Το Πρόβατο και το Κλίμα

Σε μια σειρά προηγούμενων αναρτήσεων, (Κατηγορία: Περιβάλλον), είχαμε αναφερθεί αρκετά διεξοδικά στις κλιματικές αλλαγές, είχαμε στηλιτεύσει την αλόγιστη σπατάλη των φυσικών πόρων και την φρενήρη ανάπτυξη, είχαμε σκιαγραφήσει το πορτρέτο των περιβαντολλογικά ανεύθυνων πολιτών, τουτέστιν των μανιακών καταναλωτών γενικώς και των χοντρών ειδικώς, και είχαμε προτείνει τρόπους αντιστροφής των επιπτώσεων, δια της λελογισμένης ανάπτυξης, της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, και άλλων τινών, τους οποίους δεν θα επαναλάβω για να μη γίνομαι κουραστική.

Την περιβαντολογική επικινδυνότητα των χοντρών την απέδωσα πρωτίστως στις διατροφικές τους συνήθειες, που είναι κατ’ εξοχήν κρεατοφαγικές, αλλά δεν ανέλυσα επαρκών τους όρους που συνδέουν την κρεοφαγία με την περιβαντολογική επιβάρυνση.

Σίγουρα, όταν μιλάμε για επιβάρυνση του περιβάλλοντος, φέρνουμε αμέσως στο νου ζοφερές εικόνες εργοστασίων με τεράστιες τσιμινιέρες, που ντουμανιάζουν αρειμανίως, εικόνες ποταμών χολεριασμένων από τα λύματα, εικόνες πόλεων τυλιγμένων στην αιθαλομίχλη και το καυσαέριο, αλλά δεν μάς περνάει διόλου απ’ το μυαλό ότι οι παχιές αγελάδες της Ολλανδίας, τα τροφαντά αρνάκια της Ν. Ζηλανδίας και τα σγουρόμαλλα πρόβατα της Σκοτίας, ενδέχεται να συνιστούν έναν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο.

Ο λόγος είναι ότι αυτό, το τόσο φαινομενικά αθώο, αλλά στην πραγματικότητα τόσο άθλιο, ύπουλο και ανεύθυνο μηρυκαστικό, αποτελεί μια από τις πιο ρυπογόνες μηχανές, σκανδαλωδώς απαλλαγμένη από κάθε έλεγχο περί εκπομπής επικινδύνων αερίων, όπως συμβαίνει με όλες τις man made μηχανές, εξαιρουμένη από κάθε πρωτόκολλο και δεσμεύσεις προς διεθνείς και εθνικούς οργανισμούς για τη βελτίωση των καυσίμων και τον περιορισμό των στερεών ρύπων και των εκπεμπόμενων αερίων, και προ παντός τελούσα υπό ασυλία, ως μη υφιστάμενη κυρώσεις για τις επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις των θεσπισμένων ανωτάτων ορίων.

Για ποια εργοστάσια μιλάμε αγαπητοί μου, για ποια αυτοκίνητα, αεροπλάνα και βαπόρια, για ποιους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς όταν αυτή τη στιγμή περί τα 34,2 εκατομμύρια πρόβατα 9,7 εκατομμύρια αγελάδες και βόδια μαζί, 1,4 εκατομμύρια ελάφια και 155,000 κατσίκια, μόνο στη Ν. Ζηλανδία και άλλες 55 εκατομμύρια αγελάδες στην Αργεντινή, και ποιος ξέρει πόσα άλλα, εκατοντάδες εκατομμύρια μηρυκαστικά, διασκορπισμένα σε ολόκληρο τον πλανήτη, αυτή ακριβώς τη στιγμή ρεύονται και πέρδονται ομαδικώς, εκτοξεύοντας στην ατμόσφαιρα γιγατόνους μεθανίου;

Και για να έχουμε ένα μέτρο της καταστροφής, θα σας αναφέρω απλώς ότι κάθε τροφαντή αγελάδα πέρα από το γάλα και το κρεατάκι της, μάς αφήνει αμανάτι ετησίως, τόσο μεθάνιο όσο ένα αυτοκίνητο, που το ίδιο χρονικό διάστημα θα διανύσει απόσταση 900 χιλιομέτρων. Και το μεθάνιο, δεν είναι παίξε γέλασε. Εκτιμάται ότι είναι γύρω στις 25 φορές πιο επικίνδυνο από το αγαπητό μας διοξείδιο του άνθρακα, και τούτο διότι αράζει στην ατμόσφαιρα για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, που φτάνει τα 15, κατά μέσο όρο, χρόνια. Αρμένικη, κυριολεκτικά επίσκεψη!

Τάδε έφησαν αξιότιμοι ερευνηταί-αγελαδολόγοι εκ του πανεπιστημίου του Portsmouth. Και δεν είναι οι μόνοι. Πολλές άλλες ερευνητικές ομάδες, ειδικές επί του γαστρεντερολογικού συστήματος των μηρυκαστικών, έχουν εξ ίσου καταληφθεί από ανησυχία μπροστά στην επερχόμενη παγκόσμια απειλή. Η εξήγηση βρίσκεται στην αύξηση του βιοτικού επιπέδου πολλών αναπτυσσόμενων χωρών και την εγκατάλειψη παραδοσιακών, χορτοφαγικών κατά κύριο λόγο, διατροφικών συνηθειών. Αυτή τη στιγμή τα μηρυκαστικά εκλύουν το 18% του μεθανίου, καταλαμβάνουν για βοσκή το 30% των γαιών και αφήνω τη φαντασία σας να δουλέψει για να βρείτε πόσο πίνουν τα σκασμένα και για το πόσο νεράκι μάς κλέβουν.

Τι κάνουμε λοιπόν με τα ρυπογόνα μηρυκαστικά; Θα καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, κάμνοντας τους ανήξερους και παίζοντας τους εφησυχασμένους; Φυσικά πώς θα μπορούσε κανείς να περιμένει από μια εξουσία, κατά κύριο λόγο κανιβαλική και κρεατοφαγική, να αναγνωρίσει το πρόβλημα;

ΛΥΣΕΙΣ

Μια λύση θα ήταν η εξόντωση του πλεονάζοντος φορτίου, άπαξ και δια παντός, στρατηγική, που έχει ακολουθήσει πλειστάκις η ανθρωπότης, κάθε φορά που αποφάσιζε να απαλλαγεί από τους ανεπιθύμητους. Αντί να σφάζονται, για παράδειγμα, φάλαινες, που είναι φιλικές προς το περιβάλλον, θα μπορούσε να γινόταν το ίδιο με τα αμνοερίφια και τα βόδια.

Μια δεύτερη, θα ήταν να αναθέταμε σε ειδικούς εκπαιδευτές να διδάξουν στα κοπάδια περιβαλλοντολογικά savoir vivre ώστε να μην ρεύονται και κλάνουν δημοσίως. Αντ’ αυτού θα ήταν δυνατόν να εφοδιαστούν οι αγελάδες με ειδικές, ελαφριάς κατασκευής δεξαμενές, (δείτε σχετική φωτογραφία), εντός των οποίων θα συλλέγονται κατά τη διάρκεια της ημέρας όλες οι αέριες εκπομπές του ζώου, και οι οποίες θα χρησιμοποιούνται στη συνέχεια ως καύσιμη ύλη.

Μια τρίτη λύση θα ήταν να προσαρμόζαμε φίλτρα και χημικές παγίδες μεθανίου στις επίμαχες οπές των ζώων, πρακτική που χρησιμοποιείται ευρέως και με επιτυχία στις καπνοδόχους και τις τσιμινιέρες των εργοστασίων.

Η τέταρτη, θα ήταν να τους αλλάζαμε τη διατροφή. Το μίγμα βιομηχανοποιημένων τροφών που παίρνουν, είναι ό,τι η φασολάδα για τον άνθρωπο, δρα δηλαδή ως ενισχυτής, και ουχί καταστολέας, των παραγομένων αερίων. Έχει βρεθεί ότι μια ισορροπημένη δίαιτα των μηρυκαστικών, αποτελούμενη από τριφύλλι και alfalfa ελαττώνει σημαντικά τον όγκο των επικίνδυνων αερίων, ενώ προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και μια διατροφή εμπλουτισμένη σε σκόρδο και κόκκινο κρασί. Επιστήμονες και γνωστοί διατροφολόγοι εργάζονται εντατικά επί του θέματος, επιδιώκοντας όχι μόνο την ελάττωση των γαστρικών αερίων, αλλά και την παραγωγή ποικιλιών αμνοεριφίων, κάθε μια εκ των οποίων θα διακρίνεται από τις άλλες για την ιδιαίτερη γευστική σφραγίδα του κρέατός της. Για παράδειγμα, θα μπορούμε να αγοράζουμε απ’ ευθείας το κατσικάκι που θα γίνει λεμονάτο, από κοπάδια που ετράφησαν με λεμονανθούς, το κατσικάκι που θα γίνει σκορδάτο, από ειδικά σκορδοφάγα κοπάδια και ούτω καθ’ εξής.

Την πέμπτη λύση την έχει μηχανευτεί η βιοτεχνολογία, (πώς ήταν δυνατόν να μείνει απ’ έξω;), με την παραγωγή εμβολίων που θα αδρανοποιούν τα μικρόβια που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή του επικίνδυνου μεθανίου. Μετά την επιτυχημένη τους εφαρμογή στα ζώα μελετάται και η εξάπλωσή τους στους ανθρώπους.

Στην Ελλάδα ευτυχώς, που είναι χώρα άκρως βιομηχανική, ο πληθυσμός των αμνοεριφίων και βοοειδών είναι αρκετά χαμηλός, οπότε και δεν αναμένουμε η παρουσία τους να επιφέρει σημαντικές αλλοιώσεις στο περιβάλλον και το κλίμα. Επειδή όμως είμαστε περιτριγυρισμένoi πανταχόθεν από θάλασσες και πελάγη πλούσια σε ψάρια, μήπως θα ήταν σκόπιμο οι εγχώριοι ερευνητές να εξέταζαν τις αέριες εκπομπές των ψαριών και δη των μπαρμπουνιών, για τα οποία είναι γνωστό, εδώ και καιρό, ότι όχι μόνον αφοδεύουν αλλά και ότι πέρδονται;

Τελευταία κάτι έχω ακούσει και για τους γαύρους, αλλά πριν δημοσιεύσω την πληροφορία, θα περιμένω πρώτα να την διασταυρώσω.