Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Ενα Ποίημα για τον Αλέξη


Από τον τόπο της δολοφονίας του
(φωτο του Στέργιου)

Αναρτήθηκε από cynical στις 3:38 μ.μ.

Ετικέτες

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όποιος μπορεί, βλέποντας τη φωτο, ας μη κλάψει. Εγώ πάντως ούτε όταν τη τραβούσα μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα. Το ίδιο όλοι γύρω μου!


Κατερίνα,

Απαντώντας σε προηγούμενο σχόλιό σου λέω οτι τα λόγια δεν αλλάζουν τα γεγονότα. Η ιστορία δεν δέχεται όρους και προδιαγραφές από εκείνους που δεν τη γράφουν πια. Και οι νέοι δεν δέχονται προστάτες.

Οι νέοι που έπεσαν κατά καιρούς ήταν όλοι μπροστά στο θάνατο μόνοι με τους συντρόφους τους νέους. Ούτε με τους δασκάλους, ούτε με τους γονείς, ούτε με τους συνδικάλες… Και ο Κομνηνός στο Πολυτεχνείο μόνος ήταν…

Δεν είναι ζήτημα τι θέλουμε και τι ευχόμαστε. Ας αφήσουμε τώρα πια αυτό το πατερναλιστικό παραλήρημα μιζέριας και φόβου απέναντι στα γεγονότα που δείχνει και μας εγκαλεί το δάσκαλε που δίδασκες…

Τώρα που άνοιξαν οι ασκοί κανένας δε μας ρωτά. Ή είσαι με το ρεύμα ή εναντίον του, αυτή τη γλώσσα καταλαβαίνουν την ώρα των διαδηλώσεων οι νέοι. Ο δικός μας φόβος είναι άγνωστος γι’ αυτούς. Και εύκολα μπορούν να γίνουν θύματα αλλά…. Αλλά πως θα αλλάξεις το ρόυν που με εγκληματικές πράξεις κατάφερε η εξουσία να γιγαντώσει;

Τι νομίζεις πως γίνονταν στα παιδιά που έβλεπες στους δρόμους; Λογικός διάλογος για τους κινδύνους; Χα, χα… Πλησίασες να ακούσεις κουβέντες που τρομάζουν και τον πλέον έμπειρο σε αυτά;;; Κανένας δεν τους βάζει στο λούκι.

Και τι να κάνουμε με τους προβοκάτορες και τους έτοιμους για έγκλημα; Να τρέξουμε να κρυφτούμε γεμάτοι φόβο; Αυτό ποτέ δεν το κάναμε. Και ο καθένας έπαιρνε την ευθύνη του αλλά όχι προσκυνημένος. Και όποιος νομίζει ότι θα ακούσουν τις νουθεσίες του οι νέοι ας τολμήσει να έρθει εκεί στο αλώνι… Όχι να κατανέμει ευκόλως ευθύνες από πριν.

Μια λύση εκτόνωσης θα ήταν ίσως η μαζική κάθοδος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στις διαδηλώσεις οργανωμένα μαζί με τον κόσμο του για να εξισορροπηθούν κάποια πράγματα από αυτά που φοβάσαι. Αλλά ενώ άλλοι θα κατηγορηθούν για εκμετάλλευση της οργής των νέων, η ηγεσία αυτή συνένοχη σε ένα διαχρονικό έγκλημα κατά της νέας γενιάς, κρυμμένη στα υπόγεια της Χ. Τρικούπη περιμένει με αγωνία τις νέες δημοσκοπήσεις για να πέσει το ώριμο φρούτο! Άπαικτοι και άκαπνοι απόντες επιζητούν οφέλη από ό,τι κάνουν οι άλλοι.

Ποιους πρέπει να κατηγορήσουμε; Τον Αλαβάνο και την Αλέκα που θα είναι στις διαδηλώσεις ή τους απόντες;

8 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:42 μ.μ.
Swell είπε...

@Στέργιος: Ενώ τα λες πολύ ωραία κι η φωτό είναι συγκλονιστική, στο τέλος το χαλάς καλώντας στο δρόμο το ΠΑΣΟΚ. Θυμάσαι τί κυβέρνηση είχαμε όταν σκοτώθηκε ο Καλτεζάς; Νομίζεις ότι κάτι άλλαξε στο ΠΑΣΟΚ; Οι Τσοχατζόπουλοι είναι ακόμα εκεί.

8 Δεκεμβρίου 2008 στις 5:08 μ.μ.
Greek Rider είπε...

Κοιτάξτε υπάρχουν δύο λύσεις:

α) Να καταπιούν όλοι τη δολοφονία και τα σκάνδαλα (όπως γίνεται πάντοτε, να απεργούμε 1-2 φορές το χρόνο για να λέμε ότι προσπαθούμε για το καλύτερο κοροιδεύοντας τον εαυτό μας.

β) Να μετατραπούν όλες οι διαδηλώσεις αυτών των ημερών σε γενικές διαμαρτυρίες. Και η γενική απεργία της Τετάρτης να πάρει μεγάλες διαστάσεις και να επεκταθεί και στο εξωτερικό. Να παραλύσει το σύστημα για όσο το δυνατόν περισσότερο και να να φοβούνται περισσότερο τον κόσμο που πλέον θα αντιδράει και θα τολμάει να κατέβει και σε Γενικές Απεργίες για μεγάλα διαστήματα.

Επιλέγετε και παίρνετε. Πάντως η εξουσία και όσοι κατέχουν θέσεις ενδιαφέρονται για τη διατήρησή τους. Είτε είναι πρόεδροι της ΓΣΕΕ, είτε πρόεδροι της κάθε αντιπολίτευσης.

8 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:55 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

H αλήθεια είναι εκεί έξω, νέες γενιές συνειδητοποιούνται και σφυρηλατούνται στους αγώνες , δημιουργούν τις δικές τους μνήμες και τα δικά τους οράματα .Αν θέλουν να πετύχουν πρέπει πρώτα να απορρίψουν όλους εμάς που δεν καταφέραμε να τους εμπνεύσουμε (και ευτυχώς ούτε να τους ποδηγετήσουμε).

Στέργιε σε καταλαβαίνω και συντάσσομαι απόλυτα.

8 Δεκεμβρίου 2008 στις 7:21 μ.μ.
navarino-s είπε...

εγώ θέλω να ευχαριστήσω τη cynical για τις εύστοχες αναρτήσεις της αλλά και τους επισκέπτες της με που με τα σχόλια τους επισφραγίζουν αυτό που έγραψε την κυριακή για την μοναδικότητα αυτής της άμεσης και γιγαντιαίας κινητοποίησης, αυτού του ελπιδοφόρου μηνύματος που με τέτοια μεγάλη ένταση έρχεται να επαληθεύσει την από της εποχής της τραγωδίας πανάρχαιη ρήση: ότι το άδικοχυμένο αίμα εκδικείται!

8 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:17 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Φάγαμε και δακρυγόνα, φάγαμε και τρεχάλα, φάγαμε και λαχτάρες, είδαμε και εκατοντάδες κουκουλοφόρους, είδαμε και το πυρ το εξώτερο στην Αθήνα και όχι μόνο…

Δεν είναι αν συμφωνούμε αλλά αν γίνονται και γιατί. Το φαινόμενο εδώ δεν εξηγεί, αντίθετα, θολώνει την αιτία. Όσοι δεν κατάλαβαν ότι εδώ γίνεται μια τεράστια πολιτική μάχη για αναδιαμόρφωση πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών δεν κατάλαβε τίποτα πέρα από τη σφαίρα του Αλέξανδρου.

Μεγάλες οι πορείες. Και χωρίς πολλά παρατράγουδα τα οργανωμένα μπλοκ. Όχι όμως ο ανεξέλεγκτος ο περίγυρος. Τα περιδιάβηκα και διαδήλωσα. Ναι πιάστηκε πολλές φορές η ψυχή μου με τους απρόβλεπτους κινδύνους. Και το πλέον οργανωμένο και μαζικό μπλοκ του ΚΚΕ σπάσθηκε από απρόβλεπτες εξωθήσεις προς αυτό του ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΑΤ που τότε ανακάλυψαν προβοκάτορες στις γραμμές του!

Αύριο με τη κηδεία του Αλέξανδρου κλείνει ο κύκλος του αίματος και της οργής και ανοίγει ο κύκλος της απεργίας. Η κοινωνική ένταση όμως θα συνεχιστεί ακριβώς γιατί δεν προκλήθηκε από τη δολοφονία που ήταν μόνο η αφορμή. Είδωμεν τον νέο κύκλο μιας και η εργατική τάξη καλείται να δείξει πόσο μετράει…

Μεσάνυχτα δηλώσεις Παυλόπουλου ενώ καίγονται άπειρα κτήρια. Η ώρα της σιδερένιας πυγμής της εξουσίας ήρθε. Οι φωτιές έκαναν τη δουλειά τους. Ο φόνος συμψηφίστηκε με τις καμένες περιουσίες των νοικοκυραίων και η αστυνομία δικαιούται να εφορμήσει (για να μη παρεξηγηθώ μόνο να ξεσκίσω θέλω αυτούς που βάζουν φωτιά υπονομεύοντας τους πραγματικούς αγώνες αλλά…). Η νύχτα σήμερα δεν αποκαλείται να είναι μακριά. Πρώτα θα ορμήσει κατά των γνωστών αγνώστων για να νομιμοποιηθεί τους οποίους περιέργως και πάλι θα αδυνατεί να συλλάβει γιατί… τρέχουν πολύ!!! Κατόπιν έχουμε και λέμε μια απεργία που θα ζητά αλλαγή πολιτικής. Ε, καλά να κάψετε, αυτό το αφήνουμε γιατί διορθώνεται με αποζημιώσεις που θα πληρώσετε εσείς αλλά όχι και αλλαγή πολιτικής που θα πληρώσουμε εμείς! Αυτό είναι το ρεζουμέ…

Φυσικά η κυβέρνηση δεν έβγαλε κανένα συμπέρασμα για ποιόν λόγο εξεγέρθηκε ένας λαός με διάφορους τρόπους. Και τα κανάλια μόνο τις φωτιές έδειξαν ενώ από τις μεγάλες διαδηλώσεις κάτι «στραβές» εικόνες… και ο Παυλόπουλος, απίστευτος τύπος, ρωτά αφελώς αν οι φωτιές τιμούν το θάνατο ενός νέου! Καλά απλά για το θάνατο ενός νέου έγιναν οι διαδηλώσεις βρε Παυλόπουλε; Τίποτα άλλο δεν υπήρχε. Φυσικά υπήρχε αλλά σιγά μη παραδεχτεί ότι φταίει η πολιτική τους. Έτσι αρκείται στο κουτοπόνηρο ερώτημα.

Α, το είπα και το… διάβασε ο ΓΑΠ και βγαίνει και αυτός μαζικά στο δρόμο με κεράκια! Καλά, φωτιά θα κρατά την ώρα που καίγεται η Αθήνα; Τι συμβολισμός και αυτός! Πάντως δεν ήθελε να αναμειχθεί με τη πλέμπα των διαδηλώσεων της Δευτέρας. Και τι θα ζητήσει, να παραιτηθεί η κυβέρνηση για να γίνει βεζίρης στη θέση του βεζίρη; Άντε και με τη νίκη!

Να ομολογήσω εκ των υστέρων ότι καταλάβαινα τους φόβους της Κατερίνας με τις διαδηλώσεις αλλά σε τέτοια ώρα δεν γινόταν αντί της μάχης να μιλάμε για φόβους. Ήμουν άκαμπτος αλλά δε γινόταν διαφορετικά. Και αν ως αυτή τη στιγμή δεν χύθηκε άλλο αίμα είναι απλά τυχαίο. Απλά εγώ υπολογίζω σχεδόν πάντα και τη πιθανότητα αίματος και όχι μόνο τώρα. Όμως κανένας αγώνας δε θα γινόταν αν βάζαμε μπροστά το φόβο και πίσω την ανάγκη. Τίποτα δεν χαρίζεται στο κόσμο.

Κάποιοι σχολιαστές οδύρονται για τα παιδιά που πετούν φωτιές. Δεν ξέρουν το πώς και γιατί. Ά, ρε υποκριτές.

Η Αλέκα είπε κάτι σκληρό και ξεκάθαρο για τους «αντιεξουσιαστές» τους προβοκάτορες και τα καμένα μαγαζιά. Δεν είναι πάντα στον αστερισμό του… Στάλιν.

Αν είναι να κάνουμε κάποια σκέψη εκτιμώντας τα γεγονότα πρέπει να πούμε: και τώρα τι;;; το αφήνω για συζήτηση ίσως σε άλλη ανάρτηση.

Έχουμε ααδιέξοδο;

Και αν παραιτηθεί η κυβέρνση;;;;

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:13 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Στέργιο,
Θα σου πω την λύση μου στο αδιέξοδο. Η λύση είναι να τιμωρησουμε εμείς το σύστημα. Να ρίξουμε τον δικομματισμό που έχει υπερμεγενθύνει την διαφθορα, την μίζα και την αλητεία στην πολιτική. Δεν ξέρω τι θα ψηφίσουμε (όχι ΛΑΟΣ, άποψη μου) αλλα πιστεύω χειρότερα δεν μπορούμε να πάμε. Ας καθίσει ο κάθε πολίτης να διαβάσει και να κρίνει τις προτάσεις νέων κομμάτων και ας δώσουμε μια ευκαιρία σε άλλους ανθρώπους. Και να αρχίσουμε να κρίνουμε τις κυβερνησεις και αν οι νέοι δεν κάνουν έργο να τους διώξουμε και αυτούς. Προφανώς δεν θα εξαφανιστούν όλα δια μαγείας αλλα πιστεύω ότι κάτι καλύτερο θα έρθει.
Οι μόνοι που μπορούμε να τιμωρήσουμε αυτούς τους ανθρώπους είμαστε εμείς.
Μακης

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:02 π.μ.
cynical είπε...

@Rider, εγω βλέπω κι άλλη λύση(;;). Πάντως, παρά τα ερωτηματικα που έβαλα, θα την γραψω. ΕΝΟΤΗΤΑ και ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ πάω στα μεγάλα προβλήματα ,τα διχρονικα της χώρας: παιδεια, υγεια, ταμεια, κ.λ.π.
Ειναι απαραδεκτο χτες: 1) το ΠΑΣΟΚ να μην κατεβει στην πορεια, 2) το ΚΚΕ να επιμεινει στο "ολοι ανταμα και ο ψωριαρης χώρια", και 3) ο συνασπισμός να το παιζει "δύναμη". Τους υπολοιπους δεν τους υπολογιζω.

πρεπει να κάτσουν ολοι μαζι και να τα βρουνε. Δεν υπάρχουν πολυτελειες για ομφαλοσκοπησεις και μετρήματα. Κι αυτοι που τα σπασανε ήταν ΠΟΛΛΟΙ, (χιλιαδες σε ολη τη χωρα) και το εκαναν γιατι τους εχουν ΣΙΧΑΘΕΙ ολους.
Μια λεξη μου ερχεται στο νου: ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ. (ειμαι πολυ αγανακτισμενη!! και συγχωρεσε μου τη γλώσσα)

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:49 π.μ.
cynical είπε...

Καλημέρα @de Profundis.

Μια λέξη έχω γιαυτά τα παιδια: ερημάκια, τα λέω. Τους βγαινει η ψυχή σε ένα άθλιο σχολειο, και μετά αναρωτιούνται : προς τι όλα αυτά; Σίγουρος δρομος για την ανεργία.

Ξεκινάνε με όλα τα φτερα τσακισμενα και με μια ματια μηδενιστικη και τί έχεις να τους πεις, ότι δεν είναι δικαιολογημένη κι από πάνω;

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:57 π.μ.
cynical είπε...

Καλημέρα navarino-s.

Και μετά το ξέσπασμα τί;; Αυτο θα μας τυρανναει απο δω και μπρος. Δεν υπάρχουν ομως άλλα περιθωρια. Καποιο αλλο περιστατικο θα κανει την δυσαρεσκεια να ξαναφουντωσει.

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:02 μ.μ.
cynical είπε...

Στέργιο καλημέρα.

Μα, τι άλλο θα έλεγε χτες ο Παυλοπουλος για το ξέσπασμα οργης! Οτι η δολοφονια ηταν μονο η αφορμη για οτι συνεβη μετα; Η πλάκα ειναι οτι τσιμπάνε και άλλοι. Και επικεντρωνουν το θεμα στην αστυνομια και την αυθαιρεσια κ.λ.π. Ειναι σοβαρο, αλλά δεν ειναι το πρωτο θεμα στην ιεραρχια.
Εξοργιστικο που η πορεια δεν φανηκε στις ανταποκρισεις. Σου εδιναν την εντυπωση οτι δεν υπήρχε κανεις αλλος περα απο τον ανταρτοπολεμο εκει διπλα.

Στην ερώτηση για το "μετά τι;" εγραψα κατι στον Rider παραπάνω. Και θα το υποστηριξω σθεναρα, ό,τι και να μου αντιπείτε.

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:14 μ.μ.
cynical είπε...

Αυτες τις ώρες @Μάκη, θα ήθελα να δω τον κοσμο να αρχισει να συναισθανεται την κρισιμοτητα των προβληματων. Να ανοιξει το μυαλο και την καρδια του και να σκεφτει υπερκομματικα. Να σταματηουνε οι κομματικες μικρονοιες και οι αψιμαχιες, τα υπονοούμενα, οι μισες αληθειες, οι λαικισμοι, οι κουτοπονηριες, οι βαρυγδουπες κατινιες και παπαρολογιες, ο στενος οριζοντας, η μεταθεση ευθυνων απο το ενα κομμα στο άλλο, οι κοκορομαχιες, να βγουνε ολοι μπροστα και να βρουνε το θαρρος και να πουνε την αληθεια:

ΝΑΙ , ΟΛΟΙ τα εχουμε σκατωσει, αλλα δεν χωρανε αλλα ψεμματα. ΚΑΝΕΙΣ δεν εχει τη μαγικη συνταγη. ΚΑΝΕΝΑΣ απο τον κοσμο δεν εμπιστευεται κανενα! Ας βαλουμε κατω την κοινη λογικη και ας συμφωνησουμε σε ενα ΜΙΝΙΜUM ώστε να αρχισουμε να χτιζουμε κατι τελος παντων.

Χρειαζεται πια συνεργασια στα 5 μεγαλα θεματα.
ΑΜΑΝ!!!

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 12:22 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

cynical συμφωνω ότι θέλει συνεργασία. Αλλα πιστεύω ότι δεν πάει άλλο με αυτα τα 2 κόμματα. Πρέπει να τους διώξουμε.
Και αυτο που λες για υπερκομματικα συμφωνω. Αλλα βλέπεις να γίνεται με τους ανθρώπους αυτων των 2 κομμάτων? Οι μεν είναι βουτηγμενοι στα σκανδαλα τώρα και οι άλλοι τρωγοταν μεσα στο κόμμα τους για το ποιος θα είναι αρχηγός. Ας το δουμε σαν τιμωρία. Κανεις δεν τιμωρει τους πολιτικους που εχουν απο 15 σπίτια (οσοι εχουν) και την Εκκλησια με τα σκάνδαλα. Που θα πάει αυτή η κατάσταση. Γιατι δεν βγαινει η Εκκλησια (που προκαλει με τόσα σκανδαλα) να πει ότι θα βοηθησει τους ανθρωπους που έχασαν τα μαγαζια. Τι δεν έχει λεφτά? Τελος πάντων προσωπικα πιστευω ότι η μόνη μας δύναμη είναι αυτη. Οι μόνοι που μπορουμε να τους τιμωρησουμε ειμαστε εμείς. Και αν είδες δεν πρότεινα κανενα κόμμα και δεν μπαίνω κάτω από κανένα κόμμα. Και αν αυτούς που ψηφίσω δεν κάνουν πράγματα δεν θα τους ψηφίσω την επόμενη φορά.

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 7:05 μ.μ.
cynical είπε...

@Μακη καλησπέρα,

πολυ καλη ιδεα αυτη με την Εκκλησια να δωσει τα λεφτα. Και το Βατοπεδι για να ξεπλύνει τη ντροπη. Δεν διαφωνω για το πως ειναι τα κομματα σημερα. Πρεπει να κανουν μια υπερβαση ομως. Θα μπορουσαν να βρεθουν καποιοι ανθρωποι εκει μεσα που να το υλοποιησουν αν υπαρξει πιεση απο τα κατω.

ομιζουν, οι συφοριασμενοι, οτι με τις εξυπνακιστηκες κοκκορομαχιες τους ο κοσμος ευχαριστιεται, οπως και στο ποδοσφαιρο.

Αν υπάρξει μια καλλιεργεια της ιδεας απο κατω, και συνακολουθη πιεση θα το κανουν.

Ειχα διαβασει στο τελευταιο βιβλιο του Κρουγκμαν, ότι στο Νιου Ντηλ και μετα υπήρχε συναινεση αναμεσα στους Δημοκρατ. και τους Ρεπουμπλικανους σε βαασικες επιλογες και ετσι η χωρα ευημερησε για 35 συναπτα ετη.

Και στη Γερμανια με συναινεση κυβερνουν. Εδω γιατι να συνεχιζουμε τα νταιλικια και τα καπετανατα;

Πρεπει να μαζευομαστε και οχι να σκορπαμε. Δεν εχω κανενα κομμα να πτοτεινω ή να εμπιστευομαι. Γιαυτο το βλεπω ετσι.

9 Δεκεμβρίου 2008 στις 9:58 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ


Μετά το πρώτο σοκ, για το χαμό ενός νέου ανθρώπου σε μία ηλικία που μόνο όνειρα θα μπορούσε να έχει για τη ζωή του. Μετά από 5 μέρες οργής από μια πόλη που τρώει τις σάρκες της. Έρχεται η ώρα του θρήνου που συγκροτούμε τη σκέψη μας και συνειδητοποιούμε πως μόνο μια μαγική σφαίρα έχει την δύναμη να πληγώσει τόσες πολλές καρδιές ανθρώπων. Ο άνθρωπος από την φύση του έχει την ικανότητα στις δύσκολες στιγμές να βρίσκει τρόπους για να απαλύνει τον πόνο του. Ένας από τους τρόπους αυτούς είναι η γραφή. Έχουμε δει πολλές φορές ποιηματάκια σε ένα μικρό χαρτί – ορισμένες φορές και πρόχειρα κομμένο – να γράφουν τις σκέψεις του δημιουργού τους για κάτι που τον έχει συγκλονίσει. Χαρτάκια που τις περισσότερες φορές είναι ανώνυμα ή με ψευδώνυμο γιατί δεν έχει σημασία ποιος το έγραψε αλλά το περιεχόμενο τους. Κολλημένα με ένα σελοτέιπ, σε τοίχους, κολώνες, δίπλα στα άνθη που δείχνουν το σημείο που χάθηκε ένας άνθρωπος. Δυστυχώς πάντα αυτά τα ποιήματα χάνονται, ξεθωριάζουν, τα παίρνει ο αέρας, ή πετιόνται μαζί με τα άνθη που έχουν ξεραθεί. Όχι δεν είναι δυνατόν τα ποιήματα για τον Αλέξη.
Σήμερα μετά από 5 μέρες από τον άδικο χαμό του, άνοιξα την ελεύθερη φωνή της Αθήνας (Athens Voice), έπεσε εντελώς τυχαία στα χέρια μου. Σε ένα σαλόνι της έχει μια εικόνα από ένα κεντρικό δρόμο της Αθήνας νύχτα γεμάτο φωτιές, στην άκρη της φωτογραφίας ένα ποίημα:

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ

Ένα τραγούδι απόψε γράφω για να πω
Για όσα η καρδιά μου δεν αντέχει
Θ’ ανατινάξω αυτό το κάστρο και θα βγω
Δικό τους είναι το παιχνίδι, δεν μ’ αρέσει

Είναι λαγνεία, απληστία, δολοφονία
Δεν επιτρέπεται καμιά διαφωνία
Οι «ευεργέτες» μας δεν έχουνε παιδεία
Σαν μαριονέτες φλυαρούν, χωρίς ουσία

Μα έχουν μάτια σκοτεινά και λέπια κρύα
Απλοί κομπάρσοι σε στημένη κωμωδία
Σφίγγουν τα γκέμια και το στόμα μας ματώνουν
Και τα όνειρά μας με μια σφαίρα τα σκοτώνουν

Μα η οργή μου μια ελπίδα θα γεννήσει
Γιατί ο θεός τους πια εδώ θέση δεν βρίσκει

Ένα παράπονο τις μέρες μου πληγώνει
Για μια ζωή τώρα δεν φτάνει μια συγνώμη
Για ελευθερία και χαμένα ιδανικά
Η επανάσταση κοστίζει ακριβά

Όσα μου δάνεισαν δεν είναι αρκετά
Σε κάθε λύπη μου χρωστάνε μια χαρά
Γιατί αγαπάω κι ονειρεύομαι ν’ αντέξει
Αυτή η πατρίδα μου ταυτότητα δεν έχει

Μα η οργή μου ελπίδα θα γεννήσει
Γιατί ο θεός τους πια εδώ θέση δεν βρίσκει

Δάφνη Γερογιάννη (ATRIA)

Μετά από 5 μέρες κενού στην ψυχή μου, 5 μέρες απογοήτευσης και αναζήτησης μιας φράσης που πάντα μας έκανε υπερήφανους «Ελληνικό φιλότιμο». Επιτέλους βρήκα κάτι που μπορεί να φανώ χρήσιμος. Αποφάσισα να συλλέξω κάθε ποίημα που έχει γραφτεί για τον Αλέξη και να το εκδώσω σε μία ποιητική συλλογή αφιερωμένη στον άδικο χαμό του. Από την στιγμή που η ιδέα μου ήρθε αυθόρμητα για πρώτη φορά πριν από λίγες ώρες δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι την όλη διαδικασία. Στο μυαλό μου είναι ήδη έτοιμο. Είμαι εκδότης σε ένα μικρό εκδοτικό οίκο δεν θα πω το όνομα του (δεν είναι αυτό το θέμα μας). Λόγο τις δουλειάς μου ξέρω όλη την διαδικασία. Βασική προϋπόθεση είναι να διασωθεί το πολύτιμο υλικό. Για αυτό κάνω έκκληση σε όποιον θέλει να στείλει την κατάθεση της ψυχής του, ώστε να συγκεντρωθεί ικανό υλικό για να γίνει όσο το δυνατό πιο μεγάλη και πλούσια η ποιητική συλλογή αφιέρωμα στον Αλέξη. Μόλις συγκεντρωθεί το απαραίτητο υλικό. Θα έρθω σε επαφή με την οικογένεια του Αλέξη. Θα τους ενημερώσω για την πρωτοβουλία μου και αν έχω την συγκατάθεσή τους. Θα προχωρήσω στην έκδοση του. Τα έσοδα από την έκδοσή του θα δοθούν στην οικογένεια. Όχι για να την βοηθήσουν ή να απαλύνουν τον πόνο από τον άδικο χαμό του παιδιού τους αλλά γιατί νομίζω ότι είναι οι πιο κατάλληλοι για να αποφασίσουν για πιο σκοπό μπορούν να τα διαθέσουν.
Αν νομίζετε και εσείς ότι αξίζει τον κόπο να διατηρηθούν στο χρόνο αυτά τα ποιήματα στηρίξτε αυτήν την προσπάθεια. Βοηθήστε ώστε να μην ξεθωριάσουν, να μην τα πάρει ο άνεμος, να μην πεταχτούν μαζί με τα ξεραμένα άνθη. Η αξία αυτού του βιβλίου θα είναι η πληθώρα των δημιουργών του. Και ότι θα θυμίζει σε κάποιος ότι δεν ήταν «μια παρεξήγηση» ούτε «θέλημα θεού».
Περιμένω μηνύματα με ποιήματα που έχετε γράψει στην διεύθυνση giatonalexi@yahoo.gr

Για την ευκολία του αναγνώστη και την σωστή δημιουργία της ποιητικής συλλογής πρέπει να υπάρχουν τα παρακάτω στοιχεία.

1. Τα ποιήματα να αφορούν τον Αλέξη και να μην προσβάλουν την μνήμη του.
2. Να είναι γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρες.
3. Να έχουν το ονοματεπώνυμο ή το ψευδώνυμο του δημιουργού τους.
4. Την περιοχή που μένει.
5. Την ιδιότητα του δημιουργού τους.
6. Την ημερομηνία που το έχει γράψει.

Παράδειγμα: (ονοματεπώνυμο ή ψευδώνυμο, μαθητής, Αθήνα, 6.12.08)

Θεωρώ ότι είναι κάτι που πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα και για αυτό το λόγο περιορίζω το διάστημα της συλλογής των ποιημάτων σε 10 ημέρες από σήμερα 11-12-08 έως 21-12-08.

Διαδώστε όσο μπορείτε περισσότερο αυτήν την ιδέα ώστε να μη μείνει κανένα ποίημα από αυτά που έχουν γραφτεί για τον Αλέξη εκτός του βιβλίου. Εγώ δεσμεύομαι να σας ενημερώσω για την εξέλιξη της συλλογής και να σας ανακοινώσω που θα εκδοθούν.

Μην με ρωτήσετε γιατί το κάνω αφού δεν ήξερα τον Αλέξη...
Δεν έχει σημασία ξέρω τα παιδιά μου.

Ο εκδότης

Υ.Γ. Ο λόγος που δεν δηλώνω ακόμα τα στοιχεία μου είναι γιατί δεν θέλω αν αποτύχει η προσπάθεια να θεωρηθεί εκμετάλλευση για διαφήμιση.

12 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:06 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)