Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Η στατιστική στην υπηρεσία της προπαγάνδας





Δυο οικονομικές εκθέσεις, τη βδομάδα που μας πέρασε, ήρθαν να δείξουν, με τρόπο που πιο εύγλωττος δεν θα μπορούσε να γίνει, τον ιδεολογικό χαρακτήρα της οικονομικής επιστήμης, που εξ αιτίας αυτού του λόγου και μόνο, θα έπρεπε να διαγραφεί από τις τάξεις των επιστημών, τη γκεμπελικής έμπνευσης παραχάραξη και χειραγώγηση των υποτιθέμενων ουδέτερων αριθμών και στατιστικών στοιχείων με σκοπό την προώθηση συγκεκριμένου πολιτικού αποτελέσματος, και το βρώμικο ρόλο «ευυπόληπτων» και αντικειμενικών δημόσιων οργανισμών και επιστημόνων, ως αγωγών για τη διοχέτευση δήθεν αδιάβλητων συμπερασμάτων σε μια πολιτική εξουσία, που χρειάζεται το επιστημονικό λούστρο για να ξεπλένει τις σκληρές και άδικες πολιτικές της, και σε ένα ήδη δασκαλεμένο στη μισαλλοδοξία και τον κανιβαλισμό, κοινό, που ψάχνει για εξωτερικούς εχθρούς. Ειδικά το γερμανικό.

Η πρώτη εξ αυτών [1], προερχόμενη από το παραμάγαζο του Βερολίνου, την ΕΚΤ, βιάζοντας με ξεδιάντροπο τρόπο τη στατιστική και την κοινή εμπειρία, εμφανίζει το διάμεσο γερμανικό νοικοκυριό, από άποψη φτώχειας, στον πάτο της ευρωζώνης, με τα ισπανικά και ιταλικά στη δεύτερη και τρίτη θέση αντιστοίχως και με τα ελληνικά σε ιδιαίτερη περίοπτη θέση, τέσσερεις θέσεις πάνω από τα γερμανικά, και με διπλάσιο πλούτο στα 100,000 ευρώ. Ο στόχος φυσικά προφανής, ο εκβιασμός, δηλαδή, της γερμανικής κοινής γνώμης ενάντια στη χρηματοδότηση του Νότου, με τρόπο δανεισμένο από τα βορβορώδη δημοσιεύματα των κίτρινων φυλλάδων Bild και Focus.

Όπως ήταν φυσικό η έκθεση της ΕΚΤ αναπαράχθηκε επιλεκτικά και με κραυγές χαιρεκακίας από διατεταγμένους δημοσιογράφους των WSJ, Financial Times, Frankurter Allgemeine κ.ά, ταυτόχρονα όμως ξεσήκωσε και ένα κύμα οργής ανάμεσα σε όσους διέθεσαν αρκετή θέληση και υπομονή για να εντοπίσουν και να ξεσκεπάσουν τη λαθροχειρία. Και πίσω απ’ αυτή και τα γερμανικά άπλυτα, όπως οι πολύ χαμηλοί μισθοί, στα επίπεδα των €400 για το 19% των επισφαλώς εργαζομένων, η στασιμότητα των μισθών καθ’ όλη τη δεκαετία του ευρώ, και η εκρηκτική ανισότητα στην κατανομή του πλούτου.

Ο Wolfgang Münchau [2] σε κείμενό του στους FT (14/4), εντοπίζει τους παράγοντες από τους οποίους προκύπτει η εικόνα του Γερμανού, ως φτωχού συγγενή της ευρωζώνης, αφ’ ενός στην υπερπροβολή απ’ όλες τις μεριές μόνο του διάμεσου και όχι του μέσου πλούτου, και αφ’ ετέρου στις υπαρκτές διαφορετικές συναλλαγματικές ισοτιμίες του ευρώ εντός της ίδιας της Ευρωζώνης, και συγκεκριμένα στο υποτιμημένο γερμανικό ευρώ σε σχέση με τα υπερτιμημένα του Νότου. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν συνιστά νομισματική ένωση, το φάσμα διάλυσης της οποίας, τώρα και με την πραγματικότητα του «κυπριακού ευρώ», γίνεται ακόμα πιο έντονο.

Ο διάμεσος, ως στατιστικό μέγεθος έχει νόημα κυρίως για την ανάδειξη της κατανομής πλούτου στο εσωτερικό μιας χώρας, π.χ. ο πλούτος του άνω 10% σε σχέση με το κάτω 10%. Όταν πρόκειται, όμως, για συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών χωρών, η ποσότητα που έχει νόημα είναι η μέση τιμή. Με βάση αυτό το μέγεθος, η εικόνα για το μέσο γερμανικό νοικοκυριό γίνεται εντελώς διαφορετική, μιας και εμφανίζεται με τετραπλάσιο πλούτο, και ως εκ τούτου η ιεραρχία εντός της ΕΖ αλλάζει δραματικά.

Με την κριτική της έκθεσης της ΕΚΤ και την πολιτική της εκμετάλλευση, καταπιάνονται και οι Paul De Grauwe (LSE) και Yuemei Ji (Uni. of Leuven) [3],  σε άρθρο τους στο Voxeu (16/4), από το οποίο, μέσω της μεγάλη διαφοράς ανάμεσα στο διάμεσο και μέσο πλούτο του γερμανικού νοικοκυριού, προκύπτει και η μεγάλη ανισότητα στην κατανομή του, κάτι για το οποίο, ως φαίνεται, οι απλοί Γερμανοί δεν είναι επαρκώς πληροφορημένοι. Υπάρχει πλούτος στη Γερμανία, μόνο που αυτός συνωστίζεται στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια και δεν γίνεται εύκολα ορατός από την πλειοψηφία. Για παράδειγμα, το εισοδηματικά ανώτερο 20% είναι πλουσιότερο κατά 149 φορές από το κατώτερο 20%. Τη δεύτερη θέση καταλαμβάνει η Γαλλία, με την απόσταση να μειώνεται στις 84 φορές.

Το δεύτερο γεγονός της εβδομάδας ήταν ο σάλος που ξεσηκώθηκε από την «ατίμωση» του πολυβραβευμένου και πολυδιαβασμένου βιβλίου «This Time is Different», των  Reinhart & Rogoff από το Ηarvard, περί της ιστορίας των δημοσιονομικών κρίσεων, το οποίο με τα συμπεράσματά του για τον optimum λόγο εξωτερικού χρέους προς ανάπτυξη στο 90%,  έδινε ουσιαστικά άλλοθι στις κυβερνήσεις για την δικαιολόγηση του μονόδρομου των πολιτικών λιτότητας. Κοντολογίς, οι Herndon, Ash and Pollin [4], (Uni of Massachusetts) (16/4), στην προσπάθειά τους να αναπαράγουν τα αποτελέσματα των R&R, αντιλήφθηκαν παράταιρη στάθμιση και επιλεκτική χρήση των δεδομένων, ώστε να ταιριάζουν με προειλημμένα συμπεράσματα, καθώς και λάθη στο υπολογιστικό τους πρόγραμμα. Είναι άλλωστε γνωστή η περιστρεφόμενη πόρτα ανάμεσα στο Harvard και τα υπόλοιπα πανεπιστήμια της Ivy League και τον Λευκό Οίκο. Ξανακάνοντας τους υπολογισμούς από την αρχή, οι ΗΑP κατέληξαν σε αντίθετο συμπέρασμα, ότι δηλαδή ένα δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 90% μπορεί να φέρει ανάπτυξη 2.2% και όχι ύφεση.

Οι δυο περιπτώσεις που εκθέσαμε θα λογίζονταν ως απόλυτα κοινές και τετριμμένες αν παρέμεναν εντός των ακαδημαϊκών πλαισίων, όπου και θα εντάσσονταν στις συνηθισμένες επιστημονικές διαμάχες. Όπως είδαμε όμως, δεν είναι έτσι. Το ξεσκέπασμά τους δεν έχει να κάνει με την αυτογνωσία των λαών, αλλά  με την αποκάλυψη της νοθείας των υπεράνω πάσης υποψίας εργαλείων που χρησιμοποιεί η εξουσία για να χειραγωγεί.



[1] ECB, «The Eurosystem Household Finance and Consumption Survey»,  http://www.ecb.int/home/pdf/research/HFCS_Statistical_Tables_Wave1.pdf?93617b19d03b9491c9e7adde682e7688

[2] Wolfgang Münchau, «The riddle of Europe’s single currency with many values», http://www.ft.com/intl/cms/s/0/67f9afde-a2c5-11e2-bd45-00144feabdc0.html#axzz2QkNdJ81e

[3] Paul De Grauwe, Yuemei Ji, «Are Germans really poorer than Spaniards, Italians and Greeks?»,  http://www.voxeu.org/article/are-germans-really-poorer-spaniards-italians-and-greeks

[4] HAP, «Does High Public Debt Consistently Stifle Economic Growth? A Critique of Reinhart and Rogoff»,
http://www.peri.umass.edu/fileadmin/pdf/working_papers/working_papers_301-350/WP322.pdf

15 σχόλια:

Unknown είπε...

Πράγματι η στατιστική χρησιμοποιείται πολύ τελευταία στην διαστρέβλωση της πραγματικότητας από την προπαγάνδα.
Εκτός από τις 7 βασικές τεχνικές που αποκάλυψε η ΙΡΑ-Institute for Propaganda Analysis- , συνεχώς χρησιμοποιείται τελευταία και η στατιστική.
Επειδή στηρίζεται σε αριθμούς γίνεται δεκτή σαν αξιόπιστη ενώ στην πραγματικότητα οι αριθμοί ,,μαγειρεύονται,, ακόμη πιο εύκολα από τις λέξεις.
There three kinds of lies.Lies, damn lies and statistics.
B.Disraeli

Unknown είπε...

There are three kinds of lies. Lies, damn lies and statistics.
Διόρθωση.

akrat είπε...

μα..... γένονται τέτοια πράματα ; !!!!!!!!!

πέμι μάναμ γενοτναι ; ουιιιιιι

Ανώνυμος είπε...



Ο μέσος αριθμητικός ειναι τετραπλάσιος της διαμέσου για τη περίπτωση της γερμανίας

Στο δειγμα για γερμανια με περιουσια 1, 1, 1,1,1, 2,2,3,4, 44

η διαμεσος ειναι (1+2) : 2= 1.5 και ο μεσος ορος = 6!!!!

Η μεγαλυτερη διαμεσος στην Ελλαδα οφειλεται στα εξης :
μεχρι την επανενωση 20 απο τα 82 εκατ. ηταν Ανατολικογερμανοι
πολλοι Γερμανοι ειναι εργατες/χαμηλομισθοι υπαλληλοι
οι αυτοαπασχολουμενοι στην ελλαδα ειναι πολυ περισσοτεροι
η παραοικονομια ειναι διπλασια στην Ελλαδα
…………

Ομως επειδη ο μ.ο. κληρονομιας στην Γερμανια ειναι το 4/3 περιπου απ’ οτι στην Ελλαδα αυτο σημαινει οτι οι ανωτερες ταξεις εχουν αρκετα υψηλοτερη περιουσια απο τις αντιστοχιες στην Ελλαδα


Το αριθμητικο παραδειγμα που ανεφερα ειναι για αυτους που ακουν στατιστικες ορολογιες και …βγαζουν σπυρακια.

Τωρα αν μπορουσαμε να ανακαλυψουμε και την κρμμενη περιουσια σε καταπιστευματα και offshore, χανουμε την στρογγυλη θεα (κν. μπαλα)

Τωρα πια οι ειδικοι δεν ομιλουν για το πιο πλουσιο 5% ή 1% , αλλα για το ο πιο πλουσιο 1 τους χιλιοις!!!

Αφώτιστος Φιλέλλην

ΥΓ Παντοτε θα ισχυει το “Ειμεθα ωραιοι, εξυπνοι και μετριοφρονες και ζουμε σε ευλογημενη χωρα με υπεροχο κλιμα και 200 μικροκλιματα, οσες οι ποικιλιες αμπελου και οινου.”, οποτε τα πλουτη ζηλεψαν πολλοι, τον γερμανο σχεδον κανεις.

Ανώνυμος είπε...

ΥΓ 2
διαμεσος(στατιστική) η τιμή η οποία διαιρεί ένα σύνολο των δειγμάτων, όταν αυτά βρίσκονται σε αύξουσα ή φθίνουσα διάταξη, σε δύο μέρη τα οποία περιέχουν ίδιο αριθμό δειγμάτων (αν έχουμε μονό αριθμό δειγμάτων η διάμεσος είναι μία από αυτές τις τιμές ενώ σε περίπτωση ζυγού αριθμού δειγμάτων η τιμή είναι ο μέσος όρος δύο τιμών)
ο μέσος όρος των αριθμών 1,1,1,1,3,5,8 είναι 2,86 και η διάμεσός τους είναι το 1
ο μέσος όρος των αριθμών 1,1,1,3,5,8 είναι 3,17 και η διάμεσός τους είναι το 2

Αφώτιστος Φιλέλλην

spiral architect είπε...

Ενα πράμα αναρωτιέμαι:
Πως σκατά κατάφερε αυτός ο λαός (οι ηγέτες του δηλαδή) να ξαναγίνει μέσα σε 4 μόνο χρόνια, ξανά ο πλέον μισητός λαός της Ευρώπης, ξαναξυπνώντας αμναμνήσεις Α' και Β'ΠΠ που έκαναν λίγες δεκαετίες να αμβλυνθούν και να ξεχαστούν;

Όλα τα άλλα περί στατιστικών, διαμέσων, διακέντρων κλπ ετεροβαρών μεγεθών τ' ακούω βερεσέ!
Eτσι κι αλλιώς και τα εξελόφυλλα κάνουν λάθος αν:
- Είσαι ντιπ-καταντίπ μαλάκας.
- Έκανες απλά ένα ανθρώπινο λάθος, ή
- Έκανες ένα (πάντα με το αζημίωτο!) λάθος!

Sophia Kollia είπε...

Μακάρι να μπορούσα να δείξω τα άρθρα σου σε όλους αυτούς που λένε ότι βλακεία θέλεις...ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ

Gryzor είπε...

Βρε μανία με την κατάργηση της οικονομικής επιστήμης... Στη συγκεκριμένη περίπτωση το φάουλ σου είναι διπλό μια που, όχι μόνο η κακομεταχείριση ενός γνωστικού αντικειμένου δεν σημαίνει κάτι για το αντικείμενο αυτό καθεαυτό (να καταργήσουμε και τα μαχαίρια μήπως;), αλλά εδώ δεν έχουμε καν να κάνουμε με οικονομική επιστήμη, αλλά με βασική στατιστική. Να την καταργήσουμε κι αυτή;

ΥΓ δεν αλλάζει κάτι 'δραματικά', στα ελληνικά, αλλά 'δραστικά' :) Το 'δραματικό' σημαίνει είτε πολύ χειρότερο είτε είναι αγγλικούρα :)

Ανώνυμος είπε...

Α.Κ.

Αγαπητέ Gryzor,

Μπορεί να είναι "βασική στατιστική" αλλά η γενικότερη κατηγορία "επιστητού" στην οποία ανήκει λέγεται "οικονομική επιστήμη". Οταν λοιπόν, μία "επιστήμη" ΕΠΙΔΕΧΕΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ερμηνείες, παρερμηνείες, "αναγνώσεις" και ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΕΙΣ, παύει να είναι επιστήμη. Για μένα είναι εργαλείο κατεύθυνσης προς επιθυμητά αποτελέσματα.

Gryzor είπε...

Η στατιστική ανήκει στην Οικονομική Επιστήμη; :D Μήν το πεις πουθενά αυτό, κινδυνεύεις να σε δείρουν τίποτα στατιστικολόγοι!

Όσο για το αν την κακομεταχειρίζονται κτλ κτλ, για πολλοστή φορά, το μαχαίρι, το ψωμί, η δολοφονία. Είναι πια τόσο δύσκολο να κρίνει κανείς και να διακρίνει το μέσο από το σκοπό; Προς τί η σύγχιση; Έτσι κι αλλιώς, μήπως με... επιχειρήματα της οικονομικής επιστήμης δεν καταρρίπτεται και η χειραγώγησή της;

geokalp είπε...

δε ζει και ο Γκαίμπελς να στείλει συγχαρητήρια

cynical είπε...

Aν ζούσε πάντως, δεν θα ΄ξερε πού να πρωτοστείλει!

Δοξα τω θεώ, αφησε πίσω του μεγάλη σπορά, που ξανανθίζει.

cynical είπε...

Στελιο
οι δικες μου, παντως ειναι στη θεση τους. Μην ανησυχεις.

Gryzor είπε...

AK, τα έχεις μπλέξει μάλλον λίγο. Το ότι ανήκουν στην κατηγορία του 'επιστητού' δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Όλες οι επιστήμες και οι τεχνικές ανήκουν στην κατηγορία του 'επιστητού', το να συγχέει κάποιος τη στατιστική με την οικονομική είναι σαν να λέει ότι η γραφή και η ανάγνωση, η παρατήρηση, το πείραμα, η σκέψη, ανήκουν στην οικονομική επιστήμη.

Και, γι ακόμη μία φορά, επειδή χειραγωγείται δεν σημαίνει ότι παύει να είναι επιστήμη --απλώς δεν χρησιμοποιείται ώς τέτοια. Έπαψε η ιατρική να είναι επιστήμη επειδή υπήρξε ο Μένγκελε; Μήπως, για τους ίδιους λόγους με αυτούς που αναφέρεις, καταργείται και η ιστορία ή η κοινωνιολογία; Ακόμα και οι φυσικές επιστήμες χειραγωγήθηκαν από τους Ναζί, σημαίνει το παραμικρό αυτό;

Επαναλαμβάνω πως, εξάλλου, τα αντεπιχειρήματα στην προπαγάνδα *που χρησιμοποιεί την οικονομική* προέρχονται, και πάλι, από τη (σωστή) οικονομική επιστήμη.

όλη η γνώση μπορεί να χειραγωγηθεί. Ας την καταργήσουμε λοιπόν, να τελειώνουμε.

Ανώνυμος είπε...

Τρικυμία εν κρανίω ή σκόπιμος αποπροσανατολισμός;

"Δυο οικονομικές εκθέσεις, τη βδομάδα που μας πέρασε, ήρθαν να δείξουν, με τρόπο που πιο εύγλωττος δεν θα μπορούσε να γίνει, τον ιδεολογικό χαρακτήρα της οικονομικής επιστήμης, που εξ αιτίας αυτού του λόγου και μόνο, θα έπρεπε να διαγραφεί από τις τάξεις των επιστημών...".
Αναπαράγετε μια ανοησία, προκειμένου να πείτε τι; Ότι η οικονομική επιστήμη δεν είναι επιστήμη; Κι αυτό επειδή "τη γκεμπελικής έμπνευσης παραχάραξη και χειραγώγηση των υποτιθέμενων ουδέτερων αριθμών και στατιστικών στοιχείων με σκοπό την προώθηση συγκεκριμένου πολιτικού αποτελέσματος, και το βρώμικο ρόλο «ευυπόληπτων» και αντικειμενικών δημόσιων οργανισμών και επιστημόνων, ως αγωγών για τη διοχέτευση δήθεν αδιάβλητων συμπερασμάτων σε μια πολιτική εξουσία, που χρειάζεται το επιστημονικό λούστρο για να ξεπλένει τις σκληρές και άδικες πολιτικές της, και σε ένα ήδη δασκαλεμένο στη μισαλλοδοξία και τον κανιβαλισμό, κοινό, που ψάχνει για εξωτερικούς εχθρούς."
Αυτό που περιγράφετε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ! Αν παραχαράσσονται τα στοιχεία και χειραγωγούνται οι στατιστικές, συγνώμη αλλά δε φταίει η οικονομική επιστήμη (όπως δε φταίει ούτε η στατιστική προφανώς). Φταίνε οι παραχαράκτες και οι χειραγωγοί. Κι αν καποιοι "οργανισμοί" και "επιστήμονες" έχουν "βρώμικο" ρόλο, ποιός φταίει, η οικονομική επιστήμη; Κατηγορώντας άλλους ουσιαστικά παίζετε το παιχνίδι τους, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν το κάνετε και σκόπιμα. Διαφορετικά, δεν ξέρετε τι εστί οικονομική επιστήμη και δε φροντίσατε να μάθετε.
Στο δια ταύτα, σαφώς και υπάρχουν αυτοί που μετέρχονται τέτοιων μέσων, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Εξ ορισμού, δεν είναι επιστήμονες, γιατί δε χρησιμοποιούν (ή διαστρεβλώνουν) επιστημονικές μεθόδους, για να καταλήξουν στα συμπεράσματα που τους βολεύουν. Το να κατηγορείτε όμως μια επιστήμη ότι δεν είναι (επιστήμη), επειδή κάποιοι υποκρίνονται ότι εφαρμόζουν τις μεθόδους της, χωρίς να το κάνουν, δείχνει όχι μόνο ασχετοσύνη, αλλά εμπάθεια. Εν ολίγοις, διαπράττετε το ίδιο αμάρτημα με αυτούς που κατηγορείτε: διαστρεβλώνετε την αλήθεια, για να εμφανίσετε "λογικοφανή" συμπεράσματα κατά τον τρόπο που θέλετε...