρες ή αγελάρχες οι οποίοι και αποτελείωναν ό,τι άφηναν οι προηγούμενοι.


Στα καθ’ ημάς τώρα, και στο δικό μας παγκόσμιο χωριό, όταν ο Παιδονόμος σαν φιγούρα πειθάρχησης είχε πια αχρηστευθεί από τα σύγχρονα σπίτια, τον ρόλο του ανέλαβαν πρόθυμα να διαιωνίσουν οι Αμερικανοί, οι οποίοι αντί για βουκέντρες και μαστίγια, αλλά με τανκ, υποβρύχια και αεροπλάνα είχαν θεωρήσει χρέος τους να πιάσουν απ’ τ’ αυτί τους άτακτους λαούς της Ασίας και να τους φορέσουν με το έτσι θέλω τον στενό κορσέ μιας εκδοχής δημοκρατίας που στηριζόταν στο μαχαίρι, στη φωτιά και στο αίμα όλων όσων αντιδρούσαν.


Ταπεινωμένοι και βαριά πληγωμένοι κι οι ίδιοι, από την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στο ρόλο του Παιδονόμου-Τιμωρού των ατάκτων, σε Ιράκ και Αφγανιστάν, άφησαν στην άκρη τα παλιά τους εργαλεία, έπιασαν άλλα, άλλαξαν πρόσωπο και όνομα και στράφηκαν αλλού. Αυτή τη φορά στη γειτονιά μας και στα σπίτια μας. Τα εργαλεία έγιναν οικονομικά και το όνομα άλλαξε σε ΔΝΤ. Η πειθάρχηση τώρα θα μπορούσε να γίνει πιο έξυπνα, σχετικά αναίμακτα και προπαντός με λιγότερο οικονομικό κόστος. Άλλο να διατηρείς μεραρχίες στρατευμάτων και να υφίστασαι καθημερινή αιμορραγία των δυνάμεών σου, και άλλο να διατηρείς πέντε, έξι γραφεία και άλλους τόσους υπαλλήλους σε κάθε χώρα. Η διαφορά μεγάλη και συμφέρει. Όσο για εξαγοράσιμους τοποτηρητές, πάντα βρίσκονται, βασιλικότεροι του βασιλέως μάλιστα, να σ’ εξυπηρετήσουν, είτε Καμπούλ λέγεται η πόλη, είτε Βαγδάτη, είτε Αθήνα.


Το ΔΝΤ, δεν είναι η μητέρα Τερέζα των αδύναμων λαών, αλλά ο Παιδονόμος τους. Εκβιάζει μαφιόζικα και τιμωρεί. Τσαλαπατάει κυβερνήσεις, Συντάγματα, αποφάσεις κοινοβουλίων, θελήσεις λαών. Ή θα εκτελείς τις βουλές μου, ή θα σ’ αφανίσω. Τα παραδείγματα πληθαίνουν. Πιο πρόσφατο η Ουγγαρία και η Ελλάδα όπου να ‘ναι θ’ ακολουθήσει και αυτή.


Η κατάργηση της πολιτικής σαν μέσο οργάνωσης των κοινωνιών και συλλογικής λήψης αποφάσεων, και η αντικατάστασή της από την πολιτική της συλλογικής τιμωρίας είναι ο νέος μεγάλος δομικός μετασχηματισμός που συντελείται. Τα κράτη ως τα τώρα, παρά τα άκρως δικτατορικά και αυταρχικά, επέβαλλαν ποινές και τιμωρίες σε παραβάτες, αλλά ποτέ η τιμωρία δεν απευθυνόταν σε ολόκληρα στρώματα και τάξεις ή σε ολόκληρο το λαό. Ποτέ δεν είχε καλλιεργηθεί η έννοια της συλλογικής ενοχής και της συλλογικής τιμωρίας, παρά μόνο από εξωτερικούς κατακτητές.


Δυστυχώς, όσο οι πολιτικοί θα απομακρύνονται απ’ το λαό, όσο θα ανακυκλώνονται από τις ίδιες τάξεις των οικονομικών ελίτ, είτε προερχόμενοι οι ίδιοι από αυτές, είτε υποστηριζόμενοι από αυτές για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους, όσο η πολιτική θα απομακρύνεται από τα κοινοβούλια και θα μετατίθεται σε αφανείς και σκοτεινούς οργανισμούς οργίων, τόσο και το μίσος θα αυξάνει, τόσο από τους κάτω προς τους πάνω, όσο και από τους πάνω προς τα κάτω.


Και είμαστε πολλοί, ρε γαμώτο, για να μην τους νικήσουμε!

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ποιοί μωρέ είμαστε πολλοί;
Οι μικροτσούτσουνοι κάτοχοι πανάκριβων καταχρεωμένων 4Χ4;
Οι απελπισμένοι κάτοχοι 10 πιστωτικών, έτσι για νάχουμε;
Οι ευνουχισμένοι φοιτητές, ή η φραπεδιασμένη νεολαία;
Η ζαλισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, ή οι "επιτέλους γίνατε σαν κι εμάς", ιδιωτικοί;
Οι μικρόψυχοι ανόητοι δημοσιουπαλληλοσυντήρητοι μικροεπαγγελματίες, ψιλικατζήδες και μικρομπακάληδες, ή οι έμποροι κινέζικων σε πανάκριβες τιμές σε εμπορικούς δρόμους, που έτσι κι αλλοιώς την μπάζα τους την έκαναν για τα επόμενα 30 χρόνια;
Οι οικονομικοί μετανάστες, που έχουν συνηθίσει στην ανέχεια και την ανεργία;
Όλοι μαζί, ναι, είμαστε πολλοί.
Μα για να βγάλουμε ο ένας το μάτι του αλλουνού, όχι για άλλο λόγο.
Απαισιόδοξος; Ίσως.
Μακάρι να διαψευστώ...

mbiker

bbimbo ( PR PROFILE ) είπε...

..και στις παραβολές είσαι μάλαμα
CYNICAL..:-)
ωραιότατες ..!!!

cynical είπε...

mbiker,

μιλάω αριθμητικά. Αν συνειδητοποιησουν ολοι αυτοι που αναφερεις, οτι παιρνουν πισω ψιχουλα γιαυτα που παραχωρουν, και αν μετρηθουν και δουνε ποσοι πολλοι ειναι, τους απο πανω τους εκαναν μια μονο μπουκια.

Θυμαμαι παιδακι που μου ελεγε ολο απορια: "μα γιατι τους υπακουμε; Ειμαστε τοσοι πολλοι!"

cynical είπε...

ΒΒIMBO,

έλα ντε, πώς μου ηρθε; Ακου κει μαστιγοφόροι!

ELvA είπε...

Kαλημερα φιλη cynical!

H'αναιμακτη' πειθαρχηση ορισμενων κοινωνικων στρωματων μεσω του ΔΝΤ ειναι μια δαιμονια 'συλληψη' που θα τη ζηλευαν ακομα και τα επιτελεια κατακτητων αλλων εποχων,που ομως οπως παρατηρουμε εχουν πολλα κοινα με τα σημερινα! Διαβαζα ενα αρθρο του Simon Schama,(The World Teeters on the Brink of a New Age of Rage), που θεωρειται ενας απο τους πιο γνωστους Βρετανους ιστορικους σημερα, καθηγητης στο Columbia university, o oποιος ισχυριζεται οτι ''μπορει να βρισκομαστε στο κατωφλι μιας εποχης οργης'' εναντια σε μια ''ελιτιστικη ομοσπονδιακη αρχη'' και οτι ο Οbama θα πρεπει για να κατευνασει την συνεχως αυξανομενη οργη του κοσμου για τη καταπατηση του Συνταγματος, να υιοθετησει τελικα ενα πιο απολυταρχικο μοντελλο διακυβερνησης! Αυτα δεν τα λεει ουτε ο Max Keiser,ουτε ο Celente, ουτε ο Αlex Jones, οποτε τα λογια του Schama εχουν μεγαλυτερη ισχυ. Εχω δε μεγαλυτερη εμπιστοσυνη στη νεολαια,επειδη ακριβως αυτοι ειναι
που εχουν να χασουν τα περισσοτερα, αφου εμεις σαν μεγαλυτεροι με την ταση να επικεντρωνομαστε στο 'τωρα' και στο 'τι θα βγαλουμε' στερουμε το μελλον και την ελπιδα για μια καλυτερη ζωη απο τη νεολαια και τις επομενες γενιες!

cynical είπε...

Καλημέρα φίλη Elva του βορρά!

Μεχρι τωρα κρατουσαν τις μαζες σε καταστολή με τα φτηνα δανεια που τους πέταγαν, και τ' αποφάγια των εικόνων της πλούσιας ζωής τους, την οποία τις έκαναν να πιστευουν ότι ήταν μια απλωσια μακρια από τη δικη τους.

Οταν αυτα στερευουν, το ιδιο και τα λογια τα ωραία, τα μεγάλα, όμως πια κιβδηλα, το μονο που μενει ειναι ή να γεμιζουν το ποσιμο νερο με ηρεμιστικά ή η εξέγερση.

Θανασης Ξ. είπε...

Καλησπέρα cynical..

H 'διαφωνία' σας με τον 'Ανώνυμο' του πρώτου σχολίου, είναι πολύ σημαντική.
Κι εσύ έχεις δίκιο, κι εκείνος ταυτόχρονα.

Το έγκλημα δεν ήταν στιγμιαίο. Αυτά όλα που βλέπουμε, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσαν ΠΟΤΕ να συμβούν, το 74 ας πούμε.
Η 'καταστολή' που κι εσύ ονοματίζεις έχει γίνει οργανωμένα, βάσει μακρόπνοων σχεδίων. Υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία πίσω της. Σκέψου μόνο τους τηλεοπτικούς σταθμούς 'εθνικής εμβέλειας', πόσα χρόνια προβάλουν επί 24 ώρες το 24ωρο, πόσα χρόνια εισβάλουν δήθεν τζάμπα σε κάθε σπίτι, σε κάθε πολίτη, σε κάθε ψυχή τα σκουπίδια τους. Το κίβδηλο μοντέλο ζωής. Το μάρκετινγ. Το ανούσιο ώς σημαντικό.
Ο καπιταλισμός έπαιξε το χαρτί της προεξόφλησης του μέλλοντος, και το έχει πια εξαντλήσει. Έσκασε η φούσκα αυτή. Εσύ θαρρώ το έγραψες, πως τώρα θα ποντάρει στις πράσινες αναπτύξεις, στην δήθεν σωτηρία του πλανήτη κλπ.
Δεν ξέρω. Αυτό που βλέπουμε είναι μια ωμή κατάρρευση των εργατικών δικαιωμάτων, του 'προνοιακού' κράτους. Μια επιστροφή, δλδ, στο παρελθόν, σε μια πιο ταξική κοινωνία, με λιγότερους περισσότερο πλούσιους, και περισσότερους νεόπτωχους. Έχεις απόλυτο δίκιο, τα 'στρατιωτικά' μέσα είναι πολυδάπανα, αποδείχθηκαν πια και αναποτελεσματικά. Αυτή τη στιγμή το μόνο που τα συντηρεί είναι η πολεμική βιομηχανία, που πρέπει να πουλήσει. Το μέλλον είναι τύπου ΔΝΤ.
Ελπίδα; Ναι. Αλλά μόνο μέσα από έναν νέο 'διαφωτισμό' που θα 'ξυπνήσει' τον κοιμισμένο γίγαντα. Δεν θα γίνει εύκολα. Θέλει χρόνο. Το σύστημα έχει τα μέσα στα χέρια του. Θα συσκοτίσει. Θα αποπροσανατολίσει. Θα λασπώσει. Θα φιμώσει τις καθαρές φωνές. Χωρίς μπούσουλα, στα τυφλά, πολύ λίγα μπορεί να αλλάξουν.

cynical είπε...

γεια σου Θανάση,

με παρέσυρε η Ελβα πιο πάνω και θυμηθηκα κι εγω τον ιστορικο paul kennedy και το μοναδικο βιβλιο του Rise and fall of the great powers γραμμενο το 1988. Εδω με παρα πολλά στοιχεια απο το 1500 και μετα, αν θυμαμαι καλα, αποδεικνυει πώς όταν μια χωρα (empire) αρχιζει να επενδυει σε υπερμετρους στρατιωτικους εξοπλισμους, αυτο ταυτοχρονα σηματοδοτεί και την εισοδο της σε φαση παρακμης. Η Αμερικη φαινεται να ακολουθει τις προβλέψεις του Kennedy.

Γενικευοντας, η γνωμη μου ειναι οτι και οταν ενα κρατος αρχιζει να επενδυει στην καταστολη, αποτελει κι αυτο σημαδι παρακμης του. Βεβαια εχουμε και πολλα αλλα σημαδια που δειχνουν οτι η ελλαδα ειναι σε μια τετοια τροχια.

Στην απογνωση του το συστημα να επιβιωσει θα αρχισει τις υπερβολες. Αλλα αυτες του γυριζουν πισω μπουμερανγκ, μιας και αρχιζει οφθαλμοφανως να μην πειθει. Σημερα δεν πειθει κανενα κομμα, κανενας πολιτικος, κανενα καναλι. Τους ψηφιζουν και τα παρακολουθουν, αλλα απο την αλλη τους βριζουν και τους φτυνουν.

Πιστευω οτι η ελληνικη κοινωνια, οπως και τα χαοτικα συστηματα εχει μπει σε ασταθη χαοτικη περιοχη. Πραγμα που σημαινει οτι δεν μπορεις ουτε να προβλεψεις, ουτε να επιβαλεις διαχείρηση.

Το συστημα εχει ολα τα μεσα δικα του, αλλα τα εργαλεια αυτα ειναι σκουριασμενα και αναξιοπιστα.

Αν υπολογιζει στην κλιμακωση της καταστολης, ειμαι σιγουρη οτι θα χασει.

Sophia είπε...

Πολλοί είμαστε, συλλογική όμως συνείδηση (ή και σκέτο συνείδηση...) έχουμε?

ange-ta είπε...

Συμφωνα με τον Γκαλεάνο, ο μπαμπούλας που τρωει τα παιδιά ειχε πρότυπο το ιππότη Ζιλ ντε Ρε, που είχε πολεμησει μαζί με την Ζαν ντ' Αρκ.
Κατηγορήθηκε ότι βιασε και σκοτωσε εκατοντάδες παιδιά!
Κατέληξε στην κρεμάλα, αλλά μετα απο 550 χρονια αποκατασταηκε η μνημη του.

cynical είπε...

Sophia,

ψηνεται σιγα σιγα απο τις γειτονιες...
Η ροη του χρονου δεν ειναι γραμμικη. Ο,τι δεν φτιαχτηκε σε τριαντα χρονια μπορει να φτιαχτει σε ενα.

cynical είπε...

ange-ta

θες να πεις οτι του εδωσε συγχωροχαρτι η καθολικη εκκλησια;

Απα, πα πα, εμεις οι ορθοδοξοι, δεν θα τον αποκαταστησουμε.

Αλλα ξεχασα, οι σημερινες μαναδες τον αντικατεστησαν με τον boogeyman, ή με τον Μητσοτακη γιαυτες που επιμενουν ελληνικα.

Ναπoλέων είπε...

Καλό, όπως σχεδόν πάντα, αγαπητή Κυνικιά, αλλά ...λίγο.
"Λίγο" γιατί ο φόβος, ο εκφοβισμός σωστότερα, είναι αρχαιότατο, πρωτογενές, ζουγκλικό, μέσον επικράτησης, χειραγώγησης, εκμετάλλευσης των χειραγωγημένων.
Μόνη αντίσταση, έχω καταλήξει πως είναι, το «γνώθι σαυτόν»...{*}
Κανένα ...σουπερμάρκετ ή άλλο μαγαζί όμως δεν πουλάει τέτοιο είδος.
Ούτε τα Σχολεία μας, όπως θά 'πρεπε...

Οπότε, ναί μεν «Και είμαστε πολλοί, ρε γαμώτο, για να μην τους νικήσουμε!»αλλά «γνώθι σαυτόν» έχουμε;;;

Αν όχι, ανήκουμε στα περιγραφόμενα από τον "Ανώνυμο" mbiker...

Στον Θανάση Ξ., με τον οποίο επίσης συμφωνώ σε πολλά, θα συνιστούσα να περάσει κι από το δικό μου μπλόγκ, για να δεί μιά άποψη για τό τί πράγματι συνέβη το 1974, την 24η Ιουλίου, ημέρα ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ κατ' εμέ.
ΧΤΕΣ ήταν ο εορτασμός για την πτώση της χούντας. ΣΗΜΕΡΑ... εθνικό πένθος!

Καλό ΣαΚύ.
- - - - - - -
{*} Η Σοφία, παραπάνω, τό αποκαλεί "συνείδηση". Ίδια γεύση...

celin είπε...

To "ειμαστε πολλοι κ αυτοι ειναι λιγοι" της cynical ειναι μια πλευρα της αληθειας.
Το πρωτο σχολιο του mbiker εκφραζει κ αυτο μια αλλη πλευρα της αληθειας.
Σε πολλους απο εμας ασκει ελξη το να αρχισουμε να βριζουμε ο ενας τον αλλον,ειτε για την απατεωνια/κουτοπονηρια του Ελληνα,ειτε για τη παθητικοτητα κ δειλια που επιδεικνυει εδω κ καιρο,
αναλογα το αν καποιος ειναι συντηρητικος η ζηταει ανατροπη του Καθεστωτος,
αναλογη κ η κατηγορια.

Τα μπινελικια μεταξυ μας ειναι ελκυστικα κ εξυπηρετουν την εμφυτη μνησικακια/φθονο μας.
Αλλα δεν βγαζουν πουθενα,
δεν ωφελουν σε τιποτα παρα σε μια στιγμιαια εκτονωση οργης
Εγω διαλεγω την αληθεια της cynical.
Για ωφελιμιστικους κ πρακτικους λογους.Ειμαστε πολλοι.Κ πρεπει να τους @@@... καταρριψουμε!!

Ανώνυμος είπε...

Η αλήθεια ειναι ότι ειμαστε πολλοί... Μην ξεχνάμε όμως ότι χαρακτηριστικό του όχλου είναι το μέγεθός του. Και όσο λειτουργούμε σαν όχλος δεν θα βγάλουμε τίποτα! Θα μιλάμε για εξεγέρσεις τύπου Δεκέμβρη- βούτυρο στο ψωμί των εξουσιαστών μας! Θέλουμε να αντιδράσουμε, ναι! Τα μέσα μας όμως ειναι απαρχαιωμένα... Θα νικήσουμε χρησιμοποιώντας τα συνθήματα της Οκτωβριανής επανάστασης, ή το συνοθύλευμα ιδεών αριστερών ευρωπαϊστών? Θα στηρίξουμε το ξεπουλημένο συνδικαλιστικό κίνημα, ή το ευνουχισμένο φοιτητικό κίνημα των εκδρομών στην Μύκονο? Η μάχη πλέον θα πρέπει να δωθεί στις γειτονιές! Στις γειτονιές που ξεχάσαμε, που αποδιοργανώσαμε και στην αλληλεγγύη που κάποτε κλείσαμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η μάχη θα ειναι σκληρή, ας επιλέξουμε τουλάχιστον το πιο ευνοϊκό πεδίο...